ფანჯარასთან მივიპარე და იქაურობა შევათვალიერე,ყველანი იქ იყვნენ ანდრიას გარდა,რამაც ამაფორიაქა.იქ,ერთი კაცი დარაჯობდა ბავშვებს რომელიც მეორე ოთახში გავიდა.
-ლიდია?აქ რას აკეთებ?-ჩუმად მომაძახა გიორგიმ.ფანჯარა ლიზიმ გამიღო თან ტიროდა.
-რა გატირებს?
-ნინიმ გონება დაკარგა.
-კარგი,ყველაფერი კარგად იქნება,ხომ იცი არ უყვარს ნინის ასეთი მომენტები,ეშინია.
ფანჯარა ზედმეტად პატარა აღმოჩნდა,იქიდან არცერთს არ შეეძლო გამოსვლა.
-რამე მოიფიქრე ლიდია,ყველას დაგვხოცავენ.
-ნუგეშინია პატარა,მე შენთან ვარ-უკნიდან მოეხვია ლუკა.
-ლუკა,ახლა ამის დროა?(ლიზი)
გიორგის ნინი მაგრად ჰქონდა ჩაჭიდებული და იმეორებდა-"ყველაფერი კარგად იქნება"
-ლუკა,მისმინე.
-გისმენ ლიდია.
-ახლა ქვას მოგცემ და იმ კაცს ესროლე.
უცებ ფეხის ხმა მოგვესმა.მე ლუკას ქვა მივაწოდე და ფანჯარა მოვიხურე.
იქაურობას ვათვალიერებდი,უცნაურმა ბიძიამ როცა მზერა სხვა მხარეს მიაპყრო, ლუკამ დრო მაშინვე იხელთა და თავში ქვა ჩაარტყა.კაცმა დაიბღავლა და წაიქცა.
მერე რა მოხდა?უკანა კარიდან შემოვიპარე...შემოვიპარე და ოთახში შევედი.ოთახში მხოლოდ ნინი,გიორგი,ლუკა,ლიზი,ელენე და ირაკლი დამხვდენენ რომელთაც ხელები უკვე გაეხსნათ.
-ლიზი,სხვები სად არიან?
-ნათია,ლილი და მათი მეწყვილეები დაუმშვიდობებლად და უკან მოუხედავად გაიქცნენ,მადლობაც არ უთქვამთ.
-კარგი,შეშინებულები იყვნენ,რა ექნათ.-ირაკლიმ ელენეს ხელი მოკიდა და ჩემკენ მოემართებოდა,მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა.
-მადლობა,პატარავ.
-არაფრის იკა-გადავეხვიე ირაკლის,ელენესაც სხვათაშორის.ირაკლი და ელენე ოთახიდან გავიდნენ და უკანა კარიდან გაიქცნენ.
ჩვენ ვერ მოვასწარით,ვიღაც კაცი შემოვიდა და იარაღი დაგვიმიზნა.
-თუ გაინძრევით გესვრით.
-რას მელაპარაკები-გადავატრიალე თვალები.
ოთახში შემოდის ანდრია.
-ბოსს დაუჯერეთ,საწინააღმდეგოს გაკეთების შემთხვევაში ყველას ამოგხოცავთ.
-გვიღალატე ?ამდენწლიანი მეგობრობის შემდეგ?-გიორგიმ ნინი ისევ ძირს დასვა და თვითონაც გვერდით მიუჯდა.
-ანდრია ყოჩაღ-ტაში დავუკარი ანდრიას.
ანდრიამ თვალი ჩამიკრა,მივხვდი რაშიც იყო საქმე.
-ანდრია გვიხარია რომ დაგვიბრუნდი.
-მეც მიხარია ბოსს.
ანდრიამ დრო იხელთა და თავს დაესხა "ბოსს"ესროლა და ძირს დააგდო.
-გაიქეცით...
ამასობაში სხვებიც მოვიდნენ და გაიმართა სროლა.ლუკამ ლიზი ხელში აიტაცა და გასვლა მოასწრო.გათიშული ნინი და გიორგი სკამებსა და ძველ მერხებს ამოეფარნენ,მე კი არვიცოდი
სად წავსულიყავი.
-ლიდია წამოდი-ხელი მტაცა ლუკამ.
-დაბრუნდი?
-ლიზი გავუშვი,ქალაქამდე მიაღწევს.არუნდოდა წასვლა მაგრამ ძალით გავუშვი.
-უმჯობესი იქნებოდა თუ შენც წახვიდოდი.
-რას ამბობ,აქ დამეტოვებინეთ?შენ ასე მოიქცეოდი?
გიორგისთან მივედით,ნინი ისევ ცუდ დღეში იყო,თვალები ააციმციმა და წამოდგა.
-სად ვართ?
-კლუბში საყავრელო,ვერთობით-ირონიულად უთხრა გიორგიმ.
-ახლა ხუმრობის ხასიათზე როგორ ხარ-წიხლი ვკარი გიორგის.
ანდრია იმ უცნობებს ებრძოდა და დავინახე რომ ერთ-ერთმა ზურგიდან სცადა მიახლოება,მაშინათვე გავირბინე და ამ კაცს ზურგზე შევახტი,ანდრიმ კი საბოლოოდ მოუღო ბოლო და
სცემა.
-აქ არავინაა,გამოდით-წამოიძახა ანდრიამ,არემარე მხოლოდ გვამები ეგდო.
-შენ კარგად ხარ?-ქვითინით მივედი ანდრიასთან.
-კარგად ვარ,კარგად.შენ ხომ არ დაშავდი?
-არა.
-,მართლა გეგონა რომ მიგატოვეთ?(ანდრია)
-რავი ტოო,ეგრე ვიფიქრე.(გიორგი)
გარეთ გავედით,ნინი ისევ ცუდად გრძნობდა თავს და ძალაგამოცლილი ისევ გიორგიზე იყო დაყრდნობილი.მანქანაში ვჯდებოდით,როცა "ბოსი"გამოვიდა.დაჭრილი იყო,სისხლი სდიოდა
მაგრამ ჯანსაღად იყო.
-ასე ვერ გაიქცევით-და ანდრიას ესროლა.ანდრიას მხარზე მოხვდა ტყვია და ძირს დაეცა,მაგრამ ისევ წამოდგა.
-ერთი შენი დედაც!-და ესროლა."ბოსი"ძირს ეცემოდა ისე რომ თოფი გაისროლა და ბოლოს დაეცა.
ანდრიას გვერდით ვიდექი.
-ვის მოხვდა?ვის მოხვდა?მითხარით...ანდრია ისევ შენნ?
-არა მე კარგად ვარ ლიდია.
გიორგი ჩაიკეცა
-ნინის,ნინის მოხვდა-და ბღავილი დაიწყო.ყველანი მივვარდით ნინისთან სასწრაფოდ წავიყვანეთ საავადმყოფოში.
-"შემდეგი 24 საათი გადამწყვეტია"...


ერთი თვის შემდეგ
-,ლიდიასთან ვიკრიბებით და ამოხვალ?(ლუკა)
-ვინები იქნებით?-პასუხობს გიორგი.
-აუუ ტოო,ჩვენი სასტავი.
-ლუკა,მოვალ აბა რა!
-ნინი,როგორაა?
-კარგადაა,მშობლებთან არის წასული და დაბრუნდება,ასე მითხრა.
-კარგი,გასაგებია.გელოდებით.

8:00-შევიკრიბეთ ჩემთან ბინაში.ლუდი,ჩიფსი და შოკოლადები კარგ განწყობაზე დაგვაყენებდა.სახლში ჯერ მარტო ვარ.კარებზე კაკუნია.
-ვინ არის?-კარები გავაღე და ანდრია შემოვიდა,სახეზე ყვავილებ აფარებული.
-ანდრია,გიცანი.
-ჩემო სიყვარულო-მომიახლოვდა და ნაზად მიმიზიდა,წელზე ხელი მომხვია და კარები მიაჯახუნა.
-რას აკეთებ?
-იმას რაც აქამდე უნდა გამეკეთებინა.
-მიგიხვდი,მაგრამ ახლა არა!
-რატომ არა?
კარებზე კაკუნია.
-აი ამიტომ-კარი გავაღე და ლიზი და ლუკა დამხვდნენ კარებთან.ზასაობდნენ.
-მორჩით!-დავცინე მე.-შემოვიდნენ შიგნით და ტახტზე ისევ გააგრძელეს.
-ლიზი!
-გისმენ-მოიხედა ლიზიმ.
-ეგ მერე გააგრძელეთ რა.
-კარგი კარგი-გაჩერდა ლუკაც.
შემოვიდნენ ნინი და გიორგიც.მაგიდასთან სავახშმოდ ვჯდებოდით.ნინის ტელეფონზე ურეკავე,ნინი კი თიშავს.
-ვინ არის?-ეკითხება გიორგი.
-არმინდოდა ამის თქმა მაგრამ ზედმეტად მაწუხებს.
-ვინ არის?-გაბრაზებული წამოხტა გიორგი.
-ჩემი ყოფილია,ირაკლი ჰქვია.ასე მეუბნება შევრიგდეთო.
-აუუ დედას მოვუ**ნავ,მაგ საცოდავს.
-კარგი დამშვიდდი(ანდრია)
-უთხარი მარტო ვარ და ამოდითქო,ეს მისამართი მიეცი.
-აუ,გიო არ შემძლია.-გიორგიმ ტელეფონი გამოართვა ნინის და თვითონ მიწერა ირაკლის რომ ჩემს ბინაში ამოსულიყო.გიორგი კარებთან იდგა და ფეხებს აბაკუნებდა.
აი ზარიც.
-ნინიმ კარი გააღო.
-შე ბო*ო,რომ გირეკავ,ძაღლად მიგდებ?-და ნინის თმაში წვდა.
-ნინის ხელი!-მივარდა გიორგიც.
-შენ ვინ ხარ?
-ნინის შეყვარებული-და ნინის ხელი გადახვია.-ირაკლის გაეცინა.
-ირაკლი ხო?წამო გარეთ მოვაგვაროთ,შენ შენი ბიჭები მოიყვანე,განახებ როგორ უნდა "ჩემი გოგოს"დამცირება.
გიორგისთან ერთად წავიდნენ ასევე ლუკაც და ანდრიაც.
დიდი ხანი ველოდებოდით ბიჭებს და როგორც იქნა მოვიდნენ,დიდად ნაცემები არც იყვნენ.
-რა ქენით?-ვიკითხე მე და გიორგიმ ჩაიღიმა.
-დედა მოვუ...
-არგინდა-გაეცინა ლუკას.
ვახშმობის მერე ტახტზე ჩამოვჯექით.
-ერთად ვართო და ისე იქცევით თითქოს ერთმანეთს არ იცნობთ.
-ლიდია,მე და ნინი არ ვიყავით ერთად მაშინ.
-აბა იმ სახლში რო თქვი?
-ეგ მოვიტყუე,მაგის გამო ნინი არ მელაპარაებოდა.
-აჰაა ასაგებია.
-ახლა ერთად ხართ?-ისევ დავინტერესდი.
-ჰო,ალბათ-ნინი ადგა და გავიდა.
-ალბათ რა სათქმელია?-ფეხი ფეხზე გადავიდე.
-აუ,ლიდია იქნებ ჯობს ყველა სხვადასხვა ოთახში წავიდეთ-შემომთავაზა ანდრიამ.
-საიდან მოიტანე ეხლა ეს?
-შეხედე-მიმითითა ლუკასთან და ლიზისთან,რომლებიც ისევ კოცნიდნენ ერთმანეთს.
-ლიზი,სასტუმრო ოთახში წადით და კარები ჩაკეტეთ-გავიცინე მე.ლუკამ ხელში აიტაცა ლიზი და კოცნა-კოცნით შევდნენ სასტუმრო ოთახში.
მე და ანდრია დავრჩით.
-ნინი და გიორგი აქ არიან,მოიცადე.
-აუ კარგი რა ლიდია.
გიორგი და ნინი გამოვიდნენ.
-შერიგდით?
-ჰო-ჩაიღიმა ნინიმ.გიორგი მიუახლოვდა ნინის,წელზე ხელი შემოხვია და აკოცა.
-აქ არგინდათ-გაეცინა ანდრიას.
-ჰოო რაა-დავეთანხმე მეც.
-ჩემს ბინაში წავალ მე-ხელში აიტაცა ნინი და გავიდნენ.
-ესეც ასე,წამო საძინებელში.შევედით ჩემს ოთახში.
-გოგო ეს რაარი?
-რა ანდრია.
-არგამაგიჟო.შენი ოთახი ისევ ვარდისფერია.მოიცა ბარბის ფანი ხომ არახარ ისევ?-დამცინა ანდრიამ.
-აუ კარგი რა!ხვალვე გადავღებავ-გავიბუტე მე.
-ასეთი საყვარელი რომ ხარ მაგიტო მიყვარხარ.
-რა?
-მიყვარხარ.
-კიდევ გაიმეორე რა!-ვთხოვე მე.
-მიყვარხარ,მიყვარხარ,ძალიან მიყვარხარ.
-მეც,მეც ძალიან მიყვარხარ ჩემო ერთადერთო-სიხარულის ცრემლები წამომივიდა.
-დიდიხანია მინდა რომ შეგეხო,იმისთვის რომ უფრო მეტად შემიყვარდე(ანდრია)
-ძალიან მიყვარხარ,უსაზღვროდ!
ანდრიამ ხელში ამიტაცა თბილი ბაგეები ჩემსას შეახო და საწოლზე დამსვა.
-მოდი აქვე..."მოსახდენი უნდა მოხდეს"...
-ხო,"მოსახდენი უნდა მოხდეს"-დავეთანხმე მეც.

დ ა ს ა ს რ უ ლ ი