კარი გააღო და სრულიად უცნობი, მოხუცი ბაბუ, ღიმილიანი სახით მიეგება..რამდენი სითბო და სიყვარულია მოხუცებში...ისინი პატარა ბავშვებს ჰგვანან ყველაფერი,
რომ ადვილად სწყინთ..მერე კი იბუტებიან...მათ ჩვენი ერთი თბილი გაღიმებაც კი ახარებთ...
-გისმენთ..ეძებთ ვინმეს?
-შენ მართლა თედოს გოგო ხარ?
-დიახ ბაბუ..
_უყურებდა მის წინ მდგარ უმშვენიერეს გოგოს და თვალებიდან ცრემლს იწმენდდა..
-ბაბუ ხომ კარგად ხართ? ნუ ტირით...მობრძანდით შინ...
-სხვა დროს მოვალ...ციალა უნდა წავიყვანო სჯობს თქვენ მარტო დარჩეთ..
-მარტო ვარ ბაბუ, ვინ თქვენ?
-ჩემზე თქვა
_კიბეები აიარა და ნიას წინ დადგა გიორგი...მადლობა გადაუხადა მოხუცს დახმარებისთვის და თვალი გააყოლა გვერდი გვერდ მიმავალ მოხუცებს...
-იქნებ ამიხსნა აქ რა ჯანდაბას აკეთებ..როგორ მომაგენი?
-ჩშშშ! სახლში შევიდეთ..
-აქ ვერ შემოხვალ..
-არგეკითხები შენ...
_ხელით გაწია და სახლში შევიდა...
-ეიი მისტერ..რომ მიბლაყუნობ მაგ შენი უშველებელი ფეხებით გაიხადე ახლავე ფეხსაცმელი!!
-უკაცრავად?
-სასწრაფოდ ფეხსაცმელი გაიხადე...აი კარადასთან ჩუსტები და ჩაიცვი...
_ნიას ხმა აშკარად არ ჰგავდა ხუმრობას...გიორგიც დაემორჩილა და ბუხრის წინ მოკალათდა...
-იქნებ ამიხსნა ამ მიყრუებულ ადგილას რა სიცხე გესაქმება?
-ეიი ეიი, ზედმეტი ხომ არ მოგდის? სიტყვები გააკონტროლე..მე აქ გავიზარდე..ვამაყობ ჩემი წარმოშობით..ჩემი მშობლებით, ჩემი წარსულით და ყველა დეტალით რაც ჩემს ეკლიან წარსულს უკავშირდება...
-ბოდიში, ცუდად გამომივიდა..იცი რაღაც მაქვს სათქმელი..
-აქ რომ ტყუილად არ მოხვიდოდი ვხვდები...გისმენ.
-იმდღეს იმ თემას შეეხე რასაც ოთხი წელია ვივიწყებ...ეგ თემა ჩემი ცხოვრების ტანჯვად იყო ქცეული სანამ შენ არ შემიყვარდი...
-მე მხოლოდ ყოფილი გიხსენე..
-სწორედაც რომ ყოფილი..
-მომიყვები?
-თუ არ გეწყინება მოგვიანებით..მართლა შემიყვარდი...შენი ხასიათი შემიყვარდა..იციი ჩემშიცარის კარგი..ის რასაც მარტო შენ დაინახავ..უბრალოდ შანსი მომეცი..
-მე აქ ცხოვრება გადავწყვიტე...
-მეხუმრები?
-სრულებითაც არა...
-მე? მე რა მეშველება? გთხოვ შენ მაინც არ გამწირო..აქამდე გოგოსთვის არაფერი მითხოვია..იცი რა რთულია?
-თუ შეძლებ რომ დაამტკიცო შენი სიყვარული, ყველგან წამოგყვები..
-კარგი..რას ითხოვ...
-ექვს თვეს..
-ანუ?
-ექვსი თვე აქ იცხოვრებ ჩემს გვერდით...მოუვლი პირუტყვს..ფრინველს და გააკეთებ ყველაფერს იმას რასაც აქ მცხოვრებნი შვებიან...არანაირი მამიკოს ფული..კარტები და სხვა მუქთა შემოსავალი...
-ჯანდაბა..შენ რა მეხუმრები?
_სავარძლიდან ნერვიულად წამოხტა, კედელს ხელი მიარტყა თვალები დახუჭა და თითებით საფეთქლების დაზელა დაიწყო...
-ანუ არა?
-არვიცი..ეს რასაც შენ მეუბნები სიგიჟეა..ხომ იცი, არ შემიძლია, ვერ გავაკეთებ....მე უბრალოდ...
-არაფრის თქმა აღარაა საჭირო..გთხოვ წადი..
-ნია მიყვარხარ.მართლა მიყვარხარ ეს დედამო*ნული რატომ არგესმის..
-წადი..აღარ მინდა შენი მოსმენა..
_გიორგიმ თავისი ქურთუკი აიღო, ფეხსაცმელი ჩაიცვა და გაუჩინარდა...
-ღმერთო წავიდა..მართლა წავიდა..ნუთუ ესიყო მისი სიყვარული..
_იატაკზე ჩაიმუხლა, თავი საკუთარ ხელებში ჩარგო და ქვითინებდა როცა მობილურის ხმა გაიგონა...
-ნია როგორახარ?
-მარიანა რომ იცოდე როგორ მჭირდები..ცუდადავარ..საშინლად..
-რამოხდა?გინდა წამოვიდე ერთი კვირით შენთან?
-არა გადავიტან როგორმე...არმინდა საქმეს მოცდე.. -დიმას დაურეკავ და მომიყვანს...
-ჩხაიძეს?
-ჰო...
-რახდება თქვენთან? ერთად ხართ?
-თან კი თან არა...ზოგჯერ მეჩვენება რომ ერთმანეთთან ძალიან ახლოს ვართ..ზოგჯერ კი ძალიან შორს...
-ეგ როგორ?
-სხვადროს მოგიყვები..მითხარი რადაგემართა..
-გიორგი იყო მოსული...მოკლედ გამოცდის პირველივე სიტყვაზე დამარცხდა და ჩემი სულიც წაიღო..
-და ახლა რა იქნება?
-არვიცი ალბათ ჩეხეთში წავალ..
-სისულელე არგააკეთო..
-უნდა წავიდე ახლა, საშინლად ვარ...შეგეხმიანები ...
_მობილური გაუთიშა და თავის ოთახში ავიდა..აბაზანა და ძილი უთუოდ უშველიდა....



***
-ნიკა სასწრაფოდ უნდა დაგელაპარაკო..თოკა და ილია მიყვანე ჩვენს ბარში ვარ...
-გიორგი მთვრალი ხარ? რამოხდა...
-სასწრაფოდ მოდით...
_ბიჭები ნახევარ საათში გიორგის გვერდით ისხდნენ, ვისკის ჭიქები ეჭირათ და საუბრობდნენ...
-მოკლედ ექვსი თვით მივდივარ...კომპანიას თქვენ გაბარებთ..ზაზამ არუნდა გაიგოს თორე გული ისევ გაუტრაკებს..რაღაც უნდა მოვიგონოთ..
-სად მიდიხარ ბიჭო გაგიჟდი? ხომიცი მე მაგ კომპანიას არ გავეკარები ჩემი ფინანსები მაქვს..
-თუ არ წავალ მოვკვდები..
- არმითხრა რომ კიბო გაქ..არარსებობს...
-აუუ ილია ნუ ი*ლევებ მაგ თავს..
-მოყევი ყველაფერი..
-მოკლედ ომალოში მივდივარ საცხოვრებლად...ცხვრები, ძროხები და ქათმები უნდა გავზარდო...
-აუუ ჩემ ძმობას გაფიცებ მითხარი რა მოწიე, ასეთი მაგარი რამე თუ იყო არ მეგონა..
-ილია მოკეტე თორე ისე ამოგარტყავ ერთ ორს რომ სამუდამოდ შთამომავლობის გარეშე დაგტოვებ...
-ბიჭო რა გინდა იქქ?
-ნიას შემოთავაზებაა...ან ექვსი თვე იქ ვიცხოვრებ ან სამუდამოდ ვკარგავ...
-შენ გოგოს გამო აკეთებ ამას?
-ის გოგო სიგიჟემდე მიყვარს ძმაო..
-კაი დაგეხმარები...ახლა უნდა გავიქცე, თათას უნდა შევხვდე და დანარჩენი ხვალ გავარკვიოთ...
-კაიძმაო..
_ილია გიორგისთან წავიდა..გეგმებს აწყობდნენ მთელი ღამე მეორე დღეს კი მანქანა დაიქირავა, პროდუქტებით გატენა და ომალოს მიაშურა...
კარზე კაკუნი და ნიას ბუზღუნიც გაისმა...
-აუუ ციალა ბებო ხომ გითხარი არ მინდ...
-იმედია უჩემოდ არ ისაუზმე...
-გიორგი?
-ძმაოო აქ შემოიტანე ყველაფერი.. _მძღოლს დაუძახა და ყველა პროდუქტი სახლში შეატანია...
-ეს რა ჯანდაბაა?
-ნია შეგახსენებ რომ ექვსი თვე უნდა ვიცხოვრო აქ...ზამთარი მოდის და არცერთი ტრანსპორტი არ მოძრაობს..მეკიდე კარგი კვება მჭირდება...
-ანუ გადაიფიქრე?
-პასუხი არც მქონდა ნათქვამი..ხოკიდევ ესეთი სახით თუ უნდა მიღიმო ყოველ დღე ვერ გაუძლებ და შემომეჭმება შენი ლოყები...
-ხვალ ციალა ბებოს გაგაცნობ...დაგვეხმარება პირუტყვის ყიდვაში...მანამდე კი პირუტყვის თავშესაფარი უნდა მოაწესრიგო...
-ოჰოო აშკარად მეკაიფები ხო?
-რაღაც არ მეტყობა...
-შენ რა გინდა, რომ ბოსელი ავაშენო მე?
-არა, უბრალოდ უნდა შეაკეთო...
-დავიქირაოთ ვინმე..უკეთ მიხედავს...
-ხომართლა შენი საკრედიტო ბარათები მომეცი..შენი საფულეც...ფული არ გაქ..
-ნია გგონია ომალოში საკრედიტო ბარათებს გამოვიყენებ?
-ჩშშ..მომაწოდე...
_საფულე აიღო და პროდუქტის დალაგებას შეუდგა...უამრავი რამ ეყიდა...ექვსი თვის კი არა მთელი წლის მარაგი...მოფუსფუსე ნია რომ შეამჩნია კარს მიეყრდნო და ბედნიერი სახით უყურებდა...შემდეგ მივიდა ხელები შემოხვია და ზურგიდან აეკრო...
-რასაკეთებ? გაიწიე..
-ჩშშ..უსმინეეე
-რას?
-ჩვენი გულები ერთ რიტმში ძგერს...
-გესმის?
-ისე სწრაფად გიცემს გული ჩემ შეხებაზე, რომ მეც კი მესმის...ხედავ? თან კანკალებ კიდეც...
-ჰმმ! რასისულელეა..გაიწიე თქო!
_ხელები მაგრად მოუჭირა..თავი ნიას ყელში ჩამალა და რაც კი შეეძლო ღრმად ჩაისუნთქა..
-იცი როგორ მიყვარს ეს სურნელი? თავს მაკარგიებს..მინდა რომ ისე ღრმად ჩავისუნთქო სულ რომ მეყოს...
_ნია შემოტრიალდა, ხელები მაგრად შემოხვია და გულზე აეკრო...
-იცი რა მინდა ყველაზე მეტად?
-რა გინდა ჩემო პატარავ..
-აქ მინდა..შენს გულში მინდა...სულ სულ პატარა ადგილიც მეყოფა..
-მთელი ადგილი შენია..ნუ ჯერ შენი მერე შემცილებელიც გეყოლება...
-ანუ უკვე სხვა ქალზეც ფიქრობ ხომ? გაიწიე რაა...
-კი პატარა კიკინებიან ქალზე...რომელიც მამიკოს გულის მბრძანებელი იქნება...
-პატარა კიკინებიანს გავუყობ შენს გულს...სხვას არავის, მარტო ჩემია..
_შუბლზე აკოცა...მაგრად ჩაეხუტა და სუფრის გაწყობას შეუდგნენ...სადილის შემდეგ ციალა ბებოსთან გადავიდნენ...
-ესაა ბებო ის ბიჭი?
-ესაა ბები ეს...
-აბა მოდი ჩემთან..შეგათვალიერო ერთი..
-რაიყო ბებო შენ ხომ არ უნდა მოგიყვანო ცოლად...
-ჩემი გული მოგყავს..ჩემი...მერე იქრომ წავალ რაუთხრა თედოს?არა არა...ჩემს გოგოს ისეთ ბიჭს ვერ დაუტოვებ ვინც მისი ღირსი არაა...
-რას მიბრძანებთ? _გაუღიმა და ციალას ონავრული მზერა დაიჭირა...
-აგე იქ ფართული მაქ შესაკეთებელი...იქნებ მომეხმარო, ძლიერი მხარ-ბეჭიანი კაცი ხარ..არ გაგიჭირდება..
-რა პრობლემაა...რამდენიმეჯერ მაქვს შეკეთებული და სულაც არაა რთული..
-მართლაა??
-ნია ნუ ფხუკუნებ მესმის...რათქმაუნდა ვიცი ლურსმის დაჭედებას რაუნდა...
_ფარდულის შეკეთებას შეუდგა მაგრამ არც თუ ისე სახარბიელო იყო მისი მდგომარეობა...პირველივე ცდაზე ცერა თითზე დაირტყა ჩაქუჩი...ლოყები გაბერა, სიმწრით ძლიერ ჩაისუნთქა და ხელის ქნევა დაიწყო...
-ეს რა ბიჭია ბებო? ერთი ლურსმანი ვერ დაუჭედებია და სოფელში რომ მოგიწიოთ ცხოვრება ხომ მოგკლა შიმშილით? ჯერ ისედაც ფიცარივით ხარ...
-არა, შემიძლია ნუ იდარდებთ...გავაკეთებ...
_მოკლედ ტანჯვით რაღაც გაახლაფორთა და შეაკეთა თავლა..ყოველ ცდაზე უკეთ გამოსდიოდა...საკუთარი სადგომიც შეაკეთეს და შემდეგ მეზობლად გადავიდნენ..მოზუცი ანდრო ბაბუსგან ორი ძროხა, სამი ცხვარი, ოთხი ქათამი და ერთი თხა იყიდეს..
-აუუ ნია საშინელი სუნი ამსდის...ყველა ცხოველის ერთად შერეული...ჩემი თავი მძულს უკვე..
-დაიბანე და გაგივლის..ოღონდ ჯერ ძროხები უნდა ჩაიყვანო საბალახოდ..მარტო ვერ გაუშვებ...
-ჯანდაბაა..ესღა მაკლდაა..
-წადი მე საჭმელს მოვამზადებ...
_საბალახოდ ძროხებს უდგა როდესაც მობილურმა დაურეკა..
-ძმაო როგორხარ? ნია შეგირიგდა? რას შვებით აბა როგორ სიყვარულობთ?
-ძაან მაგარია... მინდორში ძროხებს ვმწყემსავ..
-აუუ არარსებობს...
-ნიკაა ნუ კაკანებ თორე დავბრუნდები და გადაგიხდი სამაგიეროს...
-ბიჭოო რამაგარი ხმააქ მაგ ძროხას..აუუ აღარ შემიძლიაა...
_ხარხარებდა და გიორგის დასცინოდა..საუბარი რომ დაასრულეს ნიკას კარზე ზარის ხმა გაისმა..გააღო და თათა დახვდა...
-ნიკა ჩაიცვი მივდივართ...
-სად?
-მიდი ნუ მეკითხები..ცუდ ხასიათზე ვარ და ცოტა გავერთოთ...
-კლუბში მივდივართ?
-არა, მიდი სპორტულად ჩაიცვი..
_სწრაფად მოემზადა მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ...ველოსიპედები იქირავეს და ერთმანეთს დაეჯიბრნენ..
-თუ მე მოგიგებ ერთი კვირის განმავლობაში რასაც გეტყვი იმას შეასრულებ...
-აუუ თათაა ოღონდ ეგ არა.._გაუღიმა და სევდანარევი ღიმილით გახედა...
-უარს მეუბნები?
-შენ უარს გეტყვი? მარტო შენი ერთი მზერით შეგიძლია ყველაფერზე დამიყოლიო...
_ხელი მოკიდა და გულზე მიიკრა...
-კარგი წავედით...
_საკმაოდ ძლიერი კონკურენტი იყო თათა..კარგად იცოდა ტარება მანამ სანამ წინ ძაღლი არ გადაუხტა...ვეღარ დაიმორჩილა საჭე და ამოყირავდა...თავი ძლიერად დაარტყა..მუხლები დასისხლიანებული ჰქონდა...ნიკა შეშინებული მივარდა..უყვიროდა, ევედრებოდა მაგრამ გონს ვერ მოყავდა..სასწრადო გამოიძახა და კლინიკაში გადაიყვანეს..თავჩაღუნული იჯდა კორიდორში და სიტყვასაც არ სძრავდა...მარიანა, ილია, დიმა, და ყველა მათი მეგობარი იქ იყო მაგრამ არავისთვის ხმა არ გაუცია...ექიმის გამოსვლას ელოდნენ...


****
_უკვე საღამო იყო..ნია სავახშმოდ სუფრას შლიდა როცა გიორგი შემოვიდა არეული სახით, აჩეჩილი თმით და სრულიად ბინძური ტასაცმლით...
-რამოგივიდა? _სიცილს ვერ იკავებდა და სახეზე ხელს იფარებდა...
-ის ხატულა გამექცა ძლივს დავიჭირე...
-ხატულა?
-ჰო ერთს ხატულა დავარქვი და მეორეს ნაცარა..
-ვაა მალადეც...რამაგრად გაგიგიათ ერთმანეთისთვის..
-ნუდამცინი...ცხელი შხაპი მინდა ახლა..მერე კარგი საჭმელი და შენი ჩახუტება..
-მიდი სუფრას გავშლი მანამდე..
_სუფრის გაშლა დაასრულა და გიორგიც მოვიდა..ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ და არცერთი არაფერს ამბობდა..გემრიელად ივახშმეს. სუფრა ერთად აალაგეს და თეფშების დარეცხვას შეუდგნენ...ნია რეცხავდა გიორგი კი ამშრალებდა და კარადაში აწყობდა..
-ვერასდროს წარმოვიდგენდი ასეთ გიორგის..
-ჰაჰ..ვერც მე..ვერ ვცნობ საკუთარ თავს..მაგრამ მსიამოვნებს იცი? ყველაფერი სხვანაირია..უფრო ნამდვილია..არარიან აქ ადამიანები ვინც ქონების გამო დაგიახლოვდება..უფრო ნამდვილები და გულწრფელები არიან..მომწონს...
-წინ ბევრი რამ გელის კიდე..მზად ხარ ?
-რათქმაუნდა..შენს განკარგულებაში მიგულე..ისე რაც აქ მოვედი მას მერე იმ კარზე ვფიქრობ..რატომ ადევს ბოქლომი? რა არის იქ?
-მოვა დრო და გაიგებ...
-ახლა რომ მინდა?
-არა, არშეიძლება..
-რას მიმალავ?
-შენ ჩემზე მხოლოდ ის იცი რაც საჭიროდ ჩავთვალე..ბევრია ისეთი რაც არ იცი...ნელნელა გაიგებ ყველაფერს...
-ნუ კარგი შენს ნებას ვემორცილები ქალბატონო ნია...
_ხელში აიტაცა..დაატრიალა და მეორე სართულზე დასაძინებლად წავიდნენ.. სხვადასხვა ოთახებში შეიკეტნენ და ერთმანეთზე ფიქრი დაიწყეს...


****
ექიმი მოდის..._დაიძახა იქ მდგომთაგან ერთერთმა და ნია მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა...
-თათა როგორაა?
-კარგადარის..მის ჯამრთელობას საფრთხე არ ელოდება მაგრამ...
-რა მაგრამ? დაასრულე..ჯანდაბაა _ხელი კედელს მიარტყა და ნერვიული მზერა მიაპყრო ექიმს...
-ჩვენ ვფიქრობთ რომ მეხსიერება დაკარგა..
-რაა? როდემდე? აღარასდროს დაუბრუნდება?
-კი დაუბრუნდება მაგრამ როდის ეგ უკვე თქვენზეა დამოკიდებული...
-ჩვენზე როგორ?
-ეცადეთ ყველაფერი გაახსენოთ..ლამაზი მომენტები..ადგილები სადაც ბედნიერი იყო..სულ ახლობლების გარემოცვაში ატარეთ...
-ღმერთოო ლია დაგვავიწყდა..
-მარიანა ლიას არ დაურეკე?
-სულ დამავიწყდა..არადა ინერვიულებდა თათა რომ არ მივიდა შინ..ღმერთოო..
-ახლავე დაურეკე...
_ლია თათას დედა იყო..ძალიან თბილი და მოსიყვარულე ქალი..სამი წლის ასაკში მეუღლემ მიატოვა და სულ მარტო გაზარდა თათა...არაფერი დაუკლია მისთვის...ამ დედაშვილიდან ყოველთვის დიდი სითბო მოდიოდა...ლიამაც არ დააყოვნა და სასწრაფოდ მივიდა კლინიკაში..ყველა თათას გამოფხიზლებას ელოდა..დამამშვიდებელი ჰქონდათ გაკეთებული, როცა არაფერი არ ახსოვდა ნერვული შეტევა დაეწყო ..





იმედია დაგაინტერესათ ცოტა მაინც... მადლობელი ვიქნები თუ გამიზიარებთ თქვენს შთაბეჭდილებებს....მესამე თავს ხვალ დავდებ...