ტკივილი, იმედგაცრუება, ზიზღი...
ყველა გრძნობას ერთდროულად განვიცდი..
-აჰამ-ჩავახველე-ნიკა გეძებდი-ვეუბნები და ირონიულად ვიღიმი..-მგონი არ გცალია წავალ..-ვამბობ და სიამოვნებიდან გამორკვეულ წყვილს ვტოვებ..არაფერს ვაქცევ ყირადღებას, არც ნიკას ძახილს და საერთოდაც არაფერს..უკანმოუხედავად მოვდივარ საღამოდან...
ტაქსის ვაჩერებ, შიგ ვჯდები, მისამართს მძღოლს ვეუბნები და ისევ ფიქრებში მივდივარ...
ჩემ თავზე მეცინება რას ვფიქრობდი როცა მეგონა, რომ ნიკა შემიყვარებდა?
ალბათ მხოლოდ უნდა მძულდეს ის მაგრამ რამდენადაც მძულს იმდენადვე მიყვარს..
ფიქრებიდან მოხუცი მძღოლის ხმას გამოვყავარ
-მოვედით შვილო..
-ამმ გმადლობთ-ვუღიმი ფულს ვუწვდი და მანქანიდან გადმოვედი..
სახლში ასვლისას ცხელ აბაზანას ვიღებ და ვწვები..მალევე ოთახის კარები იღება და ნიკა შემოდის..
ლოგინზე ჯდება და ლაპარაკს იწყებს
-მია გადმობრუნდი ვიცი რომ გღვიძავს..
-რა გინდა ნიკა?
-მინდა ყველაფერი აგიხსნა...
-არ გინდა ნიკა..რაც გასაგები და დასანახი იყო მოვისმინე და დავინახე
-ამახსნევინე..
-აღარ მინდა გული უფრო მეტად მეტკინოს, ნუღარ მელაპარაკები მაგ თემაზე..
-კარგი..-დგება და ოთახიდან გადის...
დღეები ისე გადის მე და ნიკა ჩვეულებრივ ვართ..
ერთ საღამოს ყველა შეკრებილები ვართ მე, ანა, ნიკა და მისი ძმაკაცები..
კინოს ვიყურებთ როდესაც შუქი ქვრება..
-ნიკა სანთელი გვაქვს?
-კი ჩვენ ოთახშია.. მარა ზუსტად არ მახსოვს სად დევს..
-კარგი წამო მოვძებნოთ
მე ნიკას კარადაში ვეძებდი როცა ნიკას სურათი ვნახე რომელსაც მშვენიერი გოგო უმშვენებდა მხარს..
დიდხანს არ დავკვირვებივარ სურათს რადგან შუქი მოვიდა და ნიკაც ჩემკენ შემობრუნდა..
მისაღებში მიბრუნებისას ბავშვები რაღაცაზე ბჭობდნენ..
-სვანეთში მივდივართ...-ამბობს მაქსი და იცინის
-კი.. მაგრამ ვისთან?
-ჩემთან.. იქ სახლი მაქვს-ამბობს მაქსი და ყველა დგება
-მოიცა სად მიდიხართ ან სვანეთში როდის მივდივართ?-ამბობს ნიკა..
-ხვალ და ეხლა ბარგს ჩავალაგებთ...
მეორე დილას ბიჭები ადრე მოვიდნენ, მანქანებში გადავნაწილდით და სვანეთში წავედით..
ნიკას ხმა მაღვიძებს
-გაიღვიძე მია ჩამოვედით..
-მმმ...ჰოუ
-მოვედით
-კაი..ვდგები-ვამბობ და თვალების სრესით გადმოვდივარ მანქანიდან
სახლი მოსაწესრიგებელი იყო, მე და ანა საღამომდე ვალაგებდით ბიჭები კი პროდუქტების მოსატანად წავიდნენ
საღამოს როცა ყველა სახლში ვიყავით კარებზე კაკუნი გაისმა..
კარები მაქსმა გააღო და ოთხ ქერასთან ერთად დაბრუნდა უკან..
-გამარჯობა..-ვესალმები მათ და ვუღიმი.. ანას ოთხივეს ვაცნობ და ერთად ვჯდებით...
-ბავშვებო რამე ვითამაშოთ-ვეუბნები მათ
-კიი
-კაი და სთუმ გინდათ?
-კი...
-კაი ეხლა ბოთლს მოვიტან..-ვამბობ და სამზარეულოში გავდივარ
დაბრუნებული ნიკას გვერდით ვჯდები და ბოთლს ვატრიალებ
-თეკლა და ნიკა..
-სთუმ
-მოქმედება-ამბობს ნიკა
-ამმ.. ნიკა ნიტას აკოცე..-ეუბნება თეკლა და ყურებამდე გაკრეჭილ ნიტას თვალს უკრავს
ნიკა დგება და ნიტას წინ იმუხლება, ნიტა წინ იხრება და ისინი ერთმანეთს კოცნიან..
სადაცაა გავსკდები, ვწითლდები და თვალები მიცრემლიანდება რასაც ბიჭებიც ამჩნევენ და ნიკას უძახიან რომ ადგილზე დაბრუნდეს და ბოთლი დაატრიალოს..
-ნიტა და მია
-სთუმ
-სიმართლე-ვპასუხობ მე..
-რა იგრძენი როცა მე და ნიკას საპირფარეშოში სექსის დროს შემოგვისწარი?-ამბობს და ნიკას მომუშტულ ხელს ირონიულად დაჰყურებს..ამ კითხვაზე ტვინში სისხლი მექცევა და იმის მაგივრად რომ გააფთრებულმა ყვირილი დავიწყო პირიქით მშვიდად ვკითხულობ
-რა უნდა მეგრძნო ნიტა?-ვამბობ და ვითომ დაინტერესებული სახით ვუყურებ-შენი აზრით ნიკა შემზიზღდა? არა.. ის ისევე მიყვარს როგორც ადრე, უბრალოდ ნდობა დავკარგე მაგრამ ამას გადავლახავთ და თუ გაინტერესებს შენ მხოლოდ მეცოდები, დიახ მეცოდები..არც ზიზღი და არც სხვა რამ უბრალოდ მეცოდები-ვუმარცვლი და ნიკას ვუღიმი გაოცებულ ბიჭებს კი ერთს ვეუბნები-გრძელი ამბავია...-ვდგები და ანასთან ერთად ოთხიდან გამოვდივარ..
ანა დამწუხრებული სახით მიყურებს და სახეზე ეტყობა რომ ჩემზე ნერვიულობს...
-დაწყნარდი ანა კარგად ვარ უბრალოდ ნერვები მომეშალა რომ ჩემი კუთხეში მოქცევა ჰქონდა მიზნად, მაგრამ რათქმაუნდა არ გამოუვიდა..ასე არაა?-ვეუბნები და ვიცინი
-როგორ შეძელი ეგრე მშვიდად ლაპარაკი მია?
-აბა რაუნდა მექნა? მოდი ამაზე ნუ ვილაპარაკებთ..და ერთი ის მითხარი შენ და მაქსი რო ერთმანეთს თვალებს უჟუჟუნებთ მე რამე გამომეპარება?-ჩემ სიტყვებზე ანა ჭარხალივით წითლდება და ბლუყუნს იწყებს
-იცი...ანუ მერომ გეუბნებოდი ბიჭი მწერსთქო ის მაქსი იყო და ანუ...
-კაი დაწყნარდი..-ვამბობ და ვუღიმი-ესეიგი ერთად ხართ?
-ჰო-მეუბნება და კვლავ წითლდება...-ცუდ დღეში ვარ შენ კი სეიკავე თავი მაგრამ მე რავქნა იმ თეკლამ ლამის ამაგლიჯა ბიჭი რომ მიუცუცქდა ლამის ადგილზე გააშიშვლა...-აყრის ერთმანეთს და ხელებს იქნევს
-იცი ანა რაღაც ბავშვობა და ცელქობა მომინდა..-ვეუბნები და წარბებს ვათამაშებ
-გულისხმობ რომ რაღაცები "გავუჩალიჩოთ"?-მეკითხება და ცელქი ბავშვივით აქეთ-იქით ხტუნვას იწყებს
-ხო ანა...
-კაი რათქმაუნდა მინდა და ხვალიდან დავიწყოთ...
ღამე უკვე ვწევარ როცა მამა მორეკავს და მეუბნება რომ ინა საავადმყოფოშია მოიწამლა და ჩემი ნახვა უნდა.. მე სასწრაფოდ ლოგინიდან ვდგები და ქვევით ჩავდივარ
-ბავშვებო ჩემი და საავადმყოფოშია და უნდა წავიდე
-რა? რამე სერიოზულია?-ფეხზე დგება ნიკა
-არა უბრალოდ მოიწამლა დაა ჩემი ნახვა უნდა მე კიდევ მშვიდად ვერ გავჩერდები უნდა წავიდე..
-ჩვენც წამოვალთ-ფეზე დგებიან ყველა მაგრამ მე ყველას ვაჩერებ
-არაა საჭირო წავალ და თქვენ გაერთეთ მეც დავბრუნდები ხვალ ან ზეგ ინას რომ გამოწერენ...
-კიმაგრამ მარტო წახვალ-მეკითხება ნიკა
-კი..არაფერი უჭირს-ვეუბნები ყველას ვეხვევი მათ შორის ნიკასაც და გამოვდივარ
ჩახუტებისას ნიკა ჩემს თმას ეფერება და მეც ვიტრუნები... არ მინდა წასვლა, მართალია მასზე ნაწყენი ვარ მაგრამ გული ისევ მასთან მრჩება...თბილისში ჩასვლისას პირველად სახლისკენ მივდივარ და კიბეებზე ასვლისას ნიკას ვურეკავ
-ნიკა ჩამოვედი სახლში ავდივარ
-კარგი ხომ კარგად ხარ?მშობლებს დაურეკე?
-კარგად ვარ, მშობლებსაც დავურეკე და ინა ცოტა უკე-წინადადებას ვამთავრებდი როცა თავში ძლიერი საგანი მომხვდა, ერთი წამოვიკივლე და ყველაფერი სიბნელეში ჩაიძირა...

პ.ს ესეც ახალი თავი მგონი ცოტა დავაგვიანე მაგრამ არაუშავს)))
იმედია მოგეწონებათ<3