-ნატო
-ხვალ სახლში გადაასვენებენ
-ისევ ტირილი დავიწყე
-ნატალია
-ხო
-დაინახე ხო?
-არვიცოდი რა მეთქვა ის ხომ გოგა იყო ის ვინც მიყვარდა მან ნატო მოკლა
-კარგი არ გამცე პასუხი
ხვალ პოლიციაში ვართ დაბარებულები დაკითხვაზე ყველა იმის თქმას აპირებს რომ არაფერი დაუნახიათ
-რაააა
-ასე ჯობია ყველასთვის
-შენ რა იცი რა ჯობია ნატოს მიწაში ყოფნა ჯობია ? ან ის ხომ თქვენი მეგობარი იყო ასე როგორ ექცევით მის სულს
-მომისმინე ყველამ ვიცით რაც მოხდა მაგრამ ის ბიჭი ციხეში ვერ წავა. ყველამ გავიაზრეთ რაც მოხდა შენ გგონია მე არ მინდა მისი დასჯდა ან რომელიმე იქ მყოფს მაგრამ ყველა წვეულებაზე ასე ხდება
ყველა წვეულებას აკლდება ერთი ადამიანი
- ცხოვრებაში პირველად მიყვირა ხმას ვერ ვიღებდი ღმერთო ეს რა ხდება ჩემ თავს
- გამიშვიიიი
- სად მიდიხარ წეღან ცუდად გახდი იყავი აქ
- შენი საქმე არააა
- საწოლიდან ავდექი და წამოვედი
სახლში მისვლა არ მინდოდა რადგან იქ გოგა დამხვდებოდა რა უნდა მექნა როგორ უნდა შერჩეს ადამიანის სიკვდილი მან ნატოს სიცოცხლე წააართვა მას ოჯახი ყავდა რომელიც ელოდებოდა სახლში როდის მიბრუნდებოდა მან ხო გამაფრთხილა რომ აქ საშიში იყო ის ჩემ დაცვას ცდილობდა მაგრამ სწორედ ამან მოკლა
მაგრამ მე გოგა მიყვარს

მთელიღამე ბარში გავატარე ვსვავდი ჩემ თავს ვეღარ ვცნობდი იმ ადამიანებს ვემსგავსებოდი ვისაც ვერ ვიტანდი როგორ ამირ დამირია ცხოვრება მთელი ღამე რეკავდა ჩემ ტელეფონზე
ალბათ იმიტომ რომ პოლიციისთვის არაფერი მეთქვა დილით სახლში ვერ მივიდოდი რადგან ვიცოდი ყველა იქ იქნებოდა სასტუმროში მივედი მოვწესრიგდი და პოლიციის გზას გავუყევი გზაში კიდევ ათას რამეზე მეფიქრებოდა მემხილა თუ დამემალა ვფიქრობდი როგორ გამეწირა ციხისთვის მაგრამ მან ხო სიკვდილისთვის გაწირა პოლიციის შენობის წინ ვიდექი და იქ შესვლას ყველაფერი მერჩივნა
შევედი თუ არა ცოტნე და ბავშვები დამხვდნენ გოგას გარდა ყველა იყო
-ნატალია იმედია გუშინ რაც ვილაპარაკეთ გაიგე ყველამ მისცა ჩვენება რომ არაფერი დაგვინახავს გთხოვ დამიჯერე და გააკეთე ის რაც გითხარი
-შემდეგი ვინ არის
-მე
-მობრძანდით
-თქვენ იმ ღამეს იქ იყავით?
-დიახ
-ნატო თქვენი ვინ იყო?
-არავინ ყოფილა
-თუ დაინახეთ ვინ მოკლა
-..............
-იცით ვინც ისროლა?
-..............
-თუ თქვენ იცით და არ ამბობთ თანამძრახველი გამოდიხართ
-.......
-ვინ მოკლა ნატო
-გოგამ
ხმა ამიკანკალდა ვთვი თუ არა გულში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი მე ის ციხეში გავუშვი გონება დავკარგე. თვალები საავადმყოფოში გავახილე ჩემდა გასაკვირვად გამოფხიზლებოსას ცოტნე არ დამხვედრია ფანჯარასთან გოგა იდგა
შემეშინდა მეგონა მომკლავდა ხმა ვერ ამოვიღე
-ვიცოდი რომ მამხელდი
-.......
-არ მინდოდა ასე მომხვდარიყო
-შენი სინანულით მას ვერ დაააბრუნებ
-მე არ ვაპირებდი დამალვას უბრალოდ მაინტერესებდა შენ რას იზავდი შენც იგივე რომ გეთქვა რაც სხვებმა ბოლოს მაინც მოვიდოდი
-კარგი
-რასაკეთებდი იმ წვეულებაზე?
-ცოტნეს ვახლდი
-ახლა გასაგებია
-ერთადხართ?
-არა....
-მოხვალ ხოლმე ?
-არვიცი
-კარგი
-ნაწყენიხარ?
-არა
-რატომ მეხომ ციხეში გაგიშვი იქ სადაც ვერ გაერთობი არც მოსაწევი გექნება და არც გოგოები გეყოლებიან
-პირველად არ მივდივარ
-რის გამო იჯექი?
-არმინდა მაგაზე ლაპრაკი
-ყველაზე მეტად იცი რა მწყინს
-რა
-შენ რომ ვერ დაგინახავ და გაგაბრაზებ
კარებზე დაააკაკუნეს გოგა დროა
-წავედი მე პატარა და თავს მიხედე
შუბლზე მაკოცა და პალატიდან გავიდა ვერაფერი გავიგე და ვერაფერს ვხვდებოდი რახდებოდა ციხეში აქამდეც მჯდარა ესეიგი რა გამოდის ვინარის ბოლოსდა ბოლოს რატომ აურია ესე ჩემი ცხოვრება არმჯეროდა ის რაც ჩემ თავს ხდებოდა საავადმყოფოდან პოლიცია მოვიდა დეტალურად დამკითხეს საღამოს ვეღარ გავძელი და ხელ წერილით გამომიშვეს ამბობდნენ რომ მკურნალობა უნდა გამეგრძელებინა მაგრამ არაფრის მოსმენა არ მინდოდა
გავთიშე ტელეფონი და უბრალოდ ფილმების ყურება დავიწყე