მსოფლი ომი დაიწყოვო. კარი მისთვის უცნობმა გაღო. -გამარჯობა პატარავ, აქ რას აკეთებ? კარგად ხარ ? რაიმე ხოარ გაწუხებს? -ჯელ ელთი მე პათალა ალ ვალ, მეოლეც სადა ვატო? -პრინცესა აქ რას აკეთებ? -სანდრო გამოვიდა ოთახიდან, ბელს კი გაუკვირდა აქ რას აკეთებსო მაგრამ მიხვდა რო მეგობრები იყვნენ. -მე ალ გელაპარაკები ალც შენ და ალც ვატოს! მაგლამ მინდა ვატოც დაველაპარაკო, შენ შეიძლება ლაგაც გთხოვო თან შენს წაგანდელ დანაშეულს გამოსკიდი - მიუტრიალდა უცნობს. თავი დაუკრა.-მე ბელსი მქვია და შენ? -გიორგი აბა რაში დაგეხმარო -შენი დახმალება ცოტახანში დაჭილდება, სადა ამდენ ხანს ვატო?-იკითხა პატარა ქალბატონმა. -აქ ვარ ბელს, რა ხდება? დილასაცჩემთან მოხვიდოდი,-პირსახოცით თმას იმშრალებდა და ბელსისკენ მიდიოდა. -სენ მე კალგი ადამიანი მეგონე და თულმე ლოგოლი კოფიქალ ალ მინდა მანამ სანამ კველეფელს სენ თვითონ ალ მეტკვი დავიძელო, - რა ბელს?- იკითხეს სანდრომ და ვატომ გირგი თავისთ იჯდა და უსმენდა და ამ პატარა გოგოზე ეღიმებოდა . -კესოს ის ყველაფელი მალთლა გაუკეთე დგეს დილით ძაალიან ცუდად იყო სალას უყვებოდა თუ ლაც გაუკეთე,-ვატომ ბელსი ხელში აიყვანა და ოთახში წაიყვანა.-აქ ლატო შემომივანე?? - რას უებნებოდა სარას ბელს შეგიძლია მომიყვე?-უარის ნიშნად თავი გაქნია ბელსმა-იცი აქ ყველაფერი სხვაგვარად არის მე კესოსთვის ისეთი არაფერი გამიკეთებია რაც მას დაზიანებდა , თუ მომიყევები რა მოუყვა მეც მოგიყვები რაღაცას.-ბელსმა მოუყვა ყველაფერი რაღაცაზე შეთანხმდნენ და ოთახიდან ერთად გავიდენ. -სანდლო სენ მალთლა ალ მოგწონს ცემი დაიკო?- ეს რო თქვა სამივეს გაეცინა. -არ მოწონს ბელს გჟდება უკვე მასზე ისე ენატრებოდა რო აქაც კი მოაგნო-ეს რო თქვა კარში სწრაბად გავარდა რო სანდლოს ნასროლი ბალიში აეცილებინა-გიო ძმა რა ვთქვი არასწორედ?- უკან შემოსულმა იკითხა ვატომ. -შემომაკვდები შენ ძმობას ვფიცავარ.-უნდოდა სერიოზულად ეთქვა მაგრამ მაინც გაეღიმა. გიორგის არც გაუგონია ვატოს სიტყვები სადღაც დაფრინავდა. - ეეე რა გჭირს გიო-იკითხა ვატომ რადგან გიო ვატოსგან არ განსხვავდებოდა ისიც თითქმის მის მსგავსი ცანცარა იყო. ისევ ერთ წერტილს იყო მიჩერებული და არ ესმოდა მათი ლაპარაკი- ეეე ბიჭო წადი და ჩამოიყვანე რას ითანჯავ ან შენ თავს ან იმ გოგოს ნეტა უარს გეტყვის თუ რა?-არც ეს გაუგია-ეს სერიოზულად არის შეყვარებული-თქვა ვატომ და ბელსმა ეს რო გაიგონა ისე შეხედა თვალებით მოკლავდა ალბათ. -და სენ ალ ხალ სელიოზულად სეყვალებული?-ეს რო თქვა სანდროსაც და ვატოსაც გაეცინა გიო ისევ ისე იყო. -კი კი იმაზე მეტად ვიდრე შენ გოგონი პრინცესა ,ისე ეხლა მიყურეთ რა უცებ გამოვაფხიზლო-თქვა და ჯიბედან მობილური ამოიღო-ხო მარიამ როგორა ხარ? -გაჭრა კიდეც უცებ ჭყვიტა თვალები-ხო ჩემთან ერთად არის გინდა გალაპარაკო-სანდრომ და ბელსმა რო გაიცენეს მიხვდა რო გაუჩალიჩეს ფეხზე სწრაფად წამოდგა ორვეს სეუბღვირა და გარეთ გავიდა სანდრო უნდა გაყოლოდა მაგრამ ვატომ შეაჩერა -იყოს მარტო გაერკვეს თავის გრძნობებში ეხლა კი შენი დახმარება მე მჭირდება -ბელსმა სახლში დაბრუნდა და დაიკოს თხოვა სანდროს დალაპარაკებოდა რაზეც საყვედური მიღო. -ბელს ჯერ მაგისთვის ძალიან პატარა ხარ-ორი დღე ისე გავიდა არც ვატო და არც სანდრო არ გამოჩენილან სარა და კესო კი უკვე წასვლას ფიქრობდნენ რადგან სარას სამსახური სანახავი ქონდა კესოს კი რ უნდოდა იქ ყოფნა სადაც ვატო იყო, ბელსი ყოველ დღე სტუმრობდა მიჭებს და ახალ ამბებს ატყობინებდა მაგრამ ჯერ ბელსმაც არ იცოდა თუ სარამ და კესო წასვლა რო გადაწყვიტეს ერთ საღამოს სახლში დაბრუნებულს სარამ განუცხადა ორ დღეში უკან ვბრუნდებითო. -ასე მალე დავლცეთ ცოხახნს კიდე ლა, თან აქმდე ლატო ალ მითქალი?-უსაყვედურა დას -როდის უნდა მეთქვა ბელს მთელ დროს სანდროსთან ვატოსთან და გიოსთან ატარებ-გაბრაზდა სარა რადგან თითქმის აღარაფერს უყვებოდა და მასთან დროს აღარ ატარებდა თითქოს ჩამოშორდა, ეს კი არამხოლოდ სარას არამედ კესოსაც წყინდა სახლში როცა იყო მხოლოდ ვატო და სანდრო ეკერა პირზე. -დაიკო ლაიმეზე მიბლაზდები, ჯელ ასე ალ დამლაპალიკებიხალ ალც მასინაც კი ლოცა სანდლოს გაუბლაზდი და....-კიდე რაღაცის თქმას აპირებდა ბელსი სარამ რო შეაჩერა. -საკმარისია ბელს საკმარისი სანდრო სანდრო ყოველ წინადადებაში სანდრო რო არ ახსენო წინადადება არ გამოვა? გიკრძალავ მისი სახელის ხსენებას ჩემთან. გასაგებია?-ეს ისე დაუყვირა ბელსი ატირდა და კესოსთან გავიდა რომელიც რაღაცაზე ჩაფიქრებულიყო და საქანელაში ჩამჟდარიყო. ბელსი რო დაინახა ტიროდა მასთან გაჩმდა წამსვე. - ბელს რა მოგივიდა პრინცესა?- კითხა შეშფოთებულმა. -სარამ- სლუკუნს ამოაყოლა სახელი. -რა მოხდა დამშვიდი და მომიყევი-ყველაფერი მოუყვა ბელსმა-იცი რაღაცაში კი ვეთანხმები მაგრამ რაღაცაში არა, ვეთანხმები რო სულ არ უნდა გაიძახდე მათ სახელებს მაგრამ არ ვეთანხმე რო არ უნდა ეყვირა. ჩვენც გაგვიგე რა გთხოვ ჯერ პატარა ხარ და ყველაფერს ვერ გაიგებ ამითო იქ ნუ ჩაერევი რისთვისაც პატარა ხარ, კარგი? -კარგი ბოდიშს მოვუხდი ხო მერე?შეიძლება რაღაც გკითხო? -კი რათქმაუნდა! როდის მერე მეკითხები?-გაეღიმა კესოს -ლას ველ აპატიებდი შენთვის საკვარელ ბიჭს? -ეს შენ რატო გაინტერესებს?-დაეჭვდა კეესო. -ისე უბლალოდ ლატოგაც დამაინტელესა-ბელსი ადგა და წავიდა კესო კი დარჩა და დაიწყო საკუთარ თავთან ლაპარაკი როგორც ჩვევია ხოლმე. -ბელს პატარა ხარ და არ იცი რას ნიშნავს სიყვარული როცა გაიზრდები მიხვდები რო თუ გიყვარს ყველაფერს ადვილად აპატიებ მთავარია ერტი სიტყვა გითხრას მიყვარხარ, დაივიწყებ წყენას გაბრაზებას და აპატიებდი-ის ვერ გაითვალისწინა რო შეიზლება მარტო არ ყოფილიყო და ვიღაცას გაეგონა მისი სიტყვები, მისმა ბოლო წინადადებამ კი მართლა გახარა ის ვინც მის ლაპარაკს ისმენდა-ნეტა იცოდე მელაძე ორი წელია შენს გამო რო მოსვენება დავკარგე.-არ აპირებდა ვატო რამის თქმას მაგრამ ვეღარ მითმინა. -მეც -კესო გაშეშდა გონება დაებინდა ვერ გაეგო რა ხდებოდა- არა მინდოდა ასე მომხდარიყო არც ის მინდოდა რო ასე დათანჯული იყავი ჩემი გულისთვის არც ასე მინდოდა მეთქვა შენთვის ეს ყველაფერი მაგრამ აღარ შემიძლია კესო, შენ თუ ორი წელია ფიქრობ მე ოთხი სკოლაში როცა დადიოდი და არავის აქცევდი ყურადღებას მაშინ შემიყვარდი გინდა გითხრა ზუსტად როდის ერთ დღეს სკოლიდან გამოსულს შენზე უფროს კლასელი რო აგეკიდა ჭამოდი კაფეში რაიმე შევჭამოთო შენ ყურადღებაც არ მიაქცი არაო უთხარი და გატრიალდი მან ხელი დაგიჭირა და შეგაჩერა მინდოდა მოვსულიყავი და ის ხელი მიმემთვრია მისთვის მაგრამ არ ვიცი გიო იქ როგორ გაჩნდა როცა შენზე არავისთვის მქონდა ნათქვამი მარამ რა დიდი მიხვედრა იმას უნდოდა ის ერთი კვირა იქ ვიდეი ლექციებს ვაცდენდი რო შორედან მაინც მენახე, ყველას გაშორებდი ახლოს მოსვლას ვერ ვბედავდი ამიტო შერედან გიცავდი. ჩემს უნივერსიტეტში რო მოხვდი სიხარულით ცას ვეწვიე გოგონები გართხილებული მყავდა თუ რაიმე დაგჭირდებოდა ჩემთვის ეთქვათ მაგრამ ისე რო შენ არ გაგო მაგრამ ამ ყველაფერმა ცუდ შედეგამდე მიმყვანა. ერთი თვით მამა საზღვუარ გარეთ გამიშვა რადგან ჩვენ ორიდან ერთი აუცილებლად უნდა ყოფილიყო უკან დაბრუნებულს ვერსად გიპოვე სად იყავი გადაწყვეტილი მქონდა ყველაფერი მეთქვა მაგრამ ვერ გიპვე მერე გავარკვიე სადაც იყავი მაგრამ მალევი ისევ მომიხდა გამგზავრება უფრო დიდი ხნით ისეც მოხდა რო ბოლო კურსი იქ დავასრულე. ისე მოხდა რო ორი წელი გავჩერდი იქ უკან დაბრუნებულს კი მითხრეს რო გყავდა ვიღაც. რამოდინიმეჯერ ვიყავი უნივერსიტეტში და ერთი და იგივე ბიჭს მოყავდი და მიყავდი ორი დღე დავდიოდი შემდეგ აღარ მოვსულვარ და თავი დაგანებე მაგრამ ერთი წუთი არ შემიწყვეტია შენზე ფიქრი. ასე გავარკვიევინ გავრცელა ის ჭორი შენმა კურსელმა ნინიმ რომელსაც როგორც მან ამბობს ვუყვარდი, ასევე მანიცოდა ჩემი გრძნობის შესახებ შენს მიმართ.მან მითხრა რო შენ შეყვარებული გყავდა და ბედნიერი იყავი. კესო სიგიჟემდე შემიყვარდი მომეცი ერთი შანსი გთხოვ-კესოს უკვე ღაპა-ღუპით მოდიოდა ცრემლები- ნუ ტირი რა გთხოვ თორე კონტროლს დავკარგავ და წავალ და ყველას დედას ვუტირებ ვინც ამ საქმეშია გარეული-უკვე მის წინ იდგა და თვალებს უმშრალებდა- შემომხედე,- კესო თავს მაღლა არა და არ წევდა-კესანე-მრძანებელი გაუხდა ტონი ვატოს. -არ შემიძლია ვერ შემოგხედავ-ძლივს გარჩია სიტყვები ვატომ და გაკვირებულმა შეხედა. -რატო?-იკითხა და გაეღიმა მაგრამ ჩუმად. -მე მე მე იმდენი საშინელება გითხარი არ შემიძლია ვერ შემოგხედავ - უთხრა და კიდე ერთხელ ატირდა სახლში შესვლა დაპირა რო დაიჭირა ვატომ. -კესანე შემომხედე და მითხარი რო ერთ შანს მაძლევ-კესო ვერ წყნარდებოდა და არც შეხედვას აპირებდა-კესანე შემომხედე თორე ჩემი დედა შე**** წავალ და ვეღარასოდეს მნახავ-ეს უთხხრა და ხელი შეუშვა წასასვლელად ფეხი აწია რო კესანემ წაიჩურჩულა. -აღარ დამტოვო რა მოვკვდები უშენოდ მითუმეტეს ეხლა ვიცი რო შენც გიყვარვარ და მაპატიე- ეს უთხრა და შეხედა ვატომ ამდენი ხნის ნატვრა აისრულა და დაწვდა კეოს ბაგებს ისე ეხუტებოდა თითქოს სადმე წავიდოდ. ჟივილ ხივილმა მოიყვანა წყვილი აზრზე კესომ თავი მორცხვად დახარა და ვატოს მოშორდა. -ეეე რას დაყუდებულხართ ბიჭო არც თქვენ გაქვთ სახარბიელო მდგომარეობა წადით შემოირეგეთ თქვენი გულის სწორები აქ რო დაყუდებულხართ არ მაცდით ცემი გოგოს მოფერებას, სარა შენ რაღა დაგემართა გაყარე ესენი თვალით არ დამანახო.-ეს თქვა და კესოს მიუტრიალდა ჩუმად რო იდგა. -ჩვენც ხოარ გველაპარაკა- ვერც კი გაიგო როგორ მიეპარა სანდრო სარას ბელსმა ხელი ჩაიქნია და სახლში შევიდა. -ჩვენ არაფერი არ გვაქ სალაპარაკო ბატონო სანდრო მგონი ეხლა საცოლესთან ერთად უნდა იყოთ- ეს რო უთხრა სანდრომ ჩაიღიმა და მობილური აიღო. -იცი რაშია საქმე უკვე რამოდენიმე კვირეა მობილურზე არ მპასუხობს და ვერ ველაპარაკები ამ ერთხელაც ვცადო ვითო მიპასუხებს შენ რას მირჩევ შენც ხო ქალი ხარ არა, ვერ გავიგე რატო გამიბრაზდა არც კი მომისმინა ისე დამტოვა და წავიდა სადღაც-სარას გული ეტკინა ესეიგი ის ქალი მართალი იყო მე კი აქ რო არ ვპასუხობდი და ასე წამოვედი თავს დამნასევად ვთლი გაიფიქრა და სახლში შევიდა სანდროც უკან მიყვა-რას მირჩევ როგორ მოვიქცე?-აგრძელებდა სარას ნერვებზე თამაშს და ეს ძალიან ახალისებდა. -მე რა უნდა გირჩიოთ რასაც გული გკარნახობთ ის გაკეთეთ-ეს რო უტხრა თვალზე ცრემლი მოადგა ვერ მიხვდა ასე როდის შეიყვარა. -დარწმუნებული ხარ რო გამიბრაზდეს და სულ შორს წავიდეს-ეს რო უთხრა თვალებში უყურებდა სარას, სარა დაიბნა თავი დაიძვრინა სამზარევლოში გავიდა და იქედან გამოძახა. -თუ უყვარხართ და თუ ყველაფერს აუხსნით არ წავა - ეს რო თქვა მაგიდის ზედაპირს დაეყრდნო და ეცადა არ ატირებულიყო.ვერ ხვდებოდა რატო მივიდა მასთან რჩევის საკითხავად. - კარგი მაშ ეგრე გავაკეთებ -ზურგს უკან რო რო გაიგო ხმა ცრემლები მაშინ წამოუვიდა. მაგრამ ხელზე რო იგრძნო მისი ხელები გაუკვირდა თავისკენ შეატრიელა სანდრომ და სარას ცრემლიანი თვალები დაინახა თავი ვერარ მოთოკა და აკოცა. გონს სარას ხელის გარტყმამ მოიყვანა. წასვლას აპირებდა ხელი რო დაუჭირა - მომისმენ?-ეს ისე სერიოზულად უთხრა რო წინაღმდეგობის გაწვას აზრი არ ქონდა, სანდრომ ყველაფერი მოუყვა ისისც უთხრა რო ის გოგო მას არც უყვარდა არც მოწონდა უბრალოდ დედამის უნდოდა რო ცოლად მოეყვანა მაგრამ მისი ნამდვილი სახე რო დანახა ბოდიში რო მოუხადა და მასთან რო გამოუშვა სარას ისე გაეხარდა ყელზე შემოეხვია და ჩაეხუტა. სანდრომაც არ დაყოვნა და სემოხვია საყვარელ ქალს ხელები. გიომ თავისი მეგობრებიდან აიღო მაგალითი და წავიდა იმ გოგოსთან ვინც მას უყვარდა პირდაპირ მიწერა <<სადარბაზოსთან გელოდები ჩამოდი>> მაგრამ არც თუ ისე კარგი ესემესი მიღო პასუხად<< ვერ ჩამოვალ სადაცა სასიძო მოვა და დამინიშნავენო>>ამის წამკითხე გიო სულ გადაირია პირდაპირ აჭრა და ავიდა მის ბინაში კარი მისმა საყვარელმა ადამიანმა გაღო რო დაინახა როგორი ნამტირავი იყო სულ გადაირია გოგოს მის დანახვისას თითქოს იმედის ნაპერწკალი გაუკრთა თვალში მაგრამ მალევე ჩაქრა. გარეთ უბიძგა გოგომ ჩაბნელებულ სადარბაზოში იდგნენ უცებ გიომ ხელი რო მოკიდა და მანქანაში ჩასვა. -ნატალი- თითქოს ბოლო იმედს ებღაუჭებოდა გიო მაგრამ გოგოსგან პასუხი რო ვერ მიღო და მის თვალზე ცრემლები რო დაინახა დარწმუნდა. ეხლა რა უნდა ქნას ასე ვერ დათმოს საყვარელ ქალს,- გადადი და ადი სახლში- შუბლზე აკოცა და უბიძგა გადასულიყო- ერთი წუთი რა ქვია?-იკითხა გიომ. -მიშო-ეს უთხრა და გადავიდა. უყურებდა მის საყვარელ ქალს და ვერ იჯერებდა თითქოს ამ რამოდინიმე დღის განმავლობაში გალეულიყო.ასე ვერ გაუშვებდა. სადარბაზოსთან დადგა და დაელოდა ბიჭის გამოჩენას დიდხანს არც დაჭირდა ცდა მალევე გამოჩნდენ. - - მანქანა დაყენე და მალე ამოდი ნუ მოიქცევი ისე როგორც ჩვენს ოჯახს არ შეფერება არ მაინტერესებს შენ ვინ გიყვარს და ვინ არა ეს გოგო ჩვენი რძალი გახდება იცი მაინც ამ გოგოში რამდენი გადავიხადე-ამის გამგონე გიო მოკვდა ბიჭის ხმა კარგად არ ესმოდა - მე რაში მაინტერესებს გოგო რას გრძნობს მისმა ოჯახმა არ შეიბრალა და მე რა რომელი ქველ მოქმედი ვარ დროზე ეხლა დაყენე მანქანა და ამოდი.-კაცმა აიარა გიო ბიჭს ელოდებოდა ბიჭმა გვერდი რო ჩაუარა დაუძახა. -მიშო ხო მგონი- თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა გიო მაგრამ ამ ბიჭზწ არ ბრაზდებოდა ნატალის ოჯახზე ბრაზობდა რო საკუთარ შვილს ასე ექცევოდა. -ხო, თქვენ? ვერ გიცანით ვიცნობთ ერთმანეთს?-იკითხა ზრდილობიანად ბიჭმა -ჯერ არა მაგრამ გავიცნობთ მე გიორგი ვარ სამხარაძე იმ გოგოს შეყვარებული რომლის დასანიშნად მიდიხარ. მხოლოდ ერთს გკითხავ რამდენი გადაიხადა მამაშენმა მასში?-ბიჭს შერცხვა მამისის საქციელის და თავი ჩახარა-მიპასუხე! -ნახევარი მილიონი, - კარგი წამოდი ავიდეთ, როგორც წეღან თქვენი ლაპარაკიდან გავიგონე სხვა გიყვარს ხო?-იკითხა გიომ ბიჭმა თავი დაუქნია-ეხლა იქ რო ავალთ და მოვაგვარებთ ყველაფერს წადი მასთან რადგან შემდეგ შეიძლება გვიან იყოს-ეს უთხრა და კარზე დაკაკუნა კარი ისევ ნატალიმ გაღო გიო ისე იდგა ნატალი ვერ ხედავდა მიშო რო სეატარა და გაჩერდა გაუკვირდა კარის მიხურვას აპირებდა კარი რო დაიჭირა გიომ, ნატალი გაოცებული უყურებდა ხან ერთს ხან მეორეს გიომ ნატალის ისევ შუბლზე აკოცა და მისაღებისკენ წავიდნენ მიშოც და გიოც ყველა გაკვირებული ყურებდა გიოს უცებ ნატალის მამა რო წამოდგა ფეხზე. -გიო შვილო აქ რას აკეთებ როდის მოხვედი-მხარსე დაკრა ხელი. -კარგად შალვა ძია ესა ერთი ოჯახი ვართო რო მეუბნებოდით თურმე ნატალიას ათხოვებ და მე ამას ეხლა ვიგებ და თან რის სანაცვლოდ ნახევარი მილიონზე ყიდით საკუთარ სვილს-ამის გამგონე შალვას ფერი დაეკარგა ასევე მის მდგომ მდგარ ნუგზარისაც. -ვინ შვილო მე გავცვალე ჩემი შვილი ნახევარ მილიონში მეხუმრები იცი მაინც როგორ იყო ან არის ამ არაკაცმა ჩემ შვილით დამემუქრა ან ჩემი რძალი გახდება ან სახლში გვამს მოგიტანენო რა უნდა გამეკეთებინა თურმე ძალიან შეყვარებია მის ბიჭს და მე რა გზა მაქ-თვალ ცრემლიანი ყვებოდა შალვა გიო სულ აირია მიშოს გახედა ბიჭმა ბეჭები აიწურა მე არაფერი ვიციო და მამის მივარდა. -შენ შენ გაკეთე ეს ყველაფერი ხო ვერ გაუძელი რო ლილანა მიყვარს და მის ცოლად მოყვანას ვაპირებ და ეს მეთოდი გამოიყენე ეხლა იცი რას ვიზავ წავალ და ვეღარასოდეს მნახავ ვერც მე ვერც დედს და ცემს დას გასაგებია ახლოს არ გამეკარო თორე საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ გაიგე-ეს უთხრა ყველას ბოდიში მოუხადა და წავიდა მამისიც გაიყოლა. -ძია შალვა მინდა ნატალის ხელი გთხოვო? -გიოს აღარ უნდოდა კიდე რაიმე პრობლომა შექმნოდა და პირდაპირ ითხოვა ნატალის ხელი შალვა დიდი სიხარულით დათანხმდა... ნატალი უკვე სიხარულით ტიროდა. მარტო დატოვა შალვამ წყვილი ხო მართლა ნატალის დედა არ ყავდა მშობიარობას გადაყვა. -აღარასოდეს დამტოვო მარტო კიდე რა- ეს ისე უთხრა ნატალიამ მისი კისრიდან თავი არ აუღია. -მიყვარხარ ჯიუტო ქალბატონო-ეს უთხრა და დაწვდა ნატალის ბაგებს. სამივემ ერთად გადაიხადეს დიდი ქორწილი ყველა მათზე საუბრობდა რამოდენიმე თვს განმავლობაში.გიო და ნატალი თაფლობის თვეზე პარიზშჰი გაფრინდენ. ვატო და კესო კი ვენეციაში. რაც შეხება სარას და სანდროს რომში გაფრინდნენ ბელთან ერთად. უკან სამივე წყვილი ერთად დაბრუნდენ ნატალი და კესო უკვე ორსულად იყვნენ, ნატალი ორი თვის ხოლო კესო კი ერთი თვის.სარა ჯერ არ იყო და უკვე ნერვიულობდა და როგორც კი დაბრუნდებოდა ექიმთან აპირებდა მისვლას.ჩამოსვლა დიდი ზარ ზეიმით აღნიშნეს. ერთი კვირაა უკვე რაც საქრთველოში არიან სარამ ექიმთან ჩაეწერა ისე რო სანდროსთვის არაფერი უთქვია.მივიდა მეორე დღეს და ყველა გამოკლევა გაიკეთა და ანალიზებიც ჩაბარა ექიმა უთხრა მეორე დღეს იქნებოდა .მეორე დღეს მიაკითხა და პასუხები ექიმს შეუტანა , ექიმა პასუხებს გადახედა შემდეგ სარას სეხედა. -ექიმო რამე მჭირს?-იკითხა სარამ -ისეთი არაფერი რაც დახლოებით თუ ამ ანალიზის მიხედვით ვიმსჯელებთ რვა თვეში გაგივლის-სარამ ვერ მიხვდა რას ეუბნებოდა ექიმა მიხვდა და განუმარტა-სარა ძვირფასო რვა თვეში დედა გახდები გილოცავ. -სარა ჯერ კიდე ვერ იჯერებდა რაც მოისმინა აზრზე მალევე მოვიდა და გოგონებს მიწერა <<ამ საღამოს ჩემთან გელოდებით პატარა ვახშამი იქნება>>.შემდეგ ქმარს დაურეკა ამაღამ ცოტა ადრე მოხვალ სამსახურიდან? კიო უპასუხა და ისიც დაყოლა ბელს მე გამოვიყვანო. საღამოს ყველა ადგილზე იყო. და ძველ ამბებს იხსენებდნენ თან იცინოდნენ. -სარა რამეს ავრნიშნავთ? - იკითხა კესომ მაგიდასთან დასხდომის შემდეგ. -კი ავღნიშნავთ ? -ეს თქვა და ქმარს გვერდით დაუდგა სანდრომ წელზე ხელი მოხვია და ახლოს მიწია თავისკენ-საყვარელო იცი სულ რაღაც რვა თვეში აქ ამ სახლში ბელსის მსგავსი ბიჭუნა ან გოგონა ირბენს!-სანდრო გაოცებული უყურებდა ცოლს არანაირი რაქცია არ ქონია ასევე ყველა გახარებული იყო მაგრამ სანდროს ურეაქციეობაზე ყველა გაჩუმდა. -რა თქვი სარა? მომესმა ხო?-იკითხა აგონიდან გომოსულმა სანდრომ და ცოლი ხელში აიტაცა- მ ა მ ა გ ა ვ ხ დ ე ბი. –ხო ჩემი ურჩხულო უფროსო მამა გახდები-ნნატალის და გიოს სამი შვილი ყავდათ, პირველი რეზი იყო მეორე საბა პატარა კი ლილე. ვატოს და კესოს, ორი ჯერ ჯერობით, არ აპირებენ გაჩერებას უბრალოდ ცოტახნს შეისვენებენ . უფროსი ვაჩეა პატარა კი ევა. რაც შეხება სარასა და სანდროს ბელსის ჩათვლით ოთხი, სამი ტყუპი შეძინათ ორი გოგონა ლიზა და ლანა, და ერთი ბიჭი ლაზარე. ყოველი დღე ახალი ენერგით იწყებოდა მათ სახლში. დასასრული.
მადლობა რო კითხულობთ. მალე დავბრუნდები ახალი ისტორით
