სავადმდყოფოში შესვლისთანავე დაინახა დედამისის ცრემლიანი თვალები.მაშინვე ყველაფერი დაავიწყდა მისთვის სულერთი გახდა საკუთარი გრძნობები,მთავარი იყო დედამისს მოხვეოდა და მისი სურნელი შეეგრძნი.გაიქცა, მთელი ძალით მოეხვია ქალს და ცრემლიანი ლოყები დაუკოცნა.დაუკოცნა.მთელი ორი საათი ელოდნენ ექიმის გამოსვლას ანანოს უკვე აღარაფრის თავი აღარ ჰქონდა,დედამისს კი არა საკუთარ თავსაც ვეღარ ამხნევებდა.ალექსანდრე ამ შენზარავ სცენას შორიდან უყურებდა,მერე ვეღარ მოითმინა და გოგონა გულში ჩაიკრა.
-ახლა ძლიერი უნდა იყო ხომ გესმის...დედაშენს ჭირდები!
-არ შემიძლია არ ვარ ძლიერი,რატომ არავის გესმით მე მასზე ვგიჟდები,ჩემი საყრდენია,მეშინია სამჯერ გაუძლო ამ ყველაფერს,მაგრამ ამჯერად რომ არ გამოუვიდეს რა უნდა ვქნა ალექსანდრე?-სლუკუნით უთხრა ბიჭს და ხელი მთელი ძალით მოუჭირა,ისე თითქოს ამის შემდეგ აღარ ეტკინებოდა.
-მესმის პატარა მესმის.-ანანო მალევე მოშორდა და ისევ დედამისს მოეხვია.
მალევე ექიმი გამოვიდა და სასიამოვნო ამბავი აცნობა.ანანო გაუაზრებლად გაიქცა ალექსისკენ და მთელი ძალით მოეხვია.მერე უცებ გაიაზრა რა გააკეთა და უკან დაიხია.
-ბოდიში...ვერ გავიაზრე რას ვაკეთებდი-ალექსანდრემ დაინახა როგორ აუწითლდა ღაწვები და ამაზე თავისდაუნებურად გაეღიმა.-დებილი ხარ ანანო,რომ მირბოდი სად მირბოდი,რომელი შენი მეგობარი ეგ არის!-თავის თავს დაუწყო ჩხუბი.-მართალია გაბრიელი შტერი ხარ!
.............................................................
-როდემდე აპირებ ჩუმად ჯდომას...ანა თავი ვეღარ მოვთოკე რეები არ ილაპარაკა იმ ს...სულელმა.-ანას ალაპარაკებას ცდილობდა დემეტრე.-კაი რა!
-სწორედაც რომ ...თავი უნდა მოდეთოკა!-შეუღრინა ანამ
-კაი რა ბოდიში მართლა!-საცოდავი სახით გახედა გოგოს.-აი მართლა ბოდიში მარა ვერ ვიტან რა ეს პატარა ბიჭები რომ მეჭიმებიან და რა გავაკეთო?-ვაი შე საცოდავო არა სულ დააშტერა ეს ბიჭი ამ გოგომ.
ანას ძალიან გაუკვირდა სახლში ანანო რომ არ დახვდა,თუმცა იფიქრა ალბათ ლიზასთან წავიდაო.გადამოწმების თავი არ ჰქონდა,მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა რომ გოგა დაბრუნდა,ახლა რა იქნებოდა?თანაც ბიჭს ისევ ჰქონდა გრძნობები,საშინლად ეშინოგა მაისურაძის,ეშინოდა რომ რამეს დაუშავებდა მას ან მისთვის საყვარელ რომელიმე ადამიანს.
.............................................
რეზი და ლიზა მთელს დღეებს ერთად ატარებდნენ.მოკლედ რა აღარ გააკეთეს,არა!უფრო სწორი იქნება ვთქვა გააფუჭეს!იწუწავეს,საჭმლის გაკეთება ცადეს თუმცა მხოლოდ ის მოახერხეს რო ეკუნას მთელი სამზარეულო დასალაგებელი გაუხდა,ნაყინი მიირთვეს,ნუ ახლა ეს დიდი არაფერია ზაფხულში რომ აკეთებდე მაგრამ,ზამთარში?
ერთ დღეს ლიზა აბაზანიდან ახალი გამოსული იყო და მოკლე ხალათით იჯდა როდესაც რეზიმ შეაკითხა,გოგონამ მოულპდნელობისგან შეჰყვირა თუმცა რეზიმ სწრაფად ააფარა ხელი.
-რა გაყვირებს გოგო?
-რა მაყვირებს კი არა შე იდიოტო რა გინდა ჩემს ოთახში,სანამ შემოხვალ არ უნდა დააკაკუნო?
-სადილზე უნდა დამეძახა და შემოვედი,თუმცაა-ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია და თავხედურად შეათვალიერა.-გადავიფიქრე აღარ ჩავიდეთ!-თავიდან სერიოზულად დაიწყო,მაგრამ ლიზას შეფაკლული ღაწვები რომ დაინახა სიცილი ვეღარ შეიკავა.-რა სულელი მყავხარ?რა იფიქრე გაფიცებ?
-შე საზიზღარო,როგორ ვერ...-სიტყვა რეზის ტუჩებმა გააწყვეტინა.
-აი ასე უკვე მომწონს ამიერიდან მეცოდინება როგორ გაგაჩუმო!-ირონიულად გახედა.
-აუ გადი რა და ჩამოვალ!-საყვარლად ზუსტად იმ მზერით შეხედა რეზი რომ ყველაფერს დათმობდა მის გამო.
-ვითომ რატომო?დაგელოდები.-გაუღიმა
-გამოცვლა მინდა რეზი შენცივდა!-სიტყვა ისევ გაუწყვიტეს თუმცა ამჯერად უკვე რეზის და შემოვარდა ოთახში.
-ძამიკოო!მომენატრე შე ხისთავიანების ხელმწიფევ!-რეზის კისერზე მოახტა,მაგრამ უცებ გაჩერდა.-უფს მგონი ხელი შეგიშალეთ!-ლიზას რა მოუვიდა?გაწითლდა,გაყვითლდა,გამწვანდა,ერთ წამში ხუთასჯერ იფიქრა:ნეტა მიწამ ჩამიტანოსო.
-ლიკა გადი!-უთხრა დას.
-შენც წამო თორემ მერე ნახე დედა რომ შემოვა...აი შენ კი საყვარეოლო ლიზა ვიცი ვინც ხარ და ნუ წითლდები რა არაფერს მიმალავს მე ეს იდიოტი!-საყვარლად გაუღიმა.ლიზას მოეწონა ეს გოგო რატომ?რეზის გავდა და იმიტომ!
-გოგო ხმა!-შეუბღვირა რეზიმ მხარზე მოიგდო და ლიზას მოაძახა.-ლიიზ მალე ჩამოდი დედაჩემს გაგაცნობ.სწრაფად გაემზადა და ქვევით ჩავიდა რეზის დედაც ძალიან საყვარელი ქალი აღმოჩნდა,მაგრამ მამა ვერ გაიცნო.
-მაპატიე საყვარელო ჩემი ქმარი ისევ ვერ მოწყდა საქმეებს!-უხერხულად შეიშმუშნა ქალი.
-არაუშავს!
-ხო მას ხომ არასდროს ცალია ოჯახისთვის.
-რეზი!-დაუყვირა ქალმა.
-სულ ერთია ჩვენ გავდივართ!-ბიჭმა ყვირილი დააიგნორა,ლიზას ხელი მოხვია და წავიდა.
.......................................................
ანანომ დაბრუნებისთანავე შეკრიბა სამეგობრო.აივანზე იყო როდესაც ალექსანდრე მიუახლოვდა.
-შეიძლება შემოგიერთდე?
-მოდი.
-მამა როგორ არის?
-გმადლობ,კარგას უკვე დადის...მე მადლობის გადახდაც ვერ მოვასწარი...შენ რომ არ წაგეყვანე და ჩემთან არ ყოფილიყავი ალბათ...-ისევ ანანოს ტელეფონმა დარეკა.
-ისევ-გაეცინა ბიჭს.
-გისმენთ...ხომ გითხარი აქ აღარ დაგერეკა...ლევან შემეშვი გაფრთხილებ გაბრიელს ვეტყვი...არ გეყო რაც მოგხვდა?-უკვე წყობიდან გამოდიოდა,არც ალექსი იყო უკეთეს დღეში:ნელნელა ძარღვები დაებერა,მთელი სხეული დაეჭიმა და სისხლმა თვინში აასხა.
-შე ს****მიხვდი ხო რომ ასე ბევრს მოუღებ ერთად ბოლოს და შანსს როგორ დაკარგავ...ახლა მომისმინე აქ აღარ დარეკო და მოისვენე სანამ გადაგვიკეტავ თორე ცალცალკე ვერაფერს გვიშვები და ერთად დედას ****გესმის და იაზრებ ხო?იკმარე რაც გაგვიკეთე და დააყენე ტ***** თორე ხო იცი ჩამოვა და მაგრა დაგ****-ტელეფონი გათიშა და ანანოს გაუწოდა.გოგონა სრულ შოკში იყო გაუკვირდა ალექსანდრეს ასე დანახვა.
-რა დააშავა ასეთი?-იკითხა მშვიდად.
-ორი ადამიანი მოკლა.-უნდოდა ეკითხა ვინ იყვნენ ეს ადამიანები მაგრამ ვერ მოახერხა.
.........................................................
ერთ დღეს ანა გოგასთან ავიდა სახლში.
-გისმენთ-კარში წელსზემოთ შიშველი თმააბურძგნული ბიჭი გამოჩნდა.თვალები დაწითლებული ჰქონდა.-ანა?
-გოგა...მომენატრე!-მოეხვია.ბიჭს იმდენად გაუხარდა ვერც კი წარმოიდგენთ,მართლა ძალიან უყვარდა.მაგრამ ეს არაფერს ცვლიდა ის მაინც მკვლელად და ნარკომანად რჩებოდა.-მოდი წავიდეთ...წავიდეთ...სადმე სადაც მარტო მე და შენ ვიქნებით...მე შენ და სხვა არავინ...გემუდარები აღარ შემიძლია სხვა ყველაფერი სულ ერთია არ მაინტერესებს რა გააკეთე სულ ერთია ხომ გესმის!
იმ ღამეს ზუსტად 00:00 წუთზე გოგა მაისურაძე ტბის სახლიდან აიყვანეს,ეს ანას დამსახურებით მოხდა.ბიჭს ბრალს დებდნენ ნარკოტიკების შენახვასა და მოხმარებაში რომელსაც საწყობსა და ბინაში ინახავდა,ანას ამ ყველაფერში გაბრიელი და დემეტრე ეხმარებოდნენ.
-ეს რატომ გამიკეთე ანუშკი?-ცრემლები წამოუვიდა,თქვენ გგონიათ ციხეში არ უნდოდა?არა!მას ანას საქციელი ტკიოდა.-ნებისმიერს ჩავესმინე ოღონდ შენ არა ანუშკი!სხვისგან ასე არ მეტკინებოდა.-მასთან მივიდა და მისი სახე ხელებში მოიქცია,ნაზად ეხებოდა გოგოს.-მიყვარხარ ანუშკი და სიცოცხლის ბოლომდე ისე მეყვარები როგორც ახლა,ერთი წამითაც კი არ გაქრება ეს გრძნობა,მიყვარხარ და მინდა ბედნიერი იყო ხო?იყავი ეს გააკეთე ჩემთვის...ვიცი არ ვიმსახურებ მაგრამ გთხოვ გააკეთე...არასდროს იტირო გთხოვ!კარგი?-ცრემლები მოდიოდა ტკივილისგან,ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს გულს უჩხვლეტდნენ.მერე დემეტრესთან მივიდა და საყელოზე დაქაჩა-მიყვარს გესმის?მიყვარს ვიცი რომ შენც გიყვარს!არც კი იფიქრო და შენი სიყვარული ჩემსას შეადარო!მაგრამ შენც ძალიან გიყვარს!იცოდე გაუფრთხილდი...გაუფრთხილდი თორემ განანებ ციხიდან მოგწვდები და გაწამებ თუ გულს ატკენ!იცოდე,შენს გამო თუ იტირებს ზუსტად იმდენ ნაკუწად გაქცევ რამდენ ცრემლსაც დაღვრის.-მიდიოდა და ტკივილი არ ეშვებოდა.
ვინ თქვა მკვლელებს სიყვარული არ შეუძლიათო?ტყუილია მათ ყველაზე წრფელი და დიდი სიყვარული შეუძლიათ.სწორედ ამიტომ არ კლავენ?ყოველ შემთხვევაში გოგამ ამიტომ მოკლა.ხელს უშლიდნენ და იმიტომ! მოკლა ყველაზე სუფთა ადამიანი ვინც კი დედამიწაზე დაბადებულა!
ანა დემეტრემ წაიყვანა სასურველ ადგილზე.
-დღეს შენი სიკვდილიდან ოთხი წლის თავზე,შევძელი...მე ეს გავაკეთე...შენ გამო გავაკეთე...იმიტომ რომ მშვიდად განისვენო გესმის?დაიჭირეს სამართალი აღსრულდა.მშვიდად განისვენე!-სასაფლაოსთან იდგა და ამ სიტყვებს წარმოთქვამდა,დემეტრე მოშორებით ელოდა თუმცა მაინც გაარჩია საფლავის ქვა წარწერით
„ი ო ა ნ ე დ ა დ ი ა ნ ი“
ანა როგორ იყო? „კარგადო“გეტყოდათ რომ გეკითხათ,მაგრამ ცუდად იყო.შეიძლება ერთი ცრემლიც არ გადმოვარდნია,მაგრამ ტიროდა,ტიროდა მეორე ანა რომელსაც ტკიოდა ასე რომ გაიმეტა.დემეტრე ამ ყველაფერს ხვდებოდა.მასთან მივიდა და მაგრად მოეხვია.
-წავიდეთ ხო?-კითხა გოგოს.
-კარგი!-მშვიდად მიუგო და მანქანაში ადგილი დაიკავა.
-რატომ?-მოულოდნემად ჟღერდა ბიჭის კითხვა.
-რა რატომ?
-რატომ იკავებ ცრემლებს?
-არ ვიკავებ...დიდი ხანია ტირილი აღარ შემიძლია.-მართალი უთხრა სამი წელია ერთი ცრემლიც კი არ დაუღვრია.
მანქანა ლამაზი ორსართულიანი სახლის წინ გაჩერდა.სახლიდან ლამაზი ოდნავ პუტკუნა ქალი გამოვიდა.
-ბებო ჩამოხვედი?როგორ ხარ?ცუდო ბიჭო როგორ იცი ხოლმე გადაკარგავ?-„გაუჯავრდა“ქალი
-კარგად ბებო კარგად!მომენატრე-ღიმილით მიაკრა ტუჩები ლოყაზე.
-გაიწი იქით შე აფერისტო და გამაცანი ეს ლამაზი გოგო!-ანასკენ მიანიშნა.
-ბებო ეს ანაა და ახლა ვჭირდებით,ანა გაიცანი ჩემი უსაყვარლესი ბებო თინაჩკა.-ერთმანეთი გააცნო და მერე ისევ თინას მიუბრუნდა.-ბებო ერთი კვირით ხო მიგვიღებ?
-რა კითხვა უნდა ბებო მაგას არ გრცხვენია?სადაა ბიჭო შენი ბედოვლათი ძმა რამდეიხანია ჩამოვიდა და არ უნდა მნახოს?
-აუ ბებო რაც ჩამოვიდა პრობლემები არ დალევია...ვერაფრით შეეჩვია თან ამ დროის ცვლილებას და რომ გამოვკეთდები ვნახავ ძალიან მომენატრაო.
-ოღონდ თვითონ იყოს კარგად და სულ ნუ მნახავს ენაცვალოს ბებო!
-აუ ბებო გვშია რა ჩვენ გვაჭამე რამე!

მოგესალმებიით!დაგიბრუნდით ახალი თავით იმედი მაქვს მოგერონებათ.გთხოვთ რეაქცია გამოხატოთ კომენტარებში.რაც მთავარია ყველა ქალს ვულოცავ 8მარტს