-ვაიმე დედა ჩემი სათუთი თავი, როგორ მტკივა, რა უბედურებაა რახდება?- გავიძახი ჯერ კიდევ ძილ ბურანში მყოფი და თვალების გახელას უშედეგოდ ვცდილობ.
-შეგიძლია გაჩუმდე? მეძინება!-მესმის მამაკაცის ბოხი ბარიტონი და გონებაში განგაშის სიგნალი ირთვება , თვალებს იმიმედით ვახელ რომ ეს ყველაფერი მხოლოდ მომესმა, მაგრამ არაფერი არ მომჩვენებია
-აააააააააააააააა, ვინ ხარ ? რაგინდა ჩემთან ერთად საწოლში?-ვყვირი და საწოლიდან ვხტები, ჩემს ყვირილზე ისიც დგება და თვალებს ახელს, მზერას ჩემზე აჩერებს და ახლაგა ვაცნობიერებ რომ სრულიად შიშველი ვდგავარ. მაშინვე ვიფარებ ზეწარს
-ნუ გაკივიხარ თავი მეც მისკდება -ამბობს მშვიდად და საწოლიდან დგება სრულიად შიშველი
-იქნებ რამე მაინც ჩაგეცვა -ვამბობ და ვტრიალდები
-გახდილი არ მოგწონვარ ?-ამბობს და კარადისკენ მიდის, ტანისამოსს იღებს და ტანზე ირგებს -ამის დედაც, გუშინ რა მოხდა?
-მეც ეგ მაინტერესებს , მე რამინდა აქ? რამე ხომ არ დამიშავე?-ვამბობ და თვალები ცრემლებით მევსება
-ოღონდ არიტირო რა, არვიცი აქ რასაკეთებ, არც ის ვიცი ვინ ხარ. ამდენი არუნდა დამელია,
-ბავშვობის მეგობრები რომ არ ვართ ეგ უკვე მივხვდი , არც მე გიცნობ , და ტირილს არ ვაპირებ
-ალბად მხედველობასთან დაკავშირებით პრბლემები მაქვს. ექიმს გავესინჯები. მოიცა არიცი ვინ ვარ?
-არა მაგრამ მთლად დალაგებული არუნდა ჩანდე
-მართალია დალაგებული არ ვარ, არც დიდი მოთმინების უნარით დავუჯილდოვებივარ ღმერთს ამიტომ ჯობია გაჩუმდე
-უკაცრავად შენ ვერ მეტყვი რა გავაკეთო
-რაც გასაკეთებელი იყო გაგვიკეთებია უკვე დანარჩენის თქმა არაა საჭირო
-უზრდელო , ხეპრე , იდიოტო , როგორ ბედავ -ვამბობ და სილას ვაწნი
-კარგი რა უმანკო გოგოს როლს ნუთამაშობ, აშკარაა რომ აქ ძალით არ მომიყვანიხარ და არც ძალით გვქონია სე*სი
-ცხოველო -ვამბობ და მეორედაც ვაპირებდი სილის გაწნას ხელი ჰაერში რომ გამიშეშდა უფრო სწორად რომ დამიჭირა
-ერთხელ უკვე გაგაფრთხილე დიდი მოთმინების უნარით არ გამოვირჩევიმეთქი, ნუ გამოცდი ჩემს მოთმინებას -იმდენად ცივი ხმით ამბობს რომ სხეული მეყინება
- ჯანდაბა რატომ არ მახსოვს არაფერი? კარგი წავედი მე არმიცნობ, არასდროს გინახივარ და არაფერი მომხდარა, იმედია ერთმანეთს აღარასოდეს შევხვდებით-ვამბობ ხელს ვაშვებინებ, ტანისამოსს ვიცვაამ და მივდივარ...გზაში უშედეგოდ ვცდილობ გავიხსენო რამოხდა, საერთოდ სად გადავეყარე ამ იდიოტს, რომელმაც ფაქტიურად სახლიდან გამომაგდო? ან რამეტაკა მაშინვე რომ ჩავუწექი საწოლში ასე ძალიან მომეწონა? ღმერთო რა მოხდა გამინათე გონება. არა მორჩა აღარასოდეს დავლევ.

მე ნინა ფაჩულია ვარ 25 წლის . უმუშევარი. ჯერ კიდევ ჩემი ძმის ხარჯზე ვცხოვრობ, მოკლედ რაც მშობლები გარდაიცვალნენ ბინაში მარტო ვერ ვრჩებოდი, ამიტომ ჩემი ძმა დავატერორე, ხოდა უკვე ორი წელია პარაზიტივით ვცხოვრობ მასთან, ვჭამ ვსვამ მის ფულს ვხარჯავ და სამაგიეროდ არაფერს ვუკეთებ... მოკლედ ძალიან ცუდი გოგო ვარ .მყავს ორი საუკეთესო მეგობარი, ორივე გათხოვილია, მათი ბედოვლათი ქმრები ნერვებს კი მიშლიან, მაგრამ მაინც ჩემებ არიან... მარიამ გეგეჭკორი და ანა მაისურაძე. ახლაც ისინი თუ მიშველიან, მობილურს ვიღებ და ანასთან ვრეკავ
-აბა ქალბატონო ლოთო მოხვედით გონზე? -მესმის მისი სიცილნარევი ხმა
-ჯერ კიდევ ბურუსში ვარ
-პახმელია? თავი გისკდება ხო
-ანა გუშინ რა მოხდა?
-რაც ყოველთვის , დალიეთ დათვერით და დავიშალეთ
-მეტი არაფერი?
-მეტი არაფერი. დავლიეთ და ყველა ჩვენ ჩვენი გზით წავედით. მე ირაკლიმ მომაკითხა, მარიამს- ნიკამ, შენკიდევ დაიჩემე ჩემით უნდა წავიდე მურმანის ეკალივით ვერ გაგეჩხირებითო და სახლში წადი ესიყო სულ.
-რატომ გამიშვით მარტო? ... რამოდენიმე საათით ვყოფილიყავი მურმანის ეკალი
-რამოხდა?
-მოგიყვები
-კაი, საღამოს მაინც ვიკრბებით შენთან გიო ჩამოვიდა
-ვინაა გიო?
-დიდი ამბავია, რომ გნახავ მოგიყვები
-კაი მაშინ წავედი-ვამბობს და ყურმილს ვკიდებ, ტაქსის ვაჩერებ და სახლში მივდივარ
სახლში მისულს გულზე მომეშვა, ჩემი ძმა რომ არ დამხვდა. ოთახი ვნახე და საწოლი ისე იყო, როგორც დავტოვე ანუ გუშინ სახლში არ ბრძანდებოდა, ნეტას სადწავიდა? მიხარია, რადგან დაკითხვა ავიცილე თავიდან. რომეკითხა სადიყავი მთელი ღამეო? რაუნდა მეპასუხა? აბაზანში შევედი, შხაპი მივიღე, ტანისამოსი მოვირე და სამზარეულოს ვეწვიე , მხოლოდ ნაბეღლავი დავლიე მეტი არაფერი მინდოდა. ისევ ავიღე მობილური, მაგრამ სანამ დავრეკავდი სახლის კარი შემოაღო ჩემმა ძმამ
-დილა მშვიდობისა ლოთო-ზურა
-მშვიდობისა, სადიყავი მთელი ღამე ?-ვეკითხები წარბაწევით
-დედაჩემი ხარ ?-ამბობს და იცინის
-არა, მაინტერესებს
-საყვარელთან
-ხომ არ შეარცხვინე ფაჩულიების გვარი?
-არა პირიქით ჩემით უნდა იამაყოთ, სახლში როგორ მოხვედი? ირაკლიმ დამირეკა მარტო წამოვიდაო
-ტაქსით ძმაო-ვატყუებ ზურას
-მეორედ ჩემს გარეშე არსად არ წახვიდე მითუმეტეს მთვრალი
-16 წლის ვარ? მამაჩემი ხარ?
-არ ვარ მაგრამ რაც გითხარი გაითვალისწინე
-გიო ვინაა?
-მეგობარი
-და მე არ ვიცნობ ?
-იცნობ, მაგრამ აღარ გახსოვს ალბათ. პატარა იყავი საზღვარგარეთ რომ წავიდა
-აჰამ -ვამბობ უინტერესოდ და სამზარეულოდან გავდივარ
-არგინდა სამსახური დაიწყო?
-სადა?
-ჩვენთან
-არა მადლობა
-როგორც გინდა
მოკლედ მთელი დღე სახლის დალაგებას და საჭმელების კეთებას მოვუნდი, რომ ვიცი ზურას ძმაკაცების მადის ამბავი ჯობია საჭმელი დავახვედრო , ყველაფერს მოვრჩი ამასობაში ჩემი გოგონებიც მოვიდნენ ქმრებითურთ, ზურას მეგობრებიც , თორნიკე და კაკი, ბიჭები მარტო დავტოვე, და გოგოების ერთად ოთახში ჩავიკეტე
-აბა რამოხდა-ანა?
-მოიცა რა ხდება?-მარიამი
-მოკლედ გუშინ ხომ დავლიეთ-ვიწყებ და მოკლედ ვუყვები დღევანდელი დილის ამბავს
-მოიცა ეგ კაცი გეი იყო? შიშველი ეწექი გვერდით და არაფერი მოიმოქმედა? -მარიამი
- ზეწარზე ვერაფრის კვალი ვერ ვიპოვე ანუ არაფერი გაუკეთებია.
-რაღაც საოცრება გადაგხდა ალბათ თავს -მარიამი
-არვიცი არმახსოვს
-შენი თაყვანისმცემელი ხომ არაა?-დამცინის ანა
-თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი? -მარიამი
-ჩემი ? ღმერთმა დამიფაროს -ვამბობ და ჟრუანტელი მივლის
-იქნებ სცადო და რამე გაიხსენო-ანა
-შენი აზრით არ ვცადე , ერთჯერ, ორჯერ სამჯერ, ოთხჯერ მერე მომბეზრდა მაინც არაფერი გამოვიდა
-კარგი დაივიწყე, დამშვიდდი , ცუდი არაფერი ჩაგიდენია მთავარია ცოცხალი ხარ-ანა
-იქნებ ჩაიდინა რა იცი-მარიამი
-მარიამ
-კარგი ჩუმად ვარ -ამბობს და იცინის
-გოგოებო მორჩით ჭორაობას და გამოდით სტუმარი მოვიდა -ყვირის ჩემი ძმა
-კაი გავიდეთ სირცხვილია-ანა
მოკლედ ყველა გავდივართ ოთახიდან, სასტუმრო ოთახში გასულს მაღალი დაკუნთული კაცი მხვდება და თბილად მიღიმის, სავარაუდოდ ესაა გიორგი თუ გიო მოკლედ ვინცაა
-ნინა გიო გახსოვს ?-მეკითხება ზურა და იცინის
-უნდა მახსოვდეს?
-რაც შენ გიოს სიყვარულს უხსნიდი მგონი უნდა გახსოვდეს-თორნიკე
-რაა? -თვალები მიფართოვდება
-ხო ეგ რააა, მანანას რომ განუცხადე შენი რძალი მე ვარ და კარგად მომიარეო ეგ იყო პიკი -კაკი
-მეღადავებით ხომ ?-ვამბობ და საწყლად ვიყურები აქეთ-იქით
-გოგო თეთრი კაბა რომ ჩაიცვი და გიოს ელოდებოდი ცოლად მომიყვანეო, არც ეს არ გახსოვს?-კაკი
-შანსი არაა ეგ მე არ ვიქნებოდი
-ახ ტურფავ ტურფაც არ გახსოვს , სამმა გადარეულმა რომ უმღერეთ?-კაკი
-აუ მე მახსოვს-ამბობს ანა და სიცილით იგუდება
-კაი შეეშვით არ ვახსოვარ , იმედია გამიხსენებს თქვენთან საქმე მაქვს -ეუბნება ბიჭებს და სავარძელში ჯდება
-რახდება?
-ვაჩე გვასალია აქაა უკვე ორი კვირა
-მერე პოლიცია რასაკეთებს?
-მე საიდან უნდა ვიცოდე თუ ძმა ხარ რა , მაგრამ აქ ბევრს რომ გაედო ეგ უკვე გაიასნებული ბაზარია
-ეგ ლაწირაკი არისვენებს? -კაკი
-ლაწირაკი ეძახე და კი დააყენა ფეხზე მთელი თბილისი-ამბობს გიო და ზურას უყურებს
- საინტერესოა აქ რატომ დაბრუნდა?-თორნიკე
-შურისძიება - ამბობს ზურა და სახეზე შიში უკრთება
-მაშინ ნახევარი თბილისი უნდა გაასწოროს მიწასთან რა შურისძიება -თორნიკე
-ნახევარ თბილისში შენ რომ შედიხარ ეს ხომ იცი -გიო
-ამის დედაც ვიცი -ამბობს ზურა და სიგარეტს უკიდებს
-ვინაა ვაჩე გვასალია?-მემგონი ნაფიქრი ხმამაღლა მომივიდა, ან ჩემს ძმას რა საქმე აქვს მასთან რატომ უნდა გაასწოროს მიწასთან.
-ამხელა იურისტი ქალი ხარ, როგორ არ იცი ვინაა?-დამცინის კაკი
-შენ კი ხარ პილოტი, მაგრამ თვითმფრინავი ვინ გამოიგონა იცი?
-კაი ხო დავშვიდდი-კაკი-ისეთი არავინაა, ბიჭებო შევეშვათ ამ თემას მოდი შენი დაბრუნება ავღნიშნოთ.
ბიჭები მთელი ამე ქეიფობდნენ მგონი , ყველაფერზე ისაუბრეს , ყველა ფემა განიხილეს, ბავშვობიდან დაიწყეს მოგონებების გასხენება და დღემდე მოვიდნენ, მე მათი ყურების ნერვები არ მქონდა ამიტომ ოთახში შევედი ლეპტოპი ჩავრთე და ვაჩე გვასალია მოვძებნე. თვალები შუბლზე ამივიდა ფოტოში ის კაცი რომ ამოვიცანი ვისთან ერთადაც გამეღვიძა... ტექსტის კითხვა დავიწყე და აღმოჩნდა 3 ადამიანის მკვლელობისთვის იძებნებოდა ასევე ნარკოტიკბის შეძენა გასაღება მოხმარებისტვის. სერიული მკვლელისა და ნარკოდილერის ერთად მეძინა? მადლობა ღმერთს ცოცხალი ვარ. ნეტა ესკაცი ჩემს ძმას რატო ემტერება? ან ერთმანეთს საიდან იცნობენ? ან მე როგორ აღვმოვჩნდი გუშინ მის გვერდით? არვიცი, რამდენი კითხვაა , ნეტა პასუხები სად ვიპოვო...უპს ვიცი სადაც, ლეპტოპს ვთიშავ და სასტუმრო ოთახში ვბრუნდები
-ზურა ვინაა ვაჩე ?-ვეკითხები ძალიან სერიოზული სახით
-რა მოხდა დაო დაგაინტერესა?-მპასუხობს ირონიულად
-ასეა, მაინტერესებს შენ საიდან იცნობ? რაგაკავშირებს მასთან
-ნინა ეს შენი გასარჩევი საქმე არაა -გიო
-მე ჩემს ძმას ვეკითხები -ვამბობ კატეგორიულად
-არავინ არაა-ზურა
-მაშინ რატომ უნდა შენი მიწასთან გასწორება რა სნიშნავდა გიოს სიტყვები ?
-არვიცი ეს მას კითხე -ზურა
-ანუ არაფერს არ მომიყვებით
-ასეა-ზურა
-კისერიც გიტეხიათ
-მადლობა-გიო
-იდიოტები-ვამბობ და ოთახში ვბრუნდები დასაძინებლად. ზურა თუ არა მოიძებნება კიდევ ერთი ადამიანი ვინც ყველაფერს მეტყვის, ან არაფერსაც არ მეტყვის, რაცარუნდა მოხდეს უნდა ვცადო, ჩემი ძმის სახეზე შიში არასოდეს შემიმჩნევია, არც ის მინახავს სიგარეტს ეწეოდეს, ასეთი ვინაა ეს ვაჩე ? რაუნდა ჩემი ძმისაგან ? ყველაფერს გავაკეთებ სიმართლის გასარკვევად და ჩემი ძმის გადასარჩენად.
დილით ადრე ვდგები, სანამ გაიღვიძებენ უნდა წავიდე თორემ ახსნა განმარტებების ჩაბარების და მითუმეტეს ახალი ტყუილის მოფიქრების თავი არ მაქვს. დილის პროცედურებს მალევე ვასრულებ ჩანთას ვიღებ და გარეთ გავდივარ. ტაქსის ვაჩერებ და მისამართს ვკარნახობ. 1 საათიანი მგზავრობის შემდე ძლივს გამოჩნდა დანიშნულების ადგილი , ტაქსისტს ფული ადავუხადე მანქანიდან გადმოვედი და კორპუსში შევედი. მეცხრე სართულამდე კიბით ავედე ,სიმართლე გითხრათ არვიცი ასე რატომ მოვიქეცი. როგორც იქნა ქანცგაწყვეტილმა კარებზე ზარი დავრეკე
-ისევ შენ -ამბობს როგორც კი კარებს აღებს, მგონი გავაღვიძე , თმები საშინლად აქვს დაყრილი და ნახევრად შიშველი დგას -მეგონა ჩემი ნახვა აღარ გინდოდა-დაუმატა ირონიით
- ეგ მერე იყოს ახლა დავიღალე -ვამბობ და ისე ვაჭრი სახლში მიპატიჟებას არც ველოდები
-მობრანდი , თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში
-მადლობა -ვამბობ და სავარძელში ვჯდები-შეგიძლია მაისური ჩაიცვა-ვეუბნები მისი სიშიშვლით შეწუხებული, რატომ გამირის თვალები მისი სხეულისაკენ ჯანდაბა
-მხოლოდ ერთი დღე გავიდა იმდენად მოგენატრე რომ ჩემს სანახავად თავქუდმოგლეჯილი გამოიქეცი-აიგნორებს ჩემს სიტყვებს
-ეგ რა არის, კიბეებიც კი ფეხით ამოვირბინე, დროს ვერ დავკარგავდი ლიფტზე ლოდინით-არვაკლებ მეც ირონია
-რატომ მოხვედი -ხმაში სერიოზულობა უკრთება
- მაისური ჩაიცვი და მოგოყვები
-დაიწყე -ისევ ურეაქციოდ დგას მეკიდევ მგონი ცუდად ვარ რატომ მინდა სხეულზე შევეხო, ჯანდაბა ასე რატომ დადის
-რამე გაგახსენდა?-ძლის ვთქვი ეს სიტყვებიც, იმხელა ნერწყვი ადავყლაპე კინაღამ დავიხრჩე
-არაფერი, რატომ მკითხე შენ გაიხსენე-ამბობს და სამზარეულოში შედის
-არა ისე , შეგიძლია წყალი დამალევინო?
-ამის საკითხავად მოხვედი?
-არა
-აბა?
-მგონი აქ მობილური დამრჩა, ხომ არ გინახავს?- ვეკითხები და მობილურს შეუმჩნევლად ვდებ სავარძლის სიღრმეში. ვერ გავბედე მეკითხა ჩემს ძმას საიდან იცნობდა, იქნებ ჩემი დაუფიქრებელი საქციელით დახმარების ნაცვლად ზიანი მივაყენო მას ამიტომ გაჩუმება ვარჩიე, იმედია სისულელეს არ ვაკეთებ და ჩემი ეს გადაწყვეტილება სანანებები არ გამიხდება. მშობლები უკვე დავკარგე ძმას ნამდვილად ვერ დავკარგავ.
-ტელეფონი ?-თალები უფართოვდება
-ხო რამოხდა , ჩემი მოგილური ჩემთვის ყველაფერია, მისგარეშე ვერ ვვძლებ
-სწრაფად მოძებნე და წადი
-მაშინ დამეხმარე მოძებნაში
-შენ დაისვენე მე მოვძებნი, და მოგცემ-ამბობს ილონიით
-კაი მაშინ მიდი მადლობა
-სწრაფად იპოვე და წადი საქმე მაქვს
-უჟმური-ვამბობ და ენას ვუყოთ
-რამე მითხარი?
-მე არაფერი მეკადრება ბატონო ვაჩე-ვამბობ და მაშინვე ვხვდები რომ სისულელე წამოვაყრანტალე როგორც კი კედელთან აღმოვჩნდი აკრული. ვაჩეს ისე ვყავდი მიმწყვდეული თავის დაღწევის კიარა მოძრაობის უნარიც აღარ მქონდა ამას მისი სიშიშვლეც ემატბოდა, ჯანდაბა რაზე ვფიქრობ.
-ვინ ხარ?-მეკითხება იმდენად ბოხი ხმით რომ უკვე მეშინია, ისეთი გამომეტყველებით მიყურებს მგონია მალე მომკლსვ, გაუჭირდება თუ რაა, სამი ადამიანი ყავს მოკლული , ხელიც არ აუკანკალდება ისე გამომჭრის ყელს
-.........-ვერაფერი ვუპასუხე რა უნდა მეთქვა ანა საერთოდ
-არაფრის თქმას არაპირებ, კარგი მაშინ მომიწევს ძალით აგალაპარაკო -ამბობს სა ხელი ზურგსუკან მიაქვს
-კარგი გეტყვი,-ვამბობ შეშინებული , ახლა მხოლოდ ის მინდა აქედან წავიდე .

********************


ესეც ახალი ისტორია იმედია მოგეწონებათ.... მაინტერესებს გავაგრელო თუ არა ... მოუთმენლად ველი თქვენს შეფასებას