200 წლის წინ
-დაბრია!
ეძახის სამაელი საყვარელ ქალბატონს და მისკენ მიაბიჯებს.
დაბრია კი სიყვარულით პასუხობს-ბატონო? და მისკენ იხრება საკოცნელად. სამაელს ლოყაზე აკოცა, თავისი შავი ფრთებით დაახლოებით 10 მეტრის სიმაღლის ჭერზე აფრინდა და იქიდან შავი ვარდები ჩამოიტანა,რომელიც სამაელს გაემზადებინა მისთვის. ახლა ასე ლაღად და თავისუფლად ვეღაე ეფრინა, რადგან მას მალე მუცლიდან ახალი სიცოცხლე უნდა დაებადა.
-რა დავარქვათ ჩვენს შვილს? ჰკითხა სამაელმა. დაბრიას გრძელ სავარძელზე დაჯდა და ქალბატონი კალთაში ჩაისვა.
დაბრიამ ვარდებს დაყნოსა, გვერდზე გადადო და სამაელს კისერზე ხელები მოხვია.
-სანტიაგოს ვკითხოთ.უთხრა მშვიდად ყოფილმა სიკვდილის ანგელოზმა,რომელიც ერთი საუკუნის წინ დაეცა, ცუდი ქცევებისა და მის გამო.
-მართაი ხარ. დაეთანხმა სამაელი და სანტიაგოს დაუძახა. სამაელის ერთგული სანტიაგო მასთან მივიდა ბატონის წინ დაიჩოქა და თავი დაუხარა.
-სანტიაგო მომავალი განჭვრიტე და ნახე თუ რა მოხდება და ასევე ისიც თუ რა ერქმევა ჩემს შვილს.
სანტიაგომ კვლავ თავი დაუკრა, ფეხზე წამოდგა და გრძელ დერეფანში გაუჩინარდა.
სამაელმა დაბრიას მუცელეს ხელები შემოაჭდო და აკოცა.- მშვიდად იყავი ჩემო ვაჟკაცო, მალე ყველაფერს შეცვლი. უთხრა დაბრიას მუცელს სადაც მისი ვაჟი იწვა და მალე, სულ მალე უნდა დაბადებულიყო.
სანტიაგო ოთახისკენ სწრაფი ნაბიჯებით მოდიოდა. ბატონის წინ დადგა შეშფოთებული უყურებდა თავის მეუფეს.
-რამოხდა სანტი? რა დაინახე?-ჰკითხა სამაელმა შეშინებულმა და გაოცებულმა.
-წინასწარმეტყველბა ბატონო! ცუდი რამ ხდება.... სანტიაგო წესიერად ვერ ლაპარაკობდა. თითოეულ ასოს ძლივს წარმოთქვამდა და მძიმედ ქოშინებდა.
-რა ხდება, ყველაფერი მითხარი! უბრძანა ბატონმა.
-ყველაფერს ახლა ვერ გეტყვით..წი..ნასწარმე...ტყველებაში ვიხილე,რომმმ.....ახლა ჩვენსკენ მოდიან.თქვენს დასამარცხებლად და მოსაკლავად. და მალე თავს უნდა ვუშველოთ.
უთხრა თავდახრილმა ლამაზმა ვამპირმა-სამაელის ყველაზე უფროსი და სასტიკი ვამპირის, რომელიც მსოფლიოს ატრიალებდა ჰაერში.... მისი ერთგული, რომელიც მუდამ ერთგული იყო სამელის დაა იქნება როგორც თვითონ აბობს.
-სანტიაგო რა ნახე მომკლავენ? ჰკითხა თვალებაცრემლიანებულმა დემონმა.
-მმმმმ....არ შემიძლია ვთქვა. თითმის უყვირა სანტიმ
-მითხარი ახლავეეე! უბრძანა ყვირილით ბატონმა.
-არა ჩქარა...წავედით
სამაელი სანტის ყელში წვდა და ძალიან მოუჭირა-ახლავე თუ არ მეტყვი, იქამდე მოგკკლავ სანამ ისინი მოგკლავენ.
-კარგი მოკლედ თავს თუ არ უშველეთ...მ..ო..გ...კ..ლ..ა..ვ..ე...ნ მაგრამ თქვენ წინასწარმეტყველების შეცვლა შეგიძლიათ მეუფეოო. ჩქარა თავს უშველ...
სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო სანტიმ, როდესაც კარები შემოანგრიეს სამაელის მტრებმა,რომელთაც სურდათ მისი მოკვლა.
-მოკალით ის! იყვირა და უბრძანა დანარჩენებს მთავარმა ვამპირმა.
-სანტიაგო დაბრია წაიყვანე და ჩვენებს დაუძახე სასწრაფოდ. სანტიმ დაბრიას უხეშად ჩასჭიდა ხელი მკალვში და ძლივს გაიყვანა იქიდან,რადგან დაბრიას არ სურდა იქიდან წასვლა და სამელის მარტო დატოვება.ის ფიქრობდა,რომ მარტო შეეძლო მათი დამარცხება, მაგრამ რასაკვირველია დაბრიას ამდენი ძალა არ ჰქონდა.
მალე ბრძოლა ატყდა არამარტო ვამპირების და მაქციების არამედ დაცემული ანგელოზებისაც, რომელნიც იყვნენ ნაწილი სამელის ნაწილი კი მისი მტრების მხარეს. ამ ბრძოლაში სანტიაგოც ჩაერია.
ყველაზე ძლიერ ვამპირს ლავდა, როდესაც თავისი ჰერცოგის ხმა გაიგო-არაააა... დაიძახა მომაკვდავმა სამაელმა.
სანტი მისკენ გაექანა, ბრძოლა თითქმის დამთავრებული იყო,როდესაც სამელს ორი მაქცია ერთად ეცა და ეს ვერ შენიშნა და ბევრი სისხლი დააკკარგვინეს. მაგრამ სამაელი ჩვეულებრივი ვამპირებისგან განსხვავდებოდა და ასე ვერ მოკვდებოდა, მაგრამ როდესაც მას ორი ვამპპირი დაემატა, უკვე ვეღარ გაუძლო. სანტი მისკენ მივარდა, გაღიზიანებულმა ის მაქციები მოკლა რომლებიც სამაელს შეებრძოლნენ, შემდეგ კი ის ორი ვამპირი მოკლა.
სამაელი ჯერ არ იყო მვდარი,როდესაც დაბრია მუხლებზე დაემხო, თავი მკერდზე დაადო და მძიმედ აქვითინდა,სანტიც მასთან იყო და თვალებიდან ცრემლები ცვიოდა.
-აღმაზევეთ და ჩვენს შვილს მიხედეთ.
ბოლო სიტყვები თქვა და სული განუტევა...

ძალიან პატარა თავია ვიცი მაგრამ შემდეგსაც მალე დავდებ.