-ესეიგი ამ ორი წლის განმავლობაში მართლა არ მოსულხარ აქ?-ისე უცებ მომვარდა დამიანე და დამისვა კითხვა ვერც გავიაზრე რა ხდებოდა.ხელს ისე მიჭერდა ლამისა მომტეხოდა.ხელს დავხედე და შემდეგ მას შევხედე, უნდა დავლაპარაკებოდი როცა ის შავგრიმანი გამოხტა.
-დამიანე რა მოგივიდა როგორ იქცევი არ მოსულა და დიდი ამბავი!!
-ჯეიდა წადი-ისე უთხრა არცკი შეუხედავს მისთვის.
-ყველა დასხედით და ვინც გარეშე პირია გთხოვთ დაგვტოვეთ-თქვა დათო ძიამ. ქალბატონიც წავიდა ყველა ჩუმად ვიჯექით მე ნატალი და დეა მეჯდა გვერდით თითქოს სადმე გაქცევას ვაპირებდე ისე იჯდათ.-მე თქვენთან სამივესთან მაქვს შემოთავაზება, ადა ბოლომდე მომისმინე და ისე გამოთქვი შენი აზრი. ადა შენ იმიტო გაფრთხილებ რო ამ ორმა უკვე იცის.მოკიედ ისევე როგორც დამიანე და ალექსი თქვენც წახვალთ სასწავლებლად საზღვარ გარეთ...
-მე არ ვაპირებ სადმე წასვლა დაუმსახურებლად. ნუ მეტყვით იმას რაც ალექსს უთხარით გთხოვ ძია.-არ ვაცადე წინადადების დასრულება და პირდაპირ ვუთხარი ჩემი აზრი-მაპატიე ძია საუბარი რო გაგაწყვეტინე მაგრამ მე მინდა ჩემით მივაღწიო.გოგონებო თქვენ კი წარმატებებს გისურვებთ.-წამოვდექი და უნდა წავსულიყავი დამიანე რო ალაპარაკდა.
-ადა თუ ისევ ჩემს გამო ამბობ ამას და თუ ფიქრობ რო იმ დღეს შენთან სინდისის დასამშვიდებლად მოვედი ცდები.-გზა გავნაგრძე როცა ვიღაც ხელში მწვდა და შემატრიალა.-ვაღიარებ გესმის ვაღიარებ რო დამნაშავე ვარ. ბოდიშიც მოგიხადე რით ვერ მაპატიე ეს დედა მო****ლი ნუთუ შენთვის ასეთი უმნიშვნელო ვარ რო ეს უბრალო რამ ვერ მაპატიე?
-მნიშვნელოვანი რომ ხარ იმიტო ვერ გაპატიე. შენთვის შეიძლება უმნიშვნელოა მაგრამ შენ ჩემს ნამუს შეეხე, ხო აქამდე არავისთვის მითქვამს იმ კამათის მთავარი მიზეზი ეხლა კი შენი წყალობით ყველამ გაიგო. და ხო თუ ის გაინტერესებს ამ შემოთავაზებაზე შენს გამო არ ვამბობ უარს, მე ჩემი პრინციპეპბი ჩამომიყალიბდა ამ ორ წელში.რაც შეხება შენს პატიებას ყველაფერს გპატიობ ბოლოს გარდა.-კარში უკვე ტირილით გამოვარდი გავიგონე როგორ შეიგინა და დამსხვრია რაღაც დამიანემ, უკან მოვტრიალდი შიგნით უნდა შევსულიყავი, და მეთქვა რო შემიყვარდა, და ამას ვერ ვპატიობდი საკუთარ თავს და ამიტო არ ვეკონტაქტებოდი, ამიტო გაურბოდი, მაგრამ კარში დეა და ნატალი დამხვდნენ.
-არც კი გაბედო-ორივემ ერთხმად მითხრეს მე გაოცებულმა გავხედე.-მანქანაში დროზე-ისევ ერთ ხმად. მე ადგილიდან არ დავძრულვარ. ისევ გავიგე რაღაცის მსხვრევის ხმა და გავიწიე მაგრა შემაჩერეს.
-აქამდე შენ ითანჯებოდი სიყვსრულით დაიტანჯოს ცოტა თვითონაც არაფერი უშავს-მე მეთვის არაფერი მითქვამს საიდან გაიგეს.-გეტყობა გესმის შენ არაფერს გვეუბნებოდი მაგრამ ჩვენ ვხვდებოდით.
-ასე ძალიან მეტყობა?
-იმაზე მეტად ვიდრე გგონია.-ეს ალექსი იყო? არა მანაც შემამჩნია და ალბათ დამიანეც შემამჩნევდა.-ის სი*ი ვერაფერს გამჩვნევს და გონია რო, თუმცა არაფერი.ადა დაფიქრდი ეს ორი წელი არ ყოფილა მისთვის მარტივი ყოველ წინადადებაში შენი სახელი ეკერა პირზე.საკუთარ თავს ვერ პატიობდა იმას რაც გითხრა ღამები არ ეძინა, აპატიე და თუ გინდა დაიჭირე თავი შორს მისგან ვიცი გაგიჭირდება მაგრამ, არც ის არის კარგად.-ამაას მეუბნება ჩემი ძმა რომელიც მეუბნებოდა ვინც არუნდა შეგიყვარდეს არავინ არის შენი ღირსიო?- მე ისევ იმ აზრზე ვარ, არავინ არის შენი ღირსი. რაც შეხება ძიას შემოთავაზებას კარგს იზამ თუ მიღებ რადგან ის დამიანეს ადანაშაულებს და უკვე ორი წელია არ ელაპარაკება.-რაო? ვის არ ელაპარაკებაო?
-დაფიქრება მჭირდება! გოგონებო წავიდეთ რა ჩემთან გთხოვთ მჭირდებით.-მალევე სახლში ვიყავით გოგონები არაფერს ამბობდნენ ცოტახანს შემდეგ ნატალიმ დაიწყო ლაპარაკი.
-ჩემი აზრით მასაც უყვარხარ!
-შენი აზრით ეხლა მე ღადავის ხასიათზე ვარ?-გამაოცა ნატალის სიტყვებმა,
-არ გეღადავები.
-კარგი არ გვინდა ამაზე ლაპარაკი. რაას აპირე ადა სწავლასთან დაკავშირებით?-სიტვაცია განმუხტა დეამ.
-დავთანხმდები მაგრამ,
-რა მაგრამ?
-არ მგონია დამჭირდეს.
-ეგ რას ნისნავს?-ორივემ ერთად იკიტხა.
-ეს იმას ნიშნავს რო, იმ უნივერსიტეტში ჩავაბარებ გამოცდას სადაც თორნიკე და ლეო არიან, ანუ სად?
-რუსეთში? ღმერთო ეს რა არა პატრიოტი ხალხი მყავს ირგვლივ.-დემოსტრაციულად იმსახიობა მომავალმა მსახიბმა დეამ.
-დეა
-რა? არა, არა, არა, და არა, მე იმჯუნგლის ერთად ვერ ვისწავლი.
-კარგი რა კარგი მე მიმეტებ მიმეტებ, მარტობისთვის მაგრამ, ბავშვობის მეგობარსაც?
-დეა უთხარი გაჩუმდეს თორე შემომაკვდება.
- მართალია ხო იცი შენ სამივე ერთად, აი წარმოიდგინე როგორ ჟღურტულებენ თორნიკე და ნატალი და როგორ ჭამთ ამ დროს შენ და ლეო ერთმანეთს, მე კი ვარ ჩემთვის წყნარად და ვტკბებითქვენი ცქერით.
-არა და ვსო წადით თქვენ.
-დეკო დეკუნა-ისე აფახუნებდა ნატალი თვალებს რო ქვეყნის დასალიერშიც კი გაყვებოდა მგონი დეა.
-ნუ მიფახუნებ მაგ თაფლისფერ თვალებას და ნუ მეძახი მაგ დეკუნას თუ რაღაცას.კარგი ხო, მაგრამ პრობლემა,
-ჩემი ძმა პრობლემას არ წარმოადგენს,-მივხვდი რა პრობლემას გულისხმობდა დეა და პირდაპირ ვუთხარი.
-დამიიანე? ვიცი გაჭედავს თან მაგრად.
-შევეცდები მე მოგიგვარო. როგორ? გაიგებთ.
-აუ გვიყვარხარ-დაიყვირა და ჩამეხუტა ნატალი.
-რამდენჯერ უნდა გითხრა ჩემი სახელით ნუ ლაპარაკობ თქო? მე კიარ მიყვარს ვგიჟდები მასზე.-ნატალიმ მოჩვენებითად გაუბრაზდა დეას.
-ჩემთან არ გამოგივა ეგ გაბრაზება ნუ გავიწყდება მომავალი მსახიობი ვარ. ისე შენ არ გიფიქრია მსახიობობაზე მშვენივრად გამოგივა.-მთელი ღამე ლაპარაკში გავატარეთ. დილით ორივე საწოლში დავტოვე და მობილური ავიღე და დამიანესთან დავრეკე. რამოდენიმე ზარის შემდეგ მიპასუხეს მაგრამ არა დამიანემ.
-ალო გისმენთ დამიანე აბაზანაშია მალე გამოვა. თუ სასწრაფოა შევუტან.
-არა მერე დავურეკავ.-გათიშვას ვაპირებდი დამიანეს ხმა რო გავიგონე.
-შენ აქ რა გინდა?
-მომენატრე და მოვედი!
-ჯეიდა ნუ ცდილობ ჩემი მოთმინების გამოცდას. ჩემი ტელეფონი რად გინდოდა?
-ვიღაც რეკავდა და ვუპასუხე. მოიცა რა ეწერა, ლამაზ თვალება ბავშვი, ხო ხო ასე ეწერა.
-ნუ მატყუებ ადა არ დამირეკავდა.
-აი თურმე საიდან მეცნო ხმა.-ეს რო თქვა გავთიშე. მალევე დარეკა.
-დილამშვიდობის მირეკავდი?
-ხო გირეკავდი შენი ნახვა მინდა.
-კარგი სად და როდის?
-იქ სადაც ბოლოს ვიყავით, ნახევარ სათში იქ დაგელოდები.-პასუხს არ დავლოდებივარ ისე გავთიიშე. გ მალევე გამოვიდნენ გოგონები მოკლე პიჟამოებით აივანზე.-გაგიჟდით გინდათ მკვლელები გახდეთ შედით ჩაიცვით თორე გადმოცვივდნენ ავტომობილიდან.დროზე დროზე-ისე შევიცხადე რო უცებ შეტრიალდნენ ორივე და შევიდნენ მე კი ვერ მოვითმინე და ხმა მაღლა გავიცინე. ორივე სწრაფად დაბრუნდა უკან და გაბრაზებული მიყურებდნენ.
-ამ დილა ადრიან ვის ელაპარაკე რო კარგ ხასიათზე დადექი?-იკითხა დეამ.
-მაგას კითხვა უნდა?
-მართლა დამიანეს ელაპარაკე?
-ველაპარაკე მაგრამ ეს სულაც არა ჩემი ხასიათის მიზეზი.
-აბა რა?
-ოოო დამანებეთ თვი.
-ან იტყვი ან დაგვიანებ შეხვედრაზე. აირჩიე.
-კარგი ხო დამიანეს ჩემს ნომერზე სახელი არ შეუცვლია და ამან გამამხიარულა.
-ოუუ ნახე ჩემი ძმა. და რა უწერია?
-ლამაზ თვალება ბავშვი.
-არ გეწყინოს ადა მაგრამ ამში კარგს რას ხედავ? იმას რო ისევ ბავშვად გთვლის?-ნატალის სიტყვებმა დამაფიქრა და მივხვდი რო მართალია.
-მართალი ხარ ნატა.კარგი წავედი.-უკვე გასვლას ვაპირებდი მათ გასული ვეგონე დეას სიტყვები რო გავიგონე.
-ეს რატო უთხარი?
-აბა რა გინდოდა რო შენს ძმაძე ოცნებები აეგო? და მერე გული კიდე სტკენოდა?
-არა რათქმაუნდა მაგრამ ეხლა არ ეტკინა შენი აზრით/
-ეს ტკივილი არაფერია იმასთან შედარებით რასაც ოცნებების დამსხვრევას მოყვებოდა.
-ხო მაგრამ ადას არ აგებს ოცნებებს არასოდეს.
-შეყვარებულ ქალს ყველაფერი არასწორედ ესმის პატარა იმედიც კი მისთვის საკმარისია ოცნებები რო აგოს. ჩვენ კი აქ იმისტვის ვართ რო ერთმანეთს სწორი გზა ვუჩვენოდ.-მათმა დიალოგმა გამბედაობა და სიამაყე შემძინა. რომ მივედი უკვე იქ იყო დამიანე.
-გამარჯობა.
-გამარჯობა როგორ ხარ? გამიკვირდა შენიზარი.
-ხანდახან სასწაულებიც ხდება.-ვცდილობდი ძველობურად მესუბრა არ ვიცი რამდენად გამომდიოდა.
-ხო მაგრა ჩემი სასწაული არ ახდება.-ეს ისე თქვა გული მიმეწურა.
-შენი სასწაული არ ვიცი რააა, მაგრამ მინდა გითხრა, რო გაპატიე ყველაფერი.
-მეღადავები ადა?
მეტყობა რამე ღადობის?
-შენ არ იყავი წუხელ რო მეუბნებოდი...-წინადადება არ დავასრულებინე მე გავაგრძელე ლაპარაკი.
-დავფიქრდი და მივხდი რო ჩვენი ბავშვობის მეგობრობა და მოგონებები იმსახურებს ამას.
-მართლა?
-კი მართლა.
-შეიძლება რაღაც გთხოვო.
-ოჰ ჯერ ახლახანს შევრიგდით და ასე მალე თხოვნები გაქვს?-ეს ისეთი სერიოზული სახით ვუთხარი რო დაიჯირა.
-კარგი მაპ...
-კარგი ხო გეხუმრე მთხოვე
-შეიძლება ჩაგეხუტო მოენატრე ბავშვო.-ბავშვმა გოგონების საუბარი გამახსენა.მოიცა რაო ჩაგეხუტოვო?რა ვუპასხო? მოიცა უკვე მეხუტება?-მომენატრე ბავშვო.-როგორ მინდოდა მეთქვა მეც თქო მაგრამ არ შემეძლო.რაღაცას ბუტ-ბუტებდა მაგრამ ვერ ვარჩევდი.
-კარგი გამიშვი გავიჭყლიტე.-უკვე აღარ შემოძლო მისი სურნელის და ხელების გაძლება.
-ბოდიში.
-კიდე მინდარაღაც გითხრა.
-გისმენ.
-იმედია არგაბრაზდები, და ცუდად, არასწორედ არ გამიგებ.
-არა ნუ შევეცდები.
-გადვწყვიტე დავთანხმდე ძიას შემოთავაზებას,ნუ თუ დამჭირდება რადგან გამოცდების მაღალ ქულებზე ჩაბარებას ვცდილობ.
-ძალიან კარგი. ამის გულისთვის არ გავბრაზდები.
-არის კიდე რაღაც.
-რა?
-ჩვენ ამერიკასი არ ვაპირებთ სწავლის გაგრძელებას.
-რა? აბა სად?
-რუსეთი.
-არა ეს შეუძლებელია.
-რატო?
-იქ მარტოდ იქნებით სამი გოგო, ვინ მოგხედვთ? ვინ დაგიცავთ?
-თორნიკე და ლეოც იქ არიან.
-აი თურმე რა, მასთან მიდიხარ?
-დამიანე ისე ნუ იზამ ეხლა ისე გავბრაზდე მუხლებზე დაჩოქილიც რო მთხოვო არ გაპატიო.დაფიქრდი და პასუხი გამაგებინე.
-მოიცადე კარგი იყოს ისე როგორც თქვენ გინდათ.
-მადლობა.
-მაგრამ ერთი პირობით.
-გისმენ მითხარი.
-ერთ საღამოს ბარში წავიდეთ ყველა და გავერთოთ, თავს ააღარ ამარიდებ, მოსულა?
-კარგი არ არის პრობლემა.
-ეხლა გაგიყვანო სახლში?
-არა არ მინდა არ მივდივარ სახლში, სამსახურში მივდივარ მადლობა შემოთავაზებისთვის.
-ისევ იქ მუშაობ?
-ხო ისევ იქ ვმუშაობ.კარგი ნახვამდის.
-როდემდე აპირებ იქ მუშაობას კიდე?
-წასვლამდე.
-კარგი წარმატება. და რა ქვია იმ რესტორანს?
-კარგი კარგად-არ მინდოდა მეთქვა რადგან ვიცოდი რაღაცას მოიმოქმედებდა და მოვიდოდა იქ და შემიქმნიდა პრობლემას.სამსახურში როგორც კი მივედი შევუდეგი სამშაოს დღეს გვიანობამდე მიწევდა მუშაობა რადგან ჩემი შემცვლელის დედა ცუდად იყო და მე გადმოვიბარე მისი სმენა. ისე ღამით არ ვმუშაობ მე მხოლოდ შუადღის 3 საათიდან საღამოს 9 საათამდე ვმუშაობ.ხეფასიც ნორმანული მაქვს ნუ მე მყოფნის რა. 300 ლარი მაქვს და ეს ჩემთვის საკმარისია.საღამოს არც მეტი არც ნაკლები ჩემი ძმა და დამინე შემოვიდნენ და ჩემს განაკვეთში დაჯდნენ სხვა გზა არ იყო უნდა მივსულიყავი. მანამ სანამ დამინახავდა დამიანე გავიგონე როგორ ეუბნებოდა ალექს არ მითხრა ადამ სად მუშაობსო.
-რას ინებებთ?
-არა ასეც არ დამილევია რო უკვე მენალდებოდეს ალექს სენც იმას ხედავ ვისაც მე?
-არ გენალდება ადააა.
-აქ მუშეაობ გოგო?
-უკაცრავად მე მხოლოდ მევალება დაგეხმაროთ კერძის არჩევაში და მოგიტანოთ შეკვეთა სხვა ყველანაირი კონტაქტი მეკრზალება თქვენთან.გისმენთ რას ინებებთ.-ბევრი აღარ ულაპარაკია დამიანესაც შეკვეთა მომცეს და მალევე მივუტანე-გემრიელად მირთვით.
-სიმართლე მითხარი სანამ მოიტანე რამე ჩამიყარე შიგნით?
-დიდი სიამოვნებით ჩაგიყრიდი მაგრამ სამსახურს დავკარგავ და არ მაწყობს.-გავუღიმე და გასვლას ვაპირებდი შავ გრიმანი რო სემოვიდა.
-საყვარელო.-ისე დაიყვირა მთელი რესტორანმა მათშემოხედა.
-ჯეიდა?
-გაგიკვირდა ხო? სურპრიზი.-გასვალას ვაპირებდი რო შემაჩერა ჩემი სახე არ დაუნახავს.-მიმტანო სალათი მომიტანე ცეზარი რა.-მხოლოდ თავი დავუქნიე და გავეცალე იქურობას. არ მინდოდა შეკვეთა მე მიმეტანა მაგრამ რესტორანში ბევრი ხალხი იყო და არავინ იყო ადგილზე ვისაც გაუცვლიდი.მივუტანე დავუდგი მაგიდაზე და გამობრუნებას ვაპირებდი რო წამოიყვირა.-ვაიმე ადა ეს შენ ხარ?-არა ტყუპის ცალი ვარ მისი. რა სულელია ეს გოგო ვერ მხედავს რო მე ვარ?-შენ რა აქ მოსამსახურე ხარ?
-მიმტანი ვარ.
-ხო რა აზრი აქ, არ გრცხვენია?
-რისი?
-აქ რო მუშაობ?
-ახლა კარგად მომისმინე-უკვე მოთმინება დავკარგე და დავუყვირე.-არ გაქვს იმის უფლება რო ვინმეს ზემოდან უყურო არააა აქ აზრი ეს მე ვიქნები თუ სხვა.
-ეეე ერთი ამას უყურე რათავხედია!!!
-საკმარისია გეყოფა ჯეიდა თორე ჩემი დის შეურაწყოფას მეტჯერ ღარ გაპატიებ, აქამდე კარგად იცი რატომაც გითმენდი, მაგრამ ეხლა სულ ფეხებზე ვისი შეყვარებული ხარ.-ჩემი ძმის დაყვირებამ ნამდვილად შემაშინა.
-მართალია ალექსი ჯეიდა ზედმეტი მოგდის.- მე უკვე წამოვედი როგორც კი დახლთან მივედი უფროსიც მოვიდა.
-ადა რა იყო ეს? ორი წელია აქ მუშაობ და არვისთან გქონია კომფლიქტი ეხლა რა დაგემართა?
-მაპატიეთ ბატონო ვახტანგ უბრალოდ ხომ იცით არ მიყვარს როცა უსამართლოდ მექცევიან.
-კარგი შვილო დამშვიდი იქ ვიყავი ახლოს და გავიგონე. შენი ნაცნობები იყვნენ ხო?
-დიახ ჩემი ძმა და მისი მეგობრები.
-კარგი დამშვიდი და გაგრძელე მუშაობა.-მადლობა ღმერთს ტირანი უფროსი არ მყავს თორე ხო გამიშვებდა სამსახურიან?.გავაგრძელე მუშაობა.მალევე დატოვეს რესტორანი სამეულმა და წავიდნენ.ორი თვე გავიდა სამსახურიდანაც წამოვედი რადგან ზაფხულის გატარება ბათუმში მინდოდა და არაჩვევლებრივად გავატარეთ მე და გოგონებმა დრო.წასვლამდე ერთი თვით ადრე დავბრუნდით უკან.გამოცდების პასუხებიც გავიგე ჩემი მიზანი მიღწეული იყო იფასოშიც მოვხდი. ნატალის და დესაც არ ქონდაც ცუდი შედეგი.წასვლამდე ორი კვირით ადრე ალექსმა და დამინემ გადაწყვიტეს გამოსამშვიდობებელი საღამო მოეწტოთ ჩვენთვის და ბარიში გაგვეტარებინა დრო. არ მინდოდა წასვლა მაგრამ დამიანემ პირობა შემახსენა და სხვა გზა არ მქონდა. მოვემზადე მოკლე ტანზე გამოყვანილი კაბა ჩავიცვი და ჩემი წაბლისფერი თმა მაღლა ავიტანე რადგან ჩემს ჭაობისფერ თვალებს კარგად გამოიკვეთა.ჩემა ძმამ ტაქსი გამოიძახა და დამიძახა.
-ტაქსი მოვიდა.
-მოვდივარ.-ოთახიდან გასული, ჩემიძმა ვერსად ვიპოვე, სამზარევლოში შევედი წყალს ლევდა, რომ შემომხედა წყალი გადასცდა.-ვიცი ძამიკო რო კარგად გამოვიყურები.
-ამ კაბაზე მოკლე კაბა არ გეშოვებოდა?-აი რა დამპალია ხო შეძლო ეთქვა მართლაჩ კარგად გამოიყურებიო მაგრამ არა.
-კი ეხლავე ჩავიცვამ.
-აბა ეხლა დროზე მანქანაში. ქონია თურმე.-მე მოწყწნილი წავედი ტაქსისკენ რომ დამეწია და ხელში ამაფრიალა.
-მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი დაიკო მყავს.
-შენ კი ყველაზე ლამაზი დაიკოს მსოფლიოში ყველაზე სიმპატიური ძამიკო ხარ. მიყვარხარ.-თაქსის მძღოლი მოხუცი კაცი იყო და გაღიმებული გვიყურებდა.მალევე მივედით ბარში და დავიწყეთ გართობა. ნატალი სამითვეა უკვე მოწყენილი დაბიჯებს რადგან თორნიკე ვერჩამოვიდა ამ არდადეგებზე. ესეც არ ეუბნება რო სასწავლებლად იქ მივდივართ.დეა კი სიგიჟის ზღვარზე სულ ვიღაცას ეფლირტავება. ყველა კარგად ერთობა მეც მომინდა დალევა და დავიწყე კიდეც იმდენი დავლიე აღარაფერი მახსოვდა.დილით უცნაურმა შეგრძნებამ გამაღვიძა. თვალები ნელა გავახილე და გარშემო მიმოვიხედე არაფერი იყო ნაცნობი. თავიც მისკდებოდა და არაფერი მახსოვდა. მერე სიმძიმე ვიგრძენი და თავი გვერდით გავატრიალე და ნეტა არ გამეტრიალებინა ჩემს გვერდით სრულიად შიშველი