ანა მარიამთან მივიდა, საწოლზწ ჩამოჯდა და თმაზე მოეფერა -გთხოვ ნუ ტირი თორემ მეც ვიტირევბ-ასლუკუნდა ის, ამიტომ მარიამმა თავი მოთოკა და გაჩუმდა ცრემლებიც შეიშრო და საწოლზე წამოჯდა. -ხვალვე გიყიდი ახალ ფეხსაცმელს-გაეცინათ ორივეს და ჩახუტებულებმა დაიძინეს.დილის ექვს საათზე მარიამი ბრახუნის ხმამ გააღვიძა, ძლივს მოვიდა აზრზე,ზლაზვნით ადგა და კარის გასაღებათ წავიდა ნახევრად მძინარე, გააღო თუარა კარი უგონოდ მთვრალი გიორგი დას ზედ ჩამოეკიდა, მარიამმა თავი ძლივს შეიმაგრა რომარ წაქცეულიყვნენ,ძმას წელზე ხელი მოხვია და მისაღებისაკენ წაათრია ვაივაგლახით , გიორგი ფეხარეული მიყვებოდა და დივანთან მისული მოწყვერით დაეცა ნახევრად დაშლილ დივანზე, მარიამმა პლედი მიაფარა და საძინებელში შევიდა. -სად ეგდე მთელი ღამე?- ჩაყვირა ანამ ძმას ყურში. -ჩუმად რა!ისედაც თავი მისკდება-ამოიბლლუყუნა გიორგიმ,თავზე ხელი დაიდო და თვალები დახუჭა. -დალიე-მარიამმა მინერელური მიუტანა და დაუდგა სკამზე,გიორგიმ ახედა დას და მაშინვე თვალი აარიდა მის გაცეცხლებულ სახეს -დღეს მიბრძანდები სამსახურში?-კითხა ძმას. -კიი დაღამოს ცხრაზე-ამოიბლუყუნა გიორგიმ. -ეგდე და გამოიძინე, მანდედანაც რომარ გამოგაგდონ სამარცხვინოთ. -თორემ არ გინდა გამოგაგდონ-გაწცინა გიორგის. -მინდა წამოხვიდე და არა სამარცხვინოთ ცემა ტყეპით გამოგაგდონ როგორც ყოველთვის ხდება ხოლმე... -მიდი რა-დაუღრინა გაღიზიანებულმა გიორგიმ,მინერალური დალია და მიესვენა ისევ დივანზე. -მე წავედი-გამოსძახა მარიამმა მათ და გაუჩინარდა კარს მიღმა. -სად წავიდ?-ანას მიაჩერდა გიორგი. -მე რავიცი-დაუღრინა ძმას. -ისე შენ სკოლაში რატო არ ხარ?-გაახსენდა გიორგის დის სწავლა-განათლება. -ფეხსაცმელი დამეხია,ძველი წელთაღრიცხვა რომ იყოს ბაზარი არაა წავიდოდი მაგრამ ამ დროში მიტყდება-ამოიბურტყუნა ანამ. -ბევრს ნუ ტლიკინებ,მე გიყიდი ამ კვირაში... მარიამი ერთ საათში დაბრუნდა და ანას პარკი მიაწოდა,ანამ სიხარულით ხტუნვა დაიწყო როცა პარკიდან ის ფეხსაცმელები ამოიღო რომელიც ერთად ნახეს ადრე და მოეწონა მას. -მარიამ რატომ ხარ ასეთი კარგი-ამოისლუკუნა და დას ჩაეხუტა. ოქტომბერი იწურებოდა და უკვე საოცრად ციოდა თბილიში ციოდა ჯაყელების სახლშიც, მეტისმეტად ციოდა... ამიტომ დები სამზარეულოში შეიყუჟნენ გაზქურის კამფორი აანთეს და იმით თბებოდნენ, ლიკამ დაურეკა და მისვლა თხოვა დილით მარიამმაც ანა აკოლაში გაისტუმრა თუარა გეზი ლიკას სახლისკენ აიღო, საშინლად ციოდა და ცრიდა, მარიამი თხელ ელვა გაფუჭებულ ქურთუკს ხელით იხვევდა ტანზე,ფიქრებში გართულს ძალიან შეეშინდა როცა შავი იქს ექვსი საკმაოდ მაღალ ტროტუარზე წინა ცხვირით ამოვარდა და მკვეთრად დამუხრუჭებით გაჩერდა, მარიამმა თვალი შეავლო და ყურადღება გადაიტანა ტელეფონზე რადგან რამდენიმე ესემეაი ერთად მოუვიდა, ტელფონი გაყინული თითებით ამოიღო და შეტყობინება გახსნა, სწორედ ამ დროს, ექს ექვსის მძღოლო გასმოვიდა მანქანიდან და უკან-უკან წამოვიდა რომ შეეფასებინა დაპარკინგებული მანქანა, მარიამს ცზვირი აეწვა უეცრად და ხელიც ეტკინა, აიხედა და სწორედ ამ დროს მობრუნდა ის ბიჭი ვისაც დაეჯახა, მათი თვალები ერთმანეთს შეხვდა ,რამდენიმე წამს ასე იდგნენ,მერე ბიჭმა მზერა მის ფეხებზე გადაიტანა და უტიფრად ააყოლა თვალი მის ტანს და მზერა ტუჩებზე შეაჩერა, განზრახ აშკარად და დაუფარავად გააკეთა ეს, მარიამი აილეწა, მისმა თავხედურ საქციელმა გააღიზიანა მაგრამ ხმა არ ამოუღია თუმცა მზეეით აგრძნობინა, წარბები შეკრა და დაუბღვირა, თან გვერძე გადგა რომ გვერდი აევლო ამ უტიფარისთვის, მაგრამ ბიჭმა გზა გადაუღობა და ირონიული ტონით მიმართა -რამე ხომარ იტკინე?-მარიამი მოხვდა რომ საერთოდ არ ანაღვლებდა ამ თავხეედს მისი მდგომარეობა და უბრალოდ ლაპარაკში აყოლა სურდა მისი,ამიტომ ხმა არ გასცა და კვლავ გვერდის ავლა სცადა, ბიჭი გაღიზიანდა გზა გადაუღობა ისევ და გაღიზიანებულმა მიმართა - მგონი კითხვა დაგისვი-კვლავ უპასუხოთ რომ დატოვა მარიამმა ნატკენ მაჯაში წაავლო ბიჭმა ხელი მარიამმა ლამის შეკივლა ტკივილისგან. -ხელი გამიშვი არანორმალურო-ამოიყვირა გაბრაზებულმა. -ბიჭმა უფრო მოუჭირა და თავისკენ მიიზიდა სიფრიფანა სხეული მარიამმა ბიჭს ახედა.-პასუხს ველოდები-ბიჭი გაჯიუტდა. -არა არ მტკენია-ისევ ახედა და როგორცკი ხელი გაუთავისუფლდა უკან დაიხია,ბიჭს გაეღიმა და ისევ თვალი მის ფეხებზე შეაჩერა მარიამს თხელი სიფრიფანა ზაფხულის მოკლე კაბა ეცვა შავ კოლგოტზე, შავი გაცრეცილი ქუსლმორყეული დაბალყელიანი ფეხსაცმელი რის გამოც მარიამი დაიძაბა და ძალიან გაუტყდა ეს მდგომარეობა,ბიჭმა თვალი ააყოლა დამცინავად და მზერა მის გაწეწილ თმაზე შეაჩერა ახლა,მარიამს მოთმინების ძაფი გაუწყდა და ბიჭს თვალი გაუსწორა. -სამუზეუმო ექსპონატს ვგავარ? რას მომაჩერდი იდიოტივით და მათვალიერებ თავხედო-უყვირა და ისე ჩაუარა გვერდით რომ მხარი გაარტყა, ბიჭს გაეცინა მის გიჟურ გამოხტომაზე და იქამდე ადევნებდა თვალს სანამ მოსახვევში არ გაუჩინარდა -შეშლილი-ჩაილაპარაკა თავისთვის -მაგრამ ძალიან ლამაზი შეშლილი ...-გაეცინა და მაღაზიაში შევიდა. მარიამი ლიკასთან გაბრაზებული მივიდა და მოუყვა მომხდარი. -სიმპათიური იყო ძაან ხო? -ლიკა რომანტიკოსი იყო მარიამი მუდამ ეჩხუბებოდა ასეთი შტერი ნუ ხარო. -მე რას გიყვები შენ რას მეკითხები!-დაიყვირა გაღიზიანებულმა. -როგორი იყო და-გააგრძელა გაბრაზებულმა -მაღალი, გამხდარი, აშკარად ნავარჯიშევი, წაბლისფერი თმა, მწვანე ბრჭყვიალა თვლებით, თხელი სახე, მკვლელი ღიმილით, მაგრამ უტიფარი უზრდელი ხხეპრე უხეში უზრდელი. -რო კითხო გაბრაზებულია გოგო შეთვალიერება კი მოგისწვრია