-გაგიჟდი?მისი ტუჩები სწრაფად მოვიშორე და გაბრაზებულმა მკერდზე ხელი მივარტყი.
-ეგ შენი საქმე არააა. მითხრა მშვიდად, უმეტყველო სახით. მის სიმშვიდეზე კიდევ უფრო ავირიე.
-რა არ არის ჩემი საქმე? გაგიჟდი თუ არა? ვერ ხარ? რას მაკოცე ვერ მივხვდი.
-ეჰჰჰ კაი რა ვითომ შენ არ გინდოდა. მითხრა ისევე მშვიდად და ლაღად როგორც წეღან. აღიარე, რომ ოგეწონე საყვარელო. ანუ მე ვიცი და მინდა შენი პირიდან გავიგო ეს სიტყვა. თქვა და ხელები გაშალა და მაღლა ასწია.
-საერთოდ არა, ღმერთმა დამიფაროს,რომ შენნაირი არსება მომეწონოს.
-ვაიმეეეე რა აფერისტი და საყვარელი ხარ. მითხრა მომიახლოვდა და მკლავზე ხელები ჩამომისვა. ჩემი სხეულის ნაწილი მთხოვდა, რომ უკან გავწეულიყავი ან გავქცეულიყავი, ნაწილი კი რომ მასთან ერთად დავრჩენილიყავი.
ბოლოს მასთან დარჩენა ვარჩიე. მან ორივე ხელები წელზე შემომაჭდო და უფრო ახლოს მიმიზიდა თავისთან. მე თვალები დავხუჭე ღრმათ ამოვისუნთქე და მის სუნთქვას მოვუსმინე. გული ძალიან სწრაფად უცემდა. არვიცი რატომ შეიძლება ჩემთან ახლოს ყოფნის გამო ან ვაპირებს ესე უცემთ. ამ კითხვაზე პასუხი ძალიან მაინტერესებდა. ის მართალი იყო. ირველი სიზმრიდანვე საოცრა მიმიზიდა. ართალი იყო მე იგი მინდოდა და მომწონდა. მართალია ზოგჯერ ნერვებს მიშლიდა ხოლმე და მაშინებდა, მაგრამ საბოლოოდ იგი საოცრად მიზიდავდა. მაგრამ მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და შიგ ჩავეტანე, ვიდრე მასთან ეს მეღიარებინდა. და კიდევ ეს ფაქტი მაშინებდა, რომ შეიძლება ახლა სატიაგო ჩემს გონებაში ყოფილიყო.
-"ჰააა ხო ვთქვი,ახლა დავამტკიცე, რომ მოგწონვარ". მითხრა რაღაც შინაგანმა ხმამ და დავასკვენი,რომ მართლა ის იყო ახლა და მისმენდა. სირცხვილისგან ლოყები ამიწითლდა და უკან გავიწიე.
-გაეთრიე ჩემი გონებიდან. ნაწილობრივ ხუმრობით ვუთხარი და მხარში მუშტი მაგრად ჩავსცხე.
მან პასუხის ნიშნად გაიცინა და კვლავ ახლოს მომიახლოვდა. ჯერ ყელზე მაკოცა, მერე ლოყაზე და მერეც ტუჩემში. მისი ყოველი ამგვარი საქციელი ძლიერ მაკვირვებდა მას უნდა გამოეწოვა ჩემგან სისხლი, მას უნდა მოვეკალი და ახლა კი როგორ იქცევა. ნუთუ მასაც მოვწონვარ? აუუ როგორ მინდა მოვწონდე. აუ ღმერთო გევედრები ახლა მაინც აღარ მისმენდეს. ნუთუ ვკითხო? აუ როგორ მოვიქცე? ძალიან მაინტერესებს კითხვაზე პასუხი მოვწოვარ თუ არა სანტის ძანნ მანიტერესებს.
საშინელ ხასიათზე ვიყავი და მისი წყალობით კარგ ხასიათზე დავდექი. მასთან დკავშირებით სხვა კითხვებიც მქონდა. მაინტერესბდა ართლა ესპანელი იყო? თუ ქართველი და ეს სახელი უბრალოდ ჰქვია? არა ამ კითხვას მაინც დავუსვამდი.
-სადაური ხარ? ვკითხე მოულოდნელად და დაბლა ქვაზე დავჯექი.
-მან გაიღიმა და გვერდზე მომიჯდა. აოიხვნეშა და თქვა. იცი უკვე. მითხრა და სახე ჩემკენ მოატრიალა.
-ესპანელი ხო? ვკითხე მეც ღიმილით. არვიცი რა მაღიმებდა.
-კი ესპანეთში დავიბადე.
-კერძოდ?
-ბარსელონაში.
-ააჰაჰამმ. რაკაია.
-მიდი შეკითხვა დამისვი სხვა რაც გაინტერესებს.
მინდოდა ის შეკითხვა დამესვა, მაგრამ ვიფიქრე ახლა უადგილოა მეთქი და სხვა შეკითხის ოფიქრება დავიწყე.
-ოჯახზე მესაუბრე.
სანტიაგო ფეხზე წამოდგა და წინ ნაბბიჯები გადადდგა. სერიოზულად იყურებოდა პირდაპირ და თითქოს მზეს უყურებდაო.
შევატყვე რომ სასიამოვნო თემა არ იყო, მაგრამ მძიმედ ამოიხვნეშა და მოიტრიალდა.
-ჩემი ოჯახი.... დედაჩემი და მამაჩემი დიდი ხნის წინ მოკლეს, როცა პატარა ვიყავი.
ხოლო ჩემი ბიძაშვილია ლუკა. ბიძაჩემის ცოლი ჰიბრიდი იყო და ლუკაც ჰიბრიდი გაჩნდა. დაც მყავდა მაგრამ დაიკარგა. არვიცი მოკლეს თუ რა უქნეს, მაგრამ ვიღაცებმა.... უაზრო ეროვნების ხალხმა, რომლებიც მზის თაყვანისმცემლები იყვნენ, გაიტაცეს. ას დიდხანს ვეძებდი მაგრამ უშედეგოდ.
ჩვენთან საქართველოში რომ არიან სომხები, არაბები, ქურთები... ვიცი რომ ქურთი იეზიდები მზის თაყვანისმცემლები არიან და შეიძლება სწორედ იეზიდებმა გაიტაცეს სანტის და მაგრამ წარმომიდგენია ალბათ იყო ტომები, როლებიც არ იყვნენ განვითარებულნი, და იყვნენ მზის თაყვანისმცემმლები ან კიდევ სხვები....
სანტიმ ღრმად ამოივნეშა და განაგრძო- ახლა ჩემი ოჯახი ეს სექტააა, რომელიც ძალიან იყვარს და ყველაფერს გავაკეთებ მათთვის. შემდეგ მე კაცრად შემომხედა, მაგრამ მალევე გაიხედა. -დაა შენი მშობლები ვინებმა მოკლეს?
-სეთიანებმა. ესეც სექტაა,რომლებთაც ეგვიბტური მითოლოგიური ღმერთის სეთის სწამთ ახლაც. სწორედ სეთის და კიდევ აპოფაისის, და რას მიერ არის დამალული წინასწარმეტყველების მესამე ნაწილი და ცნობილი არც მეორეა ის სამმა მთავარანგეოზმა დამალა. მერე ნაწილიც ძალიან მნიშვნელოვანია ჩვენთვის. ისეთი მნიშვნელოვანი როგორიც პირველია.- და მეც მაწამეს პატარა ბავშვი, გათენებისას გამიყვანეს და ნელ-ნელა მწვავდნენ. ალბათ გაგიგია,რომ ვამპირები მზეზე იწვებიან.
მის ლაპარაკს დაძაბული ვუსმენდი სეთი, აპოფაისი არ მჯეროდა,რომ ეს რეალობა იყო "ვამპირულ ომებ"-შიც ხომ ეს მითოლოგიური ღმერთებია მოცემული და არ მჯეროდა ხცოვრებაში არასდროს თუ ამგვარი თემა რეალობა იყო.
-რა ერქვა შენს დას? ვკითხე უცებ.
- მისი დის ხსენებაზე გაეღიმა, მაგრამ მალევე მოიღუშა.
-ჩემს დას ელენა ერქვა.
-რა ლამაზი სახელია. ვითხარი სანტის მე.
-კი ნამდვილად. ახლა წამოდი ავიდეთ ისევ სასახლეში,თორემ რამეს იეჭვებენ. მითხრა და მკავზე ხელი მომხვია და წინ მიბიძგა.
-ერთი წუთი. შევაჩერე ის კითხვა მინდოდა დამესვა, რომელიც ყველაზე მეტად მაინტერესებდა. -მოგწონვარ? ვკითხე თვალებდახუჭულმა და გულაჩქარებულმა.
-სანტიმ გამიღიმა მაგრამ მერე სერიოზულად შემომხედა და თვალები გამახელინა.
-ჩქარა წამოდი....