თვალები ერთმანეთს ძლივს დააშორა,თავის წამოწევა აპირებდა,როდესაც კეფაში ტკივილმა შეაწუხა და საწყის მდგომარეობას დაუბრუნდა,ხელი კეფაზე დაიდო და გვერდით მჯდარ თაისას გადახედა,გული შეემკუშა უგონოდ მყოფ გოგოს რომ შეავლო თვალი.
-თაიი..თაისაა-გული ამოაყოლა ამ სიტყვებს.სახე შეჭმუხნა და მისკენ გადაიწია,ხელები გოგოს სახეს შეახო,რომელსაც თავი მარჯვნივ გადავარდნოდა და მისკენ გადმოაწევინა,შუბლზე ჭრილობა ჰქონდა და სისხლი სდიოდა,ამის დანახვაზე ბიჭმა ცრემლები ვერ შეიკავა და გოგოს სახეს მალევე დაეცა ქრისტეფორეს მარილნარევი სითხე,თან სახეზე ხელებს უსვამდა-ოღონდ ახლა არა,ოღნდ ახლა არ გაბედო დანებება. გადაგარჩებნ..გადაგარჩენ-თმაზე ხელს უსვამდა,სახე გოგოს მიუახლოვა და ლოყაზე კოცნა დაუწყო.
-სასწრაფოდ დამხარება გვჭირდება,ტელეფონი...სად აგდია ეს წყეული ტელეფონი-ყვიროდა და ტელეფონს ეძებდა,რომელიც მის ფეხებთან დალანდა და გადასაღებად დაიხარა,როდესაც ტკივილმა შეახსენა თავი-უნდა დავრეკო...გათიშულია,ამის დედა ვატირე-საჭეს მუშტები დაუშინა,ხელებს შორის კი სახე მოიქცია და არაადამიანური ყვირილი ამოუშვა.
-ძმაო,როგორ ხარ?-ფანჯრიდან კაცის ხმა გაიგონა და სახიდან ხელები სწრაფად მოიშორა
-მე კარგად ვარ,ჩემი გოგოა უგონოდ-სასოწარკვეთილი მზერა თაისას მიაპყრო,უცნობი კარის გაღებაში დაეხმარა და ორივე მათგანი თაისას გადმოსაყვანად ავტომობილის ოერე მხარისკენ დაიძრა. ქრისტეფორე გაღებულ კარს მიეჭრა,თაისა ხელში აიტაცა და უცნობს უკან მიჰყვა,რომელმაც გეზი საკუთარი ავტომობლისკენ აიღო,თაისას თავი საკუთარ კალთაში ჩაიდო და უკან, სავარძელში მოთავსდა,გოგოს თავზე ხელებს ნაზად უსვამდა და ცრემლების დამალვას არც ცდილობდა,რომელიც თაისას სახეს ზღართანით ეცემოდა,სახე მისას მიუახლვდა,შუბლზე ტუჩები მიადო და ჩურჩულებდა-ჩემი დატოვება არ გაბედო,ამის უფლებას არ გაძლევ თაისა! კარგად უნდა იყო,რომ ნერვები ისევ მომიშალო და შენი სიყვარულით ამავსო,ჩემო პატარავ.ჯერ ადრეა,ძალიან ადრე.-ტუჩები შუბლს ნაზად შეახო და ცრემლები მოიწმინდა.
****
საავადმყოფოში სხვადასხვა წამლის სუნი ტრიალებს,ბავშვობიდან ვერ იტანს ამ დაწესებულებას,სადაც ისეთი გარემოა,შეგეშინდება ვინმეს დაკარგვისა. თავჩახრილი ზის და ექიმს ელოდება,გვერდით მჯდომი უცნობი კი ამხნევეს.
-ნუ ღელავ ძმაო,ყველაფერი კარგად იქნება
-იმედია ძმაო,იმედია. მადლობა ყველაფრისთვის-დაღლილი თვალები შეანათა უცნობს და მადლიერად გაუღიმა,თან მხარზე ხელი დაადო. ამ დროს ექიმიც გამოვიდა რეამინაციიდან და ქრისტეფორე მას მივარდა.
-ექიმო,როგორ არის თაისა,ხომ ყველაფერი კარგად აქვს?-შიში გაერია ხმაში.
-თავის ტრამვა იმდენად ღრმა იყო,რომ მისი აღდგენა ჩვენს ძალებს აღემატებოდა,ვწუხვარ ქრისტეფორე-სევდიანი მზერა ჰქონდა მამაკაცს. ამაშუკელების ოჯახს ის კარგად იცნობდა.
-რა?-უკან დაიხია ქრისტეფორემ-თაისას პალატაში როდის გადაიყვანთ?
-ქრისტეფორე...ის აღარ არის-მკლავში ხელი წაავლო უცნობმა
-არა,არააა! ეს ტყუილია,თაისა ჩემთან არის,ჩემს გვერდით-ყვირის მუხხლჩახრილი და შუბლს იატაკს ადებს-არ არის სიმართლე,თაისა კარგად არის-ჩურჩულებს და ცრემლებს გასაქანს კვლავ აძლევს,ამ დრს ვიღაც ძლიერად ანჯღრევს,რომ გამფხიზლდეს და რეალობას დაუბრუნდეს.
-ქრისტეფორე,ქრისტეფორეე!-ხმას უწევს ანასტასია-გაიღვიძე,რა გჭირს?-ტირილის ნტები შეერია ხმაში გოგოს
-რა ხდება?-გამოფხიზლდა ბიჭი და გოგოს ნამტირალევ თვალებს შეეჩეხა
-ძილში ბოდავდი და თაისას ახსენებდი-ცრემლები წამუვიდა,მაგრამ მალევე შეიმშრალა,გვერდით მიუჯდა ძმას და მხარზე მოხვია ხელი-ხომ კარგად იქნება?
-რა თქმა უნდა,ყველაფერი კარგად იქნება,სხვანაირად უბრალოდ შეუძლებელია. -დას ძლიერად მიეხუტა. ნატალია,ამირანი,შოთა და დავითი ახლა მივიდა მათთან. ყველას სასოწარკვეთილება აღბეჭდოდა სახეზე
-დეე,რგორ არის საქმე?-შვილის წინ ჩაიმუხლა ქალმა და მისი სახე ხელებში მიქცია,ბიჭმა თითები დედის მტევნებს შეახო
-მე კარგად ვარ დე,ნუ ღელავ,გამსინჯეს. თაისა ჰყავთ შეყვანილი,თავის ტრამვა აქვს-დიდი ბურთი გადააგორა ყელში.
-წარბთან რა გჭირს?
-ნაკაწრია,არ ინერვიულო-თავი გააქნია
-რგორ შემაშინეთ დედიკო-ტირილი დაიწყო ქალმა და შვილს ჩაეხუტა,სახე ყელში ჩაურგო-ყველაფერი კარგად იქნება,სერიოზული არაფერი იქნება დარმწუნებული ვარ.
-დედამისს და მამამისს ჯერ არ დაურეკო რა,ინერვიულებენ ნატი-დედას თვალი თვალში გაუსწორა. მან კი ყოყმანით შეხედა,თუმცა დაეთანხმა.
-მთავარია ექიმმა ყველაფერი კარგი გვითხრას,მე ამის მჯერა დე-მხარზე თავი დაადო შვილს
-ძმაო,აქ როგორ მოხვდით? მანქანა სად არის?-საუბარში დათო ჩაერთ
-ერთმა კაცმა მოგვიყვანა,სად არის?-თვალების ცეცება დაიწყო და იქვე მდგარს გაუსწორა თვალი-ძმაო,აქ მოდი გთხოვ
-აი,ეს არის ჩვენი გადამრჩენელი,სახელიც არ მიკითხავს ამ არეულობაში-მადლიერი მზერით შეხედა
-ტატო მქვია,სამადლობელი არაფერია ქრისტეფორე-მხარზე ხელი შეახო კაცმა
-ღმერთმა გაგახაროს შვილო-მიმართმა ამირანმა
-დაგლოცავ შვილო,ძალიან დიდი მადლობა-ნატალიამ თავი ვერ შეიკავა-შეიძლება ჩაგეხუტო?
-რა თქმა უნდა-მისკენ მიიწია ბიჭი და ქალს გადაეხვია
-მადლობა,დიდი მადლობა.
ამ დრს ექიმი გამოვიდა და მთელი ყურადღება მისკენ მიაპყრეს,მხოლოდ ქრისტეფორე არ დაძრულა ადგილიდან,ის წყეული სიზმარი ახსენდებოდა,მაგრამ იცოდა,სჯერდა,რომ თაისა არ დატოვებდა.
-თავის ტრამვა აქვს,რამაც ტვინის შერყევა გამოიწვია,1 კვირით წოლითი რეჟიმი დავუნიშნე. ჯერ სძინავს და თუ ნახვა გსურთ, ერთი ადამიანი შევიდეს.
-ძალიან დიდი მადლობა ექიმო,დიდი მადლობა.
ბევრი სასაიხარულოო შეძახილი ესმოდა ბიჭს,მან კი სახე ხელებში ჩარგო და ღრმად ჩაისუნთქა.
-ვიცოდი,რმ არ მიმატოვებდი,შენ ჩემთვის ხარ შექმნილი თაისა,არ მოგცემ უფლებას ამ დედანატირებ ცხოვრებაში ასე დამტოვო.-ჩურჩულებდა და სიმწრით ტუჩებს იკვნეტდა.
-ძმაო,თაისა კარგად არისო-სიხარულისგან შეჰყვირა ანასტასიამ და ძლიერად მოეხვია
-ვიცოდი ტასო,თაისა ძლიერია-ყელზე მიაკრა ტუჩები დას.
-როგორც ვხედავ ყველაფერი კარგად არის,მე დაგტოვებთ-მიმართა მათ ტატომ. ქრისტეფრემ კიდევ ერთხელ გადაუხადა მადლობა და ამირანთან ერთად გააცილა კაცი,ამირანი დაჰპირდა რომ ამ სიკეთეს არ დაუვიწყებდა და მადლიერებით სავსე მზერა შინ მიმავალს გააყოლა. პალატისკენ მიდიოდნენ,როდესაც ნაცნობი ხმა მოესმათ
-ქრისტეფორე,როგორ ხართ ძმაო? ახლა შემატყობინა შოთამ
-სუფთად გამოვედით დაჩი-ბიჭს გადაეხვია ქრისტეფრე და თმა აუბურდა ღიმილით
პალატას რომ მიუახლოვდნენ დაჩი ყველას მიესალმა,მზერა კი ცოტახნით ანასტასიასკენ შეაჩერა და გვერდით მიუჯდა,მანაც გადმოხედა ბიჭს და გაკვირვება გამოეხატა სახეზე დაჩის აქ ხილვით,შემდეგ კი გაახსენდა,რომ ის შოთას ძმა იყო და ქრისტეფორეს ძალიან კარგად იცნობდა,მასზე ადრეც კი.
-ცრემლები არ გიხდება-გოგოს გახედა-გილოცავ,ყველაფერმა კარგად ჩაიარა-თბილად გაუღიმა
-მადლობა,ღმერთის წყალობით ასეა-გოგონამაც შეაგება საკუთარი.
-თაისაზე რას ამბობენ?
-ტვინის შერყევა აქვს,1 კვირით წოლითი რეჟიმი დაუნიშნეს.
-შენ არ ინერვიულო,კარგი?
-რაღაც ზედმეტად თბილად ვსაუბრობთ-თავი გააქნია გოგომ,თითქოს ვერ იჯერებდა
-სრულიად,ადამიანურად ვსაუბრობთ ასე ვფიქრობ. მგონი,სულაც არ ხარ ალქაჯი,უბრალოდ იმ დღეს იყავი ზედმეტად გაღიზიანებული-თვალი ჩაუკრა ანასტასიას
-ადამიანები ხშირად სხვაზე ვიყრით ჯავრს,მაგრამ აღიარე რომ შენც ზედმეტი მოგივიდა.
-მე? მაინც რა მომენტში? არ მახსენდება-ისეთი სახე მიიღო,როდესაც რაღაც მნიშნველოვანის გახსენებას ცდილობენ
-მე ლაწირაკი ვარ?-წარბები შეკრა ანასტასიამ
-აი, თურმე რა-ჩაიღიმა ბიჭმა და თითი და წარბებიზემოთ ასწია-შენი ქცევიდან გამომდინარე ვთქვი ეგრე.
-კარგი,არ მინდა ჩხუბი,მითუმეტეს აქ.
-ჩხუბს არც ვაპირებ ანასტასია-ზედმეტად სერიოზული მოეჩვენა ბიჭის ხმა,ძალიან ესიამოვნა დაჩის ხმით წარმოთქმული საკუთარი სახელი.
-კარგია-თავი ჩახარა და თითების თამაში დაიწყო.
-ჩემი კლასი ექსკურსიით მიდის სვანეთში.
-სწავლის პერიოდში? კარგია ნამდვილად,ძალია ლამაზია სვანეთი,როგორც სხვებისგან ვიცი.
-თავად არ ხარ ნამყოფი?
-არა-საკუთარი თვალები ბიჭის ნაცრისფერებს შეანათა,არადა როგორ არ სურდა რომ მასზე მიჯაჭვულიყო. როგორ არ!
-ამ ზაფხულს ჩემთან, სვანეთში გეპატიჟებით,შენც,ქრისტეფორესაც და თაისასაც-გაუღიმა ბიჭმა
-მართლაა?-პატარა ბავშვივით გაუბრწყინდა სახე,შემდეგ კი თავი დაიმშვიდა-ვეტყვი ქრისტეფორეს და თაისას,ვფიქრობ გაუხარდებათ.
-ქრისტეფრე ხშირად არის ნამყოფი ჩვენს სახლში და იქიდან წამოსვლა ყოველთვის უჭირს-გაეღიმა გოგოს ბავშვურობაზე-ვფიქრბ,შენც მასე იქნები.
-ვნახოთ -მხრები აიჩეჩა ანასტასიამ-მართლა ზედმეტი მომივიდა იმ დღეს,ბოდიში დაჩი-სახეზე არსებულ საკუთარ ნამოქმედარს დაკვირდა და ლოყაზე ხელით შეეხო
-არა,არაფერია-პირი გაუშრა ბიჭს,ანასტასიას შეხებისგან უცნაურად გააჟრჟოლა.
-რატომ გაქვს ასეთი თვალები?- გოგომ მალევე გააცნობიერა,თუ რას აკეთებდა და ბიჭს მოშორდა,ფეხზე წამოიჭრა და თითქმის სირბილით დატოვა ის ადგილი. საპიფარეშოში შევიდა და წყალი სახე შეისხა
-ეშმაკმაც დაგლახვროს ანასტასია ამაშუკელო. ის თვალები შემიწირავს!-თვალები ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა და ნიჟარას დაეყრდნო ხელებით.
-რა უცნაური გოგო ხარ ანასტასია-გვერდულად ჩაეღიმა დაჩის. შემდეგ კი დავითსა და ამირანს გაჰყვა შემთხვევის ადგილი რომ ენახათ და ყველაფერი გამოესწორებინათ.
*****
თაისას პალატაში შევიდა და გოგოს ფერმკრთალ სახეს შეავლო თვალი,მასთან ახლს მიიწია,სავარძელი ახლს მიაჩოჩა და გოგოს ხელი თავის მტევანში მოიქცია.
-ნუთუ ეს არის სიყვარული? შენი დაკარგვის იმდენად შემეშინდა,რომ საკუთარი საერთოდ ფეხებზე მეკ*იდა პატარავ-ხელზე ფრთხილად აკოცა,ლოყა მას დაადო და ასეთ მდგომარეობაში იმყოფებოდა ნახევარი საათი.
-ქრისტეფორე...-გოგოს ჩუმი ხმა გაიგონა და თვალი სწრაფად გაახილა
-თაი...თაისა-სიხარულის ნაპერწკლები გადმოსცვივდა თვალიდან-ჩემი გოგო-ტუჩები ისევ მის მტევანს შეახო-როგრ ხარ?
-ცოტა თავი მტკივა,კარგად ვარ. შენ, წარბზე რა გჭირს?
-ისეთი არაფერია,უბრალოდ ნაკაწრი. მართლა ხომ კარგად ხარ?-კვლავ შიში გარეოდა ხმაში
-მართლა კარგად ვარ ქრისტეფორე.
-როგრ შემაშინე იცი? წამით დავფიქრდი უშენობაზე და სუნთქვა შემეკრა,დედას გეფიცები-თვალთან ახლოს,ყვრიმალზე რამდენჯერმე ნაზად აკოცა. თაისამ კი ცრემლები ვერ შეიკავა.
-უგონოდ რომ ვიყავი,თითქოს შენც ჩემს გვერდი თიყავი ქრისტეფორე....-ცრემლებს ვერ იკავებდა,ბიჭი კი უმშრალებდა და ლოყაზე ეფერებდა.
-ეს უბედურება უნდა გამხდარიყო იმის დამამტკიცებელი,რომ შენზე ვგიჟდები,თაისა?!-სიმწრით ჩაეცინა
-ადამიანები ერთმანეთს უბედურების ჟამს ვაფასებთ ქრისტეფორე-ლოყაზე ხელი მიეალერსა-ახლოს მოიწიე,გთხოვ-ბიჭი მის სახეს მიუახლოვდა,გოგომ კი ტუჩები ფრთხილად შეახო ქრისტეფორესას. ეს სჭირდებდათ,მხოლოდ ერთად ყოფნა და ერთმანეთის ნაწილის გრძნობა.
-ახლა,აქ რომ არ იყო,იცი რას გიზამდი?-თვალებში ჭინკები აუთამაშდა ბიჭს ვნებამორეულმა ამოილაპარაკა.თაისას გაიღიმა.
-მაგისთვის ისედაც ბევრი დრო გვაქვს,მაგრამ ხომ იცი...უბრალოდ ჩვენს მშობლებთან თავს მართლად არ ვგრძნობ.-თვალები ბიჭს ცისფერებს გაუსწორა
-ვიცი,მესმის შენი.თავის დრზე ყველა,ყველაფერს გაიგებს-სახე დაუკოცნა გგოს,ფრთხილად,საერთოდ არ ჩქარობდა,მისი შეგრძობა სურდა.
-ხომ არაფერი გითქვამს მათთვის? არ მინდა ჩემს გამო ინერვიულონ.
-არ მითქვამს,დამშვიდდი. სერიოზული არაფერია,ტვინის შერყევა გაქვსს და 1 კვირით წოლითი რეჟიმი დაგინიშნეს.
-ღმერთო, 1 კვირა ასე რაგამაჩერებს?-სევდიანად ამოილაპარაკა
-ჩემთან ერთად მოწყენის საშუალება გგონია გექნება?-თვალები დააწვრილა-თან,ანასტასია როდესაც გვყავს სახლში-გაიცინა
-ესე იგი გენდოთ?-გაეცინა გოგოს
- უღმერთოდ ლამაზი ხარ,თაისა-ტუჩის კუთხე ჩატეხა,თან თითებზე ეფერებდა-ჩემი იმედი ყველგან და ყველაფერში უნდა გქონდეს.
-ესე იგი,ისეთი გიყვარვარ როგირც ვარ? ჩემი ნაკლოვანებებით...
- იმედია გითხვას არ მისვამ და ეგ უკვე იცი-ხმა შესცვლოდა ქრისტეფორეს-სრულყოფილი არავინაა,სწორედ ეს ნაკლოვანებები ხდის ადამიანს განსაკუთრებულს. და მართალია,მე ეს ადამიანი მიყვარს,თავისი განსაკუთრებული ნაკლოვანებების არსებობით.
-მინდა დამხატო,ქრისტეფრე...
-მე შემიძლია მაშნაც დაგტახო,როდესაც შენ ამის აზრზე არ იქნები-ჩაიცინა,როდესაც გოგოს გაკვირვებულ სახეს შეხედა
-ეგ,როგორ?მძნარეს დამხატავ?-ჩაიღიმა
-ეგ უკვე მხატვრის გადასაწყვეტია,სწორედ ეგ წარმოადგენს ჩვენს პრივილეგიას. ვგრძნობთ იმას,რასაც ვხატავთ და სხვას ვაიძულებთ იმ თვალით შეხედოს ჩვენს მიერ შექმნილ ახალ სიცოცხლეს,როგორც თავად გვსურს.
-ესე იგი,ჩვენ თქვენი მარიონეტები ვართ?
-სიცოცხლის მომცემი მარინეტები. ჩვენ ამ სამყაროს სხვა თვალით ვუყურებთ,ამას სიტყვით ვერ გადმოვცემ თაისა.
-რომც შეიძლებოდეს,არ მინდა ვიცოდე,რადგან მსურს ამ სფეროში ბევრ რამეს შენი ქმედებით მივხვდე,დაგაკვირდე და შეგისწავლო...
სრულყოფილების წამიერი განცდა...
ორი სული,ერთ სხეულში მოძრავი.
თვალი-თვალის წილ.
გული-გულის წილ.
*****
1 კვირის განმავლბაში თაისას მოწყენის საშუალებას არ აძლევდნენ. ზოგჯერ ანასტასია აძალებდა წვნიანის ჭამას,ზოგჯერ ნატალია,ბოლოს კი უკიდურეს ხერხს ქრისტეფორე მიმართავდა. წვნიანს ძალიან იშვიათად თუ მიირთმევდა თაისა,არ უყვარდა,ახლა კი იძულებულს ხდიდნენ ეჭამა,სმაგიეროდ შემდეგ იმდენს იცინოდა,ყველაფერი ავიწყდებდა. გოგო-ბიჭები ძალიან ახალისებდნენ და ფიქრობდა,თუ რა იღბლიან იყო ესეთი შენაძენი რომ გააჩნდა.
-თაისა,დიტომ რომ გაიგო ავარიაში მოხვდი ძალიან ეწყინა და აუცილებლად ვნახავ ამ დღეებშიო
-მარიტა,ეგ დიტო ამის კლასი რომ იყო ეგ ტიპია?
-ქრისტეფრე,არ გინდა ახლა!
-არაფერს ვაპირებ თაისა-ხელები გაშალა ბიჭმა-უბრალოდ გეუბნები,რომ მაგ ტიპს ევასები.
-უი,მაგაზე არიცი? მეთერთმეტე კლასში რომ გადმოვიდა ამათთან და-სიტყვა შუაძე თაისას ხმამ გააწყვეტინა
-რა უნდა იცოდეს მარიტა? გაანებე თავი-უხერხულად გაეღიმა
-უი მართლა? მერე რა მოხდა მარიტუნა?-ხელები გულზე დაიკრიფა ქრისტეფორემ
-მეორე სემესტრში სიყვარული აუხსნა თაისას..მაგრამ ჩვენი გოგო არ დაეთანხმა,არ ინერვიულოს არავინ,თაისა კვლავ თავისუფალია-გაიკრიჭა გოგომ
-ეტყობა დღემდე ვერ დაივიწყდა ქალბატონი თაისა ბატონმა დიტომ-ირნიულად ამოილაპარაკა ბიჭმა
-დაი*კიდე რა ძმაო-ხელი აიქნია ანასტასიამ-შენ მაინც ვერ შეგედრება-ლოყაზე სიცილით აკცა ძმას. გადამეტებული ეჭვიანობა არ ჩვეოდა ქრისტეფორეს,ზოგჯერ ირონიულად გამოხატავდა საკუთარ დამოკიდებულებას ამ ბიჭის მიმართ,უბრალოდ არ სიამოვნებდა,როდესაც იცოდა თაისას მიმართ ამ ბიჭის გრძნობები.
-სერიოზული არც არაფერია,ტასო-ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა თაისამ
-მაგას თავად გავარკვევ-ჩაიღიმა ქრისტეფრემ და ჩურჩულით ჩაილაპარაკა. ამ დროს კი ანასტასიას სახე დააფიქსირა-რა?
-არაფერი,უბრალოდ მიყვარხარ-მიეხუტა ძმას.
-ეს სენტიმენტალური ბალღი არ შემიძლია. მაგრამ,მეც რომ მიყვარს?-ჩაიცინა და ხელები მოხვია ანასტასიას.
-აი,ჩვენც მოვედიით-ხელები გაშალა დაჩიმ,რომელსაც შოთა,დათო და გოგონები მოჰყვნენ.
-გულის წიაღი გამიხარე დაჩი,შენი მოსვლით-იცინოდა ანასტასია
-მერედა როგორ!-თვალი ჩაუკრა ბიჭმა და გოგოს გადაეხვია.
განცდილი,სასიამოვნო ჟრუანტელი.
დაჩის გრილი,არომატული და ანასტასიას ნაზი სურნელი ერთმანეთს შეერწყა და სრული ჰარმონია შექმნა.
-----------
ესეც ახალი თავი.
მომენატრეთ.