-რა ვქნა? -კითხვანარევი თვალები მაღლა აწია თაიამ და ტუჩებზე ორი თითი მიიდო, საჩვენებელი თითი რამოდენიმეჯერ დააკაკუნა თხელ, მუქ წითელ ტუჩებზე. ყბები დაჭიმა, მერე თითქოს რაღაცას მიაგნოო ხელი მაგიდას დაარტყა და სიცილით წამოხტა.
-აი ზუსტად ამას ვიზამ- საჩვენებელი თითი მაგიდაზე დააკაკუნა, რაღაც ხელშეკრულება რომ იდო ზედ.
-გეფიცები, ამ ტაფას იქამდე გირტყამ თავში, სანამ არ მთხოვ გაჩერდიო. -გაცხარდა ცისფერთვალება.
-ზუსტად ასე მექო, ზუსტად ასე. -კისკისი ატეხა ხუჭუჭამ და ცეკვა დაიწყო.
-რას ქვია, ზუსტად ასე იცი რამდენის ხარ?-თავი კისკისით გააქნია, თაიამ, გოგონა ეტყობოდა ზედმეტად ჭკუა მხიარული იყო, მაგრამ მექოს რისხვა, უფრო მყარი გამოდგა, მისი მიმართულებით ნასროლი ჭიქა ძლივს აიცილა თაიამ და მეორე ოთახში გავარდა.
- ცხრამეტი წლის ლაწირაკი, ოცი წლის ბიჭთან მხოლოდ ინტიმურ კავშირს ამყარებ თან არაფრად აგდებ დედას და მამას. ხალხი რომლებიც გზრდიდნენ სიმწრით, რას იგრძნობენ ამის გაგებისას?
-ვერ გაიგებენ -თავდაჯერებულად თქვა თაიამ და დას თვალი ჩაუკრა.
-რას ქვია, ვერ გაიგებენ. მე თვითონ ვეტყვი- ამძვინვარდა გოგო.
-არ ეტყვი საყვარელო დაიკო, არა-ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა ქერას. საპასუხოდ, თავში ტაფა მიიღო თაიამ და ძირს დაენარცხა. შავგვრემანმა მძიმედ გაიღიმა.
-კოდევ დამარტყამ და ცხვირ-პირს გაგილამაზებ, ისე გცემ სისხლს კი არა ძმარა გადენ - ყბები დაჭიმა, ტუჩები გამობურცა და მძიმედ ადგა.
-ვერ ვიტან, მძულს როცა ჩემზე ზეგავლენას ცდილობ.- ხელი კედელს მიარტყა ქერამ.-იცი, რომ ამ ჩხუბს ვერ ვიტან, იცი და მაინც იძულებულს მხდი.
-მომისმინე მექო, ჩემი ცხოვრება და ვისთანაც მინდა იმასთან ვ*ჟიმავებ. არასდროს არაფერი დამიშლია და დამიჟინებია თქვენთვის, არც ის მითხოვია გამზარდეთ მეთქი, სულ ვცდილობდი დაგხმარებოდით. ფულს რასაც ვშოულობდი, ენერგია რაც მქონდა, ბედნიერება ყველაფერს გიზიარებდით. ვინმეს აქამდე ნდომებია რამე ჩემთან? დაქალიც კი არ მყავს მექო, შენ რატომ არ გესაუბრებოდი რა მჭირდა ან რა მინდოდა, შენ ან დედას, ან მამას? იმიტომ, რომ ვერ გამიგებდით. თქვენნაირი კარგი არ ვარ. კი არ მწყინს, ვიცოდი სულ ვიცოდი, რომ ყოველთვის ჩემ მხარეს დაიჭერდით და ჩემ დაცვას ეცდებოდით, სწორ გზაზე დაყენებას, მაგრამ მაინც ვერ გეუბნებოდით რადგან, თქვენი სწორი გადაწყვეტილება რაც ყველანაირად სწორი იქნებოდა, მე ვერ დამაკმაყოფილებდა, განცდა მექნებოდა ეს, რომ არ გამეკეთებინა რა იქნებოდა-მეთქი. თქვენთვის მართებული, ჩემთვის მცდარია, ჩემდაუნებურად, ჩემდადაუკითხავად. არ გგავართ, ოდნავადაც არ გგავართ მექო და ეს მტანჯავს. -სახეზე ხელები აიფარა და ტირილი დაიწყო. მექო მიუახლოვდა, ბეჭი გაკრა და ჩაიცინა.
-დედა, რომ გვეუბნებოდა, უნორმოდ მაცინარს ტირილის სუნი უდისო გახსოვს?-სახიდან ხელები ჩამოაწევინა, მაგრამ თაია არ დანებდა. -მტირალაა, მტირალაა - სიცილი ატეხა ქერამ და დის გაცინება სცადა.
-თაი შენ, რომ გინდოდა მხოლოდ ერთს უნდა ვეკუთნოდე და ერთი მეყვარებაო? -ბოლო იმედს ჩაებღაუჭა მექო.
-დამთავრდა ეგ ოცნება, მე არავინ მეყვარება და გპირდები, მეძავი არ გავხდები.- ჩაიბურტყუნა თაიამ და სკამზე ჩამოჯდა.
-ახლა მეორედ მოგხვდება ეს ტაფა- ხელში მოიმარჯვა გოგონამ.
-ეგ ვიგულისხმე მე? მე უბრალოდ მინდა სწორი გადაწყვეტილება მიიღო.
-გემუდარები, თუნდ ყველაზე მცდარი იყოს, მინდა იმაზე ვინაღვლო, ეს რა გავაკეთე თქო და არა ეს რა გამაკეთებინა-მეთქი. გთხოვ მექო დედას და მამას არაფერი არ უთხრა. -გოგონამ უემოციოდ დაუქნია თავი და გადაეხვია.
-მერე შენი გრძნობები თაი?
-გრძნობები აღარაა.
**-**
-რატომ გგონია, რომ დაგთანხმდება შეთე?- გაიკვირვა ლადომ და სკამზე დაჯდა.
-კიარ მგონია, ზუსტად ვიცი. - ქამარზე ხელი მოიკიდა ბიჭმა და შარვალი შეისწორა. მანაც სკამზე დაჯდა, ფეხები გადაშალა და ფიქრებში ჩაიღიმა.
-მამაშენი მოგკლავს, არ შეიძლება ასე.- წყრომით ჩაილაპარაკა მაღალმა და კოკა-კოლის ბოთლი იქვე დადო.
-გთხოვ ლადო, მამაჩემი ისედაც მთლიანად ერევა ჩემ ცხოვრებაში და ახლა ისიც შემიდგინოს ვის ვიხ'მარ და ვის არა.- კუპრივით შავი წარბები შეკრა და მწვანე თვალები აუელვარდა ბიჭს. გადაპარსულ თავზე, ხელი გადაისვა.
-ხო მაგრამ რა მაინც და მაინც, მისი საუკეთესო ძმაკაცის შვილი?
-წერო, მომისმინე, მამაჩემს ძმაკაცები არ ყავს, ან მტრები, ან ახლო ნაცნობები. და უკვე მეასედ მიტყ*ავ მაგ კითვით ტვინს. რა შე*იყე ეს დედაარღნიანი, ვისაც მინდა იმას გავ*იმავ და მორჩა! -ხელი მაგიდას დაარტყა საბამ და ფეხზე წამოხტა.
-რამ გაგაბრაზა შეთეკაურო?
-თუ მოგწონს ეგ ნაშა, ან მითხარი და შევეშვები ან მოკეტე! -ოთახი დატოვა და ბიჭმა.
-შენი დედაც საბა! შენი დედაც! მოინელებ მაგ გოგოს და მიაგდებ როგორც ჩვარს, მე კიდევ..მე კიდევ.. -სახე ხელებში ჩარგო და მუხლებს დაეყრდნო ლადო.



***
მოგესალმებით, არ ვიცი რა გამოვიდა. ჩემი აურაცხელი გრამატიკული შეცდომები მაპატიეთ რა. თქვენგან ყველანაირ შენიშვნას მივიღებ და შეგიძლიათ არ დაიზაროთ შესწორებები. თუ დაგაინტერესებთ, რამით მანიშნეთ, ან კომენტარით ან ლაიქით და გავაგრძელებ აუცილებლად წერას <3