ზღვიდან სვანეთში წაიყვანეს.არ უნდოდა მაგრამ მეგობრებმა დააძალეს.მთელი წელი ვგევმავდით ამ დასვენებას და ნუ გამოაკლდებიო.ამ კუთხის მიმართ განსაკუთრებული გრძნობები ჰქონდა.აქ უნდა ეთხოვა ხელი და ჯვარიც აქ უნდა დაეწერა.მთელი დღე სეირნობაში გაატარა მარტო დადიოდა არ უნდოდა მეგობრებიც დაემძიმებინა.სიყვარულის კოშკთან რომ მივიდა დაინახა რა აღტაცებით შეჰყურებდა ამ ნაგებობას "პატარა გოგო"
-შენ რა მითვალთვალებ?-პირდაპირ მის ყურთან ამოიბუტბუტა.გოგონა სწრაფად შემობრუნდა და ის რომ დაინახა დაწყნარდა.
-მე არა მაგრამ მგონი შენ მითვალთვალებ!
-პასუხი ყველაფერზე გაქვს ხო?!
-კი!
-რა გინდა აქ?
-პირველად ვარ ამ კუთხეში და დათვალიერებას ვაპირებდი!
-დიდი სიამოვნება დაგიკლია!
-ხო მაგრამ ჩემი მეგობრები სახლში გამოიკეტნენ და სულელური ხერხებით ერთობიან მე კი რაიმე საინტერესოს ნახვა მინდა!-წყენით ამოილაპარაკა.
-მერედა მარტო წადი!
-დავიკარგები!-თითქმის ამოიჩურჩულა მაგრამ ანდრია უკვე იცინოდა,ლამის მიწაზე დაიწყო ფორთხვა.-რა ვთქვი სასაცილო?
-არაფერი პატარა გოგომე დაგეხმარები!ისე რა გინდა სიყვარულის კოშკი კი გიპოვია!
-წამოდი ავიდეთ!
-ნებადართულია?
-არ ვიცი უბრალოდ ავიდეთ!
-როგორც არ უნდა იყოს არ მინდა!
-კარგი რა წავიდეთ გთხოოვ!
-არა!არ მინდა შენ ადი ნახე ტურისტები მიდიან!
-მარტო?
-აქ დაგელოდები!-გოგომ დაღვრემილი სახით დატოვა.-ბავშვი!
იმ დღეს ძალიან ბევრი რამ ნახეს ბოლოს კი ანდრიამ ელენას გაცილება გადაწყვიტა.
-ფეხები მტკივა!-ამოიბუზღუნა გოგომ.
-გამიკვირდებოდა რომ არ გტკენოდა რაც შენ იხტუნე!
-შენ კი იდექი და მიყურებდი!უჟმურო!
-ჰაჰა აბა რა მექნა პატარა ბავშვივით ხომ არ მოვიქცეოდი!
-აუუუ კაი რა!-ცოტა ხნით გაჩუმდა მაგრამ მაინც დასვა კითხვა რომელიც მთელი დღის განმავლობაში უღრღნიდა ტვინს:-იქ სიყვარულის კოშკში რატომ არ შემოხვედი?არც ლამარიას ტაძარში უშგულში!
-არ მინდოდა!
-სისულელეა!სიმართლე მითხარი!
-სიმართლეა!-გოგონამ ისეთი სახით გახედა აღიარა.-კარგი არ არის!სიყვარულის კოშკთან...მისთვის ...ხელი უნდა მეთხოვა!ლამარიაში კი...
-ლამარიაში ჯვარი უნდა დაგეწერათ!...მაპატიე!
-არაუშავს!შენ ამ ამბავში სრულიად უდანაშაულო ხარ!მთავარი დამნაშავე ახლა ქმართან ერთად ერთობა!
-მხოლოდ მას ნუ სდებ ბრალს!...იცი რა?შენ უფრო გეტკინებოდა სიმართლე რომ არ ეთქვა ხომ ასეა!პირდაპირ მისი ქორწილის ამბავი რომ გაგეგო ისე რომ შენთვის არ ეთქვა გშორდებიო!
-მოიცა არა!ახლა შენ მის დაცვას ცდილობ მე კი არ მინდა ამის მოსმენა!
-მე ვცდილობ რეალობა დაგანახო!მაგრამ შენ ეს არ გინდა!
-შენ ახლა სხვის საქმეში ჰყოფ ცხვირს!-კბილებს შორის გამოსცრა ანდრიამ.
-მართალი ხარ მაპატიე!-ჩაიბურტყუნა გოგომ.-მე არავინ ვარ!არ მაქვს ამის უფლება!
-მე ეს არ...
-ნუ მიხსნი არ ხარ ვალდებული!ზედმეტი მომივიდა!აი მოვედით ნახვამდის!
-აი ჩვენი საპატარძლოც!-მოისმა სახლიდან და ვიღაც კაციც გამოვიდა.
-მე მომმართა?-ელენამ დაეჭვებით გახედა ანდრიას.
-იმედია მე არა!-გაეცინა ბიჭს.
-რა საპატარძლო!მგონი სულ გაგიჟდნენ?!ლილეე რა ჯანდაბა ხდება?!
-არ ვიცი ელენა გამოგვიცხადეს რომ...
-მომისმინე შვილო ჩემს ბიჭს მოეწონე და გადაწყვეტილია აქ რჩები მისი ცოლი უნდა გახდე!-ამის გამგონე გოგომ თვალები დაქაჩა.
-უკაცრავად მაგრამ თქვენ ყველამ ერთად გადაწყვიტეთ გამაგიჟოთ?მე თქვენ შვილს არ ვიცნობ!
-რა პრობლემაა გაიცნობ!-თქვა და რაღაც ამოიღო ძალიან ჰგავდა ჩანგალს,ანდრია მაშინვე გონს მოეგო ის რაღაც გამოგლიჯა და გადააგდო შემდეგ კი ელენეს ხელი მოკიდა და მთელი ძალით გაიქცა.
-რა გააკეთე?
-თუ იმ რაღაცას ხეზე დაარჭობდა იმ სახლიდან ვერასდროს გამოაღწევდი!
-რაა?!
-დღეს ჩემთან დარჩები მერე კი თბილისში მივდივაეთ! -სახლში მისულმა ყველას გააცნო და სიტუაცია აუხსნა მეგობრებს.აღმოჩნდა რომ ძალიან ხალისიანი მეგობრები ჰყავდა ბევრი იცინეს შემდეგ კი ანდრიასა და ელენას ერთ ოთახში ნოუწიათ დაწოლა ოთახების სიმცირის გამო.
-ანდრია!
-მმმ
-მადლობა დღევანდელისთვის შენ რომ არა ახლა...
-არაფერს პატარა გოგო!
..............................................
-მოვედი რძალო!აბა სად არის ვაჟბატონი კიდე ძინავს ხო?!
-არ მძინავს შემოეთრიე!
-ღმერთო ჩემო საიდან ამდენი აგრესია?!
-იო ყავა გინდა?-სიცილით ჰკითხა ანასტასიამ.
-არა ტასო არ მინდა მოდი შენც რა ისეთი სერიოზული ტონით დამირეკა ამან მემგონი ცემას მიპირებს და თუ რამე გადამეფარე!
-იოანე სერიოზულად მჭირდება შენი დახმარება!
-ვაუუ თვით ალექსანდრე ნაკანი დახმარებას მთხოვს!ეს რას მოვესწარი?!წყალი!
-გადავიფიქრე!-ამოიხვნეშა ალექსანდრემ.
-კაი რა იყო ბიჭო ჰე ახლა მითხარი რა უნდა გავაკეთო?!
-ლიზა ჩამოდის!
-დიდი ელიზაბეტი?
-ხო!წვეულება უნდა ყველა ერთად რომ ნახოს და მერე ნორმალურად დაისვენოს!მე კიდე ხო იცი როგორ ვერ ვიტან ამ ორგანიზებას!
-მოიცა...არა!არა!არა და არა!
-კი იოანე კი სხვა ვინ თუ არა შენ!
-კი არ გავგიჟებულვარ ელიზაბეტის წვეულება დავგეგმო რამე რომ არ მოეწონოს მომკლავს!შენ თავს იზღვევ და მე რა ვქნა!
-ნუ მაცოდებ ტყუილად თავს მაინც შენი მოსაგვარებელია ასე რომ...
-ვაიმე ღმერთო შემინდე ცოდვები!ჩემი ფეხით გავდივარ გილიოტინაზე!
-მეც მოგეხმარები იოანე გინდა?დავიწვი შენი საცოდაობით!
-არა რძალო შენ როგორ გაგწირავ!წავედი მე სულიერად შევემზადები სიკვდილისთვის!-კართან იყო უკვე მისული.-ეჰ შთამომავლობის დატოვება მაინც მომესწრო!ჩემი გენის დაკარგვა იქნება?
-გეგონება მართლა მის მოსაკლავად მოდიოდეს
-დამიჯერე თუ არ მოეწონა მოკლავს!-გაიცინა ალექსანდრემ.
-უკვე მართლა შემეშინდა.
-ნუ ღელავ ისე ავი არ არის იოანეს ჯინი აქ და ყველაფერი უმაღლეს დონეზე რომ იყოს როცა გაიგებს იოანემ გააკეთა ამბავს აწევს!
-მაშინ რატომ დაავალე მას?!
-იმიტომ რომ მე ისეთი რამ ვიცი რაც სხვამ არავინ!
შეიძლება გკითხო?!რა?
-ჯერ არა მალე ყველაფერს მიხვდები ვგონებ შენთვითონაც!
-ამოუცნობი ხარ!
-მეე?რატო?-გაიკვირვა ბიჭმა.
-ზოგჯერ ისეთი ჯმუხი ხარ:ყვირი,ყველაფერს ლეწ,ზოგჯერ კი ისე გულწრფელად იცინი ეჭვიც კი არავის შეეპარება იმაში რო მხიარული ადამიანი ხარ...მაგრამ მერე უეცრად ყველაფერს ერთიანად ანგრევ!
-რას ვიზამთ ასეთი ვარ!
-კი მაგრამ...
-ამ თემაზე საუბარი არ მინდა!
-აი ისევ!
-რატო მთხოვ ამაზე გიპასუხო ანასტასია?!რას მოითხოვ ჩემგან!-ნელ ნელა მისკენ ფაიწყო სვლა.-მე ხომ მხეცი ვარ ესე არ მიწოდებ?მხეცით რატომ დაინტერესდი?-პირდაპირ მის ყურთან დაიჩურჩულა და ცხელი სუნთქვა ყელზე მიაფრქვია.
-მე...მე...
-დაიბენი?მეც ხშირად ვიბნევი!-დიდი ძალისხმევა დასჭირდა იმ მომენტში გოგოს რომ მოშორებოდა მაგრამ ეს შეძლო.სწრაფად მოშორდა და აბაზანაში შეიკეტა.ისე უჭირდა აზრებისა და გრძნობების კონტროლი.ცხელი წყლის ჭავლის ქვეშ დადგა და შეეცადა ყველაფერი გადაეხარშა.წვეთებმა გონს მოიყვანეს თითქოს რეალობას დაუბრუნდა.უნდა უკუეგდო ყველა ეს შეგრძნება და ჩვეულებრივ გაეგრძელებინა თამაში.ერთი წელი მხოლოდ ერთი წელი მერე კი ყველაფერი დასრულდებოდა,განთავისუფლდებოდა ამ სულისშემხუთველი თამაშისგან ყველაფერს დაივიწყებდა და ქვეყანას დატოვებდა.მისი ცხოვრება შეიცვლებოდა იცოდა ვერაფრით დაივიწყებდა მას თუმცა მაინც ბედნიერი იქნებოდა "თავისი შემოქმედებით"იოანე არწმუნებდა ემოქმედა და მეტი სიამოვნება მიეღო ამ ყველაფრიდან მას ხომ შანსი ჰქონდა შეეძლო ამ თამაშში თავადაც მოეპოვებინა გამარჯვება.ეს იქნებოდა ორმაგი წარმატება სხვაც ბედნიერი დარჩებოდა და თავადაც მაგრამ ეშინოდა...დიახ თავად ალექსანდრე ნაკანს ეშინოდა რომ თუ წესებს შეცვლიდა არაფერი გამოუვიდოდა და გულგატეხილი დარჩებოდა.ნუთუ ასეთი მარტივი იქნებოდა გამკლავებოდა გრძნობას გონება.იცოდა,იცოდა არ უნდა ებრძოლა უნდა დაეთმო მაგრამ არც ეს იყო ადვილი ...მის ძალებს აღემატებოდა.არ იყო ძლიერი ამ გრძნობას ვერ ერეოდა.მიუხედავად იმისა რომ ცხოვრებაში უკან არასდროს დაუხევია ახლა ნებდებოდა და საკუთარი თავი ეცოდებოდა არსებული სიტუაციის გამო.