წინა დღით თაისას გამხიარულება ნამდვილად მოახერხეს,დილით ადგომა კი ანასტასიას ძალიან გაუჭირდა. დღევანდელი დღე მისთვის ნამდვილად მნიშვნელოვანი იყო,ისტორიის მასწავლებელს პარალელი კლასებიდან მოსწავლეები ოკუპაციის მუზეუმში მიჰყავდა,მისთვის ისტორია ძალიან საინტერესო საგანი იყო,მასწავლებელი კი ნამდვილად თავისი საქმის უბადლო მცოდნე იყო.
-თაისა,დღეს ოკუპაციის მუზეუმში მივდივართ და ცოტა დამაგვიანდება-ლოყაზე აკოცა გოგოს
-ძალიან კარგი,ტასო. მეც უნივერსიტეტში უნდა წავიდე ხვალიდან,თორემ თავი სნეული მგონია-ამოიკრუსუნა
-მესმის შენი თაი-სახე დამანჭა გოგომ
-მიკვირს ქალების, რომელთაც ყიველთვის ესმით ერთმანეთის-თვალები აატრიალა კარს მიყრდნობილმა ქრისტეფორემ
-ასე გაგვაქვს თავი ჩემო ძმაო ქალბატონებს,ხომ გაგიგია ქალი ყველაზე საშიშიაო-გაიკრიჭა
-თქვენ გგონიათ,კაცები რადგანაც თქვენსავით ენაგატლეკილები არ არიან ფანტაზიისა და ეშმაკობის უნარი არ გააჩნიათ?-ირონიულად ამოილაპარა და გოგოებს თვალი-თვალში გაუყარა.
-მე პირადად ბევრ ენაგატლეკილ ბიჭს ვიცნობ!-მხრები აიჩეჩა ანასტასიამ
-რამდენიმეს მეც ვიცნობ-კვერი დაუკრა თაისამ და გაიცინა
-თქვენ ყველა იმბეცილს იცნობთ,ამიტომ არ მიკვირს-თვალი ჩაუკრა მათ-რაო ქალბატონო,დღეს გვიან მოხვალ?
-შენ რა გვისმენდი?-წარბი ზემოთ აზიდა თაისამ
-ხო,თქვენი მოსმენის სურვილით ვიწვოდი-ხელები გაშალა ბიჭმა-ხმის ტემბრი ჩემს დას ისეთი აქვს,ჩემს ოთახშიც აღწევდა
-გადააბრალა ახლა დას,ხედავ თაისა როგორ მჩაგრავენ ამაშუკელების პატარა წარმომადგენელს?-ხელები გულთან დაიწყო
-სულ დაჩაგრული დადიხარ,გული მეწვება-გულზე ხელი დაიდო ქრისტეფორემ,თაისამ კი სიცილი ვერ შეიკავა
-აუუ,ტასო ბოდიში რა-კვლავ სიცილს განაგრძობდა
-ღმერთი თქვენკენ...კი არა და,ჩემკენ რაა-ხელი აიქნია და ოთახი დატოვა-საღამოს რომ მოვალ მაცივარში რომ ნუტელაა არ შემიჭამოთ,თორემ დანა-ჩანგლები გადამალეთ,არ დაგინდობთ-ყვიროდა,როდესაც კიბეზე ჩარბოდა
-გიჟია ეს გოგო-სიცილით ჩაილაპარკა ქრისტეფორემ და მომღიმარ თაისას მიუახლოვდა,რომელმაც ხელში წიგნი მოიმარჯვა
-ასე გეწყინა ჩემი მოახლოება?-თვალები დაააწვრილა
-რა შუაშია?!-ქვემოდან ამოხედა მასზე დაჩერებულ ბიჭს
-როგორც ჩანს,კითხვა გიყვარს...გინდა რამე წაგიკითხო?
-მეც მშვენივრად წავიკითხავ ქრისტეფორე,ავადმყოფივით ნუ მექცევი.
-შებრალებას და მზრუნველობას რატომ ვერ არჩევ?-გაიკვირვა
-როგორც ჩანს ვერ ვარჩევ...-დაინახა გაბრაზებული ქრისტეფორე როგორ მოშორდა საწოლს და ჩქარი ნაბიჯებით ოთახიდან გასვლა დააპირა,როდესაც თაისამ დაუძახა
-მოიცადე,ცუდად გამომივიდა-ქრისტეფორე შეჩერდა,თუმცა არ შემოტრიალებულა,ყბები დაეჭიმა და ხელები მუშტად შეკრა-არ წახვიდე,გთხოვ.
-ძალიან კარგად იცი,ყველაფერს რასაც ვაკეთებ შენი კეთილდღეობისთვის,შეიძლება ბევრ რამეზე გეშლება ნერვები,მაგრამ მეტისმეტია. არ მივეკუთვნები იმ კატეგორიას,რომელსაც შეუძლია ყოველ წინადადებაში თბილი სიტყვის ჩაქსოვა,ეს ჩემი მე არ არის,მაგრამ ვცდილობ არა ჩემი თავის შეცვლას,არამედ რაღაც მხრივ გაუმჯობესებას,ვსწავლობ ახალს,შენთან ერთად,მინდა რომ ვისწავლო,მაგრამ შენ საერთოდ არ ცდილობ თაისა-ღრმად ჩაისუნთქა და სავარძელში ჩაჯდა-ამად უნდა მიღირდე?
სიჩუმე.
-გეკითხები თაისა-ხმას აუწია-ამად უნდა მიღირდე?!
-ჩემთან ახლოს მოდი...გთხოვ
-როგორ ვერ ვიტან ასეთ მდგოამრეობაში რომ მაგდებ-თვალები დახუჭა და თავი საზურგეს მიადო
-ვიცი-ხმა გაუტყდა გოგოს-მოდი ჩემთან-ხელი მისკენ გასწია,ბიჭი წამოდგა,ნელა მიუახლოვდა და საწოლზე ჩამოჯდა,ხელით თაისას სახეს მიეფერა,გოგომ კი თვალები მილულა,მის სახეს მიუახლოვდა და ყურში ჩაჩურჩულა
-გისმენ,რა უნდა გეთქვა?-თაისამ გამშრალი ტუჩები ენის წვერით დაისველა და პასუხი გასცა
-ჩემთვის ის ნათელი წერტილი ხარ,რომელიც ამ ჯურღმულს მინათებს. მადლობა,რომ გვერდში მიდგახარ,მამხნევებ და არ მაძლევ საშუალებას ტვინშერყეული აქ მარტო ვიყო-გაიცინა და ბიჭს წვერიან ლოყაზე ჩამოუსვა ხელი-ეს შრამი...ჯანდაბა,ძალიან გიხდება.-იქვე აკოცა და ლოყა ბიჭის ლოყას მიადო
-ზოოგჯერ რამდენად ტკბილი ხარ,ზოგჯერ კი როგორი მწარე-ჩაიცინა ბიჭმა,ჩუმად ლაპარაკობდა-ჯანაბა...რომც გამაგდო,არასდროს მოგცემ უფლებას სირთულეებს ჩემს გარეშე გაუკლავდე!
-ღმერთო,როგორ მაგიჟებ-ბიჭის ბაგეებს წაეტანა,თან გრძელ თითებს ბიჭის სახეზე დაატარებდა
-მესიკვდილება ახლა შენი დატოვება,მაგრამ აქ შენს გა*იმვას არ ვაპირებ,თან უკეთ რომ გახდები,მირჩევნია მაშინ მოგხედო-ტუჩის კითხე ჩატეხა ქრისტეფორემ და ტუჩის კუთხესთან ახლოს აკოცა
-რა პირდაპირი და ბილწი ხარ!-წარბები შეჭმუხნა და სახე საბანში ჩამალა
-ახლა მეღადავები,თუ შეგცხვა?-გულიანად გაეცინა ქრისტეფორეს-შენ ჩემი გცხვენია,ტო?-სახე დაუსერიოზულდა და თაისასკენ დაიხარა,საბანი ძლივს მოაშორა
-აი,ვაბშე თუ მჯეროდეს-გაეღიმა და სახიდან თმა გადაუწია-მაგრად მევასება სიტყვებზე ასე რომ დნები,მხოლოდ ჩემს სიტყვებზე-თითი დაუქნია და თვალზე აკოცა
-მესაკუთრე!-ამოიბურტყუნა
-თითქოს ეს მესაკუთრე ბიჭი მე მიყვარდეს-თვალები დაააწვრილა და გამომცდელად დააჩერდა გოგოს
-მანიპულატორიც!-ისევ განაგრძობდა თაისა,თან ბიჭის მკლავებში განაბულიყო და თავი მის ხელებში მოექცია
-ხომ იცი,ვიცი ქალიც ხარ?!
-ვისი ქალი ვარ?
-ჩემი ხარ...მხოლოდ ჩემი.
-შენ ვისი კაცი ხარ თუ იცი?
-ჰმ,მე?-ჩაფიქრებული სახე მიიღო-მგონი ერთი გოგოსი.
-ხოდა,მხოლოდ შენს წინ არსებული გოგოს კაცი ხარ! -ყბებში წაავლო ხელი და ტუჩზე მოწყვეტით აკოცა
-მიყვარს მესაკუთრე გოგოები!-ყელზე მიაწება ტუჩები-რომელიც მარტო მე მეკუთვნის.
-რა მაინტერესებს იცი? თუ კაცებს გაქვთ უფლება ქალებში იაროთ,ქალებს რატომ არ გვაქვს?-ქრისტეფორემ გოგოს თმიდან თითები გაითავისუფლა და თვალებში ჩახედა
-მასეთი სისულელე მეორედ არ გაიმერო!
-შენი პასუხი მაინტერესებს.
-ქალი და კაცი სხვაგვარადაა შექმნილი,არის რაღაცები რაც კაცს ეპატიება,მაგრამ ქალს არა,პირიქით ღირსებას ულახავს. დაკმაყოფილდი?!
-გასაგებია,მაგრამ რას ფიქრობ,დაქორწინებული კაცი სხვა ქალებთან უნდა დადიოდეს?
-არანაირად,ცოლი ხომ სახლში ჰყავს?! დასაქორწინებელი და დაქორწინებული განსხვავდება.-ტუჩის კუთხე ჩატეხა და მის გვერდით მოთავსდა,თან თლილი,გრძელი თითები გოგოს თმებში ახლართა და სურნელი ღრმად შეისუნთქა-დამშვიდდი,არ გიღალატებ-სიცილი დაიწყო
-ცუდი ბიჭი ხარ,ძალიან ცუდი-მხარზე დაარტყა ხელი,შემდეგ კი ქრისტეფორემ მკლავები ძლიერად მოჰხვია წელზე და ასეთ მდგოამრეობაში იყვნენ მანამ,სანამ არ ჩაეძინათ.
******
ოკუპაციის მუზეუმი იმყოფებოდნენ და ისმენდნენ ისტორიებს თავიანთი ქვეყნის გამოჩენილი და ღირსეული გმიერების შესახებ,რომელიც თითოეული მათგანისთვის ტრაგიზმთან და სიამაყესთან ასოცირდებოდა. აღტაცებაში მოჰყავდათ ქარველთა ბრძოლის ჟინს,ჯერ კიდევ ძველი და შუა საუკუნეების ნიმუშებს,რომელიც ქართული კულტურის აღმავლობას უსვამდა ხაზს. საქართველო ხომ დიდი წარსულის მქონე ქვეყანაა,რომელიც უამრავ ისტორიას,ლეგენდასა,თუ კულტურულ მშვენებას იტევს,ჯერ კიდევ ძველ საუკუნეებში ექცეოდა ყურადღება ქვეყნის აღმშენებლობასა და კულტურის დაცვას,სწორედ მაშინ როდესაც დღესდღეობით ძლიერი ქვეყნებიც კი არ იყო შექმნილი. აღსანიშნავია ის ძირძველი კულტურული სანახაობები,რაც ჩვენს მას დაკარგული აქვს და დიდი ტკივილია ქართველი ერისა. ვემეზობლებით ისეთ სახელმწიფოებს,რომელთა მოსახლეობის ნაწილი დაინტერესებულია ჩვენი ქვეყნის სიძველეთა ისტორიის შესწავლით. ამაზე დიდი ბედნირება და საამაყო არაფერია,რომ ვაღწევთ იმ ჭეშმარიტებას,რასაც სხვა ერის წარმომადგენლის აღტაცებაში მოყვანა ეწოდება. ეს უპირატესობა ნამდვილად გააჩნია ჩვენს საქართველოს. ტურისტული პოტენციალიც წლების განმავლობაში იზრდება,ეს სწორედ რომ ჩვენი ქვეყნის მებრძოლი მთავრების მგზნებარე და დაუღალავი ბრძოლით მოპოვებული დიდების დაფასებული მდგომარეობაა.
ოკუპაციის მუზეუმის შემდეგ თამრიკო მასწავლებელთან დიდი თხოვნის შემდეგ ბოტანიკურ ბაღში წავიდნენ.
-რა ლამაზია-იღიმოდა ანასტასია
-ნამდვილად,შესანიშნავი ბუნებაა-გვერდით ამოუდგა დაჩი
-შენ...-ბიჭს გადმოხედა და ხელი გულზე მიიდო
-რა მოხდა,შეგეშინდა?-ჩაიცინა
-უეცრად რომ მოხვედი შემეშინდა.
-შენ რა მშიშარა ხარ,ტო-ხელი აიქნია-არადა სახე, რომ დამიკაწრე მაგარი ქაჯი ვინმე მეგონე
-რომ არ შემახსენოს ისე ხომ არ შეუძლია-ამოიხვნეშა
-მთელი ცხოვრება შეგახსენებ-ყურში ჩაჩურჩულა,შემდეგ კი ჩაიღიმა,რატომღაც ამჩნევდა ანასტასიას დაბნეულობას,რომლის შენიღბვას გოგო ასე ძალიან ცდილობდა
-ძალიან ცხელა...შენ კიდევ მიახლოვდები-ხელით მკერდზე შეეხო და მოიცილა
-ღადაობ? სულაც არ ცხელა,მე თუ გიხუთავ გულს ეგ სხვა საქმეა-თვალები დააწვრილა დაჩიმ
-შენ კი არა, შენი თვალები მიხუთავს გულს-წამოიძახა გაუცნობიერებლად და პირზე ხელი მიიფარა-მე არ...არ მინდოდა ამის თქმა. ჯანდაბა,სხვა რამ უნდა მეთქვა. უნდა მეთქვა რომ მომშორებოდი,ჩემგან თავი შორს დაგეჭირა,სხვასთან წადი,მე შემეშვი. მე...შემეშვი-თვალებში შეხედა და ჩაიძირა. სუსტია ამ ნაცრისფერების წინაშე.
-ჰეი,რა გჭირს. დამშვიდდი.-ხელით გოგოს მკლავს ჩაეჭიდა
-არაფერი არ მჭირს,უბრალოდ არ მინდა შენთან ახლოს ყოფნა,შენს კლასელებთან ერთად რატომ არ ხარ?
-ანასტასია!-ხმა გაუმკაცრდა-რა ჰქვია ჩემთან ყოფნა არ გინდა? ჩვენ ხომ მეგობრები ვარ?!
-ნამდვილად.ჩვენ მხოლოდ მეგობრები ვართ-ყელში მოწოლილი ბურთი ძლივს გადააგორა და ბიჭის ხელიდან მკლავი გაიავისუფლა
-მერე,რა პრობლემაა,ტასო?
-არანაირი პრობლემა არ არის დაჩი,უბრალოდ გადავიღალე-თვალი აარიდა,ბიჭმა კი ნიკაპზე მოჰკიდა ხელი და თავი მისკენ შეატრიალებინა
-თუ რამე გაწუხებს მითხარი,არ დამიმალო-თბილად გაუღიმა-თაისა ხომ კარგად არის?
-კი,თაისა კარგად არის-ძალად გაუღიმა. ბიჭის სხეულისგან წამოსული სიმხურვალე მასზე ცუდად მოქმედებდა.ეს ბიჭი რაღაცას მართებდა,რაღაც უცხოს,მაგრამ ძალიან მაგარს. ‘’თინეიჯერი ვარ,ასეთი ბიჭიც ბევრი გამოჩნდება ჩემს ცხოვრებაში,უბრალოდ კარგი აღნაგობა აქვს,შარმიანია,მიზიდავს....ჯანდაბა ანასტასია,ჯანდაბა’’.
-მოკითხვა გადაეცი ჩემგან,თაისასაც და ქრისტეფორეაც. ამ დღეებში შემოგივლით-გაუღიმა და გზა გაანგრძეს,რომ სხვებს არ ჩამორჩენოდნენ. ''სახლში დარჩი რა''-ფიქრობდა ანასტასია და გულში საკუთარ აზრებზე სიმწრით ეცინებოდა.
-გადავცემ,მადლობა-ტუჩების კვნეტა დაიწყო,ნერვიულობის დროს ასე იცოდა ხოლმე
-კარგი,ტუჩებს მთლად ნუ დაიკვნეტ-ჩაიღიმა დაჩიმ
-შენ რა გინდა ჩემს ტუჩებთან?-გაიკვირვა
-დაკვნეტილი ტუჩებით ბევრს არ მოეწონები,მხოლოდ იმ გასნაკუთრებულს-ირონიულად ამოილაპარაკა
-მართალი ხარ,იმ განსაკუთრებულს ყველანაირი მოვეწონები-თვალი ჩაუკრა დაჩის,რომელსაც ოდნავ შესამჩნევად შეეცვალა სახე და ყბები დაეჭიმა
-ანუ უკვე შევხდი?-ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-არა,ჯერ არა-შემდეგ კი თავის უგუნურ პასუხზე ნერვები მოეშალა გოგოს
-რა იცი რომ არ შეხვედრიხარ?
-ვიგრძნობდი-თვალი თვალში გაუყარა დაჩის ნაცრისფერებს.
-ნუცა აქ რტომ არ არის?-ჩაახველა ბიჭმა და თვალი მოსწავლეებს გაუსწორა,რომელიც მათ წინ მიდიოდნენ,მასწავლებელთან ერთად
-სიცხე აქვს და ვერ შეძლო წამოსვლა.
-ცუდია...
-ხო,მის გარდა დაქალი არ მყავს და მინდა თუ არა საბოლოოდ გახსნილი ვერც ერთთან ვარ კლასში,მითუმეტეს აქ-მხრები აიჩეჩა ანასტასიამ
-ან შენ ხარ არაკომუნიკაბელური,ან ისინი ვერ გიგებენ.
-არაკომუნიკაბელური არ ვარ,მაგრამ ვერც სხვებს დავადანაშუალებ,უბრალოდ ერთმანეთს ვერ ვუგებთ,ნუცა გამონაკლისია.
-ან თავად არ გაქვს სურვილი სხვას გაუგო,იმდენად რომ შენს გულამდე ახლოს მოაღწიოს.
-დუმილი ზოგჯერ ყველაზე კარგი გამოსავალია,თუმცა ბევრმა მისი მშნიშვნელობა არ იცის,იმიტომ რომ მის საჭიროებაზე არც არასდროს დაფიქრებულა. აი, მე კი ბევრს ვფიქრობ დუმილზე.
-გეტყობა,ნამდვილად.
-მაინტერესებს რაში მეტყობა,კერძოდ. ყველასთან მაინც სხვაგავრად გამოიხატება ეს
-რაღაც საკითხებთან მიმართებაში შებოჭილი ხარ და შენს აზრს ბოლოდე არ გამოხატავ. თითქოს გეშინია შენი თავი არ გამოააშკარავო,არადა ასე არ უნდა იყო.
-შეიძლება,მაგრამ შენ მაგაზე ბევრს არ უნდა ფიქრობდე,დაჩი.
-არც ვფიქრობ,უბრალოდ შენ გეუბნები.
-ძალიან კარგი,ვაფასებ გულწრფელობას.
-მეც ვაფასებ,ოღონდ ნამდვილს და არა მოჩვენებითს.-ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ტუჩები გოგოს ლოყაზე მიაწება-ბავშვებს შევუერთდეთ.
-არ მინდა რომ დამაშტეროს-გულში ფიქრობდა ანასტასია და ამ მდგომარეობზე ეცინებოდა.პირველი ბიჭი იყო დაჩი,რომელმაც ასეთი ქარტეხილი შემოიტანა მის ცხოვრებაში,მაგრამ ეშინოდა მისი წარსულის გამომჟღავნების,იმედგაცრუების გრძნობა გულს უღრღნიდა,რომელიც შეიძლება მომავალში ეწვნია.
*******
სამზარეულოში იმყოფებოდა და წვენს მიირთმევდა,როდესაც თაისა დაინახა
-თაი,როგორ გრძნობ თავს?-ფეხზე წამოიმართა ნატალია
-კარგად ვარ ნატი,წვენს მეც დავლევდი-გაუღიმა ქალს
-კი ბატონო.ვაშლის,ფორთოხლის,თუ კენკრის?
-კენკრის მომაწოდე, გთხოვ.
-აი,ინებე ჩემო ლამაზო.
-მადლობა-თვალებითაც გადუხადა მადლობა.
-აბა,მითხარი როგორ მიდის შენი და ქრისტეფორეს საქმე.
-რა საქმეს გულისხმობ,გააჩნია-წვენი მოსვა,შემდეგ კი მაგიდაზე დააბრუნა
-ქრისტეფორე გადახარშულს ვიცნობ და ვხედავ,რომ ისეთი დამოკიდებულება,როგორიც შენთან მიმართებაში აქვს,არავისთან ჰქონია,ეს არ არის მხოლოდ მზრუნველობა,რაღაც უფრო სხვაა.
-მე და ქრისტეფორეს ერთმანეთთან ყოფნა გვიყვარს,გვსიამოვნებს და...
-იმდენად რთულია იმის,თქმა რომ ერთმანეთი გვიყვარს თაისა?
-ჩემი ბიჭიც მოსულა-შესძახა ნატალიამ და ხელით მისკენ მოიხმო,ქრისტეფორე კი თაისას უყურებდა
-ვცდილობდი ახსნას,თუ რა დამოკიდებულება გვაქვს ერთმანეთის მიმართ,ქრისტეფორე-ბიჭის თვალებს უყურებდა
-დაკმაყოფილდი ახსნით ნატალია?-ახლა დედამისს გაუსწორა მზერა
-დავკმყაფილდი შვილო,მთავრი მოქმედებაა,მე რომ შევხედავ თქვენ როგორც იქნებით ერთმანეთთან ეგ გამახარებს,ხომ იცით?-შვილისკენ დაიძრა და ჩაეხუტა-ჩემი სიყვარული.
-კარგი,მე დაგტოვებთ ქალბატონებო-ლოყაზე აკოცა დედამისს-დიდხანს არ იჯდე მანდ,გაცივდები-მიაძახა თაისას,ნატალიას კი გაეღიმა შვილის ამ ჟესტზე
-სად მიდიხარ?-შეეკითხა გოგომ
-სადღაც წავალ...გინდა რამე?-მობრუნდა და გოგოს შეხედა
-მე,არაფერი.-ქრისტეფორეს მიუახლოვდა-მეც წამოგყვები.
-არა,შენ ოთახში ახვალ და დაიძინებ,ან წიგნს წაიკითხავ,უბრალოდ დაისვენებ და ღამით არსად ივლი.
-გააჩნია,ღამით ვისთან და სად ვივლი-თავი გვერდით გადახარა გოგომ და გაიღიმა
-არა,თაისა,ზემოთ ადი,გთხოვ-გაუღიმა და ლოყაზე აკოცა.-საპირფარეშოში შევიდა და ცოტახნის შემდეგ ავტომობილში დაიკავა ადგილი. მიდიოდა,მაგრამ არ იცოდა სად,უბრალოდ სურდა წასულიყო სახლისგან შორს და მარტო დარჩენილიყო საკუთარ ფიქრებთან,ან შეიძლება შოთასთვის და დავითისთვის დაერეკა და გართობა მოესურვებინა,განა თვითონ იცოდა? ფიქრებში იყო გართული,თან სიმღერის ჰანგები იყო გამეფებული,როდესაც უკანა სავარძლიდან ხმაური შემოესმა
-აბა,სად მივდივართ,ჩემო სიყვარულო?-უკანა სავარძლიდან თაისა გამოჩნდა,რომელმაც ტუჩები კისერზე მიაწება ბიჭს და სიცილი დაიწყო,თან ქრისტეფორეს გაკვირვებულ სახეზე აკვირდებოდა
-შენ...სულ მთლად გააფრინე გოგო?
-გავააფრინე,რადგან შენ მიყვარხარ,ყველაზე ირონიული,თავნება,მზრუნველი და განსაკუთრებული ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში-ხელები გაშალა და ყვირილი დიწყო
-ხომ გითხარი სახლში დარჩი მეთქი?-სერიოზული ტონი შეინარჩუნა,თუმცა ჩაეღიმა გოგოს ამ ქცევაზე.
-რამე ხომ არ გეწყინა ქრისტეფორე? შენი თვალები რაღაცნაირი მომეჩვენა.
-თაისა,არასდროს არავისთან უნდა გჭირდებოდეს იმის,დამალვა რომ მე გიყვარვარ. შენ გგონია შენ რომ ვინმემ რამე ზედმეტი გითხრას მე ვერ გავიგებ? რასაც ვიზამ ეგ უკვე ჩემი საქმეა.
-ვიცი,ნამდვილად-გაიღიმა.
-მე ხომ გითხარი სახლში დარჩი მეთქი?
-ეს იგი, რადგან შენ მითხარი,მეც მასე უნდა მოვქცეულიყავი?! როგორ ვერ შეიგნე,ჩემო ბიჭო,რომ ყოველთვის ყველაფერი ისე ვერ იქნება,როგორც თავად გსურს?-წარბები ზემოთ აზიდა და ლოყაზე აკოცა
-ავარიაში მოვყვებით თაისა,რას აკეთებ!
-თითქოს არ სიამოვნებდეს-გადაიხარხარა-იცოდე,განატრებ ჩემს კოცნას.- ეს თქვა თუ არა,ავტომობილი გააჩერა ქრისტეფორემ.-რა ხდება?
-წინ გადმოდი...ახლავე.
-კარგი ხო,გადმოვდივარ. რომ არ შემიღრინოს ისე ხომ არ შეუძლია-წინ მოთავსდა-რატომ მიყურებ ეგეთი სახით?-ბიჭს გაუსწორა მზერა
-როგორი სახით გიყურებ,აბა?-მას მიუახლოვდა
-თითქოს თავი უნდა წამაცალო...ან კოცნით უნდა ამომხადო სული-გადაიხარხარა
-შენ მგონი თავი აღარ გაწუხებს,მეორე ვარიანტი უფრო მაწყობს,ისე.-ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ტუჩები გოგოს ყელს მიაწება,შემდეგ სახისკენ გადაინაცვლა,ლოყები,ყვრიმალები,თვალები დაუკოცნა,ბოლოს კი ბაგეს დაგემოვნებას შეუდგა.
-მინდიხარ,აქვე და ახლავე-ბიჭს თმაზე მოქაჩა და კოცნებს შორის ჩურჩულებდა
-გინდა და იქნება-ჩაიღიმა-მაგრამ...შენ კარგად ხაარ? მართლა,მერე ვეღარ გამაჩერებ-ტუჩზე ცერა თითი გადაუსვა
-ჯანდაბა,რამდენს ლაპარაკობ?-ქრისტეფორეს კალთაში ჩაუჯდა,პერანგის ღილები უხეშად შეუხსნა და შიშველ ზურგსა და მკერდზზე ხელები გადაატარა,თავად კი რამდენიმე წამში საცვლების ამარა დარჩა,რომელზეც ბიჭის თითები დათარეშობდნენ,თავი უკან გადასწია და გზა გაუთავისუფლა რომ უკეთ დაეტყო კოცნის კვალი ქრისტეფორეს,სიამოვნების მორევში იმყოფებოდნენ და ერთმანეთის შეხებით ტკბებოდნენ. სხეულები როდესაც გააერთიანეს,ოხვრა და კვნესა ერთმანეთში ირეოდა,ერთმანეთის თითოეულ ნაკვთს ისწავლიდნენ და ვერ წყდებოდნენ,ქრისტეფორეს ზურგი თაისა მიერ სულ დაკაწული იყო,გოგონას მკვრივი მკერდი კი ბიჭს ისევ აგიჟებდა,მაგრამ არა მარტო ის,თავად თაისა აგიჟებდა მას. ბოლოს ბიჭის სხეულს მიესვენა და თავი მკერდზე დაადო.
-მიყვარხარ...ძალიან ქრისტეფორე-მკერდზე ნაზად აკოცა.
-მე ვერასდროს წარმოვიდგენდი,ასეთი სიყვარული თუ შემეძლო,პატარავ-შუბლზე მიაწება ტუჩები. ცოტა ხნის შემდეგ კი მოწესრიგდნენ და სახლისკენ აიღეს გზა,ამასობაში მძინარე თაისა ქრისტეფორეს თანამგზავრს წარმოადგენდა.
და მაინც,რამდენად გასაოცარი გრძნობაა სიყვარული?
ბევრი დაბრკოლების დამძლევი და სიამოვნების მორევში გადამშვები.