-წვეულებააა-ყვირის ანასტასია და ჩემს ლოგინზე გამეტებით ენარცხება-გაიღვიძე, გაიღვიძე-მიყვირის და ბალიშს ექაჩება
-დამანებე თავი, მეძინება-ვეუბნები და თავს უფრო კომფორტულად ვათავსებ
-კარგი-მეუბნება და ისიც გვერდით მიწვება-ერთ საათში თუ არ ადგები ვივის წვეულებაზე დავაგვიანებთ
-რაა?-ვიძახი და თვალებს ვჭყიტავ-როდიდან აწყობს ეგ წვეულებებს?
-ძალიან გვინდოდა მე და ვივიმ დავგეგმეთ-იძახის შეწუხებული-შენ არ გითხარით, იმიტომ რომ არ გენდომებოდა
-და ახლა მეუბნები?-ვიძახი გაბუტული სახით
-აუ კარგი რა ჰოიცი რო ძაალიან გვიყვარხარ... ბოდიში რო არ გითხარით წამო რა-მეუბნება და მეხიტება მის მოშორებას ვცდილობ სიცილით და ისიც უფრო და უფრო მეკრობა ზედ
-კაი კაი ვეღარ ვსუნთქავ-ვუყვური და ვიშორებ-ვინ იქნება წვეულებაზე?
-მთეელი უნივერსიტეტი-იძახის ანა და თვალები უციმციმდება
-რააა?
-ჰოო რაიყო? ზოგი არ მოვა-მეუბნება და დგება-ადეექი მალე
-კარგიი.. რომელზეა?
-11_ზე იწყება მაგრამ ჩვენ იქ 9_ისკენ უნდა ვიყოთ...
-უჰჰ კაიი-ვამბობ და გაჭირვებით ვდგები ლოგინიდან... ვერ ველევი ჩემს საყვარელ ბალიშს....
ვდგები, შხაპს ვიღებ, ვიცმევ და სამზარეულოში გავდივარ.
დედა და ანასტასია სამზარეულოში ტრიალებენ, ჩემი ძმა კი ტელევიზორს უყურებს, მასთან მივდივარ და გვერდით ვუჯდები
-აბა დიდო ჰერაკლე-ვეუბნები სიცილით-შენც მოდიხარ წვეულებაზე?
-კიი. თქვენ მარტო რა დაგტოვებთ-იძახის ისე თოთქოს ეს ყველაზე ცნობილი ფაქტია მთელს სამყაროში
-მოდიიით-სამზარეულოდან ყვირის ანა და ჩვენც ვდგებით
როგორც ყოველთვის დილას საუზმედ დედა და ანა ბლინებს აკეთებენ ზოგს თაფლით ზოგსაც შოკოლადით...
ანა ჩვენთან ცხოვრობს მისი მშობლები და მამაჩემი ერთად დაიღუპნენ ავარიაში.. ჩვენ როგორც დები ისე ვიზრდებით... მაგრამ ამ ბოლო პერიოდში იმაზე მაქვს ეჭვი რომ ერეკლეს და ანასტასიას არც თუ ისე და-ძმური ურთიერთობა აქვთ რადგან ვხედავ როგორი სიყვარულით უყურებს ანასტასია ერეკლეს... იმასაც ვატყობ რომ არც ჩემი ძმაა გულგრილი მაგრამ ორივე კარგად მალავს...
-ესეეიგი ძვირფასო საზოგადოება-იწყებს ჩემი ძმა მაგიდასთან დაჯდომისთანავე-მეე ვიღაც გავიცანი-ამის თქმისთანავე ანას ჩაიის ჭიქა ჰაერში უშეშდება-ის ვინც მოახერხა და ჩემი გული დაიპყრო-ამბობს და ეს საბოლოო დარტყმაა ანასტასიასთვის მეც და მასაც ხველა გვივარდება დედა კიდევ გაოცებული სახით გვიყურებს ჯერ ჩვენ მერე კი ერეკლეს რომელიც სიცილს ძლივს იკავებს-კაიი რაიყოთ ვღადაობდი-ამბობს და იცინის
-არანორმალურო-ვუყვირი და ენას ვუყოფ
-ვაი-გულზე ხელს იდებს ანა და წყალს სვავს
-რა დაგემართათ?-კითხულობს ერეკლე და ანას გაფაციცებით აკვირდება ვამჩმევ ამას და ანას მხარს ვკრავ ის კი ზემოთ იხედება
ერეკლეს რომ ხედავს ბეჭებში სწორდება და ჩახველების შემდეგ საუბარს იწყებს
-რაუნდა გვჭირდეს-ენა ებმება-ანუუ-მე ვაგრძელებ
-მოულოდნელი განცხადება იყო დაა საერთოდ ჩემო ძამიკო ეგეთი განცხადებები სუფრასთან არ უნდა გააკეთო როცა საუზმეს შევექცევით სიცოცხლისთვისაა საშიში-ვიძახი აბნეული
-ნუუ ფილოსოფოსობ ელენე-იძახის დედა და სამივეს მაგიდისკენ გვითითებს-მიირთვით და მერე ილაპარაკეთ...
საღამოს მე და ანა ოთახებში ვიკეტებით და კაბების არჩევას ვიწყებთ.. ჩვენი ოთახები მოპირდაპირე მხარეებსაა და როცა ახალ კაბას ვიცმევთ ორივე ერთდროულად გამოვდივართ კარებიდან და ერთმანეთს ვაჩვენებთ...
6_ ჯერ მაინც გამოვიცვალეთ და არც ერთი არ მოგვეწონა 7 ჯერზე კი უკვე გაბრაზებულები ვაღებთ კარებს და ორივეს პირები ღია გვრჩება
მე შავი სადა კაბა მეცვა ბრეტელებზე... ტანზე მოტკეცილი და შიაში ჩახსნილი... ისეთი სტილის კაბაა უბრალო თეთრ ბოტასებზეც ჩაიცმევ და მეც ამას ვაპირებ რადგან დიდად მაღალ ქუსლიანების მოყვარული არ ვარ... ანასტასიას ოქროსფერი ტანზე კარგად გამოყვანილი კომბინიზონი აცვია და მის ხორბლისფერ კანს ძალიან უხდება... აი მე კი ძალიან თეთრი ვარ მიუხედავად იმისა რომ წელს ზღვაზე ვიყავი მზეს მაინც არ ვენახებოდი... ერთმანეთს კომპლიმენტებით ვავსებთ როცა ერეკლეს კარი იღება და კარების ჩარჩოზე ეყრდნობა...
-ვაუუუ-ამბობს-მგონი მარტო მე არ გეყოფით ჩემი ამხანაგებიც უნდა წამოვიყვანო...-ამბობს წარბების თამაშით და ჩვენს შორის ჩერდება.-მაგრად გამოიყურებით გოგოებო-ჩემი და როარ იყო გაგიცნობდი-მეუბნება და სიცილით გვშორდება-მე და ანა გაოცებულები ვუყურებთ იმადგილს სადაც წამების წინ იდგა
-რა დალია ამნაირი ამან?-ვკითხულობ უფრო ჩემთვის და ანას ცრემლიან თვალებს ვუყურებ-რა გატირებს გოგო?
-მე არაფერი არ მითხრა-იძახის შეწუხებული და ოთხაისკენ ბრუნდება
-ანაა დამშვიდდი თუ გინდა რომ დამალო შენი გრძნობები ასე ნუ ამჟღავნებ თავს-ვეუბნები და მხარზე ხელს ვუსვამ
-კაი კაი-რამდენიმე წამის მერე მეუბნება-მოიცა შენ ყველაფერი იცი?
-უჰჰ კი როგორ არაა... ძნელი არაა მიხვდე რომ მოგწონს ისეთი სიყვარულით უმზერ ხოლმე.
-ვაი-კატასავით კნავის და ოთხაში ძვრება-ნეტაა ეხლა მიწაა გასკდეეს და ჩამიტანოოს-სიმღერით მეუბნება ოთახიდან
-რა გეშველებაა რაა-ვეუბნები და მეც ვტრიალდები ის კი კარებიდან ყოფს თავს
-შენ ვის რას ეუბნები გოგო...

პ.ს იმედიია მოგეწონებათ, ველი თქვენს შეფასებებს..♡♡♡