კარადა გამოღო შავი მხრებზე გადადებული ზედა და ყავისფერი მაალწელიანი კაბა გამოიღო და მომაწოდა მე უხერხულად ვუყურებდი.დაიბნა
-რა?
-რა რა გადი-თვალები გადავატრიალე და კარისკენ ვანიშნე
-ა უი ხო და 5 წუთში მზად იყავი .
ტანსაცემი ჩავიცვი და თოკოც შემოვიდა
-კაი აი ეს ჩექმები ჩაიცვი და საუკეთესო იქნები.
შევ მაღალ ქუსლიანი და მაღალ ყეიანი ჩექმებს მომაწოდა.ჩავიცვი,ტუში და თვალის ფანქარი თავის ხელით წამისვა კლაჩი და ტელეფონი ავიღე და წავედით.9ზე უკვე კლუბსი ვიყავით
-რას დალევ?(კოტა)
-რეებს მეკითხები არ იცოდე მაინც რო კოქტეილის გარდა არაფერს ვსვავ(მე)
-ხო აი ვაფშე არაფერს ხო?(კოტა)
-რა გინდა?(მე)
-არც არაფერი(კოტა)
-ბიჭებო დღეს სახლში მარტო ვარ ამ ჩემს დებილ დასთან ერთად და ხო წამოხვალთ?(დათა)
-ე დებილი თავი გაბია(მე)
-გეყოთ(ნიაკო)
-შენ ჩუ(მე)
-რატო?
-იმიტო ახლა დედაშენს დაურეკავ და ეტყვ რო ჩემთან რჩები(მე)
-კაი(ნიაკო)
ნია გარეთ გავიდა და დედამისს დაურეკა.კოტემ კოტეილი მომაწოდა მარა არ მინდა თქო და არ გამოვართვი.სამაგიეროდ კოლა დავლიე.
-გამარჯობა ლამაზო ვიცეკვოთ?(უცნობი)
ვერ ვიტანდი ლამაზოს რომ მეძახდნენ და თან უცხოებს არ ვეცეკვებოდი.არაფერი მიპასუხია.
-ვიცეკვოთ თქო ლამაზო?(უცნობი)
-ჯერ ესერთი აქ ვერ ხედავ რო ხალხთან ერთად ვარ?-ხელით კოტაზე დათასა და თორნიკეზე ვანიშნე.-მერე მეორე ლამაზს ნუ მეძახი
-კაი რა იყო ერთი მეცეკვე(უცნობი)
-არაო რო გეტყვიან ესეიგი არა ძმაო(თორნიკე)
-შენ ვინ ჯანდაბა ხარ(უცნობი)
თორნიკე დაიძაბა
-ჯანდაბა შენ ხარ მე კიდე მისი შეყვარებული ვარ(თორნიკე)
ჩემთვის დრო გაჩერდა ,ირგვლივყველამ და ყველაფერმა მოძრაობა შეწყვიტა, გულმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა და მერე საოცარი სისწრაფით დაიწყო ფეთქვა .მისი სიტყები ყურებში ჩამესმოდა და გაფუჭებული რადოსავით იმეორებდა ერთი და იგივეს "მისი შეყვარებული ვარ"... "მისი შეყვარებული ვარ"... "მისი შეყვარებული ვარ"...უცებ ყვეკაფერი გაშავდა და თორნიკეს გაოსახულებაც გარა უკანასკნელი რაც გავიგონე ჩემი სახელია რომელსაც თორნიკე ყვირის და უკანასკნელი რაც დავინახე ეს თორნიკე იყო რომელიც ხელებს მაგრად მხვევდა.
თვაკები გავახილე და ირგვლივ მხოლოდ თეთრი ფერი დავინახე მერე კი გამოსახუნებების გარჩევა დავიწყე და დავინახე რომ საავადმყოფოს პაკატაში ვიყავი .პალატაში ჩემი ძმა,კოტე და ნია იყვნენ თორნიკე კი არსად ჩანდა.
-რა მოხდა(მე)
ჩემი ძმა ჩემს საწოლთან მოვიდა გვერდით მომიჯდა და ჩამიხუტა
-გული წაგივიდა(დათა)
-ალბათ გადავიღალე(მე)
-ალბათ
პალატაში თოკო შემოვიდა სულ გაფითრებული იყო .ბავშვები დგებიან და გადიან.დათა კარებში ცერდება
-აუ თოკო მე და კოტა წავალთ რაღაც საქმეები გვაქვს და ამასთან ამაღამ შენ დარჩი მარტო არ დატოვო .პალატაში დარჩი კაი?(დათა)
-კაი ძმაო(თოკო)
დათაც გადის პალატაში მხოლოდ მე და თოკო ვრჩებით
-სალაპარაკო გვავს?
ძალიან გამიკვრდა
-კარგი და რაზე?
გაკვირვებული ვუყურებდი ჩემს საწოლთან მოვიდა და დაჯდა
-მისმინე ვხვდები რომ რაღაცას მიმალავ და მითარი რას მიმალავ
ნეტა ეს არ ეთქვა.არ მინდოდა მომეტყუებია თმცა სხვა გზას არ მიტოვებდა
-არაფერს გიმალავ
-ნუ მატყუებ
-არ გატყუებ
-კი რას მიმალავ?
-ვერ გეტყვი.
-რატომ
-იმიტომ რომ არ შემიძლია დრო რომ მოვა გაიგბ
ვიცოდი ამის დრო არ დადგებოდა და ამიტომ ვუთხარი ეს
-კარგი
გვერდით მომიწვა და მასზე ჩახუტებულს დამეძინა.დილას მის ძლიერი მკლავების ვგრძნობდი ჩემს წელზე.მისი სურნელს ვგრძნობდი და ეს სასიამოვნო იყო.მე ის მთელი არსებით მიყვარდა თუმცა ეს სიყავრული აკრძალული სიყვარული იყო.მე ეს ვიცოდი და უნდა დამევიწყებია ის.ამისთვის კი აქედან და პირველ რიგში მისგან შორს უნდა წავსულიყავი.ვიცოდი მეტკინებოდა ძალიან მეტკინებოდა თუმცა ეს უნდა გამეკეთებია.გაეღვიძა და მისი ნაცრსფერი თვაკები სემომანათა
-დილა მშვიდობისა
-დილამშიდობის
-უკეთ ხარ?
-კი
-კაი მაშინ ექიმს გაწერის საბუთებს გავამზადებინებ და მოვალ(თორნიკე)
-კარგი
პალატაშ მარტო დარჩი...ოგორ მინდოდა რომ მასაც ისე ვყვარებოდი როგორც მე , როგორ მინდოდა ერთად ყოფნა შეგვძლებოდა.თუმც არა.ამიტომაც გადავწყვიტე მეორე სემესტრიდან დედასთან გადავსულიყავი საცხოვრებლად და იქ მესწავლა.ის ამერიკაში ცხოვრობდა ამერიკელ ბიჭზე ჯერემი გილბერტზე იუო გათხოვილი.ისინი ჩემზე 5 წლით უფროსები იყვნენ სასაცილოა არა?ხო დედაჩემი დეიდაჩემზე ოცი წლით უფროსი იყო.მეც და დეიდაჩემიც ერთი ერთმანეთზე გიჟები ვიყავით. ვიცოდი რომ ი არ მოვიწყენდი ამის ნებას არც ჯერემი და არც ნატალი არ მომცემდნენ,ვიცოდი რომ ი ბედნიერი ვინებოდი ნუ შეიძლება ბოლომდე არა მაგრამ მაინც ბედნიერი ვინებოდი.არ ვიცოდი რას ვიზავდი უნივერსიტეტის დამთავრების მერე შეიძლება უკან არც არასროს დავბრუნებულიყავი.

1კვირის შემდეგ

დილას მაღვიძარამ გამაღვიძა, ავდეი ტანსაცმელი ცავიცვ9 და პირველ სართულზე ჩავედი,.1 კვირა ოთახიდან არ გავსულვარ არც არავის ვუშვებდი ჩემთან.არც ძმას არც მამიდაშვილს არც საუკეთესო დაქალს.თორნიკეც ბევრჯერ მოვიდა თუმცა არ შემოვუშვი ოთახში და გავაგდე.ქვემოთაც არა ჩავდიოდი საჭმელი მოსამსახურეს მჰქონდა
-გამარჯობა(მე)
-გამარჯობა(ნათია)
მაგიდას მივუჯექი და ჭამა დავიწყე.უკვე დრო იუო მათთვის ახალი ამბავი მეთქვა
-ნათია,ალეკო რაღაც უნდა გითხრათ-საუბარ ისე დავიწყე შეიძლება ვინმეს ეფიქრა რომ რაღაც საშინელება მოხდა.
-გვითხარი(ალეკო)
-ნატალისთან მინდა გადასვლა-მშბლების რეაქციას დაველოდე
-რა ? არავითარ შემთხვევაში არ გაგისებ ნატალისთან-ამას ველოდი კიდეც დედჩემს ხომ მისი დასძულდა.
-შენთის არავის არაფერი არ უკუთხავს მგონი ხო?არც დათასთვის მიკითავს და არც ალეკოსთვის მე ვთვი მივდიავრ თო მინდოდა გცოდნოდათ რდგან ბარგის ჩალაგებას ვიწყებ და ხელს ვერ შემისლით.ბილეთები ნაყიდი მავს და უკან დაბრუნებას არ ვაპირებ გასაგებია.
ალეკოს წყენა არ დატყობია თუმცა ვიცოდი ეწყინა ასე ომ მოვიქეცი მხოლოდ ეს მკითხა
-რატომ გინდა იქ გადასვლა
-ი სასწავლებლად მინდა მა წასვლა
-კარგი აყავრელო როგორც გინდა.
თავი დავუნე და ჭამა გავაგრძელე მერე ჩემს ოთახში ავედი და მალევე ოთახის კარიც გაიღო და დათა შემოვიდა

ბოდიში მეგობრებო დაგიანებისთვის.გპირდებით ვეცდები არ დავაგვიანო ხოლმე