-გოგოოო დილით ცხრა საათზე მაღვიძებდი დაგვაგვიანდებაოო და ეხლა შენ ხარ ოთახში ჩაკეტილი და აღარ გამოდიხარ-ვუყვირი და კარებზე კაკუნს ვაგრძელებ-ანასტასიაა
-გამოვაალ ხუთი წითიც მაცადე-ოთახიდან მეპასუხება და წარმოვიდგენ როგორ ატრიალებს თვალებს გაბეზრებული
-კარგიი-ორი წუთით ვჩუმდები და მერე კვლავ ვაგრძლებ ლაპარაკს-არა უბრალოდ აი იცი რაა მე რომ ამდენ ხანს არ გამოვსულიყავი ოთახიდ..-სიტყვა შუაზე მიწყდება როცა ოთახის კარი იღება და შუბლშეჭმუხნული ანასტასია გვერდს მივლის
-დეგრადიულო-მეუბნება და სამზარეულოში შედის სადაც დედა დღის უმეტეს ნაწილს ატარებს და ახლაც იქაა...
-აბაა შემოგვხედეე მართა დეიდა-უებნება დედას და მის წინ ბრუნს აკეთებს
-ჩენო დახატულებო-თვალების ციმციმით გვიყურებს დედა და ორივეს გვეხვევა-მშვენივრად გამოიყურებით
-მადლობა დედუცი-ვეუბნები და ლოყაზე ვკოცნი
-ერეკლე სადაა?-მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვან კითხვას სვამს ანასტასია და სამზარეულოში და მისაღებ ოთახში თვალებს აცეცებს
-უი ჰოო გამახსენდა-ამბობს დედა-მითხრა მაგ ორ ქალბატონს უთხარი რომ წავიდნენ და მე მოგვიანებით მივალო
-კარგირა-ვიძახი შეწუხებული
-კაი წამო არაუშავს მკლავზე მექაჩება ანასტასია
-მიდიით მიდით- გვეუბნება დედა და კარამდე გვაცილებს...
კარის დაკეტვამდე მკაფიოდ მესმის მისი სიტყვები "ჭკუით იყავითო" და ცოტა მეუცხოევა რადგან ასე არასდროს უთქვამს
ვივიენის სახლში მისულს არეულობა გვხვდება, არცისეთი მაგრამ დალაგებულსაც ვერ იტყოდი.
ვივის დედა ამერიკელია ხოლო მამა ქართველი სხვადასხვა ეროვნების შერწმით განსხვავებული გარეგნობა აქვს.
-სადიყავით ამდენი ხანი?-ოთახში შესვლისთანავე გვსაყვედურობს
-ამ ქალბატონს კითხე-ვეუბნები და ანასტასიაზე ვანიშნებ
-რადროს ეგაა ხალხო დამალაგებინეთ აქაურობა რა
-ვერ ხართ ხო?-ვამბობ ორივეს გასაგონად და გაოცებულ სახეებს არ ვიმჩნევ-რაიყოთ? წვეულებას აწყობთ და არც კი მომზადებულხართ-ვამთავრებ წინადადებას და ხელებს გულზე ვიჯვარედინებ
-ჩვენ ყველაფერი მოვამზადეთ უბრალოდ-ჩუმდება ანასტასია-უბრალოოდ ჩვენ ვერ ვაწყობთ
-ჰაა?
-კარგიი დამშვიდდით-ყვირის ვივიენი-მოდით მე სასმელებს დავაწყობ მაგიდებზე თქვენ ტკბილეული და რაღაც რაღაცები გადაანაწილეთ კიდევ ელე მუსიკა შეარჩიე რა
-კარგი-ვამბობ და თაროებისკენ მივდივარ სადაც მუსიკა აწყვია...
ვივიენს კერძო, საკუთარი ორსართულიანი სახლი აქვს... ზედა სართული მოწყობილი არაა.
11_ ის ნახევრისთვის უკვე ყველაფერი მოწყობილი გვქონდა და ბავშვების გამოჩემას ველოდებოდით
-არაა რა რამ გადაგაწყვეტინათ ამ წვეულების მოწყობა?
-რავიცი ამის იდეა იყო-თითს იშვერს ანასტასია ვივიენისკენ
-ჰო მე მოვიფიქრე-აღიარებს ის-ერთხელ მაინც ხომ უნდა გავერთოთ არა?
-კარგი ჰო-ვამბობ და კარებზე ზარის ხმაა...
უკვე თორმეტი საათია მე კი ისევ იმაზე ვზრუნავ რომ წვეულებამ ყოველი შეფერხების, პრობლემის გარეშე ჩაიაროს
ჩემი ძმა ჯერ კიდევ არ გამოჩენილა, მოწყენილი ანასტასია კი კუთხეში ზის და მარტინს სვამს...
მასთან მივდივარ და ჭიქას უკან ვწევ
-არ ფიქრობ რომ ზედმეტი მოგდის?-ვეუბნები და გვერდით ვუჯდები
-სულაც არა-ამბობს და გაბუსხული მიყურებს
-კარგი რა გეყოს.. მოვა სად წავა
-იმ გოგოსთან მისი გულის დაპყრობა რომ მოახერხა
-მმმ... არასდროს არ გიფიქრია რომ ისიც იმავეს გრძნობს რასაც შენ?
-აა?
-აა კიარა დააკვირდი ხოლმე როგორ გიყურებს როგორ გელაპარაკება და რაღაც..-ვეუბნები და ვდგები-იქნებ რამე აღმოაჩინო-ჩაფიქრებულს ვტოვებ ვივიენის ძებნას ვიწყებ..
ვპოულობ სასმლისგან საკმაოდ გაბრუებული მეორეკურსელ ბიჭს ელაპარაკება, ეს ბიჭი კი სიყვარულით უყურებს...
-ოოო ყველგაან სიყვარულს როგორ ვეჯახები-ჩემს თავს ვეუბნები და უკან ვტრიალდები როცა რაღაცას ვეჯახები და ცივი სითხე მკერდზეე მეღვრება
უცნობის ხმას მოვყავარ გონს
-ზუუსტად პატარავ ყველგან სიყვარულს ეჯახები-მეუბნება და ირონიასაც არ აკლებს
-ჯანდაბა-ვიძახი და ერთ ერთი მაგიდიდან ხელსახოცს ვიღებ
-ჰმმ, სველი კაბაში საკმაოდ სექსუალური ხარ-მეუბნება უცნობი და თვალებს არ მაშორებს
შავ თვალებს ვუსწორებ და საუბარს ვიწყებ
-თვალები ზემოთ მაქვს, გამატარე თუ შეიძლება-ვამბობ და ნაბიჯს ვდგამ მაგრამ წინ მეღობება
-სახელსაც არ მეტყვი?
-უკაცრავააად?-ვამბობ და უკნიდან ხმა მესმის
-ელენე-ჩემი ძმაა...
უკან ვიხედები და ვუღიმი
-სახელიც გავიგე-მეუბნება უცნობი ერთს მათვალიერებს და მიდის...
ერეკლესთამ ახლოს მივდივარ ის კი გაბრაზებული მიყურებს
-რახდება?-ვეკითხები
-რაუნდა ხდებოდეს რო დაგიტოვია ეს გოგო მარტო და შენ აქ ვიღაცას ელაპარაკები რა წესია?-მეუბნება და ხელგადახვეულ ანასტასიაზე მითითებს რომელსაც ნახევრად სძინავს
-ეღვიძაა
-ეხლა სძინავს-ამბობს წარბაწევით ჩემი ძმა
-ჰო ვხედავ-თვალებს ვხრი
-კაიი ჰო რაიყო, უბრალოდ ვინერვიულე ვინმე რო მისულიყო გათიშული იჯდა მარტო
-ბოდიში რა
-არაფერია სულელო-მეუბნება და მიღიმის-ეხლა მე ამას სახლში წავიყვან და მერე შენ წასაყვანადაც მოვალ კაი?
-არაა აქ დავრჩები დღეს დავეხმარები ვივიენსაც
-კარგი როგორც გინდა, არ ვინერვიულებ ცუდი სიტუაცია არაა მაგრამ მაინც ჭკუით იყავი დაგირეკავ.
-კარგი ჰოო-დღეს რა ყველა ჭკუით იყავიო მარიგებს...

პ.ს დიდი მადლობა წინა თავზე დატოვებული კომენატრებისთვის...
იმედია შევძლებ რომ ნაწერები გავაუმჯობესო...
მადლობა ყველას ვინც წაიკითხავთ და იმედია შეფასებებსაც არ დაიშურებთ..♡♡♡♡