ადამიანს აქვს გრძელი და მოკლე ისტორია,ჩემი ცხოვრების ისტორია მეგონა დასრულდა და ამიერიდან მშვიდად ვიცხოვრებდი,მაგრამ არა,ვიღაც იდიოტი გამოხტება და არ გასვენებს.დაისახავ მიზანს და ამ მიზნის განხორცილებისთანავე აწყობილი ბიზნსში გეცილებიან თითქოს მათმა ათიეს ღამეები,ეს ყველაფერი ადეკვატურია,რომ ასეთი ბნელი იდებით იყო სავსე ადამიანი.გიორგი ფიქრებში ჩაფლული იყო და მთელი სისწრაფით მიიჩქაროდა ჯერ კიდევ მძინარე შვილთან,უცქერდა გიორგის და იმ წუთში აღიზიანებდა მის ირგვლივ არსებული სიმშვიდე.გიორგიმ თითქოს იგრძნო დაჟინებული მზერა და თვალები გაახილა,შეხედა თუ არა კოპებ შეკრულ მამას სუსტად ჩაახველა და თან იკითხა.
-რა მოხდა ან სად ვარ.
-კარგად ხარ,მაგრამ კიდევ მეტად რომ ეცემეთ უკეთესი იყო.გიორგი სიმართლე მინდა ვიცოდე,რა ხდება შენს თავს,ვინ არის ეს ხალხი ან ის გოგონა ვინ არის.
-გგონია ისეთი ხისთავიანი ვარ ჩემს თავს თავად შევუქმნიდი პრობლემას? არ ვიცი ვინ არის,ხომ გითხარი ვახომ დამირეკა და მითხრა დახმარება ჭირედებაო და მეც დავეხმარე,უსაფრთხო ადგილი ჭირდებოდა ამიტომ მივიყვანე ჩემს სახლში,მერე რაც მოხდა თავადაც ნახე
-საერთოდ არ მომწონს ეს ყველაფერი,რადგან ძლიან ჩახლართულია.ვიღაც შენზე ნადირობს და მე ვალდებული ვარ დაგიცვა ან ვიღაცა ამ გოგოს იყენებს და კომპანიას დაადგა თვალი.
-ყველაფერს გავარკვევთ,მოვიქცეთ ისე რომ ვერაფერს ვერ ვხვდებით.თითქმის გათენებული იყო ორივე გიორგი სახლში რომ დაბრუნდა,გიორგის გაუკვირდა მარიამი რომ ისვ ფეხზე დახვდა და შეშინებულმა კითხა.
-რატომ არ გძინავს, მარიამ ბავშვი კარგად არის?
-კარგად არის ნუ ხარ პანიკებში.
-მას ძინავს?
-ვის,გოგონა რომ მოიყვანე? ის წავიდა, აქ აღარ არის.
-სად წავიდა,არ უთქვამს სად გაჩერდებოდა?
-არა,არაფრი არ უთქვამს წასვლისას ტიროდა და მითხრა,რომ აქ ვერ გაჩერდებოდა,რადგან არ უნდოდა მის გამო რომელიმე ოჯახის წევრს საფრთხე შეჰქმნოდა.ანდრეამ გიორგის შეხედა და უთხრა.
-კაბინეტის კარი დაკეტილი გაქვს?
-სახლში როცა ვარ არ ვკეტავ,დღეს კი არ ვიცი რატომ,მაგრამ დავკეტე.ანდრეამ ჯერ რამდენიმე წრე დაარტყა კაბინეტში მაგიდის გარშემო,მაგრამ შემდეგ გიორგის უთხრა.
-გიორგი რაღაც უცნაური ხდება,ამ გოგონას გამოჩენა ვახოსთან,შემდეგ გიორგისთან და შემდგ აქ ამ სახლში,მე ვფიქრობ რომ ეს უბრალო დამთხვევა არაა,რაღაც თამაშის გეგმის ნაწილია,ეს ყველაფერი მოწყობილია და გთხოვ ფრთხილად იყავი. გოგონა კი გვჭირდება, უნდა ვიპოვოთ.უეცრად ვახო დაადგათ თავზე და დამნაშავედ გრძნობდა თავს,გიორგის რაც შეემთხვა
-როგორ მოიქცეოდით თქვენ ჩემს ადგილზე რომ ყოფილიყავით,თმაგაშლილი და ფეხშიშველი გოგონა რომ გთხოვს ცრემლიანი თვალებით შველას,იმ წუთში ჯერ იმას იფიქრებ ეს ხაფანგი ხომ არ არისო,თუ მიეშვლებით.
-დამშვიდდი,ვიპოვით გზას როგორ დავიცვათ თავი ვახო.
-მე ვარ დამნაშავე.
-მივაგნებთ,ვიპოვით სად არის და გავიგებთ ვინ არის.როგორც მოულოდნელად გამოჩნდა ისვ ისე მოულოდნლად ვიპოვით.დარწმუნბული ვარ ის დაბრუნდბა და გიორგი შენს ნახვას შეეცდება.ანდრეამ მარიამს შედა,რომელიც ბავშვით ხლში მისკენ მოდიოდა,გიორგიმ შუბლზე აკოცა პატარას და მარიამს უთხრა.
-სად მიდიხართ.
-აცრაზე მიგვყავს,დღეს პირვლად უწვს აცრა.
-ოოოოო,ჩემი პაწაწინა იტირებს დღეს.
-იტირებს და ძია დააწყნარებს.ანდრეა უცქერდა ცოლს და შვილს და ის წუთები გაახსენდა,როცა ერთად გაიგეს პატარას არსებობის შესახებ და გაეცინა,ახლა უცქერის როგორი ტკბილი არსება ყავთ გვერდით რომელიც დღითი დღე იზრდება.
-ძია ჯერ ძველ სამსახურში მიდის,შემდეგ კომპანიაში და რომ მოვა გპირდბა თავად დაგაძინებს.
-ნანა უნდა უღერო გიორგი ისე ვრ შეძლებ რუსკას დაძინებას.უთხრა ღიმილით ანდრეამ.
-ნანასაც ვუმღრბ და მერე დაჭერობანას,დახუჭობანასაც ვითამაშებთ.მარიამი და ანდრეა ღიმილით გავიდნენ სახლიდან,გიორგიც მოემზადა და წავიდა მოგვიანებით კი კომპანიაში მივიდა და მისი დანახვა ყველას გაუკვირდა,უფრო მაშინ როცა მისი გაბრაზებული თვალები დაინახეს და ერთ-ერთმა უკვე საკმაოდ ასაკოვანმა თანამშრომლმა თქვა.
-გიორგი,გიორგის ახალგაზრობა დაბრუნდა.გიორგი იდგა და რისხვით ანთებული თვალებით მის წინ მდგარ ანასტასიას უცქერდა.მოულოდნლად მათ გაოცებული უფროსი გიორგი მიუახლოვდა და ლუკამ და ვახომ ის მათთან ოდნავ მოშორბით შეაჩერეს, რადგან უნდოდათ გაეგონათ სიტყვები რაზე საუბრობდნენ,რატომ მოვიდა ის აქ კომპანიაში.
-გგონიათ გიორგი რამეს გვიმალავს?
-არა ნათლი,ეს გოგო გიორგის მე შევაჩეჩე ხელში.
-გამარჯობა გიორგი.გიორგი აენთო და ანასტასიას გაბრაზებულმა უთხრა.
-როგორ გაბედე აქ მოსვლა და როგორ წყნარად ამბობ, გამარჯობა გიორგი და სხვა არაფერი?აქ რა გინდა,რა თამაშს თამაშობ ან ვინ დგას ამ თამაშის უკან,ვინ გიყენებს ანასტასია.
-არანაირი თამაში არ არსებობს,არ მინდოდა უფრო გაღრმავებულიყო თემა და წავედი.
-რატომ,რატომ წახვედი ეს მინდა გავიგო.
-ასე ყველასთვის უკეთესია,სხვა არ შემეკითხო არაფერი გიორგი.
-არ გინდოდა ცუდი დამმართოდა და აწახვედი,ვთქვათ დაგიჯერე ანასტასია იცი რომ ყველას ეს კითხვა აწუხებს რატომ წახვედი,რატომ მიმატოვე იმ მდგომარეობაში არც კი გაიგე როგორ ვიყავი ან ყველაზე მარტივი,რატომ არ წადი პოლიციაში.
-შენი საუბრიდან გამოდის,რომ გატყუებ,მაგრამ არ არის ასე არ შემიძლია პოლიციაში წავიდე.
-მე კი მეჩვენება ეს ყველაფერი რაც ხდება უცნაურია და ვფიქრობ რომ ჩვენი შეხვედრა არ ყოფილა დამთხვევა.
-რას გულისხმობ.ფერი შეევალა ანასტასიას.
-დარწმუნებული ვარ ვიღაცის დავალებას ასრულბ და იცოდე გავიგებ,ყველაფერს გავარკვევ.გიორგიმ ვეღარ მოითმინა და მათ მიუახლოვდა,ანასტასას შეხედა და თავისი ჩვეული მკაცრი ხმით მიესალმა.
-გამარჯობა გამქრალო სტუმარო.ანასტასიას მოერიდა გიორგისთვის თვალებში შეეხედა და თავი დახარა,გიორგიმ ქაღალდზე მისამართი დაწერა და ანასტასიას უთხრა.
-ტაქსის დაუძახებს ბიჭები და ამ მისამართზე წადი,მოგვიანებით მოვალ და ვილაპარაკოთ,იმედი მაქვს არც ახლა არ გაქრები და საუბარზე თანახმა ხარ.მინდა ვიცოდე შვილო ვინ ხარ და რა გასაჭირში ხარ,რომ დავფიქრდე და შენი დახმარება შევძლო.
-არ გავქრები,დაგელოდებით და მზად ვარ ყველაფერი ვთქვა.
-მაშინ რატომ დაველოდოთ საღამოს,ახლავეს წავიდეთ და ვისაუბროთ.ანასტასია და გიორგი უფროსი გიორგის მანქანით გავიდნენ,ლუკა და ვახო კი ერად წავიდნენ.გიორგიმ ერთ ღარიბულ უბანში მივიდა,იქ თავის საქმეც გააკეთა ღარიბებს საკვები და ჩასაცმელები დაურიგა.მათ გიორგის ნახვა ძალიან გაუხარდათ,შემდეგ სტუმრები გააცნო ყველას და უთხრა.
-სურვილი გამიჩნდა დღეს ჩემი ძალიან ახლობელი ადამიანები გაგაცნოთ,რომ თავისუფალ დროს მათაც იგივე გაკეთონ რასაც ვაკეთებ მე ეს წლებია.
-ნათლი რატომ არ გვითხარი......
-რა უნდა მეთქვა, ვახო თქვენ არ იცით რომ უამრავ ღარიბი ოჯახები არსებობს? ეს იმიტომ კი არ უნდა გააკეთო,რომ სხვაზე კარგი გამოჩნდე,სურვილი უნდა გქონდეს კეთილი საქმე აკეთო შვილო.
-მეგონა გიცნობდი, მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გაგიცანი ძია ძლიან ამოუცნობი ადამიანი ხარ.უთხრა ლუკამ გიორგის.
-წავედით.გიორგიმ იქვე ახლოს ერთ ღარიბულ სახლში შევიდა და ფანჯრები გააღო.
-ეს სახლი..............
-ეს სახლი უკვე წლებია რომ შევიძინე და როცა დასვენება მინდა აქ მოვდივარ,ძალიან კარგია აქ განსაკუთრებით ზაფხულზე და ამ უბანთან ძალიან დიდი გეგმები მაქვს,ვნახოთ,მაგრამ ანასტასია შენ აქ იცხოვრებ დროებით,შემდეგ კი რამეს მოვიფიქრებთ.გარედან ერთი პატარა ქოხი ჩანს,მაგრამ როგორც ხედავ აქ კომფორტი გექნება,ახლა კი ჩვენ მოგისმენთ და შენ თქვი რა გაჭირვება გაქვს.ანასტასიამ ღრმად ამოისუნთქა და ჩამწყდარი ხმითთქვა.
-ჩემი ძმა არის ჩემი დიდი პრობლემა.
-ძმა? რატომ,რა დააშავა.
-როგორც გვიან გავიგე,მას უზარმაზარი ვალი ჰქონია,ამიტომ რაც უნდათ იმას აკეთებინებენ.
-თამაშობს?
-თამაშობს და ციხეში ჩასმით ემუქრებიან,მე კი ჩემი ძმის გარდა არავინ არ მყავს.
-შენ? შენ რა როლი მოგცეს ამ თამაშში.
-ბევრი არაფერი უთქვამთ ჩემთვის,მაგრამ მითხრეს თქვენ გადიახლოვდეთ.
-რატომ არ გითხრეს?
-არა,არ მითხრეს.
-გასაგებია,მოდი ასე მოვიქცეთ,შენ გაგრძელე თამაში თუ გულწრფელი ხარ ჩემს წინ,ჩვენ კი ასე მოვიქცევით შენ გვერდს აგივლით,მაგრამ შენს სიახლოვეს იქნება ერთი ადამიანი,ყველა თითოეულ ნაბიჯს ველოდები შენგან თანახმა ხარ?ანასტასიამ გიორგის შეხედა და უთხრა.
-თანახმა ვარ თქვენთნ ვითანაშრომლო.
-მინდა ვიცოდე რას გიბრძანებენ,რას გეტყვიან,რას დაგავალებენ რომ ჩვენ ყოველთვის მათზე წინ ვიყოთ ერთი ნაბიჯით.ლუკამ ახლოს დაუჯდა ანასტასიას და მისი ხელები თავის ხელებში მოიქცია და უთხრა.
-ნუ ნერვიულობ,თუ სიმართლს ამბობ არ უნდა შეგეშინდეს.
-არა,არ მეშინია ჩემი თავის რომ რამეს დამიშავებენ,ის ადამიანი დაუნდობლია და მე თქვენზე ვნერვიულობ,თქვენზე ვფიქრობ და ამიტომ მეშინია.
-ეს ლოგიკურია რადგან არ გვიცნობ,მაგრამ დაგვიჯერე ჩვენ შვძლებთ შენს გადარჩენას.ანასტასიამ თითქმის სიმართლე თქვა,მაგრამ არ იყო მართალი ბოლომდე გიორგის წინაშე,მან არ თქვა რომ უნდა შეაღწიოს კომპანიაშიც და კომპანიის ჩაძირვა მისით უნდა მოხდეს.მათი საუბრიდან რამოდენიმე კვირამ მშვიდად გაიარა და ერთ საღამო უმცროსი გიორგი ესტუმრა ანასტასიას.
-გიორგი? გაკვირვებული უცქერდა გიორგის და თითქოს შეეშინდა კიდეც მისი,გიორგიმ კი ჯიბეებში ხელები ჩაიწყო და უთხრა.
-შენ რა გგონია, იმ დღეს რაც თქვი დაგიჯერე?
-მაგრამ მე სიმართლე ვთქვი.
-ყველაზე სწორი გადაწყვეტილება იცი რა არის? წახვიდე პოლიციაში.
-არა,არა ეს არ შემიძლია.
-რატომ,რატომ არ შეგიძლია ანასტასა.
-რატომ? იმიტომ რომ ჩემს ძმას ვეღარ ვნახავ,ის ძლიერია და ისე მოკლავს ჩემს ძმას არც დაფიქრდბა.
-როგორი ძლირიც არ უნდა იყოს ის ვინც შენი გამოყნებით ცდილობს ჩვენამდ მოსვლას,ის კანონზე ზემოთ ვერასოდეს ვერ წავა,ვერც მამაჩემის კომპანიაში ვერ შემოაღწევს,არ დავუთმობთ რადგან ის საგვარეულო კომპანიაა და ჯერ ბაბუამ და მერე მამამ მთელი სიცოცხლე იმ კომპანიას შესწირეს,მის აღორძინებას.
-რა გავაკთო,როგრ მოვიქცე გიორგი რომ დამიჯერო.
-იყავი გულახდილი ვახოსთან,ლუკასთან,ანდრეასთან და ისინი დაგიცავენ ჩემთან ერთად.
-გიორგი უნდა წახვიდე,მათ მე დამკარგეს ვეღარ მიკავშირდბიან და ახლა შესაძლებელია შენ გითვალთვალებენ.გიორგიმ ხელი ასწია და ანასტასიას თმაზე შეეხო,თვალები დახუჭა და უთხრა.
-ჩვენი პირველი შეხვდრა ბევრჯერ გამახსენდა და მეცინება,მაგრამ რომ დავფიქრდი პირველი წუთიდანვე გულმა ნიშანი მომცა,ანასტასია მივდივარ,მაგრამ ყოველთვის შენს სიახლოვეს ვარ.გიორგი ცდილობდა არ ეფიქრა ანასტასიაზე და ცილობდა არ ენახა,არ მისულიყო,მაგრამ ერთ საღამოს დაღლილმა დატოვა თავისი სამუშაო კაბინტი,არ შეიმჩნია,მაგრამ იცოდა მას უკან უცნობი აედევნა,ამიტომ არც სახლში წასულა და ნაცნობ კაფეში შეიარა,იცოდა იქ ვახო და ლუკა იქნებოდა,გიორგი მათგან მოშორებით დაჯდა რაზედაც გაოცბულმა შეხედა მას ვახომ მაგრამ ორივე გაჩუმდა როცა გიორგის მაგიდას უცნობი მამაკაცი მიუახლოვდა და ნებართვა ითხოვა მასთან დამჯდარიყო.
-დაბრძანდით.უთხრა გიორგიმ მშვიდად უცნობს.
-არ გიცნობ და არ მიცნობ,არც მინდა ვიჩხუბოთ და ცუდი შეხდულებები დაგვრჩეს ერთმანეთზე,შეცდომას უშვებ იმ გოგოს დამალვით და იცოდე ეს კარგად არ დასრულდება.
-რა შცდომაზე მიმითითებ,დააკონკრეტეთ რა იცით და გამარკვიოთ მეც რას გულისხმობთ.
-ვიცი რომ თქვენ ერთ-ერთი კომპანიის რიგითი თანამშრომელი ხართ,სადაც ძალიან ჩახლართული საქმეები ტრიალებს,მინდა გადმოგცეთ ერთ-ერთი გავლენიანი ადამიანის სიტყვბი ,,შეეშვით იმ კომპანიაში მუშაობას და აიძულეთ სხვებიც თქვენ დაგიჯეროთ,ასე უფრო მოგებული დარჩებით და დასაჩუქრდებით''.
-გასაგებია,ამიტომ დამდევ ეს დღეებია უკან გგონია შეუმჩნეველი ხარ ეს დავალება რომ გადმომცე? მაგრამ მე რომ არ მეშინია თქვენი გაფრთხილების,პირიქით მე თქვენზე ვაგროვებ ინფორმაციებს და სულ მალე გავარკვევ ვინ დგას ამ ყველაფრის უკან.
-ვერაფერს იზამ,წააგებ გამომძიებლო და უფრო ფრთხლად იყავი სიცოცხლე არ წააგო,მე გაგაფრთხლე.უცნობი წავიდა და გიორგის მაგიდას ვახო და ლუკა მიუსხდნენ.
-ვფიქრობ ანასტასია სიმართლეს ამბობს.
-მეც დავრწმუნდი ახლა,რომ სიმართლეს ამბობს.ისინი არ ვიცით ვინ არიან,მაგრამ ეტყობათ რომ არაფლის ეშინიათ და არაფერზც არ დაიხევნ უკან.გიორგის ტლეფონი განათდა და გიორგიმ ანასტასიას ნომრი რომ დაინახა უპასუხა.
-გისმნ ანასტასია.
-გიორგი მიპოვეს,შენ რომ წადი იმ საღამოს სახლში ვიღაც შემმიპარა,მე კი უკან ბაღში დავიმალე,დღეს კი იძულბული გავხდი სახლი დამეტოვა.
-სად ხარ,მოვალ დამელოდე.
-არა,არ მოხვიდე მინდა საერთდ წავიდე აქედან და ამიტომ დაგირეკე ცუდად რომ არ გამოსულიყო.
-უკვე გზაში ვარ,სად ხარ მითხარი.
-ახლოს ვარ შენთან,რადგან მე გხედავ.
-მაშინ მე გამომყევი და გზა ჩემამდე მოგიყვანს.გიორგიმ ვახოს და ლუკას შეხედა და მოკლდ უთხრა რაც მოხდა.
-წამოვიდეთ?უთხრა ლუკამ და თან ვახოს ფეხი მიარტყა,მაგრამ ფეხი გიორგის იყო და გიორგიმ უთხრა.
-ეს ფეხი ჩემია იდიოტო და მეტკინა,თქვენი წამოსვლა კი არ არის საჭირო.სამივეს გაეცინა და გიორგი წავიდა,ფეხით დაუყვა გზას და ერთ-ერთ ვიწრო ქუჩაზე გავიდა,იქ დაელოდა ანასტასიას და ისიც მალე გამოჩნდა თეთრი მოკლე კაბა ეცვა,ჩქარი ნაბიჯით შეამოკლა მასა და გიორგის შორის მანძილი და გულ-აფრიალებული დადგა გიორგის წინ.
-ნუ დამიშლი წასვლას გთხოვ,უნდა წავიდე გიორგი.
-დაიცადე ანასტასია რამეს მოვიფიქრებ,აქედან რომ წახვალ მარჯვნივ გაუხვიე და ტაქსი დგას,აიყვანე ტაქსი და ამ მისამართზე მიდი ჩემი მეგობარი დაგხვდება და იქ დამელოდე.
-არა,გამიშვი შენგან და ნუ დამაკავებ,მინდა ეს გაუგეებრობა დასრულდეს.
-წადი ამ გზით და მეც მოვალ.წავიდა ანასტასია და გიორგი ვახოსთან დაბრუნდა.
-მომისმინეთ,არ ვიცი თქვენ რა საქმეები გაქვთ ხელში,მეც მოვიძიე რაღაც და მინდა ერთად გადავხედოთ,იქნებ უმნიშვნელო დეტალებში აღმოვაჩინოთ ის ვინც ემუქრება ანასტასიას.
-გადავხედოთ,მე თანახმა ვარ.უთხრა ვახომ და სამივე ფეხზე წამოდგა.
-ახლა არა,თუმცა თქვენ დაიწყეეთ და მეც მოვალ.ანასტასია მივიდა გიორგის მიცემულ მისამართზე და მას თმაშევერცხლილი მამაკაცი მიუახლოვდა.
-ზურაბ აბზიანიძეე გიორგის მეგობარი.ანასტასიამ გაოცებულმა შეხედა მის წინ მდგარ გაღიმებულ მამაკაცს და მანაც უთხრა.
-ვხდავ გაგიკვრდა გიორგის მეგობარი რომ ვარ,მაგრამ ასეა შვილო,გიორგის 10 წლიდან ვიცნობ და ძალიან ბევრი ვიცი მის შესახებ,მინდა გულახდილად ვისაუბროთ.ვინ ხარ შვილო და აქ რატომ მოდი,რა გინდა ამ ადამიანისგან.
-არაფერი მინდა,მინდა მისგან წავიდე და ჩემი წასვლით დავიცავ მას და მის ოჯახს.
-დაიცვა?ვისგან უნდა დაიცვა და რატომ ან ვინ არიან ის ხალხი ვისგანაც მათ საშიშროება ელოდება.
-თუ არ წავედი გამიჭირდება,ძალიან გამიჭირდება დღეს თუ არა ხვალ მიპოვნიან.
-დამშვიდდი შვილო.გიორგის დედა ადრე გარდაეცვალა ის 18 წლის იყო და ეს ის პერიოდია,როცა მას დედა გვეერდით უნდოდა ჰყოლოდა.გაიზარდა,თავისი ტკივილი გულში ჩაიკლა და თავი სწავლას მიუძღვნა,შედეგიც მიიღო ის უმაღლესში ჩაირიცხა.გიორგი მხოლოდ ჩემს კალთაზე დადებდა თავს და ტიროდა ისე,როგორც დიდის საფლავზე,სხვას არასოდს უნახავს მისი ცრემლი,ეს მხოლოდ მე ვნახე,მე ვიცი მას როგორ ტკიოდა და ამიტომ მე არ მოგცეემ უფლებას მას ატკინო.
-თქვენც გამიგეთ,რომ არ მინდა გიორგის ვატკინო ამიტომ მინდა მისგან შორს წავიდე.
-იმედი მაქვს სიმართლეს ამბობ,მაგრამ თუ მართლა მისგან ამიტომ გინდა წახვიდე ტკივილი აარიდო მე მოგეხმარები წასვლაში,მხოლოდ მინდა მითხრა რა პრობლემები გაქვს.
-გტყვით,გიორგის და მის მეგობრებს ვუთხარი,მაგრამ მათ მნიშვნლოვანი დავუმალე და გთხოვთ ჩემი წასვლის შემდეგ უთხარით გიორგის ყველაფერი.
-გისმენ და გპირდბი ყვლაფერს სიტყვა-სიტყვით გადავცემ.
-რაც მათ ვუთხარი სიმართლეა,მაგრამ არ მითქვამს რომ ჩვენი გაცნობა შემთხვევით არ ყოფილა, თუმცა გიორგიმ ისედაც მიხვდა ყველაფერს.ეს ყველაფერი დიდი ხნის დაგეგმილი გეგმა იყო,რომ მე გიორგი უნდა გამეცნო,შემდეგ კი მასთან სახლში შემეღწია,არა მის სახლში მამამისის სახლში.თუ შემეკითხებით რა უნდათ ამ ხალხისგან,ეს მართლა არ ვიცი,მხოლოდ ერთხელ ყური მოვკარი ვიღაც მიხეილი და მაქსი დგას ამ საქმის უკან და მათ უნდათ მათი განადგურება.გთხოვ ეს უთხარით გიორგის და ფრთხილად უნდა იყოს,მამაც და შვილიც.
-ანასტასია სიმართლე მითხარი,რატომ მიდიხარ და რატომ გინდა დაიცვა გიორგი შეგიყვარდა?ანასტასიამ თვალებში შეხეედა ზურაბს და უთხრა.
-შემიყვარდა,ამიტომ უნდა წავიდე მისგან შორს.გიორგისთან გატარბული ეს მცირე დროც კი ძვირფასია ჩემთვის.ზურაბი დაფიქრბული უსმენდა ანასტასიას შემდეგ მძიმედ წამოდგა,შეხედა ანასტასიას ცრმლით სავსე თვალებს და უთხრა.
-გასაგებია,მე გავალ და ცოტა ხანში დავბრუნდბი,დამლოდე.ზურაბი გავიდა და ერთ საათში დაბრუნდა,ხელში ბილეთი და კონვერტი ეჭირა.
-გამომყევი შვილო.სასტუმროს მეორე გასასვლლიდან გავიდნენ და მდუმარე ანასტასიას უთხრა.
-გამომართვი ეს იტალიის ბილეთია,ჩახვალ და იქ დაგხვდებიან.ეს გამომართვი,რაც მაქვს ამ წუთბში შემდეგში კიდევ მოგაწვდი და ბოლოს,გავიდეს გარკვული დრო და გპირდბი გიორგი გაიგებს სად იქნები და პირადად გნახავს.ანასტასიამ ბილეთი აიღო და კონვრტიდან რამდენიმე მწვანე ამოიღო სხვა ზურაბს დაუბრუნა.
-ეს მეყოფა,სამსახურს ვიშოვი და ამ ვალსაც დაგიბრუნებთ.
-მშვიდობიანი მგზავრობა,ჩახვალ თუ არა დამიკავშირდი იქ მოგცემენ ჩემს კოორდინატებს ანასტასია.აეროპორტში მე წაგიყვან,რომ მშვიდად ვიყო.
-ტაქსით წავალ,არ მინდა შეგაწუხოთ.
-წამოდი.ზურაბი ანასტასიასთან ერთად გავიდა სასტუმრდან,როცა დარწმუნდა რომ ყვლაფრი კარგად იყო დაემშვიდობნენ ერთმანეთს და ზურაბი წავიდა,ანასტასიამ მშვიდად გაიარა რგისტრაცია და უკვე უნდა აფრენილიყო ვიღაცამ მკლავში რომ ჩაავლო ხელი და შიშისაგან შჰკივლა,უკან შიშით მოიხდა და მის გვრდით უცხო მამაკაცი იდგა,რომლმაც მკაცრი და ცივი ხმით უთხრა.
-წყნარად და მშვიდად გამომყვი.
-ხელი გამიშვი ჩემი რეისი სადაცაა აფრინდება.მკაცრი იყო ანასტასია მაგრამ მამაკაცმა ხელი ისე მტკივნეულად მოუჭირა მკლავზე ტკივილისგან ცრემლით აევსო თვალები.
-არ ვხუმრობ,უკან გამომყევი უხმაუროდ.ანასტასიამ ჩანთას ხელი მოკიდა და უცნობს გაყვა,გზა ვერ იცნო და შეეკითხა.
-სად მივდივართ,სად მიგყავარ.
-იქ სადაც შენი ადგილია,ბორდელში.მიხვდა ანასტასია რომ ის მის ძმას შორს ვერ გაექცეოდა,არადა რამდენი რამ გააკეთა მის გადასარჩენად,მაგრამ ამაოდ.