თბილი მეგობრული და მოსიყვარულე მაშოს მეგობრების შეძენა არასდროს უჭირდა, თუმცა ვინმეე ისეთი ვისთანაც განსაკუთრებული მეგობრობა ექნებოდა არავინ იყო,ყველა ერთნაირი საყვარელი იყო მისთვის და ყველასთან ერთნაირად თამაშობდა არავის არასდროს არჩევდა,თუმცაა იყო ისეთი ვინმე ვისაც ვერ უგებდა და მუდმივად კომფლიქტი ჰქონდა,ეს პატარა გიორგი იყო, სერიოზული,არც ხმაურობდა და ისე იქცეოდა თითქოს ეჯიბრებოდა მაშოს, ქალბატონს ნერვები ეშლებოდა გიორგი არ ასვენებდა მის ნერვებზე გამუდმებით თამაშობდა. ფრონტი ჰქონდათ ხოლმე როცა ერთად იყვნენ,კინკლაობდნენ რამდენიმეჯერ შემთხვევით ფიზიკური ზიანიც მიიღეს,ბაღის ბოლო დღეს მაშომ და გიორგიმ ბოლოჯერ იჩხუბეს მაგრამ დასამახსოვრებელი იყო ეს ჩხუბი.
გიორგიმ წვნიანი დაასხა მის ლამაზ კაბას გაბრაზებულუ მაშო თმებში წვდაა, თავი ვერ შეიმაგრეს მაშო დაეცა გიორგი შებორძიკდა და კიბეეზე დაგორდა, სამ საფეხურიანი კიბე საკმარისი იყო გონების დასაკარგად,იმ დღეს მაშოს კივილი მთელი ბაღის შენობას მოედო, შეშინებული ოყო, ტიროდააა, პატარა ხელებს ბიჭის სახეზეე დაატარებდა დაა გაღვიდებას სთხოვდა.
ყველაფერი რომ გაირკვა, და როცა დაადგინეს რომ მაშოს არ დაუგორებია კიბეზე ერთმანეთს შეარიგეს.რათქმაუნდა მათი ჩხუბის მიუხედავად მშობლები არ უპირისპირდებოდნენ და მათი მშობლები ნამდვილად მეგობრობდნენ, ბავშვურ ქცევებს და ჩხუს მოთბინებით იტანდნენ და შვილებს დარიგებას აძლევდნენ.
ხელ მოტეხილი ბიჭი იმ დღეს ბოლოჯერ ნახა მაშომ,იმის მერე აღარ უნახავს თავიდან მოწყენილი იყო, მალე მიხვდა რომ განსაკუთრებულად ენატრებოდა აბეზარა მეგობარი,ერთხელ დედას უთხრა მანანა დეიდაა რატომ აღარ დადისო, გაიგო რომ ქალაქიდან წასულა გიორგის მთელი ოჯახი და ამან გული უფრო დასწყვიტა, რამდენჯერმე იტირა კიდეც აუტანელი მეგობრის შორს ყოფნის გამო გაბრაზებული იყო მასზე ასე რომ დატოვა.

დრო გავიდაა იზრდებოდა და ბაღის მოგონებებიც ნელნელა ქრებოდა. გიორგიც ნელნელა დაავიწყდა. ფოტოებიდან იხსენებდა ხოლმე მის სახეს
სკოლაში რომ მივიდაა ორი უსაყვარლესი მეგობარი იპოვნა, ერთ-ერთი მეგობარი ანასტასია ანჯაფარიძე მასზე უფროსი იყო, ხოლო მეორე კლასელი იყო ნანკა ბრეგვაძე.
სულ ერთად იყვნენ,დასვენებაზე ერთად თამაშობდნენ, დადიოდნენ და მათი მეგობრობა უბრალო მეგობრობაა არიყო, ეს იყო განსაკუთრებული სულიერი კავშირი სამს შორის, დებივით იყვნენ, რათქმაუნდა ჩხუბობდენ კიდეც მაგრამმ მალევე იყო შერიგებაც. ერთმანეთს შემთხვევით სკოლის დაწყებისას შეხვდნენ მერე ერთ კლასში იმ სარგულზე მოხვდნენ სადაც ანასტასია. ამის შემდეგ ბევრი საერთო ჰპოვეს და ერთმანეთი ძალიან შეუყვარდათ.

ეს გრძნობა არ განელებულა.
გაიზარდნენ უკვე ჩამოყალიბებული ადამიანები ისევ ერთად აგრძელებენ ცხოვრებას უკან იხედებოდნენ და საკუთარი ბავშობის მოგონებებს ხალისიანად იხსენებდნენ ხოლმე.


..........

ის რომ თბილისში, კლიმატი დიდი ხანია არეულია ახალი ამბავი არაა, ზაფხული მეტისმეტად ცხელია, ხოლო ზამთარი ძალიან ცივი.
ამ სიცივის ფონზე, ორი ახალგაზრდა ელოდა სამარშუტო ტაქსს, ერთი განსაკუთრებულად მოუსვენრად იყო და ამ ლოდინით შეწუხებული ნერვიულად დააბიჯებდა, ხან დაჯდებოდა და მშვიდად მყოფს ესაუბრებოდა.
-იციი. 17 წლის ვიყავი ჩემს ცხოვრებაში უცნაურად გაჩნდა ახალი მეგობარი, ის იყო კატა და მას დავარქვი თენგო, არადა ვერ ვიტან კატებს.
დღესაც ვერ ვიტან კატებს თუმცა მიყვარს ჩემი თენგო, სისულელეა მაგრამ ის თითქოს ჩემთვისააა ამ ქვყნად, მე ვარ მისი პატრონი და მის გარეშე ვერ წარმომიდგენია როგორ ვიქნები.

მერე დავფიქრდი რომ არ მჯეროდა სიყვარული ოდესმე მეწვეოდა , წარმოუდგენლად მიმაჩნია ვინმე სრულიად უცხო როგორუნდა შემიყვარდეს, და მეორე ნახევარი გახდეს, სარეცელის გაყოფა საერთოდ მთვარეზე გაფრენის ტოლფასია.
არვიციი, თუმცა მერე იმაზეც ვფიქრდები იქნებ ისე მოხდეს როგორც ჩემი ფისუნიას შემთხვევაში, წარმოუდგენლად მიმაჩნდა ის რომ კატას ავიტანდი სახლში ჩემს ოთახში თუმცა ფაქტია ვიტან.
იქნებ თენგოს მსგავსად გამოჩნდეს ვინმე, ავიყვან და ჯანდაბასს იწვეს ჩემს ფეხებთან, ოღონდ თენგო არ შემიწუხოს, მაგრამ არა ნანკააკო არაა მაიმც არავინ შემიყვადება არ გაგიჩნდეს შენ იმედი.
-სულ გააფრინე მაშო -ლამის ხარხარით უთხრა, გვერდით მჯდომმა ნანკამ, მხიარულდებოდაა არარსებული სევდით მოყოლილ ამბავზე-
-თურმე რაზე ფიქრობ, შენნ მე კიდე დაგცინი ორიენტაცია შეცვლილი გააქვსთქო-
-ნანკაა, შენს ფიქრებზე არ ვისაუბრო-გაიცინა დაა ფეხზე წამოდგა-იმაზე თუ როგორ გესიზმრება ერთი სიმპათიური მაგრამ უტვინო ბიჭი, როგორ გირევს გონებას და როგორ გადაყავხარ ჭკუაზე- ჩაიცინა, ისე თითქოსს რაღაც საქმეში გამოიჭირაა გახედა და თვალი ჩაუკრა
-სულაც არა, ეგ ამბავი დამთავრდათქო, არც ის შენი სიმპათიური მაინტერესებს, და სულ არ მიყვარდა გატაცება იყოო, წამიერი სისუსტე
-ხო წამში თუ მთელი ცხოვრებისს თოთხმეტი წელიი ითვლებაა კიბატონო
-მაშო ამხელა 20 წლის გოგო ხარ და სულ არ გაქვს ტვინი, ექვსი წლის ბავშვმა რა ვიცოდი სიყვარული ჩამებეჭდა დაა მერე მჯეროდა მიყვარდა მარგამ არ მიყვარდა
-არვიცი არვიციი ალბათ შევცდით ჩვენც
-ხო რათქმაუმდაა უშეცდომო არავინაა- გვერდით გაიხედა, მაშომ კი ძლივს შეიკავა სიცილი
-კარგი კარგი, არ ინერვიულო ახლაა ამისგამოო
- გადარეული ხარ ნამდდვილი გიჟი ხარრ
-არა ჯერ არვარ საყვარელო,მაგრამ თუ ეს ავტობუსი არ გამოჩნდა დროზე მართლა გავგიჟდებიიიიი-ამჯერად კაბა შეისწორა და შავ ფეხსაცმელებს დახედა, ნერვიულად დაიწყო სიარული
-ვაიმე კარგი მაშიკო შენკიდე რას გადიხად და გამოდიხარ დავიღალე
-10 წუთია ველოდებით
-ამდენს თუ ივლი ცუდად გახდები კარგი.
-ლოდინით გავხდები მალე ცუდადდ
-მოიცა არ ჩამაკვდე ხელებში აიიი მოდისსს
-არისს გამოანათა მისმა სიყვითლემ და მოჰფინა ლოდინს ნათელი.
ათი წუთის შემდეგ საავადმყოფოს წინ იდგნენ მაშომ ხელი მოჰკიდა დაქალს დაა კიბეებს აუყვნენ.
-აუუ ანასტასიასს ახლა არ ეცალა მაინცდამაინც, ნახეე ფეხსაცმელები რა დღეში მაქვს, აააა
-ვაიმე კიდევ კარგი სულ სამარშუტო ტაქსით არ მგზავრობ თორემ ნერვოზი გექნებოდა.
-მექნებოდაა? ახლა არ მაქვს?-
-ეგეც მართალია-ექიმის კაბინეტამდე მიაღწიეს, სანამ ექიმი სინჯავდა ნანკას, მაშომ გადაწყვიტა გარემო შეეთვალიერებინა, თან დაჯდომა და მოცდა არ შეეძლო,ამიტომაც დერეფანს გაუყვა,უამრავი ადამიანი ირეოდა, თეთრ ხალათში გამოწყობილი ექიმები, საქმიანად მიაბიჯებდნენ და ექთნებს ამოუცნობი ტერმინოლოოგიით რაღაცეებს უხსნიდნენ.
-მალადეცცც რა ამათ გამძლეობას, ესენი გმირები არიან -ჩაილაპარაკა და , დერეფნის ბოლოში კუთხეში წყლის აპარატისკენ დაიძრა, ჭიქა აავსო დალევას აპირებდა ვიღაც შეეჯახა და მთელი წყალი ტანსაცმელზე გადაესხაა-
-წინნნ რატო არ იყურებიიიით, ეს ეს რა უბედურებააა არააააააა -წამოიყვირა დაა განრისხებული შეხედაა წინ მდგომ ახალგაზრდას რომელიც იმწამის გამოსული იყო კარიდან და ფორმას ისწორებდა, შავი თმები უნებურად აბურდული ჰქონდა და მის დალაგებას ცდილობდა
-დაწყნარდით-აათვალიერააა გოგოო და გაიცინა-შემთხვევით მომივიდაააა
-შემთხვევით? წინ არუნდა იყუროთ,საერთოდ ახლა რა მეშველებააა მე ეს ქურთუკი სულ სველიაა, დაა ახლაა გავცივდებიიი ნამდვილად -ხელებს იქნევდა მერე ქურთუკზე ისვავდა ხელებს და თვალებსს ატრიალებდა, ბიჭი გაკვირვებული უყურებდა დაა ჩაიცინა-
-შენ ფსიქოლოგთან ხარ მოსული-ალმმაცერად გახედაა
-უკოცრავადდდდდ კიდე დამცინით?-გეგონებოდათ ახლა მივარდება და ცემს დაალურჯებსო ისე უყურებდა
-მოიცაა მოიცაა არაფერი დამიშაოო,მე გიმკურნალებ თუ გაცივდები არულიად უფასოდ, მართალია ჩემი სფერო არაა მაგრამ გიმკურნალენ- დაა დერეფანში მალევე გაისმაა ხმააა
-საანნნდროოოოოო 10 წუთიიიი ეს უკვე მეტისმეტიაა-
ოღონნდ მანამდე დაგვიანების გამო თუ არ გამაგდეს- შემოტრიალდა და აჩქარებული ნაბიჯებით წავიდა

-რამდენი იდიოტი დადის,ასეთს სიცოცხლე როგორ უნდა ანდოო -გაბრაზებული გამობრუნდა და ისევ ნანკასთან შევიდა ექიმი უკვე უშვებდა, აფთიაქში ჩავიდნენ დაა სახლიაკენ გაემართნენ.
-რაო ექიმმა
-დაწყნარდი ვირუსია უბრალოოო
-ანუ არაფერი სერიოზული
-ხო ცოტახანი დავისვენებ და გამივლის.და შენ?
-რა მე?
-რაგჭირს რატო ხარ სველი?-ქურთუკს ხელი დაუსვა
-ვიღაც იდიოტმა წყალი გადამასხაა
-როგორ
-ვსვავდი და გვერდიდან დამეჯახა,
-ვაიმეეე რააა თავგადასავლები გქონია, როგორ მოიქეცი თქვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდა? მოიხიბლე? -გაიცინა და მაშოს გახედა
-არა შენ წარმოიდგინე კიაღამ მორგში გავუშვი, კიდევ კარგი ვიღაცამ დაუძახა.
-რანაირი ხარ რაა
-აბა გავცივდები ახლა მე თან ეს ფეხსაცმელებიც რომ.გასვრილი მაქვს და ესს ქურთუკიც, ბავშვს ვგავარრ რომელიც ითხუპნება
-კი არ გავხარ ხარრ,სწრაფად წავიდეთ ახლა , შენც არ გაცივდე და არაფერი აიკიდო

სახლში რომ მივიდა ცოტახანს სამეცადინოს ჩაუჯდა, მერე კი დაიძინა, წვიმა დაიწყო და გემრიელად მიიძინა.დილამდე ფეხი არ გაუშლია, შიმშილის გრძნობამ დამოაღვიძა ცხრა საათი იყო, კიბეებს ჩაუყვაა თავისი ფისო თეგი გამოკუსკუსდა უეცრად,ძლივს შეიკავა თავი კინაღამ ფეხი დაადგა უცნაურად წაბარბაცდა თავი ვერ შეიკავა და კიბეებზე დაეშვა, სამზარეულოში იყო მართა გათეთრებული გამოვიდაა და შეშინებული მივარდა მაშოსს
-შვილოოო რამოგივიდაა მაშოოო- თავი ჰქო და გატეხილი და სისხლი მოსდიოდა
-დეე ნუ გეშინიააა, კარგად ვარ, მემგონი გადავრჩი -წამოდგომა სცადა თუმცა ხელზე დაიხედა და სისხლი დაინახა
-სისხლიიი -ყველაფეერი დაიბინდა ხელიც საშინლად ატკივდა დაა თვალებიი მიხუჭა
-მაშოოოო შვილოოოო მაშოოოო -სახეზეე უსვავდა ხელებს შეშინებული მართა.
გონს საავადმყოფოში მოვიდა,დაბნეულმა გაახილა თვალები წამლების სუნი იგრძნო და ნელ-ნელა გაახსენდა რაც მოხდა,
მიმოიხედა, მართა და მახო დაინახა შეშინებულები იყურებოდნენ
-მაშოოოო გაიღვიძეეეეეე-მართა მივარდა
-შვილო როგორ ხარ?
-დედაა თვალები რა დღეში გაქვს დაა მამა შენ კიდე რა ფერი გადევს რაიყოთ?- ოდნავ წამოიწიაა თავი ასტკივდა და გაჩერდა
- ჩვენი საკუთარი შვილი ექვს საფეხურიანი კიბიდან გორდება თავი გატეხილი აქვს ხელი მოტეხილი ტვინის შერყევა კიდე დაა იძახი რაიყოთოოო?
-კარგი დეეე ნუღარ ნერვულობ და ნურც ტირიი აი ჩიტივით ვარ- ხაფანგში მოყოლილივით ოღონდ-მართას ხელზე აკოცა, მერე მახოს.
-შვილო უკვე 20 წლის ხარ და სიაურული მაინც არიცი,
-კარგი რა მამა ჩემი ბრალი არიყო თენგო გაჩნდა უეცრად და ხო არ გავსრესდიი
-პირველი შემთხვევაა არაა ეს მაშო და უკვე მართლა სერიოზულად მეშინია რამე რომ მოგსვლოდა,
-კარგი მამიკონაა ნუ ნერვიულობბთ-მეთქი -ორივეს ანიშნა მომეხვიეთო და გაიღიმა.
-რამდენი ხანია რაც გონზე არვარ
-საღამოა უკვეე
-აუუ მშიაა მე კიდე, დილით მკლავდა შიმშილი და ახლაა კიდე გული წამივა
-კიდე ჭამაზე ფიქრობს
-ჭამაზე ფიქრმა დამღუპა
-რამეს მაინც ჭამდე -გაიცინა მახომ
-წავალ მე რამეს ამოვიტანნ ქვემოდან
-აუუუ მამააა საავადმყოფოს საჭმელი არმინდააა
-აბა
-მაკდონალდსში გადი და კარტოფილი მომიტანე კოლასთან ერთად-გაიკრიჭა და მერე ტელეფონი აიღო
-მააშოო
-კაი რა დედიკოოოო,
-არ შეიძლებააა ახლა მაინც ჭამე ჯანსაღადდ
-დედა ამ ერთხელ და მერე გპირდებიიი მკაცრ დიეტას დავიცავ-გაიცინა და მახომ თვალი ჩაუკრა და საჭმელზე წავიდა.
მახო რომ წავიდა კარში ანასტასია და ნანკა გამოჩდნენ.
-ბელოოოოოო გაიღვიძეეეეე
-მართა დეიდა როგორ ხართ-გოგოები მოეხვივნენ და მერე მაშო ნახეს
-ხო ჯერ დედაჩემი იკითხეთ, თქვენ თუ დაქალები გქვიათ,
-ეგოისტოოო, ძალიანნ შეგვაშინეეე-ანასტასიამ აკოცაა დაა მოეხვია
-გირეკავდით და მართა დეიდამ რომ თქვა სავადმყოფოში ვართო გული გამისკდა კინაღამ გიორგი აბაზანიდან გამოვათრიე და ლამის გაქაფული წამოვიყვანე-გაიცინა ნანკამ,აქეთ-იქით ჩამოუჯდნენ
-ხომ კარგად ხარ ახლა მაშიკო?
-ხო ნან დაწყნარდით, მე რამომკლავსს
-ისე სიარული როდის უნდა ისწავლოოოო
-ვიციიი მე სიარული
-ფაქტი სახეზეაა
-უბრალოდ მოუხერხებელი ვარ, ხელში სისტემას დახედაა,მერე თაბაშირს დააკვირდა.
მახო რომ მოვიდა გემრიელად მიირთვა, მერე მახო და მართა დიდი ძალისხმევით გააგზავნა გოგოებთან ერთად სახლში
-წადით ამ ღამით აქ რაგი დათ ხვალ დილით მოდით
-არა ვერ დაგტოვებ აქ მე დავრჩები შვილო
-დეე კარგად ვარ, აქ რაგინდათ წადი ახლა ისედაც დამამშვიდებელი იმოქმედებს და დილამდე ფეხს არ გავანძრევ, ტყუილად უნდა დაიტანჯო აქ
-ხო მართა დეიდა თქვენ წადით მე ხო აქ ვარ
-არა არც თქვენ, სავარძელში მოგიწევთ ძილი ასე რომ წადით.-ბოლოსს მაინც დაარწმუნა და ყველა წავიდნენ,ძილის წინ ესაუბრა მართას მერე გათიშა და დაძინებას აპირებდა. ცისფერ ფორმაში გამოწყობილი ახალფაზრდა რომ შევიდა ფურცლებით ხელში თან კითხულობდაა, გოგოს გახედაა
- ოჰო საღამომშვიდობისს არ გძინავს? ხომ არაფერი გაწუხებსს-გაიღიმა ბიჭმა
-შენნნ? შენ აქ რაგინდაა? -გაკვირვებულმა აათვალიერა მაშომ
-მეე სანდრო მარგიანი ვარ, სხვათაშორისს შენიი ექიმი და მეთვალყურე-ბოლოს ირონიით ჩაიღიმა და წვეთოვანი გამოუცვალა.
-შენ არ გენდობი, სხვას დაუძახე
-ვწუხვარ მაგრამ ბატონმა ლევანმა მე ჩამაბარა შენი თავი, ასე რომ პროტესტი უარყოფილია მოგიწევს მენდო პატარა ქალბატონო ხელი გტკივა.
-კიბეებს გადავურჩი და არ ვაპირებ ვითაც გამოუცდელ პრაქტიკანტს შევეწირო
-სხვათაშორის 2 წლიანი გამოცდილება მაქვს, -გახედა და ფურცლებს ჩაახედა რაღაც შეავსო.-ახლა გავალ, შენ დაიძინე უკვე გვიანია, თუ რამე აი ამ ღილაკს დააჭირე და აქ გავჩნდები.
-კარგი.მადლობა-სანდროც შებრუნდა და გავიდა.
დილით მართა მოვიდა, გაღვიძებული არიყო ჯერ მაშო, მახომაც ნახა და მერე სამსახურში წავიდა.
-დედააა ამ დილაუთენია აქ რამ მოგიყვანა
-ცხრა საათია შვილო, როგორ ხარ-თავზე გადაუსვა ხელი და აკოცა
-კარგად დე კარგად,-გაიღიმაა
-საჭმელი მოგიტანე,
-დე საპირფარეშოში გავალ ჯერ-მართას დახმარებით გავიდა მერე ისაუზმა და თან საუზმობდა, კარები ირაკლიმ რომ შემოაღო უკან მაია მოჰყვებოდა
-ქალბატონი მაშენკაა აქ ბრძანდებაა-
-ეიიიიიი რაა სიურპრიზიაა
-მოიცა არ გაინძრე მე მოვალლ -ბიშტები საწოლზე მიუმაგრა, და მაგრად ჩაეხუტაა, დეიდაშვილს მერე კი დეიდას
-როგორ ხარ დეიდას ლამაზო
-კარგადდ მაოო კარგადდ,
-გოგო სიარული როდის უნდა ისწავლო, ჩაიწიიიეე ცოტაა ირაკლი გვერდით მიუჯდა და ლოყაზე აკოცა
-ჩემი პატარა გტკივაა რამე?
-რავიცი არა, გამაყუჩებლებით მაბრუებენ და
- რა სულელი ხარ, როგორ დაგორდი რამე რომ მოგსვლოდა-ახლა თავზე აკოცა
-ვაიმეე შენ ირაკლი ხარ თუ ირაკლის კლპნირებული ვარიანტი, სადაა ჩემი მწარე იკაა დამიბრუნეთ
-ალქაჯიიიიი-
-კარაქიანო პურო-ახლა თვითონ აკოცა და გულზე მიეხუტა,
ცოტახანი დარჩნენ სტუმრები მერე კი წავიდნენ, ამასობაში სანდროც შემობრძანდა.
-დილამშვიდობისს
-დილამშვიდობის-მართამ გაუღიმა
-რაღააა დილა შუადღე მოვიდაა, და ამ დროს ატარებთ შემოვლებსს? ექიმის გამოცვლად ვითხოვვ
-მაშოო-თვალები დაუბრიალააააა მართამ
-თქვენ ალბათ მართა ხომ?
-დიახხ
-მე სანდრო ვარ, ახლა ბოდიშს მოგიხდით მაგრამ ცოტახანი უნდა დაგვტოვოთ, ჭრილობები უნდა ვნახო დაა უნდა გავსინჯო
-კაარგი კარგიი არაუშავს- ღიმილზე ღიმილითვე უპასუხა მაშოს თვალებით ანიშნა ჭკვიანადო და გარეთ გავიდა.
სანდრო კი ბრთხილად მიუახლოვდა დაა თავზე დოლბანდი მოხსნა
-დიიდი ჭრილობა
-რავიცი რვა ნაკერი რომ ადევს ასეთ ჭრილობას პატარას არ უწოდებენ ხოლმე დაა-
-რვაა? რვა ნაკერი მადევს შუბლზე? -გამწარებულმა ამოთქვა და სახე დამანჭა რაზეც შუბლი ეტკინა და მცირედი წამოიყვირა
-კიი და სხვათაშორის ასე თუ გგაგრძელე მიმიკების თამაში მეცხრეც დაგჭირდება.
-დამეტყობა?
-არა დაწყნარდიი არ დაგეტყობა- მოსუფთავება დაიწყო
-
-მორჩა, პატარა ქალბატონო, ახლაა ხელი ჩავსვათ თაბაშირში
-თაბაშირში არ მაქვს?
-არა დროებითია, გუშინ ძვლის აწყობას მოვუნით, მაჯადამსხვრეული გქონდა, და კიდევ ხელის მოსახრელში გაქვს მოტეხილობა.
-მეტკინებაა?
-ძალიან აღარ, მთავარი მომენტი გუშინ იყო მაგრამ გეძინა- ფრთხილად ჩასვა ხელი თაბაშირში და მერე კისერზე დაუმაგრა.
-ასე როგორ დაეცი ისე, რა საინტერესოა,
-ფეხი დამისხლტა კიბეზე
-გადარჩი თუ ამას გადარჩენა ქვია.-გაეცინა და თაბაშირზე დახედა-ისა და ფსიქოლოგი ხო არ გამოვგზავნოო
-რატო?
-რავიცი იმ დღეს ქურთუკზე ორი წვეთი წყლის შესხმა რა რთულად გადაიტანე და ახლა შეიძლება შოკი მიიღო
-დამცინიი, რანაირი ექიმი ხარ
-მომავალი ექიმი ვარ -
-საქმე არ გაქვს რა კარგი დაქალივით ჩამოჯექი აქ
-სხვათაშორის საქმე მაქვს თუმცა ველოდები როდის გავა ხუთი წუთი მივხედო ამ შენს ხელს და მერე გავალ.-თვალი ჩაუკრა.
-ისეე მე მკურნალობა გაციებაზე გითხარი იმდღესს შენ კიდეე დაშლილი მოხვედი აქ
-ვიძახდი მე შემიცვალეთ ექიმითქო..
მალევე მორჩა ყველაფერს ფურცელი შეავსო და წასვლა დააპირა
-გტკივა ხელი? ან თავი, გამაყუჩეებელს გაგიკეთებ
-არაა კარგად ვარ ჯერჯერობით
-თუ რამეაა
-ვიცი ღილაკს დავაწვე და აქ გაჩნდები მადლობა-სანდრომ გაიღიმა და გავჯდა.
ჯერ ნანკას ესაუბრა,მერე ანანოს, მართაა სახლი გაუშვა დაისვენე და ხვალ დილით ისევ მიდიო, საღამო იყო საშინლად ტკიოდა ხელი სანდროსთვის უნდაა დაძახა უკევე, თვითონ შემოაღო კარიი, ფერწასული რომ დაინახაა და თვალებაცრემლებული სანდრომ მაშინვე მივარდა
-კარგად ხარ?
-მტკივაა მე..ხელი საშინლადდ მტკივა-ამოიკრუტუნაა და ცრემლები ჩამოუვარდაა-სასწრაფოდ გაუკეთა ვენაში გამაყუჩებელიი დაა ფრთხილად დააწვინაა.
-ჩუუ არ იტირო 5 წუთიც მოითბინე...
-ცოტა მომეშვა
-ხომ გითხარიი რომ გეტკინოს ღილაკს დააჭირე თითითქო
-ვაპირებდი უკვეე და შენც შემოხვედი
-პატარა ბავშვი ხარ, -გაიცინაა და აცრემლეებულ გახედა, ტკივილი მოეხსნა და უკვე რომ ეტყობოდა
-ვინაა ბავშვი
-შენ-გაიცინაა
-უკაცრავად
-რა არაა? ჯერ ეცემი მერე მოდიხარ და დღეს უკვე მეორედ ამიტირდი...
-კიდე დამცინიი
-რატო დაგცინი -
-მეძინება მეე სხვათაშორის და შეგიძლია წახვიდე
-კარგიი წავალ, სიბნელის ხო არ გეშინია ჩავაქრო სინათლე ან ზღაპრები ხომ არ წაგიკითხო გინდა დავრჩებიიი-
-იუმორი მოგაწვა გეტყობააა, თუმცა იუმორი რომ ვუწოდე შემრცხვაა
-ჰაჰა ჰააა რა სასაცილოაა, წავედი მე სინათლეს ჩავაქრობ დაა ოდნავაც რომ გეტკინოს დამიძახე, თორე მერე ტირილს რომ დაიწყებ რაღა გაგაჩუმებსს, რაუნდოდათ პედიატრობა რომ მდომოდაა ტრამვატოლოგიურში კი არ მოვიდოდი-კარი გაიხურაა და წავიდა
-თავხედიი, ამას ვუჩვენებ ახლა სეირს ღილაკს ეშმაკურად გახედა, ათი წუთი არიყო გასული დააჭირა და სანდროც მალევე გამოჩნდა
-რამე მოხდა?
-ისა უბრალოდ წყალი მომწყურდა ძალიან და .... მიაწოდა და კვლავ გავიდა იმის იმედით რომ აღარ მოუწევდა შესვლა და დაისვენებდა მაგრამ ამაოდდ, ისევ გამოიძახა
-ახლა რაღაიყოოო
-წიგნი დამივარდა, შენ მითხარი არადგეო ხელიცც მოტეხილი მაქვს და იქნებ მომაწოდო
-აჰააა და უფრო მყარადდ დაიჭირე ანდაც დადე ეგ წიგნი გვიანიაა დაიძინეე და დამასვენე -მობეზრებით მიაწოდა და გავიდა.
-ეგრე ბატობო სანდრო,
ხუთ წუთში კიდევ გამოიძახა,
-რაღამოხდაა ხელი გაგიშეშდა მაგ ღილაკზეეეე აქამდე ერთხელ არ აჭერდიიი
-კარი დაგრჩა ღია წეღან
-ღმერთოო ამას ვის შევხვდიი ბავშვი,ხვალ ვეტყვი და პედიატრი მოგხედავს, დაა მაგ ღილაკსს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში დააჭირე.
-კარგით სანდრო ექიმოო.
იხალისა თამაში მობეზრდა, გადაბრუნდა და დაიძინა.
სამი დღე გავიდა და მეოთხე დღეს გაეწერა საავადმყოფოდან, თუმცა რთული მოტეხილობის გამო მოუწევდა რამოდენიმეჯერ საავადმყოფოში მისვლა, ნაკერებიც უნდა აეხსნა,

-მორჩა შეგიძლია წაბრძანდე ქალბატონო
-მადლობთ
-იმედია სწორად ივლი და აღარ მოგვიწევს აქ შეხვედრა
-არც ისე საავდმყოფოს გარეთ ვკვდები თქვენი შეხვედრის სურვილით-გაიცინაა და კარში გავიდა
-ალქაჯი...

ერთი კვირის შემდეგ სრულიად რომ გამოჯანმრთელდა მაშო ანანო და ნანკა, ირაკლისთან ერთად უსაყვარლესი ტყუპი მეგობრების გიორგის და გუგას(ფაიქიძეები) 23 წლის იუბილეზე წავიდნენ .
ნანკაას მოკლე ლურჯი მთლიანი კაბა ეცვა თავისი ხუჭუჭა ქერა თმა გაიშალა და მსუბუქი მაკიაჟით შემოიფარგლა, ტასომ კი შავი უკან ამოღებული მუხლამდე კაბა ჩაიცვა, მანაც მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და შავი თმები აიწია, მაშოომ ბევრი სჯა ბაასის შემდეგ შავი გაშლილი კაბა ჩაიცვა თეთრი ფერის ლამაზ ტოთან უკან ზურგზე გამჭვირვალე მაქმანებით წინ კი ლამაზი მძივებით გაფორმებული, გრძელი ყავისფერი თმა რომელიც საჯდომამდე წვდებოდა გაიშალა, მაკიაჟი გაიკეთა, სამივე თვალისმომჭრელად გამოიყურებოდა იმ დღეს ირაკლიმ.მანქანის კარი გაუღოო, თბითონ შავი კინსი და თეთრი პერანგი ეცვა შავი თმა გვერდით გადაეწია და როგორც ყოველთვის ლურჯიი სფეროები და შავი წარბები მოკლე წვერთან ერთად თავბრუდამხვევ ქარიზმატულობას სძენდა, ნანკამ რომ დაინახა გული აუფრიალდა.
კლუბში შესვლისთანავე მიიქციეს ყურადღება გუგა და გიროგი მონახეს, ძალიან ჰგავდნენ ერთმანეთ სახის ნაკვთებით,მაგრამ სხვადასხვა სტილის გამო შესამჩნევი იყო გარჩევა ორივეს მუქი ყავისფერი თვალები, წაბლისფერი თმაა ჰქონდათ ოღონდ გუგას თმა მოზრდილი ჰქონდა და წვერს არ ატარებდა, აი გიორგის კი წვერი ჰქონდა და თმაც სულ მუდმივად ერთ ზომაზე, გრძელი მაგრამ.არა ისეთი როგორიც გუგას.

გვერდით მაგიდაზე სამი ახლაგაზრდა შეიმჩნეოდა, სიგარეტს ეწეოდნენ მსუბუქი განათების გამო მათ სახეებს ვწრავი გაარჩევდა, ალკოჰოლს მიირთმევდნენ და გოგოებს აკვირდებოდნენ,
-აუუ ის გოგო რა ლამაზია ტო
-რომელი ვაჩე
-აი ის თაბაშირიანი, სანდროსს საქმეეა ამას უყვარს თაბაშირები
-კარგით ბიჭოო რას მ.. ნით ტვინი აქ მაინც მომასვენეეთ ეეე
-აუ რაიყო შენ რა ხასიათზე ხარ, არა ნახე მართლა რა ანგელოზიაა
-ვინაა ერთი ასეთი რო შემიჭამეთ ტვინი ჰა-გახედა დაა მაშო რომ აღმოჩნდაა გაეცინა
-რა გაცინებს?
-ვიცნობ ამას და სულ არაა ანგელოზი
-რა?
-ჩემი დადებული თაბაშირია
-მორჩა ბექუშსს ხვალვეე უნდა წავიდე მოვემზადო და ექიმი ვხდები ასეთი მაგარი გოგოები თუ იქნებიანნნ იქქქქ
-მაგარი? ეს ის გოგოაა რომ ვამბობდი ჭკუიდან გადამიყვანა ხუთი დღეათქო პატარა ბავშვი
-მოიცაა ესაა ისსაა რო გვიყებოდი
-ხო ისაა ის
-სულ ვერაფერს იფიქრებ, მე დეპრესიულ პუტკუნას წარმოვიდგენდი და არაა ასეთსს
შენ თვითონ ხარ ისე ჯმუხი ძმაოო
-ვაჩეე
-კარგი კარგი არ მცემო წავალ მეე ვინმეს დავკერავვ კარგა ხანიააა არ გამომიყენებია ქარიზმაა-გაიცინა და გრძელფეხება გოგოს ახედა.
-ბიჭო ეს ანასტასიაა არაა გერდით
-ხოო ისაააა, ტასოა
-მოიცა ანუ იცნობს მაშოს
-ხო ვიცი რომ იცნობს-ვისკი მოსვა სანდრომ
-წავალ მე მაშოს მივესალმები,-წამოდგა სანამ მივიდა ტასოც გაქრა თვალსაწიერიდან
-თაბაშირს მოუფრთხილდი, შენი ექიმი მერედ აღარ ჩაგისვავს -გვერდიდან უთხრა და გაიცინა
-ვაიმე სანდრო ექიმოო შემაშინე-
-როგორ გიკითხოთ?
-მადლობაა კარგადდ , თავად?
-მეც კარგად. ვხედავვვ არ გაბრკოლებს ხელი
-შენ კი პროფესია, მაიმც ეწევი სვავ დაა კლუბში დადიხარ -გაიცინა
-ხელი რატო უნდ შემიშალოს, საავადმყოფოში სხვა ვარ,
-ექიმი ხარ ჯანსაღად უნდა იცხოვრო, რომ დაგინახავენ მაგალითი უნდა აიღო, სულ არავინ ამჩნევს სხვა რომ ხარ იგივე სახე გაქვს და
-ვერც შენ ხო?
-ვერაა
-აქ ცდები ჩვეულებრივი რომ ვიყო გეტყოდი რომ წესით კლუბში არ უნდა შემოეშვი, რადგან ბავშვი ხარ
-ჰა ჰა ჰაა, გამეცინა, შენგან განსხვავებით მეპატრონე ალბათ ჭკვინია და ხვდებაა ვინ ვინაა
-ხო ხვდებაა ხვდება-ჩაიცინაა
-მე წავალ ზრდილობის გამო გეტყვით რომ სასიამოვნო იყო თქვენი ნახვაა
-ჩემთვისაც, იგივე მიზეზით გეტყვი-ზურგი აქციაა დაა სიცილით დაიძრა ბარისკენ იმ ბარისკენ სადაც ტასო იჯდა და ნერვიულად მიირთმევდა არაყს,
-ფრთხილადდ ტასუნა, ამდენი ალკოჰოლი მავნებელია, - ჭიქა გამოართვა გაშტერებულ გოგოსს, თვითონ გადაკრა მერე თმა.გადაუწია და ყურთან ჩაჩურჩულდა
-არღირს სიმთვრალე ცუდად გაქვს დაცდილი-გაიცინაა და წავიდაა. დაბურძგლა ამდენი ხნის შემდეგ პირველად გაიგო ეს ხმა ეს სურნელიიი, კიდევ დალია, ეგონა მოელანდა როცა დაინახა მაგრამ არაა ის იქ იყო ის დაბრუნდა.


მაშო სახლში ნანკამ მიიყვანა
-ის სიმპაყიური ვინიყო? შავთვალებაა
-ჩემი ექიმი
-რაა? ის აპოლოოა ექიმი, და არაფერი?
-რა ?
-რა რააა, მაშო შენ მართლა გოგოები ხო არ მოგწონს? არა კარგი არაა მაგრამ მითხარი მაინც განვაგრძობ მეგობრობას,
-ნანკაააა
-მოიცა ოღონდ არ თქვა რომ სხვანაირად მოგწონვარ
-ნანკათქოო გეყოსს
-აბა ისეთი შოკოლადი გყავსს და შენ მემგონი არც მოგწონს
-კრეტინია, მაგან გადამასხა წყალი და საერთოდ ბავშვს მეძახის, გაეცინა,
-ოო კარგი რა კარგი რაა მაშიკო თვალები გაახილე
-ნანკა
-რა
-ისე დღეს ტასო რომ დათვრაა რა ბზიკმა უკბინა, უცნაურად არ მოგეჩვენა
-სხვა დროს თემიდან გადახვევის გამო დაგთხრიდი თვალებს, მაგრამ მართალი ხარ მეც მეუცნაურა, რამდენი ხანია აღარ სვავს
-რა ბზიკმა უკბინა ნეტაა
-ვიცი რავიცი და გააჩერე ახლაა გავცდით კორპუსსს-გაიცინა ლოყაზე აკოცა და მანქანიდან ჩავიდა.
თორმეტი იყო მართას გააგებინა მოვედიო და ოთახში ავიდა, არ დაეძინა თენგო ჩაისვა კალთაში და მოფერება დაუწყო
-თენგიზ ჩემო ერთადერთო ბასასოო, ნეტა მართლა გამოჩნდება შენნაირი ვინმე -გაიცინაა
-არაა ნუ მიყურებ ეგრწ მემგონიი ცდები სულლლ არაცინნ არმინდა მე -აკოცა მოეხვია და ძლივს დაიძინა...

45 დღე გავიდა, თაბაშირის ახსნის დროც მოვიდა საავადმყოფოს მიაშურა, ძალიან ციოდა ლამის გაიყინა, გახარებული იყო იმით რომ როგორციქნა ხელს დაიბრუნებდა, მიმღებში ბატონი ლევანი დახვდა სანდროს უნდა აეხსნა რომელიც რატომღაც იგვიანებდა
-ოხ სანდროო, ბოდიში პაციენტთან მყავს გაგზავნილიიი-გამოცრა არადაა ეს უბრალო დაგვიანება იყო
-არაუშავს არ მეჩქარება მოვიცდიი -ხუთი წუთი ელოდა და ინება როგორციქნა მოსვლა
-სანდრო ამის გამო დაისჯები და დღესს არ გასცდები დერეფანს მხოლოდდ დათვალიერებაზე ივლი
-ლევან კი მაგ...
-ლევან კიარა ბატონო ლევან, ხმა ახლა აღარ გავიგოო
-ოო კარგიი ხო კარგი, გაბრაზებული შევიდა ოთახში და მაშოს მიესალმა მალევე გაუნთავისუფლა ხელი.
-ცოტახანს ნუ აწევ ამ ხელით და ნურც მკვეთრ მოძრაობებს გააკეთებ ერთი კვირა მუფრთხილდი, არ ითამაშო თუ ითამაშებ ქვიშაში,მერე რაც გინდა გააკეთე
-ენამწარე,ფუ ექიმი და შეენაირიი,
-ბავშვოოო-გაიცინაა გეთამაშებოდი მაგრამ არ მცალია შენიცი ფრთხილად იარე
-გავითვალისწინებ ექიმო ბიძია-ენა გამოუყო და გავიდა,
-ოოო ახლა ლევანს რა ეწუწუნება, გამიმწარეს სიცოცხლე ჯერ ძალით შემომაგდეს ამ საგიჟეთში და ახლა საერთოდდ ძილის უფლებაც წამართვესს რაგინდოდაა სანდრო ყოფილიყავი ჭკვიანად თავისდროზეე -ბუზღუნით წავიდაა ლევანის კაბინეტისკენ.

კაფეში იჯდა და თავის საყვარელ ალუბლის ნამცხვარს მიირთმევდა, თან რაღაცას წერდა, სანდრო დაჯდა ჩუმად მის წინ,ქალბატონმა რომ ახედა და დაინახა შეხტაა.
-შეენ?
-რამ შეგაშინაა?სულ როგორ გაშინებ ხოლმე-გაიცინაა წითელი ვაშლი ჩაკბიჩა და ირონუულად გახედა
-რა პატივია შენს სახელს უკვე ,,რა,, ფორმაში მოიხსენიებ,ნწ-
-როგორ ხარ? ისევ ისეთი მწარეე ხარ,მე მეგონა ხელის მოტეხვის გამო იყავი გაღიზიანებული მაგრამ არა შევცდი-
-კარგად, შენროგორ ხარ?რამ მოგიყვანა აქმდე
-როგორც ხედავ მეც კარგად ვინაიდან და რადგანაც აქ ვარ, მეგობარს უნდა შევხდეე ხოდა აგვინდება, გასვლას ვაპირებდი შეგამშნიე და მოვედი
-რა კარგი დაქალივით ჩამომიჯექი და საერთოდ ვერ ვხედავ არ მცალია
-რა სიუხეშეა მადლობას ასე მიხდი? მოგინახულეეე გოგოო,
-შენ მოვალეობა გაქვს სხვებს დაეხმარო, მაგრამ მკურნალობის შემდეგ ყველა პაციენტთან თავზე დადგომა და ხელს შეშლების არა.
-შენ მეცადინეობ ხოო?
-ხო სხვათაშორის 12 მაქვს ლექცია და 2 საკითხი დამრჩა დასაწერი.-თავი არ აუწევია ისე თქვა,
-საინტერეაოაა-
-რა?
-ღამის თორმეტზე გაქვს ლექცია
-რა სისულელეებს ამბობ, რა ღამის თორმეეტზე-
-აბა დღის თორმეტს უკვე გადასცდა და-გაიცინაა და საათზე ანიშნაა
-რააააა-გამწარებულმაა დახედა საათსს-ჯაანდაბააააა დავიგვიანეეეეე-ფეხზე წამოდგა, ნივთები აიღო,
-ხედაავვვ, კიდე ამბობბბ ხელს მიშმიდიო, მე რო არა ვინიცის აქ როდემდე იჯდებოდი
-დავხედავდი საათს აუცილებლად, მაგრამ მაინც მადლობაა-ზურგი აქციაა, ჯერ გადაიხადა და მერე
სწრაფადდ წავიდა უნივერსიტეტისკენ, ჩქარობდა აუდიტორიაში რომ შევიდა ყველას ყურადღება მიიპყრო თავისი ადგილი დაიკავა და ლექტორის მოსმენა დაიწყო..
სანდრო კი გაამხიარულა ქალბატონმა, ადგა და ისიც მალევე წავიდა.

ლექციიდან ცოტათი დაღლილი მოვიდა, იფიქრა დავისვენებო მაგრამ ვინ მოასვენა, ნანკამ ჩამოდი დროზეო აიკლო, ეზოში ჩავიდა, სამეგობრო შეკრებილიყო, ირაკლი, ნანკა, ანასტასია, გუგა და გიო.
-ბარტყებოოო მოვედიიიი
-როგორცცც იქნაა სულ შენ გელოდებით, ყოველთვისს შენ-ამოიბუზღუნა გუგამ
ყველას სათითაოდ ჩამოურბინაა ნახა მერე კი ადგილი, დეიდაშვილი ირაკლის გვერდით დაიკავა დაა ჩაეხუტა,
-გამყიდველი-ცხვირი აიბზუა ნანკამ
-ვაიმე მაშო ვიღაც ვიღაცეები ეჭვით იგუდებიან, სუნი გავრცელდაა გრძნობბ?-გაიცინა ირაკლიმმ..
-საკითხავიაა რომელზე ეჭვიანობს-ჩაიფხუკუნა მაშომ
-სხვათაშორისს მესმისს ბატონოო
-მეც გავიგე, ნანა
-ნანასს ნუ მეძახითქოოოოო
-ოეეე ოეეე ოეეე ახლა დაწყნარდით თქვენ ორიი ხმა ნუ მესმის თქვენი, -ანასტასია ჩაერიაა
-მართალს მეტყველებს, სასიამოვნო სანახავი კიააა - ამის თქმაზე თავლები დააბრიალაა ნანკამ-მაგრამმ წამოდით ახლა კალათბურთი ვითამაშოთ
-აი ჭკვიანი ვიცოდი რომ მარტო გარეგნობით არ მგავდა მე ეს-ამოილაპარაკა გუგამმ და გიორგისს გახედაა
-ახლა კალათბურთი?
-ხოოო ტასო ახლა, ცივა და გავხურდებით
-აუ თან სახალისო იქნებაა,
-მაშ გადაწყდა ახლა გავირჩიოთ, -
-მე არ მინდა თამაში, გიყურებთ-ნანკამ ამოილაპარაკაა და საზურგეს მიეყრდნო
-ოო კაი რა ნანკა, რატო არგინდა გავერთობით
-მეზარებაა იყოსს
-ითამაშე
-კარგი ახლა ტასო რას ეუბნები, ხოიცი ბურთს ვერ დაძრავს ეგ და ტყუილად აგვებლანდება ფეხებში იყოსს
-მოიცა გადავიფიქრე, ვითამაშობ და ზოგიერთებს ვაჩვენებბ ვინ ვერ წევს ბურთს,-სასაცილოდ გაშალაა ხელები და კმაყოფილმა გახედა
-აი ეს მომწონსს, მოკლედდ მეე, ნანკა დაა ტასო ვიქნებით ერთად ,გიო იკო და მაშო ერთთად
-ეეე ასე არ შეიძლებაა საძმოს მაშორებბბ, გოგოები ბიჭებზე ვიყოთ-წინადადებით გამოვიდა მაშო, თან გოგოებს შორის ჩადგა
-ასე უთანასწორო ბრძოლა იქნება სამი ჭიანჭველა სამ ლომს ერკინება
-სულაც არა ბატონოო გუგა, ნუ კარგი ცოტას დაგინდობთ ლომები
-ლომები ბიჭებზე ვიგულისხმე ისე
-თქვენ აირჩიეთ მერ არ იწუწუნოთ, ბურთი მოიტანეს გოგოები თავის ნახევარში იყვნენ ბიჭები თავის ნახევარში,თამაში გოგოებმა დაიწყეს, სიცილით კისკისით და ბევრი მაიმუნობით უვლიდნენ მოედანსს წრეს დაა გამოცდილი მოთამაშეებივით მოთამაშე ბიჭები ჭკუაზე გადაიყვანეს, უთანასწორო ბრძლო იყო რათქმაუნდა ბიჭები საუკეთესოდ თამაშებდნენ და გოგოებმა კალათბურთის არაფერი იცოდნენ, პირველი ტაიმი დასრულდა და აქაც რათქმაუნდა ბიჭები იგებნენ, გოგოებმა გეგმები დააწყვეს და შედარებით დასვენებულები შეუდგნენ თამაშს, ბურთი ნანკას ჰქონდა ირაკლი წავიდა მისკენ, რომ წაართვაა ცუდად მოუხვდა ხელი ნანკაა დაბლაა დაეცაა დაა სახეზე აიფარა ხელები, ჯერ ეგონა იტყუებაო და აფერისტობსო მაგრამ სისხლი რომ დაინახა გაგიჟებული მივარდა ირაკლი
-ნანაა, რამოგივიდაა ნანა გტკივა, რა გტკივაა მაჩვენ ხელები გაუშვი მაჩვენე, მასთან ჩაიმუხლა და ხელები მოაშორა სახიდან თმა გადაუწია, სისხლი მოსდიოდა ცხვირიდანნ, წამებში აიტაცა ხელში- ძალით არ მინდოდაა ნან ბოდიში რაა , სკამზე ჩამოაჯინაა ამასობაში სხვებიც მოგროვდნენ,
-ნანკა რამოგივიდა-შეშინებული მივიდა მაშო და გიო გაასწია გვერდით, მაგრამ გუგამ აღარ მიუშვა
-არ მიხვიდე სისხლი მოსდის ცვირიდან,
-ნანკაა რაა რახდებააააა ძალინ დაშავდაა ნანკააა ნანნ,
-კარგადაა კარგადდ მოდი დაწყნარდი ნუ გეშინია, -გუგა ჩაეხუტაა
- კარგიი გოგო, ცუდად არ გახდეე, მაშოო იმ ველურმა ცხვირი გამიტეხა მემგონი-ტირილით უთხრა
-მიუშვით ექიმი ტასო, დაწყნარდიი ნანკა, დაწყნარდი ირაკლი შენ გადი ახლა და ბამბა მოიტანე დანაშაულის გამოსყიდვისთვის გუგა შენ ჩვეულ პოზიციაზე დარჩი, გიორგი შენ მიდი წყალი მომიტაანე-ტასო მიუახლოვდა, ნანკას ცხვირზე და მის სუსტ კაპილარებზე ინფორმაცია მანამდენაც ჰქონდა და ასევე გამოცდილებაც,ახლაც შეხედა, ცოტა დარტყმის გამო შეწითლებული ჰქონდა და კაპილარების გამო სდიოდა სისხლი, სახე მობანა გაუსუფთავა, ირაკლის მიტანილი ბამბებით სისხლდენა შეუჩერა და მერე ყველაფერი ერთჯერადი პარკით სანაგვეში ჩაყარა, ირგვლივ სისხლის კვალიც აღარსად იყო
-არაფერიაა აი მორჩა-ბოლოს ჩაეხუტა ტასო და გუგასაც მოშორდა მაშო, ნანკასთან მივარდა.
-წადით და უჩემოდ გაასწორეთ მიწასთან ეს ველურები, -დაბღვერილმა გახედა ირაკლის, მერე გაუღიმა გოგოებს-ნუ გეშინიაათ ახლა უბრალოდ ცხვირია და სისხლი მომდიოდა- გაიღიმა დაა თაფლისფერი აწითლებული სფეროებიდან ცრემლები მოიწმინდა, ისეთი ღია თაფლისფერი იყო იმ დროს, თითქოს გამჭირვალე გახდა მისი თვალებიო გეგონებოდათ, ბოლოს მაშო და ტასო დამშვიდებულები მოშორდნენ და მოედნისკენ წავიდნენ
-ვაგრძელებთ თამაშს ვითარება მეტად იძაბება ახლა იქნება უთანასწორო ბრძოლა-დაიწყო მაშომ
- ამიტომ ბატონი ირაკლი დისკვალიფიკაცია სათადარიგოზე იქნებით ორი ორზე ვაგრძელებთ-სერიოზული სახით გააგრძელა ტასომ მერე გაეცინა და გიორგის ბურთი წაართვა,
-სულელი ხარრ,
-გიუშ ორი ერთზე არ გავაგრძელოთ ახლა-თამაში დაიწყეს და გოგოები მართლა აღარ ინდობდნენ და ცოტას მაიმუნობდნენ,
ირაკლი ნანკასთანნ მივიდა, გაჯიუტებულუ არ იხედებოდა მისკენ
-ნანკაა ასე ბავშვივით როდემდე უნდა იყო,ბოდიში, ეს ხო თამაში იყო
-ხო თამაშია და მიუხედავად ამისა გამართლება მაიც არ ააქვს ითამაშო ველურივით და დაუნგრი ოცხვირ-პირი ყველას,
-ნანკა შემთხვევით მომივიდა, ძალით ხო არ მოგარტყავდი არააა, ხო არ გატკენდი რავიცი ვერ მოვზომე ბოდიში რა
-ბოდიში არ უშველის- ცრემლი წამოუვიდა მაგრამ მოიწმინდა ისე რომ არ დაენახა ირაკილის
-ძლიანნ გატკინე? - აი ახლა მის წინ ასეთი ირაკლი, ცინიზმის ირონიის გარეშე, რომ იდგაა სულ დაავიწყდა რა მოხდა, ცხვირი ეტკინა რათქმაუნდა მაგრამ იცოდა შემთხვევით რომ მოხდა,უბრალოდ ასეთ ირაკლის რომ ხედავდა ავიწყდებოდა, სამაგიეროს უხდიდაა ამდენი დაცინვისთვის, იმიტომ რომ მართლა დამნაშავედ გრძნობდა იკა თავს. მის გვერდით იჯდა აღარ უყურედა ჰორიზონტს გაჰყურებდა, ნანკას სკამზე აეკეცა ფეხებ მუხლებზე თავ ჩამოდებული იქეთ დაიწყო ყურება საითაც ირაკლი
-პატარა ნანიკოო,აპატიე ცუდ ბიძიას რა-უცებ შებრუნდა დაა მოეხვია, ლოყაზე აკოცა,
-იდიოტი კრეტინი და ველური ხარ-
-ძალიან შემაშინე, შენზე ნაკლებად არც მე ვარ, სამაგიერო გადამიხადე ახლა დავივიწყოთ - მის ყურთან თქვა და მერე მოშორდა. კიდევ ერთხელ აკოცა და გავიდა დაგოვა გულ აჩქარებული აფორიაქებული სხეული, ყველაფერი აერია ნანკას
-ასე შეილება ნანკაა რაჯანდაბაა გოგო ნანკაა-თავზე ხელი გადაისვ ნანკამ და მიმავალს უნებურად გახედა.

საბოლოოდ თამაში ბიჭების გამარჯვებით დასრულდა, თუმცა ისეთები დაიწყეს გოგოებმა ჯობდათ წაეგოთ, დავიჩაგრეთ ჩვენო და ახლა სადმე კაფეში წავიდეთო, ყველა სახლისკენ წავიდნენ მოწესრიგდნენ და ერთ-ერთი თბილი კაფისკენ აიღეს გეზი
-უსაქმურები ხართ, ნამდვილი უსაქმურებიიიი ჯერ ითამაშეთ ახლა კიდე აქ ხართ,
-ნანკა რატო ბუზღუნებ ტოოო-სიცილით მოხვია ხელი გიორგიმ
-არ ვბუზღუნებ-წვენი მოსვა დაა თავი მხარზე ჩამოსდო-ისე ავღნიშნე,
-კაი რა თვეში ერთად ვიკრიბებით ძლივს და ერთი საღამო უსაქმურობა მოასულა
-ეს იმ საავადმყოფოში სულ გაგიჟდა, რა მოსულათი დაიწყო სუბრები ამანნ, ტასოოოოოო
-კარგი ახლაა მაშიკო
-აუუ როგორ მომენატრება ხოლმე თქვენი სჯა ბაასი და საუბრები რაა-გიორგიმ ღიმილით გახედააა დაა ლუდი მოსვა
-გიო შენ დაბერდი ძმაო თუ როგორაა საქმეები, რა ბაბუასავით საუბრობ
-მოიცა ეს თუ დაბერდა შენ არ დაბერებულხარ? ტყუპისცალი ხარ გუგა-გაიცინა ნანკამმ
-ეე მთავარიაააა გულუ და არა ასაკი ჩემო ნანკააა-
-მასხარები ხართ,
-ისა და ირაკლი სად წავიდა
-რავიცი ვიღაცამ დაურეკა დაა ათი წუთია იმას ელაპარაკება-ჩაიცინა მაშომმ
-ოჰჰჰ ილაპარაკოს ბატონმა რა ენაღვლება, ილაპარაკოს - ამოთქვ ნანკან უცნაური ტონით რითაც ყველას ყურადღწბ მიიპყრო
-რა რამოხდა რატო მომჩერებიხართ
-აბა დავივიწყე ირაკლიო-გაიცინა მაშომ
-დავივიწყე კიდეც-მხრები აიჩეჩაა
-გეტყობა ნამდვილად,გაიცინა გუგამ აღარ უსაუბრიათ ამ თემაზე რადგან ბატონი გამოჩნდა,
-აუ რა სიცივეაა ტოო გავიყინეე,
-შემოთრეულიყავი მერეე ვინ გაძალებდა ილაპარაკეო-ჩაიბურდღუნა ნანკამმ
-რააოო რაუნდა ამსს?
-არაფერი ხო მართლა ძალიან ცივათქო-გაიკრიჭა და წვენი მოსვა, შეკვეთა მოიტანეს, იმ დღეს ბევრი იცინეს ბევრი რაღაცეეები გაიხსენეს და ძალიან ბევრი ი იმაიმუნეს, ბოლოს კი ბიჭებმაა დაარიგეს სახლებში სამი ქალბატონი, თვითონ რათქმაუნდა არ ეყოთ და ამჯერად კლუბისკენ მიაშურეს,
-ირა რაიყო შ.ჩ რამდენს სვავ
-გუგაა როდის მერე მიკონტროლებბ მაგას
-სახლში ჩემი გასატანები ხართ და თავზე ვზრუნავ
-ისე იმ ძაღლმა რომ გიკბინა მადლობას ვეტყვი, ახლა ტაქსით წასვლის თავი არ მქო და-გაიცინა და ბიჭებს გახედა
-ხო ნანკას ცოფიან ძაღლს უხადე ახლა კიდე მადლობები
-აუ ისეე იმაზე რო დაიწყო ტირილი ნანკამმ ძაღლი მომიკვდებაოო -გაიცინა გიორგიმ
-რასერჩიი სწორია, აბა ეს რა სადარდებელი იყო
-აყვა ესეც
-ის გოგო გადარეული და სიგიჟემდე შეყვარებულია იმ თავის ჩარლიზე
-არამარტო ჩარლიზე
-ისევ იწყებთ
-რა უტვინო ხარ შენ ხო ვერ ამჩნევ, იმ გოგოს უყვარხარრ შენ კიდე როგორ იქცევიი
-გიორგი ვიმეორებ კიდევ რომ უბრალოდ აკვიატება ვარ, თან როგორც მეგობარს ისე ვუყურებ, ასე რომ გადამიყვარებს
-ამაზრზენი ხარ
-ვიცი მადლობაა, -კიდევ გადაკრა არ ამოუსუნთქია...

-აიი ჰეით იუ აი ლავ იუ, - სიცილით მიაბიჯებდა მაშო აანასტასიას გვერდით, და ღიღინებდაა
-გოგოო სირცხვილია კარგიი
-რაარი გოგო სირცხვილი, მთელი საქართველო მღერის და ყველა უსირცხვილოა მაშინ
-შენ მაგ უცნაურ ხმებსს სიმღერას უძახი? -
-ოოო უხასიათო ქალი დედაააა, მუსიკალური სმენა არ ააქვს
-გეგონოს შენ,
-ისე არ ნერვიულობბ?
-ცოტათი, მაგრამ გამივლის
-გოგო ამხელა საავადმყოფოში გადმოყავხარ დაა ასე მშვიდად როგორ ხარ გადავირევი
-ყველა შენნაირად ხო არ ინერვოზებს,
-ისე აქ ნაცნობები მყავს
-გეყოლება, სულ რაღაცას იტეხავ ან იშავებ
-ნათელმხილველიც ხარ,
-უბრალოდ კარგად გიცნობ-ლოყაზე აკოცაა -წავედი შევედი მე მადლობა რომ წამომყევიი და მარტო არ დამტოვე, იმედიააა ყველაფერი კარგად იქნებაა
-აი აი ნერვიულობის ნაპერწკალმაც გაიელვა, მიდი დაწყნარდი კარგად იქნება ყველაფერი, თუ რამე ლევანს ვიცნობ და უთხარი ჩემი სახელი შეიძლება მთავარ ექიმად დაინიშნო
-მასხარა, მდედრობითი სქესის მასხარა- სიცილით შევიდა მაშომ კი თავისი ძველი ნაცნობის მონახულება გადაწვიტა ტრამვატოლოგიურში , იქ არ დახვდა მერე მიმღებში ნახა და მიხვდა ალბათ კაფეშია თუარა და დღეს დასვენება ექნებაო,
კაფეში მიაკვლია სანდროს და უკნიდან მიეპარა, თვითონ უნდა შეეშინებინა მაგრამ.ისეთი რეაგირება ჰქონდა სანდროს თვითონ დარჩა მაშო შეშინებული
-კიდე მე შეგაშინეე ბავშვოო- ბოლოს სიცილით მოეხვიაა
-ველურიიი
-როგორ ხარ? რა ქარმა გადმოგაგდოოო აქ
-დაქალს მოვყევიიი დაა ჩამოგირბინე ვიფიქრე ვნახავ სანდრიკო მომავალ ექიმსთქო ამ გაზაფხულის პირველ დღესთქო
-როგორც ჩანს ნერვოზა დღეს კარგ განწყობაზეააა, რას ინებებთ
-არააფერს მალე უნდა წავიდე, დაქალია აქ
-რო დაგეჯახე მაშინაც დაქალს მოყევი და მეორე დღსს ჩემთან მოხვვედი მერე
-ჩუმად შენნ ნუ ითარსები სანდრიკოო,თან ახლა სხვაგვარადაა მეორე დაქალი აჰყავთ მემგონი ექიმის დამხმარედ
-ვა ვაა ვაა ანუ ახალი კოლეგა მეყოლება, თან შენი დაქალიიი
-კი თუ აიყვანეს, აი რეკავს კიდეც, წავალ ახლა აბა მაგრად
-გამახარე შენი ნახვით ძალიან ბავშვი
-ეს ზრდილობის გამო??-მოეხვიაა
-არა ისე
-მაშინ კარგი ბიჭი ხარ-სიცილით მოშორდა კიბეები აირბინაა და ანასტასია რომ დაინახა მაშინვე მიხვდა გაბრწყინებულ სახეზე,რომ აიყვანეს.
დილით ჩვეულებრივზე ადრე გაიღვიძა ერთი საათი დაჰყო სააბაზანოში და მომზადებაზე იგივე დრო დახარჯა, ბოლოს ნივთები აიღო და გაემართა საავადმყოფოსკენ, მეორე საავადმყოფო იყო გამოცდილება ჰქონდა თუმცა მაინც ნერვიულობდა, უცნაური გრძნობა ჰქონდა. გრძნობდა რომ მის ცხოვრებაში კვლავ სიახლე რაღაცას შეცვლიდა.

ერთ კვირაში გაერკვა ყელაფერში. და ყველას მიეჩვია, ძალიან მოსწონდა ახალი გარემო, კომფორტულადაც მოეწყო,
ჩვეულად დღე დასრულა და მორიგეობის შემდეგ სახლისკენ მიდიოდა დაღლილი ვიღაცას შეეჯახა
-მაპატიეთ მე ვე...-ხმა ჩაუწყდა ნაცნობი სახე რომ დაინახა, მომღიმარი უყურებდა ჟრუანტელმა დაუარა, დაბნეუმაა სასწრაფოდ წასვლა დააპირა, მაგრამ მკლავში წვდაა თავისკენ დაქაჩა და ურცხვად დაეწაფა გოგოს მონატრებულ ბაგეებს, გაშრა გაშეშდა სასიამივნო ტალღებმა დაუარა ტუჩები ეწვოდა, მაგრამ ნელნელა აღადგინა რა მოხდა, ბიჭს ხელი აუქნია და სახეში გაარტყა,
-შენ როგორ გაბედეეეეეე
-რა ცუდი შეხვედრა გცოდნია მეგონა მოგენატებოდი-ხელი დაისვა სახეზეე და ნერვიულად გაიცი ა
-აღარ გაბედო, აღარ მომეკარო შენ ჩემთვის მკვდარი ხარ - გაბრაზებულმა შეხედაა და აცრემლებული გავარდა
-ვნახოთ ვნახოთ - სანდრომ გზა გააგრძელა, იმ დღეს გაიგო ვინიყო ახალი პრაქტიმანტი, მაშოს ნაამბობიც გაახსენდა დაა უკვე ზეიმობდაა.

შემდეგი დღეები სანდროს ახლოს უწევდა ყოფნა არაფერი უთქვამს არც იხედებოდა მისკენ, მაგრამ ტკიოდა ძველი ჭრილობები, ძველი ტკივილი გაახსენდა, სუნთქვა ეკვროდა რომ იხედებოდა,ხვდებოდა როგორ ენატრებოდა როგორ უჭირდა მის გარეშე.
გასახდელში იცვლიდა, გვიანი იყო ვიღაცამ კარი რომ გააღო და შევიდაა გააზრებაც ვერ მოასწრო, კედელს ააკრო და ისევ იგივე ტუჩების შეხება იგრძნო, უნდა ეყვირა შეშინებოდა მაგრამ გაირინდა შიშველ ზურგზე ააყოლა ხელი ეკლემა დააყარა მაგრად ეკვროდა,
მკრთალ შუქზე ძლივს ამჩნევდა სახეს თუმცა არც უნდოდა გარჩევა, გრძნობდა სანდრო იყოოო, შეხებით მიხვდა, ტუჩებით მიხვდა და სურნელით მიხვდა, ვერ გაიაზრა როგორ აჰყვა მონატრებულს კოცნაში, მერე შუბლი შუბლზე მიაბჯინაა, და ცრემლებმა იწყეს დენა
-რატომ გამოჩნდი ისევ უნდა ამირიო ყველაფერი -
-არც არსად წავსულვარ მკრთალ სინათლეზე ოდნავ შეამჩნია მისი შავი სფეროები ისევ ისე რომ იყურებოდნენ და ითრევდნენ ღრმა მორევში
-ორი წელი..
-არ წავსულვარრ, აქ ვიყავი, შენთან -გულზე მიადო თითი მერე სახე ხელებში მოიქცია ცრემლები მოწმინდა და აკოცაააა
-მაპატიე გპირდები გამოვსწორებბბ, გამოვასწორებბ და ყველაფერს მოგიყვები აუცილებლად აგიხსნი -ხმა შემოესმა ამიტომ შეუმჩნევლად წავიდა და დატოვა ისევ ისე გრძნობებ არეული და გულაჩქარებული ანასტასია...

მაშომ მოკრიბა გოგოები, და საღამოს ერთად დარჩენაზე დაითანხმა, მერე კი მშობლებთან გავიდა და გაბრიელთან დაიწყო თამაში სანამ ისინი მოვიდოდნენ
-ეს როგორ გაიზარდაააა რამხელა ხარ ბურთო-ლოყები დაუკოცნა ძმას და მამას დაუჯდა გვერდით
-ორივე გაიზარდეთ ორივეე თან ძლაიან მალე-თავზე აკოცა მაშოს და გაუღიმა
-ხო ჩვენ კიდევ დავბერდით, მართა მოვიდა დაა შოკოლადები მოაყოლა
-ეგ შენ თუარა აბა მეე ახლა ვიწყებ ცოლო ცხოვრებასს
-მახოოოოოო
-კარგი ახლაა გეხუმრები არ გაბრაზდეე,
-არ იცვლები საერთოდ იგივე ხარ რა მინდოდა რას ვიმწარებდი ცხოვრებას
-აბა მე რავიცი, -გაიცინა და გაბრიელი ააცალა მაშოს ხელიდანნ
-ეეეე ვეფერებოდი მამა
-ბავშვო გადი გოგოები მოვიდნენ
-მამამაა
-მმმამშშოოო-გაიცინაა -მერე დედას მიეხუტა მაშო
-დეეე..
-ხო გავამზადე ოთახში ავიტანე მთელი ღამე გაათენებთ ახლა ვიცი და იცოდეეე არ იხმაუროთ, მეზობლები არ დამაყენოთ ისევ თავზე-გაიცინა და შუბლზს აკოცა.
-კარგი ოქრო ხარ ოქრო-თავადაც იგივე გაიმეორა

ოთახში იყვნენ, სამივე გულაღმა იყო საწოლზე დაგდებული, მაშოს თენგოჰყავდა მუცელზე დასმული და თან იმას ეფერებოდა.
-ტასო რა გჭირს
-დაბრუნდაა
-ვი დაბრუნდა?
-სანდრო, კლინიკაშია ჩემთანერთადაა დაა ღმერთი დღეს მაკოცაა-ხელები სახეზე აიგარაა
-არარსებობსს მოვიდაა ანუუ მოიცა გაკოცაა
-რა იგრძენი
-ისევ ის გაორმაგებული ძალიან მომნატრებია თავს ვიტყუებდი რო. დავივიწყე
-როცა გიყვარს დავიწყებდა შეუძლებელია ტას, -ჯერ ტასოს გახედა მერე კი ნანკას-ხო ნანკააა შეუხლებელიი-ბოლოს ორივემ მიხედეს შუაში მყოფ ნანკას
-კარგითთ გოგოოო კარგით-გაიცინა და წამოჯდა საწოლს მიეყუდა და ზემოდან დაზედაა
-შენ ირაკლი გკლავს შენ ის შენი ინკოგნიტო სანდრო
-შენ კიდე მაგ თენგოს ბეწვი კოგკლავს ნუ კოცნი არ გადაგეყლაპოსს-ტასომ ხელიდან გამოსტაცა და გაუშვაა
-ეეე რა გააკეთე
-ჩემი აზრით ტასოს საქმე კარგად აქვს უყვარს და ამ სიყვარულზე პასუხად სიყვარული აქვს, ვიცი მოგვარდება შეუძლებელია არ მოგვარდესს, ერთად იქქნებით აი მე კი ცალმხრივად მიყვარს და მეეჭვებაა ოდესმე სიყვარული მივიღო-შოკოლადის ფილა მოკბიჩა და გაჩუმდა
-შენც გეშველება,-ვიცი გეშველება
-მე საქმე არმაქვს კარგად, ვინთქვა რომ მასთან ვაპირებ დავბრუნდე, და არც ის ვიცი ვუყვარვარ თუ არა, მარგამ.სხვა თუ არაფერი მან ორი წელი მიმატოვა, ადგა და წავიდა არაფერი უთქვამს არც აუხსნია ადგა და წავიდა რიგითი ბ**.ვით მომექცა, იმ ღამესს შეცდომა დავუშვიი და ამით სარგებლობდა
-დარწმუნებული ვარ მიზეზი ექნებოდაა
-შენ არასდროს იცნობდი მაგრამ სულ ამართლებდი მას მაშო
-იმიტომ რომ უყვარხარ, ვიცი რომარა უბრალოდ *ებს როგორც შენ თქვი ორი წლის მერე არ მოუბრუნდებიან *ები ბლომადა სხვასთან წავიდოდა-გაიცინა
-შენ კიდეე უფრთო მერანო გეშველებაა აი ნახავ, ადრე თუ გვიან გეშველება, მაგრამ ასე ნუ ყრი მაგ ყურებს ადრე უფრო შემართებით იყავი ხოლმეე
-იმედს ნუ მაძლევ მაშოო და საერთოდ მომბეზრდა ჯობია დინებას მივყვე
-დინებას მხოლოდ მკვდარი თევზები მიყვებიან ისეთები რომლებიც ვერ შეცვლიან ვერაფერს, აი შენ შეცვლა შეგიძლია.
ჩემი დეიდაშვილია ის დეგენერატი მაგრამ შენს ასეთ მდგომარეობაში ჩაგდებას არ ვაპატიებ-ხელები მოხვია, მერე ტასოც მივიდა
-მაშო ყოველთვის რჩევებს აძლევს მარტოსულ, გულ გატეხილ დაქალებს თუმცა თვითონ არასდროს არავინ ყავსს
-გოგოო მწვრთნელი ხო არასდროს თამაშობს მოედანზე-გაეცინა და შოკოლადი ჩაკბიჩა
-გავსუქდებუთ
-ვივარჯიშებთ ისევ დაწყნარდი,-
-ისე კარგი გრძნობა იქნებააააა მონატრებული რომ გაკოცებს,
-საშინლადდ კინაღამ სული განვუტევეე, მაგრამ მაინც დავარტყიი სათამაშო არ ვარ
-რააა ნორმალური ხარრ?ვაიმეე ჩემმა ააყვარელმა ადამიანმა მაკოცას და იმას გავარტყაა
-ხო ვერ გაარტყავ შენ ხელებში ჩააკვდები-
-ნუ დამცინი ტასო, და ნურც შენ მაშო
-კაი ნუ იგრუზები
-თქვენ არიცით რა ხდება ჩემს გულში
-ტასო დაფიქრდეს,მე ვერ გაგიგებ იმიტო რომ ეგ სიყვარულის პროგმარმა არაქვს ჩემს ტვინს
-ხო აბაა არ გაქვს, გეგონოსს
-ადრე თუ გვიან ყველა ადამიანს უყვარდება, უბრალოდ შენს ცხოვრებაში ჯერ ის ერთი არ გამოჩნილაა, თავისუფლებით ტკბება, აი რომ გამოჩნდებბა მერე აქვს საქმე ცუდად, ყველაფერი ხდება..
გამთენისაას ერთმანეთზე გადახლართულებს ჩაეძინათ, მართამ.დილით რომ დაინახა გაიღიმა, ერთი ფოტოც გასაუღო და მერე ფრთხილად გავიდა, ამაყობდა ასეთი კარგი მეგობრები რომ.ყავდა მაშოს, გულწრფელი და კარგი მეგობრები.

კალაპოტში ბრუნდებოდა ყველაფერი, იშვიათად ნახულობდა ნანკა ირაკლის, ახალ ეტაპზე გადავიდა შეეცადა არ დაბნეულიყო ხოლმე მის დანახვაზე უჭირდა თუმცა აღარ ემორჩილებოდა გრძნობებს, ერთხელ თავის კურსელთან ერთად დაადგა გოგოებს და ირაკლის თავზე ნანკა და სულ გაგიჟდა ირაკლი, არადა ნანკა ფეიერვერკს ისროდა გულში.
ნანკასგან განსხვავებით სანდროს ხშირად ხვდებოდა ანასტასია, თითქმის ყოველ მეორე დღეს,ნელნელა ცივილიზებული ურთიერთობაც დაიწყეს, თუმცა სანდრო დუმდა არაფერს ამბობდა თუ სად იყო ორი წელი, როცა მაშო უსმენდა ანასტასიას ხვდებოდა რომ.ეს სანდრო ძალიან ეცნობოდა, ვარაუდობდა რომ ეს თავისი ექიმი სანდრო იყო და მალევე გამართლდა მოლოდინი, ნანკას უთხრა ეს ამბავი მაგრამ ტასოს არაა რაიცი რაში გამოვადგე სანდრისკოსო,
განერვიულებული იყო მთელი კვირა ტასო, და არაფერს ამბობდა ამიტომაც თვით მაშო ჩაერია მიხვდა მიზეზს და სანდროსს მიაკითხა
-უკვე მეორეედდ მომაკითხეეე, რაო პატარა რამოხდა-თბილად მოეხვია
-სერიოზული საქმე მაქვს
-რა საქმე?
-იცოდი ხო?
-რა
-ნუ იბეცებ თავს, ის რომ ანასტასია ჩემი დაქალი იყო
-კი-ვითიმ არაფერი ისე ამოილაპარაკა და გზა გააგრძელა-ოღინდ ახლა შენებურები არ ჩართო, თავი მისკდება,
-რა დამთხვევააა ტასოსაც, ადენი ტირილით-დაბღვერილმა გახედა
-რაა?
-როდის გაიგე?
-საავადმყოფოში რომ მოგიყვანეს მაშინ, შენს სანახავად იყო
-აჰა მაგიტომ ხო არ ცდილობდი ჩემთან ახლოს ყოფილიყავი-თაველბ მოჭუტულმა გახედა
-რა სულელი ხარ, უბრალოდ შენ საოცრად ხარ მხიარული და მაგიტომ ვიყავი ახლოს, ტასოს უშენოდაც მივწვდებოდი-გაუღიმა
-დავჯდეთ რაა დავიღალეე სანდროო ნახევარი საავადმყოფო შემომატარე
-კარგი წამოდი -კაფეში ჩავიდნენ
-10 წუთი გაქვს
-მეტი არც მჭირდება,საქმეზე გადავალ რა მოხდა შენსა და ტასოს შორის
-თავიდან დავიწყოო თუ...
-კრეტინო ბოლო ერთი კვირის მანძილზე, დანარჩენი კი ვიცი, არაა შენ თუ ისს სანდრო იქნებოდი რას წარმოვიდგენდი
-ალქაჯი ხარ შენც იცოდი ყველაფერი
-ვვარაუდობდი და მერე დავაზუსტე,შენზე გვიან გავიგე თუმცა მაინც, ისე საცემი ხარ გცემდი კიდეც მაგრამ ჯერ მოგისმენნნ..
-რას მოუსმენ
-რატომ მიატოვე ჩემი ტასიკო, ისე საუბრობდა შენზე, დარწმუნებული ვარ მიზეზი გქონდა თუმცა არ ეუბნები ამას ტასოს და ისიც გაბრაზებული და გულგატეხილია ამის გამო
-ეგეც ნაწილობრივ,
-კიდევ რა მოხდა-
-დაქალი არ გიყვება და ცნობისმოყვარეობას ვერ აჩუმებ
-ყავას შეგასხვ, მიყვება ტასოც მაგრამ ერთი კრეტინის გამო ცუდ ხასითზეა, მერე მეორე შენგად უნდა მოვისმინოო სხვა რამეც ამიტომ ამასაც მეტყვი იქნებ დაგეხმაროთ მერე
-ბავშვოოო
-სანდროო
-კარგიი, იმიტომაა ეგ შენი დაქალი გაბრაზებული რომ გაიგო როგორ ვეუბნებოდი მამაჩემს დააწინაურე მეთქი, არადა იმიტო ვუთხარი მართლა კარგად იცის რასაც აკეთებს მაგან არასწორად გაიგო პანიკები ამიტეხა, და იმის მერე აღარც მიყურებს
-მოიცაა მამაშენი ვინაა ან რა შუაშიაა ანნ..
-ლევანიაა მამაჩემი, ლევანიი და ამ საავადმყოფოს პატრონიც-ამოთქვა და თავზე ნერვიულად გადაისვა ხელი
-და ეგ ამბავიც ახლა გაიგო ჩემმა ტასომ
-ხო და არასწორად გაიგოო
-ყველა არასწორად გაიგებდა, შენ როგორ შეუყვარდი ან რატო შეუყვარდი ჩემს ჭკვიან გოგოსსს ეჰჰჰჰჰ, სიყვარული ბრმა კიარა ჩლუნგია
-გეტყოდი მაგრამ ბავშვი ხარ და ვერ გადაიტანს შენი ფსიქიკა
-გარყვნილოოო, კარგი ახლა ის თქვი სად იყავი ეს ორი წელი და რატომ არ დაბრუნდი რატომ მიატოვე
-ამერიკაში წავედი, ალბათ შენც იცი რომ ეს იცოდა ტასომ, იმ დროს არ ვაპირებდი ექიმობას, გზააბნეული და უბრალოდ მოხეტიალე ვიყავი, არაფერი არ მადარდებდა, ღამის რბოლებში ვღებულობდი მონაწილეობას ხოდა იმ ღამეს ავიჩეხეე და მომაკვდავი ვიყავიი, გერმანიაში გადამიყვანეს და ექვსი თვე კომაში ვიყვი, მაგრამ გამოვძვერი, მრე აღმოჩნდა რომ ვერ გავივლიდი, მაგრამ დიდი წვალების მერე ახლა დავდივარ, მთელი ეს დრო მკუნალობებს და დეპრესიებს შევწირე მოკლედ რომ ვთქვათ, მერე დამსაჯეს და მამაჩემმა შემომაგდო ამ საავადმყოფოში და ახლა თითქმის ერთი წელია მასწავლის
-არმჯერაააააა
-რა არ გჯერა
-ის არ მჯერა თვეების ჯერარგამომცხვარ პრაქტიკანტს როგორ მანდეს
-გიჟი ხარრ ამდენი მოყოლილიდან ეგ გაიგე - დაწყნარდი მანამდე ოთხი წელი ვსწავლობდი, უბრალოდ თავი მქონდა დანებებული, ნახევარწლიანი პრაქტიკაც მქონდა გერმანიაში, ესეც დაძალებით იყო არ ვაპირებდი ექიმობას
-აა მაშინ დავმშვიდდი, ისეე რამდენის ხარ? მოხუცი უყვარს ჩემს გოგოს
-25 წლის ვარრრ, საზღვარგარეთ ვსწავლობდი და მოკლედ მოვასწარი ყოველივე.
-რა მოასწარი დაწყებული რომ დაგესრულებინა სანდრო ექიმი იქნებოდი ახლა, მაგრამ საქმეს დავუბრუნდები ახლა ისევ ,რატო არ უთხარი ეს ყველაფერი ჩემს ტასიკოს
-უბრალოდ მინდა ჯერ ისე მაპატიოსს სიმართლის გარეშე, მერე ვეტყვი,
-კიი ასე იდიოტურად თუ მოიქცევი მჯერა გაპატიებსს,მაინც რატომ არ ეუბნებიი?
-არმინდა შეცოდების გამო დაბრუნდეს.
- ისა და ავარიის დროს თავი დასცხე ალბათ ძააააანნ, შერყეული ხარრ გეტყობაა,
-მამკობ კომპლიმენტებით, ასე ჯობიაა, რა აზრიაქვს მიზეზს მე ხომ დავტოვე
-აქვსსსსს, კრეტინოოო მეტის ღირსი ხარ, არ შეგეძლო დაბრუნებააა
-ტასო მიყვარდაა, ამას მაშინ მივხვდი ექვსი თვის მერე რომ გავიღვიძე მაგრამ იმ მდგომარეობაში მას რომ ვენახე არ მინდოდაა, საშინელებაა ვიცი იტანჯებოდა და ალბათ იმ ტკივილს ვერ ავუნაზღაურებ, ვერც დაკარგულ დროს, შემეძლო მიმეწერა მაინც მაგრამ არაფერი გავაგებინე,
-მართალი ხარ თუმცა ალბათ საჭირო იყო ყველაფერი უმიზეზოდ არაფერი ხდება შენ ახლა გაქვს იმის შანსი რომ ადგე ჩემს ტასიკოს აუხსნი ყველაფერს და გამოასწებ წარსულს დროა ბედნიერი მომავალი აჩუქო, მერე მაქეიფოთ ქორწილში,
-ხოდაა უნდა დამეხმარო პატარა ქალბატონო
-მე და შენ ძალიან კარგად ვუგებთ,
-მქონდეს იმედი?
- მოგიგვარებ, მხოლოდ იმიტომ რომმმ ვიცი ტასოს შენზე ამოდის მზე და მთვარე, უშენოდ დაცარიელებულია შენხარ პირველი და უკანასკნელი მისთვის-სერიოზულად გახედაა, ახლა წავალ და მოიფიქრე სად წაიყვანო ამ შაბათ კვირას ვიცი გექნება ადგილი სადმე წყნარი
-მაქვს
-დანარჩენი მე მომანდე, დამხმარე რაზმის წევრი მყავს, მე მომყავს მანქანამდე, მერე შენი საქმის შენიცი, მაგრამ რამე რომ შეგეშალოსსს თავვს გაგიტეხავვვ, განანებ საერთოდ რომ გამოჩნდიიი და გამოხვედი კომიდან,ისევ კომაში ჩაგაგდებბ.
-არასდროსს არ გავუშვებ ტასოს დანარჩენი უკვე უნდა გაგეგო
-შევთანხმდით სანდრიკო-ისევ გაიცინა-ახლა წავალ და შეგეხმიანები
-მადლობაა, განსაკუთრებული ენერგიიის მატარებელი ხხარ არვიცი ასეთი როგორ ხარ ბავშვოო, არვიციი ალქაჯო ყველაზე ჭკვინი ბავშვი ხარ-მოეხვიაა..

აჟიტირებული დააბიჯებდა მაშო, ნანკას მოახსენა ყველაფრი, მასთან ერთად განაგრძო მოქმედება ყველაფერი მოაგვარეს ორივემ, სანდროც გაიცნო ნანკამ და პარასკევს უკვე მზად ქონდათ ყველაფერი, სანდრომ მოახსენა სად იქნებოდნენ, ლამაზი სახლი იყო ტყეში ქალაქიდან საკმაოდ შორს, რათქმაუნდა გოგოები იყვნენ იქ და ყველაფერი გაარკვიეს, დიდი წინააღმდეგონის მიუხედავად მაინც თვითონ მოაგვარეს და დაასუფთავეს იქაურობა,სხვას ვერ ვენდობითო ყველაფერი ისე უნა იყოს როგორც ტასოს უყვარსო. ბოლოს კმაყოფილები წამოვიდნენ, მაშო შაბათს ისვენებდა ამიტომ პარასკევ საღამოს იწყებდნენ გეგმის შესრულებას და დაიწყეს კიდეც.
-ანუ ახლა ბატონო სანდრო ავალ და ვეტყვი ჩემს ძვირფასს რომ მაშო ცუდად არის კიბიდან დაგორდა და უნდა წავიდეთ
-არა მე ავალ ვიტყვი რომ ნანკაა ცუდად კიბიდან დაგორდათქოოო,
-მოიცადეთ გენიოსებო ისე მაშოს უფრო დაიჯერებდა-ირონიულად ჩაიცინა-თუმცა არ ივარგებსს იტყვის რომ საავადმყოფოში რატომ არააო იეჭვებს.
-ხოო მართალიაა სანდრო
-აბაა რა ვქნათ, მაშოოო იფიქრე იფიქრეე-აქეთიქით დაიწყო სიარული
-მოვიფიქრეეეეეეე-გახარებულმა.წამოიძახააა ჯერ ნანკას მოხვია ხელი მერე სანდროს ანიშნა მოდიო და მასაც გადახვია ხელი
მოკლედდ ახლაა სანდრო დაჯდები მანქანაში, შენ ნანკას კურსელი ხარ, ეს ნანკააა შევარდება ჩემ გოგოსთან ეტყვის რომ მე დავურეკეე სასწრაფოდ მოდით სახლში მარტო ვართქო, ხოდა ესც ვითომმ პირდაპირ გამოვარდაა პაემანზე იყოო, ხოდა არც დააკვირდებააა ჩაჯდება ნანკაც დაჯდება, მერე ივლით ცოტახნის მერე ნანკა აფთიაქთან გაჩერდებაა, მერე დაძრავ მანქანასს და წახვალლ.-კმაყოფილმა შემოჰკრა ტაში დაა გასწორდა
-კუბიდონი ხარრ
-კომპლიმენტები მერე ძვირფასო ახლა შეუდგეთ საქმეს, შენ რამე დაიხურე თავზე და სათვალეც გაიკეთე გიცნობს მაიმუნია.
ნანკა მართლა ავიდა მოიკრიბა თავისი არარსებული მსახიობობის ნიჭიი დაა მორიგეობინდან დაღლილი ტასო გამწარებული მირბოდა
-ძალიანაა ღმერთო ვამბობ იმ გოგოს რაღაც მოუვათქო როდის ისწავლის ის სიარულსს, გავგიჟდებიიი
-სწრაფად იმ მანქანაში გველოდება დემე
-ვინაა
-ჩემი კურსელიაა პაემნზე მივდიოდით და ეგრევე გამოვქანდი წაგიყვანო მითხრა
-ის სულელი რომ კარგად იქნება მომიყვები იცოდე, უკან დაიკავა ადგილი, ორი გაჩერების შემდეგ ნანკამ შეტყობინება სანდროს ანუშნა გააჩერეო
-აფთიაქში ჩავაალლ ბინტი არ ჰქონია სახლში
-კაი მიდიი.
-არ მიწყინოო ტასს, ბედნიერად-გაიცინაა მანქანა ადგილს მოწყდა და მერე ხელი დაუქნია
-რაა რახდება გაოგნებული წამოიწია სავარძლიდან და მძღოლს გახედა სანდრომ სათვალე მოიშორა ქუდიც
-რაა შენ მოიცაააა რაგააკეთეთ, რაგააკეთეს მომატყუეთ ხოო
-აბა სხვაგვარად აქ არ მოხვიდოდი
-გააჩერე მანქანააა გააჩერე ახლავე
-ბოდიში, უკვე ,ყველაფერიი, გადაწყევტილია,
-სანდრო გააჩერე-მეთქი
-ცოტაც და გავჩერდებით,

იმ საღამოს კიდევ ერთი წყვილი შეიქმნა იყვირა იკივლა მაგრამ ბოლოს დაჯდა და უსმენნდა, მერ ტირილი დაიწყო, ამდენი ხნის შემდეგ ორი ერთმაენთზე გაგიჟებული სხეული, ერთმანეთს ავსებდა ეს არიყო მხოლოდ ვნება ეს იყო გრძნობებით გაჯერებული სასწაული ყველა ელფერით გაფერადებული ურთიერთონა.. პირველად იყო ბედნიერი, არაამქვეყნიური გრძნობებით შეპყრობილი, იპოვე ყველა'ფერი.
-სანდროო-თავი გულზე დაადო დაა დაკუნთულ პრესზე ჩააყოლა თითი
-ეს ნაიარევები
-მოშუშდაა
-რამდენია, გეტკინა ხო და მე ამდრროსს გლანძღავდი თურმე კვდებოდი-ცრემლებმა ჯებირები გადმოლახა
-ჩშ-კოცნით ამოუშრო ცრემლები-ყველაფერი დამთავრდა მაპატიე რომ გალოდინე, ახლა მთავარია ერთად ვიყოთ სხვა ყველაფერი სულერთია,
-მიყვარხარ ახვლედიანო ყელა ცხოვრების ფერი ვიპოვნეე შენში. ბიჭი დაეწაფაა და კიდევ ერთხელ დაუკიცნა გოგოს ტუჩები.
ორი ზღაპრული დღე გაატარეს ერთად შემდეგ ყველას გააცნეს რომ ერთად იყვნენ, ოჯახები გაიცნეს და დაინიშნენ კიდეც ოფიციალურად.
სამი თვის შემდეგ ზაფხულის გრილ დღეს იყო დიდი ქორწილი, გიჟური დღე უამრავი ემოციააა, საუკეთესო დრო ატარეს ყველამ, მეჯვარეები რათქმაუნდაა ნანკა და მაშო იყვნენ, ყველაზე გიჟი მეჯვარები ყველაზე გიჟი პატარძლით.
შუა ცერემონიალი მიდიოდა, სადღეგრძელოს ამბობდნენ მაშო და ნანკა გაუჩინარდნენ, სიძის მეჯვარეები (ვაჩე და დათო) უკვე საძებნელად მიდიოდნე უცებ დარბაზი ჩაბნელდა, მხოლოდ ორი ნათურა მიიმართა შემოსასვლელისკენნ დაა გამოჩნდა, ორი სხეული, ექიმების ფორმები ეცვათ, ფონეიდოსკოპი ეჭირა ხელში ერთს, და მიხატული წვერი ამშვენებდა ეს მაშო იყოო ჩაირთო სიმღერაა დააა სინათლის ფონზე მივიდნენ საცეკვაო სცეენამდეე, დაა დაიწყო ნამდვილი წარმოდგენა, ისეთი გიჟური ლამაზი და ასევე მხიარული სანახაობა მოაწყვეს ყველამ კამერები მოიმარჯვა, აი მაშომ.ხალათი რომ გაიძრო და ნანკაა ხეელზეე გადაიწვინაა, ტასო სიცილით აყირავდა,
მერე ორივემ დაასრულეს ნომერი და ნეფე დედოფალი დააყენეს დარბაზის ცენტრში იმათმა.კი ნამდვილად აკოცეს ერთმანეთს, მუსიკა რომ დამთავრდა ორივე გადაეხვია ტასუნასს
-ჩემი გადარეულებიი ეს რა გააკეთეთთ ვაიმეეეეეეე რა როგორ მიყვარხართ
-მაშომ.მოიფიქრააააა იცი შემეშინდა მეთქი პირველ კოცნას მპარავსთქო ისე მიყურებდა-ამოიფხუკუნა ნანკამმ
-იტყუება ისე მიყურებდა მეგონა ირაკლის ხედავდა ჩემში და მართლა ტუჩებს მომაჭამდაა შემეშინდა
იცინოდა ტასო და უბედნიერესი იყო ორივეს მაგრად ჩაეხუტა
-ძალია ძალიან მიყვარხართ.
-ჩვენც და გვინდა სულ ასეთ ბედნიერს გხედავდეთ-
მერეე ბევრი მთვრალი ხალხი, ბევრი ნათესავი,ნანკა დათვრაა და სულ გააგიჟა ირაკლი, მაშო ნამოქმედარით ბედნიერიი იყურებოდა დაა იკას და ნანკას რო უყურებდა გრძნობდა კიდევ ერთი წყვილის შექმინის ისტორიას.
აივანზე იდგაა ნანკა დაა სიცილით ესაუბრებოდაა მაშოს,
-აუ გეფიცებიი წეღან მართკა ისე მიყურებდი შემეშინდა არ გწკოცნა
-გოოგო ისეთი კიარვარრ, თან მაგას გაგიკეთებდიიიი პირველ კოცნას მოგპარავდი-ხელი სასაცილოდ გადახვია
-ეჰ ჩემმა საყვარელმა ადამიანმაა რომ მაკოცოსს შოკით ავყირავდები შენ მართალი ხარ
-ნამიოკი ჩრტყმულია წავალ ახლა მეე ბავშვი ვარ-გაიცინა და გაურკვეველ ვითარებაში მიატოვა ნანკა
-ესეც სულ გაგიჟდა რამოუვიდა რასამბობს-უნდა გაყოლოდა ირაკლი რომ მივიდააა
-რა გაფორიაქებთ ქალბატონო მეჯვარე-ცალ ხელში სიგარეტი ეჭირა
-არაფერიიი უნდა შევიდე ბოდიში
-მოიცადეე-ხელი მოკიდაა სიგარეტი გადააგდო
-რაა?
-ასე რატომ იქცევი
-როგორ?
-გარბიხარ როცა მოვდივარ.
-გეჩვენება
-ის როგორ თქვიიი....
-რაა
-აი საყვარელმა ადამიანმა რომ მაკოცოს გავგიჟდებიოო
-რა რა...-გაიცინა ირაკლიმ და დაბნეულს ნაზად აკოცაა, ორივე ბაგე დაუკოცნა, ჟრუანტელმა დაუარა და გრძნობათა აჟიოტაჟში მოექცა, რომარა ირაკლის ხელი ალბათ მართლა წაიქცეოდაა,
-გემრიელი ტუჩები გაქვს მომაგრდი მძიმე ხარ ვეღარ გიჭერ-გაიცინაა გოგოს გაფართოებულ თვალებზეე კინაღამ ხარხარი აუტყდა, მერე შევიდა და ვითომ.არაფერიო ისე იქცეოდა აი ნანკა კიიიი გამოშტერებული დააბიჯებდა, სულ აღარ ახსოვდა არაფერი, ისევ იკას ბაგეებს გრძნობდაა და შიგადაშიგ იღიმოდა ხოლმე.
ბოლოს გიჟმა მაშომ სანდრიკოს ხათრით ღამის სიჩუმე გაფანტე იმღერაა, ნამდვილი სიგიჟე იყო ყველა ცეკვვდაა,
-რა გიჟიიი ხარრ-მოეხვია სანდო მერე ტასოს მოხვია ხელი წელზე
-მადლობა რომ არსებობბ, შენ რომ არა ყველაფერი უფრო ძნელი იქნებოდა, კუბიდონი და იდეების კორიანტელი გიჟი გოგო ხარ-ტასოომ კვლავ აკოცა
-ბედნიერები იყავით შვილებოო-გაიღრიჯა
-პირველ ბავშვს მე ვნათლავ იცოდეეთ წადით ახლა ვიცი რო წასვლა გინდათ, ჰეე გაიპარეით გაიპარეით, მალე მინდა ნათლული
უყურებდა დარბაზში მიმავალ მომცინარ წყვილს, მერე გუგა ამოუდგა გვერდით
-გიჟი ხარ მეც მიპოვე ვინმე კუბიდონ ხურცილავა
-სანდროს კარგი მეჯვარეები ყავდაა-სხვათაშორისად თქვა
-გუგა ვარრ მეე ნანკა კიარა
-ვიციი გუგგა რომ ხარ მაგიტომ გითხარი გასვიანო-გვალი ჩაუკრა და ხმის ამოღება ვერ მოასწრო სასწრაფოდ გაეცალა.
სახლში დაქანცული ხელში აყვანილი მიიყვანა მახომმ
-კიდევ კარგიი მსუბუქი არ ხარრრ
-ფეხები არ მემორჩილება მაინც ამომიყვანდი მაა
გაბრიელს მიუწვაა, გინდა თუარაა მასთან მინდაოო და ტკბილად დაიძინა.
დილით გაბრიელმა აკოცაა მაგრამ ვერ გააღვიძა მერე ადგა დაა წავიდა ქალბატონს კი სამ საათამდე ეძინა, გათიშულს.

დააა დადგაა დიადი დასვენების დრო, აგვიატოში ბევრი წვალების შემდეგ გაემგზავრნენ ზღვისპირა ქალაქისკენ,მაშო მაშოს ოჯახი ნანკა და მისი მშობლები,გახარებულები იყვნენ ასე ერთად რომ მოუხდათ წასვლა და მთელი გზა აჟიტირებულები არ გაჩუმებულან, ჩასვლისას ერთ სასტუმროში ახლსო დებარე ნომრებში დაბინავდნენ.

ოქროსფერ ქვიშაზე გაწოლილი ეფიცხებოდა მზეს და ზღვის საამურ ხმას უსმენდა.
ამდენი ხმაურის, ქაოსის და საშინელი ჩახუთულიბის, სტრესისა და დაღლილობის შემდეგ როგორციქნა სანაპიროზე იწვა და თავისუფლებას გრძნობდა, გიჟდებოდა ამ მომენტზე, ყველაფერს ივიწყებდა, ყველა ფიქრს და საქმეს აპაუზებდა, გადიოდაა დაა მარტო რჩებოდა საკუთარ თავთან დაცარიელებული, არაფერი ანაღვლებდა, თუ არ ჩავთვლით თავში მოხვედრილ ბურთს რომელიც ამ წამს გამოჩნდა მის ცხოვრებაში,
-რააააა ჯანდაბაააა- დარეტიანებული წამოდგააა დაა ფრენბურთის ბურთს გახედაა გაბრაზებულმა აიღო ხელში
-აა თავი წამაცალა კინაღამ, რაარი თუ თამაში არიცი, თუ სროლა არიცი რასიღებ ბურთს ხელში- თან აქეთიქით იყურებოდა და მალე მზეც დაიჩრდილა ვიღაც დაადგა თავზე, მოჭუტული თვალებით ახედა
-გოგონაა კარგად ხარ?-გაისმა ოდნავ ბოხი ხმა, და ლამის გადაყირავდა ხმამ იმდენად იმოქმედა და ისე მოეწონა, თუმცა ბურთი გაახსენდა და ფეხზე წამოდგა ერთი თავით მაღალ სხეულს ახედა,
- არა, არვარ, ასე მგონია სახე აღარ მაქვს,
-დაწყნარდით ადგილზეაა- მომენტალურად შეხვდა მწვანე და ცისფერი სფეროები ერთმანეთს,
-ჰა ჰაა სასაცილოა ძალიან, გირჩევთ აღარ მოკიდოთ ბურთს ხელი თუ თამაში და სროლა არიცით, კინაღამ სახე წამაძვრეთ
-მაშინ სროლა მცოდნია თუ კინაღამ წაგაძვრეთ სახე-ბიჭმა გაიცინაა ბურთი გამოართვა გაშტერებულს და წავიდა
-რაა რაა ეს რა სითავხედეაა, მოიცა წავიდაა ადგა წავიდა.არა ფეხზე იდგა და ისე წავიდა .თავხედო უზნეოო, ბოდიშიც არ მოიხადაა, ეს ღმერთოო თავხედი-ბუზღუნით გაემართა სასტუმროსკენ,
და მართასთან დაიწყო ბუზღუნი
-დედაა ნახეე ჩემს თავს ეს უნოდა კიდე
-რა კარგ დროს მიხვდი შვილო ჩემო ნიჭირეო მემგონი გიშველა მაგ ბურთმა
-დედააააააა ეგ არ მიგულისხმია, ვიგულისხმე რომ ისედაც სულ სადღაც ვურტყავ ხოლმეთქო-გაბრაზებულმა გახედა
-კარგი არ გეტყობა არაფერი, ისე ექიმთან წავიდეთ თუ გინდა შერყევა არიყოს
-არა არა არ მტკივა თავი არც გული მერევა და არც თავბრუ მეხვევა არაა შრრყევა
-ისე მაშიკო შენ ექიმობის ნიჭი გაქვს, არ გიფიარია ექიმობახე
-რაც ავირჩიე იმაზე ამაღებინა დიპლომი და ვიფიქრებ
-სამუდამოდ სწავლას აპირებ შენ
-კი აბა ისე რა ვაკეთო, ვისწავლი და ვიმოგზაურებ, -მხრები აიჩეჩა მართამ გაიცინა, ამასობაში გაბრიელიც შემობაჯბაჯდა
-გაბროო დათვოო როგორ ხარ
-კარგად მაშო კარგად და დათვს ნუ მეძახი
-უიმეე რატო
-ისე ჟღერს გოგოებს აღარ მოვეწონები, მასუქებს
-რაოოო-ლამის ძირს გაწვაა და ისე იცინოდა
-აუუ დეე გაიგეე ამ 5 წლის პატარიკოს დამიხედე რა-
-ეგ ბავშვი შენი დასერიოზულებული ვარიანტია დაიტოვებ ხო, მე ცირასთან გავალ
-ხო დავიტოვებ წადი დედუცი
მართა რომ გავიდა სახე მოჭუტული გახედა გაბრიელს ნაყინი?
- წვენთანერთად
-წავედით მაშინ-სიცილით მოჰკიდა ხელიი დაა გაუყვნენ გზას. მოსაღამოვებული იყო ამიტომაც სასიამოვნო სიგრილე იყო, სანაპიროს მიუყვებოდნენ, უყურებნენ როგორ ჩავიდა მზე, მზის მიერ დატოვებული ლამაზი ფერები ზღვაზე კიაფობდა და ნამდვილ სილამაზეს ქმნიდა
-ბელო ხო ლამაზიაა?
-ხო დათვო , უი უკაცრავად გაბრიელ
-ბელოო
-გისმენ ბარტყოო
-შენი აზრით გოგო რომ გეჩხუბებაა მოწონხარ?
-რაოოო? რატო გაინტერესებს გაბრიელლ -სიცილით შეხედაა
-ოოო მითხარი ახლა
-ვინ გითხრა რომ მოსწონხარო
-გუგამ მითხრა, ერთ გოგო სულ მეჩხუბება, ხოდა მერე ამასწინათ გუგამ გამომიყვანა ბაღიდან და შეამჩნია ეს გოგო და მითხრა მოწონხარო
-გუგას არ დაუჯერო შენ, გუგაას რამე რო შეეძლოს 23 წელი უცოლო კიარ იყიალებდა
-იყიალებდა რასნიშნავს?
-ანუ ივლიდა ბარტყო
-და მაინც შენ რასფიქრობ
-გააჩნია ყოველთვის არაა ეგრე, ჯერ შენ პატარა ხარ აი დიდი რომ იყო გაარჩევდი რადგან ეტყობათ გოგოებს, ასე შორიდან ვერ გეტყბი.შენ მოგწონს?
-რავიი კიიი
-მერე?
-ის სულ მაბრაზებს, პატარა ალქაჯია
-ჩემი მარწყი ბიჭი
-ბელო შენ ეჩხუბებოდი ხოლმე სხვებსს
-მე არა ბევრი მეგობარი მყავდა, თუმცა კიი ერთი ბიჭი იყოო გიორგი ერქვა-და უცებ გადაურბინა მოგონებებმა თვალწინ რამდენი ხანია აღარ გახსენებია გიორგი, მისი სახეც დავიწყებული ჰქონდა არაფერი ახსოვდა ბუნდოვანი იყო ყველაფერი მხოლოდ მისი ცისფერი თვალები უტივტივებდა გონებაში
-მერე მოგწონდა?
-არა სულ ვჩხუბობდით ერთხელ თავი გავუტეხე , ერთხელ ხელიც კი მოტყდა ჩემს გამო მერე ძალიან ვწუხდი ხოლმე, მეც ვტიროდი ძალით არ მინდოდა სისხლი რომ დავინახე ერთხელ გული წამივიდა და წყალი გადამასხა მერე შეშინებული მიყურებდა,
-ბელო რატო იღიმი ასე?-ეშმაკურად ახედა გაბრიელმა-
-რავიცი სასიამოვნოა ბავშობის წლების გახსენება
-ჩემი აზრით მაგიტო არ იღიმი
-აბა ბარტყო
-იმიტომ.იღიმი რომ გიორგი მოგწონდა -გაიცინაა
-რა სულელი ბიჭი ხარ
-ნახე ხოლმე გიორგიი?
-არა 15 წელია არ მინახავს ალბათ ძალიან შეიცვალა,შეიძლება ცოლშვილიც ყავს
-გეწყინებაა
-როგორ კითხვებს მისვავვ შენ ბიჭო -თავზე ხელი გადაუსვა
-წამოდი მანქანებზე დავჯდეთ ახლა კარგი
-კარგიი წავიდეთ
-საუკეთესო და ხარ
-შენ კი ძმა ხარ ძმაო-გაეცინა ანიშნა დაიკუზე უნდა გაკოცოო და მერე ხტუნვით წავიდნენნ.
ბევრი იცინეს ბოლოს კი გხარებულები და ენერგიისგან დაცლილები დაბრუნდნენ სასტუმროში, მულტფილსმს უყურეს და მერე კი ჩაეძინათ.

მზის ამოსვლის ნახვა მოუნდა ბულვარი გაირბია დაა ქვაზე ჩამოჯდა, ფრთხილად ამოიწვერა მზეე საოცარი სანახაობა იყო.ხარბად ჩაისუნთქა ჰაერი დაა ფიქრი დაიწყო, გუგა გიო ირაკლი დაა ტასო მოენატრა, ნანკა ჰყავდა მაგრამ ისინიც ძალია ენატრებოდა, არცერთი უნახავს ქორწილის შემდეგ, არადა ორი თვე გავიდა,
ფიქრებში ისე იყო გართული ნანკა როგორ მივიდა ვერ გაიგო
-ფიქრი წყლის პირასს-და ლამის ქვიდან გადავრდაა
-გოგოო სულ გაგიჟდი კინაღამ გული გამისკდაა ესსს
-კინაღამ არითვლებააა რაზე ფიქრობდი
-ბავშვები მომენატრნენ
-მეეც თან ძალიანნ, მოდი დაურეკე რა ტასუნასს
-ხო.ისე იქ საღამო იქნება მაგრამ.იმედია ღვიძავთ-ტელეფონი მოიმარჯვა და მალე ტელეფონის ეკრანზე გამოჩნდა მომღიმარი ტასო
-ქმრის მიერ დატყვევებულო როგორრ ხარრრ
-მაშიკოოო, კარგადდდდ გოგოოოო მშვენივრადდ, აქ ისეთი მაგარიაა
-აბა ჭკვიანი მეჯვარეები რო გეყოლება გენაცვალეე კი გაერთობიი და იგულავებთ ოქროებო
-შენ როგორ ხარრრ
-მეც მშვენივრად ზღვის ნაპირზე ვზივართ მე და ნანკაა-ნანკაც მიესალმაა დაა მერე დაიწყესს
-მომენატრეთ
-ჩვენც,
-ივი დღეს საჩუქრები გიყიდეთ
-აუუ რამაგარიააა და როდის ჩამოხვალთ
-ერთ კვირაში
-დააა მე რა მიყიდეთ
-რა და გასაბერი კაცი გიყიდეთ მაშო-საიბარში ჩაერია სანდეო
-ოოო სიძე ბატონო აქ ყოფილხართ მოგესალმებით
-მპგესალმებით ცოლის დაქალებოო
-აუ თენგოსთვისაც წამოიღე რამე
-მოიცა თენგო ვინაა-სანდრომ შეხედა ტასოს
-კატააა
-ვინ
-ვინ კიარა რა.
-თენგო რა კატის სახელიაა-სიცილი დაიწყოო სანდრომ
-იმედია ბიჭი მაინცაა
-ხოო, წითელი და ცისფერი ფერი მოსწონს ძლიან, ვიცი ტასოს არუყვარს მაგრამ.ისე თენგო თბილია და მას ძლაიან უყვარს
-საყვარელიი
-სად დატოვე
-დეიდასთან და ძალიან მომენატრაა ..
კარგა ხანს ისაუბრეს მერე გათიშეს და გოგოებიც დაიძრნენ სასტუმროსკენ.

შემდეგი კვირა ძირითადად წვიმდა, ხან კითხულობდა ხან ფანჯრის რაფაზე იჯდა და რაღაცეებს ჯღაბნიდა, სააღამოობით გადიოდა ნანკასთან ერთად, ცოტა მოწყენილობა იყო, ერთ დღესაც სასტუმროს ოთახში შეიჭრნენ ბიჭები ირაკლი გუგა და გიორგი დაადგნენ თავზე მოულოდნელად ნანკას და მაშოს, გახარებულებიი დიდხანს ეხვეოდნენ, ნანკა ჯერ არ ეკარებოდა ირაკლის მაგრამ მერე ირაკლიმ მოხვია ხელები სიცილით და გაინაბა, საღამოს ანასტასიაა დაა სანდროც რომ მოვიდნენ პიკი იყო გახარებულები კლუბისკენ დაიძრნენ ბევრი დალიეს იცეკვეს იმღერესს, და ძალიან ბევრი იცინეს, ნამდვილად სასიამოვნო იყო ამდენიხნის უნახავი მეგობრების შეხვედრა.
მაგრამ მეორე დღეს უკვე იყოო საზიზღარი ნაბახუსევი, ყველა მაშოს ოთახში იყო და მინერალურებით ერთად უმკლავდებოდნენ ბახუსს.
-თავიიი სადაა ჩემი თავიი დავეცი და მომძვრაა - ამოთქვა მაშომ,მინერლური დალია და საწოლზე დაეხეთქა ვიღაც იყო გაშხლართული
-გუგააააააააააა გაეთრიეეეეეეე
-ნუ ყვირიიიიი გოგო გუგა არვარრ გიორგი ვარრ
-....გვრიტებოო თქვენც აქ ხართ, აქ ხართ ყველანიი წამოიწიაა და თვალი მოავლო
-აქ ვართ აქ
-რა ბევრი მეჩვენევით
-რომ.გეჩვენებით საერთოდ მისასალმებელია ეგ-ირაკლიმ ამოთქვაა დაა მინერალური მოიყუდა
-აუ გასკდაა თავიი რამდამალევინა ამდენი-აწუწუნდა ნანკა
-არმახსოვვვვსს აუ რანაირი ვარ ასეთი დღე არმახსოვს-ტირილამდე მისულმაა თავი მიადო ახლა უკვე გუგასს
-შენ რატო არ კვდები
-რავიცი გამოვედი მეე, -გაიცინაა და შუბლზე აკოცა.
-სხვათაშორის ამან და გაბრიელმაა შემოგაწოდათ მინერალურები
-ოოო სიძე ბატონო ამეტყველდი
-ბავშვო დამღლეეე უკვეე
ნუ მთელი ნახევარი დღე ასე იყვნენ საღამოს მოვიდნენ აზრზე, სანაპიროზე დახტოდნენ ბოლოს და ბევრს იცინოდნენ,
მარტო იჯდა ოთახში გაბრიელი შემოვიდა
-ბელო
-რაო ბარტყი
-აჰაა ეს გუშინ გამოგიგზავნეს
-რარის შიგნით, შენ სადნახეე? ან ვინ გამომიგზავნა
-რამდენი შეკითხვებია, არ გამიხსნია, დედა მოვა და გეტყვის ვინც.-გაიცინა და გავიდა
კონვერტი გახსნა მაშომ
-რა უცნაური ვინმეა ეს ბავშვი, ახლა როგპრია და მერე წარმომიდგენია, უცებ გაშტერდა ბაღის ფოტო რომ დაინახა თვალები გაუფართოვდაა, ფოტოზე მასთან ერთად გიორგი იყო, ჩახუტებულები იყვნვნენ მოულოდნელი ფოტო იყო მაშო უცნაური სახით იყურებოდა გიორგი კი იცინოდა
-ეეეს გიოოო-ხელი მოუსვა ფოტოს და გაიღიმა მერე აატრიალა
-16 წელი გავიდაალქაჯო.
გ.წ.
-ნეტავ სად იპოვნა ეს ან ეს რა თამაშიაა-გაოგნებული იყურებოდა და გაბრიელისკენ გავიდა
-გაბრიელ
-ხო ბელოო
-მითხარი ეს ფოტო ვინ მოგცაა
-დედას კითხე მე მეზარება ახლა ლაპარაკი-ტელეფონზე გამწარებული თამაშობდა
-რააა
-არვიცოდი ფოტო თუიყოო მაჩვენეეე-უცებ დასტაცა და მერე სიცილი დაიწყო
-რა გაცინებს -შეუბღვირა
-რა სახე გაქვს, ეს ვინარი ის გიორგიაა? რანაირები ხართ-
-ნუ იცინი მომეცი ესს და გადი ახლა აქედან მერე გაგესაუბრებიიი შენ
-დედაა სადიყავიტ გუშინ და ეს ფოტო რაარი?
-ვაიმე ვერ დაიჯერებ შვილო, გუშინ კლუბში რომ წახვედით მე და მამაშენი კაფეში გავედით და იქ შემთხვევით მაიას გადავაწყდით ამდენი ხნის შემდეგ
-ვინ მაიას და პაატას გადავაწყდით
-ეგენი ვინ არიან?
-მაშო ბაღში წერედიანი რომიყო და სულ რომ ეჩხუბებოდი, გიორგიი ერქვა, მაგ ბავშვის მშობლები, ძალიან გაგვეხარდა არაფრით აღარ გამოგვიშვესს და მერე სახლში მიგვიპატიჟეს.
-რაოო
-ხო ხოო ჩვენთანაც დავპატიჟეთ, რა კარგი ხალხი არიან სულ არ შეტყოობიათ წლები.
-მოიცა და გიორგი ნახეე
-კი შვილო იმან გამოგვატანა ეგ კონვერტი რა კარგი ბიჭი დამდგარა,
-ანუ ბათუმშიაა?
-ხო სამწუხაროდ დღეს გაფრინდა იტალიაში თორემ ნახავდი
-ძალიან არ ვკვდები ნახვის სურვილით-გაიცინაა -მე მისი მშობლები უფრო მიყვარდა ხოლმე მაია დეიდა სულ შოკოლადებს მაჭმევდა,
-ხოდა სხვათაშორის თქვა რომ კიდევ გამომიარეთო უნდა შენი ნახვა ოთხშაბათს დაგვპატიჟა
-ვაა რა კარგიაა მაშინ წავიდეთ და ვნახოთ.-
ფოტო აიღო და კარგად დააკვირდა უცნაურად იგრძნო თავი მთელი ღამე ვერ მოისვენა უყურებდა ფოტოს და წარმოიდგენდა როგორი იქნებოდა გიორგი ახლა.აზრზე არიყო რატომ ფიქრობდა ამდენს. მერე გადაცყვიტ ,,facebook" ით მოეძებნა იქნებ და ეცნო, მაგრამ ვერაფერი ნახა რამოდნეიმესს დახურული პროფაილი ჰქონდა დანარჩენები არ ჰგავდნენ ცისფერ თვალება არცეთი იყო ბოლოს მობეზრდა და ლეპტობი დახურა.

ნანკა გარეთ იჯდა და ვიღაცას წერდა ღიმილით ირაკლი რომ მივიდა
-ნანულლ რაოო ვის ვწერთ გაღიმეებულიოო
-რა შენი საქმეეაა, და საეეთოდ ნანულის ნუ მეძახი
-უკვე ჩემი საქმეა
-ვითომ რატომ
-იმიტომმ-გაიცინა
-აუტანელი ხარ
-მაგრამ მიტან და საერთოდ გიჟდები ჩემზე,
-იდიოტიც ხარ,ძალიან აგივარდა ჩემი სიყბარული ხო თაბში გიხარია რომ მაგიჟებბ? რომ.თამაშობ, ყოჩააღ მაგარი ხარ, იმდენად მიყვარდი რომ უკვე შემძულდიი ვეღარ გიტან საერთოდდდ ყველაფერი გააქრაა იცი რატომ?
იმიტომ რომ ასეთი ხარრ, მოთამაშე საერთოდ მაშოს ხათრით გიტან მაგრამ ვეღარც მნახავ შენ საერთოდ ვერსად ვეღარ მნახავვ არ გაბედო არაფრის თქმა, დღეიდან დაივიწყეე სახელი ნანკა, მე ასე მოვიქეცი დაგივიწყე და ჯანდაბაში გაგიშვი, შენთან ერთად ძველი ყურებამდე შეყვარებული ნანკაც, ირონიულად ჩაიცინა მერე გამართული მტკიცე ნაბიჯებით წავიდა და დატოვა გაცოფებული ირაკლი, ბრაზისგან თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა და ძარღვები დაბერვოდა,
ღრმად ამოისუნთქა ნანკამ თავს ტირილის საშუალება არ მისცა, ნომერში ავიდაა თუმცა მაინც ვერ დაიძინა, ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა და ვარსკვლავებს უყურებდა, სასიამოვნო ნიავი ქროდა და ჟრუანტელი უვლიდა,
ამ დღის მერე ირაკლი იყო ნანკას დღეში, ყველგან თვალებით ეძებდა რას აღარ აკეთებდა თუ სადმე წააწყდებოდა ჩვეულებრივ უვლიდა გვერდსარც კი შეხედავდა ხოლმე,
პარკში იყო საქანელაზე მოკალთდა და მზის ჩასვლას ადევნებდა თვლსდა ფიქრობდაა, ფიქრობდაა ყველაფერზე მათ შორის ირაკლიზეც, კმაყოფილების გრძნობა უჩნდებოდაა, თუმცა იმასაც აცნობიერებდა რომ დაკარგა, ერთადერთი ცხოვრების სიყვარული დაკარგა..

სანაპიროზე იყვნენ მაშო გაბრიელთან იყო და ქვიშით აშენებდა რაღაცას თან იცინოდა, გაბრიელი სულ გადარია მერე ადგა ბავშვი და გიგასთან ერთად წყალში შევიდა, მაშო კიდე ქვიშის სასახლეებს უყურებდა და უცებბ ერთერთი კოშიკის თავზეეე ბურთი დაეცა, ისევ ფრენბურთის ბურთიიი, გაბრაზებულმა.აიღოო
-ჯანდაბაააააააა დაინგრააა-პატარა ბავშვივით უყურებდა, მერე იგივე ხმა გაიგოო და ისევ ის თავხედი გამოჩნდა ( როგორც მოიხსენიებდა ხოლმე)
-ვხედავ განსაკუთრებულად იზუდავთ ბურთებს-ისევ ართვაა ხელიდან დაა ოდნავ ჩატეხა ტუჩის კუთხე
-ბურთებს კიარა უზნეო და თავხედ ადამიანებს-ამოილაპარაკა და დოინჯი შემოირტყა
-რაოოოოოო-წასული შემობრუნდა და გაბრაზებულმა შეხედა
-რაც გაიგეე თავხედი ხარ ჯერ სახე მატკინე მაგ ბურთით ახლა კი კოშკი დამინგრიე-ბოლო ცოტა ბავშვივით გამოუვიდა და მერე ინანა რა მალაპარაკებდაო
-პატარა ბავშვი გავაბრაზე, დაწყნარდი კიდევ ააშენებ ქვიშის სახლებსს, არიტიროო შენ-ირონიულად შეხედაა, -ისეე ჩემი ტერიტორიააა და ხმას ნუ უწევ ჩამმოსულო-დაცინვით შეხედა და წავიდა...
გაბრაზებული გავარდა მაშოც ადგილს ვერ პოულობდა, ვერ ისვენებდა სულ ახსენდებოდააა და ირეოდა მის სითავხედეს რომ ვერ პასუხობდა.

ორ კვირაში დატოვეს ზღვა მზე და დაუბრუნდნენ თბილისს, ხო მართლა გიორგის ოჯახში იყვნენ ძალიან თბილად მიიღო მაიამ.და პაატამ მაშო, თუმცაა გაგიჟდა გიორგიზე ვერაფერი რომ ვერ გაარკვია, ვერც ის თუ როგორი იყო სახლში არიყო, მხოლოდ ის გაიგო რომ მზარეული გახდა, სხვა ვერაფერი.
წვიმიანი ამინდი იყო, უნივერსიტეტიდან ახალი დაბრუნებული ახალ სტატიაზე ფიქრობდა,მერე გადაწყვიტაა საყვარელ კაფეში წასულიყო ასეც მოიქცა
ერთ საათში კაფეში საყვარელ ადგილზე იჯდა ნამცხვარს და ბროწეულის წვენს მიირთმევდა თან გარემოს ზვერავდა, შეამჩნია რომ გვერდით მაგიდასთან ორი ბიჭი იჯდა ვიღაც პატარა გოგოსთან ერთად, ამოიცნო ის ბიჭი მაშინ ბურთი რომ ესროლა თავში და გაბრაზდა, საშინელმაა აზრმა გაუელვა თავში, მოტანილი წვენი აიღო ხელში დაიძრა გასასვლელისკენ და ზურგით მჯდარ ცისფერ პერანგიან ახალგაზრდას წვენი გადაავლო, ბიჭი გონს ვერ მოვიდა მაშოსს გახედაა და მანაც იცნოო, მაშო კმაყოფილი მზერით იყურებოდა, გაბრაზებულმა გახედა
-რასაკეთებბბ სულ გაგიჟდი
-სვაგანნ მიმქონდაა ხელიდან გამივარდა უკაცრავადდ,ისე არ ემჩნევა ძალიან, მოუხდა-მხრები აიჩეჩა მალევე მოესმა ბიჭის მაგიდიდან გხუკუნი, თანხლებმა პირებმა ბიჭის თვალების ბრიალზე შეწყვიტეს სიცილი,საპირფარეშოსკენ წავიდა დაა თავისი ქცევით კმაყოფილი იყო
-მოუხდება მეტის ღირსიაა აბა თავი გამიტეხა და ბოდიშიც არ მომიხადა ვალი გასტურებულია ნიჟარის წინ იდგაა, უცებ კარში გავებულუ ბიჭი რომ შემოვიდა დაა კედელზე უხეშად ააკრა
-ეეიიი რასაკეთებბ
-როგორ გაბედე-ისე უყურებდა თითქოს მოკვლას უპირებდა-შენ მე წვენი გადამასხი, თავი ბაღში გგონია, პატარა უტვინო ბავშვივით მოიქეცი ხვდებიი?
-როგორ ბედავვ ასე საუბარსს-თითქოს ძალა მიეცა ხელი კრა და მოშორება სცადა თუმცა ამაოდ
-რასაც დასთეს იმას მოიმკი ეს ჩემი ტერიტორიაა დაა სამაგიეროს დრო იყო ჩამოსულოოო- ბოლო დამარცვლა,.მტკიცედ უთხრა და თვალებში ჩახედა, და იმ დროს უცნაური გრძნობამ მოიცვა, -გამიშვიიი
-არსად არ წახვალ
-რა რასაკეთებბ
კარი გადაკეტაა,უკვე ფიქრობდა მანიაკს გადავეყარეოო, თავბედს იწყევლიდაა ბიჭმა პერანგი გაიხადა, მოუჩანდა იდეალური სხეული, რამდენიმე ტატუ იწონებდა თავს მზერა გაუშეშდა მაშოს მაგრამ გამოფხიზლდა
-აიღეეე და გაასუფთავე
-ხუმრობ ხოო, მეტი საქმე არ მაქვსს- გვერდი აუარა,თუმცა ხელი მაჯაზე მოუჭირაა და უხეშად მოატრიალა
-გარეეცხეე-
-ველუროო მეტკინაა-აცრემლებულმა მიხედა ბიჭი გონს მოეგო მერე გაბრახებულმაა წაართვა ზედა
-გავრეცხო ხო?
-დიახხ
-კიბატონოოო, გაბრაზებულმაა ნაკერი იპოვნა დაა შუაზეე გახია ეს პერანგი
-აჰაა გავრეცხე -აიღო ნაფლეთები მიაყარა- შეგიძლია ჩაიცვაა, სანამ აფეთქდებოდა მანამდე გავიდა საპირფარეშოდან საშინლად გრძნობდა თავს ლამის გული ამოუვარდა მიხვდა რომ მტრად გადაიკიდა ბიჭი და ამიერეიდან უნდა მორიდებოდა.

სახლში ნანკა და ტასო დახვდნენ და დაავიწყდა მომხდარი დროებით
-დაკარგულებოო-ორივეს ღიმილით მოეხვია
-როგორ ხაარრრ
-მშვენივრადდ თქვენ როგორ ხართ? გახსოვართ კიდეე
-შენ დავიწყებას სკლეროზიც კი ვერ შეძლებსს
-ხო დღეს ვისვენებდი და გამოვედით,
-ვა ვა ქმარს როგორ შეელიე მერე,
-ის იყო მორიგეობაში-ენა გამოუყო ნანკამ, ოთახში იყვნენ ისე როგორც ძველად, მაგრამ უფრო შეცვლილები ანასტასია გათხოვილი ნანკა უფრო რაღაც განსხვავებული ხასიათით, მაშო კიდევ დაქანცული ისევ თენგო ეწვინა გულზე
-მოყევით ახლა რახდება, შვებულებას იღებ ტასიკოო?
-ჯერ არა, ჯერ მეოთხე თვეში ვარ გოგო რადროს ეგაა,
-აირიე დაირიე, არფერი აღარ მოგწონს დაა დავიჯერო ეგ საავადმყოფო არ გაღიზიანებს?
-სავადმყოფო არა ნანკაა, რავქნა მარტო ვერ ვჩერდები
-აბა სანდრო დეკრეტულს ვერ აიღებს, კაცია არ აქვს უფლება-მხრები აიჩეჩა ნანკამ
-კარგით რაა,და მაშო ეგ კატა გაიყვანეე ახლაა
-კარგი არ გაბრაზდე აი გავა, მიდის იატაკზე დასვა და ოთახიდან გავიდა გატრუნული თენგო
-რა ადვილია ადრე ჩხუბი მიხდებოდა
-ნათლულის გამო თორეე თავზე დაგისვავდი?
-აუუ ძალიან მომენატრეება ხოლმე თქვენი კამათი თენგოზე-ნანკამ გაიცინაა
-შენ რაშვები, დემე რას შვება
-არაფერს, საერთოდ არ მაიმტერესებსს, მაღიზიანებს-სახეზე ჩამოისვა ხელები
-არადა იდეალური ზრდილობიანი ბიჭია
-ეგ მაღიზიანებსს, მართლა კარგი ბიჭიაააა არვიცი რა არვიცი
-ამას მხოლოდ უტვინო უჭკუო ცისფერთვალება ბიწები მოწონს, და უყვარსს
-ზოგჯელ სურვილი მაქვს ის შენი ირაკლი ავიყვანო და მოვიტაცო არსად გავუშვა
-ოჰოოო მერე ხელს რაგისლის
-სისულელეა, მას არ შევუყვარდები და საერთოდ ბათუმშუ ველაპარაკე, მორჩება ყვრლაფერი რომ გავემგზავრები იქნებ სიშორემმ მაინც დამავიწყოს
-კი არ დაგავიწყებსს ჭკუიდან შეგშლის და უფრო შეგაყვარებს
-აღარ შემიძლია, ლამის ტირილით ამოთქვა დაა ჩაეხუტაა მაშოსს
-რატომაა ასეთი, შენი დეიდაშვილი არაა უთხარი ნუ მტანჯავს მაინც, იმ დღეს რომ მაკოცაა მე კინაღამ მართლაა გული წამივიდა, ის კიდე არიმჩნევს არადა სულ მასზე ვფიქრობ
-ჩემი კუსაა, კარგი დაწყნარდიი ყურებს მოვაჭრი
-მე თუ მკითხავ ირაკლისაც უყვარხარ-ამოილაპარაკა ტასომ და შოკოლადიანი კარაქი პურზე წაუსვა- უბრალოდ შტერია და ვერ ხვდება, ან ხვდება და გაწვალებს, რავიცი
-რას ბოდავ მაგ ბავშვმა სულ აგრია შენ,
-არა იცი მეც ვეთანხმებიიი,
- წავალ და იქნებ მოვიდეს გონს ჩერჩეტი როააა, ნეტა მასე იყოს მერე ნახოს მაგან როგორ უნდა წვალება
-ოი მოიცა ოცნებებშია არ წახვიდე, დარწმუნებული ვარ შოკოლადივით ჩაულღვები ხელებში
-ეგონოს და გეგონოთ თქვენ-
-როდის მიდიხარ?
-ამ კვირასს
-მომენატრები და სამეული შეხვედრები მომენატრება-ცრემლები წამოუვიდა ტასოს და ხელები მოხვია
-ნუ ტირიი ეეე
-მეც მეტირებაა-ნანაკმაც გადმოყარა ცრემლები, მერე მაშოც ააიყოლიეს იჯდნენ ასეე სამივეე ერთმანეთზე ჩახუტებულები და ისე ტიროდნენ თითქოს ვინმე დაიღუპაო, დაფეთებულმა რომ შეაღო მართამ კარიიი მერე მოვიდნენ გონსს და მიხვდნენ რომ ძალიან შეიჭრნენ როლებში
-რამოხდააააა? ტასო შვილო რმაე მოგივიდა რა გატირებთ?-სიცილი რომ დაიწყეს სულ გაგიჟდაა მართა
-მშვიდობაა გაქვთ
-ჩვენ უბრალოდ ნანკას წასვლაზე ავტირდით
-მაშოო გული გამისკდა არანორმალურები ხართ, ვაიმე გადამრევენ მე ესენიი,
-აი ხომ.გითხარი დედაა, სამივე ერთნაირად ურევენ ესენი-საყვარლად ამოთქვა უკან მოსულმა გაბრიელმაა და მართას გვერდი აუარა ოთახიდან ლეპტოპი აიღო
-ამას უყურეთ ამ პატარიკოოსს
-ლეპტოპი მიმაქვს მაშო ოღონდ ესეც ტირილით არ გამოაცილოთ მალე მოგიტან-გაიცინა და გავიდაა, მართაც წავიდააა და გოგოები ახლა იცინოდნენ, საწოლზე გულაღმა დაწვნენ
-იცითთ დღეს ის ბათუმელიი ვნახეე-სხვათაშორისად ამოთქვა მაშომ
-რაა
-ხო ვნახეე დაა წვენი გადავასხი თავზე
-მოიცა ის რომ გაგაგიჟა და ლამის ჭკუიდან რომ გადახვედი
-ხო ნანკაა, ახლა უნდა გენახათ გამოვასწარი თორემ ნამდვილად მომკლავდა
-ნაპერწკალი ხომ არ გაჩნდააააა -
-ნანკააააა ვინმე მამრობითი სქესის წარმომადგენელს რომ შევხვდები მაგაას რატომ ამბობ, ნაპერწკალი კიარა რომ მნახავს ამკუწავსს-გაიცინაა
-დაგვრჩა ეს შინაბერა
-ეჰ ტასიკო დაწყნარდით, სამაგიეროდ ჩემი შვილები რომ არ მეყოლებაა თქვენსას მივხედავვვვ
-ბავშვები ჩემთის მინდაა მეეე ისიც საკმარისია რომ მონათლავ
-ტუტუცი ქალიააა-გაიცინა და ნანკას გახედა
-გეთანხმები.
-ეე მოიცა ხელზე რა გაქვს-უცებ შეამჩნია ტასომ
-აა ეს იმ თავხედმაა ბროწეულის წვენი რომ გადავასხი საპირფარეშოში შემოვარდა გამირეცდე ახალა პერანგიო და მომიჭირაა
-ჩალურჯებული გაქვს, ნორმალურები ხართ? გაურეცხე?
-მეც ახლა შევამჩნიე ისე, არაა დავუხიე
-სულ რომ არ მიგახრჩო კი მიკვორსს-ახარხარდნენ გოგოები
-დაცვით იარე
-აუ რა ტანი ქონდა ისეეე,
-ვა ვაა შენ ხარ
-რამოხდა ისე ავღნიშნე-მხრები აიჩეჩა.
იმ ღამით აღარ გაუთენებიათ, ტასოს მოუფრთხილდნენ და პირველი იყო რომ.დაიძინეს ისევ ისე მოეხვივნენ ერთმანეთს, თავიდან ლანძღავდა მაშო რას შემომეხვიეთო მაგრამ მერე კარგად მიიტრუნა.

კვირად გააცილეს ნანკა, აცრემლებულები ეხვეოდნენ დიდხანსს
-კარგით ნუ ტირით ჩამოვალ ხოლმეე და სულ დაგირეკავთ
-ძალიან მოგვენატრები
-მეც, რაარი ასე თუ გიყვარდით არ ვიცოდიი,
-აახლა მეც ტირილს დავიწყებ-ხმა დაიწვრილა გიორგიმ და გოგოები გასწია-მიმიშვით ომში ხოარუშვებთ გოგო.ისწავლი და ჩამოვა ისევ, სიცილით მოეხვიაა
-ჭკუით ხუჭუჭაააა
-კარგად გიუუნა-მერე გუგა მივიდა
-იცოდე რომ ჩამოხვალ.რამე ორიგინალური ჩამომიტანეე გეჟოოოო
-იდიოტოოო შენც კი მომენატრები- გაიცინა კიდევ ერთხელლ მოავლო თვალი აეროპორტს გული საშინლად წყდებოდა ირაკლი რომ არ მოვიდა, ცრემლი ჩამოუვარდა,
-აბა კარგადდდდ-არაფერი უთქვამს ღიმილით დაუქნია ხელი და რეგისტრაციის გასავლელად წავიდა უცებ ხმა გაიგოო
-ნანაა მე არ მემშვიდობებიი- დაა ყველაფერი შეწყდა, ირგვლივ ყველაფერი გაქრა, არეულ ხალხში დაინახა როგორ მიდიოდაა ირაკლიი, სწრაფად მუახლოვდა და გაშეშებულს ტუჩებზე აკოცაა მაგრად მოეხვიაა და ყურში უჩურჩულა
-მალე დაბრუნდი ციცქნაა, ვიცი უჩემოდ გაგიჭირდება
-თახედიი იდიოტიი- ხელები თვითონაც მოხვია
-კრეტინი დაგავიწყდა
-ეგეც
-აბა ჰეეე, ჭკუით იყავიი, და ეცადე ძალიან არ მოგენატრო
-დიდი წარმოდგენა გაქვს თავზე, საერთოდ დაგივიწყებ, -მოშორდა მერე გაიცინა და შევიდაა გული სალტოებს აკეთებდა, ცოტა ტკივილს გრძნობდა რომ ვეღარ ნახავდა, აი ირაკლი კიი ახლა უარეს დღეში იყო, ღიმილი მაშინვე მოიშორა როგორხ კი ნანკა გაუჩინარდა
-მეც ძალიანნ მიყვარხარ ციცქნაა-კიდევ მის სურნელს და მისი ტუჩების გემოს ფრძნობდა.
იმ საღამოს ყველა მოწყენილი იყო ნანკას წასვლის გამო თუმცა ნელ-ნელა მიეჩვივნენ ხირად ეააუბრებოდნენ ერთმანეთს, მხოლოდ ირაკლი ბერ ეგუებოდა სიშორეს, მხოლოდ მას არ ელაპარაკებოდა ნანკა, და სიგიჟის ზღვარამდე მიიყვანა ამ პატარა ციცქნა გოგომ.

გავიდა დრო, გაიელვა რამდენიმე თვემ მაშო ხურცილავამ როგორც იქნა მიაღწიაა მიზანს და უკვე რედაქციიდან გადაიყვანეს ტელევიზიაში, თან ზუსტად იმ.ტელევიზიაში რომელზედაც ოცნებობდა, გახარებული დააბიჯებდა ყველაფერს სწავლობდა,თავიდან რამდენიმე პირდაპირ ეთერზე ნერვიულიბდა თუმცა მერე ყველაფერი შეითვისა და აღარ უჭირდა, ტელევიზიიც დირექტორიც გაოცებული იყო და ძალიან მოსწონდა წარმატებული დამწყები ჟურნალისტი, დეკემბერი იყო, დაავალეს რეპორტაჟი ცნობილ რესტორანთა ქსელის შესსახებ გაეკეთებინა, ერთ-ერთი შოუსთვის, სიამოვნებით დათქნხმდა დაა გადამღებ ჯგუფთან ერთად წავიდა რესტორანში რომელიც თბილისში იყო, და ჯერ კიდევ უცნობ მეპატრონესს უნდა შეხვედროდა თუმცაა კარგად ნაცნობი მამაკაცი რომ დაინახა გაუკვირდა და გაეხარდა კიდეც
-პაატა ბიძიააა თქვენნნ
-მაშოო როგორ მიხარიაა, გილიცავ ამ.წარმატებას
-ძალიან დიდი მადლიბო, თქვენც მოსალოცი გაქვთ არ ვიცოდი ამხელა რესტორნების ქსელს თუ ფლობდით,
-ხოს ვცდილობ არ გავასაჯაროო, ნაწილი ჩემი შვილისაა მისი დიდი წვლილით ხდება ყველაფერი,
-ძალიან სასიამოვნო ამბავია, მოკლედ იცით აქ რისთბის მოვედი-
-ვიცი, და მზად ვარ, ძალიან დიდი ხანია მინდა თქვენს ტელევიზიასთან პარტნიორობა, თუმცა ვერ ვახერხებდი თქვენს დირექტორსაც ვიცნობ ისე
-ძლიან კარგი -ინტერესით კვდებოდა დაა უნდოდაა შეხვედროდა გიორგის, მაგრამ აქაც გაუცრუვდა იმედები
-გიორგი საქართველოში აარა ამიტომ მასპინძლობას მე გაგიწევ მხოლოდ-გაიღიმაა დაა რეპორტაჟიც ჩაწერა დაიწყო, ყველაფერი კარგად დასრულდა რეპორტაჟიც საუკეთესო გამოვიდა დაა ამით რეიტინგი უფრო აეწია ამ რესტორანს.
ახალი წლისთვის ერთ კვირიანი შვებულება აიღო 31-ში დაა დაიწყო მზადებაა.
ყველას უყიდა საჩუქრები, გიჟი ნანკაა მოდიოდაა მხოლოდ მან იცოდაა, ერთი სული ჰქონდა პირდაპირ თორმეტზეე როგორ დაადგებოდა და ირაკლის სახეზე.წინასწარ ხალისობდა, ყველა საჭირო ნივთი იყიდა ისიც რაც მართამ დაურეკა, მერე მანქანაში ჩააწყო, მერე გადაწყვიტაა ტანსაცმელიც შეეძინა და მოლში დაიწყო ბოდიალი სანტას ქუდი დაიხურააა და მხიარულად დაიწყო სვლა, გასახდელიდან გამოდიოდა როცა ნახნობ სახესს წააწყდა და გაშრაა წამში მოიცვა ქაოსმა დაა უცნაური მოუსვენრობა იგრძნო მალევე ხმაც გაიგოო
- ეი ეი ეიიი აქ ვინ ყოფილაა-დამცინავად აათვალიერა ბიჭმაა -თავის არიდება სცადა მაშომ თუმცა არ გამოუვიდა
-გასაქცევად გაქვს საქმე მაგრამ იყავი დღეს კეთილი ვარ-
-ჰა ჰაა, მეშინია კიი მაგიტომ გავრბივარრ, საერთოდ გითხარი ის მიიღე რაც გეკუთვნოდათქო
-ის პერანგი მიყვარდა
-მეც მიყვავარდა ჩემ...- რას ამბობდა რომ გააცნობიერააა უცებ მოკეტაა და თვალები გააფართოვაა, ბიჭი კინახამ აყირავდაა
-რაა შენი ქვიშის სსახლიიი, არ შევმცდარვარრ მართლაა ბავში ხარრ- წესით ხო უნდა გაბრაზებულიყო იმის გამო რომ დასცინოდა მაგრამმ იმ მომენტში არ აქცევდაა ამას ყურადღებას, იცინოდაა ის ბიჭი იცინოდა და თან ისე, ქვას გაალღობდა გატეხდა, როგორ უხდება სიცილი, შუბლზე ჩამოწეულ ქერა თმას გვერდით იწევდა დაა სახეზე სიცილისგან ტუჩის ირგვლივ ნაკეცი გაუჩნდა და თვალები მოჭუტა, გაშტერებული უყურებდა და ვერ მიცვდა სიამოვნებისგან როგორ გაეღიმა,
-ეიი კარგად ხარრ-სიცილით აუფრიალაა ხელი ბიჭმაა და გონს მოვიდაა თითქოს მაშო
-მე მე კიი რა ..კი კარგად ვარ-თითქოს გამოეღვიძაო სახე უცებ გაასწორაა და დაბნეულად დაიწყო საუბარი
-მე უნდა წავიდე, ანგარიში გათანაბრებულია მემგონიი, ასე რომ საქმე არაფერი გვაქ-დაბნეული და დაშტერებული ძლივს გადადგა ნაბიჯიი, ლოყები აუწითლდა
-რა ჯანდაბააააა მაშოოოოო-ამოიდუდუნა
-მოიცააა ეი მოიცააააა ეგრე არ წახვიდეე მი..-სიტყვა ვერ დაასრულა ბიჭმაა, დიდი შუშის ფანჯარას შეასკდაა, დაბლა დაებერტყებოდა მაგრამ ბიჭმაა დაიჭრა- მინააა -დენდარტყმულივით გასწორდა მთელი სხეული უთრთოდა და თან თაბი ტკიოდა, უკმაყოფილო სახით მოიზილა შუბლი
-ძალიან დაბნეული ხარ- გაიცინა-კარგად ხარრ
-კი მადლიბაა, მდლობაა- სწრაფად წავიდაა თავი ეტკინა აღარც ტანსაცმელი გაახსენდა აწითლებული წავიდა, ბიჭი კი ღიმილით უყურებდა მერე დასერიოზულდა დაა თავისი საქმე განაგრძნო მაგრმამ მაინც ეცინებოდა მაშო რომ ახსენდებოდა.

სახლში მივიდა ყველაფერი ამოალაგა და ინციდენტს რომ იხსენებდა გული მისდიოდა,
-რა სულელი ვარრ, იმ იდოტსაც მივეცი დასაცინი მიზეზი... ის იდიოტი-კიდევ ბიჭი წარმოუგდა თვალწინნ-რა რაზე ვფიქრობბ მაშოოოოოო გამოფხიზლიდიი რამდენი საქმე გაქვს დაივიწყეე ყველაფერი..-თავს შეუძახა, სახლი მორთო გაბრიელთან ერთად მართა საჭმელებს აკეთებდა, მახო ჩვეულებრივ გასული იყო სამსახურში..
მერე ნანკას დასახვედრად წავიდა
-დეე აეროპპრტში გავდივარრ მე
-კარგი ფრთხილად იარე იცოდე,
-კაი თუ ვინმე მოვიდა ხოიცი
-ხო ვიცი არ უნდა ვთქვა რომ ნანკა მოდის.
-ოქრო ხარ.ბარტყო წამომყვები?
-წამიყვან?
-რათქმაუნდა -გაიცინა გაბრიელიც გახარებული მოემზადა მერე მანქანაში ჩასკუპდნენ და ნანკას დახვდნენ, დიდხანსს ეხვეოდნენ მონატრებული გოგოები ერთმანეთს მერე გაბრიელს მოეხვია ნანკაა
-ეე ჩემი უჟმურიი როგორ მომენატრეეეე ბიჭოო-ლოყები ჩაუკოცა
-ნანული სულ არ შეცვლილხარ-ამოიბუზღუნა საბოლოოდ მანქნაში ისხდენ, ნანა ჯერ ოჯახს დაადგა ცირაას გული წაუვიდა სიხარულისგანნ
-წავალთ ახლა და თორმეტის მერე გამოდი გუგასთან, ყველა იქ ვართ
-ვაჟბატონიც
-დიახ ვაჟბატონიც-ეშმაკურად გაუღიმა და სახლისკენ გაემართა.
მოკლედ ყველაფერი დაგეგმილი ჰქონდათ, ოჯახებში შეხვდებოდნენ ახალ წელს მერე კი როგორც სჩვეოდათ და როგორც წესი ჰქონდათ გუგასთან გავიდოდნენ და ისე აღნიშნავდნენ ახალ წელს.
ტასოს უკვე დიდი მუცელი ჰქოდა მერვე თვეში იყო, სახლში მარტო იყო დედამრთილთან (მანანასთან) ერთად, ძალიან ტკიოდა ფეხებიი თუმცა ქალს მარტო ვერ ტოვებდა და შეძლებისდაგვარად ეხმარებოდა
-შვილი მიდი წამოწექიი ძალიან დაიღალეე
-არა რასამბობთ თხილის გარჩევაა რა დამღლელია
-გამოცდილი მქავს ისეთი პერიოდი გაქვს ყველაფერი დამღლელია მიდი დაისვენე მარტო მივხედავ-თბილად გაუღიმა, თავი დაუკრა ტასომ და ოთახში შევიდა, მუცელი ეტკინაა, უკვე ნერვიულობას იწყებდა მაგრამ გაუყუჩდა მთელი დღე აქეთ იქით დადიოდა მართალია მაანანა არაფერს აკეთებინებდა მაგრამ მაინც დაიღალა, დაღლილიბას დააბრალა და გადაწყვიტა დაეძინა
რომ.გამოიღვიძა უკვე სააღამო იყოო, დაფეთებული წამოდგაა და მანანასთან გავიდა მშვიდად აკეთებდა საცივსს და ღიღინებდა
-რატომმ არ გამაღვიძეეე ალბათ ძალიან დაიღალე ხომ წადი დაისვენეე, ასე არ შეიძლებაა
-შვილიიი რასამბობ მე მოხუუცი ხო არ გგონივარ? მართალია შვილიშვილს კი ველოდები მაგრამ ახალგაზრდა ბებია ვიქნები,
-ალბათ სულ არ დაგისვენიათ
-აი ამას მოვრჩები და დავისვენებ ნუ საქმეც აღარ მაქვს, შენ ხოლმ კარგად ხარ?
-ცოტა ფეხები მტკივა,
-გეტკინებაა ძლივს გაჭმევ საჭმელსს წესით უნდა მომატებულიყავიი მაგრამმ 3 კილო მოიმატე მხოლოდ,
-ვერაფერს ვჭამ მიუხედავად იმისა რომ უკვე მე-8 თვეში ვარ მაინც გული მერევა ხოლმე-პატარა ბავშვივით ამოილაპარაკა
-მიდი დაჯექი და ეს ხილი შეჭამეე ცოტა ფერზე მოხვალ, სუსტად გამოიყურები-თბილად გაიღიმა
-წამოდი რაა
-რა თბილი ხარ, და როგორ ვერ ისვენებ გაიღიმა და თბითონაც გვერდით დაუჯდა
-მე რომ სანდროზე ვიყავი ფეხმძიმედ 25 კილო მოვიმატე, თუმცა სამაგიეროდ მერე რომ გაჩნდა ისეთი მოუსვენარი იყო და ისე ჭირვეულობდა ერთ თვეში დავიკელი, 78 კილოდან 57 ჩამოვედი
-მოიცა 78 კილო იყავი? არ მჯერაა , ცუდად კი არ გამიგო უბრალოდ ახლა ისეთი ხარ, ვერ წარმომიდდგენიაა და
-კარგი რას მიხსნი გავიგე საყვარელო,
-უკვე ვგრძნობ რომ მამას ემსგავსება ეს ბავშვი, -შეიშმუშნაა და ხელი მუცელზე მიიდო
-რაიყო?
-დღეს ფეხებს მირტყავს მთელი დღეა, თან მწარედ რაუნდა ნეტა,
-ისე ექიმთან ხო არ წახვალ, წამოდი წავიდეთ თუ გი და თუ ცუდად ხარ რაღაც ხასიათზედაც ვერ ხარ
-არა არა კარგად ვარ, უბრლოდ ბოლო თვეებია და თავისებური შიში მაინც მაქვს, მიუხედავად იმისა რომ მომავალი ექიმი ვარ მაინც-
-რათქმაუნდა ეგ შიში ბუნებრუვია, მაგრამ დაწყნარდი არაფერზე ინერვიულო იმაზე იფიქრე რომ დღეს ახალი წელია,
-სანდრო სადარის ნეტა ამდენხანს იმედია მორიგწდ არ დატოვესსსს-საათს მიხედაა
-დაურეკე, მე გავალ საცივს მივხედავ-თავზე აკოცა და გავიდა.
მალევე მოვიდა სანდრო
-მოვედიიიიიიიიიიი-კარგი შეაღო დაა სამზარეულოსკენ დაიძრა მანანა დახვდა მხოლოდდ
-სალამი დედავ ჩემო
-მასხარააა მოხვედი
-სადააა ტასიკო
-ისვენებს შენი გოგო იერიშზე გადმოვიდა და ხასიათზე ვერაა
-კარგი წავალ დავხედავ-თაბზე აკოცაა და ოთახისკენ დაიძრა. ზურგით იწვაა ანასტასია დაა მუცელზე იავავდა ხელებს და საყვარლად ესაუბრებოდა
-დეე რაიყოო რატომ მირტყაბ ეგრე ძალიანნ, გრძნობ ხო დღეს ახალი წელი რომაა, იცოდე ამის გამო არიჩქარო გამოსვლა და მოთბიმე ჯერ ადრეაააა, რა ჭკვიანი ხარ აი გაჩერდიი, ცოტაც მოითბინე და მერე ჩაგიკრავ გულში, ჩემი პატარა პრინცესა იქნები, ჩემი ლამაზი გოგო
-და კიდევ ჩემიი-კარის ჩარჩოზე იყო მიყუდებული და საუარს ღიმილით უსმენდა მერე მოშორდა და ტასოსკენ წავიდა, მუცელზე აკოცა და მერე სახე დაუკოცნა
-აბა რატომ არ ისვენებს მამიკოს გოგო და რატომ არ ასვენებს დედიკოსს
-ახლა წყნარადაა დღეს მეორედ გააკეთა მკვეთრი მოძრაობებიი,
-ექიმთან ხო არ წავიდეთ
-არა, ხომ თქვა ნორმალურიაო, მოძრავი ბავშვიაო
-და ასე რატომ ხარ
-როგორ
-მოწყენილიი
-მომენატრეე ალბათ-ტუჩებზეე დაეწაფა
-წყალს გადავივლებ და მოვალ მალე
-მანოსთან გავალ მეე-
-ფრთხილად ოღონდდ
-კარგი-გაუღიმა ნაზად აკოცა და გავიდა-ცოტა ხასიათზე მოვიდა, მერე სამზარეულოში სანდრო შევიდა,მანანა და ტასო ბევრი აცინა, მერე ლევანიც მივიდა სახლში და ძალიან თბილი ატმოსფერო შეიქმნა ახალწლამდე ორი საათიღა რჩებოდა და ნელ-ნელა დაიწყეს მზადება.

ყველგან საახალწლო ფუსფუსი იყო, ბიჭები გუგასთან იყვნენ
-შეუკვეთეთ საჭმელი?
-კიი მოიტანენ მალე გიორგი
-ხოიცი რამე რომ ისე არიყოსს მაშო ყელს გამოგვჭრის, ხოიცით როგორ აქცევს ამ დღეს ყურადღებას-გაიცინა გიორგიმ და სიგარეტს მოუკიდა.
-ამას რა ჭირსს -ირაკლიზე ანიშნა რომელიც ჩაფიქრებული ჩუმად იჯდა.
-ნანკას ვერ ნახულობს და ლომკები აქვს-გაიცინა გუგამმ
-იცინე ხო შენ იცინე მეტი რა საქმე გაქვს-დაბღვერილმა გახედა ირაკლიმ
-მმგონი მოგარჯულა ქალბატონმა
-შორსაა და მაგიჟებს განგებ არ მელაპარაკება და შევიშლებიი- ხელი მაგიდაზე დაარტყაა
-ხო აბა მიდი დაამტვრიეეე ეგ მაგიდა ყველაფერი მაგის ბრალია
-რა გეგონა აბაააა, ღირსი ხარ ექვსი წლიდან ეკეტება შენზე იმ გოგოს, მთელი ათი წელი ხო მალა მერე გაიგე მაგრამ მაინც არაფერი მეტის ღირსი ხარ უნდა შეკშალო შენც
-შევიშალეე უკვეე, საერთოდ არ დავლაპარაკებივარ და მართლა აღარ შემიძლია, ახალი წელირომგავა ჩავაალ და ყვრლაფერს ვეტყბი,აღარ გავუშვებ მორჩა თავისუფლება
-აიიი ესსს მომწონმმნსსსს ახლა მოდი ხასიათზეე დღეს ახალიი წელია-გუგამ ჩვეულად გაიღიმაა დაა ისევ მიუბრუნდა ნაძვის ხის მორთვას...

ყველაფერი მომზადდა, ახალწლამდე ერთისაათირჩებოდა ტასოო საავადმყოფოში იყო, ნაადრევად მოუნდა ქალბატონსს დედამიწაზეე გამოსვლა, სანდრომ ტასოს დაურეკააა ვერმოვალთო, ძლიერი ტკივილები დაეწყო ტასოსო, აღარავის ახსოვდააა ახალი წელი ყველა დერეფანში მირბოდააა ათ წუთში მოგროვდნენ და სანდროს გვერდით დაჯდნენ იატაკზე,
-ყველაფერი მაგრად იქნებაა,-მაშო მოეხვია სანდროს მერე კი ფეხზე წამოდგა...
ნანკა ქარიშხალივით შევარდა საავადმყოფოში ჯერ ეგონათ მოგველანდაო მერე ყველას მოეხვიააა, ირაკლიც ისე გადაკოცნა ვითომაც არაფერიო
-აქ რაგინდააა
-წესით ამ საღამოს საჩუქარი უნდ აგამეკეათებინა მაგრამ ტასიკომ დამასწრო-გაიცინააა
10წუთი რჩებოდა ახალწლამდე და ისევ არ ისმოდა არაფერი
-ცოტახანს გარეთ გავალ მაშო მირეკავენ,-ნანკა გარეთ გავიდაა და შეუმჩნევლად გაყვა ირაკლიც. აივანზე იყო ციოდა დაა საუბრობდა თან აქეთ-იქით გადიოდა და გამოდიოდა რამოდენიმეჯელ გაიცინა კიდეც, ბოლოს გათიშაა ის იყო შესვლას აპირებდაა ირაკლი რომ გავიდა, გზაში შეეფეთა
-ირაკლიი შემაშინეე-
-ბოდიში
-რამე მოხდა სიახლეა რამე?
-არაა, ისე გამოვედი მოსაწევად
-კარგი მოწიე მე შევალ,-გვერდი აუარაა მაგრამ მკლავში დაქაჩა
-არსად წახვალ
-რააა
-რაც გაიგე, ტყუილები არ გამოგდის
-რას ბოდავ
-თავს იკავებ და გამირბიხარ, თავს იტყუებ რომ აღარ გაინტერესებ მხოლოდ იმიტომ რომ სამაგიერო გადამიხადო და შენი სიტყვეებ აასრულო იმისშესახებ რომ დამივიწყებ, თუმცა ეს არ შეგიძლია-გამომეტყველება არ შეუცვლიაა ისე უთხრა უყურებდაა ნანკას რომელიც ჯიუტობდა
-არ მინდოდა ამ თემაზე საუბარი,მეგონა ისედაც მიხვდებოდი,ზედმეტად ხარ შენს თავში დარწმუნებული, აზვიადებ,გითხარი დაგივიწყებთქო და ასეც მოვიქეცი, მხოლოდ იმიტომ გიტან რომ საერთო მეგობრები გვყავსს და საერთოდ ძალიან გთხოვ შემეშვი მომეციმშვიდად ცხოვრების საშუალება
-შევამოწმებ-ჩაიცინა დაა უცებ ჰპოვა გოგოს ბაგეები და მომთხოვნად კოცნიდააა
შუბლი შუბლზე მიაბჯინაა
-გეყოს ნანა უკვე გადამიხადეეე გეყოსსს- რაღაც უნდა ეთქვა ნანკას მაშოს ზარი შემოვიდაა
-ხო მაშ
-კარგად არიან ორივე დედიკოც და შვილიკოც
-დაიბადა?
-კიიი ჯამრთელი გოგოოო-გაღიმებულმააააა გახედააააა ირაკლისსს,
-ასე ნუ მიყურებ ხელს არ გაგიშვებ
-აბა მთელი სიცოცხლე ასე იქნები გამიშვი ბავშვი დაიბადა
-ძალიან კარგი ამბავია,
-ხელი გამიშვი
-არ გაგიშვებ ნანაა მიყვარხარ
-რამდენჯელ გითხარი ნანააა არ დამიძახო-მეთქი
-მხოლოდ ეგ გაიგეე
-მოიცა მართლა,მართლა გიყვარვარ
-სიგიჟემდე-ნანკას მოხვია ხელები აკოცა მოეხვია და ასაფეთქებლების გამაყრუებელი ხმაც გაისმა
-ახალ წელს გილოცავ ნანკა.!

მოუთბენლად ელოდა როდის შევიდოდა ტასოსთან,როცა ექიმი გამოვიდა ყველაფერი გაქრა, შევიდა დაა როცა დაინახა საყვარელი ქალი თავის ახლად დაბადებულ შვილთან ერთად უბედნიერესი ადამიანი იყო, საყვარელ ქალს ტუჩებზე დაეწაფა მერე სიცილით დახედა პაწაწინა ქალბატონს, უკვე მამა ერქვა, უკვე პატარა ქალბატონის მამიკო ერქვა დაა ახლა დარწმუნებული იყო სიცოცხლესაც დათმობდა ოღონდ მისი გოგოები ყოფილიყვნენ კარგად.
-მამიკო გახდიი სან
-შენ კი დედიკო, რა პაწაწუნააა როგორია-ორივეს თვალები უბრჭყბიალებდა ბედნიერებისგან, ფანჯრიდან დაინახეს ფეიერვერკები უკვე თორმეტი იყო, უკვე ახალი წელი
-ახალ წელს და ახალ სიცოცხლეს გილოცავ, ჩვენი სიყვარულის ნაყოფს
-სანდროო მეცც მეც გილიცავ.-პაწაწინახელსშეახო თავისი ხელები სანდრომ და შუბლზე აკოცა მეუღლეს

ახალი წელი იყო ყველასთვის განსხვავებული, მრავალფეროვანი,ყველაა სხვადასხვა ვითარებაში ხვდებოდა,ზოგი ახალ სიცოცხლეს ზეიმობდა, ზოგი გამხელილ სიყვარულს.აი დერეფანში ბიჭებს შორის იჯდა გადარეული მაშო ხურცილავა უცნაურად არ ჩვეული სიწყნარით.
-გილოცავთ ტყუპებოოო-ფეიერვერკების ხმა გაისმა და მიხვდა უკვე ახალი წელი იყო
-ჩვენც გილოცავვთ-ფეხზე წმოდგაა
-მე უნდაწავიდეე,თქვენ აღნიშნეთ
-რაა სადდ
-ახალი წელიაა და ვგრძნობ სიახლე მჭირდება -ჯერრ სანდროს და ტასოს მიულოცა, მერე ნანკა და ირაკლი უნდა ენახა ჩახუტებულები რომ დაინახა გაეღიმააა ფოტო გადაუღო და მერე წავიდა, მანქანაში ჩაჯდა დაა ქუჩას გაუყვა ფეიერვერკების გამაყრუებელი ხმა ისმოდა,
უკვე პირველის ათი წუთი იყო ქუჩაში მიდიოდა პირველად იყო ახალი წელი ასეთი, მაგრამ ბედნიერი იყო, ირაკლის და ნანკასაც ეშველა,სახლისკენ გადაუხვიაა მაგრამ მანამდეე შოკოლადი მოუნდააა საშინლად ყინავდაა სუპერმარკეტში შევიდაა ბევრი ტკბილეული იყიდაა დაა ბავშვთა სახლისკენ გასწია, იმ დღეს გახარა უამრავი საყვარელი პატარიკოებ, მერეე თვითონაც საყვარელი შოკოლადი აიღო და ქუაჩაში სკამზე მოკალათდა ლამაზი ღამე იყოოო ციოდა მაგრამ არც არაფერი უფიქრია უბრალოდ მარტო, სიმშვიდეში ახალი წლის ღამეს დაიწყო შოკოლადის ჭამა და ცასუყურებდაა...
-არა ვიცოდი რაღაც რიგზე ვერ გქონდა მაგრამ სულ გააფრენილი გაქვს-ხმამ გამოაფხიზლაა წინ გაიხედააა დაა კარგად ნაცნობი უცნობი შენიშნა,
-შენნნ აქ რა გინდა ჩამოსულოო ?
-გოგოო ვინაა ჩამოსულიი მეე? რაარი უცნაური იმაში რომ აქ ვარ?
-სახლი არ გაქვს?
-მერე
-ახალი წელიაა,იმის მაგივრად ერთობოდე ზიხარ სკამზე და შოკოლადს მიირთმევ ამ ყინვაში იცი ახალწელს რამდენი მთვრალი დადის
-შეჭამმ-ფილაა გაუწოდა ბიჭმაც მოტეხა და გვერდით მიუჯდა
-სიახლე მჭირდებ,უბრალოდ და კიდევვ სიწყნარეე ფიქრიი და ეს ქუჩაც მაინტერესებს რას გრძნობენ ქუჩაში
-გაიგე?
-ვერა, ვერც გავიგებ სახლი მაქვს, ოჯახი მყავს,თბილად მაცვია და არაფერი არ მაკლია, სულ რომ ერთი თვე ვიყო აქ, იმედი მექნება რომ სახლში წავალ აი ისინი სხვები კიდევ უიმედოდ არიან არაფერი აქვთ ზოგიერთს ალბათ სულ არ ადარდებს ეს ახალი წელი..
-ცუდი ახალი წელი გაქვსს
-არაა პირიქით საუკეთესოოო, სიახლეებით დატვირრთული
-უცნაური ხაარ,
-უცხოს რომ ვესაუბრები ამ დროს ამ თემაზე მაგიტომ ხო?
-არაა ისევ იგივეს ვფიქრობ,სკამზე რომ ზიხარ მაგის გამო ხარ უცნაური
-შენი სახელი არ ვიციიი
-ვიცი რომ არიცი,-გაიცინააა ისე მაშოს რომ აშტერებდა
-შენც არიცი ჩემი სახელი
-მანდ ცდები მაშოო
-რაგინდაა ჩემგანნნ
-რა უნდა მინდოდესს
-რატომ გაჩერდი თუნდაც ახლა,
-ყოველთვის საინტერესოდ მთავრდება შენთან შეხვედრა დაა ვიფიქრე ახალ წელსაც იქნებ ამან მაინც გამამხიარულოსთქო.
-სახელი მითხარი
-ასე უფრო საინტერესოა
-თამაშობბ და ეს არმომწონსს.
-ახლაა ისევ რამე არ გადამასხა თავზე სიცივეა- წყნარად საუბრობდნენ უცნაურია მაგრამ მაშო კომფორტულად გრძნობდა თავს სიგიჟეააა მაგრამ ადამიანის გვერდით რომლის სახელიც კი არიცოდაა და რომელიც უცნაურად გაიცნოო იჯდაა დაა ესაუბრებოდა ისე თითქოსს წლებია იცნობსო განსაკუთრებულ ემოციას იღებდაა
-და ამდროს შენ რატომ ხარ გარეთ?
-მეე მეგობრებთან მივდიოდიი
-მერე რატომ ხარ აქ
-წეღან უკვე ვთქვიი
-მე ვფიქრობ უჟმური ხარ დაა ასე უბრალოდ არაფერს გააკეთებ შენ მზერაზე გეტყობაა-თვალები გაუსწორაა მერე გაიცინაა
-იციი ეგ თვალები საშინლად მაგონებს ვიღაცის თვალებს ოღონდ არვიცი ვისასს,თითქოსს გიცნობბ
-გეშლები ალბათ
-ალბათ ალბათ- ისევ შოკოლადის ფილა მოკბიჩაა
-წადიი მეგობრებს ნუ ალოდინებ, მე აქ უნდა ვიყო კიდევ ცოტახანს
-მეც ვიქნები რაა პრობლემაა მერე
-არის.შენ სრულიად უცხო ადამიანთან რატომ უნდა დარჩე
-შენთვის ვარ უცხო თორე მე გიცნობ დამიჯერე
-გეუბნები უფრო ვრწმუნდები რომ ადრეც მყავხარ ნანახი ინტრიგებს ხლართავ თითქოს.
-კი ბურთი რომ გესროლე მაშინ
-არააა უფრო ადრე-საუბრობდნენ უცებ თოვლის ფიფქი რომ ჩამოვარდა დაა დაეცა მაშოს ჯერ ერთი მერე ორი და მერეე გულიანად დაიწყო თოვა
-ვაიმე თოვსს არაა თოვსსს-სკამზე დადგა და სახეე ცას მიაპყროო-უჟმურო დაინახეეე რამხელა ფიფქებია ,გაგიჟდება ადამიანი ასე რამდენი ხაია არ უთოვიაა,-გახარებული ჩამოხტა პატარა ბავშვს ჰგავდა ცხვირი აუწითლდააა თმაზე ეცემოდა პაწაწინა ფიფქებიი და საოცრება იყო,
-გაიყინებიი და დაეცემი ასე ნუ დარბიხარრ ყინულია
-უჟმუროოოო, შენ საერთოდ მემგონი მარტო სხვებს დაცინვა გამხიარულებს, სხვანაირი არაფრის ხალისი არგაქვს,
-წაიქცევითქოოო-ბიჭმა გაიწიაა მისკენ და მართლა აუსრიალდაააა ფეხიი დაა მართლააა დაასკდებოდა დაბლაა რომარააა ვიღაცის ძლიერი მკლავებიი
-ხომ გითხარიიიიიიი
-მეორედ დამიჭირე
-გათოშილი ხარ ახლავე მანქანაში ჩაჯექი
-უფროსი ბიძიასავით იქცევიი-ჟრუანტელი უვლიდა ბიჭის შეხებისას
-მაშოოოო გაყინულიხარ და გაცივდები
-წავედი მაგრამ არა იმიტომ რომ დაგიჯერე, უბრალოდ სახლში მელოდებიან.. ისეე უცნაურიააა ახალიწელი არ მომილოციაა-სიცილით თქვაა დაა უკან მოიხედაა
-არც მეე
-გილოცაავვ-გაღიმებულ მაშოს გახედა მკრთალ განათებაზეე თითქოსს შავიაო ისე ჩანდა მწვანე სფეროები, წითელი სქელი ტუჩებიი და აწითლებული ცხვირიი აბურდული მუქი ქერა თმა, ყველაზე საყვარელი იყო იმ დროსს არაფერი უთქვამს ბიჭსს მიუახლოვდაა და ბაგეებსს შეეხო აკოცაა, პირველი კოცნაა მოპარააა ასე უბრალოდ
-კიდევ შევხვდებით-ამოიჩურჩულა და იქაურობას გაეცალა, ცეცხლი მოეკიდა თითქოს მაშოს,ტუჩებზეგადაისვა თითები ასეთი არაფეეი უგვრძვნიაა, სახლისკენ გათიშული წავიდა.დიდხანსს ვერ იშორებდაა იმმომენტს თავიდა,სულ ახსენდებოდა წამით ღიმილი გადაურბენდა ხოლმე სახეზე როცა კარგად ნაცნობ უცნობს შეხედავდა.

იკას და ნანკას ქოეწილი მალევე იყო, ხელი მოაწერეს, ჯვარი დაჯწერეს და სრულიად მშვიდად ჩაიარა ყველაფერმა, სასიამოვნო დრო ატარეს და ბევრიც იხალისეს მაშომ ნანკაც არ გაანაწყენაა , გიჟური სიურპრიზი მოუწყო ბიჭბთან ერთ მთელი სამეგობროს გიჟური ფოტოების სლაიდ შოუ და თან მაღეროდა გუგასათან გიოსთან და ტასოსთან ერატად.ეს დღეც მათი სასიამოვნო მოგონებების წოგნში სამუდამოდ ლამაზი ასპებით ვაიწერა.
^^^^^
გავიდაააა 8 დამღლელი თვეე,ისე როგორც ყოველთვის ამჯერადაც მოვიდა მაშოს დასვენების დრო მარტო მიუყვებოდა გზას ზღვისპირა ქალაქისკენ, ანებებდა ცოტახნით ყველაფერს თავს და ყველა პრობლემას აპაუზებდა..
მხოლოდ ის და მისი ფისუნია იყვნენ.
რომ ჩავიდაა საღამო იყო ამიტომ სანაპიროზე აღარ გასულა, აი მეორე დღეს კი გული იჯერა მერე სეირნობა დიწყო ქვიშაზე დადიოდაა დაა ზღვას გაჰყურებდა ხის ძირში დაჯდა და თენგოს დაუწყო საუბარი
-ხედააავვ თენგოოო ხედაავვ ადრე აქ ვიყავით ყველა ახლააა კიდე არავინაა, ეს სიყვრული კარგია მაგრამ მინც აშორებბს მეგობრებსს აღარავის სცალი მარტოხელა მაშოსთვის,მაგრამ მთავარია ისინი იყვნენ კარგად, მომიქცია ტყვეობაში მეგობრები ამ სიყვარულმა რააა ამ გაბრიელსაც ახლა მოუნდა ხაატვაზე სიარული და ის უსაქმური ტყუპებიც ახლაა დასაქმდნენნ კიდევ კარგი შენ მიმც ხარ აქქ,-სასაცილო იყო ისე საუბრობდა თითქოსს ადაამიანს ესაუბრებაოო ხელებს შლიდა შიგადშიგ კოცნიდაა და მერე ისევ განაგრძობდააა იდილიიაში იყოო უცებბ ბურთი მოხვდააააა ამჯერადდ გვერდში და თენგო რომ არ გაეწიაა მასაც მოხვდებოდაა
გაცოფებულიიიი წამოენთოო ბურთის პატრონსს ეძებდაა
-რა ჯანდაბაა ბურთის სროლაა აღარ უნდაა იცოდეთ
-ჯანდაბაა აახლაა უნდა ველოდო ისევ რამე არ დამესხას თავზეე-უკნიდან მოესმაა ხმაა და გახედაა ის იყოო ისევ იგივეე უცნონი,იღიმოდაა წელს ზემოთ შიშველი იყო და შორტი ეცვა მუქ ქერა თმას ისწორებდა თან მაშოსკენ წავიდა
-კიდევ ვერ ისწავლე თამაში-ბურთი ესროლა ჟრუანტელმაა დაურაა, უცნაურმა გრძნობებმა მოიცვა ხშირად ახსენდებოდა ხოლმე იდუმალი კოცნის ავტორიი,ხშირად არა ყოველ საღამოს და ენატრებოდა კიდეც ხო სრულიად უხო სახელიც არ იცოდაა ისე ენატრებოდა
-ვისწავლე უბრალოდ ბურთს ესმა შენი მარტოსულობისს საუბრები და შენსკენ წამოვიდა -გაიცინაა დაა გახედა
-ჰაჰაა იხუმრეე ვითომ-ამასობაში მანძილი დაფარაა ბიჭმაა და ძალიან ახლოს იყოო მაშოსთან,იმდენად ახლოს რომ მის სუნთქვას გრძნობდა
-როგორ ხარ მაშიკო
-მშვენივრად-მწვანეები მიანათაა და ცისფერ სფეროებს გაუსწორა-თავად როგორ გიკითხო
-ასევე მშვენივრადდ.
-შენი ბურთს მიხედე ფისო დაფრთხაა ნეტა სად გადახტა
-მარტო ხარრ
-არა კატასთან ერთად ვისვენებ
-ანუ მარტო ხარ
-ყრუ ხარრ? თუ ჩემს თენგოს არსებად არ თვლი?
-მოიცა კატას თენგო ქვია?
-რა გაგიკვირდა
-არც არაფერი.შენგან უკვე არაფერი აღარ მიკვირს.შემოთავაზება მაქვს შენთან
-გისმენ
-საღამოს შეიძლება სადმე დაგპატიჟო ქალბატონო?-წასული შეტრიალდა
-რაოოო
-სადმე წავიდეთთქო მარტო ხარ და მასპინძლობას გაგიწევ
-ბათუმი კარგად ვიცი
-წამოხვალ?
-ჩემს ფისოსაც წამოვიყვან მაშინ
-კარგი წამოიყვანე,ბულვარში შევხვდეთ,
-სად წავალთ?
-პარკში ავიდეთ და ვივახშმოთ რესტორანში, კარგი ხედებია იქ
-ჩემ თენგოს იქ არ შემომაყვანინებენ
-რესტორანში ნაცნობი მყავს არაა პრობლემა-გაიღიმა
-კარგი.-ზურგი აქცია-მაგრამ მოიცა სახელი მაინც მითხარიი
-სულიკოო- დაა უნდა გენახათ მაშოს სახე
-რაა მართალაა? რა სულიკო არ გქვია ხო სულიკო მატყუებ ხო
-რატო მოგატყუებ, არ თქვა ახლა მაგის გამო რომ დამიწუნებბ-მხრები აიჩეჩაა
-არაააა ააარა არგქვია მატყუებბ, ცუდი ბიჭი ხარ
-სულიკო ვარ
-მაინც გავარკვევ შემს სახელსს სულიკოო-გაიცინაა დააა წავიდა...

უცნაურად გრძნობდა თავს რვა თვე არაფერი არ სმენია სახელიც კი არიცოდა რომ მოეძებნა, ნამდვილი სიგიჟეა ვინმეს რომ ეთქვა ასე იქნებაო ალბათ რამეს ჩაარტყავდა თავში და გათიშავდა.
საღამოს რესტორანში დასხდნენ, ულამაზესი ხედი იშლებოდა, კატასაც დაუყარეს საჭმელი მერე კი მიმტანიც გამოჩნდა შეკვეთა მისცა და მალევე დატოვა
-ბატონოთი რატო მოგმართა
-ჩემი მეგობარია მეპატრონე-მეთქი ხომ გითხარი, ხოდაა მაგიტო ხშირად ვართ ხოლმეე აქ ერთად მეც შემეჩვიენ
-მოიცაა ეს რესტორანი პაატა წერედიანს ეკუთვნის და მის შვილს.ანუ გამოდის მათ იცნობ?-დაინტერესებულმა გახედა მაშომ
-შენ რაიცი
-ვიცი ამ რესტორნის ქსელები მთელს საქართველოშია, თბილისში რომაა იმაზე რეპორტაჟი გავაკეთე და ვიცი ვისიცაა წავიკითხე ბათუმში გიორგის სახელზეააა
-შენ თუ იცნობ მათ?
-შეხება მქონია სულელურია მაგრამ გიორგი ჩემი ბაღის კლასელი იყო, - გაიცინაა -შენ იცნობ გიორგის?
-კიი კარგად შესანიშნავად,
-მე კიდევ 17 წელი გახდა არ მინახავს, ბოლოს რომ ვნახეე ხელი მოვტეხე
-და შრამი დატოვე სამუდამო მის შუბლზე
-რააა შენ რაიცი
-ყვებოდა ხოლმე შენზეე, სხვათაშორისს რომ წამოიზარდა მაშინაც გამოდის შენ ყოფილხარ ის მოუსვენარი გოგოო..
-ანუ ვახსოვდიი?
-კი ახსოვდი,
-მეც ვიხსენებდი ხოლმე, ისა და ფოტოები არ გაქვს მაინტერესებს როგორიაა
-მობილურში არაა,
-ბათუმშია
-არა წასულიაა.გინდა ნახო?
-იცი მაინტერესებსს როგორია, ვინიცის იქნებ შემხვდა ხოლმე.მაგრამ ვერც ვიცანი-მიმტანიც მალევე მოვიდა და შეკვეთა მოიტანაა
-ბატონო რამეს მიირთმევთ კიდევ-თითქოს განგებ არ მიმართავდა სახელით ბიჭს
- მე მინერალურს კიდევ დავამატებ
-თქვენ ქალბატონო
-ბატონი სულიკოს მსგავსადდ-თქვა და საჭმელს დახედა აი მიმტანი და ბიჭი კიაღამ აყირავდნენ სიცილით
-რაა? რაგაცინებთ
-არაფერი წავალლლ თქვენის ნებართვით-ბიჭი წავიდა
-შენ სულიკო არ გქვია რაღაც კარგი სახელი გქვია და ახლა ეს რომ გაიგო გაიცინაა სულელი ვგონივარ-თვალებ მოჭუტულმა გახედა
-საშიიში გოგო ხარრ
-არ გეტყობა რომ გეშინია.
-ემოციების გამოხატვა არ მჩვევია-
-შენი აზდით გიორგი როგორია
-რავიცი ფოტოებით გავიხსენე მისი თვალები და მისი სახე,- ალბათ ისევ ისეთი ცისფერი თვალები ექნება, უფრო გამუქებული ქერა თმა, ვვარაუდობ რომ სუსტიაა ნავარჯიშები სხეული აქვს გამოკვეთილი სახეე და წვერი არ ექნება ეს მხოლოდდ გაიფიქრააა და ეჭვის თვალით გახედა სულიკოს, უკვე უცნაური ფიქრები გაუჩნდა- თუმცა რეალურად ეჭვის გამტკიცება და ცოტა ხალისი მოუნდა
-არიტყვი როგორი წარმოგიდგენია?
-რავიციი ალბათ შეიცვალაა ძალინ, ცისფერი თვალები და ქერა თმა ექნება, პუტკუნა ლოყები და ნამდვილი ქართული ღიპი რადგან მზარეულია-სიცილი ძლივს შეიკავა სერიოზული ტონით თქვა
-რაა სულ არა გიო ეგეთი, და მზარეული რომაა მსუქანი უნდა იყოს?-გაააპროტესტა ბიჭმაა
-რავიცი ხო თქვი როგორი წარმოგიდგენიააოო და ასეთი წარმომიდგენია-არადა სულ სხვა წარმოდგენა ჰქონდა და ამ წარმოდგენაში ის გიორგი ჰგავდა მის წინ მჯდომს და ეჭვი უღღრნიდა გონებას-
-ცდები გიოს სიმსუქნე გენში არ აქვს და ცხიმებზე დამოკიდებულიც არაა,სულ არაა მსუქანი თანაც ვარჯიში უყვარს.
-ხო ეგ კი სუსტი იყო ბააღში მაგრამ ეს მზარეულობა მაინც რაა გარკვეულ ფიქრებს აღძრავს.კარგი გვეყო გიოო შენ მითხარი სულიკკ რას საქმიაობ? იცი შენც კეთება რამის?
-მეე რავიცი კარტოფილს ვწვავ-გაეცინაა ამ სულიკოზე ეცინებოდა
-დამპალი ხარრ რააა მატყუებ და დამცინი ამ სულიკოს რომ გეძახიი- თენგოს გადახედა
-ჩემს კატას უკეთესი სახელი აქვს
-მშვენიერი სახელია სულიკო რატომ უარყოფ ვერ ვხვდები
-კი მშვენიერია,ჩემს დიდ ბებიას ერქვა და ვერ ვრჩვევი ბიჭსაც რომ ქვია
-კაცის სახელიცააა...
გემრიელად ივახშმეს ამჯერად ეჭვებით დატოვაა მაშომ.ამ დღის შემდეგ თითმის ყოველდღე ხვდებოდნენ კარგად გრძობდა თავს მაშო ბევრს იცინოდნენ დადიოდნენ, ერთმანეთს რაღაეებს უყვებოდნე ბავშობიდან ერთი სიტყვით ორივე კომფორტულად იჰო,უფრო სწორედ სამივე თენგო სულ გადამავიწყდა.

ამჯერადაც სანაპიროზე იყო სულიკოო მაშო რომ დაადგაა თავზეე ჰამაკში დაწოლილს.-
-ყველაფერი ვიციიიიი
-მშვიდობა გაქვს რა იცი-ცალი თვალით ახედა
-შენ სულიკო არხარ, არც გიორგის ძმაკაცი ხარ თვითონ ხარ გიორგი, მიტო არ გესიამოვნა მსუქანი იქნებათქო რომ ვთქვი-გაეცინა-კიდევვ ზუსტად შენნაირი თვალები ჰქონდა და ეგ შრამიც შუბლზე-თმა გადაუწიააა-ისეთია იმავე ადგილზე, ანუ ცდილობდი აზრი გეკითხა გიოზე და ინფორმაციას მძლავდი თურმე საკუთარ თავზე-კმაყოფილმა ჩაიკაპარაკა-ხომ მართალი ვარ ხო გიორგი ხარ? წერედიანი ხარ ხო?
-ბრავოო, შენ დეტექტივი უნდა გამოსულიყავი
-გიორგიიიი
- ის გიორგი ვარ ბავშობაში ცხოვრებას რომ უმწარებდი და არც თვითონ გაკლებდაა-გაიცინა და კვლავ გაუსწორა ცისფერუუი სფეროები მის მწვანეებს
-შენ არაფერი მითხარი, ყოჩაღ უჟმურო წერედიანო
-მიბრაზდები?
-რატომ არ მითხარი?
-მაინტერესებდა რას მოიმოქმედებდი, რა მოხდებოდა როცა გაიგებდი
-რაც იყავი ისეთი ხარ ხისთავიანი და უტვინოო-ზემოდან დაჩერებოდა და გაბრაზებული ელაპარაკებოდა, მოულოდნელად წამოდგაა გიორგიიი დაა დამთრთხალი წრუწუნასავით შეხტა მაშო.
-ვერც შენ გატყობ დიდად პროგრეეს,
-ნერვებს მიშლი, როდის გაიგეე?
-წვენი რომ გადამასხი იმ დღეს
-ანუ მანამდე არ იცოდი?
-ნწ, რომ მცოდნოდაა იმ ბურთს შევაჩერებდიი, საფრთხეში ჩავიგდე თავი იმ დღეს შეიძლებაა სულ არ დაჯერებულიყავი სამაგიეროს გამო წვენს და დაგემახინჯებინეე
-იმაზე მეტს ვერაფერს ვიზავდი რაც ახლა ხარ-ირონიით შეხედაა
-რაგინდაა? ვერ ვხვდები გეწყინა თუ გაგიხარდა
-ვერც მიხვდები, რატომ უნდა გამხარებოდა? სასალიცოა პირდაპირ
-შენ ამბობდი მაინტერესებს გიორგის ნახვაო
-ხო მაიმტერესებდა, ისევ ისეთი დეგენერატი იყო თუარაა, ინტერესი დავიკმაყოფილე-ჩაიცინაა დაა ზურგი აქციაა უცებ წვდა მკლავში გიორგი
-როცცა გესაუბრებიი ზურგსს ნუ მაქცევვ-გამოსცრაა და თვალიი მისი ჟოლოსფერი ბაგეებისკენ გაექცაა-მაშო გაშეშდაა ისევ ის სიახლოვე ისევვ იგივე სურნელი და ჟრუანტელი რომელიც ამ სიახლოვით იყო გამოწვეულიიი
-რა გინდა წერედიანო რამდენს ბედავვ-შეცვლილი ხმით წარმოთქვაა
-ისს მინდა რაზეც შენ ფიქრობ-გაიცინაა და ტუჩებზეე დააცხრაა მომთხოვნადდ უკოცნიდა ბაგეებს ხელი წელზეე შეუცურა დაა სხეული თავისკენ მიიზიდა, თვალებდახუჭული ინსტიქტურად აჰყვაა კოცნაში თმაში შეუცურა ხელები და მოქაჩა,
-პირველს აშკარად ჯობდააა-გაიცინა გიროგიმმ ხელი არ გაუშვიაა ისევ ისე იყოო ოღონდ ახლაა თვალებში უყურებდა უძირო ჭაობებს რომ დამსგავსებოდა ყველაელფერი ერთმანეთში არეოდა დაა საოცრადმეტყველი გამხდარიყო,
-იდიოტი გიორგი წერედიანი- ხელი გაინთავისუფლა და გაარტყაა უნდოდაა მაგრამ გიორგი მიუხვდადა ხელი ჰაერში გაუშეშ
-ნწ, პატარაა ეგ მაშინ გააკეთე როცაა არ მოგეწონებაა-მხრები აიჩეჩა ჩაიცინა და შებრუნდა ისე წავიდაა ვითომ არაფერიო.ამაზე სულ გადაირიაა მაშო მისი ლანძვით მიაღწია სასტუმრიმდე.

საღამოს ნომერზე კაკუნი გაისმა,იფიქრა ნომრის მომსახურებაააო ხალათი მოიცვაა და კარი გააღო,
-შენნნნნ
-ხოო მეე მეეე-ვითომაც არაფერიოო ისე შევიდა გიორგი ნომერში
-იქნებ არგიშვებდი,თუმცაა შენს სითავხედეს საზღვრები არ აქვს-თვალებიი ატრიალა კარი დაკეტა
-აქ რა გინდა?
-ჩემთან უნდაა წაგიყვანოო
-ვერ გავიგეე
-გაიგე-დოინჯი შემოირტყააა და ისე გახედა
-შენთან რა მინდა?
-მოიცაა ფიქრებიი გააჩერე პატარავ,გაიგო დედაჩეემმმა აქ რომხარ და მთელი დღეააა შემჭამმაა შენი ნახვა უნდა ხოდა გამომგზავნაა მოიყვანეე ვახშამზეოო
-მოიცაა როგორ გაიგო
-გაიგოო, მიდი მოემზადეე თორემ არ მომასვენებს არც შენ მოგასვენებს-სავარძელში მოკალათდაა და თან კატას დაუწყო მოფერება
-შენნ აქ აპირებ ყოფნას?
-კიი გარეთ ცხელაააა -თვალები მიხუჭა და საზურგეს მიეყრდნო-დროზე მოემზადე დიდი დრო არმაქვსს,
-იდიოტი- მალე ჩაიცვაა და მერე გიორგის მანქანაში ჩაჯდა ხმას არცერთი არ იღებდა, მერე ისევ მაშომ დაიწყო საუბარი
-პატარები აღარ ვართ გიორგი, ყველაფერი დაივიწყე საერთოდ ის სულელური კოცნაც, უბრალო ცდუნება იყო, ამის შემდეგ არ მომეკარები და სრულიად ცივილური ურთიერთობა გექნება
-ამდენხანს მაგაზე ფიქრობდი -ტუჩის კუთხე ჩატეხაა და ისე გახედაა-მომისმინე ქალბატონოო შენ რაც გინდა გააკეთე, მე არაფრის დავიწყებას ვაპირებ, მე მშვენიერი ურთიერთობა მაქვს შენ ხარ არასერიოზული და ბავშვივით ბრაზდები-
-ცინიკოსი ხარრ, -გაბრაზებულმააა შეხედა-შენ სათამაშო გგონივარ თუ რაარი რანაირი საუბარია საერთოდ ხვდები რა თქვი
-მოვედით, შეგიძლია ჩახვიდე-მანქანა გააჩერა არ შეუხედავს ისე ჩავიდა გიორგი, გაბრაზებულამა მიაჯახუნა კარი მაშომ და შევიდა წერედიანების რეზიდენციაში,
მანანა, მისი რძალი ანა და პატარა სესილი იყვნენ სახლში, თბილადდ მიიღესს ყველამ მაშო, მალევე გაუგეს ერთმანეთს და მერე ისაუბრეს ძალიან ბევრი თან ვახშმობდნენ, ვახშამს რომ მორჩნენ მაშო წასვლას აპირებდა თუმცა ცოტახანს დატოვეს თანაც სესილი ძალიან დაუმეგობრდა ხელი მოჰკიდა და აღარ უშვებდააა, მდივანზე იჯდნენ საუბრობდნენ და იცინოდნენ, გიორგი ოთახში იყო,
-რა ლამაზი თმები გაქვსს, -სესილი მაშოს კალთაში იჯდა დაა ეფერებოდა, თავისი ჯერარგამართული ენით ე
-სესიიი ნუ შეაწუხე მაშო მოდი ჩემთან
-რასამბობ ანა ამან როგორუნდა შემაწუხოსს იყოსს აქ, -გაიღიმა და ბავშვს აკოცა
-ჯერ არავის ემეგობრება მაგრამ თუ ვინმეს მიეჩვიაა მერე სულ ასეაა
-პატარა საყვარელი და ჭკვიანი გოგოაა ეს
-იცი მე ფერადი ტონიკები მაქვს-გაიცინა სესიმ-
-მერე იღებავ ხოლმე თმებს?
-არაა დედამ მითხრა არ შეიძლებაო და ჩემს თოჯინებს ვალამაზებ - ამოიბუტბუტა და ხელები გადააჯვარედინაა
-დედააა შეიძლებაა ვანახო ჩემი ტონიკები
-თუ სურვილი აქვს სესო მაშოს ანახე რათქმაუნდა შეიძლებაა
-წამოხვალ ?
-კი წამოვალ-გახარებულმა შემოჰკრაა ტაში სესილიამ
კიბეებს აუყვა
-აქ დედას და მამას ოთახია, სულლ ქვემოთ ბიძიასია და მერე ჩემიაა-თან მიდიოდა თან უყვებოდა მერე შევიდნენ სულ ვარდისფერი იყო ყვაფერი პრინცესები და უამრავი სათამაშო სტიკერებიი იყო ირგვლივვ
-რაა ლამაზია, შენი ოთახი
-მეც მომწონს-გაიცინა და თავისი ნახატებიც აჩვენაა
-ეს მწვანე თმიანი ვინაა
-ეს ბიძიაა,
-საინტერესოა მწვანე თმა რატომ აქვს?
-თოჯინისთვის მწვანე ტონიკი მიყიდაა დაა მერე მოვიფიქრეე როომმ დამეხატა-ამოიტიტინა და გაეცინა
-საინტერესოააა
-იცი რომ გავიზრდები სტილისტი უნდა ვიყო
-ამ თოჯინებს თმებს შენნ უკეთებ?
-კიიი
-ძალიან ლამაზია
-დედამ მასწავლაა ტონიკის წასმა მე პატარა ვარ და თოჯინებს ვუსვავ ხოლმე- სხვადასხვა ფერის თმიანებზე მიანიშნა
-რა ჭკვიანი გოგო ხარრ, მიდი და მერე შენთან ვივლი და თმები გამიკეთე ხოლმეე
-რა მაგარიაა- აი ჩემი ტონიკები- პატარაა ბოთლები დაალაგა სხვადასზვა ფერები იყო ერთერთი გახსნა მაშომ და ხელიი დაესვარაა
-ვაიმეე დაისვარე
-არაუშავსს სად დავიბანო სანამ გაშრებაა მოვიშორებ
-წამოდიიი მე მაქვს საპონი და გაიშორებბ, -ბუტბუტით დადიოდა ბავშვი- ბიძიას აბაზანაში მაქვს ოღონდ წამომყევიიი-ხელი მოკიდა ისეუცებ გავიდა ტონიკის დადება სულ გადაავიწყდა გიორგის ოთახში შევიდნენ,წამოწოლილი იყო ბატონიი, სპორტული ეცვა წელს ზემოთ შიშველი იყო და კონდიციონერს არეგულირებდა ტელეფონ ეჭირა ხელში სესილიაა ზეემოდან დაახტა
-ეე ფერიაა ფრთხილადდ
-გიოოო გიოგიიიი
-რამოხდაა
-ბიჭოო ბიძია შენს აბაზანაში უნდა შევიდეს მაშო იქ ჩემი საპონი დამრჩა და ხელი აქვს დასვრილი და ხომ შევიდეს?-საყვარლად დაბრიცა ტუჩები გირგიმ კარში მდგომიი მაშო დაინახაა
-კარგი შევიდეს,
-მოდი მაშო-სესილიამ ხელი მოკიდა აჩვენა სადიყო. მერე მარტო დატოვა რომ ჩამოიბანა სარკის წინ შამპუნებს მოკრა თვალი
-ვერარი ასე ჩემს თმას მე არ ვუვლიი, ორი სანტიმეტრიც არაქვს თმა რაამბავი-გაკვირვვებულმა გახედაა და მერე ნიჟარაზე თავისივე მიტანილი ტონიკიი დაინახა სესილიასს ნახატიი გაახსენდაა და მზაკვრული იდეა მოუვიდა თავში
-აახლაა ნახეე ნარცისიზმით დაავადებულო შენ თუ ჭკუა არ გასწავლო,-შამპუნი აიღო და ტონიკი ჩაასხა, კარგად შეანჯღრიაა და აადგილზე დააბრუნა მერე კი გავიდა, სესილიასთან ერთად იჯდა დაა ეფერებოდა, ისეთი საყვარელი სანახავი იყოო წამით ყველაფერი დაავიწყდა მაშოს მაგრამ მერეე გონს მოვიდა
-სესო მოვრჩი გავიდეთ
-კარგიიი- უკვე ჩაცმული იყო გიორგი და მათთან ერთად გავიდა უკან მიყვებოდა, მაშოსს და ხელ ჩაკიდებულ სესილიას
-სესი ეს საღებავი გამომყვაა აქ დავდებ და შეინახე ხო
-ხო კარგიი-ხელები მოხვიაა და აკოცა
ყველას დაემშვიდობაა მაშო და სასტუმროსკენ წავიდა, გარეთ გიროგი დაეწია.
-მე გაგიყვან
-არა არ შეწუხდე ახლოა მე გავალ
-წამოდი-მეთქიი-მტკიცედ უთხრა წინნ გაასწროო და მანქანაში ჩაჯდა
-უჟმური, -ვნახოთ ხვალ ეგ ქერა თმები რომ გაგიმწვანდება როგორ იუჟმურებ ჩაიცინაა დაა მანქანაში დაჯდა
-რა გაცინებს?
-მიშლი სიცილს?
-არა უბრალოდ ადამიანები რომლებიც თავისთვის იცინიან....
-დაწყნარდი შეტყობინება მომივიდა და იმაზე ვიცინი, თუ მიგყვარ სწრაფად წადი.

დილით აბაზანიდან პირსახოც შემოხვეული გამოვიდა,გუშინდელი გაახსენდაა დაა დაინტერესდა რა ხდებოდა,
სარკის წინ დადგა პირსაწმენდი უნდა მოეხსნა სარკეში გიორგის არანეკლი რომ გამოჩნდა შეშინებულმა შეჰყვირა და უკან მიბრუნდაა,ქუდი ეხურა გიორგის და გაბრაზებული იყურებოდა
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებბ-პირსახოცს მყარად მოკიდა ხელი და უხერხულად გასწორდა
-რას ვაკეთებ?
-ხო რას აკეთებ, და როგორ შემოხვედი საერთოდ
-რას ვაკეთებბბ და უნდა მოგკლაა, შეცდომა უნდა გამოვასწორო, მისკენ დაიძრა და მაშომ დამფრთხალმა დაიხია უკან
-რას ბოდავ? გაგიჟდი
-ხო მაშინ გავგიჟდი შენ რომ გადაგეყარე, საერთოდ ბავშობაში უნდა დამესრულებინა იმ აივნიდან უნდა ჩავარდნილიყავი, ან ის ბურთიი უფრო ძალიან უნდა მესროლა აზრზე რომ მოეყვანე, დაცემას არ უნდა გადამერჩინეე საერთოდდ არცერთხელლ, შეცდომა დავუშვი ბევრჯელლ
-შენ რა რასამბობ-იმდენად სერიოზულად საუბრობდა ბიჭი ცოტაა შეეშინდა კიდეც, მაგრამმ ქუდი რომ მოიშორაა დაა მწვანე თმები რომ დაინახააააა ისიც კი დაავიწყდა რა ფორმაშიი იყო ლამის სიცილით აყირავდა, ფოტო გადაუღოოო და ისევ განაგრძნო სიცილი
-შენ ავადმყოფი ხარრ
-შენ ვისზე ამბობ მაგასს - კედელზე ააყუდაა მაგრამ მაინც იცინოდა მაშო სულ გადარია ბიჭი
-როგორ გავიცილო ეს მწვანე ფერი ახლავე მეტყვი
-რასერჩი გიხდებაა -ხელი გადაუსვაა თმაზე-ქერას კი ჯობია დაა -მწვანეთმიანი უჟმური მზარეული, გიორგი წერედიაანი
-თუ გინდა ხვალ შენი კოლეგები შენს ტრაგიკულ გარდაცვალებაზეე არ წერდნენ შენი ჩადენილი სისულელე გამოასწორე
-მე რა შუაში ვარ
-ვიცი შენ ჩაასხი სესოსს ტონიკი ჩემსს შამპუნში,შენს გარდა ამას ვერც ვერავინ მოიფიქრებდაა
-ვა ჩემს გონებრივ შესაძლებლობებს აქებ-კმაყოფილმა ჩაიცინა
-არაა პირიქით.
-ნარცისი ხარ, ისე იმდენი რამით რომ უვლი მაგ თმასს, არა ისე კარგია ზოგადად მაგრამ რავიცი მაინც აარ გეზარება-
-ნუ მაგიჟეებ-გაბრაზებულმა მუჭი დაარტყა კარს მაშო შეხტა
-ველური,გამეცალეე -ხელი კრა და მოიშორაა მერე აბაზანაში შევიდა და შეიკეტა კარი
-გამოეთრიეე გოგოოოო ახლავრე გამოდი
-უნდა ჩავიცვა მწვანეთმიანოოოო, მადლობა რომ მესტუმრეე შეგიძლია წახვიდე-გამოსძხა თან იცინოდა
-არ შეგარჩენ ამას იცოდე-გაბრაზებულმა გაიჯახუნა კარი და გავიდა.
გიორგიმ უშედეგოდ იბანა თმაა ბოლოს გაბრაზდაა წავიდა დაა დაბალზე შეიჭრა, აღარ ჰქონდა, არც ქერა და აღარც მწვანე თმა. მერე გაიგო ორ დღეში რომ გადავიდოდა ეს საღებავი, მაგრამ ვეღარაფერს შეცლიდა, თან მწვანე თმით ხომ არ წავიდოდაა მნიშვნელოვან შეხვედრაზე.მწვანეთმიანი შეფ მზარეულიი, სერიოზული სახით.

დღეები დღეებს მისდევდა და ნელ-ნელაა მაშოს დასვენების ხანაც იწურებოდა, ბულვარში სეირნობდაა გიორგი რომ დაინახა ვიღაც გოგოს კოცნიდა, ბურთი გაეჩხირა ყელში, საშინელი სიმძიმე იგრძნო ცრემლები მოადგა და იგრძნო როგორ ეტკინა გულიი, აცრემლებულმა აქცია ზურგიი დაა სანაპიროზე ქვაზე ჩამოჯდა
-რა მოხდაა მაშო რა ჯანდაბაა გჭირსს-თავზე გადაისვა ხელები და ჰორიზონტს გახედააა,
-მემგონიი გავაფრინეე სულლ.-დდიდიხანს იჯდა ასე ბოლოს გადაწყვიტა სასტუმროში წასვლა, გზად მაინც შეეფეთა გიორგი იმ შავთმიანზე ხელი ჰქონდა გადახვეული, არ შეუმჩნევიაა კიბეები აიარა და ოთახში შევიდა.
ერთ ჯვირაში თბილისში წავიდა.მუშაობაც განაახლა მალევე გაიგო რომ უკრაინაში უწევდა წასვლა რეპორტაჟის გამო.
ყველაფერი დაგეგმა ჩაალაგა და აეროპორტში მივიდა, ყველაფერი რიგზე იყო თვითმფრინავში ჩაჯდა და ლეპტოპი ჩართო, გვერდით წერედიანი რომ მიუჯდააა ლამის ყვირილი დაიწოო
-შენნნ აქ რასაკეთებ?
-ნადლობა მე კარგადდ შენ?
-შეეშვი სცენებს და აქ რა გიბდათქოო
-რა დაა მივფრინავ კიევში, რა დამთხვევაა შენც იქ მიდიხარ
-არაა სამტრედიაში მივდივარრ
-რა ხუმარა ხარრ-კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა გიორგი მაგრამ ერთი გოგო დაა ახალგაზრდა ბიჭი მივიდნენ ჩვენი ადგილიაო, ისიც ორი სკამით უკან გადაჯდა, ეგეც შეენო ასეთი მზერით შეხედა მაშომ, გიორგიმ ეშმაკურად ჩაიცინა, მგზავრები უკვე ადგილზე იყვნენ სანამ აფრინდებოდნენ მაშო კომპიუტერში იყო გართული უეცრად რაღაც შეტყობუნება მოუვიდაა გახსნა დაა დაიწყო ქალის კვნესისა და ოხვრი ხმები, სახეაწითლებულიიი და დაბნეული ცდილობდაა როგორმე გამოერთოო , გვერდით მყოფები გაკვურვებუკები უყურებდნენ, გიორგი იცინოდაა, როგორღაცც მოახერხა ლეპტოპის გათიშვაა და სულ აწითლებულიი საპირფარეშოში გავიდაა სახეზე წყალი შეისხაა
-მოვკლააავვ ნამდვილადდ მოვკლაავ იმ იდიოოტს ეს რა სირცხვილია იმედია ვერავინ მიცნო, დაფარებული კაპიშონი შეისწორა და გავიდა ბორდზე, წერედიანმა ჩაუარაა გვერდი
-ერთით:ერთი, მწვანე თმების სანაცვლოდ-ცინიკირად ჩაიცინაა და გავიდა.
ძილის წამალი დალია და ჩაფრენამდე აღარაფერი გაუგია, რაც გაიგო ისიც ეყო.
ქართველი პოლიტიკოსის სამ დღიან ვიზიტს აშუქებდა უკრაინაში ,დღეში ორჯელ ჰქონდა ჩართვა.
ბოლო ჩაწერაც დაასრულა და რესტორანი დატოვა, თავს სასტუმროს ნომერს მიშურა დაღლილმა, დილიდან დადიოდა და ინფორმაციებს აგროვებდა მერე ჩართვები იყო ტექსტს იზეპირებდა დაა ყველაფერი საუკეთესოდ რომ გამოსულიყო ყველაფერს აკეთებდა.საბოლოოდ ასეც მოხდა თავისი საყვარელი პიჟამა ჩაიცვაა კატების გამოსახაულებით და საწოლზე მოკალათდაა ფილმის ყურება დაიწყო თან ხედს ათვალიერებდა ფანჯრიდან. შეტყობინება მოუვიდა
-,, ლეპტობებს ისევ არ ეშვები, იმედია ისევ იგივესს არ უყურებ"- აქაც შენ ხარ წერედიანოო, რა წყევლააა ყველაგან ეს რატომაა, რაუნდოდააა რაააატო გამოჩნდაა გაბრაზებულმა გადასწია ფარდები და გარემო მოათვალიერა მანამდე მერე შენიშნა რომ მის წინ მდებარე აივანიდან უყურებდა წერედიანი
-ამაზრზეენიი თავხედი იდიოტი.
გაბრაზებული დაბრუნდა, კარზე კაკუნმა დაურღვიაა მყუდროებაა ცოტახანში
-დღეს ყველა პირს კრავს თუ რა უბედურებააა.-გაბრაზებულმა გაააღო კარი და წერედიანი შერჩაა წითელი ღვინით და შოკოლადით ხელში
-ამდენი დამთხვევები უკვეე აუტანელიაა
-რა მკაცრი და უხეში ხარ-თვალებ მოჭუტულმა გახედა
-ვინც როგორ იმსახურებს ისე ვექცევიი-
-შემომიშვიიი
-არ ვაპირებ, არ დამვიწყებია სამი დღის წინ რაც გააკეთე, შენ გამივრცელე ის ვირუსი
-შენზე ჭკვიანური სვლა იყოო, სამაგიერო მიიღე
-კი ძალიან ჭკბიანური იყოო ამდენ ხალხში პორნოო ხმამაღლა რომ ირთვებაა და უამრავი ადამიანის ყურადღებას იქცევ.წარმომიდგენია რა მოხდებოდა ვინმესს რომ ვეცვნეე
-დაწყნარდიი ჟურნალისტებიც ყურობენნ პორნოს
-გაეთრიი-კარის ცხვირწინ მიხურვას აპირებდაა თუმცა ძალით შევიდაა დაა კედელზეე ააკრაა, ვნებიანად ურცხვად დაუკოცნაა სიცივისგანნ ფერშეცვლილი მადისაღმძვრელი ტუჩები-გააშტერა, ხო ნამდვილად გააშტერა მაშო, სიამოვნების ზენიტში მოექცა ყველაფერი დაავიწყაა თუმცაა ხუთ წუთში როგორღაც კიდევ მოიკრიბაა ძალები დაა სახეში გაარტყმას აპირებდა მაგრამ ხელი გაკაბა და კედელზე თავს ზემოთ დაუჭირააა ვეღარ ინძრეოდაა და ფართხალი დაიწყოო
-გეუბნებიი როცა არ მოგეწონებაა მაშინ დამარტყითქოო
-იდიოტოო ყეყეჩოო..მოღალატე ხარრ. ვიღაც გოგო გყავს და აქ მე მკოცნი როგორ ჩახედავ თვალებშიი, ან ეს რა საქციელიაა როგორ ბედავ ჩემს კოცნას გულს მირევვ -უყურებდაა და ნაპერწკლებს ყრიდა თვალენიდან
-ნწწ დაწყნარდი აღარ მოგვიწევსს შეხვედრაა, იმასთან მორჩა.უკვეე ჩავიხედე თვალებში და სხვაა რამებშიდაც საკმარისად,-ტუჩზეე იკბინა და მერე ირონიულად ჩაიციანა, განგებ აკეთებდა და მაშოს რეაქციებს სიამოვნებით ადევნებდა თვალს იგივე პოზაშიი, ლოყები აუწითლდა მაშოს რომ გადახარშა რაც თქვა
-ფუ გარყვნილო, გამიშვიი, გულს მირეევ აღარ შემეხოო არ მომეკაროო-
-ძალიან ეჭვიანივით გამოგდისს
-ღმერთმა დამიფაროს ოდესმე შენზეე ვიეჭვიანო კრეტინოო
-რა საინტერესო ხარრ, როგორ კომპლიმენტებით იცი ხოლმე შემკობაა,-მისი თმის სურნელი შეიგრძნოო მერე ყურთანნ აკოცა - საიდუმლოსს გაგიმხელ ამ დროს ზედმეტადდ მიწვევს შენი ტუჩები, სხვადასხვანაირ ფორმას რომ იღებსს-ჩუმად უთხრა ყურშიი, კვლავვ აკოცაა მოწყვეტით და სანამ გონს მოვიდოდა მაშო მანამდე გაქრა ისე თითქოსს არც ყოფილაა, მაგრამ მისი სურნელი და ტუჩების გემო არ ტოვებდა მაშოს, სიამივნებით ვერ ინძრეოდა, მერე ბოლოს მაინც მოდხიზლდაა და მაინც ლანძღვა დაუწყო მიუხედავად იმისა რომ ზედმეტი დოზებით მოქმედებდა მასზე მისი ცისფერი თვალენი და მისი სავსე ჟოლოსფერი ბაგეები, მისი მზერაა საერთოდ რომ იხსენენდა იწვოდა, აბაზანში შევიდა და დიდხანს იყო დუშის ქვეშ ისევ ისეე მთელი სხეული ეწვოდაა და წუთების წინ მომხდარი ამბებით ემოციურად გადატბირთული გონება მხოლოდ ერთს აღიქვაბდა, მხოლოდ ერთს წარმიდგენდა
ეს ერთი იყო გიორგი წერედიანი.
თბილისში ისე ჩამოფრინდა წერედიანი აღარსად აღარ უნახავს. როგორც კი ჩამოვიდა და როგორც კი მოიცალაა მაშინვე მოკრიბა გოგოები და ჩვეულად დაიწყესს ბაასი, ოღონდაც ცვლილებით.ამჯერად ვერ გაათენებდნენ ერთად, ნანკას მეუღლე ელოდა, ანასტასიას კი მეუღლე და პატარა იოანა.
-დავიღალე, კიდევ კარგი გამოვედი თორემ გადავიწვებიიი-თვალები დახუჭა ტასომ
-ჩემი იო რაშვებაა
-გეგიცები მამამისის ასლია უკვეე მასავით მოუსვენარია ღამით არ მაძინებსს აღარ შემიძლიაა
-ხოო არც მამამისი გაძინებს მართლა გავს-ამოიფხუკუნაა ნანკამმ
-შენ გაჩუნდი საერთოდ უკვე სიარულზეე გეტყობაა უმწიკვლოების დაკარგვა-არ დააკლო ტასომ, ნანკამ სერიოზულად მიიღო
-მოიცა რა წირს ჩემს სიარულსს
-რაც ჭირსს
-აუუ მაშოო მიყხარი რაა რას ბოდავსს ეს ქალიი-
-კარგი გოგო გეხუმრებაა შენ კიდე რა ვერ მოწვიი, გაანძრიე ეგ ტვინი
-ტუტიცებოო
-მაშიკოო შენ რაღაც არეული დაა უცნაურადდ აფორიაქებული მეჩვენები
-მეც სხვათაშორის-ნანკან ანანოს გახედა
-არ გეჩვენებით ვარრ
-რა ხდებაა?
-ისსს ბიჭიიი
-ნიძლავს დავდებ იმ ბიჭზეა საუბარი მისი ბაღელი გიორგი რომ აღმოჩნდა
-ეგააა
-რამოხდა-ორივემ ინტერესეით გახედაა მაშოც მოუყბა ყბრლაფერს ნუუ ცოტა რამე გამოტოვაა მაინც
-რაააააააა მეოთხედ გაკოცაა და ახლაა ვიგებთთ
-გილოვავვვვ ნანკააააა გილოცავვვ ნანატრი ნაპერწკალიაა ესს
-კარგით რა, რა ნაპერწკალიი,
-გეტყობაა,გეუბნებიმოგწონს უკვეთქოო.აი ქორწილში რომ ვიქეიფებთ მერეეე იქნებაა რაციქნენაა
-ო ოოო ხოიცით რომ მსგავსი არაფერია და ეს ქორწილი საერთოდ, უბრალოდ იმაზე ახლოს მოვიდა ვიდრე სხვები ბავშვობიდან ასეა თავხედია,
-და ეგ სიახლოე იწვევს აჟიოტაჟსს ძბირფასოო
-არაა არ უნდა იწვევდეს, მე და გიორგი ერთადდ კოშმარიააა
-არა რატო ფოტოები ვნახე და ძალიან უხდებით ლამაზი შვილები გეყოლებათ
-ნანკაა-
-რა ნანკა რა ნანკაა მართლა როგორ საუბრობ ხანდახან მეშინია
-ოჯახის პასუხისმგებლობა შვილები და ქმარი ჩემი საქმე არაა, ნე ჩემი თავი მეყოფა, ქმარი და მიყუმეტესს ბავშვიი დიდიი პასუხის მგებლობაა და ამისთვის მეე არ ვარ გაჩენილიი ბავშვს მარტო გაზრდა კიარაა აღზრდაც უნდაა
-მაშოოო ყველაფერი მოვაა ნუ გაქვს უაზრობა ტვინში ჩაბეჭდილიი, იცი რამხელაა ბედნიერებაააა როცაა პატარა საოცრებას შენს მუცელში გაზრდილს და ჩამოყალიბებულს ხელში იჭერ და ყოველ დღე უყურებ, ყველა ძალა და ყველაფერი მოდის ამ დროს
-არბიცი ტასოო, მეე არვარრ მსგავსი რამეებისთვის, ზედმეტად არარრაობა ვარ მაგისთვის
-თავს მაცემიმენს ეს, კი ჰიჟი ხარ მაგრამმ ჩემი აზრით კარგი ცოლი და დედა იქნები ფსიხიიიი -თან მზარეული ქმარი გაწყობსს იდეალურია საჭმელებს მაიმც ვერ აკეთებ
-ნანკაააა მართალია-გაიცინა ტასომ
-კარგიტ აღარ ახსენოთ ის ხისთავიანი მითუმეტეს ამ თემასთან ახლოს, იდიოტიი უკანასკნელი მამრი რომიყოსს მაგასთან მაინც არ ვიქნები
-გაგახსნებ მაგასს-ჩაივიაა ნანკამ
-ყველაფერი ჩხუბით იწყება
-ეგრეც რომ იყოს ეს ვხუბი არაა,რომელიიი ჭკვიანი რთავს პორნოს ამდენ ხალხში ასე სისასტიკე და უსირცხვილობაა შეიძლებაა
-მოიცა მწვანე თმაა-
-ეგ სხვანადსხვააა
-მე საინტერესოდ მიმაჩნიაა-გაივინა ნანკამ.
ნებრი ისაუბრეს კიდევ ბოლოს მოუხდათ დაშორება ოჯახებს დაუბრუნდნენ გოგოები და მაშომაც თავის თენდოზე მოხვეულმაა დაიძინა.
დილით გაბრიელი დაახტა თავზე და იმან გააღვიძა, ისაუზმაა და მხიარულ ნოტაზე გასწია სამსახურისკენ თან გაბრიელი დატოვა სკოლაში.

დამღლელი დღის შემდეგ სახლში რომ ბრუნდებოდა ქუჩაში გიორგი დაინახაა დაინახაა, მანქიდან გადმოვიდაა,
-ოჰ ჩამობრძანებულაა პრინცი, წებო რომაქვს იმ ტუჩრბზე წასასმელი,-წებოო წებოო-მოიცაა-ეშმაურად ჩაიცინაა-არაა ტუჩებზე არა მაგრაამ ხელებზე ვცადოთ..მანქანაში იპოვნა რაღაცც გადავიდა და ძალიან ფრთხილად მანქანის სახელურსს შიგნიდან წაუსვაა, დაელოდა გიორგი როდის მივიდოდა, როცახელი სახელურს მოკიდაა, შესაბამის დროს გამოვიდა მაშო
-ოჰჰ იდეების და აზრების კორიანტელიიიი ამობრძანებულაა
-მაშენკაა რა სიურპრიზიააა მოგენატრეე და მობრძანდი სანახავადდ-სახელურზეე შეაყოვნა ხელიი
-არაა ძვირფასო, უბრალოდ შეგახსენებ ჩემთან თამაში ცუდი იდეაა ჩაოო-კოცნა გაგზავნა პალტო შეისწორაა დაა თვალი ჩაუკრააა
-რას ბიდავ-მუსკენ გაიწიაა მაგრამმ სად ხელი ვერ მოაშორა სახელურს,
-მაშოო მობრუმდი ესს ეს რა თამაშიააა
-იგივე რაც შენ გაათამაშე ბარი ბარში ვართ მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა.
აი გაცოფებული წერედიანი დიდხანს ეჯაჯგურაა ხელს მაგრამ ვერაფერი, ბოლოს მეგობარსდაურეკა და მან უშველა, ძლივს რომ ენახა მაშო აკუწავდაა გაცოფებული იყო.
მათი შეხვედრა ერთი თვის შემდეგ შედგა, ოღონდ ამჯერად ტრამვირებული მაშო მოინახულა წეერედიანმა,
ხო ოქტომრის დასაწყისი იყო, მაშო ჩვეულად მიაბიჯენდა სასახურისკენ, ვიღაცამ მხარი გაკრა და კიბეებზე დაგორდა (ისევ და ისევ კიბეები, აბტორს დიდი პრობლემები აქვს კიბეებთან დაა აქაც ამჟღავნებს) ამჯერად უფრო სერიოზული მდგომარეობა იყო ძლიიერი თავის ტრამვის გამო ერთი კვირა უგონოდ იყო, ფეხიც მოტეხილი ჰქონდა.
ცოტა რომ მომჯობინდა ისევ არ ისურვე მართას შეწუხება და ღამით კსევ სახლში აგზავნიდა თუმცა დილით რვისთბის უდნდა მისულიყო ხოლმე.

ასეთი საღამო იყო მართაა გააცილა და ტასო შევიდა დახედა როგორ იყოო
-მაშ როგორ ხარ?
-უკეთ
-ხომ არაფერი გტკივაა
-არა ტასოო
-რატომ ხარ ასე?
-რავიცი უცნაურად ვარ, იცი ერთი თვეა გიორგი არ მინახავს, ბოლოს ცუდ მდგომარეობაში დავტოვე ახლაც არ მოვუკიტხივარ ალბათ არც იცისს დაა ისე ვარ რაღაც მაკლიაა იციი
-ვიცი და მაგარ შარში რომ ხარ ეგეც ვიცი დაოო-გაიცინა
-ნანკაა წინასწარმეტყველის ღაღადი სრულდება ვითომ
-ვითომ არა ნამდვილად და დარწმუნებული ნუ ხარ რომმ არ მოუკითხიხარ
-ანუ?
-გონზე რომ არ იყავი სულ აქ იყოო და ძალიან ნერვიულბდა, ახლაც კითხულიბსს ამბებს,
-მე რატომ არ მხვდებაა პირადადდ
-მოგენატრა ჩიტუნაა
-სულაც არა-მხრები აიჩეჩა მაშომ მაგრამ ვის ატყუებდა? ვერც ვერავის ენატრებოდა და რომ ვერ ნახულიბდა მოოწყენილი იყო.ტასო ღიმილით გავიდა და მარტო დატოვა, დაძინებას აპირებდა, თვალები დახუჭა
ისევ გაიღო კარი
-ხო ტასუნა, ამ მომაკვდავ, ინვალიდ დაა გამოგიტყდები მონატრებით შეპყრობილ ქალს რატო არ მასვენებ, -თვალი არ გაუხელუა ისე თქვა, უცებ საყვარელი სურნელი იგრძნო, მერეე სიახლივე იგრძნო მეერეე კიი მინატრებულიი გაბეების შეხებაა დაა ნაზი გრძნობებით სავსე კიცნა იგრძნო...
-ვისი მონატრებითაა შეპყრობილი ხურცილავების ქალბატონი- გაიღიმაა და შუბლზე აკოცა...
მაშოს კი ცრემლები გადმოსცვივდა
-მელანდები? გავგიჟდი, ჰალუცინაციები მაქვს, ააარაა -თვალები მაგრად დახუჭა გაქრი გთხოვვვ გაქრიიი მეშინიაა არმინდა ასე მენატრები მაგრამ ასე შეიძლებაა, რეალურად მოდი,
-არა გიჟი იყავი მეტს ვერც გაგიჟდები მაგრამ, ამ თავის დარტყმას კიდევ კარგად უმოქმედია-სიცილით დახედა-ნუ ტირი ნუ გადამრევ გოგო, გაახილე ეგ თვალებიი-
-მოიცაა რეალური ვარ
-კიი, შენდა საბედნიეროდ
-არ გავგიჟებულვარ კარგად ვარ ანუ-თვვალები გახილა და შიშით შეეხო, მერე დარწმუნდა რომ არც ეძინა და აი მაშინ კი ისიც გაანალიზა რაც თქვაა და სახეზეე ბალიში აიფარა
-კარგი არ კოიგუდო ახლა ბავშვო, აბა მომენატრეოო
-მორჩა სულ ამას იძახებ ხო
-არა უფრო იმას რომ მოჩვენება გეგონე
-შოკში ვიყავი უბრალოდ-მხრები აიჩეჩაა და მის თვალებს შეხედა-როგორ უცებ მოვიდა ხასიათზე და როგორ მონატრებიაა.
-როგორ ხარ აბა მოყევი
-მაგას კითხვა უნდაა- მოწყენილმა ამოთქვა-შენ როგორ ხარ?
-რავიცი მშვიდად, ქუჩაში მშვიდად გავდივარ და მანქანის კარზე მიწებების შიშებიც გამიქრა
-უპს
-დაწყნარდი არაფერს მოვიმოქმედებ, ეს აღარ გესაჭიროება
-დაგასწრეს, აშკარად
-დამსწრეს? გგონია ასე გაგიმეტებდი?
-რომ შეგღებე მოსაკლავად მოხხვედი და
-შენ ჩაიხედე დილით სარკეში დაგხვდეს მწვანე თმები და მერე ვისაუბროთ მაგაზე
-უიმე უჟმური, რამოხდა ახლა თან გიხდებოდა ცისფერ თვალებზე მწვანე თმები, -გიორგი გაჩუმდაა უყურებდა მის სიცილს ღიმისლ საუბარს არაფეერი აღარ უთქვამს
-რამოხდა რატომ მიყურებ?
-როგორ შემეშინდაა იციი,-სულ სხვანაირად თქვა, მერეე თბილად მოეხვიაა მაშომაც გაუღიმა და ჩაეხუტა, დამშვიდდა უბრალოდ ტკივილი დაავიწყდა,ის კინკლავიც და ჩხუბიც დაავიწყდა
-რამხელა პატივიაა თვით წერედიანი შევაშინეე-მწვანეები მიანათა და მის თვალებში უცხო რამ დაინახა,გულრწფელი და ყველანაირი ირონიიის გარეშე იჯდა იქ წერედიანი და მაშოსს უყურებდა,მართლა შეეშინდა,უცნაური გრძნობა ჰქონდა,მაგრამ ვერ ხვდებოდა რომ ეს გრძნობა იყო ყველა'ფერი.

გამოჯამრთელებას დიდი დრო მოანდომა, თუმცა ფეხზე დადგა და მაიინც დაუბრუნდა ჩვეულ ცხოვრებას, ამ ხნის მანძილზე ხშირად ნახულობდა ხოლმე გიორგი, ისევ ისე ჩხუბობდნენ მაგრამ მაინც განსხვავებული გახდა მათი დამოკიდებულება...
-წერედიანო,ეს ფოტო არმომწონს,-ქუჩაში გვერდიგევრდ მიდიოდნენ, ფოტო იპოვნა ზღვაზე ჰქონდა გადაღებული, ნარინჯისფერი ზედა გახსნილი ჰქონდა და საოცრად იყურებოდა
-რასერჩი ამ ფოტოს?
-ცუდიაა
-მე ვთთვლი რომ კარგია- მობილური გამოართვა და დააკვირდა
-მედიდურად იყურები
-რასამბობ ეს ქარიზმაა,
-ასეთი ნარცისი რატომ ხარ?
-საპირისპირო სქესის წარმომადგენლის მოხიბვლაზე რაიმე გსმენია?
-ანუ რაგინდა თქვა იმიტომ იღებ ფოტოებს რომ გოგოები მოხიბლო
-არა, ნუ ერთ-ერთი მიზეზია
-ჩემი აზრით ასე არავის მოეწონები ნახე არც ერთ ფოტოში რომ არ იცინი მე პირადად მეგონებოდა რომ ცუდი კბილები გაქვს და კომპლექსდები-მხრები აიჩეჩა, წარბებ შეკრული უყურებდა გიორგიი
-არახარ შენ კარგად, და რატომ მოიცალე ჩემი instagram-ისთვის?
-უბრალოდ დღეს დაგაფოლოვე და ხომ უნდა ვნახო ვის ვაფოლოვებ
-ამ ტუჩებს ასე როგორ აკეთებ-
-იდიოტი ხარ რა უფლებით აკვირდები ჩემს ტუჩებს
-პირადი ინტერესები მაქვს-გაიცინაა
-წვიმას დაიწყოო წავედი მეე
-მოიცა სად მიდიხარ,
-სახლში
-წამოდი ჩემთან ავიდეთ და რაიმეს მოგიმზადებ
-მაცდურად ჟღერს თუმცა არა სახლში წავალ
-ნუ ხარ ჯიუტიიი, ვერ მიასწრებბ სახლამდე იწვიმებსს და დასველდები, მანქანც არ მყავს და ვერ მიგიყვან
-ორმაგად უფრო მაცდურია
-მაშოო
-კარგი ცოტახანს მცალია და წამოვალ-უკან გაჰყვა მალე გიორგის ბინამდე მივიდნენ, მყუდრო სახლი იყო ისეთი ინტწრიერით როგორიც გიორგის შეეფერება, შავი კრემისფერი და თეთრი ფერები ჭარბობდა.
-შებრძანდი-ხელით ანიშნაა კარისკენ.

ბარის წინ სკამზე იჯდა და თვალს ადევნებდა გიორგი როგორ ამზადებდა, ისეთი საყვარელი და მამაკაცუდი იყო განაბულუ აკვირდებოდა, ოსტატურად ჭრიდა ინგრედიენტებსს
- ასე დანას ვერასდროსს გამოვიყენებ- საჭრელს დახედაა და დანას მოკიდა ხელი სანამ გიორგი ღუმელს არეგულირებდა
-ხოდა დადე ადგილზეე
-ვერასდროს ვისწავლი საჭმლის კეთებას მე სულ არაფწრი არ გამომდის ყველაფერს ისე ვაკეთებ როგორც სხვები მაგრამ ვერ ვახერხებბ.
-აახლაა ტირილს აპირებ? -
-რა სისულელეა ამის გამო როგორ ვიტირებ
-რავიცი სატირალია არავინ მოგიყვანს ცოლად და იყავი ისე შინაბერა
-ისედაც არ ვაპირებ გათხოვებას, ასე რომ არ ვიტირებ ჩემს თავს მივხედავ
-შინაბერა რჩები
-არა თავისუფალი,
-ყველაფრით უცნაური როგორ ხარ,
-რარის უცნაური, უბრალოდ მსგავსი პასუხისმგებლობისთვის არ ვარ მზად და არც არასდროს ვიქნები, თან ეს სიტყვა ცოლიი და ქმარი ქორწინებაა ძალიან არ მომწონს, მაშინებს
-ეგ უცნაურია, ბიჭსს შეიძლება არუნდოდეს ეს ცოლის მოყვანა და მსგავსი ფიქრები ქონდეს მაგრამ გოგოს?
-ვითომ რატომ არ შეიძლება ჰქონდეს გოგოოს
-ბიჭს უფრო მეტი პასუხისმგებლობა აქვს, უნდა არჩინოსს ჯერ ცოლი მერე შვილი ან შვილები და არაფერი უნდა მოაკლოს
-რა მეოჯახე კაცივით საუბრობ, სხვათაშორის ქალი ჯერ უნდაა გაჰყვეს ცოლოად, აიტანოს მთვრალი, უნდა მოუაროს, საჭმელი გაუკეთოს, მერე შვილი უნდა გაიჩინოს, ხო მარტო მაგიტომაა ქალი ცოდო რომ შვილს აჩენსს მისი ძვლებიი ერთმანეთს სცილდებაა და ამის შემდეგ კაცები... არაა ქალები უფრო მეოჯახეები არიან და მეტი უფლება აქვთ არ უნდოდეთ გათხოვება
-ისე საუბრობდი მემგონი სერიოზული შიშები გაქვს, -ტუჩის კუთხე ჩატეხა გიკრგიმ- კაცები სიამოვნებაზეც ბევრს ფიქრობენ და არიციან ამ სიამოვნებას რა ტკივილები მოსდევს, ეგ კი-ირონიულად ჩაიცინაა დაა თვალებ დაჭყეტილ მაშოს გახედაა რომელმაც უკვე გაიაზრა ბატონმა რაც თქვა
-გარყვნილი-ამოილაპარაკა და წვენი მოსვა
-ჩამომინდა აქ და კარგი დაქალივით მესაუბრება,თან რა თემაზე,
- არ თქვა ,,მიტყდებაო"
-რა საუბარია ან რა სიტყვებია
-ჭირვეული
-ეგ ჩემზე თქვი
-არაა მწვანე ვაშლზეე
-ხეპრეე
-რაოო
-შენზე არ მითქვამს მე მაგ პომიდორზე ვთქვი-გაიკრიჭა და ბროწეულის წვენი დალია. მალე მოამზადა გირგიმ იტალიური კერძი სუფრა გაშალა და დაგემოვნებასაც შეუდგნენ
-აბა რასიტყვიი
-წავა რა-გაიცინა მაშომმ
-სხვას რას უნდა ელოდე შეენნაირი უგემოვნოსგან,
-რაგინდაა ყველა ბრილიანტი სიტყვებით ხომ არ შეგაქებსს,
-გემოვმება გაქვს დაქვეითებული
-საიდან მოიტანე
-ბაღში იმ საშინელ სუპს ჭამდი ხოლმე, სხვა რომ არაფერი ვთქვათ
-ის სუპი გემრიელი იყო კრეტინო
-აი ამას ვამბობ ჯერ ის როგორ უნდა ჭამო და მერე გემრიელი როგორ უნდა უწოდო.
-ნერვებს მიშლი..
ვახშამს მორჩნენ გიორგის ალაგებაში დაეხმარა მერე ჭურჭელიც კი დაურეცხაა, წასასვლელად მოემზადნენ, კარში გადიოდნენ უკვე შავგვრემანიი გამომწვევადდ ჩაცმული გოგო რომ მივიდა, გიორგისს შეხედაა დაა შემოეხვია
-გიუუუ როგორ ხარ?გირეკავდიი ძალიან მმენატრეე
-თათააა -დაბღვვერილმა გხედა და მოიშორა-აქ რატომ ხარ?
-მომენატრეთქო, -მერე ამაზრზზენად გახედაა მაშოს, -ეს ვინაა გიუუ,
-თათა გასაგებად გითხარი მე ყველაფერი ახლა წადი და ნუ მოდიხარ მეთქი
-გამცვალეე გიო, ეს ვინმე ახალი ბ**ზი აიკიდე ? მისმინე გაუშვიი დაა არასდროსს აღარ გაწყენინებ ამასთან როგორ იწექიი რამეს გადაგდებსს-ირონიიტ ჩაიცინა, ბრაზისგან ყურებიდან ბრაზს უშვებდა მაშო გიორგიზე ცოფდებოდა დაა იმ გოგოს სიტყვებზე საერთოდ
-ეი ეიი წესივრად იდაუბრე, უინტელექტოო ყველა შენნდაირი ნუ გგონია,გყავდეს ეგ შენი გიუნაა არავინ გედავება, ნუ მე არაა ყოველ შემთხვევაში- ჩაიცინაა და კიბეებზე ჩავიდა
-მაშოოო მოიცა მაშო
-გიორგი სახლში იყავი გამოყოლა არ გაბედო, საქმე გაქსვს,-თავი ძლივს შეიკავა რომ იქვე არ ეტირა, ყველაფერი აერია, რა ატირებდა იმ გოგოს სიტყვები უფრო არ წყინდა ისეთი გარეგნობის იყო მისი სიტყვები არც უნდა ისმინო მაგრამ გიორგი, ჯანდაბაა ის რომმ ვინმე სხვას ეხებოდა, წარმოდგენაზე ცოფდებოდა, ყელში ბურთი უჩერდებოდა, ტკიოდა მაგრამ არ იცოდა რატომ,ქუჩაში გავიდა და ღრმად ჩაისუნთქა ცრემლებმაც გადამოლახეს ჯებირები.
ფეხით გაუყვა ქუჩას, უკვე სიბნელე იყო გამეფებული ქუჩის განათება მთელ გზას ანათებდა, რამოდენიმე ადამიანს თუ ნახავდით ქუჩაში.
მალე წვიმაც წამოვიდა
-ჯანდაბა მაშოო, რა მოგდისს- ფეხს აუჩქარა თუმცა სწრაფად სიარული ჯერ არ შეეძლო თავბედი იწყევლა ტაქსით რატომ არ წამოვედიო, შემოდგომის წვიმამ დაასველა, ცოტა შეცივდა, თუმცა აღარ ადარდებდა უცნაურად გრძნობდა თავს და ტირილი უნდოდა, გვერდით მანქანა რომ გაუჩერდაა ცოტა მერე მოვიდა გონს
-მაშოო მანქანაში ჩაჯექი
-ძალიან გთხოვ თავიდან მომწყდი გიორგი
-ჩაჯექი-მეთქი
აღარაფერი უთქვამს, ნაბიჯებს უმატა და გზა გააგრძელა თუმცა გიორგიც მისდევდა
-მაშოოო ნუ ჯიუტობ სულ სველი ხარ გაცივდებიი ცივა გოგო
-რატომ არ გესმის უბრალოდ წადი მივაგნებ მე თვითონაც სახლს
-ჯიუტი თხა ხარ,-გაბრაზებულმა დაძრა მანქანაა, ეგონა დამტოვაო მაგრამ წინ გააჩერა მანქანა და გზა გადაუღობა.
წამებში გადაფარა მანძილი და მაშოს წინ დადგა, მისი აწითლებული თვალები და წვიმას შერეული ცრემლები რომ დაინახა კინაღამ გაგიჟდაა
-მაშოოო მაპატიეე გთხოვ
-დამშვიდდი დაიწყანარე სინდისიი წადი მარტო მინდა ყოფნა
-გაცივდები სულ სველი და გაყინული ხარ
-შენც სველდები წადი
-არ წავალ უშენოდ,
-რა გინდა წერედიანო, რატომ გამოჩნდი, რატომ გადამეკიდე
-მაშოო, ვიცი თათამ შეურაწყოფა მოგაყენა, გეფიცები არ ვიცოდი თუ მოვიდოდა, საერთოდ თვეზე მეტია ურთიერთობა გავწყვიტეე და საერთოდ ის რაც მან თქვაა უბრალოდ გთხოვ არც იფიქეოო დაუფიქრებელი და უტვინოა მხოლოდ ს"ქსი აინტერესებს სხვა არაფერიი.
-ეატომ მიხსნი ვერ ვხვდები რატომ გადარდებს საერთოდ რას ვიფიქრებბბ?
-მადარდებს, იმიტომ რომ შეგეჩვიეე, უფრო მეტი გახდი ვიდრე ნებისმიერიი
-რატომ-თვალებში უყურებდა, შუა ქუჩაში იდგნენ აწვიმდათ, ერთმანეთის ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდათ, მათი გულები... მათი თვალები... ტუჩებიი... მოუთმენლად ელოდნენ უფრო ახლოს შეხვედრას,შეხება სწყუროდათ. წერედიანმა გადადგაა ნაბიჯიი ათრთოლებულ გოგოს წელზე შეუცურა ხელი და აკოცა, მათმა ბაგეებმა საერთო წერტილი ჰპოვეს, ჯერ ეწინააღმდეგებოდა მაშო ხელები დაუშინაა მაგრამ მერე აზრი არ ჰქონდა, კოცნაში აყვაა,
მაგრადდ ჩაეხუტაა წერედიანსს და ატირდაა ტიროდა ისე რომ რეალურად მიზეზში ვერც რწმუნდებოდაა..
-ასეე არ შეიძლებაა, ასე აღარ შემიძლიაა გიორგიი, გეჩვევი და ეს არ შემიძლიაა გთხოვვ აღარასდროსს გამოჩნდე ჩემს ცხოვრებაში
-მაშო...
-გთხოვ, სანამ უფრო გართულდება და შორს წავალთ
-მე უკვე შორს ვარ, ფსკერზე ვარ, მაშოო
-ასე არ შემიძლია, მართლა არ შემიძლია, -ტირილისთ გაბრუნდა და გაიქცა, დატოვა გახევებული გიორგი, ცხოვრებაში პირველად იგრძნო რა იყო სიყვარული,ეს არიყო ტრფობა,არ იყო ვნება, ეს სრულიად სხვა რამე იყო, სიტყვებით აღუწერელი ეს იყო ყველა'ფერი რომელიც ქაოსს იწვევდა, მხოლოდ მაშო უნდოდა .
მაშოს ხედავდა.
მაშოს გრძნობდა. რადაც არ უნდა დაჯდომოდა მაინც მოარჯულედდა იმ უაზრო ფანტაზიებს გაუქრობდა რაც სულს უმახუნჯებდა, იმ წარმოდგენებს ამოძირკვავდა რის გამოც იქ მიატოვა.
ახლა ყველა' ფერს გააკეთებს
ყველა-ფრის მოსაპოვებლად.

საწოლზე ემბრიონის ფორმაში დაწვა და თბილად მოკალათდა, ტირილი შეწყვიტა და დაფიქედა გიორგის სიტყვებზე, ფაქტიურად წერედიანი გამოუტყდა სიყვარულში,
მან კი ზურგი აქცია, ანდაც რატომ თქვა სანამ უფრო გართულდებაო, ისიც ფსკერზე იყო შორს იყო უკვე წასული, თავდავიწყებით დაეშვა სიყვარულის მორევში, მაგრამ რატომ. დატოვა? ეშინოდა.
ეშინოდა სიახლოვის, ურთიერთობების, ბანალური და ამავდროულად სასაცილოა მას ეშინოდა ცოლ-ქმრობის პასუხისმგებლობების, არიყო უბრალოდ ბანალური შეყვარებულებივით, ის უ რალოდ ამ პასუხისმგებლობისთვუს არიყო მზად, მხოლოდ კარიერაზე ფიქრობდა მაგრამ გიორგის გამოჩენამ ყველაფერი უკუღმა დაატრიალა, და ახლა რა იქნებოდა, როგორ გააგრძელებდა ცხოვრებას მისგარეშე როცა ასე მიეჩვია, მისი ჩხუბიი ყველა სხვა თბილ სიტყვაზე მეტად შეიყვარა.

ერთი თვე გაურკვევლობაში და მონატრებაში გავიდა, დეკემბერი მოვიდა, ცივი და სუსხიანი ზამთრის პირველი თვე, სამსახურში უფრო მეტი დატვირთვით მუშაობდა, საკმაოდ ცნობილი გახდა და ფიქრისთვისაც ცოტა დრო რჩებოდა.
-დეე მოვედი-სახლში შეაბიჯა და ოთახისკენ დაიძრა
-გამოიცვალე და ჩამოდი ერთად ვივახშმოთ-მართას ფბილი ხმაც გაისმა.
გაბრიელი, მახო მართა და მაში ისხდნენ მაგიდასთან და მხიარულად შეექცეოდნე მართას გაკეთებულ უგემრიელეს ვახშამს
-გაბრიელლ, მემგონი მაგ ბლინზე რაღაცაა
-რა რაარი სადდდ?
-აიი აქქ ბიჭო-უცებ მოჰკიდა ჩანგალი და ბლინის ბნაჭერი, რომელიც გაბრიელმა საგულდაგულოდ დაჭრა აიღო
-ეეე მაშოოოო ვჭრიდიი არაა
-რამოხდა გაბროი ერთი აიღო მაა რა ამბებია
-მამაა, სულ მე რომ მეჩხუბებით წესიერად ჭამეო ამასაც უთხარით რამე, არც თვითონ ჭამს წესივრად და არც მე მაჭმევს
-ვაიმეეე ამხელა ბავშვები რაზე ჩხუბობენნ
-ჩემი დაბღვერილიი, ხვალ შოკოლადებს მოგიტანნ
-ააა მაშინ კიდე აიღე-უცებ აუღე მაშო თუგინდა გაჭმევ
-აი ქრთამისტიაა, ეს რა გამივააააააა, ახლაა რაარი-გაიღრიჯა, ჯერ მართას დაეხმარა ალქგებაში მერე ტელევიზორის წინ მამას მიუჯდა გვერდით და ლოყაზე აკოცა.
-მაშიკო
-ხო მაა
-ხვალ ისვენებ?
-აუ არაა ეს ორი დღე ვერაა.რაიყოო
-სოფელში უნდა წავიდეთ ჩვენ აუცილებლად, რაღაც პრობლემები შექმნილაა
-აუუ მეც მინდა
-მერე სხვა დროს წავიდეთ ერთად
-კარგი კარგიი, დედა და გაბიც მოდიან
-ხო, სკოლის მერე წავალთ-საუბარში ჩაერთო მართა-მარტო დარჩები დედი?
-დეე 12 კიაღარ ვარ 22 წლის გავხდი ქალი.
-მაინც ცოდო ხარ
-კაი რააა.პირველად ხო არ დავრჩები..არიდარდოთ თქვენ-ლოყაზე აკოცაა და მერე ოთახში ავიდა თბილი პიჟამა მოირგო თენგოს მოეფერა დასაძინებლად დაწვა.

შუადღეზე მშობლები გააცილა და მერე გავიდა ტელევიზიაში.
10 იყოო ქუჩას მიუყვებოდა, გული უცნაურად უცემდა, მანქანა გააჩერა და სუპერმარკეტში შევიდა, იქედან რომ მოდიოდა, ყინულზე გაუსრიალდა ფეხი, უნდა დაცემულიყო უკვე ნეკნებიც სტკიოდაა მაგრამ არ დავარდა, თვალებიი გაახილაა და წერედიანის ცისფერ სფეროებს შეეჩეხა, მის მკლავებში იყო მოქცეული, უხერხულად გასწორდა
-მადლობა
-როგორ ხარ
-მარგად.შენ?
-მეც -ტუჩის კუთხე ჩატეხა წერედიანმა.
-უნდა წავიდე, მელოდებიან სახლში
-ვინ საინტერესოაა, არავინაა-მხრები აიჩეჩა დაა უეცრად ხელში აიტაცა მაშო
-გიორგი შენ რასაკეთებბ ეიი, დამსვი დამმსვი გიორგიიი - ხაალხის ყურადღება მეტად რომ მიექცია და პანიკა არ აეტეხა, ჩუმად ხმადაბლაა უბრაზდებოდა მაგრამ ზურგი დაულურჯაა
-ააა გოგოო გავლურჯდიი
-რა ჯანდაბას აკეთებბ სად მიგყავარ
-თავის მანქანაში ჩააჯინა კარი ჩაუკეტა მერე მოუარაა
-რა ბავშობაა კარი გააღეე ახლავე-საკეტს დაწვდა, მანქანა რომ დაძრა საერთოდ კინაღამ გააფრინაა.
-ნუუუ წიკვინებბბბბ მაშოოოო
-რა საქციელიაა აბაა ეს რა ქცევაააააა
-უბრალოდ მშვიდად გავისაუბრებთ მე და შენ და მოვრიგდებით
-მეგონა გავარკვიეთ
-არაფერი გაგვირკვევია,
-ჩემი მანქანა
-შენს სახლთან იქნება.
-რამდენს ბედავვვ,
-არ გაგიშვებ არ დაგკარგავ
-მე ვთქვი ჩემი სათქმელიი
-აზრს შეიცვლი.
მერე აღარაფერი უთქვამთ ერთი საათი იარესს და ქალაქ გარეთ ერთ ორსართულიან სახლთან მიბიდნენ, ლამაზი ეზო ჰქონდა და მინის დიდი კარი, რომელზედაც ფარდები იყო, სწრაფად შევიდნენ სახლში, შიგნითაც ძალიან ლამაზი იყო, გიორგიმ გათბობა ჩართო და გაბუტულ მაშის მიუახლოვდა
-კარგი კი არ მომიტაცებიხარ რა სახით ზიხარ
-იდიოტი და კრეტინი ხარ-მაშოს გვერდით მოკალათდა გიო თან უსმენდა მაგრამ ისე იქცეოდა თითქოს არ ლანძღავდაოო,თავი მის ფწხებზე დადო დაა ხელის გულზე აკოცა, რეაქციამმ არ დააყოვნაა ზემოდან დახედა მაშომ
-რატომ ხარ ჯიუტიი და რატომ იფასებ თავს
-ეს თავის დაფასებაა არაა
-მაშინ მშიშარა ხარ,
-შენ კიდევ მძიმე და ადექი
-ამის მერე მე უნდა მითხრა უჟმური ხაროო?
-ხარრ, მომკიდე ხელი და მომიყვანე აქ რა გინდა ვერ ვხვდები,
-უბრალოდ ურთიერთობას ვარკვევთ ასე რომ არ მოვქცეულიყავიი არ მომისმენდი.
-ხვაალ ვმუშაობ
-ვიცი დილით წავალთ,
ფეხზე წამოდგა დაა ტუჩებს დაეწაფა
-გიირგიი-ხმაწასულმა ამოთქვა
-არ დაიღალე მაშო, არ შემიძლია, ერთი თვე ძლივს ვძლებდი შენ კიდე ასე ჭირვეულობ, ამირე დამირიე ყველაფერი, უციი ვწრასდროს წარმოვიდგენდი მსგავს სიტუაციას რომ ვინმეს ასე ავუხსნიდი როგორ მიყვარს და დავუწყებდი დევნას იმაზე რომ ერთად ვიყოთ არ მიმატოვოთქო, რომ ვიცოდე ეს გრძნობა ცალმხრივია არაფერს ვიტყვი, მაგრამ ვიცი რომ შწნც გიყვარვარ ვგრძნობ, რომ გეხები რომ გკოცნი დაა თვალებში რომ გიყურებ-მის წინ იდგაა და ისე ესაუბრებოდა ისეთი ხმით და ისეთი გამომეტყველებით ყველაფერი დაავიწყდა მაშოს, თითქოს ურო ჩაარტყეს და გონს მოვიდაო,
-მოიცადეე მემგონიი მართლაა გავგიჟდი-სიცილი დაიწყო და გაკვირვებულ გიორგის გახედა-შენ გიორგი წერედიანი, უამრავი გოგოსთვის საოცნებო, ცისფერი თვალებით მუქი ქერა თმით და რაღაც საოცარი გემოს და ფორმის ტუჩებით, მამაკაცური ნაკვთებით ჩემს წინ ხარ ამას ამბობ და მე უბრალოდდ ლოდივით ვარ მხოლოდ იმიტომ რომ რაღაც პასუხისმგებლობის მეშინია, მე ვურევ, ნამდვილი აპოლო მყავს და მე არა.... მაგიჟებბ მართლა გავგიჟდები- ხელები სახეხეე მოუჭურა და ტუცებზე აკოცაა
-მაგიჟებბ წერედიანო რა ჯანდაბას მიკეთებ, თავს რატომ მაკარგვინებ, ყველაზე იდუოტი ადამიანი ხარრ- მდივანზე აატრიალა უეცრად და ზემოდან მოექცა, ტუჩებს უკოცნიდა მომთხოვნად და ვნებიანად მაშოც აყვა ეხები წელზე შემოხვიაა და თმებში დაქაჩა,
ძლივს შეძლეს თავის შეკავება როგორღაც მოშორდნენ ერთმანეთს უბრალოდ ჩაეხუტნენ და დაიძინეს, მეორე დღეს კიი ისევე გიჟურად გაუყვნენ თბილისის გზას
-ახლა რა იქნება?
-არვიცი, ის რის საშუალებასაც მომცევ, რომანტიკოსი არვარ და ორიგინალურ ხელისთხოვნებზედაც მივიკოჭლებ
-გიორგი არმინდა შენი ცოლობა
-აბა საყვარელი იქნები-ირონიით ჩაიცინა
-ამ ირონიულობის და ცინიკოსობის გამოოო სახეს უნდა გისახიჩრებდე
-ამ უსახელო ურთიერთობიით როდემდე ვივლით
-ცოტაა დრო მომეციიი
-კარგიი ბევრსაც მოგცემ ოღონდ ბევრი იფიქრე...

ორი კვირა იყვნენ ასე,
მერე.....
მერეეე ეს მაშო ხურცილავაა გიჟი გადარეული ადგა ჩაალაგა ნივთები,
-დედა მამა რაღაც უნდ აგითხრათ
-რა ხდება?
-გიორგი წერედიანი მიყვარს,
-რაა-
-გიორგი წერედიანი მიყვარს, ახლა უნდა წავიდე მასთან ერთად
-რას ბოდავ თავი მიარტყი შვილო რამეს?-მართამ განერვიულებულმა გახედა
-მართა მოიცადე ერთ წამს,მაშო ახსენი რას ნიშნავს ეს
-რას და მიყვარს, ისე როგორც არავინ არასდროს, და მასთან ერთად მივდივარ, გთხოვთ ახლა პანიკები არ შექმნათ დიდი ვარ და ხომ იცით ისეთს არაფერს არ გავაკეთებ რომ ცემი შეგრცხვეთ ხომ მენდობით?
-შენ გენდობით მაგრამ ასე უეცრად ეს რაარის მაშო
-დეე, ბედნიერი მინდა ვიყო, იმაზე ბედნიერი ვიდრე ვარ, და ამას გავაკეთებ, ივით ჩემი დამოკიდებულებაა ხო სიყვარულისადმი და ახლაა ისე მინდა გავაკეთო ყველაფერი როგოც ეს გონება მკარნახობს
-შენს აზრს პატივს ვცემთ მაშო, მაგრამ ხომ იცი რომ უნდა იფრთხილო გენდობი და ეს უნდა გაამართლო
-ვიცი მაა , მაგრამ გიჟი ვარ და ჩვეულ სიგიჟეს ჩავიდენ-ორივეს მოეხვიააა
-რასაპირებ?
- ყაზბეგში მივდივარ, და ჯვარს ვიწერ წერედიანზე თან იცინოდა და თან ქურთუკს იცვავდა
-რას შვები?
-ხო დედა ხო მამა, მიმყავს და ჯვაეს ვიწერთ არანაირი აურზაური არ მჭირდება მე, ასე გასავწყვიტე, რომ ჩამოვალ მომილოცეთ და მტელს სანათეააოს გააგებინეთ თუ გინდაა წავედიი მე-კიდევ აკოცა და კარში აჟიტირებულუ გავიდა
-გიჟიაა
-დედამისს გაავს
-სწორად მოვიქეცით
-ზრდასრულუა დაა ვენდობი,
-ანუ ბავშვი გაგვიბედნიერდა
-რანაირი მშობლები ვართ, ასე ვინ ხვდებაა ან საერთოდ ასე ვინ აგებინებს მშობლებს-გაეცინა მახოს
-გადარეული შვილი გვყავს, ბიჭი მოიტაცაა.

2 საათში, ყაზბეგის გზაზე იდგნენ და თოვლისდა მიუხედავად მიდიოდნენ
-არ იტყვი სად მივდივართ?
-ყაზბეგში
-ეგ ვიცი მაგრამ იქ რახდება-სიცილით გამოხედა
-ხომ თქვი ურთიერთობისთვის სახელი მინდაო
-ვთქვი
-ისიც თქვი რომ ჩემი ქმრობა გინდა, პირდაპირ არ გითხოვია მაგრამ შეფარვით მტხოვე და მიმაჩვიე ფაქტს ხო ასეა?
-კიი
-ჩემი დამოკიდებულებაც ხომ იცი
-კიი
-მე ვიცი არც შენ გიყვარს ქეიფები და ქორწილები
-სსწორად იცი
-ხოდა ავალთ და ახლა აქ ყაზბეგში, ჩვენს ერთად ყოფნას დავამტკიცებთ, ჯვარს დავიწერთ, მერე კიი მოგვიწევს შევეგუოთ ერთმანეთს
უცებ დაამუხტრუჭა გიორგიმმ ეგონა მომესმაოო
-რაოოო რათქვი?
-მოიცა არ ხარ თანახმა?
-შენნ.... შენნნ -ტუჩებზე დააცხრა-უბრალოდ საოოცრება ხარ და გპირებიი ყველაფერი იქნება კარგად.

იმ დღეს ახალი წყვილი შეიქმნა, განსხვავებულად, ერთ-ერთ ტაძარში დაიწერეს ჯვარი უბრალო ცერემონიალი იყო, მეჯვარები იქვე იპოვნეს.
მერე იყო ბევრი თოვლი და ორი ერთმანეთზე შეყვარებულუ ადამიანი, იმ დღეს ყვეკაფერი მოაგვარეს, ეს დღე მათი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე იყო.
უჟმური გიორგი წერედიანი და გიჟიი მაშო ხურცილავა.
მერე....
მერე გავიიდა 7 თვე, ყველანი ბათუმში იყნენ, ეზოში გოგოები ერთ მაგიდასთან ბიჭები კი მწვადსს წვავდნენ
პატარა იოანა ნელ ნელა ბაჯბაჯს სწავლობდა, ნანკა პატარას უვლიდა, მაშოო
მაშოო კიი იწვა და მუცელს ეფერებოდა.
არ სჯეროდა ბედნიერი ადამიანი იყო ყველაფერი ჰქონდა და გვერდით საყვარელი ადამიანები ჰყავდა.

ოთახში ავიდა გიოს მაისური გადაიცვა და დაწვაა. სუფთა ზღვის ჰაერი შეისუნთქაა, მალე გიოც მოვიდა ხელები მოხვია ჯერ მუცელზე აკიცა მერე კი გვერთით მიუწვა
-რატომ არ სძინავსს ჩემს გოგოს
-ვფიქრობდიი,
-რაზე
-იმაზე თუ რამხელა ბედნიერება მხვდა წილად შენ რომ გაგიცანი წერედიანო-ღიმილით შეხედა მერე კი კისერში აკოცა თაი გულზე დაადო და გაჩუმდა
-ისე ერთი წლის წინ სულ არ მოელოდი იმას რომ ცოლიანი ვიქნებოდი
-მე კიდე საერთოდ არ მოველოდი ოდესმე გათხოვილი თუ მერქმეოდა
-გადარეული ხარ,
-შენ უჟმური, ისე .....მწვანე თმები მართკა გიხდებოდაააა
-მაშოოოო-გაეცინა და მოეხვიააა.


ისინი იყვნენ ერთად,ზოგჯელ ჩხუბობდნენ, კამათობდნენ თუმცა მალევე შერიგდებოდნენ ხოლმე, არ იბრძვოდნენ იდეალურობისთვის, ქმნიდნენ მრავალფეროვნებას და ქმნიდნენ ბედნიერებას. მათ იპოვეს ცხოვრების ყველა' ფერიი.

დასასრული .
-----------------

ჰელოუუუ, :დდ აი დაბრუნდიი მოვედი და მოვიტანეე ახალი ისტორია- ყველა'ფერი.პირველ რიგში ვინც წაიკითხეთ ბოლომდე გიხდით მადლობსს, დაბოდიშსაც თუ იმედები არ გამართლდა )
არ ვიცი რა გამოვიდა, რა დავწერე ცოტას ვნერვიულობ და შეფასება თქვენთვის მომინდია,
გელით,იმედია მოგეწონებათ ♡♡