და პასუხი რომელმაც მთელი ჩემი ცხოვრება შეცვალა..
-კი!
-მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ გოგა!
-აბა როდის ვიხდით ქორწილს? -გამომხედა ღიმილით
-როცა გინდა -ვუთხარი და მის ტუჩებს ვწვდი
-ერთ კვირაში?
-ასე მალე? -გავხედე გაკვირვებული
-ხო რა
-კაი,მაგრამ არმინდა დიდი ქორწილი რა მხოლოდ სამეგობრო წრე -შევხედე საცოდავი თვალებით
-როგორიც შენ გინდა ისეთი იყოს

1კვირის შემდეგ..
-ანო რა ლამაზიხარ -გამომხედა ლენკამ
-შოკი ხარ შოკი -მითხრა ნინიმ და ჩამეხუტა
-აუ გოგოებო არ მჯერა ნუთუ გოგა დევდარიანის ცოლი ვხდები -ხელები მაღლა ავწიე
-გახსოვს ის დღე,რომ მეუბნებოდი მსოფლიოში ბიჭები რომ ამოწყდნენ გოგას არ გახედავდი -მითხრა ლენკამ და თვალი ჩამიკრა
-ვაიმეეე კიიიი და ერთს მივხვდი,რომ ცხოვრება მთელი სიურპრიზებითაა სავსე
-კაი წავედით ქვემოთ გველოდებიან ბიჭები

ქორწილები არასდროს მიზიდავდა და არც მინდოდა ჩემი ქორწილი,მხოლოდ სამეგობრო წრე ვიყავით,მყუდრო რესტორანში მოვთავსდით..
-ჩემი ხარ! -ჩამჩურჩულა გოგამ
-დიახ,მხოლოდ შენი!
-ვიცეკვოთ? -ხელი გამომიწოდა
ხელი გავუწოდე და საცეკვაოდ დარბაზში გავედით,ხელები მოვხვიე და თვალებში ჩავხედე..
-ჩემი ცოლი -ჩაიღიმა
-ჩემი ქმარი
ცეკვის დროს სანდრო მოგვიახლოვდა და გოგას რაღაც ჩასჩურჩულა,ისე რომ ვერ გავარჩიე მისი სიტყვები..გოგას სახე შეეცვალა და ადგილზე დამაბრუნა
-ანო ცოტახნით გავალთ შენ აქ იყავი კარგი? შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა
-ნეტა რა ხდება? -გავხედე გოგოებს
-ნუ გეშინია,მალე დაბრუნდებიან
-ხო მარა ყველა გარეთ რატო გავიდა?
ამდროს გასროლის ხმა გაისმა და გავვარდით გარეთ..
-არაააა! -იღრიალა დევდარიანმა და სისხლითდაცლილი ლაშა მიიხუტა
ხმები გავარდა,როგორ გადაეფარა ლაშა გოგას და ტყვია მას მოხვდა,ეს ყოფილა ძმაკაცი,ნუთუ გარდაიცვალა? არ წყდეოდა ხალხის ხმა,ისე რომ ბუნდოვნად ჩამესმოდა ყველაფერი ყურში,ცრემლები გამიქვავდა და გამწარებულ გოგას გავხედე,რომლის მთელი თეთრი საროჩკა სისხლით იყო დასვრილი..გოგას მივუახლოვდი,დასაწყნარებლად
-არავინ მომიახლოვდეს -იღრიალა
-ანო არ გინდა -მომკიდა სანიმ ხელი
-სანდრო რა მოხდა? ვკითხე ტირილით
-ის ნაბი*ვარი რეზი იყო,გოგასთვის უნდა ესროლა ლაშა რო გადაეფარა და მას მოხვდა ტყვია -აკანკალებული და გაფითრებული ძლივს მითხრა ეს რამდენიმე სიტყვა სანიმ
სასწრაფო მოვიდა,ისე სწრაფად განვითარდა მოვლენები,თითქოს ვგიჟდებოდი და ვერ ვიაზრებდი ვერაფერს,საავადმყოფოში მოვხვდით..ისმოდა გოგას გამწარებული ხმა
-ძმაკაცი,ძმა გადამირჩინეთ ხალხო
თავი ხელებში ჩარგო და კედელთან ჩაიკუზა..
-დავბრიდავ იმ ახ*არს,არ დავტოვებ ცოცხალს -იმეორებდა რამდენჯერმე ამ სიტყვებს
მივუახლოვდი და მასთან დავჯექი..
-გოგა -ხელი მკლავზე დავადე
-ანო ხვდები რა ხდება? ლაშა კვდება გესმის?
-გოგა ადვილი არარის მაგრამ შეეცადე თავი ხელში აიყვანო გთხოვ,ლაშას არაფერი მოუვა -შევეცადე დამეწყნარებინა მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ცრემლებს ვუწმინდავდი..
-ანო ჩუ გთხოვ,არაფერი არ მითხრა
-ჯობია ცოტახანი მარტო დარჩეს -ხელი მომკიდა ვაჩემ და გვერძე გამიყვანა..
-ანანო სახლში წაიყვანეთ ბიჭებო -ამოილუღლუღა გოგამ ისე რომ თავიც არ აუწევია
-არსად არ წავალ
-ბიჭებო რაც გითხარით გააკეთეთ
-ანო გთხოვ ისედაც გამწარებულია,გვიანია და ყველაფერს შეგატყობინებთ,გოგოები შენთან დარჩებიან -თხოვნით გამომხედა გიომ
თავი დავუქნიე,გოგასთან მივედი,ჩავეხუტე და ჩავჩურჩულე
-ყველაფერი კარგად იქნება გოგა,იცოცხლებს ის..
ხმა არ გამცა,ასეთი განადგურებული გოგა არავის ახსოვს,მითუმეტეს ნამტირალევი..ლაშა ძმასავით იყო,ერთად გაიზარდნენ და ბევრს ნიშნავდა ის მისთვის..
-ანო
-ხო
-თუ ჩემს გამო მოკვდება,ვერ ვიცოცხლებ ჯერ იმ ახ*არს მოვკლავ
-გოგა ნუ ფიქრობ მასე გთხოვ,მის ადგილას შენც მასე მოიქცეოდი და მოეფარებოდი,რომ გადაგერჩინა
-წადი სახლში
-მიყვარხარ -ლოყაზე ვაკოცე და გიომ მიგვაცილა მანქანით..

3:25
-ანო ცოტა დაიძინე გთხოვ -ნამტირალევი გამომხედა ლენკამ
-ლენ ვიცი,რომ ლაშა ძალიან გიყვარდა -ძლიერ მოვხვიე დაქალს ხელები და ავქვითინდი
-ჩშშ გოგოებო,ყველაფერი კარგად იქნება და იცოცხლებს ის -თქვა ნინიმ ოპტიმისტურად
-სანდროს მაინც დავურეკავ,გოგა არ მპასუხობს -სანდროს დავურეკე და როგორც იქნა მიპასუხა
-სანდრო რახდება? რა ისმის ლაშაზე?
-კომაშია ანო,ექიმები იმედებს ვერ იძლევიან,დაისვენეთ თქვენ - მითხრა და გათიშა..
ტელეფონი გამივარდა ხელიდან და გაშტერებული გოგოებს გავხედე,იმდენად მალე განვითარდა ჩემთვის მოვლენები,სტრესში ჩავვარდი და ვეღარფერს ხარშავდა ჩემი ტვინი..
-ანანო რა ხდება? -ხელი მომკიდა ნინიმ
-კომაშია,იმედებს არ იძლევიან ექიმები
-ჩემი ლაშა -თავი ხელებში ჩარგო და ტირილი დაიწყო ლენკამ

4:05

ჩემი ქორწილის დღე,თითქოს ყველაზე ბედნიერი დღე,მაგრამ სისხლით მოსვრილი და გაუბედურებული..თეთრი კაბა გავიხადე და აბაზანა მივიღე..ცრემლებმა თავისით გაიკვალეს გზა..
ტკივილი,ცხოვრებისგან სილის გაწვნაა..ხანდახან მაინც,ისე თუ არ შემოგცხო ცხოვრებამ,რომ დაგაბზრიალოს და სხვა მხარეს რადიკალურად შეგატრიალოს,შანსი იმისა რომ პიროვნებად შედგები,ნულოვანია..საბოლოოდ თუ სინათლისკენ ვერ დადექი პირით და მიწაში ჩამხობილი დარჩი მაშინ რა ხდება?!მუშტებს გირტყავენ გულის ფიცარზე და სიცოცხლისთვის მუდმივი ბრძოლაა საჭირო..ტკივილი,რომელსაც არცერთი წამალი არ შველის..ტკივილი რასაც ახლა გოგა გრძნობს და არ ასვენებს,მე ეს უფრო მკლავს..გვტანჯავს არა გარეგნულად არამედ შინაგანად,შეიძლება ამ ტკივილმა სიცოცხლის ბოლომდე გვსდიოს,ანდაც ჩაცხრეს ან რაღაც მიზეზის გამო უფრო გაღვივდეს..იმედი?! იმედი გადარჩენის,იმედი რისიც გწამს,რაც ძალიან გინდა,მაგრამ მაინც კვდება,ცხოვრებაში ხომ არაფერი არ არის უსასრულო?!გული ძალიან ცუდს მიგრძნობდა,მაგრამ არ ვაძლევდი თავს უფლებას ცუდი მეფიქრა...
ფიქრებიდან ნინის კაკუნის ხმამ გამომიყვანა..
-ანო კარგად ხარ?
-კი ნინ
აბაზანიდან გამოვედი,კარადა გამოვაღე..შარვალი და ჯემპრი გამოვიღე,დავიწყე ჩაცმა
-ანო რასაკეთებ?
-ნინ არ შემიძლია უნდა წავიდე და გოგასთან ვიყო
-კაი რა მაგაზე უარესად გაააფრენს ახლა ამ დროს რო წახვიდე
-არ გააფრენს შენ წაგვიყვან
სწრაფად მოვემზადე,გათენება დაიწყო..გოგას სახლში შევიარე და გამოსაცვლელი ავუღე,ჩემი ჩალაგებული ბარგიც მის სახლში დავტოვე..მალევე მივედით საავადმყოფოში
-აქ რასაკეთებ ანო? -ძლივს ამოიღო ხმა გოგამ,განადგურებული სახით შემომხედა
-გოგა გთხოვ რა მომეცი უფლება შენს გვერდით ვიყო
მომეხვია და თავზე მაკოცა..
-არაფერი ისმის? -ჩავიჩურჩულე
-ნწ
-გამოსაცვლელი წამოგიღე და გამოიცვალე..ტანსაცმელი მივეცი და ყავაზე ჩავედი..ბიჭებს დავურიგე
-გოგა დალიე შენც,ცოტა აზრზე რომ მოხვიდე
-ანო არ მინდა
-გოგა გთხოვ,მხოლოდ ყავაა უშაქრო
მის გვერდით ჩავიმუხლე და ჩავეხუტე,ძლიერ მოვხვიე ხელები,ისე როგორც არასდროს..
-ანო
-ჰა?
-რატოა ცხოვრება ასეთი საშინელი?
ცრემლები მოვიწმინდე და რამდენიმე წამიანი პაუზის შემდეგ ხმა ამოვიღე..
-იქნებ ასეთი ცხოვრება გვხდის ძლიერს?
აღარაფრი მიპასუხა თავი მხარზე დამადო და თვალები დახუჭა..

8:13
ექიმი გამოვიდა საოპერაციო ბლოკიდან,სწრაფად წამოვდექით ფეხზე..ყველა ექიმის სიტყვას ველოდებოდით,რომ გადარჩა და ცოცხალია ლაშა..
-ვწუხვარ,მისმა გულმა ვერ გაუძლო -ძლივს ამოღერღა სამი სიტყვა ექიმმა და ადგილიდან გაქრა..


აუ ბავშვებო არვიცი რეები ვიბოდიალეეეე!!! მითხარით რა როგორ მოგწონთ,თორე დავიგრუზეეეე!!!!!! მიყვარხააართ და მადლობა რომ კითხულობთ!!!!!