სიკვდილი..როგორი გრძნობაა? ფეხის თითებიდან შემოდის სხეულში,მუხლებამდე ამოცოცდება და ყლაპავს მთლიანად ტანს..თვალებამდე ამოღწეულს ვეღარ გავაგდებთ უკან..ახალგაზრდა ადამიანის სიკვდილი იგივეა წელიწადის დროებიდან გაზაფხული ამოიღონ..და საყვარელი ადამიანის დაკარგვა? შეუცვლელი ტკივილია..აღარ არის და მორჩა,ვეღარაფერს ცვლი..ერთადერთი გამოუვალი მდგომარეობა!
სიკვდილი სევდაა,ადამიანად არყოფნის სევდა..ხუჭავენ თვალებს და ჩუმდებიან,იქ ეტყობა კარგია,რადგან აღარ ბრუნდებიან..თავიდან ვერ ვიჯერებდი,რომ ეს სინამდვილე იყო,შოკში ჩავვარდი,როცა რეალობას თვალი გავუსწორე..ადამიანები სხვადასხვაგვარად უმკლავდებიან გულისტკივილს,ჩვენ არვცდილობთ ტკივილთან გასამკლავებლად რაიმე კონკრეტული საშუალების შემოთავაზებას..მდგომარეობა მაშინ რთულდება,როცა არაფერი იცცვლება და მგლოვიარე რეალობას თვალს ვერ უსწორებს..და ყველაზე საშინელი ისარის,რომ ადრე თუ გვიან ჩვენც აღარ ვიქნებით,ასე უბრალოდ ყველა სიკვდილის შვილები ვართ და ეს მოხდება აუცილებლად..წერტილი!
საშინელი დღეები ჩამოწვა,ყველაზე მეტად რათქმაუნდა გოგა განიცდიდა და ვერ ეგუებოდა ამ ფაქტს,ცოტა გაგიჟდა..ჩემი დანახვაც არ უნდოდა მომენტებში..
გავიდა დღეები,თვეები და მხოლოდ ოფიციალურობა გვქონდა "ცოლ-ქმარი"..ძალიან ცუდად გადაიტანა ლაშას სიკვდილი,რამდენჯერმე გულიც წაუვიდა..რამდენჯერ გვიპოვია მის საფლავზე დამხობილს..მასთან ატარებდა მეტ დროს,სვავდა გამოთვრებოდა და ბიჭები უკან აბრუნებდნენ..თავს იდანაშაულება,რომ მის გამო მოკვდა მისი ძმაკაცი,მისი ძმა..არც ლენკამ გადაიტანა ადვილად,სახლში ჩაიკეტა და დეპრესიაში ჩავარდა..არ ვტოვებდით მარტოს და როგორმე გამოვიყვანეთ მდგომარეობიდან..გოგა კი..ისევ ისე..

3თვის შემდეგ..

ბარში ვსხედვართ..
-გეყოფა რა შე*ემა -წარბებშეკრული გამოხედა სანიმ გოგას და არყით სავსე ჭიქა დაადებინა მაგიდაზე
-ნუ ატრ*კებ რა -ხელი აიქნია და დააცარიელა ჭიქა ერთი ყლუპით
ხელებგადაჯვარედინებული ვიჯექი და ცალყბად გავხედავდი დევდარიანს..ხელი გადამხვია და თავი მოატრიალა ჩემსკენ..
-ცოლო -სევდანარევი თვალებით ცდილობს გამიღიმოს
-გოგა არ გეყოფა? ყარხარ არყის და სიგარეტის სუნად -ჩავჩურჩულე ყურში
-წავალთ მალე -მითხრა და ლოყაზე მაკოცა
-ანო წაიყვანე შენი ქმარი და დაისვენეთ -ვაჩემ გამომძახა და თვალი ჩამიკრა
-წავიდეთ რა გოგა -შევხედე საცოდავად
კაი დავიშალეთ..წამოდგა ფეხზე და გავედით ბარიდან.
-მიდი მანქანაში,დაჯექი საჭესთან და სახლში წადი,მე საქმეები მაქვს და მოვალ მალე,არ დამელოდო..შუბლზე მაკოცა და ადგილიდან ისე სწრაფად გაუჩინარდა ვერც მოვასწარი რამის თქმა..
სახლში მივედი,ცხელი აბაზანა მივიღე და ლოგინში ჩავწექი..

1:34
ვერ ვიძინებდი,ვნერვიულობდი გოგაზე..თავიდან იმასაც ვფიქრობდი,გასართობად ვიღაცეები ხო არ ყავს,მაგრამ ისეთ დღეში იყო,ღალატი სისულელე იქნებოდა მისგან..დავიღალე,ძალიან დავიღალე ყველაფრისგან..მშვიდი ცხოვრება მინდოდა მასთან ერთად და რა დრო დაგვიდგა?
მაგრამ 3 თვე გავიდა ამ ყველაფრის შემდეგ..დრო ნამდვილად არ კურნავს,ის გვაიძულებს შევეგუოთ ყველაფერს..ძალიან რთულია საყვარელი ადამიანის დაკარგვა,მაგრამ როდემდე უნდა გაგრძელებულიყო ასე? გავჩუმდი 3თვე და ვერც ვერაფერს ვეუბნებოდი,ვერც ვეტყოდი ვიცოდი რა სიტუაციაშიც იყო,ახლაც არვიცი რავქნა,არც ის მინდა ცუდად გამომივიდეს ნათქვამი..მაგრამ ასე თუ გაგრძელდა,მას დავკარგავ დარწმუნებული ვარ,რაღაც სისულელეს იზავს..ამას მე ვერ გადავიტან..

2:05
კარის ხმა მომესმა..გავიფიქრე მოვიდა,როცა საძინებლის კარი შემოაღო და სახეწაშლილი გადაწვა ლოგინზე..
-რატო არ გძინავს ქალბატონო? -თვალდახუჭული ამოღერღა სიტყვა
წამოვდექი ვიფიქრებ ავაყენებთქო,ასე რომ არ ჩასძინებოდა..
-გოგა ადექი და გაიხადე,საწოლში შეწექი -გამოვქაჩე ხელზე,მაგრამ ძალაგამოცლილი ვიყავი
-მოდი ჩემთან -ერთი ხელის მოკიდებით მომაქცია მის ზევით და მკერდს მიმაკრო..
-გოგა არარის ამის დრო,მთვრალი ხარ
-რატო? ჩემი ცოლი არ ხარ? -თვალები გაახილა და წარბები აწია
-გოგა გაიხადე და დაწექი
-გამხადე..მარაა არააა,მოიცა მე გაგხდი ჯერ -ჩაიცინა და მაიკის ბრეტელბი ჩამომიცურა მკლავზე..
-გოგა კაი რა -მალევე წამოვდექი და შევეცადე ამეყენებინა
-კაი ვდგები ეს დედამო*ყნული,რა გჭირს ტო -წამოდგა და გახდა დაიწყო
არაფერი აღარ ვუთხარი,ვუყურებდი შეცვლილ გოგას,ცრემლები მაწვებოდა და მძიმედ ვყლაპავდი ნერწყვს..
-ძაან ხოარ წუხდები მთვრალ ქმარს რომ იტან? -ირონიულად წამომძახა და ჩემს გვერდით დაიკავა ადგილი..
-დაიძინე -სანათი ჩავაქრე და მხარი ვიცვალე,მალევე შემომატრიალა მის მხარეს და ტუჩებზე მწვდა,როცა ჩემგან პასუხი იგემა,მხეცივით იწყებდა კოცნას..ჩვენი ენები შეერთდა,გამხეცებული ინაცვლებდა მისი ტუჩები ჯერ ყელზე,ლავიწთან მიტოვებდა სველ კოცნებს,გადაინაცვლებდა მკერდზე,მუცელზე..მალევე დაუბრუნდა ძველ პოზიციას და თვალებში ჩამხედა,მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ტუჩებში გავაგრძელე კოცნა..
-მიყვარხარ -ვუთხარი კოცნებშორის
-მეც მიყვარხარ -მითხრა და მისი ადგილი დაიკავა
-რატო გაჩერდი? -საბანი შევისწორე და მას გავხედე
-დავიძინოთ ანო,ძალიან დავიღალე
-სად იყავი?
-ეჭვიანი ცოლის როლს ნუ მოირგებ რა
-რა ლაპარაკია გოგა?
-ჩხუბის თავი არმაქვს ანო,ძილინებისა -მხარი იცვალა და საბანი გაისწორა.
ვერ მოვითმინე და ხელები ზურგიდან მოვხვიე,დავუკოცნე ტანი..თავი მივადე მის ზურგს და დავიძინე..

გათენდა..ღრმა სიზმრებში ვიყავი,ვერ ვახელდი თვალებს მაგრამ ბოლოს სიგარეტის სუნმა გამომიყვანა სიზმრებიდან..თვალები გავახილე და გოგას გავხედე,როგორ ეწეოდა და ღრმა ნაფაზებს ურტყავდა..
-გოგა საძინებელში ხო გთხოვე არ მოგეწია -შევუღრინე და წამოვდექი ფანჯარა რომ გამეღო
-მეც გთხოვე ტრაკს მასე ნუ მომიშვერთქო,მარა მიჯერებ? -ჩაიცინა
ჩავწექი თბილ ლოგინში და ძილის შებრუნება ვცადე..სიგარეტი ჩააქრო და მის სხეულს მიმაკრო,თავი ჩემს ყელში ჩარგო..
-ადექი რა შხაპი მივიღოთ -ხელი წამომარტყა უკანალზე და ცხელი კოცნა დამიტოვა ყელში
-გოგა მეძინება -ჩავიბურტყუნე
-როგორც გინდა -წამოდგა და აბაზანაში შევიდა,კი გამიკვირდა თბილი ქმრის როლი რანაირად მოირგომეთქი..ძილი ვეღარ შევიბრუნე,ავდექი მისი ჯემპრი გადავიცვი, გოგა ისევ აბაზანაში იყო,საუზმე მოვამზადე..ყავა მოვიმარჯვე და დივანზე დავჯექი..
-შენ არ ჭამ? -გაისმა დევდარიანის ხმა
-არმშია -ყავა მაგიდაზე დავდე და აბაზანაში ვაპირებდი შესვლას,ხელი ჩამავლო და მუხლებზე დამისვა,ტუჩებში ნაზად მაკოცა და თვალებში ჩამხედა
-რაგჭირს? -მკითხა მკაცარი ტონით
-მე მჭირს რამე? -ირონიულად ჩავიცინე
-ხო შენ
-ვერ ხვდები ხო? -შევუტიე
-მიმახვედრე -წარბები აზიდა
-აბაზანაში შევალ,ჭამე შენ
-კაი -ამაყენა ფეხზე და ჭამაზე გადაიტანა ყურადღება
რამდენიმე წამი გაოცებული ვუყურებდი გოგას,ნუთუ ადამიანი ასე შეიძლება იცვლებოდეს,ვფიქრობდი ჩემთვის..შხაპი მივიღე და გამოვედი,ჯინსი და თბილი ჯემპრი ჩავიცვი..
-ვილაპარაკოთ? თუ კიდე აპირებ რამის გაკეთებას? -გამოსცრა
-ვილაპარაკოთ -დავუქნიე თავი
-მითხარი რა გაწუხებს? -დაიწყო არცთუისე აადვილი კითხვით
-რა მაწუხებს? -ჩავიცინე
-კითხვას ნუღარ მიბრუნებ,მიპასუხე
-ყველაფერი მაწუხებს გოგა -სევდანარევი ხმით ვუპასუხე
-კონკრეტულად?
-ხვდები,რომ ერთ ადგილზე ვდგავართ? არც წინ მივდივართ არც უკან,ყველაფერი გასაგებია,ადვილი არარის ეს ყველაფერი,მაგრამ არც იმის უფლებას მოგცემ თავი გაინადგურო და მეც გამანადგურო..როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე? მეტყვი? გალოთდი ხვდები? გვიან მიდიხარ,გვიან მოდიხარ..არც ვიცი სად დადიხარ და რას აკეთებ,არაფერი არ ვიცი გოგა -ჩემს ხმაში ბრაზი და სევდაც გარეოდა.ჩუმად იყო და მიყურებდა,არაფერს ამბობდა..ბოლოს ხელი დაარტყა მაგიდას ისე,რომ ყველაფერი გადმოიქცა..გაშტერებული ვუყურებდი,ცრემლები გამიქვავდა და ვეღარც ვინძრეოდი..
-ამის დედას შევ*ცი -გამოსცრა კბილებში და სიგარეტს მოუკიდა
-არიტყვი არაფერს? -ძლივს ვაბავდი სიტყვებს ერთმნეთზე
-დრო მჭირდება -თქვა დამშვიდებული ტონით
-3 თვე გავიდა გოგა,მე რაღას მერჩი? ასე რატო მექცევი?
-რაგინდა ანანო?
-ლაშა,რომ გიყურებდეს მაგრად გაუტყდებოდა შენი ქცევები -ზიზღით შევხედე
-ლაშას არავინ ახსენებს -მუშტი შეკრა
-სიმართლე ძალიან მწარეა შენთვის,მაგრამ მე შენი ცოლი ვარ და ვალდებული ხარ ამიხსნა სად დადიხარ შუა ღამეს და რას აკეთებ
-გაჩუმდი
-არ გავჩუმდები გოგა,მორჩა,ვეღარ დამინახავ გაჩუმებულს,ვეღარ დამინახავ შენს ლოდინში როგორ ვათენებ ღამეებს,როგორ გგხდი და ლოგინში გაწვენ,როგორ ვითმენ ყოველდღე შენს ალკოჰოლს..მორჩა გოგა,ვეღარ გავჩუმდები..ძალიან კარგად მესმის შენი და შენ ეს ჩემზე უკეთ იცი დაჟე,ბევრი ვითმინე,რომ ცოტაც და აზრზე მოვა,არაუშავს დიდი ტრაგედია გადაიტანა,ვიმშვიდებდი თავს და არ მინდოდა გრძნობებს ავყოლოდი,მაგრამ მე რაშუაშივარ? ახლა აღარ მესმის,შენ უნდა გამიგო უკვე..ელვის სისწრაფით მომიახლოვდა და გამაჯანჯღარა,კედელს მიმაყუდა და ყვირილი დაიწყო..
-რამე ხო არ გეშლება?
-არააა -ვიღრიალე მეც
-მოკეტე -ხელი პირზე მომიჭირა,რომ გავეჩუმებინე,ხელი გავაშვებინე და მიიღო ლამაზი სილა ჩემგან..საპირისპიროდ უნდა წამოერტყა ჩემთვისაც,როცა გაიაზრა რასაც აკეთებდა და გაჩერდა..საჩვენებელი თითი მომიშვირა,დამიქნია როგორც პატარა ბავშვებს უქნევენ ისე..ცრემლები ჩამომიგორდა,მთელ ხმაზე მინდოდა ტირილი,ძლივს ვიკავებდი თავს..
-წავედი მე და გვიან დავბრუნდები და შენ სახლიდანაც არ გახვალ
-თავს მაზიზღებ გოგა
-ხმაა -მანტო გადაიცვა და სახლი დატოვა..
თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი,არმინდოდა უფრო გამემწვავებინა და სახლში ყოფნა ვარჩიე,მომენტალურად იმასაც ვფიქრობდი,რომ ზედმეტი ხოარ მომივიდა თქო,მაგრამ არა,ეს ოდესღაც უნდა დამთავრდეს..გოგოებთან დავრეკე,იცოდნენ რომ ძალიან ბედნიერი ვიყავი,არმინდოდა რომ ამდენი რამ სცოდნოდათ,აღარ ჩავთვალე საჭიროდ..ყველას ისედაც თავისი გაჭირვებააქვს..ფიქრები ღრმად მითრევდა,რა უნდა მომემოქმედა აღარ ვიცოდი..

1:45
გვიან მოვიდა გოგა ისევ,საძინებელში შემოვიდა..ნასვამი არ იყო..გახდა დაიწყო..დღეს ვარჩიე დივანზე დამეძინა,ავდექი ბალიში და კარადიდან პლედი ამოვიღე,გაკვირვებული მიყურებდა,არიცოდა საიდან დაეწყო ლაპარაკი..
-უკან დაბრუნდი ლოგინში
-დღეს დივანზე დავიძინებ -მივუგდე უხეშად
-არ გამაჭედინო ანანო
-თორე რა გამარტყავ?-დამცინავად გავხედე
-გითხარი უკვე
გასვლა დავაპირე,რომ სიტყვები გამომყვა..
-თუ გახვალ,აღარც შემოხვალ აქ გოცირიძე
-გოცირიძე გავხდი ხო? -ზიზღით გავხედე
-მე გაგაფრთხილე -მომიგდო სიტყვა და ლოგინში ჩაწვა
მეტი პრობლემები არ მინდოდა,ბალიში მივაგდე და აბაზანაში შევედი..როცა გამოვედი მას ეძინა,საბანი კარგად გადავაფარე..დაწოლას ვაპირებდი,როცა უცხო ნომერმა დაურეკა,შევკრთი არვიცოდი ამდროს ვის შეეძლო დაერეკა,არც ის ვიცოდი მეპასუხა თუ არა..დიდი ყოყმანის შემდეგ გადავწყვიტე მეპასუხა..ვიღაც ტიპების ხმა ისმოდა..
-შე*ემა ხვალე დილით შეძლებ იგივე ტაბლეტის გამოტანას? მაგრად გამისწორა -გაისმა უცნობის ხმა..ერთ წერტილს მივჩერებივარ და გონს ვერ მოვდივარ,ტელეფონი გავთიშე და ჩავიკეცე,ცრემლებმა მომაწვა..
-ვინ გითხრა უპასუხეო? -გაისმა დევდარიანის მკაცრი ხმა და სწრაფად გამომგლიჯა ტელეფონი ხელიდან
-გოგა მითხარი,რომ რასაც ვფიქრობ სიცრუეა -წამოვდექი და თვალებში ჩავხედე
-როდემდე უნდა ეძიო?
-იქამდე სანამ სიმართლეს არ მეტყვი
-არაფერია სათქმელი
-ნარკოტიკებზე ხარ შემჯდარი ხო? -ვკითხე შეშინებული,როგორ მინდოდა უარყოფა გამოეცხადა,მაგრამ დუმილი გამომიცხადა..დუმილი,რომლის პასუხი ალბათ "კი" იყო..


ბავშვებო როგორ მოგწონთ? როგორ მოგწონთ მოვლენების განვითარება? მადლობა ვინც კითხულობთ და თქვენი კომენტარებით მახარებთ..ეს დიდი სტიმულია ჩემთვის!