ის საღამო კარგად არ მახსოვს მაგრამ მაშოზე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, ისეთი გაბრაზებული ვიყავი, რომ თვალებშიც კი არ ვუყურებდი. ის კი გიჟდებოდა ჩემს თვალებზე მე კიდე მხოლოდ იმას ვეკითხებოდი გაბრაზებული ელაპარაკა თუ არა ანჩოს.
-მაშო მისმინე ანჩოს რა უთხარი?
-არაფერი მითქვამს, რატომ არ მიჯერებ?
-არ ვიცი ვის დავუჯერო უკვე, თითქოს ყველა სიმართლეს იძახის მაგრამ თავისივე აზრით ყველა მართალია, ამიტომ მჯერა ყველასი.
-ჩემი სულაც არ გჯერა.
-კი მაგრამ რაღაც დაუჯერებელია, რომ შენ არაფერი გითქვამს ანჩოსთვის ჩემი და შენი ამბავი რადგან გითხარი, რომ შენთან ვიქნებოდი.
-მე მინდა, რომ შენ ბედნიერი იყო.
-როგორ ვიქნები ბედნიერი როცა ასეთ სიტუაციებში ვარ.
-მაინც როგორ სიტუაციებში?
-შენ, ანჩო მერე ნინიც.
-უი ეგ ფოჩო სულ დამავიწყდა.
-მაშ კაი გეყოს ეგეთი სიტყვები არ გვინდა.
-კაი ხო. შენს გამო გავჩერდები.
-კაი უნდა წავიდე ანჩო უნდა ვნახო. არ ვიცი რა მოხდება
-წარმატებები.
გადამკოცნა და წამოვედი. ძალიან ცუდად ვიყავი ბევრ რაღაცაზე ვფიქრობდი გზაში, მაგრამ სრულიად ჩემი გონება აქ არ იყო. შევხვდი თუ არა ანჩოს ეგრევე შევატყვე, რომ რაღაცნაირად შეიცვალა ჩემს მიმართ, ისევ ისეთივე თბილი აღარაა, 1 წელი და 6 თვე ცოტა არ არის შეყვარებულების ერთდ ყოფნისათვის ამიტომაც მისი „წაკითხვა“ ადვილად შემეძლო. მოვიდა თავ აწეული, ულამაზესად ჩაცმული და კაპრიზული. ეს იმას ნიშნავდა, რომ ძალიან გაბრაზებული იყო ის ჩემზე, მაგრამ მე მაინც არ ვარ გატყმაში რა იცის ანჩომ ამიტომაც დავაწყებინე ანჩოს ლაპარაკი.
-ყველაფერი ანუ მე დავიწყო?
-მაინც ვერ ვხვდები რა არის აქ დასაწყები?
-კითხვას კითხვითვე მიიბრუნებ. კაი გეტყვი რა არის დასაწყები. როდესაც დაინახავ
თუ როგორ ელაპარაკება და ეხება შენი შეყვარებულის ყოფილი შენს შეყვარებულს მიხვდები და გაბრაზდები აუცილებლად, ხოლო მერე მის მოკვლაში ხელს ვერავინ შეგიშლის ამიტომაც გაჩერდი.
-მისმინე არაფერიც არ მომხდარა ჩემსა და ნინის შორის ამიტომ არ ვიცი რაზე ხარ შენ გაბრაზებული.- ახლა ისე ცუდად ვიყავი რომ არ შეძლო არაფერი საერთოდ. ხოლო ანჩოს ქცევები სულ მთლად ნერვებზე მშლიდა, ამიტომაც ვიჩხუბეთ ძალიან მაგრად ამიტომაც ნუ ერთი სიტყვით დავშორდით მე და ანჩო...
იმ დღესვე ყველამ იცოდა ჩვენი ამბავი,( ნუ ერთ ერთი ყველაზე ცნობილი წყვილი ვიყავით მანდ) არ მინდოდა ყველას გაეგო მაგრამ რა მექნა. გოგოების ყალბი ნათქვამები არ შემეძლო უკვე ყელში მქონდა ამოსული, თან წინადადებები იყო ასეთი შინაარსის „უიმე რატომ დაშორდით ერთდ რა კარგად იყავით’’ და ასეთი რაღაცეები თან ამავდროულად გულის სიღრმეში ისე უხაროდათ ის ამბავი რომ მე მარტო ვიყვაი ისევ.
ჩემი და ანჩოს ჩხუბის შემდეგ 2 კვირა გავიდა. მართალია დიდი ხანი არაა მაგრამ უკვე გადამიარა. მაგრამ მე ვინ მომცა მაგის ბედი რომ მე მშვიდად და წყნარად ვყოფილიყავი აწი მაინც არააა. (ზუსტად იმ დღეს რომელზედაც მე და მაშომ გადავწყვიტეთ ერთად ყოფნა.) დამადგნენ სამივე თავზე. ნინი და ანჩო შერიგების მიზნით არიან მოსულები ხოლო მაშოს უნდოდა ერთად ვყოფილიყავით. ხოლო მე არ შემეძლო იქ ამ სამივესთან ერთად და გავიპარე ხიდზე და ჩემთვის ვიჯექი წყნარად.