-არა ასე ვერ წახვალთ მეც თქვენთან ერთდ მოვდივარ.ჩემი შვილი უნდა ვნახო.-ქეთიმ ხელზე შეხო მაშოს და მავედრებელი მზერა ესროლა. -გთხოვ მაჩვენე ჩემი გოგო.
-მე ვინ ვარ რო შენი შვილის ნახვა აგიკრძალო?ის თქვენი ქალი8შვილა და მაშინ შეგიძლიათ ნახოთ როცა გენდომება.
-ამაღამ აქ დარჩით ხვალე კი მეც თქვენთან ერთად წამოვალმაშომ, ლაზარეს გახედა ლაზარემ გაუღიმა და თავი დაუკრა.
-კარგით დავრჩებით.-ქეთი თავის ოთახში დაბრუნდა სტუმრები დედასთან დატოვა.ლაზარე და მაშო სახლის ეზოში იდგნენ და არცერთი არ აპირებდა რაიმეს თქმას.მაშომ მაინც ვერ მოითმინა და დაიწყო ლაპარაკი.
-იცი რა მიკვირს?-იკითხა ისე რო გარემოსთვის თვალი არ მოუშორებია.
-ვიცი მაშო ვიცი. ის გიკვირს თუ მამა შვილი ასეთი ტანჯვისთვის როგორ გაიმეტა.-ლაზარემ ისე შეხედა თითქოს მის თვალებში კითხულობდა.
-არაა მხოლოდ ეგ ლაზარე. იმ ყველაფრის შემდეგ თვალებში როგორ უყურებდა. მხოლოდ იმის გამო მოიქცა ასე რო მასზე არ ეჭორავათ. მხოლოდ საკუთარ თავზე იფიქრა.ეხლა მხოლოდ ნუცაზე ვფიქრობ და ვნერვიულობ.-თვალები ცრემლებით აევსო მაშოს. არ უნდოდა ლაზარეს ეს შენიშნა ამიტო თავი გატრიალა.
-ვიცი შენთვის და ნუცასთვისაც ეს ძნელი იქნება მაგრამ ის მისი შვილია და მასთან უნდა იყოს.-ლაზარემ შეხედა და მიხვდა რო მაშო ტიროდა.-მაშო ცუდად ხარ?
-შენი აზრით შემიძლია კარგად ვიყო? მიუხედავად იმისა რო ძალიან პატარა ვიყავი ის მე შვილივით გავზარდე ლაზარე.წარმოგიდგენია დედაც კი მე დამიძახა მისი პირველი პაბიჯებიც მე ვნახე.მე ვიყავი მასთან როცა ამოვიდა პირველი კბილი. მე მითხრა პირველად რო ვინმე მოეწონა.და ეხლა მე მისი დათმობა მიწევს. ვიცი ვიცი ხო რო ეგოისტი ვარ.მინდოდა მისი ოჯახი მენახა ეხლა როცა ვნახე ვერ ვთმობ.-უკვე ლაზარეზე ჩახუტებული ლაპარაკობდა.-ლაზარე ის ჩემი სულის ნაწილია. გგონია ამ ქალს არ ვენდობი? ცდები ეს იმაზე კარგი ჩანს ვიდრე მე მეგონა.მის ნახვას ისე ვეღარ შევძლებ როცა მომინდება.მეგონა რო მისი მშობლები აქ არ იქნებოდნენ და მე ვიშვილებდი, მაგრამ აქ არის და წაიყვანს.
-მაშო არაა მგონია მისი ნახვა აგიკრძალოს.
-ასე ფიქრობ?-თავი წამოწია და თვალებში შეხედა.
-მართალია მე შენ არ აგიკრძალავ მის ნახვას, როცა გენდომება მაშინ შეგეძლება ნახო.ის შენი შვილიც არის მიხარია რო შენ გაზარდე.-უცებ გამოჩნდა ქეთი და გვერდით დაუდგა, უცებ მოხვია ხელები და ჩაეხუტა მაშომაც მოხვი8ა ხელები.-შეგიძლია მისი ხმა გამაგონო?
-რათქმაუნდა ეხლავე ძიძას დაურეკავ.-მობილური აიღო და დარეკა, მალევე უპასუხა ძიძამ.
-მაშო რა ქენი იპოვე?-ძიძას ენერვიულა რაც ხმაზეც ეტყობოდა.
-კი დეტალებს მერე მოგიყვები. შეგიძლია ნუცა მალაპარაკო?
-ეხლავე დღეს ცუდ ხასიათზეა შენი ხმა გამხიარულებს.-ნუცას გასძახა მალევე გაისმა ნაზი საყვარელი ხმა.
-მასწო სად წაქვედი?რო მითხარი წერილს წავიკითხავ და მოვალო ლატო აგალ მოქვედი? უკვე ოლი დგეა ალ გინაქივალ.-დაიწყო ლაპარაკი და აღარ ჩერდებოდა.-დამიანეს ვეცხუბე.
-რატო საყვარელო? ამ ჯერად რომელ გოგს გაუღიმა?
-უარესი მასო უარესი რა გაგიმება.
-მაშ რა?
-იმ ქერა ანასთან თამაშობდა.
-მერე რა თუ თამაშობდა?
-აბა ექლა წალმოიდგინე ლაზალე სქვა გოგოსთან ელთად რო დაგენახა. ლას გაკეთებდი ალ გაბლაზდებოდი?-მაშო გაწითლდა.
-ნუცა ჩვენ ხო ვილაპარაკეთ ამაზე და გითხარი რო მედა ლაზარე მეგობრები ვართ.-ლაზარეს ჩაეცინა
-შენც ხო იცი რო ყველაფერი მეგობრობით იწყება.-აი ეხლა გასკდეს მიწა და ჩაიყოლოს.
-ნუცააა.
-კარგი ხო უჰჰჰ. წერილში რა ეწერა? ჩემს სანახავად როდის მოხვალ?
-ეხლა თბილისში არ ვარ როგორცკი ჩამოვალ გნახავ.-ნუცას დაემშვიდობა და ქეთის შეხედა რომელიც ლაზარეს მხარზე ტიროდა.
-მომიყევი რა როგორი ხასიათი აქვს? რა მოსწონს რა არა.
-ჯიუტია და გულჩვილი ამ ორი რამის თქმა შემიძლია მხოლოდ რადგან ნუცა ამოუცნობი ობიექტივით არის. გირჩევ თავდვე გაიცნო.-ცდილობდა ქეთისთვის ტკივილი შემსუქებინა.მაგრამ მასაც ტკივოდა გული.
-არც კი ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო.
-მადლობა იმით გადამიხადე რო ხშირად შევძლო მისი ნახვა.
-როცა შენ გექნება სურვილი.მაგრამ იქ ვერ გავჩერდები, როგორც კი მიმიღებს და შევუყვარდები აქ დავბრუდები დედას ვერ დავტოვებ მარტო აქ.-იმის გაზრებამ რო ნუცა მისგან ასე შორს იქნებოდა თითქოს საყრდენი გამოაცალა.მაშოს იქ გაჩერება აღარ შეძლა ამიტო იმ ოთახში შევიდა რომელიც ქალბატონმა მანანამ აჩვენა.ლაზარე უკან გაყვა კარი როგორც კი შეაღო დაინახა განადგურებული მაშო რომელიც ფეხზე ძვლივს იდგა, მასთან მივიდა ხელები შემოხვია და გულში ჩაიკრა. თავზე ეფერებოდა და რაღაცას ეჩურჩულებოდა.ასე ერთად დაეძინათ ორივეს დილით პირველს ლაზარეს გაეღვიძა არ უნდოდა მაშო უხერხულ მდგომარეობა