ნინო და გიორგი

მას შემდეგ ორი დღე გავიდა ნინო გიორგის თავს არიდებდა არ უნდოდა ენახა, გიორგი ამას ხვდებოდა და ისიც თავს იკავებდა მასთან მიახლოებაზე. დღეს საღამოს შეხვედრა დათქვესსადაც ყველა იქნებოდნენ, ლაზარესა და მაშოს გარდა. რათქმაუნჰდა ანასთან იკრიბებოდნენ.ყველა მისული იყო მხოლოდ გიორგი არ იყო, ნინოს თითქოს რაღაც აკლდა, ამ ორი დღის განმავლობაში. მიუხედავად იმისა რო გიორგის მისი სურვილით არ ნახულობდა მაინც ვერ ისვენებდა.ანამ მიუხვდა ნინოს და იკითხა.
-გიორგი არ მოვა?- კითხა ლილეს.ნინოს თვალი ჩაუკრა.
-არ ვიცი თქვა საქმე მაქვს თუ დავასრულე მოვალო.
-დარწმუნებული ვარ მოვა.-თქვა ზურამ და ჩაიღიმა.
-ასეთი დარწმუნებული რატო ხარ?-იკითხა მაიამ.
-როცა კაცმა იცის რო მას მისთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი ელოდება აუცილებლად მოვა.
-და აქ ვინმე ისეთი ელოდება რო მოვა?-მაიამ მიხვდა რისი თქმაც უნდოდა ზურას მაგრამ მაინც იკითხა.
-კი. ჩვენ ველოდებით და აბა არ მოვა.-ანამ ჩაერთო საუბარში და ორივეს თვალებით ანიშნა გაჩუმდითო.
-გავალ დასალევს მოვიტან.-ნინომ დასალევის მოსატანად გავიდა.დასალევი როგორცკი მიტანა კარზე ზარიც გაისმა.
-ნინო გაღე რა მაინც ფეხზე ხარ.-სთხოვა ანამ. კარგად იცოდა იქ გიგორგი რო იქნებოდა ანამაც და დანარჩენებმაც.ერთი ღრმად ამოისუნთქა და კარი გაღო.
-შემოდი.-არც კი შეუხედავს ისე უთხრა.მშვიდად შევიდა გირგი არანაირი ზედმეტი სიტყვა.
-მართალი აღმოჩნდი ზურა. -თქვა მაიამ ჩუმად.
-მე ყოველთვის მართალი ვარ ჩემო მაია.-ნინომ დასალევის მოსატანადე გავიდა ამ ჯერად გიორგისთვის.სამზარეულოში თავისით ბუტბ-უტებდა.
-ნეტა გავიგო რატო ბრაზობს? რა დავაშავე?- უცებშემოტრიალდა და რაღაცას შეასკდა, აა უკაცრავად ვიღაცას.
-გაინტერესებს რა დაშავე?
-შემაშინეთ ბატონო გიორგი.
-ეხლა ესეა? ბატონობით მომართავ სამსახურის გარეთაც?
-ერთ საათში მაინც უფროსი იქნებით. ამასთან ერთად მგონი სჯობს ასე იყოს გაუგებრობებსაც ავიცილებთ თავიდან.-გვერდის ავლას აპირებდა გიორგიმ რო შეაჩერა.
-რა გაუგებრობებს?
-აღარ იქნება ჩვენს შორის უმიზეზო გაუგებრობები.
-ნინო შეგიძლია ამიხსნა რას გულისხმობ?
-არაფერს დაივიწყეთ.-გასვლა დაპირა როდესაც წინ გადაუდგა.
-შენი აზრით ასე აუხსნელად გაგიშვებ?
-კარგით ბატონო გიორგი.-სასმლიანი ჭიქა მაგიდაზე დადო და მიუტრიალდა.-იმას ვგულისხმობ რო ამის მერე თუ გამიბრაზდებით ის მაინც მეცოდინება რო სამსახურში დავაშე რამე თუ ისე შეხვედრის დროს. -მხარი გაკრა და გავიდა.
-ნინო არ დაგვისრულებია.-უკან გაყვა.
-მე დავასრულე ბატონო გიორგი ეხლა კი თქვენის ნებართვით სამსახურში მივდივარ.
-არ მოგცემ უფლებას ასეთი უბრალო რამის გამო მეგობრობა დავასრულოთ.
-მეგობრები იმას ეუბნებიან ერთმანეთს რასაც ფიქრობენ შენ კი პატარა ბავშვივით გამიბრაზდი და არც კი ვიცი რაზე.-ნინომ ჩანთა აიღო და წავიდა.


ლაზარე მაშო

მაშომაც მალევე გაიღვიძა. დილოვე წავიდნენ თბილისში პირდაპირ ბავშთა სახლში წავიდნენ.ნუცამ როგორცკი მაშო და ლაზარე დაინახა თამაში შეწყვიტა და მათან მივიდა.
-ცემი მასო და ლაზალე მოსულან.მომენატრეთ.-კიიდევ ერთხელ ჩაეხუტა მაშოს. ქეთი ფეხზე ძლივს იდგა ლაზარე ამოუდგა გვერდით და ხელი ძლიერად მოხვია თითქოს აგრძნობინა შენთან ვართო.უბრალოდ სიტყვებით იმის გადმოცემა შეუძლებელია რასაც ქეთი გრძნობდა.უნდოდა მისულიყო აეყვანა ხელში და აღარასოდეს გაეშვა.
-მეც მომენატრე პრინცესა. მინდა ერთი ადამიანი გაგაცნო. იცი მას როგორ უყვარხარ?
-ვინ არის? რატო ვუყვარვარ?
-შენ მას დიდი ხანია იცნობ.
-მართლა? მაშ რატო არ მახსოვს?
-მას ამ სამყაროში ყველაზე მეტად უყვარხარ.
-შენ ხო მითხარი რო ყველაზე მეტად დედას უყვარხარო?
-ხო სწორედ რომ.
-წესწიერად ამიხსენი ვერაფერს მივხდი.
-შენ ხო გინდა დედა გაიცნო?
-კი კი მინდა.
-ის ის ის ნუცა...- ვერ ამბობდა არ შეძლო ასე ეთქვა მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა.-ის შენი დედეიკოა.-მაშო თავს უკვე ზედმეტად თვლიდა.
-მერე თუ ვუყვარვარ და ჩემთან მოვიდა რატო არ მოდის და არ მეხუტება? ისე რატო მიყურებს?
-შენი ეშინია. ეშინია რო არ მიღებ და არ გეყვარება.
-აქ რატო დამტოვა გითხრა?
-მას არ დაუტოვებიხარ მოდი დანარჩენი მას კითხე.
-მაგრამ ის ისე დგარს და მიყურებს თითქოს არ უხარია ჩემი ნახვა.
-რა სისულელეა.
~-მაშო შენ ხო იცი როგორ მინდოდა მისი ნახვა? მინდა მასთან მისვლა მაგრამ რა დაუძახო?
-დედა რათქმაუნდა.
-ვერ ვამბობ.
-კარგი დრო მიეცი.იცოდე რო მას ყველაზე მეტად უყვარხარ ჩემზე მეტადაც კი8.
-კარგი მოვიდეს.-მაშომჯ მარტო დატოვა დედა შვილი ლაზარესთან მივიდა და მთელი გულით ჩაეხუტა.ცრემლებს გასაქანი მისცა.
-მაშო კარგად ხარ?
-არა ლაზარე არა.
-ნუ ტირი რა პატარავ გთხოვ.წამოდი წავიდეთ.- მასთან მიყვანა სახლში დამადშვიდებელი მისცა და საწოლზე მიაწვინა ლაზარემ მაშო.