ნინო გიორგი.
თქვენი აზრით იცოდა ნინომ ასე რატო იქცეოდა? არა არ იცოდა .ეხლა კი ფეხით მიუყვება ქუჩას და ფიქრობს თუ ასე რატო მოიქცა, თან რცხვენია საკუთარი საქციელის.ერთი გაფიქრება ისიც კი გაიფიქრა სამსახურიდან ხოარ წამოვიდეო მაგრამ მალევე უკუაგდო ეს აზრი.ალბათ ასე იმიტო გაბრაზდა რო მრგობარი უწოდა.უკვე კლუბში უნდა შესულიყო, ფეხი გადადგა შესასვლელად ვიღაცამ რო ჩავლო ხელი.რა თქმაუნდა გიორგი იყო მოშერებით გაიყვანა კლუბიდან.
-უნდა ვილაპარაკოთ.-კატეგორიული იყო მისი ხმა.
-იცით ბატონო გიორგი...-რაღაცის თქმას აპირებდა ნინო გიორგიმ რო შეაჩერა.
-ეხლა მე ვილაპარაკებ და შენ მომისმენ. აღარასოდეს გესმის აღარასოდეს მელაპარაკო ისე როგორც წეღან.აღარასოდეს წახვალ მანამ სანამ ჩემ სათქმელსაც არ მოისმენ.-ხელს ისე უჭერდა მკლავზე რო ნინოს მგონი სისხლის მოძრაობაც შეუჩერა.ტკივილისგან თვალები ცრემლებით აევსო და თავი დახარა.-და კიდევ როცა გელაპარაკები თვალებში მიყურე.
-ბოდიშს გიხდით.-მხოლოდ ეს უთხრა და ხელი გამოგლიჯა და კლუბში შევარდა. გამოსაცვლელში შევიდა და ხელს დახედა ჩალურჯებოდა. ვიღაცამ კარები შემოგლიჯა.ნინოს ნამდვილად არ ეგონა იქაც თუ შევიდოდა გიორგი.გიორგის თვალები ჩაწითლებული ქონდა, განრისხებული იყო.
-რა გითხარი და რა გააკეთე?.-უცებ გადაიტანა ხელზე ყურადღება ნინომ დამალვა ვერ მოახერხა.-მაპატიე არ მინდოდოა. ძალიან გტკივა?
-გთხოვთ გადით.-გიორგი გასვლას არ აპირებდა.-ბატონო გიორგი გთხოვთ გადით.
-ნინო მაპატიე....-წინადადება არ დასრულრბინა შეაწყვეტინა ნინომ.
-კარგით მე გავალ.-გასვლას აპირებდა გიორგიმ რო შეაჩერა და თვითონ გავიდა. ნინომ ცოტა ხანს გაჩერდა და გავიდა.საკუთარ თავს დაპირდა რო გიორგისთან არანაირი ურთიერთობა არ ექნებოდა, მხოლოდ უფროსისა და თანამშრომლის ურთიერთობის გარდა.მუშაობას შეუდგა ანანც მოსული დახვდა.ანამ კითხვითი ნიშნის თვალებით შეხედა. ნინომ ანიშნა მერეო და მუშაობას შეუდგა. რამოდენიმე საათი მშვიდად გავიდა .მაგრამ მალე გამოჩნდა გიორგი ვიღაც გოგოსთან ერთად.ნინოს მონაკვეთში დასხდნენ, ნინომ ერთი ღრმად ამოისუნთქა თვალები ატრიალა და მაგიდასთან მივიდა.
-რას ინებებთ?
-მე ვისკი ქალბატონ ქალბატონ ტაისიას კი კოქტეილი.-ქალბატონ ტაისიას. გაჯავრა გონებაში.
მიტანა თავისი შეკვეთა და გამობრუნდა. ცოტა ხანში გიორგი გარეთ გავიდა გოგონამ კი ნინო იხმო.
-შენთან ერთი თხოვნა მაქვს.-უთხრა თავისი გამაღიზიანებელი ხმით.
-გისმენთ.-აღიზიანებდა ეს გოგო.
-აი ეს აირე და გიორგი რო ვისკის შეგიკვეთს შიგ ჩაყარე.-ამას ნამდვილად არ ელოდა.-აი ეს კი გასამრჯელო.-ფული ჩაუდო მეორე ხელში, ორივე გამოართვა და გაეცალა. მალევე იხმო გიორგიმ და ვისკი და კოქტეილი შეუკვეთა.შეკვეთა აიღო ფხვნილი ჩაყარა და მიტანა. მაგიდაზე დადო შეკვეთა ქალმა ჭიქა აიღო და უნდა დაელია, ნინომ რო გადაიწია და ჩუმათ უჩურჩულა.
-მგონი ჭიქები ამერია და თქვენს ჭიქაში ჩავყარე ის რაც მომეცით. უპს ეს რა მომივიდა.-ქალი განრისხდა ფეხზე წამოვარდა და ნინოსკენ გაიწია.
-როგორ გაბედე? უსინდისო გოგოვ.-ნინოს მოთმინება ამოეწურა.
-სინდისზე თქვენ ნუ მელაპარაკებით...-კიდე რაღაცის თქმას აპირებდა გიორგიმ რო ჩაერია.
-ნინო რა ხდება რა უთხარი ასეთი?-გიორგის კითხვაზე პასუხი არ გაუცია. ქალს მიუტრიალდა.
-ფულით ყველას და ყველაფერს ვერ იყიდით.- თავისი ფული მაგიდაზე დაუდო,წასვლას აპირებდა გიორგიმ რო შეაჩერა.
-ნინო. კითხვა დაგისვი.
-თქვენს მეგობარს კითხეთ.-არ აპირებდა რაიმეს ახსნას.
-მგონი შენ გკითხე?
-მე აგიხსნი ძვირფასო. მან მე დამამცირა...-გიორგიმ შეაწყვეტინა.
-ტაისია გაჩუმდი. ნინო გისმენ.-თვალებში უყურებდა, ნინო არაფრის თქმას არ აპირებდა, ხელი რო ჩავლო ისევ და ნინოს სახე შეცვალა ტკივილისგა შეუშვა.-მაპატიე.- ღმერთო თვით გიორგი რომელსაც არავისთვის აქვს, მაპატიე, ბოდიში, მომისმინე, ამიხსენი, მსგავსი სიტყვები ნათქვამი დღეს უკვე მერამდეჯერ ამბობდა ამას.ალექსი შემოვიდა ბარში ანას ნახვა უნდოდა სიტვაცია რო შენიშნა მათან მივიდა,ნინოს აცრემლებული თვალების დანახვისას მიხვდა რო ისევ რაღაც მოხდა. მათ შორის ჩადგა, ნინომ დრო იხელთა და წამოვიდა ალექსიც და გიორგიც გამოყვენ.
-ორი წუთი დაველაპარაკები და მერე წაიყვანე.-უთხრა ალექს რომელმაც წინ გადაუდგა.-ნინო ერთი წუთი დამელოდე.-არ შეჩერებულა გზას აგრძელებდა.-ნინო.-შეჩერდა. მასთან მივიდა და წინ დაუდგა.-არ ვიცი წერან რა მოხდა მაგრამ მინდა ბოდ....-ნინომ შეწყვეტინა.
-ბატონო გიორგი ხვდებით რო თქვენ ეხლა თქვენს თანამშრომელს უხდით ბოდიშს? მე არ მჭირდება უფროსის ბოდიში მაშინ როცა პასუხი გავეცი.
-ვერ მიგიხვდი.
-მე თქვენს მეგობარს პასუხი გავეცი, არ არის საჭირო ბოდიშის მოხდა. ეხლა კი ბოდიში უნდა დაგტოვოთ ბოდიში რო სამსახური დროზე ადრე დავტოვე.
-ნინო.-როგორ განსხვავებულად წარმოთქვამდა მის სახელს.
-გთხოვთ ბატონო გიორგი დღეს ძალიან დავიღალე შენიშვნა შეგიძლიათ ხვალე მომცეთ.-ალექს ანიშნა გაიყვანეო.
-ნინო მოდი ცოტა გავისეირნოთ და ანაც დასრულებს მუშაობას და წავიდეთ.-ნინომ დასთანხმდა. ალესმა უამრავ თემაზე ესაუბრა მაგრამ ხასდიათი მაინც ვერ გამოუკეთა. ნინო ამ დროს კი ბინის ქირაობას ფიქრობდა. ანაც მალევე გამოვიდა ალექსმა სახლში მიყვანა და დატოვა.ანამ ყველაფერი მოაყოლა ნინოს, და სიცილი დაიწყო.
-რა გაცინებს?-გაბრაზდა ნინო.
-თქვენ სულ გაგიჟდით ხო?
-რა?
-რა რა გოგო.ასეთი სისულელის გამო ასეთ ამბავს მხოლოდ თქვენ თუ დატერიალებდით.
-ხო ჩემი ბრალია.გადწყვეტილება მივიღე.
-რა?
-ბინას ვქირაობ და გადვდივარ.
-ნინო მტოვებ?მე შენთან ერთად ცხოვრება ძალიან მომწონს.
-ანა მეც მომწონს მაგრამ.
-მაგრამ ასე გიორგისგან თავს შორს დაიჭერ ხო?
-ხო სწორედ რომ.
-ნინო იცი რომ რისკავ?
-ვიცი.
-ამას არცერთი არ დასთანხმდება.
-მოუწევთ შეეგუონ. საუბარი აქ დასრულეს. ანას იმედი ქონდა რო ბიჭები გადაფიქრებინებდნენ.