შენელებული გულისცემა (6 თავი)
-სად არის?_ბოხი ხმა ისმოდა ტელეფონში. -ძმების სახლში. -ძალიანაც კარგი, უკვე ბინდდება და შესანიშნავი დროა, იმედია არ დარჩება და როგორც კი გამობრძანდება აიყვანეთ. -გასაგებია უფროსო_ტელეფონი გათიშეს და მანქანის უჯრაში შეაცურეს. არავის შეუმჩნევია სახლის წინ ტროტუართან მდგომი უცხო მანქანა, რომელსაც მინები დაბურული ქონდა და ვერავინ გაიგებდა შიგნით რა ხდებოდა. მოთმინებით იჯდა მძღოლის გარდა კიდევ ორი ადამიანი და ელოდნენ სამიზანე როდის გამოვიდოდა სახლიდან. ორი საათი იქნებოდა გასული გოგოს სუსტი სხეული რომ გამოჩნდა ქუჩაში. მაშინვე შესწორდნენ სკამებზე მამაკაცები და მანქანის დასაქოქად მოემზადნენ. ის იყო მძღოლმა გაზს დააჭირა ფეხი, ტროტუარზე მიმავალ თინიას მანქანა რომ წამოეწია და შეაჩერა. -დაჯექი წაგიყვან_მობეზრებული ხმით ჩაილაპარაკა თეოდორემ. -ოჰ, ხმაზე გეტყობა რამხელა სურვილიც გკლავს_წარბი აწია თინიამ და შეაუჩერებლად გააგრძელა გზა. -უბრალოდ დაჯექი რა, საბამ მთხოვა სახლამდე მიგიყვანო, თვითონ წელი გაუჩერდა და დაწოლილია. ზუსტად გადმოგცემ მის მზრუნველობით სავსე სიტყვებს „არ მინდა ამ შუაღამით მარტომ იაროს ფეხით“. ახლა დაჯდები? -მართლა არ მინდა თეოდორე, კარგი ამინდია, არც ისე შორს ვცხორობ, მირჩევნია ცოტა ფეხით გავიარო._გულით გაუღიმა ბიჭს და ისევ განაგრძო გზა. მალევე ჩამორჩა გვერდით მოსიარულე მანქანა. მთელი ძალით ეცადა გოგოს პირიდან განაგონი სახელით გამოწვეული ჟრუანტელი დაეიგნორებინა, მაინც რაღაც განსხვავებულად ჟღერდა თინიას ნათქვამი თეოდორე. ორი წუთით დაფიქრდა და მალევე მოსწვდა თინიას ყურს კარის გაღებისა და დახურვის ხმა, რამდენიმე წამიც და გვერდიდან ამოუდგა გამხდარი სხეული. -ეტყობა სეირნობა გიყვარს_ცინიკურად ჟღერდა თეოდორეს ხმა. -მოდი ერთ რამეზე შევთანხმდეთ, თუ მალე მართლა ერთად მოგვიწევს ცხოვრება, სულ ასე მტრობაში ვერ ვიქნებით, მოდი ისე გავიცნოთ ერთმანეთი თითქოს არც შენი სარძლო ვარ და არც არასდროს ვიცნობდით ერთმანეთს. -მაგრამ ჩვენ ვიცნობთ და შენ ჩემი რძალი ხარ_ნაღვლიანად, თითქოს გულდაწყვეტილმა ჩაილაპარაკა თეოდორემ. -დიდი სამეგობრო გყავს?_სულ სხვა თემა წამოჭრა თინიამ. -ნამდვილ მეგობრებს თუ გულისხმობ არა, მე, საბა და ირაკლი ვართ. სამივე ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან, საბა უფრო უდარდელა იყო ყოველთვის, მამასთან ერთად იყო და ხელის განძრევაც არ სჭირდებოდა, თითქოს ამან უფრო ბევრი რამ დაანახა, სულ ბევრი ხალხი ესია გარს, მარტო არასდროს იყო, ყველა ძმაკაცობას ეფიცებოდა, მაგრამ როგორც კი დახმარება დაჭირდა ყველამ მიატოვა, თითქოს ამან სხვა გამოცდილება შესძინა, მე 25 წლამდე გერმანიაში ვცხოვრობდი, ვმუშაობდი ვსწავლობდი, ათას სამსახურს ვეპოტინებოდი, ოღონდ მამისთვის ფული არ მეთხოვა, ამან მე კიდევ სხვა გამოცდილება მომცა, მე და საბა ძალიან განსხვავდებით, ირაკლი კიდევ სულ სხვა თემაა, ამიტომ, როცა საქმე ცხოვრებისეულ კითხვას ეხება ჩვენი პასუხებით თითქმის ყოველთვის კამათში გადავდივართ. -არ გეტყობოდათ ასე თუ იყავით_გაეცინა თინიას მათი პატარებივით ჩხუბის წარმოდგენაზე. -სხვა ვერც შეგვატყობს, ირაკლი ზედმეტად გართობის მოყვარულია, მე ზედმეტად კონსერვატიული, საბა შუაშია გაგიმართლა, ღალატი ან მექალთანეობა ბუნებაში არ აქვს_სიცილით გადახედა გვერდით მომავალს, თინია კი მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა, რომ თეოდორეს საოცარი სიცილი ჰქონდა. -შენ როგორი ხარ?_მანამდე დასვა კითხვა,სანამ დაფიქრდებოდა. -მე? როგორ გითხრა, არ მიყვარს კლუბური გართობა, არასდროს გამისინჯავს ნარკოტიკი, რადგან ვფიქრობ, რომ ცხოვრებაში არარეალობა და ოცნებებში ჩაკარგვა ისედაც გვაქვს, მჯერა იმ მარადიული სიყვარულის, რომელიც მხოლოდ ერთხელ მოდის, ვფიქრობ დასახულ გზას არასდროს უნდა გადაუხვიო, ვერ ვიტან კაცებს, რომლებიც გათხოვილ ქალებს ღალატისკენ უბიძგებენ და ამითი ძმაკაცებში ამაყობენ, იმედია არასდროს გავხდები ერთ-ერთი მათგანი_დაკვირვებით აათვალიერა ჩაფიქრებული თინია და სიარული გააგრძელეს. -ყველაზე ხშირად კამათი რაზე მოგდით ხოლმე? -ძირითადად ასეთ თემებზე, საბას გონება სხვანაირადაა თითქოს მოწყობილი, სულ მეხვეწებოდა, რომ დღევანდელი დღით მეცხოვრა, თუ სიამოვნებას და ბედნიერებას მომიტანდა გზიდანაც გადამეხვია, რადგან არავინ იცის ხვალ რა გველოდება, თუმცა მე ასე არ შემიძლია, ჩემთვის ჩემი სინდისი და წესიერება წინა ადგილს იკავებს და ვცდილობ სულ სუფთა იყოს. -ზოგჯერ მართლაც სჯობს გზას გადავუხვიოთ, თუ დარწმუნებული ხარ, რომ ბედნიერი იქნები მეც ასე მოვიქცეოდი. რა მოხდება თუ უაზრო მიზეზის გამო საკუთარ ბედნიერებას დაკარგავ? მე არ დავკარგავდი, არავის შევხედავდი, ბოლომდე გავაგრძელებდი ბრძოლას და არ დავნებდებოდი. -მიუხედავად იმისა ამითი სხვა ატკენდი თუ არა?_გვერდულად გადმოხედა ბიჭმა. -თუ ის ადამიანი ჩემი ბედია, მაშინ პირიქით, მასაც და მის სხვა რჩეულსაც უბედურებისგან ვიხსნიდი, თუ ბედისწერამ ჩემთან ყოფნა დაუწერა, მაშინ სხვასთან ბედნიერი ვერ იქნებოდა_მხრები აიჩეჩა გოგომ და გაიცინა. -ანუ.... -ანუ მეც მჯერა იმ ერთადერთი მარადიული სიყვარულის რომელიც მხოლოდ ერთხელ მოდის, თუმცა ჩემს ასაკს თუ გავითვალისწინებთ ზედმეტად ბავშვური გამოვდივარ_გაეცინა თინიას და წინ დადებულ ქვას გადაახტა. -რომ გკითხონ ამხელა გამოცდილი, საუკეთესო ქირურგი ქალი ხარ და პატარა ბავშვივით იქცევი_სიცილით გადააქნია თავი თეოდორემ. -ყველა სიტუაციას თავისი პლიუს მინუსი აქვს, საოპერაციოში ვერ ვიბავშვებ, ქუჩაში კი სკლაპელით ვერ ვივლი, ნუ გიჟი ვეგონები, თორემ ჩანთით სულ დამაქვს_ბოლო სიტყვები ბიჭისკენ გადახრილმა ცოტა ხმადაბლა ჩაიჩურჩულა ხელ აფარებულმა და კისკისიც მოაყოლა. -მართლა როგორი ბავშვური ხარ_თავი გადააქნია ბიჭმა და კიდევ მრავალი თემის განხილვა მოასწრეს თინიას ბინამდე მისვლაში. -ჯერ-ჯერობით ვერ შევძელით უფროსო_ხმადაბლა ჩაილაპარაკა მოთვალთვალემ და თვალები დახუჭა ყვირილის მოლოდინში. -რატომ?_სრულიად მშვიდად გაისმა დამქირავებლის ხმა. -უფროსი ძმა გამოყვა და სახლამდე მიაცილა, მასთან ერთად არ გვინდოდა, დაუგეგმავი რამე მოხდებოდა. -გასაგებია, თვალთვალი განაგრძეთ და დავალება დროულად შეასრულეთ, დრო ხვალ საღამომდე გაქვთ, თორემ იმ ბო*ანდარას ნაცვლად თქვენ დაგკიდებთ *ვერებით._სრულიად მშვიდი ხმით დაიმუქრა და მაშინვე გათიშა. -ჯანდაბაა, ხვალამდე რამე უნდა მოვიფიქროთ_თავი გადააქნია მძღოლმა და გაფართოებული თვალებით გადახედა უკან მჯდომებს. ღამე ყველასთვის სხვადასხვა ფიქრებში გავიდა, თეოდორეს მთელი ღამე ისე გაეპარა ფანჯარასთან მჯდომს მხოლოდ სახეზე მოთამაშე სხივებმა გამოაფხიზლა. მაშინვე დატოვა ოთახი და სამსახურისთვის მოემზადა, ფრთხილად შევიდა სააბაზანოში, გვერდები ჯერ კიდევ ტკიოდა და მკვეთრ მოძრაობებს ერიდებოდა. თავს უფლება არ მისცა თაფლისფერები გაეხსენებინა და მთელი დილა სამსახურს დაუთმო. საბა ირაკლისთან წავიდა, ბიჭის მდგომარეობა დღითი დღე უმჯობესდებოდა, უკვე პალატაში იყო გადაყვანილი და აღარც განსაკუთრებულ მოვლას საჭიროებდა. -მოკრძალებული სალამი ჩვენს დიად მსხვერპლს_სიცილით შეუღო კარი და საწოლთან ახლოს ჩამოუჯდა. -სულ როგორ ცანცარებ ბიჭო._გამაყუჩებლებს დიდი რაოდენობით აღარ უკეთებდნენ და საკმაოდ მძაფრად გრძნობდა ტკივილებს ირაკლი. -ამ ცხოვრებას სულ სერიოზული თვალით მტერმა უყურა, როგორ ხარ? -მტკივა და ვერ გავაგებინე. შენ გოგოს მაინც უთხარი მიშველოს ცოტა და გამაყუჩებელი დამიმატოს. -მასეთი წვრილმანებისთვის ჩემ გოგოს ვერ შევაწუხებ_ხელები ასწია საბამ და ბიჭის ნასროლ ერთჯერად ჭიქაზე სიცილით გადაიხარა გვერდით. -გამარჯობათ_დაბარებულივით შემოვიდა თინია, უკვე გამოეცვალა თეთრი ხალათი მოერგო, ხელში ირაკლის ფაილი ეჭირა და ორივეს უღიმოდა. -დილა მშვიდობის_ღიმილით მიესალმა საბაც და კედელთან გადგა სანამ თინია გასინჯვას მორჩებოდა. -დიდხანს არ გადაღალო, გამაყუჩებელს ვეღარ დაგიმატებ, უკვე ფეხების ვარჯიში აუცილებელია და ამაში ხელს შეგიშლის, ამიტომ რა გიყო ცოტ მოითმინე_გამამხნევებლად მოუთათუნა ხელი ბეჭზე, საბას გაუღიმა და პალატა დატოვა. -აბა ახლა აქ დაბრძანდი და მომიყევი რას ხლართავ_ტკივილისგან შეჭმუხნილი სახით დაუძახა მეგობარს და სკამისკენ მიუთითა, ისიც ღიმილით დათანხმდა, იცოდა ირაკლის სახით ახალ დამხმარეს შეიძენდა. -რა ხდება? რა ამბავია_მკაცრი სახით ახედა კაცმა კაბინეტში შემოვარდნილ აქოშინებულ ყმაწვილს. -მაპატიეთ უფროსო, მაგრამ საჩქაროა, ისევ დარეკეს -ამჯერად რაო_სკამს მიეყრდო კაცი. -თუ 12 საათში დადებითი პასუხი არ ექნებათ ყველა კონტრაქტს გავუუქმებ და ამ ზარალს არ დავჯერდებიო, ათმაგად გადავუხდი დაკარგული თანხისთვისო. -ჯანდაბა_სიმწრისგან მუშტი მაგიდას ისე ძლიერ დაარტყა მყესები ეტკინა. -კარგი, თავისუფალი ხარ_ხელი აუქნია ბიჭს და ზურგი შეაქცია. როგორც კი კარის დაკეტვის ხმა მოსწვდა ყურს მაშინვე ამოიღო მობილური და საჭირო ნომერი აკრიბა. -ან ერთ საათში მაგ ნაბო*არს მომითრევთ, ან ისეთი ადგილის ძებნა დაიწყეთ მამაზეციერმაც რომ ვერ გიპოვოთ_ღვარძლიანად ჩაილაპარაკა და გათიშული ტელეფონი ღრიალით მიახეთქა კედელს. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.