ნეფლინთა სამყარო

სიბნელეში გამეფებული სიჩუმე იარაღის გასროლის ხმამ დაარღვია.
-უპს როგორც ჩანს არ გაგიმართლა, ის ტვია შენ არ გეკუთვნოდა აბა ვნახოთ ნორიას თუ გაუმართლებს, იქნებ და მას ეკუთვნის ეს ტვია.-იარაღი საპირისპირი მხარეს დაუმიზნა კაცმა.
-არაკაცო ის გაუშვი, კაცურად მოიქეცი, ხელები გამიხსენი და მარტო ჩვენ ორმა დავილაპარაკოთ.-პირიდან სისხლი გადააფურთხა ბიჭმა.
-არაკაცი ვის უწოდე.-კაცი მოულოდნელად მივარდა და შუბლზე იარაღი მიადო.
-როგორ გონია შენი იარაღის მეშინია?-შავი თვალები მიანათა კაცს და გადაიხარხარა.
-შენ არ მაგრამ შენ სატეფროს მგონი ეშინია.-საპირისპირო მხარეს მჯდომ გოგონას გახედა.
-მამიკო ძალიან ცდები, შენი საიდუმლო ძალიან კარგად ვიცი, მეც შენი სისხლი მიჩქებს ძარღვებში უკვე დიდი ხანია ველოდები ამ მომენტს, ეგ შენი არაფრის მქნელი იარაღის კი ვერაფერს დამაკლებს, მეც შენაირი ნეფლინი ვარ, მე ვარფერი დამაკლებს რამეს.-თავის სიტყვებში დაჯერებული ნორია ზიზღით უყურებდა კაცს თვალებში.
-თუ მომინდება მოგკლავ კიდევაც გასაგებია?-კაცი ეცადა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა.
-ვერ მომკლავ, მე კიდე შემიძლია შენი მოკვლა, მთავარანგელოზება გაიგეს შენი საზიზღარი საქმეების შესახებ და შენი მოკვლა უკვე მე მევალება.-გოგონამ გასაიკისკისა,-ახლა კი ვილი გაუშვი, მე და შენ კი მარტო ვილაპარაკოთ, როგორც მამა-შვილმა.-ეცადა ნერვები მოეთოკა გოგონას.
-აქედან ვერავინ ვერ გავა, შენ თუ არა შენი სიყვარული მაინც მოკვდება.-კაცმა ბიჭს თავზე იარაღი მიადო.
-გაჩერდი თორემ სიკვდილი იმაზე ადრე მოგიწევს ვიდრე გგონია.
-შვილო შენ მე ვერ მომკლავ, მეც ნეფლინი ვარ და მთავარანგელოზები კი შენ არ დაგიჯერდებდნენ.-პოზიცია განიმყარა კაცმა.
-თუ გინდა ვცადოთ იქნებ და მართლა გატყუებ.-ნორიამ მხრები აიჩეჩა და დამცინავად ჩაიცინა.
-გოგო შენ რა მართლა ზედმეტები ხომ არ მოგდის, თუ ხელები არ გაგითავისუფლე ვერაფერსაც ვერ იზავ.-კაცი მოულოდნელად მივარდა და ყელში წაუჭირა ხელი.
-მე იმაზე ძლიერი ვარ ვიდრე შენ გონია, ჯერ ვილი გაუშვი და მერე გაგისწორდები შენ.-გოგონამ ისევ ჩაიცინა.
-ნორია აქ არ დაგტოვებ, მარტო ვერ გაუმკლავდები.-შავი თვალები მიანათა ბიჭმა.
-ვილ გთხოვ წადი თუ რამე დამემართა გთხოვ დედაჩემს და ჩემს დას მიხედე.
-ნორია გთხოვ გაჩუმდი აქ მარტო არ დაგტოვებ.-ხმა გაუმკაცრდა ბიჭს.
-ბიჭი გაუშვით ყველამ მარტო დაგვტოცეთ.-კაცის ბოხი ხმა ექოდ გაისმა.
-არა აქედან არ წავალ.-შავი თვალები უკვე გაწითლებოდა ბიჭს.
-ვილ წადი.-გოგონამ სიყვარულით სავსე მზერა მიაპყრო ბიჭს.
ბიჭი ძალით გაათრიეს მაგრამ მოულოდნელად ხელების გახსნის დროს ხელიდან დაუსხლტა მცველებს და კაცს მივარდა, თავზე იარაღი მიადო და გოგონას რაღაც ანიშნა, ნორიამ თავისუფლად გაისხნა ხელები კაცი კი გაშტერებული უყურებდა.
-ეს ... ეს როგორ გააკეთე.
-მამიკო ხომ გითხარი მე იმაზე ძლიერი ვარ ვიდრე შენ გონია.-ისევ გოგონას დამცნიავი ხმა.
-ვილ ახლა შენი საქმის შენ იცი მე კიდე სხვა ნეფლინევს მივხედავ.-მცველებისკენ მიანიშნა ნორიამ.
გოგონა მოულოდნელად გაქრა და ცხრა სართულიანი სახლის სახურავზე აღმოჩნდა სხვა ნეფლინებიც მალევე დაეწივნენ, ბიჭმა კაცი გაკოჭა და გარეთ გავიდნენ, მხოლოდ გოგონას და ნეფილინების ჩრდილს ხედავდნენ, უყურებდა და უკვირდა თუ როგორ ახერხედა ნორია ასეთი მოძრაობების გაკეთებას, მალევე მოწყდა იმ ადგილს და გოგონას მიანდო დანარჩენი საქმე.
-როგორ გონია შენი გოგო გაუმკლავდება ამ ყველაფერს?-კაცმა ჩაიცინა.
-მოკეტე შენი საქმე არ არის თუ რას იაზვს ნორია, ჯობია დარჩენილი სიცოცხლით დატკბე.-ბიჭი ისე დაიძიბა გეგონებოდა ვენები სადაცაა გაუსკდებაო.
-ხომ ხედავ უკვე ანრვიულდი.-ისევ ბიჭის ნერვებზე თამაშს აგრძელებდა კაცი, მაგრამ ვილმა თავში იარაღის უკანა ნაწილი ჩაარტყა და გათიშა.-ასე სჯობს.-გაზს უფრო მიაწვა და საიდუმლო ადგილისკენ აიღო გეზი.


***
-ნორია ბეჭედი მომეცი.- ბოლო ხმაზე ღრიალებდა ბიჭი.
-არა მე ამით ვარ ძლიერი ამ ბეჭდის საშვალებით დავამარცხე ყველა, ვერ მოგცემ ის ჩემი ძალაა.-გოგონაც არ ჩამორჩა ყვირილში.
-შენი ძალა შენდია და არა მაგ ბეჭედში, ვერც კი ხვდები ისე შეიცვალე და ეს ყველაფერი მაგ წყეული ბეჭდის გამო ხდება, მომეცი თორემ ძალით წაგართმევ.
-არა ვილიამ არ მოვცემ, მე არ შევცვლილვარ ისე ისეთი ვარ, ახლა კი შემეშვი.-ნერვებს ვეღარ თოკავდა.
-ეს შენი გადაწყვეტილება იყო.-მოულოდნელად ბიჭი გოგოს ესცა და
პირზე ნაჭერი მიაფარა.
სიფრიფამა სხეული ხელში აიყვანა და საწოლზე დააწვინა ბეჭდით ხელში კი გარით გავიდა.

***
-ეს რატომ გააკეთე, ხომ იცოდი თუ როგორი საჭირო იყო ეგ ბეჭედი.-გაცეცხლებული დადიოდა ნორია ოთახში.
-ახლა მაგის დრო არ არის, მამაშენს უნდა დაელაპარაკო.
-ხო ვიცი, რადგანაც ასე საჭირო ახლავე მინდალაპარაკი, მაგრამ ბეჭედზე ლაპარაკი კიდე მოგვიწევს.-გოგონა სარდაფისკენ წავიდა.
-დამელოდე მარტო არ გაგიშვებ.-უკან დაედევნა ბიჭი.
-როგორ მდგომარეობაშია.
-ძალიან სუსტადაა, სამი დღეა უჭმელია, ასე თუ გაგრძელდა მალე მოკვდება.
-არ უნდა მოკვდეს.
-ხომ არ დაგავიწყდა მთავარანგელოზებს რა უთხარი, რაც შეიძლება მალე უნდა მოკვდეს.
-ხო ვიცი მაგრამ მე მკვლელი არ ვარ.
-ვიცი ნორია ვიცი, ეს საქმე მე მომანდე.-საყვარელი ქალის სახე ხელებში მოიქცია და გულში ჩაიკრა.
-რაც შეიძლება მალე უნდა მოაგვარო ეს საქმე ხომ იცი?-ბიჭის ყელში მოაქია თავი გოგონამ და მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა. ბიჭმა მხოლოდ თავი დაუქნია-მზად ხარ?-შავი თვალები ჩაანათა მთვანე თვალებში ბიჭმა.
-კი.


***
-ვილ ამის შემდეგ რა იქნება, მე მამაჩემის საქმეები უნდა გამოვასწორო, შენ კიდე ვის მხარეს იქნები, როგორ უნდა ვიცხოვრო შენ უნახავად.-თვალები ცრემლებით აევსო ნორიას.
-ყველაფერი კარგად იქნება ნორია, ახლა კი ყველაფერი ისე დავტოვოთ როგორც არის, დღეს ყველაფერი დავივიწყოთ და შევირგოთ ცხოვრება.-საყვარელი ქალის ყელში ჩარგო თავი, მისი სურნელი ისე შეისუნთქა თითქოს მთელი ცხოვრება უნდა ყოფნოდა.-სიცოცხელეზე მეტად მიყვარხარ.
-მეც, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ.-გოგონამ ცრემლები მოიწმინდა.