ვიწექი და ჩემთვის გართული ვიყავი ფიქრრებში , კარებზე კაკუნი იყო . ჩემები სახლში არიყვნენ მარტო ვიყავი . ძალაინ დამეზარა ადგომა . ტელეფონს რომ დავხედე 10 მისთქოლი დამხვდა ანაკოსი ... მივხვდი რომ ანაკო იყო . ავდექი კარების გასაღებად. კარი გავაღე თავდახრილმა , ანაკოს თან ერთად ირაკლიც ამოვიდა
-როგორხარ?- მკითხა ირაკლიმ და მისი ხელებმა ჩელი სახე მოიქციეს, ირაკლი თვალებში მიყურებდა .მე კი თვალებში ჩახედვის სურვილი არმქონდა . ვიდექი გაქვავებული . ხელები ნელნელა ჩამოცურა და მთელი ძალით ჩამიკრა გულში თავიც ზემოდან დამადო . მე გაძეგლებული ვიდექი ზღურბლთან , ირაკლი ნელნელა უფროდა უფრო მჭიდროდ მიკრავდა გულში .
ბოლოს ანაკო შეწუხდა
-შემატარეთ , გამაგებინეთ რახდება , რაგჭირს შენ ?
ირაკლიმაც გამიშვა ხელები და გავყევით ანაკოს ... სამზარეულოსკენ აიღო გეზი და ყავის მოდიღება დაიწყო ... ვიცოდი უნდა მომეყოლა ყველაფერი... მაგრამ ანაკოს თვალებით ვანიშნე რომ ირაკლისთან ვერ მოვყებოდი ... აშკარად არიცოდა დაჩის ამბები . ანაკომ სანამ ყავას დააასხავდა ირაკლის გაუტრიალდა
-ხომ დარწმუნდი რომ კარგადაა, მნახველებს ხვალ ვიღებთ ახლაკი გთხოვთ დაგვტოვოთ
-იქმებ მეც მომიყბე პატარავ , ასრ რამ გამოგიყვანა წყობიდან? ასეთი რა დაინახე ? ელენეს რომ ეჩხუბე ვიცი , მაგრამ თქვენი ამბავი ასეთი ამბავის გამომწვევი არ უნდა ყოფილიყო . რამოხდა პატარავ გთხოვ მითხარი . ვერ ვხვდები . შენზე მეტად მე გავნადგურდი ასეთი რომ დაგინახე .
-ირაკლი დრო რომ მოვა ყველაფერს დეტალურად მოგიყვები . გპირდები . ახლა ანაკოს როგორ ვუთხრა ის არვიცი . გააცილე ანაკო ირაკლი რა .
ირაკლიც უკანმოუხედაბად წავიდა ... ალბათ ეწყინა. მაგრამ როგორ მეთქვა ეს ამბავი
ანაკოს ერთი სული ქონდა გაეგო რა მომივიდა გავუკიდე სიგარეტს და დავიწყე
-ანაკო ჩამოვიდა...
-ერთი თითიც რომ დაგაკაროს , ოდნავადაც რომ მოგიახლოვდეს დავახრჩობ . მოვკლავ .
-რომ დავინახე მეგონა მომელანდა და გავშეშდი . მერე გავიქეცი , გავურბიდი , ოღონ არვიცი ვის ან რას . დარწმუნებული არ ვიყავი რომ არ მომელადა.მერე უკნიდან გამაჩერა რომ მოვტრიალდი და დავინახე . ჩავიკეცე . ანაკო მეშინი ...- ვთქვი და გადმოვუშვი ცრემლები.
-საშიში არაფერია ელ. შენ ზედმეტს ვერაფერს გაგიბედავს . შენ მისთვის ყოველთვის სხვა , ხელშეუხები იყავი ..
-ირაკლი?
-რა ირაკლი? იმედია დაჩი წარსულშია !
-კი მაგრამ როცა გვერდითმყავს როგორ უნდა ვიფიქრო მომავალზრ ?
-ირაკლი კარგი ბიჭია . ბავშვობიდან გამორჩეულად გიყურებს . მე მომწონსი ირაკლი . - ჩაიხვია ანაკომ . თან მეხუტებოდა და მონოტონურად თავზე მისვამდა ხელს . მე ცრემლები მცვიოდა თვალებიდან. არადა ტირილის თავიც არმქონდა . ანაკოც ამყვა ტირილში ....
შემდეგ დავიძინეთ ...

დილით რომ გავიღვიძე ანაკო უკვე ამდგარი დამხვდა. მაგიდაზე პლიე და კაპუჩინო დამხვდა . ირაკლის ხელი რომ ერია მალევე მივხვდი . ავდექი სამზარეულოში გავედი ,არავინ დამხვდა და ვერანდისკენა ავიღე გეზი . ანაკო ირაკლი და სანდრო იდგნენ სინქრონულად ეწეოდნენ . ირაკლიმ რომ დამინახა მივხვდი ნაწყენი იყო , უბრალოდ არ იმჩნევდა . სიგარეტი პირში ჩავიდე და ველოდებოდი როდის მომიკიდებდნე, ნაპასი რომ მეგრძნო, საერთოდ რამე რომ მეგრძნო . ანაკომ თვალით მანიშნა ირაკლის ააქვსო .
-იქნებ ვინმემ მომიკიდოთ - გაბრაზებული, დაღლილი , განადგურებული ტონით ვამბობ
-ირაკლის ააქვს სანთებელა - ანაკომ ორი წლის ბავშვივით, გაუაზრებლად ჩაუშვა. ირაკლმაც ამოიღო სანთებელა. ანაკოს საქცილეზე მივხვდი რომ რაღაცა ისეთზე ლაპარაკობდნენ, რაც არცერთს უნდოდა გამეგო .
-ვინმე მეტყვის ? დებილს ვგავარ?
სამარისებული სიჩუმეა ....
-რაიყო ასეთს რას ლაპარაკობთ რააარის კიდევ ისეთი რაც არ უნდა ვიცოდე ? საკუთარ სახლში რაღაცაზე საუბრობთ და მე არ მეუბნებით ? - მემგონი კივილი უფრო იყო ვიდრე საუბარი
-ელეონორა ამას შენ ამბობ ? შენზედარდით ღამის 2 ზე სახლშია ამოგადექი მინდოდა გამეგო რაგჭირდა და სახლიდან გამაგდე !
-მამდლი იმას რომ მომიკითხე ?
-არა ესეთ უტაქტო საქციელს არ მოველოდი შენგან ელენე
-რა უტაქტოს ირაკლი? რა უტაქტოს ?-ხმის ტონს ვერცერთი ვაკონტროლებთ -შენ ჩემი ცხოვრების ნახევარზე მეტიც არიცი. 4 წელში იცვლებიან ირაკლი ადამიანები ! გიკვირს ჩემი საქციელი? ისედაც ცუდად გავხდი დაჩის დანახვაზე და მისი ისტორია რომ მომეყოლა შენიაზრით რა მომივიდოდა ? - ცრემლები თავისდა უნებურად წამომივიდა .მივხვდი დაჩიზე წამომცდა . ისიც ვიცი ამას რომ ვინანებ
-დაჩი ? ვინაა დაჩი ?
-არაფერი იცი ირაკლი როცა დრო მოვა მოგიყვება ელენე ყველაფერს - ანაკო შეეცადა სიტოაცია გაენეიტრალებინ .
-ნეტავ რა დროზეა ლაპარაკი ? რომელ დროზე ? - სიტყვები მოგვაყარა და წავიდა, გაცეცხლებული გავარდა ! სანდროც თან გაჰყვა . ფანჯრიდან დავინახე სანდრო რომ ჩავიდა ირაკლის მანქანა აღარ დახვდა და ჩაუყვა გინებ გინებით ქუთათელაძის დაღმართს ...

იმდღეს არაფერი მომხდარა ... საერთოდ არაფერი. მეორე დღეს სანდროს დაურეკია
ისე წავედი უნივერსიტეტში . იქ დამხვდა ლექციაზე იჯდა . დაგვიანებულმა რომ გავაღე გარი უკან გამომაბუნძულა ლექტორმა . 3 საათი მქონდა . მეც გეზი ანტრესკენ ავიღე

-კაპუჩინო და პლიე .
-აქ თუ წასაღებად?
-აქ ...

მოვკალათდი გარეთ და სიგარეტს გავუკიდე . ამდროს ანტრეში დაჩის მეგობარი შემოვიდა . რომ დამინახა დაიბნა მომესალმა და ჩემს პირდაპირ მაგიდაზე დაჯდა . დაჩიც გამოდის გარეთ და ისევ გავშრი .ელენე არ გაბედო და არ მოიცვალო ადგილი , გოიმივით არ გავარდე თუ რამეაქვს სათქმელი გითხრას . ერთხელ და სამუდქმოდ მოეღოს ბოლო ამ თემას და დაესვას წერტილი.

-ელ...
-ხო დაჩი რა გინდა ?
-მომენატრე
-როგორი უნამუსოხარ!
-შეყვარებულ ადამიანებს სინდისის გრძნობა არააქვთ . ყველაფერს იკადრებენ საყვარელი ადამიანებისთვის .
-შენი ძმაკაცი საყვარელი ადამიანი არიყო შენთვის?
-ელ ეგ სხვა ამბავია
-რა ამბავია დაჩი საკუთარი ძმაკაცის მოკვლა ... და ვით გაქცევა სხვა ამბავიაა???????? შენ მკვლელიხარ დაჩი ფულით და ნაცნობობით დანაშაული გამოისყიდე მაგრამ . ჩემს თვალში სამარადჟამოდ მოკვდი ! არც კი გაბედო მომეკარო შემკვლეო !
-ელ მე შემიძლია აგიხსნა !
-რაუნდა ამიხსნა? რაააა? დაჩი როგორ და რატომ მოგალი მეგობარი შეგიძლია ამიხსნა ? არმინდა ეგ ახსნა არ მაინტერესებს !
-ელონორა მიყვარხარ ! შენ ჩემი ერთადერთი ხარ ! სხვას ვერასდროს შევიყვარებ ! და ვერც ვუყურებ როგორ ეხუტები და კოცნი სხვას ! ვერ გიყურებ სხვასთან როგორ იქნები ბედნიერი
-იცი ყველაზე სამწუხარო რაარის ? ამ ამბის მერეც ვერ ისწავლე ჭკუა ! მეც მიყვარდი დაჩი ძალაინ . მაგრამ ეხლა მძულხარ ! რომ გიყურებ მინდა დაგახრჩო მოგკლა . მთელი გულით მეცოდები ! ასეთი როგორ გახდი ! ასეთი უგულო ! საკუთარ ძმაკაცსაც რომ არინდობ . შენ იცი რომ შეუძლია დანა გაგირჭოს მუცელში და ამის გამო არცკი ინანებს ! როგორ მეგობრობ ამ არაკაცთან !

მაინც გამოვიქეცი . ბნედიანივით დავბოდიალობდი მთაწმინდაზეე არც გადასასვლელზე ვიყურებოდი გადასვლისას და ერთი ორი გინებაც მივიღე . რომ ავვორთქლდე არ შეიძლება ? რომ წავიდე უბრალოდ აქედან ! პარკში ჩაამოვჯექი და ვეწეოდი ... გვერძე ვიღაც მომიჯდა ირაკლი იყო . სუნით მივხვდი .
-აქ რა გინდა ?
-მე არა შენ რა გინდა ჩემი უნივერსიტეტის უკან ? -ამის მერე მოვიხედე და მივხვდი რომ კითხვა არასწორი ადამიანისგან იყო დასმული- არცკი ფიქრობდი ისე ბოდიალობდი ხო ?
-კი!
-დრო ალბათ ჯერ არ მოსულა ხო ?
-კიდევ ვნახე . არშემიძლია ირაკლი -
მოვიშვი ცრემლების ონკანო - როვუყურებ მინდა რომ ის დრო გულიდან ამოვიგლიჯო და არვიცი დავწვა . ... ვიცი ძალაინ გინდა რომ მოგიყვე და ესეც ვიზავ ოღონ გთხოვ შენ არ ჩაერიო
-რატო ჩავერევი? შენს გამო შარში არგავყოფ თავს, ისედაც მეყოფა შენსგამო შარები - ირონიულად მითხრა
-მე და დაჩი ერთად ვიყავით ... იდეაში გვიყვარდა ერთმანეთი . მისმა მეგობარმა გაგამ დამპატიჟა დაბადებისდღეზე , დამაგვაინდა რომ მივედი ეზოში პოლიციის მანქანევი , სასწრაფორბი დამხვდა. ნაცნობი სახეები ნამტირალები იდგნენ . მისვლას ვაპირებდი და სადარბაზოდან ხერბორკილებით დაჩი გამოიყვანეს მერე საკაცით გაგა . იღონდ შავი ზეწარი ქონდა გადაფარებული... დაჩი ჩასვეს წაიყვანეს გაგაც წაიყვანეს ...
-რამოხდა?
-რა? რადა გაგას ვუყვარდი ... მანკი ეს რომ გაიგო საკუთარი ძმაკაცი მოკლა . მკვლელი მიყვარდა გესმისსს -ცრემლები ვერ შევიკავე და ირაკლიმ გულში მიმიკრა- და ყველაზე საშინელი ისაა რომ ფულის და ნაცნობების დახმარებით . გერმანიაში გააპარეს . 2 წლის მერე ჩამოვიდა . რომ დავინახე მაშინ ელენეს უკან იდგა . გაგის კორპუსიდან გამოსვება შავ ზეწარ გადაკრული . ყველაფერი ერთად დამიტრიალდა .შემეშინდა და გავიქეცი . ჩემსგამო ძმაკაცი მოკლა და და ძალაინ მეშინია -დიდიხანი ვიჯექით ჩახუთებულები. ბოლოს სიჩუმე დაარღვია და თქვა
-წავიდეთ
-სად ?
-შორს...
-აჰაჰ -ძალ გამოცლილმა უემოციოდ ჩავიცინე .ალბათ სიმწრით .
-არა მართლა წავიდეთ . სოფელში წავიდეთ ჩემთან
-მერე ლექციები ?
-შენ დასვენებაზე არგსმენია ასეთდროს ?
-კარგი ... წავიდეთ შორს

გთხოვთ თქვენი შეხედულება გამიზიაროთ.