ანა ნაცნობი ხმის გაგონებისთანავე საწოლიდან წამოვარდა და დაფეთებული მობილურ ტელეფონს ეცა, რომელიც იქვე ტუმბოზე იდო
-არც იფიქრო-ალექსი მივარდა დამფრთხალ გოგონას და ტელეფონი აართვა ხელიდან, ანამ წინააღმდეგობის გაწევა სცადა მაგრამ ამაოდ
-გაეთრიე ჩემი სახლიდან-ლამის იკივლა გაბრაზებულმა
-სუუუ-ტუჩებზე თითი მიადო ალექსანდრემ და თვალებში ჩაააცქერდა -დედიკო არ გააღვიძო და ანერვიულო
-რა ნაძირალა ხარ-ანამ მისი ხელი უხეშად მოიშორა -რა გინდა
-მომენატრე და შენს სანახავად მოვედი
-რა ცინიკოსი ხარ-ანას საიტყვებმა აშკარად გააღიზიანა ალექსი და მაჯებში ხელი წაავლო, ანამ ტკივილისგან შეკივლა
-გტკივა? -წარბის აწევით კითხა სახეალეწილ გოგონას, რომელსაც სიმწრისგან ცრემლები მოაწვა -უფრო გეტკინება თუ ჭკვიანად არ იქნები-უთხრა მკაცრი ტონით და გაუშვა ხელები
-როგორ მძულხარ -მიახალა ანამ და მოწოლილ ცრემლებს უფლება არ მისცა გადმოდენოდა
-თორნიკეს რა უთხარი?-კითხა მშვიდი ტონით და საწოლზე ჩამოჯდა, ანა დაიბნა უცბად, მაგრამ მალე გააცნობიერა რაც აინტერესებდა ამ შეშლილს
-რაც დამავალე ის ვუთხარი-უთხრა ზიზღნარევი ტონით და ჭიქა აიღო ხელში, რომელიც ტუმბოზე ედგა, აკანკალებული ხელით მოსვა წყალი და ისევ დადო
-იმედია ზედმეტი არაფერი გითქვამს-ალექსი გადაწვა საწოლზე და ჭერს მიაჩერდა
-არა-ამოიბლუდუნა ანამ
-ხოიცი თუ რამე შეგეშლება შენი დედიკო დაისჯება
-მშვენივრად ვხვდები რა ნაძირალაც ხარ
-მაჯები როგორ გაქ?-წამოჯდა ისევ საწოლზე და ანას მიაჩერდა მომღიმარი სახით, გოგონა ძალიან გააღიზიანა მისმა ქცევამ, მაგრამ ხმა არ ამოუღია-მოდი -წარბი შეკრა და მკაცრი ტონით უთხრა ანას, გოგონა დაიძაბა და მეტად აეკრო კედელს
-წადი ჩემი სახლიდან-ცდილობდა შიში გადაეფარა სიმკაცრით
-მაშინ წავალ როცა მე მომინდება და მაშინ მოვალ როცა შენი ნახვა მომინდება -
მიახალა ალექსმა და ანასკენ გადაიწია ისე რომ არ ამდგარა საწოლოდან, ხელზე მიწვდა, მაგრად ჩაავლო ხელი და თავისკენ მოქაჩა სიფრიფანა სხეული, ანას წინააღმდეგობის გაწევა უნდოდა მაგრამ ისე სწრაფად მოხდა ეს და თან მეორე ხელიც ისე უეცრად წაავლო რომ ვერ შეძლო თავის დაღწევა მისგან, ალექსანდრე საწოლზე გადაწვა და ანაც გადაიყოლა, გოგონამ შეკივლა მოულოდნელობისგან და ფართხალი დაიწყო, უნდოდა ამდგარიყო მაგრამ ალექსანდრე ძლიერად უჭერდა მაჯებში ხელს და გასაქანს არ აძლევდა, ერთმანეთს თვალებში შეყურებდნენ, ანას უსუსურობისგან ისევ ცრემლები მოეძალა
-გამიშვი მტკივა-ამოთქვა ტკივილისგან გაწამებულმა, ალექსანდრე ურეაქციოდ იწვა და ზემოდან მოქცეულ გოგონას სახეს აკვირდებოდა, რომელიც წამში ქვეშ მოიქცია და მთელი სხეულის სიმძიმით დააწვა ზემოდან ატირებულ და აკანკალებულ გოგონას, ანას შიშისგან გული გამალებით უცემდა, გრძნობდა თვითოეულ ფეთქვას და გრძნობდა როგორ შენელდა სისხლის მოძრაობა გაყინულ სხეულში, სუნთქვაც გაუჭირდა ნელნელა და ეგონა იხრჩობოდა, მაჯების ტკივილსაც ვეღარ გრძნობდა რადგან ტკივილი შიშმა და სასოწარკვეთამ ჩაანაცვლა ძლიერად, ალექსანდრემ ხელები თავს ზემოთ დაუჭირა და ტუჩები ანას გაყინულ შუბლს შეახო
-ვიკივლებ-ამოიხრიალა ანამ და სანამ კიდე რამეს იტყოდა ალექსანდრე მის ტუჩებს დააცხრა, ანა მთელი ძალით ეწინააღმდეგიბოდა, რის გამოც გაღიზიანებულმა ბიჭმა მისი ხელები ერთ ხელში მოიქცია, მეორე თავისუფალი ხელი კი ნიკაპქვეშ წაავლო უხეშად და ძლიერად და აიძულა თავის გაჩერება, წამის მეასედებში მოხდა ეს ყველაფერი და ანამ ვერ მოასწრო დაკივლება, რის გამოც ალექსი ისევ მის ტუჩებს წვდა, უხეშად მომთხოვნად, ძლიერად კოცნიდა, თითქოს მის სხეულში შეხწევას ცდილობდა, ანას ცრემლები გადმოსცვივდა დახუჭული თვალებიდან რადგან არ უნდოდა მისი საშინელი სახის დანახვა, ცხოვრებაში ეს მისთვის პირველი კოცნა იყო, პირველი და ყველაზე საშინელი, ყველაზე ამაზრზენი და ყველაზე გულისამრევი, როცა ალექსანდრემ დაიკმაყოფილა მოზღვავებული ემოციებისგან აჟიტირებული ჟინი ანას ტუჩებს მოწყდა და წამოდგა უცბათ, ანა ატირებული წამოვარდა საწოლიდან და სახეში გაარტყა ალექსანდრეს, რომელიც აშკარად არ ელოდა ანას ასეთ გამოხტომას და გამწარებულმა მკლავებში სტაცა ხელი და დააჯანჯღარა გოგონა
-შენ ჩემი ხარ! ჩემი საკუთრება! გაიგე ეს! - უყვირა მწყობრიდან გამოსულმა
-შენი არასოდეს გვიქნები ავადმყოფო მირვმჩევნია მოვკვდე-უყვირა ანამ და თვალებში ჩააცქერდა
-სიკვდილის უფლებას არ მოგცემ იქამდე სანამ მე არ მომინდება რომ მოკვდე- უყვირა
ალექსანდრემ
-ნამდვილად შეშლი ხარ, არანორმალური
-შენ ჩემი ხარ, ჩემი საკუთრება! გაიგე? ჩემგან ვერავინ დაგიხსნის, ვერავინ გიშველის
-გაეთრიე აქედან შე ავადმყოფო-უკივლა ანამ
-წინააღმდეგობას თუ გამიწევ და იმას არ გააკეთებ რასაც მოვისურვებ იცოდე დედაშენს დავსჯი
-დედაჩემს ხელს თუ დააკარებ მოგკლავ-იკივლა ანამ
-ნუ მაიძულებ ისევ გამოგკეტო-მშვიდი ტონით უთხრა ალექსმა და ხელიბგაუშვა ატირებულ გოგონას
-რას ბოდავ-ანა წინ დაუდგა
-იმას რომ მე რასაც მინდა იმას ვიზავ და ხიმშიაშვილი და დედიკო ვერ გიშველიან, თუ ჭკვიანად არ იქნები და წესიერად არ მოიქცევი იცოდე რომ გამოგკეტავ
-გაეთრიე
-ჭკვიანად იყავი-უთხრა მკაცრი ტონით და გავიდა, ანა მაშინვე ძალაგამოცლილი იატაკზე დაეცა მუხლებით და ატირდა, იქამდე ტიროდა და ღრიალებდა სანამ მოზღვავებული ემოციებისგან არ დაიცალა, ბოლოს როცა აზრზე მოვიდა და თავი გამოიტირა ადგა და დედას ოთახში შევარდა, შეეშინდა ამ ხმაურზე რომარ გამოვიდა და კივილი მორთო როცა შუქი აანთო მის ოთახში და დაინახა ნახმარი წპრიცი რომ ედო ბალიშზე გათიშულ ქალს, ისე შეეშინდა ვერ გაბედა მიკარებოდა, ეგონა რომ ცოცხალი აღარ იყო, ისტერიკა დაეწყო, აკივლდა ატირდა, ეგონა რომ დედა მოუკლა...
-ქალბატონი ქეთი როგორაა? -კითხა თორნიკემ ანას რომელიც პალატის კართან იდგა აცრემლიანებული
-უკეთ
-რა მოხდა?
-არვიცი-იცრუა ანამ
-ალექსანდრემ დაუშავა რამე?
-შემეშვით -უყვირა ანამ -თქვენ ჩვენი დაცვა არ შეგიძლიათ, არ გეყოფათ არც ძალა და არც გამბედაობა, ის შეშლილია
-ანა თუ გაჩემდები გგონია დუმილით რამეს მიაღწევ? გგონია რომ ამით შეაჩერებ?
-მან მიმანიშნა რომ დედაჩემს მოკლავს
-და რას აპირებ,იმას გააკეთებ რაც მას სურს?
-იმას გავაკეთებ რასაც საჭიროდ ჩავთვლი
-ანა ხომ ხვდები რომ ზღვარზე ხარ? ან ის მოგკლავს ან შენ უნდა გახდე მკვლელი
-თუ საჭირო გახდა მოვკლავ კიდეც
-ანა გგონია ასე იოლია ვინმეს მოკვლა?
-შემეშვით გასაგებია? თქვენ ვერ დამეხმარებით, თქვენი კონსტიტუცია და კანონები ვერ მიშველის
-რატომ შეუყვარდი? -მიახალა თორნიკემ
-შემეშვით
-კანონი მარტო სიყვარულთანაა უძლური
-თავი დამანებე
-ანა გიგის საქმეშიც მისი ხელი ურევია დარწმუნებული ვარ
-ხოდა გამოიძიე
-მინდა დაგიცვათ
-თქვენ ვერ მიშველით ასე რომ მე შემეშვით და მიხედეთ თქვენს საქმეს!
ნატალიმ სიუჟეტი მოამზადა და ეთერში გაუშვა, ზუსტად ვერა მაგრამ ნაწილობრივ გააშუქა ვინ იდგნენ ამ საწყობი უკან, რას საქმიანობდნენ, მინისტრის სახელიც კი ახსენა,ამ საქმესთან დაკავშირებით და ის სქემაც გააშუქა რითაც იარღი გადაქონდათ უკანონოდ ახლო აღმოსავლეთში, გააშუქა თუ როგორ ხდებოდა ფქვილის ტომრებში იარაღისბგადამალვა, საზღვარზე გატანა და ადრესატამდე ჩასვლა, დეტალურად გააშუქა რამხელა ფული ტრიალებდა ამ საქმეში და რამდენად საშიში იყო ქვეყნისთვის იარაღით უკანონო ვაჭრობა. დიდი ამბავი ატყდაა იმ საღამოსვე ამ საქმეზე, ხალხმა მინისტრის გადადგომა და საქმის გამოძიება მოითხოვა, დილითვე შევიდა საწყობში აუდიტის სამსახური, კრიმინალური პოლიცია და საგადასახადი ინსპექცია, ნატალი ძალიან გახარებული იყო რომ თორნიკეს მიწოდებული მასალები და თავის მოძიებული მასალები საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის რომ ემხილებინა ის ხალხი ვინც ამ საქმიანობით იყო დაკავებული. მაშინვე გადაწყვიტეს ნატალის დასჯა საწყობის ხალხმა და მკვლელობა შეუკვეთეს ალექს რომელსაც უნდა მოწგვარებინაამ საქმის დეტალები, თუმცა რეზი წინააღმდეგი წავიდა
-ის ჟურნალისტი რომ მოვკლათ ხომ ყველა მიხვდება ხომ ჩვენ დავსაჯეთ
-ისე მოკვდება რომ უბედური შემთხვევა ეგონებათ-დაამშვიდა ლაშამ
-ანაც ხო მაგ მეთოდით მოიშორე-დასცინა რეზიმ
-ნატალის მე მივხედავ-თქვა ალექსანდრემ
-რა გაქ გეგმაში
-ავარია, მძიმე და საშინელი შედეგებით
-ძმაო რა სასტიკი ხარ-რეზის გაეცინა
-მანქანა ყინულზე მოცურდა-მშვიდად თქვა ალექსმა -სულ ესაა
-ხოდა საქმეს მიიხედეთ-ვახტანგი დაეთანხმა ამ იდეას.
ნატალიმ სამსახურიდან გამოსულმა მაშინვე შეამჩნია მანქანა რომ აეკიდა და თორნიკეს დაურეკა
-მგონი ჩემს მოკვლას აპირებენ
-სად ხარ
-მანქანით მოვდივარ სახლში, ვაშლიჯვრის გადასახვევთან მივედი უკვე
-მისმინე რაც შეიძლება ნელა იარე, გზიდან არ გადაგაგდონ, პატრულს გამოვგზავნი და მეც გამოვდივარ უკვე
-რომბგავაჩერო და გავიქცე? -ხმა გაებზარა ნატალის
-რასაც გეუბნები ის გააკეთე
-მეშინია
-უნდა გეშინოდეს... სიუჟეტი მოამზადე და გაუშვი ისე რომარცკი გამაფრთხილე
-მომკლავენ არა?
-თუ მოგისწრებ არა
-რა დამპალი ხარ-ამოიტირა ნატალიმ
-მისმინე უკვე გამოვედი, მანქანა არ გააჩერო, თუ დაგეწივნენ სიჩქარეს მოუმატე, თუ არა მაშინ ნელა იმოძრავე
-არ გამითიშო-ამოიტირა გოგონამ
-არა-სიტყვა დაამთავრა თუარა თორნიკემ გაიგო რაღაც შეჯახების მსგავსი ხმა - ნატალი -დაიყვირა თორნიკემ მაგრამ პასუხი არ მიუღია, ყური დაუგდო და მიხვდა რომ კარი გააღეს, მერე მანქანა დაიქოქა, და ცოტახანში გაიგო საშინელი შეჯახების ხმა, ვერაფრით მიხვდდა რა მოხდა, რა დაემართა ნატალის... დიდი ხნის განმავლობაში ეძებდნენ ნატალის მანქანას და ვერ მიაგნეს, ბოლოს ვერტმფრენი ჩაერთო ამ საქმეში და მან მიაგნო გაადაჩეხილ მანქანას ხრამში...
ანა ძალიან იყო შეშინებული მომხდარი ამბებით, ამიტომ დედამისი გამოწერეს თუარა დეიდამისთან გადავიდნენ საცხოვრებლად, რომელსაც ქმარი და ორი შვილი ყავდა, ანამ გადაწყვიტა რომ ალექსანდრე მათ სახლში ვერ შეიპარებოდა ამდენი ხალხის შიშით, თუმცა ტყუილად ფიქრობდა რომ ასე მარტივად დაიხსნიდა თავს შეშლილიაგან.
ანა სახლიდან გარეთ ვეღარ გადიოდა, სულ სახლში იჯდა და შეშიმებული ფანჯრებს დარაჯობდა, სულ ის ელანდებოდა რომ უთვალთვალებდნენ, და მისმა შიშმა პიკს მიაღწია როცა ერთ დღეს მარტო დარჩენილს კარზე ვეკო მიადგა
-წადი ნაქედან-დაკეტილი კარიდან უკივლა ანამ
-ანა გთხოვ მინდა დაგელაპარაკო
-იმ ავადმყოფმა გამოგგზავნა ვიცი
-ანა ასე არაა
-წადი თორემ პოლიციაში დავრეკავ
-ანა მე მარიანას ძმა ვარ-ვეკომ მშვიდი ტონით უთხრა -ალექსანდრესთან იმიტომ ვიყავი რომ გარკვევა მინდოდა ჩემი და რატო როგორ და რისთვის მოკვდა
-მატყუებ-ვერ იჯერებდა ანა მის ნათქვამს
-ანა გთხოვ უნდა ვილაპარაკოთ
-შენი არ მჯერა
-ანა დაგიმტკიცებ, გთხოვ... -ანამ კარი გააღო რატომღაც და შეიყვანა სახლში
-თუ მატყუებ იცოდე თავს მოვიკლავ-დაემუქრა ანა და იარაღი ამოაძვრიან, რომელიიც ქამარში ქონდა გარჭობილი
-ასე გაგაგიჟა?-ვეკომ გულწრფელად შეიცხადა და გაეცინა
-ის ნამდვილი ნაძირალაა
-ანა მე არაფერს დაგიშავებ, დამშვიდდი და მომისმინე
-რატომღაც შენი არ მჯერა
-აი ნახე -ვეკომ ჯიბიდან ფრთხილად ამოიეო კონვერტი -მარიანა ჩემი დაა- სურათები აჩვენა ბავშვობის, სადაც ის და მისი და ერთად არიან გადაღებულები,მერე აჩვენა სამხედრო ბარათი -მე ჯარში ვმსახურობდი, მარიანა რომ მოკვდა აქ არ ვიყავი...
-რატომ მიყვები ამ ყველაფერს
-მინდა გავიგო მიზეზი თუ რატომ მოკვდა ჩემი თვრამეტი წლის და, ალექსმა ის შეშლილად გამოაცხადა და ...-ვეკოს სიტყვა გაუწყდა -იმ ნაბიჭ. ჩემი და შეიწირა, ჩემი პატარა, უცოდველი და, ახლა შენ მოგადგა...
-