ცალი ფეხი მუხლებზე გადავადე და მალევე მის მუხლებზე მჯდომი აღმოვჩნდი. ხელებს ძლიერად ვხვევდი კისერზე და მისი ბაგეების დაგემოვნებას არ ვწყვეტდი. ხელებს ჩემს წელზე დაასრიალებდა, ნელ-ნელა ქვევით ჩაუყავ და ძლიერად მიჭერდა ბარძაყებზე. წამის მეასედში ზურგით საწოლზე აღმოვჩნდი. მთელი არსებით ვეკვროდი საყვარელ მამაკაცს. ხელები ზურგზე ამისრიალა და ბიუსჰალტერის შესაკრავი გახსნა უცნაურად დავიკლაკნე რათა მისი მოშორება შესძლებოდა ჩემი სხეულიდან. მის შავ თვალებში ცეცხლი გიზგიზებდა.ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობდი და უფრო და უფრო ვცდილობდი მისით დავმტკბარიყავი. ხელები საცვლის ქვეშ შემიცურა და სა***მზე მომიჭირა ხელები უნებლიედ ამოვიკვნესე და ისევ უცნაურად დავიკლაკნე. დიდი დრო არ დასჭირვებაი ჩემი სხეულიდან უკანასკნელი მატერიის მოსაშორებლად. მისი კისრიდან ხელები ზურგისკენ ჩვასრიალე ზურგიდან წელზე და ოდნავ შევახე მისი საცვალის კიდეს. ოდნავ მომშორდა და თვალებში ჩამაშტერდა თითქოდ ნებართვას ითხოვდა ბოლოს კი მაინც წამოსცდა კითხვა
-დარწმუნებული ხარ?
-აჰამ.
თვალები დავხუჭე და თავი უკან გადავაგდე. მალევე საშინელმა ტკივილმა მოიცვა თითვეული უჯრედი. მინდოდა მეყვირა მეტირა აქაურობას გავშრებოდი, მაგრმა ამავე დრის საშინლად მსიამოვნენდა ეს ყველაფერი, მინოდდა სამუდამოდ ასე ვყოფილიყავით ერთნი და არასდროს დავშორებოდით. ვუცოდი ყველაფერი რომ დასრულდებოდა ვინანებდი მაგრამ მაინც გულს ავყევი და არა გონებას. მთლიანად ნიკას მივენდე, ისე რიგორც არსდროს არვის. მალევე ტკივილი სიამოვნებად გადაიქცა მეც, როგორც შემეძლო მოძრაობაში ვყვებოდი, ჩემი მცდელობა ნიკას ახელებდა და უფრო და უფრო ძლიერ ბიძგებს მაძლევდა. ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს ჩემი კვნესა და ნიკას ოხვრა არღვევდა. კულმინაციას რომ მივაღწიეთ ნიკა ჩემგვერდით დაწვა და თავის ტორებში მომიქცია. მალევე ორივე სიზმრების სამყაროში გადავეშვით.
თვალები ზანტად გავახილე, ნიკას ისევ ეძინა, საათს დავხედე 2 იყო დაწყებული. ავდექი შხაპი მივიღე და ტანსაცმელი ჩავიცვი. ნიკას არც დავმშვიდობებივარ ქურთუკი მოვიცვი და გარეთ გავედი.მაბქანის კარი გამოვაღე და ჩვჯექი, სწრაფად მივაქროლებდი მანქანას და დაახლოებით 20 წუთში ინას კორპუსის წინგავაჩერე. გიჟივით ავირბინე კიბეები და ზარს გაუჩერებლად ვრეკავდი.
-მოვდიავრ ხო მოვდივარ ნუ მოლეწე ეგ ღილაკი.
კარი სენდვიჩით ხელში გმიღო მეც გამოვგლიჯე და თავად დავიწყე ჭამა.
-რა გჭირს.
საშინლად ვნანობდი ჩემს საქციელს. ახლა რომ მივეტოვებიე, რომ წასულიყო და აღარ დაბრუნებულიყო მერე?
-იოანე სახლშია? ან ნინა?
-ნინა საავადმყოფოშია ივანემ ერთ საათშიდავბრუნდებიო. რა მოხდა?
სამზარეულოში შვედი და ისიც უკან გამომყვა. მაცივრიდან წვენი და საზამთრო გამოვიღე და მაგიდასთან ჩამოვჯექი ინას სახლი ჩემთვის იგივე იყო რაც ჩემი ასევე ვიყავი ნიასთან უბრალოდ ეგ ბათუმელია და ხშირად ვერ ვხედავ.პასუხის მომლოდინში ჩემსწინ სკამზე დაჯდა და თავდაც დაისხა წვენი. მეტი რა გზა მქონდა საუაბრი დავიწყე.
-მოკლედ გუშინ ნიკასთან დავრჩი.
ღრმად ჩავისუნთექ. იმის გაფიქრებაც კი ნერვებს მიშლიდა რომ ინა დამახრჩობდა ამის გაგებისას.
-ვიცი ძლივს დავაკავეთ იო მოდიოდა რასქვაი ღამე იმასთან რჩებაო.
-ღდაობ?
პირდაღებული ვუცქერდი ჩემს არაბიოლოგიურ დას.
-არა ღადავის მეტყობა რამე?
-კაი მოკელდ ერთად გვეძინა დილას საუზმე გამიმზადა...
-მაგას რა ჯობაი ნეტა მეც ეგეთიმყავდეს.
ლოყა ხელს ჩმოადო და ყურებამდე გაღიმებულმა თვის დიდი ლურჯი სფეროებით ჩემს მწვანეებს დაუწყო ყურება.
-მაცდი მოყოლას!
გაღიზიანებულმა შევუღრინე და მაშინვე დაწყნარდა.
-კარგი კარგი.
ხელები დანებების ნიშნად ასწია.და გამიღიმა. წვენი კიდევ ერთხელ დაისხა.
-მოკლედ დილას...აუ ისა-არვიცოდი როგორ მეთქვა და ხელი კეფაზე მოვისვი. - ფუ ამის სე**ი გვქონდა რა
მოულოდნელობისგან მოსმლი წვენი პირდაპირნი მნიშნველობით გადმოაფურთხა და პირდაპირ მე შმესხა.
-რააა?
-ხო.
სახე დავმანჭე და მალევე მისი სიცილი მომესმა.
-მერე რა დიდი ამბავი შყავრებულია უცხი ხოარაა? დიდიამბავი ორი წელია ერთად ხართ.მისმინე ის რომ ერთდ იწექით არ ნიშავს ურთიერთობის დანგრევას. ახლა მთვარია იომ არ გაიგოს.
-ხი თორე ჯერ ნიკას მოკლავს მერე მე, მერე შენც და ბოლოს თავსაც მოიკლავს მარა ეგ მეეჭვება.
ცალი წარბი ასწია და ციტახანს ასე მიყურებდა.
-მე რატო ე?
-როიცოდი და არ უთხარი.
-ააა ხოო.
ორივე ერთდროულად ავხარხარდით, მთელი დღე ინასთან ვიყავი მაგრმა მაინც უხასიათოდ. ვჭამდი და ვიაყვი იოანე ერთ სააათში კიარა 9სააათზე მოვიდა სახლში. ჩაბნელებულ ოთხში ვიჯექით და ფილმს ვუყურებდით.
-რასშვებით გოგოებო.
-ვერ უყურებ?
-უჟმური ხარ დაიკო.
ჩემსა და ინას შორის ჩჯდა და ხელი გადამხვია.მეც სახე მისკენ მივატრიალე.
-როგორ ხარ ნუკა?
-კარგად შენ?
-რავი აბა კარაგდ. რაო ნიკამ?
-რავი არაფერი ძაან გამიბრაზდი იო?
-არცისე.
ლოყაზე მაკოცა და ისევ მკერდზე ამიკრა.
ინა გაბუსხული მოგვჩერებოდა.
-რატო მახევ იო ნუკას? და ნუკა შენ ჩემ ძას რატო ითვისებ?
ორივე მკერდზე აგვიკრო და ჩვენც ხელები ძლიერად მოვხვიეთ. ჯერ ინას აკოცა თვზე მერე მე. სამი და - ძმა ვიყავით, არასდროს არ გვითქვამს რომ უბრალო მეგიბრები ვიყავით. ვინმეს ჩემთვის რომ ეკითხა და ან ძმა გყავსო ვეტყოდი ორივე მყავს და ორივე ჩემი ტყუპია თქო. დიხ ინა და იო ტყუპები არიან და ერთად გავიზარდეთ,მერე რა რომ მე არ მყავს ბიოლოგიური და - ძმა ისინი არიან ჩემი ოჯახი.
-ჩემი ლაამზები ხართ თქვენ. აბა რას უყურებთ?
-შუაღამის მზე?
სევდიანნად გავიღმიე, არ იმსახურებდა ასეთ დასასრულს ეს გოჰო.
-ეგარ ვიცი.
-ბოლოს კვდება ის გოგო.
თითი გოგოსკენ გავიშვირე რომელიც მატარებლის სადგურში გიტარაზე უკრავდა.
-ნუ მეუბრნები თორე მოგაჭრი მაგ ენას ნუკა.
-რავქნა კვდება.მზეზე გადის და კანის კიბო უჩნდება ხო და მდრე კვდება.
ღამის 12ამდე ვუყურებდით ფილმებს მერე ინას ტელეფონა დარეკა.
-ნუკა დედაშენია.
ტელეფონი გამოვართვი.გამიკვირდა მე რატომ არ დამირეკა. მთელი დღე არც ამიღია ტელეფობი რაღაც სასწაული მოხდა.
-ხო დე.
-სად ჯანდაბაში ხარ? რომ გირეკავ რატაო არ იღებ?
იმხელაზე ყვიროდარომ ტელეფონი ოდნავ გავწიე და დავიმანჭე
-არ გამიგია ზარის ხმა.ინასთან ვარ.
-არ წამოხვიდე გვიანია მანდ დარჩი დღესაც.და ხანდახან რომ მომიკითხო კარგი იქნება.
-კარგი.
ყურმილი დავკიდე და იანს დავუბრუნე ტელეფონი. ჯიბეები მოვისინჯე მაგრმა ამაოდ არ იდო, მერე ქურთუკი მოვძებნე არც იქ იყო ასე მოვაირე მთელი სახლი.
-ფუ ამის დედა კი შე***ი ნიკასთნ დამრჩა.
გაშლილი ხელი შუბლზე მივირტყი თუმცა იმაზე ძლიერად ვიდრე მინდოდა.
-ააუ იო ვერ გამომიტან?
-გადი და გამოიტანე შეყავრებული შენია.
-გთხივ აი ძალიან გთხოვ ამ ერთხელ და მეტჯერ ნიკასთან მისვლას არ გთხოვ გპირდები.
ბევრი წუწუნის მერე როგორციქნა დავითანხმე. კი იეჭვა რაღაც მაგერამ დავიკიდე. ნახევარი საათი სრულ პანიკაში მყოფმა გავატარეთ მე და ინამ.
კარებზე ზარი დარეკეს და მეც გასაღებად წავედი.
-აი შენი ტელეფონი.
ხელში ჩამიდო იოანემ მეც ავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე. კარებში მდგარი ნიკა რომ დავინახე გავქვავდი.
-და ხო დღეს მარტო ვართ ვიფიქრე გაგიხარდებოდა ნიკაც აქ რომ ყოფილიყო.
გამიღიმა მეც რაც შემეძლო დამაჯერებლად გავუღიმე
-მადლიბა როგორ არ გაიმარდება.
იოანე და ნიკა სახლში შევიდნენ და უკან მივყევი.
-ლუდი გინდათ?
-მე კი.
-ნიკა შენ?
-დავლევ.
სამზარეულოში გავედი და მაცივრის კარი გამოვაღე, ჯანდაბა რა შევცოდე ასეთი. სამზარეულოში ინა შემოვიდა და დახლს დაეყრდნო.
-ოეეე ნუკა რას აპირებ.
-აზრზე არ ვარ შეიძლება ორივე მოვკლა. მაგრმა აი შენი ძმა რომ ვერ გდამირჩება ეგ ვიცი.
გააფთრებული თვალები ინას მივანათე.
-კაი დაწყანარდი და დაელაპარაკე ნიკას.
-ვეცდები.
ისევ მისაღებში დავბრუნდით.
ცოტახანს ვისაუბრეთ ყევალმ მერე აივანზე ლუდის ბოთლით ხელში. ცალი ხელით მოაჯირს ვეყრდნობოდი მეორეთი დრო და დრო ლუდის ბოთლს ვიყუდებდი და ვსვავდი, სადღაც სივრცეს მივშტერებოდი.წელზე ხელები ვიგრძენი, მერე კი მისი სუნთქვა ყელზე.
-რაიყო ეს ახლა?
-რა?
დაბნრული შევტრიალდი მისკენ.ცალი ხელით ისევ მოაჯირს ვეყრდნობოდი. თითქოს მეშინოდა არ გადავარდნილიყავი.
-რატომ გაიქეცი?
თვალებს აქეთ იქიტ დავაცეცებდი არადა პასუხი ამ კითხვაზე მართლაც არ მქონდა, უბრლაოდ მინდოდა ამას ჩემი და ნიკას ურთიერთობა არ გაეფუჭებინა.ახლა აქედან გაქცევა მინდონდა, მაგრმა მომდევნო ორი წელი ისედაც ვერ ვნახავდი წყეული გაცვლითი პროგრამის გამო და ეს უფრო მაღიზიანებდა.