სახლში მისული ეგრევე საწოლში შეწვა და დაიძინა. საღამოს ხმაურმა გამოაღვიძა, მისაღებში ისე გავიდა სარკეშიც არ ჩაუხედავს. მისაღებში ბიჭები დახვდა, მათშორის ირაკლიც.
-გამარჯობა-ხმაჩახლეწილი მიესალმა
-ნანო რა გჭირს ცუდად ხარ?
-არა რა უნდა მჭირდეს უბრალოდ მეძინა და ალბათ ამის ბრალია
-რაო პატარა პრინცმა ხომ არ მიგატოვა?
-რეებს ბოდავ ირაკლი?
-რავიცი ისის შენსავით ნამტირალევი დადის
-ირაკლი ჩვენზე ფიქრს, ჯობია შენი და გვანცას ურთიერთობაზე იფიქრო
-ხო იცი როგორი შუსტრი ვარ მე ყველაფერს ვასწრებ-თვალი ჩაუკრა ირაკლიმ და სამზარეულოში გავიდა.
მალე გოგოებიც ამოვიდნენ, საძინებელში შეაგდო ორივე და ყველაფერი მოუყვა
-სულელი ხარ ნანო არ იყო ცუდი ბიჭი გეგა
-ხო ვიცი მაგრამ რა მექნა?
-იქნებ შეგყვარებოდა ნანო?
-რამდენი ხანი ერთად ვართ მაგრამ არაფერი მიგვრძნია სიყვარულის მსგავსი. თავიდან მომწონდა მაინც ახლა ესეც გაქრა.
-კარგი რა ირაკლის ლოდინს სჯობდა გეგასთან ჰყოფილიყავი
-კარგი რა საბას მაგივრად სხვასთან ჰყოფნას შეძლებდი?
-ვერა მაგრამ თქვენი ურთიერთოდა რადიკაკურად განახვავდება ჩვენი ურთიერთობისგან
-კარგი მივრჩეთ ამ თემაზე საუბარს და გავიდეთ უკვე სირცხვილია.
გოგონები მისაღებში დაბრუნდნენ.
-ჩემი კრასავიცა ცოლი ჩემთან-გაღიმებული წავიდა ნინი საბასკენ. მათი შეყურე უკეთესად იაზრებდა, იმ აზრს რომ ირაკლისთან არანაირი შანსი არ ჰქონდა.
მალე ზაფხული მოვიდა და გოგონები გამოცდებზე ნერვიულობდნენ, ირაკლის კი საერთოდ არ ანაღვლებდა.
ნანო ღამეებს ათენებდა, საშინლად ნერვიულობდა. თუმცა ბოლოს ყველა სასურველ უნივერსიტეტში მოხვდა.დასასვდნებლად, რა თქმა უნდა, ყველანი ერთად წავიდნენ ბათუმში, მათშორის გეგაც. ბოლო საუბრის შემდეგ არ შეხვედრია გეგას, ამიტომაც დაძაბული იყო. ირაკლი გვანცასთან ერთად იყო. საღამო იყო უკვე რომ ჩავიდნენ , ამიტომაც აზრი აღარ ჰქონდა ზღვაზე გასვლას.სახლი დაალაგეს, ივახშმეს, ოთახები გადაინაწილეს და კლუბში წასვლა გადაწყვიტეს.ნანო ძალიან დაღლილი იყო თუმცა მაინც აიძულეს წასვლა. შავი ზურგმოხსნილი კაბა ჩაიცვა წინ ლამაზი დეკოლტით, რომელიც სვაროვსკის თვლებით იყო გაწყობილი. თმები დაიხვია შავი მაღლები ამოიცვა, მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და მზად იყო. ქვევით ჩასულს მზად არავინ დახვდა, სამზარეულოში გავიდა, წყალს სვავდა, ჩახველების ხმა რომ გაიგო.გეგა იყო
-ძალიან ლანაზი ხარ ნანო
-მადლობა გეგა
გეგა ნანოს უახლოვდებოდა, ის კი უკან იხევდა, ბოლოს კი კარადასთან მიმწყვდეული აღმოჩნდა
-გეგა რას აკეთებ?
გეგა ყურადღებას არ აქცევდა მის სიტყვებს, ნანო ხელებს ურტყავდა, თუმცა გეგას არ გასჭირვებია მისი გაკავება.მისი ტუჩებისკენ დაიხია, უნდა ეკოცნა ირაკლი რომ შემოვიდა
-ამ ყველაფრის გაკეთება საძინებელშიც არის შეასლებელი-ირონიულად ჩაილაპარაკა ირაკლიმ წყვილი ერთმანეთს დააშორა და მალევე გავიდა სამზარეულოდან. ნანომ კი მარცხენა ლოყა აუწითლა გეგას
-აღარასდროს გაბედო ჩემთან მოახლოება.-გაცოფებულმა ჩაილაპარაკა და სამზარეულოდან გამოვიდა. მისაღებში იჯდა და ელოდებოდა კვლავ გოგოებს, ახლა ირაკლი მიუჯდა გვერდით. ორივე ჩუმად იჯდნე და არცერთი არ არღვევდა ირგვლივ გამეფებულ სიჩუმეს ბოლოს კვლავ ირაკლიმ ამოიღო ხმა
-ესე როდის გავუცხოვდით?
-რას გულისხმობ?-ამ გოგოს თავის გასულელება ძალიან ცუდად გამოსდის
-კარგი რა არ გინდა ნანო სილულეები დაბადებიდან გიცნობ
-მართლა ვერ ვხდები რას გულისხმობ და რა ვქნა?
-არ გიხარია გვანცასთან ერთად რომ ვარ?-ნანოს გაფართოებულ თვალებს, რომ შეხედა დააყოლა-ეს იმიტო გკითხე, რომ რაც მე და გვანცა ერთად ვართ საერთოდ აღარ მეკონტაკტები
-უბრალოდ შენ უკეთესი გეკუთვნის-მისი სიტყვები გაუმეორა და თვალი ჩაუკრა. ამდენს ვეღარ გაუძლებდა ამიტომაც გოგოებთან ავიდა
-სად ხარ გოგო ამდენი ხანი თქვენ არ იცით რეები მოხდა
-რა მოხდა ესეთი?-გაკვირვებულმა შეხედა ნინიმ და ნანომ მოყოლა დაიწყო
-იკამ თვითონაც არ იცის რა უნდა რა-ნინი
-ხო ვერ ვხდები რატო ადარდებს შენი და გეგას ურთიერთობას-თეკლა
-ეგრე ნუ მეუბნებით, მერე მეც მგონია რო რაღაცას გრძნობს - ამ დროს კარი საბამ შემოაღო
-ვაა რა გოგოები დღეს მომიწევს ფხიზლად ყოფნა-საბა
-ნუ სულელობ რა -ნინი
-ჰა ახლა წავიდეთ -ყველანი მისაღებში გავიდნენ, გვანცაც კარგად გამოიყურბოდა, გოგოებს არაფრით არ ჩამოუვარდებოდა მეტიც ჯობდა კიდეც შესანიშნავი წყვილი იყვნენ, ერთმანეთს ავსებდნენ. კლუბში წავიდნენ, რომელიც ბიჭების მეგობრის ყოფილა, თუმცა გოგოებიც იცნობდნენ, მაგრამ ანდრო ეოცა ამერიკაში წავიდა ისინი პატარები იყვნენ და კარგად არც ახსოვდათ. .ბერვს ცეკვავდნენ და სვავდნენ, ნანოც არ ერიდებოდა სასმელს ბოლომდე სვავდა. მარტო იჯდა მაგიდასთან ყველანი საცეკვაოდ გასულიყვნენ. კოქტეილს წრუპავდა და მოცეკვავე ხალხს უყურებდა, თითქოს როგორი უდარდელები იყვენ, თუმცა ვინ იცოდა თითოეულს რა გასაჭირი ჰქონდა. ამ ფიქრებში იყო ირაკლი, რომ მიუახლოვდა.
-სად არის შენი პრინცი?
-არ ვიცი
-როგორ მოხდა მარტო რო დაგტოვა
-გეგა ჩემი მონა კი არ არის სულ ჩემთან რო იყოს
-მონა რა შუაშია ის ხო შენი მ ე გ ო ბ ა რ ი ა-დამარცვლით უთხრა ირაკლიმ
-ირაკლი რა გინდა?-უკვე მერამდენეჯერ ჰკითხა თვითონაც აერია სათვალავი
-შენი კარგად ყოფნა-თვალი ჩაუკრა არაყი გამოცალა და მოცეკვავე გვანცასკენ წავიდა.
ნანოს ნერვები მოეშალა, ამიტომაც სახლში წასვლა მოუნდა არა ვინ არ გაუფრთხილები ისე წავიდა სახლში.
მეორე დილით ნანომ გაიღვიძა ყველაზე ადრე რადგან ცოტა მან დალია. ის ემსახურებოდა ყველას ბორჯომი დაჰქონდა. შუა დღე იყო ბიჭები რო გავიდნენ, ცოტა ხანში ირაკლი და გვანცაც მათ მიჰყვა და დარჩნენ გოგოები მარტო.
-გუშინ სად გაიქეცი?
-სახლში, რომ ცეკვავდით ირაკლი მომიჯდა გვერდით და ნერვები მომიშალა მეც ავდექი და წამოვედი-ტაისია
-ეგ ბიჭი შენზე ძალიან ცუდად მოქმედებს
-თქვენ რა ქენით ძალიან გვიან მოხვედით?
-ამას ისეთი რაღაც დაემართა შოკში იყო-ნინიმ თავით გათიშულ თეკლაზე ანიშნა
-რა მოხდა ესეთი?-გაკვირვებულმა იკითხა ნანომ
-ბიჭები ძმაკაცი ანდრო აღმოჩნდა ამის ანდრო
-არ არსებობს მართლა?-გაოცებული იყო ნანო
- ხო პროსტა რო დაიანახა შოკში ჩავარდა
-მოყევი გოგო ახლა-ტაისია
ჩემთვის ვცეკვავდი მარტო უცნობი, რომ მოვიდა ცეკვა მთხოვა ძალიან მთრალი ვიყავი და დავთანხმდი. ვცეკვავდით, როცა ხელები უხეშად მომიჭირა წელზე გაშვება ვთხოვე და არ მიშვებდა მერე ძალით ვცადე თავის დაღწევა, თუმცა მაინც არ მიშვებდა ხელს, ბოლოს ვიგრძენი როგორ მომაშორა უცნობი ვიღაცამ, მეგონა ჩვენი ბიჭებიდან რომელიმე იყო უკან შებრუნებულს კი ანდრო დამხვდა, ჩემი ანდრო. თავიდან ვერ ვიცანი არ ჩანდა კარგად, ამიტომაც მხოლოდ გავუღიმე მეეჭვება დაენახა. უკან დავბრუნდი ჩვენს მაგიდასთან მარტო ვიჯექი, როცა ბიჭები დაბრუნდნენ ანდროსთან ერთად ნინი გასული იყო საპირფარეშოში.
-თეკლა გახსოვს პატარაობაში სულ რო გაბრაზებდა და გაწვალებდა ანდრო?-პატარა ბავშვივით მკითხა დუდამ
-საიდან უნდა ვახსოვდე მაშინ ისეთი პატარები ვიყავით-ამდენი წლის შემდეგ გავიგე მისი ხმა და გამაკანკალა, როგორ მამაკაცური და სიმპატიური იყო.
- არ მახსოვს- ამის გაგონებაზე ანდრომ ჩემკენ გამოიხედა ირონიული ღიმილით
-ხო ვთქვი პატარები ვიყავით და არ ვემახსოვრებითქო-თითქოს გულდაწყვეტილმა ჩაილაპარაკა ანდრომ
-რა პრობლემა გაგიხსენებს შენ კიდე- საბა
მეტი არაფერი მიპასუხია მთელი საღამო ჩუმად ვიჯექი და ხმას არ ვიღებდი სახლში. ანდრო კი არც კი იმჩნევდა წეღანდელ ამბავს და დიდი ინტერესით ათვალიერებდა გოგოებს, ალბათ ღამის პარტნიორს ეძებდა. მერე არაფერი არ მომხდარა მალევე დატოვა ანდრომ კლუბი ვიღაც გოგოსთან ერთად ჩვენც წამოვედით
-ვაიმე ნინი შენც ვერ იცანი?
-ვერა გოგო დღეს დილით მითხრა ამან ის ანდრო ჩემი ანდროაო
-ისევ გიყვარს?-ტაისია
-რა მიყვარს პირველ კლასში ვიყავი მგონი რო მიყავრდა პატარა ბავშვმა რა ვიცოდი მაშინ რა იყო სიყვარული-აფორიაქებულმა ჩაილაპარაკა თეკლამ
-აბა გუშინ რა გეტაკა
-გამახსენდა რა ყველაფერი ერთად-თავი იმართლა აშკარად ანდროზე შეყვარებულმა თეკლამ
-ახლა რას აპირებ?-მაინც არ ეშვებოდა ნინი
- რას უნდა ვაპირებდა ნინი ვაგრძელებ ცხოვრებას ისევ ისე
-ხო რავიცი მეეჭვება ისევ ისე გაგრძელდეს შენი ცხოვრება-ამის გაგონებაზე თეკლა გაწითლდა ჩვენ კი სიცილი აგვიტყდა. ბოლო ხმაზ ვიცინოდით ზარის ხმა რო გაისმა
-მე გავაღებ
კარი გამოვაღე და ირაკლი და გვანცა შემრჩა ხელში.
-ოჰჰ დაბრუნდნენ გვრიტები
-რაღაც კაი ხასიათზე ჩანხარ
-ცუდზე რატო უნდა ვიყო იკაკო?
-ეგრე ნუ მეძახითქო რამდენჯერ უნდა გითხრა გოგო
-კარგი რა იკაკო რა მოხდა მერე
-ნანო გაჩუმდი, თორე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ -ეტყობოდა საშინლად გაბრაზდა, ირაკლი და ნანოც გაჩუმდა. ბიჭებიც მალე დაბრუნდნენ ანდროსთან ერთად
-ნანო შენ მაინც არ გახსოვს ანდრო?-საბა
-კი როგორ არა ჩვენ წინ არ ცხოვრობდა
-გამიხარდა ნანო შენი ნახვა გაზრდილხარ და გალამაზებულხარ-
-მადლობა ანდრო
-საღამოს რესტორანში წავიდეთ რა მომბეზრდა ეს კლუბები
-ოჰ გყავს გვანცა და აღარ გინდა გოგოების დაკერვა, მაგრამ ჩვენ ამ უცოლო ხალხმა რა ვქნათ?-დუდა
-კაი რა იყო თქვენ კიდე ორივეგან წავიდეთ
-ჩემი ჭკვიანი ბიჭი-თავზე აკოცა ნინიმ საბა
-ჰო და ძალიან კარგი