მანქანაში რომ ჩავჯექით ღვედი გავიკეთე და ეგრევე მოწყდა ადგილს.
-ცოტა ნელა იარე.
-რატომ გეშინია?
-სხვა როცა ზის საჭესთან ხო-მითუმეტეს თუ პირველად ვმგზავრობ.
-ნუ გეშინია.
-ბათა სანამ გავიგებ როგორ ატარებ მანამ შემეშინდება.
-ხოდა თუ ასე დაძაბული იქნები ვერასდროს გაიგებ.
-ნელა იარე.
-შენ ნელა დადიხარ?
-არა მაგრამ არ მეშინია.
-ანუ რას ამბობ რომ ჩემზე კარგად მართავ?
-დიახ.
-მირა რა გინდა?-ძაან ცოტახანია რაც გაგიცანი და მის მერე,ცოტა უხეშად რომ ვთქვა მეჯიბრები ,თუ რა დედისტ*ვნაა?-აი რაღაცას მიმტკიცებ და ვერ გავიგე რას.-იქნებ მითხრა?
-დითხანს გიფიქრია ჩემზე ყიფიანო.-არ შეიძლება ეგრე,შეგიყვარდები.
ირონიულად ვუთხარი და გავიღიმე..
-ხოო?-ვნახოთ რა მოხდება.-მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ.-იქნებ და შენ გიყვარვარ უკვე?
მანაც ირონიულად მითხრა და გამიღიმა..
ამის გაგონებაზე ხველება ამიტყდა და მანქანის მინა ჩამოვწიე.
-ისუნთქე მირა არ გაიგუდო..
-კარგად ვარ.
სანამ მე ვწყნარდებოდი მისმა ტელეფონმა დარეკა,დავინახე ეკრანზე ,რომ ნატა ეწერა და დავიძაბე.
-ჩუმათ იყავი.
ისე სწრაფად მითხრა,ვითომ დედოფალი ურეკავდა.
ეს მე მაჩუმებს?ისე გავბრაზდი მანქანიდან გადახტომა მინდოდა, მაგრამ ხმა ვერ ამოვიღე, რადგან უპასუხა ვაჟბატონმა..
-გისმენ ნატა.საქმეზე ვარ.არვიცი რომელზე განვთავისუფლდები.მეც პატარავ.შემოგივლი ამ დღეებში.დამელოდე ხო მოვალ დღესაც.კი მოვახერხებ.მეც გკოცნი.არ იცელქო უჩემოდ..
მესმოდა ვიღაც ქალის სწერვა ხმა და ჩემი გული ამოვარდნას იყო.იმ წამს, ის უცნობი ისე მეზიზღებოდა, იქ რომ მყოლოდა ალბათ არვიცი რას ვუზამდი.თვალებში ცრემლები ჩამიდგა და არ მივეცი უფლება, რომ ჯებირები გადმოელახათ..ესეიგი ვიღაც ყავს, ხომ ვთქვი მეთამაშებათქო.გზას გავხედე და ხმა აღარ ამომიღია.
-რა გჭირს?
-არაფერი, დღეს ზუკა არ შემხმიანებია და ვნერვიულობ.
-გღალატობს?
-შენი აზრით ვარ ის ქალი ვინმემ რომ მიღალატოს?
-ნუ რავიცი აბა?კაცია და გუნებაო ხომ გაგიგია?
-ყიფიანო რა გინდა?-დილით ხომ მითხარი, ისევ, ისე თუ არ მოიქცევი მოვგვარდებითო?-მე ხომ ვცდილობ და შენ რა დღეში ხარ?
-რა დღეში ვარ მირა?-ხომ ვმეგობრობთ, ხო და მეც გეუბნები რეალურ მიზეზს, რომ არ მოტყუვდე..
ვმეგობრობთ! გულში რაღაც ჩამწყდა ამ სიტყვის გაგონებაზე.
-არ მღალატობს და შენ შენს ნატუკას მიხედე.
-მიხედილი მყავს.-მოიცა შენ რა ეჭვიანობ?
-ეგღა მაკლია მეგობრებზე ვიეჭვიანო.-შეგიძლია გაგვაცნო კიდეც ,თუ მეგობრებად გვთვლი რათქმუნდა..
-აუცილებლად.
-მოვედით აქ გააჩერე.
მანქანა გააჩერე და გადავედით.ეზოში შევდიოდით ხელზე ხელი რომ ჩამკიდა და მიმაბრუნა.
-რა?
-ესეიგი ვმეგობრობთ არა?
-ხო ბათა ვმეგობრობთ.
უხეშად ვუთხარი,ხელი გავაშვებინე და სახლში შევედი.
-მოვედი გვრიტებოო.
-ჩემი მირა მოსულა, როგორ მომენატრე ტო.-უშენოდ ჩემს სიცოცხლეს აზრი არ აქვს..
-კარგი იკო გავიგუდე.-დედოფალი მანახეთ,ერთი შევათვალიერო როგორი რძალი მომიყვანე.-თუ არ მომეწონა იცოდე გავაგდებ.
-ნუ ახლა შანსი არ არის ჩემნაირი დედოფალი არ მოგეწონოს.-მოდი გოგო ჩაგეხუტო.
-ჩემო პატარაა, როგორ მომენატრე ნინიკოო გოგოოო.
ნინოს გადავეხვიე...
-რა ქენი დააცხრე ჰორმონები?
ჩუმათ ვუთხარი..
-მე კი დავაცხრე მაგრამ შენ როდის დააცხრობ?
-ჰა ახლა სუსტ წერტილზე ფეხის დაჭერებს არ ვიყოთ თორე დაგენგრევა ოჯახი ხო იცი?
-ნუ ხარ დამპალი..
მითხრა და ისე მწარედ მიპრწკინა სული გამაძვრა...
-იკოო ბიჭოო.-ამომაძრო სული შენმა ცოლმა.მეგონა გადაღლილი იქნებოდა და ქანც გაწყვეტილი და ეს პირიქით ჯანზეა..
გაგიჟებული ვიყავი,ძალიან ბევრს ვტლიკინებდი და ვხუმრობდი, რომ არ შეემჩნიათ როგორი გულნატკენი ვიყავი.იკო მოვიდა ჩემთან.
-რახდება?რაღაც მოხდა ხო?
-არაფერი.
-მირა ვის ატყუებ?-შეგიძლია აქედან ყველას მოატყუო მე ვერა..
-სხვადროს გეტყვი..-ახლა ამის დრო არაა.
მაგიდასთან დავსხედით,გოგონებმა სუფრა გავშალეთ.მე ბათას წინ ვიყავი იკო კი გვერდით მიჯდა.იკო იყო ჩემთვის ის ძმა, რომელიც არასდროს მყოლია..იკო განსაკუთრებული იყო ჩემთვის.ბევრი ვისულელეთ და ბევრიც დალიეს.მთელი საღამო თვალს არ მაშორებდა ყიფიანი.ვერ ვუძლებდი მის მზერას,მინდოდა მასთან ვყოფილიყავი, ჩავხუტებოდი და მისი სუნი შემეგრძნო..ნია და დათაც დავლოცეთ ,მართალია ვერ გადავაწყვეტინეთ, რომ დღესვე შეექმნათ ოჯახი, მაგრამ მაინც.ბატონმა დათამ განაცხადა,ძლივს მოვაბი თავი, რომ მეთქვა და ცოტახანს მაცადეთ შეყვარებული კაცის ამპლუაში ყოფნა, პირდაპირ ქმრობა არ მინდაო.ჰოდა ჩვენ რაღას ვიზამდით და კი შევეშვით.ღამის ორი საათი იყო რომ დავიშალეთ...
-მირა ჩვენ დავრჩებით აქ კიდევ ცოატახანს.
-რეებს მეუბნები?-ვაფშე აქ იცხოვრე თუ გინდა..
-უშენოდ ვერ ვიცხოვრებ და აქ მაცხოვრებელი შენ არ ხარ.
-აუ როგორ მიყვარხარ შენ ხო აზრზე არახარ.
-მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ.-წადი ახლა ერთი 5 დღეც და ჩვენც ჩამოვალთ.
-ნინი ბევრი არ იცელქოთ.-ჩემს ბიჭს გაუფრთხილდი.-შენ კიდევ ჩემს გოგოს თორემ არ გაპატიებ.
-ვაიმეე წადი ახლა წადი..
-ნახეთ?-მაგდებენ აღარცერთს აღარ უნდა ჩემთან.
-სულელო რეებს ამბობ?
-კაი მაცადეთ ახლა არც მაღადაოთ.-აუ აკო ისეთი მთვრალია ხმას ვერ იღებს.-ასეთი ჯერ არ მახსოვს..-რას მოვესწარი.
-მირა წამოხვალ?
-მოვდივარ ბათა რა გჭირს?
-წამოდი მერე საჭესთან შენ ჯდები.-რავი თუ გინდა მე წავალ პრობლემა არ მაქვს..
-მოვდივარ ხო..
ბავშვებს დავემშვიდობე და ისევ ისე გადავნაწილდით როგორც მოვედი.საჭესთან მე დავჯექი ყიფიანი კი გვერდით დაჯდა..
-ნელა ატარე.
-როლები გავცვალეთ ყიფიანო?
-მეც შენსავით მემართება..
-კარგი ნელა ვატარებ.
-საყვარელი ხარ იცი?
-მთვრალი ხარ ყიფიანო.
-ხო მთვრალი ვარ მაგრამ მაინც საყვარელი ხარ..
მითხრა და გამომხედა თავის შავი თვალებით.ისეთი კარგი იყო,ისეთი სიმპათიური, მივხვდი რომ ამ ბიჭზე ვჭედავდი..
-დაიძინე მიდი და მშვიდობით მიგიყვან სახლში ნუ გეშინია.
-სახლში არ მივდივარ.
-აბა სად მიდიხარ?
-შენთან არ წამიყვან?
-ყიფიანო ბევრს ითხოვ.
-რატომ?-მეგობრები არ ვართ?
-არც ეგეთი ახლო, რომ სახლში წაგიყვანო დასარჩენათ.
ბათას გული ეტკინა, ხო სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ეტკინა.
-კარგი მირა.-გზას გეტყვი და იქ მიმიყვანე.-მანქანა შენ წაიყვანე ამღამ არ დამჭირდება და ხვალ თავად წამოვიყვან.
გზას მასწავლიდა და ერთერთ კორპუსთან მითხრა.
-აქ გააჩერე.
-სად მიდიხარ?
-რამე მნიშვნელობა აქვს შენთვის?
-კი აქვს ნასვამი ხარ,თან ჩემი მეგობარი და მინდა ვიცოდე სად გტოვებ.
-ნასვამი მეგობარი, რომელსაც უთხარი სახლში ვერ მიგიღებო.-ამიტომ რა მნიშვნელობა აქვს?

გული მეტკინა მის სიტყვებზე და ცრემლები ჩამიდგა თვალებში.
-სად მიდიხარ ბათა?
ხმა ჩამწყდარმა ვუთხარი.
კარები გააღო,გადავიდა, მომიბრუნდა და მითხრა.
-იქ,სადაც ხელს არასდროს მკრავენ.-ნატასთან მივდივარ.
მიბრუნდა და წავიდა.
ნატასთან მივდივარ,გამიელვა ტვინში,რომ გავიხედე უკვე გაუჩინარებული იყო სადარბაზოში...
ცრემლები გადმომცვივდა და ისტერიული ტირილი ამიტყდა..ვერ ავიტანე, რომ მასთან წავიდა, ვერ ავიტანე რომ წარმოვიდგინე ამ ღამეს სხვას შეეხებოდა, სხვას გაუნაწილებდა თავის სითბოს..მიყვარს და მტკივა.
მიყვარს?ხო ზუსტად ამ დროს მივხვდი რომ მიყვარს და ორგანულად მეზიზღებოდა ყველა, ვინც მას შეეხებოდა.არვიცი რამდენხანს ვიდექი იქ,რამდენხანს ვტიროდი,თვალი არ მომიხუჭია, მთელი ღამე ნატას კორპუსთან ვიყავი და ვტიროდი.ასეთი სუსტი არასდროს ვყოფილვარ და ჩემი თავი შემზიზღდა,დილა რომ შემომეპარა და ისვე იქ ვიდექი.დილის 7 საათი იყო მანქანა რომ დავქოქე და სახლში წავედი.მანქანა ეზოში დავაყენე,სახლში ავედი,აბაზანაში შევედი,ვიბანავე,რომ გამოვედი ყავა მოვიდუღე და აივანზე დავჯექი, სიგარეტს გავუკიდე და ფიქრი დავიწყე..კარებზე ბრახუნის ხმამ მომიყვანა აზრზე, ზლაზვნით ავდექი და უემოციოდ გავაღე კარი..ზღურბლზე კი ყიფიანი დამხვდა..
-დილამშვიდობისა.
-გამარჯობა.-გასაღები გინდა ხო?-ახლავე მოგცემ.სახლში შევბრუნდი და თან ვლაპარაკობდი.-არაფერი დამიშავებია, არაფერი გამიფუჭებია ისევ ისეთია შენი ბიჭი როგორიც ჩამაბარე.
-მირა.
-ხო გასაღები.
-მირა
-აი აქ მაქვს სადღაც.
ვლაპარაკობდი და ენას არ ვაჩუმებდი ,არ მინდოდა მიმხვდარიყო,რომ ბერვი ვიტირე.
ხელი ჩამავლო ხელში და მიყვირა.
-მირა მომისმინე.
-რატომ ყვირი?
-მომისმინე გთხოვ.
-გისმენ ბათა.
-იტირე ხო?
-არა.
-არც გიძინია.-შემომხედე.-რატომ იტირე?
ნიკაპი ორი თითით ამაწევინა და თვალებში ჩამხედა.
-რას გიგავს თვალები?-რატომ იტირე?-ვღირვარ ამად?
ისე გავბრაზდი მის სიტყვებზე,ხვდებოდა რომ მის გამო ვიტირე,ხვდებოდა და ეს სულაც არ მსიამოვნებდა.
-შენ რა შუაში ხარ?
მისი ხელი მოვიცილე და მეც ვუღრიალე.
-რა შუაში ხარ შენ ბათა?
-ვინ არის შუაში აბა?
-წუხელ შენგან რომ წამოვედი, ზუკასთან მივედი სახლში და ვიღაც ქალთან ერთად იყო.-მართალი იყავი მღალატობს.-ჰოდა მაგიტომ ვიტირე.
-ტყუილები არ გეხერხება მირა.
-წადი აქედან წადი გთხოვ.-შენთან ვსუსტდები და არ მინდა.-არ მომწონს ეს მე წადი გთხოვ..
ვლაპარაკობდი ხმა ჩამწყდარი და თან მიახლოვდებოდა.კედელზე ამაკრა და სახე ახლოს მომიტანა.
-არ შემიძლია.-ამის დედაც არ შემიძლია წასვლა.-აი ასე მინდა რომ იყო ჩემთან სულ.
ტუჩებზე ველურივით დამეტაკა, მკოცნიდა მომთხოვნად და ვნებიანად,ჯერ ზედას,მერე კი ქვედა ტუჩს მიკოცნიდა,ვერ გავქაჩე,ბევრი ვეცადე მაგრამ პიკი იყო ენა რომ ტუჩებზე გადამატარა და მეც ავყევი კოცნაში.ხელებს ჩემს სხეულზე დაასრიალებდა ურცხვად და მეც ვაძლევდი ამის უფლებას,ასეთი სიამოვნება არასდროს განმიცდია.თუმცა რას განვიცდიდი პირველად ვიყავი ასე ახლოს მამაკაცთან.გათიშული ვიყავი და მხოლოდ ის მინდოდა მეტი არავინ.
-არ მყოფნი.-ვერ ვძღები შენით.-შენი სურნელი,შენი ტუჩები, ჯანდაბა არ შემიძლია, მინდიხარ!ძალიან მინდიხარ მირა!
ამ სიტყვების გაგონებაზე,ჩემი თავმოყვარეობაც დაბრუნდა ჯანდაბიდან და ხელი ვკარი.
-წადი ბათა.-ვერ გამომიყენებ.-არ მოგცემ ამის უფლებას.
ძარღვები დაეჭიმა ჩემი სიტყვების მოსმენისას და სიმწრით გაიღიმა.
-ფიქრობ რომ გიყენებ?
-ვფიქრობ რომ მიყენებ.
-და სხვა რამეს რატომ არ ფიქრობ?
-რა ვიფიქრო სხვა?-წუხელ ვიღაც ქალთან დარჩი, დღეს ჩემთან მოდიხარ,მეუბნები რომ გინდივარ და სხვა რამე ვიფიქრო?-რაიყო ვერ დაგაკმაყოფილეს?
-დავკმაყოფილდი მე,მაგრამ შენ მაგას ფიქრობ, რომ ჩემი ჰორმონების დაკმაყოფილებისთვის მოვედი შენთან?
-კი.
-ამის დედას შე*ეცი მე,რეებს მეუბნები გოგო?-შენს გარდა ქალს ვერ ვიპოვი?მიპასუხე მიმი ,ჩუმად ნუ ხარ არ გამაგიჟო,მიპასუხე შენს გარდა სხვას ვერ ვიპოვი?
ისე გაბრაზდა ცოტა არ იყოს შემეშინდა.
-იქნებ და ჩემი გამოყენება გინდა?-ახლახანს გაგიცანი რა ვიფიქრო?
-არაფერი მიმი, არაფერი აღარ იფიქრო.-თუ აქამდე ვერ მიხვდი, აწი ფიქრი აღარ არის საჭირო.-რომ ვკვდებოდე არ შეგეხები.-მაპატიე..
შუბლზე მაკოცა ჩამეხუტა და წავიდა.წავიდა და დამტოვა ასე არეული განადგურებული და გახევებული.საწოლამდე ძლივს მივახწიე შევწექი და დავიძინე..

მირადან გასულმა ბათამ დადას დაურეკა.
-დადა მე ვარ.
-მშვიდობაა ბათა?
-კი მშვიდობაა.
-რა ხმა გაქვს?
-რაღაც მინდა გითხრა.-ოღონდ აქედან არა.-ჩამოვალ.
-ბათა რა ხდება?-მანდ მჭირდები ხომ იცი?
-ვიცი დადა ცოტახნით ჩამოვალ.-საქმე მაქვს და დავბრუნდები ისევ.-მანამდე დუდუ და გიო მიხედავს საქმეს.
-კარგი ჩამოდი..
-გამოვფრინდები დღეს.
-გელოდები.
დადასთან საუბრის შემდეგ მანქანა დაქოქა და გზიდან დუდუს დაურეკა.
-დუდუ გამარჯობა.
-გამარჯობა ბათა მშვიდობაა?
-ხო არ გაგაღვიძე?
-არა არა მეღვიძა.-რა ხდება?
-ცოტახნით დადასთან მივდივარ.-საქმე მაქვს.-მირას მიხედეთ.-ვიცი ჩემი თქმა არ გჭირდებათ,მაგრამ მე ვეღარ ვიქნები სულ მის გვერდით..
-კარგია რომ დამირეკე და მითხარი.-ესეიგი მშვიდობაა?
-კი კი მშვიდობაა საქმე მაქვს დადასთან, ვნახავ და ჩამოვალ.
-კარგი აბა ,მშვიდობიანი ფრენა.
-დროებით დუდუ.
დუდუსთან საუბრის შემდეგ სახლში შევიდა, პასპორტი აიღო,ბილეთი იყიდა და დადასთან გაფრინდა..