-რავი გაგა არ მინდოდა არაფერი არ ვიყავი ხასიათზე.
-რატომ რამე მოხდა?
-არა არაფერი უბრალოდ რაღაცაზე ვფიქრობდი და ჩამეძინა.
-კარგი როგორც გინდა დღეს საღამოს გარეთ გავიაროთ კარგი?
-კარგი გავიაროთ რამდენი ხანია გარეთ არ ვყოფილვარ.- მომიყევი გუშინ რა მოხდა.
-საჩუქარი ძალიან მოეწონა და ჩამეხუტა.
- ძალიან მაგარია, მე რომ მეყოლება ვინმე მეც ვუყიდი ხოლმე.
-ყავა არ გაქვს დავლიოთ (გაგა)
-კი მაქვს. დივანზე ჩამოვჯექი და მოგიტან
-მადლობა დიდი არ დაგვიწყებია როგორ ყავასაც ვსვავდი ხოლმე.
-ჩვენ ხომ ერთად ვიზრდებოდით.
-ხო მართლა როგორი გოგო გინდა შენი შეყვარებული რომ იყოს?
-რავიცი მხიარული, კარგი ხასიათების,
ჩემზე ოდნავ დაბალი და ლამაზიც თუ იქნება კარგი იქნება.
-აუცილებლად იპოვი ეგეთ გოგოს.
-შენი ანასტასია როგორია მომიყევი.
-თბილი, მხიარული, მზრუნველი, და მგონი ლამაზიცა.
-ცოლად მოყვანას ხომ აპირებ.
-კი რათქმაუნდა.
ჩვენი საუბრის შემდეგ დაღამდა და საღამოც მოვიდა ჩემს ოთახში შევედი და თბილად ჩავიცვი რადგან გარეთ ძალიან ციოდა.
-გაგა წამო გარეთ გავისეირნოთ.
-კაი წამო.
თბილისის ჰაერი მართლაც მომნატრებია
რამდენი წელია გარეთ აღარ ვყოფილვარ.
-ანდრეა ბავშვობა გაგახსენდა, ? ერთად რომ ვსეირნობდით ამ ქუჩებზე.
-კი ძმა გამახსენდა ყველაფერი, ეხლაც ვსეირნობთ და მიხარია რომ ისევ ვაგრძელებთ ბავშვობის ქუჩებს.
-არ შეცვლილა არაფერი ისევ ისეთი ლამაზია ყველაფერი.
-გაგა წამო რა სახში წავიდეთ ცოტა დავიღალე.
-კაი წავიდეთ.
-მოიცა ჯერ მაღაზიაში შევიაროთ ლუდს ვიყიდი დავლევ მერე.
სახში რომ მივედით გაგა წავიდა აღარ შემომყვა. მე კი საწოლზე დავჯექი და ლუდის დალევა დავიწყე.
გადიოდა დღეები, კვირაც კი მაგრამ აღარავინ მოდიოდა ჩემთან. მე კი როგორც ყოველთვის სახში ვიყავი მოწყენილი წამლებს ისევ ვსვავდი და თავს ვერ ვამჩნევდი.