დრო გადიოდა. ცხოვრება თითქოს ჩვეულ კალაპოტში ჩადგა. თათას ასე თუ ისე გამოუსწორდა დედამისთან ურთიერთობა და ძალიან ბედნიერი იყო,იმ მცირედი სითბოთი,რასაც დედამისი აძლევდა. კახა აღარ გამოჩენილა მათ სიახლოვეს. თათას ცხოვრებაც რუტინას დაემსგავსა.ძირითადად სამსახური-სახლი,ეს იყო მისი მარშუტი და კვირაში ან ორ კვირაში ერთხელ ლევანს ნახულობდა და სადმე გადიოდნენ. ლევანი უკვე აღარ წუწუნებდა იმაზე,რომ ასე იშვიათად უწევდათ ერთმანეთის ნახვა, მიეჩვია ამ სიტუაციას და აღარ გამოთქვამდა პრეტენზიას.

კატოც ზედმეტად დაკავებული გახდა,რაც სამსახურში ახალი პროექტები დაემატა, ამიტომ ხშირად ვერც მის ნახვას ახერხებდა თათა.ძირითადად ტელეფონით და სოციალური ქსელებით კონტაქტობდნენ.

შაბათი დღე იყო. ლევანი თანამშრომლებთან ერთად კორპორატიულ წვეულებაზე მიდიოდა. თათა ლევანს წვეულებაზე წასვლამდე ესაუბრა.

-რა დროს მიდიხარ?

-9-ზე უნდა ვიყო მანდ-ლევანს ხმამაღალზე ჰქონდა ტელეფონი ჩართული და თან ემზადებოდა

-ანუ ახლა ემზადები და გაცდენ

-ვემზადები,მაგრამ არ მაცდენ

-კაი,მიდი მშვიდად გაემზადე, ხვალ გნახავ- კარგი დროის ტარება უსურვა და დაემშვიდობა.

ისე,თათა გულის სიღრმეში ელოდა,რომ ლევანი მასაც შესთავაზებდა წასვლას მასთან ერთად,რადგან ასეთ წვეულებებზე ზოგი მიდიოდა თავის მეორე ნახევართან ერთად,სურვილისამებრ. ერთი იყო თათა რამდენად წავიდოდა,მაგრამ მეორე იყო ლევანმა რომ არ შესთავაზა, წესის გამო მაინც.

ცოტათი მოწყენილი იყო იმ საღამოს. გული დაწყდა.რატომღაც ლევანი სულ მარტო დადიოდა ასეთ სიტუაციებში. ადრე მეგობრის დაბადების დღე იყო,რესტორანში აღნიშნავდნენ და იქაც მხოლოდ ის და ნიკა წავიდნენ. რატომღაც არც უფიქრია ლევანს,რომ თათასაც ენდომებოდა და არც შეუთავაზებია. იფიქრა,კაცების გარემოცვაში მოიწყენსო და აღარ შესთავაზა.

თათა მთელი ღამე მოუსვენრად იყო.სულ სოციალურ ქსელებს ამოწმებდა, იქნებ ვინმემ რამე ფოტო ან ვიდეო დადოო. ლევანი თვითონ არ იყო ფოტოების მოყვარული და სოციალურ ქსელებსაც არ წყალობდა სიახლეების დადებით. მხოლოდ მეგობრების მიერ მონიშნულ ფოტოებზე იყო.

მისი თანამშრომლები Live ვიდეოებს აქვეყნებდნენ და თათაც გულმოდგინედ უყურებდა. აინტერესებდა რა ხდებოდა. ჯერჯერობით ისეთი არაფერი,სტანდარტული სიტუაცია იყო,ცეკვავდენ და მღეროდნენ. ლევანი მხოლოდ ერთხელ მოხვდა კადრში,როცა სუფრისკენაც მაიტრიალეს კამერა.

თათა ცოტათი დამშვიდდა,სიტუაციას რომ გადახედა,ისეთი არაფერი ხდებოდა.
დაძინებას აპირებდა,კიდევ ერთხელ რომ შეავლო სოციალურ ქსელს თვალი,სადაც ლევანი იყო მონიშნული,მისი თანამშრომელი ნატას მიერ. თითქოს ჩვეულებრივი ფოტო,თანამშრომელთან ერთად,ამაში გასაკვირი არაფერი იყო,მაგრამ... ნატა მიხუტებოდა ლევანს,ცალი ხელი მის მკერდზე ედო და ლევანს უყურებდა გაღიმებული. ლევანი კი კამერას უყურებდა,ოდნავ გაღიმებული,ფოტოსთვის.
ეს ნატა ისე ახლოს იყო ლევანთან, თათას სუნთქვა შეეკრა. ფოტო ისეთი იყო, რომ არ გცოდნოდა,შეყვარებულები გეგონებოდათ.თათა კომენტარებს დაუყვა,სადაც გულის სმაილიკები დაეწერათ მათთვის. ნერვებმოშლილმა თათამ ტელეფონი საწოლზე დააგდო და თავი ბალიშში ჩარგო.
ხვდებოდა რომ მხოლოდ ერთი ფოტოს გამო ამხელა ამბის ატეხა არ ღირდა,მაგრამ თავს ვერ მოერია და მერე მის დაუკითხავად ცრემლები წამოუვიდა.
ეჭვიანობა საშინელი გრძნობა იყო.

ძლივს დაეძინა, უფრო სწორად,ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ეძინა,ხშირად ეღვიძებოდა. ასე იყო სულ,როცა რამეზე ნერვიულობდა,ძილი უჭირდა და ვერ ისვენებდა.
დილით თვალებშეშუპებულმა გაიღვიძა.
სარკეში რომ ჩაიხედა,შეეშინდა.

ეცადა თავი მოეწესრიგებინა,რადგან ლევანს უნდა შეხვედროდა და არ უნდოდა ასეთ მდგომარეობაში ყოფილიყო.

3 საათისკენ ლევანმა გამოუარა. დაურეკა აქ ვარ და ჩამოდიო.თათამ ჩანთა აიღო და ჩავიდა. მანქანაში ჩაჯდომისთანავე მხოლოდ მიესალმა და გადაკოცნა. ლევანმა შენიშნა რომ რაღაც ხასიათზე ვერ იყო თათა,მაგრამ არაფერი უთქვამს,იქნებ გადაუაროსო.
სასადილოდ რესტორანში რომ შევიდნენ და თათა უხალისოდ ჩასჩერებოდა მენიუს ლევანმა დუმილი დაარღვია

-რას შეჭამ?-საუბრის დასაწყებად თქვა

-არ ვიცი, ალბათ ცეზარს-მზრები აიჩეჩა- ხო,მოდი მე ცეზარს ავიღებ- მერე გადაწყვიტა და მენიუ გვერდზე დადო. ლევანმაც აარჩია რაც უნდოდა და მიმტანს შეკვეთა მისცა.

-ხასიათზე არ ხარ თუ მეჩვენება?-ინტერესით ჰკითხა

-ხო,არ ვარ-მოკლედ მოუჭრა თათამ

-რამე მოხდა?

-შენი ფოტო ვნახე-თათამ ვეღარ მოითმინა,ერთი სული ჰქონდა ლევანის პასუხი მოესმინა, რას ეტყოდა მაგ ფოტოზე

-რომელი ფოტო?

-შენი და ნატასი- მკვახედ მიუგო

-მერე?-გაუკვირდა ლევანს

-რა მერე?-თათასაც გაუკვირდა- რანაირი ფოტოა, რომ ვნახე შეყვარებულები მეგონეთ-ლევანს გაეცინა

-ჩემი შეყვარებული შენ ხარ და მე და ნატა რანაირად გეგონეთ?-სიცილით ჰკითხა

-ლევან,საერთოდ არ მეცინება-თვალები დაუქაჩა- ფოტოზე კარგად ჩანს როგორი მზერით გიყურებს ეგ გოგო

-და როგორი?-დაინტერესდა ლევანი,მართლა ვერ ხვდებოდა თათა რაზე ბრაზობდა

-ნატა გათხოვილია? ან შეყვარებული თუ ჰყავს?

-გათხოვილი არაა და შეყვარებული ჰყავს თუ არა მე რა ვიცი

-ხოდა მოსწონხარ!-მტკიცედ განუცხადა

-თათა,ცუდი სიზმარი დაგესიზმრა?- ამოიოხრა ლევანმა

-აი,შეხედე და დააკვირდი-ტელეფონი მიუტრიალა და ფოტო აჩვენა- ამ ფოტოზე მხოლოდ ორ თანამშრომელს ხედავ?

-აბა ვის უნდა ვხედავდე თათა? რაებს მელაპარაკები ვაფშე?

-ასეთ რამეებში არასდროს ვცდები. არ ვიცი შენ მართლა ვერ ამჩნევ თუ თავს ისულელებ,მაგრამ ასეა!-გაბრაზებულმა დადო ტელეფონი

-ახლა ნერვებს ძალიან მიშლი იცი?-უკვე ლევანიც გაბრაზდა-არ იცნობ ჩემს თანამშრომლებს და ისე სწამებ ცილს,თითქოს მოვწონვარ. ერთი ფოტოთი,სადაც საეჭვო არაფერს ვაკეთებთ, რამის დასვკნა როგორ შეგიძლია?

-მართალი ხარ, არ ვიცნობ,რადგან არასდროს გაგიცვნია ჩემთვის არც ერთი შენი თანამშრომელი-თვალები გაბრაზებულმა აატრიალა და გვერდზე გაიხედა.

-აჰ,ანუ სანამდე მივდივართ-ირონიულად ჩაილაპარაკა-პირდაპირ გეთქვა რაც გაწუხებდა-ამის გაგონებისას ლევანს მიუტრიალდა

-რა მაწუხებდა?-ინტერესით ჩაეკითხა

-ის,რომ ჩემი თანამშრომლებისთვის შენი თავი არ გამიცვნია

-კარგი,მართალი ხარ. რაღაც მხრივ ეგეც მაწუხებს. არასდროს არ დაგყავარ სადაც შენ მიდიხარ.ხომ დადიან შენი თანამშრომლები ცოლებთან და შეყვარებულებთან ერთად?-თვალებში უყურებდა და ისე ეუბნებოდა-ხომ დადიან?-გაუმეორა კითხვა

-ზოგი დადის-მოკლედ მოუჭრა

-და შენ არ დადიხარ! იმიტომ რომ ჩემი გამოჩენა არ გინდა საზოგადოებაში-ხელები გაშალა თათამ

-თათა ბოდავ!-უკვე აღარ შეეძლო თათას სისულელეების მოსმენა

-არ ვიცი ბოდვაა თუ რა არის, მაგრამ მე ასეთი შეგრძნება მაქვს. არც ერთხელ არ შემოგითავაზებია ჩემთვის შენთან ერთად წამოსვლა

-არ გთავაზობდი,იმიტომ რომ ვიცი არ მოგინდებოდა მაგ სიტუაციაში ყოფნა,თანაც ბოლო დროს სულ დაკავებული ხარ-მხრები აიჩეჩა

-რატომ გადაწყვიტე რომ არ მომინდებოდა? შენ უნდა გეკითხა და უფლება მოგეცა მე გადამეწყვიტა წამოვიდოდი თუ არა-ნაწყენი ლაპარაკობდა თათა

-კარგი,თათა გავითვალისწინებ. არ მეგონა ასეთ რამეებს ამხელა მნიშვნელობას თუ ანიჭებდი- მართლა უკვირდა ლევანს

-მე ბევრ წვრილმან რამეს ვაქცევ ყურადღებას ლევან,მაგრამ შენ ვერაფერს ამჩნევ

-არა,მართლა ცუდ ხასიათზე ხარ დღეს-შეეცადა გაეცინა ლევანს,მაგრამ თათას რომ შეხედა სახე დაასერიოზულა, მართლა არ ეგონა ასე თუ გაჭედავდა თათა

-შენ სასაცილოდ არ გყოფნის ხომ?-ირონიულად ჩაეცინა. მერე რამენიმე წამი თვალებში უყურა და ძალიან სევდიანად უთხრა

-იცი?ჩვენი ურთიერთობა უფრო მღლის,ვიდრე სიამოვნებას მანიჭებს...

-როგორ?-ყურებს ვერ უჯერებდა ლევანი

-ხო,ლევან,ასეა. შეყვარებულები ვართ,მაგრამ თან არ ვართ. არ ვიქცევით ისე,როგორც წყვილი,როგორც ტიპიური წყვილი იქცევა ხოლმე. ხანდახან ის ბანალური რამეებიც საჭიროა,რაც შეყვარებულებს ახასიათებთ. თავიდან თითქოს ასე დავიწყეთ, მაგრამ სულ სხვანაირად წავედით.ერთად არსად არ ვჩნდებით.არასდროს ვსაუბრობთ ჩვენს გრძნობებზე,ერთმანეთს არ ვუზიარებთ ჩვენს განცდებს და კიდევ მრავალი ასეთი რამის ჩამოთვლა შემიძლია-რაც უცებ გაახსენდა ისინი ჩამოუთვალა თათამ- მგონი ერთმანეთს ტყუილად ვაფერხებთ..

-,,ტყუილად ვაფერხებთ’’-ში რას გულისხმობ?

-ჩვენ მხოლოდ სტატუსი გვაქვს შეყვარებულების,მეტი არაფერი-მოკლედ ჩამოაყალიბა

-და რას ითხოვ? თათა იქნებ უფრო გასაგებად ამიხსნა რას არ ვაკეთებთ სწორად?-ბოლო სიტყვა ირონიულად წარმოთქვა

-წეღან უკვე გითხარი,მაგრამ ვერ გაიგე, აზრი არ აქვს ამაზე ლაპარაკს- ნაღვლიანმა ამოიოხრა. ამასობაში შეკვეთა მოუტანეს. ლევანმა უბრალოდ მადლობა გადაუხადა და ისევ თათას მიუბრუნდა

-თათა..

-შენ მე არ გიყვარვარ ლევან!-რაღაცის თქმას აპირებდა ლევანი,თათამ მოულოდნელად რომ გააწყვეტინა-ხოდა,მოდი ტყუილად ნუ გავწელავთ ამ ურთიერთობას,სჯობს რომ აქვე დავასრულოთ

-შენ ასე გინდა? და საიდან მოიტანე რომ არ მიყვარხარ?-თათას თვალები გაუფართოვდა

-არ ვიცი,ჩემთვის არასდროს გითქვამს...

-სიტყვებს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებ...

-ქცევებშიც ვერ ვხედავ,საქმე მაგაშია

-ვაა, ანუ არც სიტყვით და არც საქმით არ მიჩვენებია თურმე-ირონიულად ჩაეცინა.თათამ არაფერი უპასუხა,მხოლოდ თვალებში უყურებდა და ცდილობდა ცრემლების შეკავებას. უჭირდა და არ უნდოდა ურთიერთობის დასრულება,მაგრამ როდემდე უნდა გაგრძელებულიყო ასე? სჯობდა ახლა დაესვა წერტილი,ვიდრე მერე,როცა უფრო გაუჭირდებოდა.

-კარგი,რადგან გავარკვიეთ,წავალ ახლა მე- ხმაგამტყდარმა ამოილაპარაკა

-ანუ ვსიო?-კიდევ ერთხელ ჩაეკითხა ლევანი.
საერთოდ ლევანი არ მიეკუთვნებოდა იმ ტიპის ადამიანთა კატეგორიას,ხვეწნა და კუდში დევნა რომ უყვართ. თუ ხედავდა რომ ვინმეს ურთიერთობა არ უნდოდა,უბრალოდ ამთავრებდა და მორჩა.

-ხო-ძალიან ხმადაბლა თქვა თათამ. მერე ფეხზე წამოდგა,ჩანთა აიღო და ისე გავიდა გასასვლელისკენ,ერთხელაც არ მიბრუნებულა ლევანისკენ. კარებში რომ გავიდა მხოლოდ მაშინ იპოვეს ცრემლებმაც გზა და ლოყები დაუსველეს.

მგონი, მოგაბეზრეთ ეს ისტორია:(
ვიცი,ყველას ვერ მოეწონება. უბრალოდ ისე ვანვითარებ მოვლენებს,როგორც ჩაფიქრებული მაქვს და ბოდიში თუ ვინმეს იმედები გაგიცრუვდათ :)