ზაფხულის ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო როცა მარიამ ლაბარტყავამ ინგა ლომიძეს დაურეკა. ინგა და მარი დიდი ხნის მეგობრები იყვნენ ამიტომ დღე ისე არ ჩაივლიდა რომ ერთმანეთი არ ენახათ ან მოეკითხათ.
-ალო
-გოგოოო!!!
-ჰო რაიყო?აუღელვებლად იკითხა ინგამ
-ზაფხულია ხალხი ერთობა,გარეთ გადიან შენ კიდე მხოლოდ ფილმებს უყურებ და ჭამ
-და რას მთავაზობ რა გავაკეთო?
-დღეს შოპინგზე წავიდეთ თბილის მოლში, თან შენც ხო ამბობდი ამასწინათ რაღაც დეკორატიული ნივთების ყიდვა მინდა სახლისთვის და ოთახისთვისო. აჟიტირებული იყო მარი.
-კააააარგიიი,წავიდეთ დამღლელად უპასუხა ინგამ
-კარგი სამზე შევიკრიბოთ მოლთან

გოგონებმა საუბარი დაასრულეს.უკვე 2 საათი ხდებოდა როცა ინგა სააბაზანოში შევიდა და თავი მოიწესრიგა. გამოსულმა ტანსაცმელი ჩაიცვი და ეგრევე მოლში გავარდა.
გოგონებმა შოპინგი 7 საათზე დაამთავრეს და ძალიან დაიღალნენ ამდენი სიარულით,მაგრამ ორივე კმაყოფილები იყვნენ რადგან ორივემ ის ნივთები იყიდეს რაც სურადათ.
მოლიდან აპირებდნენ უკვე გამოსვლას როცა მარიმ ინგას უთხრა:
-ინგა 2 წუთი საპირფარეშოში შევალ მაკიაჟს შევისწორებ და დამელოდე.
და მარიმ თავისი პარკები ინგას მიაჩეჩა.
ინგან ზუსტად იცოდა,რომ მარი 2 წუთში ვერ გამოვიდოდა და ამიტომ გადაწყვიტა კაფეში დამჯდარიყო . ის იყო უკვე კაფეში შედიოდა როცა ვიღაცამ გვერდი ისე უხეშად გაჰკრა ერთი პარკი დააგდებინა და მსხვრევის ხმაც გაისმა...
ინგამ შეშინებული თვალებით გახედა მის წინ მდგომ ბიჭს რომელმაც მისი ნაყიდი დეკორატიული ნივთი დაამსხვრია. ინგა არ აპირებდა ბიჭისთვის ესაყვედურა. არ იყოიგი გუნებით ასეთი ადამიანი... არ უყვარდა კომფლიქტები. მაგრამ ბიჭი აქეთ კიდევ უფრო დიდ გულზე იყო:
-წინ ვერ იყურები?(ბიჭი)
-მე ვერ ვიყურები მხარი გამკარი და ჩემი ლარნაკიც დამამსხვრევინე(ინგა)
-აჰაა,ანუ იმასაც მე მაბრალებ რომ ხელში ძალა არ გაქვს და ხელიდან ყველაფერი გივარდება?
ინგას უკვე ყელში ამოუვიდა და ხმამაღალი ტონით სუბარი დაუწყო
-მომისმინე,წინ არ იყურები,ხალხს ნივთებს ამტვრევინებ,შენს უზრდელობას საზღვარი არ აქვს და კიდევ მე მაბრალებ რომ ახლა ძალა არ მაქვს?
ბიჭი ინგასთან ახლოს მიიწია ხელი მაჯაზე წაავლო და სახე ცხვირთან მიუტანა
-გეტყობა რომ გათამამებული გოგო ხარ მაგრამ ჩემთან ამ ტონით ვერ ისაუბრებ!(ბიჭი)
შემდეგ ტუჩები ყურთან მიუტანა და უთხრა
-დაიმახსოვრე...ჩემთან ხმამაღალი ტონით აღარ ისაუბრო.
ინგა გაკვირვებული და ამავდროულად გაბრაზებული დატოვა.


ზაფხული უკვე იწურებოდა და დრო იყო ინგა და მარი უნივერსიტეტში წასულიყვენ. სულ რაღაც 4 დღეც და ისინი უნივერსიტეტს დაუბრუნდებოდნენ.ამ ოთხ დღემაც მალე გაიარა.
დილით ინგას გვიან გაეღვიძა და ლექციაზე აგვიანდებოდა უცებ გაეზადა და წავიდა.
შენობაში როცა შევიდა თან ჟაკეთს იცვამდა რადგან ციოდა შენობაში.
წინ ვეღარ იყურებოდა ისე გარბოდა როცა წინიდან ძალიან დიდი შემოჯახება იგრძნო....
თვალებში შეხედა მასზე 1 თავით მაღალ ბიჭს.ეს ის ბიჭი იყო რომელთანაც კომფლიქტი მოუვიდა მოლში.
ბიჭმა გაკვირვება ვერ დამალა:
-არააა!!ისევ შენ?!(ბიჭი)
ინგამ ის იცნო მაგრამ თავი მოიკატუნა თითქოს არ იცოდა ვინ იყო.
-უკაცრავად?!(ინგა)
-ვერ მიცანი?ბიჭი)
-უნდა მეცნე?(ინგა)
და გაეღიმა
ბიჭი მიხვდა რომ ატყუებდა და უთხრა
-კარგი არფერი დაიკიდე. შემდეგზე წინ იყურე და ინგა გაბრაზებული დატოვა.
ახლა კი ცოტა იმ ბიჭზე და ინგაზე

ინგა:
ინგა 19 წლის ახალგაზრდა შავგვრემანი გოგონა.წაბლისფერი თვალებით კარგი ტანით და კარგი გემოვნებით. სიმაღლეში 1.75 ია. ხასიათებიც კარგი აქვს. არ ჰყავს ბევრი მეგობრები,არის არაჩვეულებრივი მოსწავლე. ამაში კი მისმა მშობლემა შეუწყეს ხელი. მამისი ცნობილი ბიზნესმენია დედამისი კი ექიმია.
ინგა 18 წლის იყო როცა დამოუკიდებლად ცხოვრება გადაწყვიტა და 3 ოთახიანი მყუდრო სახლი იყიდა.

“ბიჭი”
მისი სახელია ალექსი. ალექსი 20 წლისაა. შავგვრემანი ლურჯ თვალება. სიმაღლეში 1.82. მუცელზე კუბიკები აქვს და საკმაოდ სიმპატიურია. მისი მშობლები მამა-ცნობილი არქიტექტორია და მათი შემოსავალი საკმაოდ დიდია
დედა-წარმატებული იურისტი.
ალექსი უკვე დიდიხანია მარტო ცხოვრობს ბავშვობიდნვე დამოუკუდებელუ ბავშვი იყო.

აბა რას იტყვით? ყველას აზრი მაინტერესებს