ვერავინ გაიგებს რამდენად მძიმე იყო მისთვის თავის კონტროლი. ეკეს შეხებას სრულიად გამოყავდა წყობრიდან მისი სხეული მაგრამ, მთელი ძალით გონებას იმორჩილებდა. ეს ახალი თამაში მასთან იმდენად იზიდავდა და მოსწონდა რომ აზარტში შევიდა კიდეც. ყველი მისი გაბრაზებული მზერის უკან კარგად ამჩნევდა უკვე კაცს რომელიც ვნებისგან გიჟდებოდა. სასწაულებრივად შეძლო ნიკოლეიშვილმა და მის გონებაშიც შეძვრა.
უკვე კარგად ჩაბნელებულ ეზოში ისხდნენ გაშლილი მაგიდის გარშემო. იხსენებდნენ სკოლაში გადამხდა თავგადასავლებს. მასწავლებლებსაც აშარჟებდნენ. მომღიმარი აკვირდებოდა კლასელებს თათა. იდაყვით დაყრდნობილი მაგიდას ბედნიერი უყურებდა მეგობარს რომელსაც გიტარა მოემარჯვებინა და ლამაზი ხმით მღეროდა. იქვე დადებული ტელეფონი ახმაურდა, მაგიდას გაეცალა.
-ჰო მა.-მხიარულად უპასუხა. ეზოს მოშორდა ხმაურის გამო და იქვე გზასა და ტყეს შრის გამყოფ მოაჯირს დაეყრდნო.
-როგორ ხარ აბა?
-ძალიან კარგად. მშვენიერ დროს ვატარებთ.. უნდა ნახო ირინა როგორ მღერის და ცეკვავს. -მასწავლებლის გახსნებაზე კვლავ აუტყდა სიცილი.
-ძალიან კარგია ხომ არავინ გაბრაზებს?!
-ვაიმე მამა ვის ცალია აქ ეგეთებისთვის...-სიტყვა ძლივს დაასრულა, უკნიდან სხეული რომ იგრზნო. მენჯებზე ჩემოხვეული მტევნები საშინლად აბნევდა. სწრაფად შემოტრიალდა უცნობისკენ და იქ აღმოჩენილი ეკე ქავთარაძე, რომ დაინახა ცხელმა ტალღამ დაუარა სხეულში.რაღაცის თქმას აპირებდა, ბაგეებზე შეხებულმა საჩვენებელი თითმა დაადუმა.ნაზად მოხვია მტევანი წელზე და მიწას დააშორა. ღიმილის კუთხეში მოწყვეტით აკოცა უფრო რომ დაებნია გოგო და იდუმალი ღიმილით შეიყვანა ტყის სიღრმეში. -მა, წავედი ახლა..
-კაი მიდი და ჭკვიანად. -ბოლო სიტყვები კარგად არ გაუგია ისე გათიშა ტელეფონი და დაელოდა როდის დააბრუნებდა მიწაზე ქავთარაძე. გულისცემას ყურებში გრძნობდა და ეს არომატი რომელიც მის საყვარელ კაცს ასდიოდა გონებას უბინდავდა. აღარც სურვილი ჰქონდა შეწინააღმდეგების, არც ძალა.. მკერდზე მიკრული, მის სახესთან გათაბაგრებული ბაგეების ოდნავი შეხებით, ივსებოდა ვნებით. სხეული მოუდუნდა, წვივები კაცის წელს შემოაწო და ახლა თავად გახდა კოცნის ინიციატორი. კაცის კბილები უხეშად მოედო ქვედა ბაგეზე. აღგზნებულ თვალებს მზერას არ არიდებდა, პირიქით იძირებოდა მასში და ყველა კითხვაზე რაც კი შეიძლება ეკეს გასჩენოდა პასუხობდა. ბაგეებს შორის არომატული ენა მთელი მონდომებით შესრიალდა და ქალის ვა*ინა ვულკანს დაამსგავსა.
-ეკე..- კვნესას ამოაყოლა კაცის ხმა.
-ჩუმად.. აღარ გაგიშვებ.-მტკიცედ, დაბალი ბარიტონით გააჩუმა და მყარ ნიადაგზე დაჯდა. მის ფეხებ შორის მდგარ ქალს მოაშორა შარვალი და იქვე მენჯის ძვალზე კოცნაც დაუტოვა უფრო გასაგიჟებლად. კვნესის შესაკავებლად მტევანი ჰქონდა კბილებში მოქცეული და ძლიერად უჭერდა. ამღვრეული მზერით დაჰყურებდა კაცს, რომელმაც ერთი მოძრაობით კალთაზე დაისვა და შიშველი წვივების შესწავლა განაგრძო. მოქნილი თითები საცვალში შეაძვრინა ეკემ და ვა*ინის გაღიზიანება განაგრძო.
-საშინლად მინდიხარ ეკეე.-სახეს გაუსწორა მზერა, სუსტი თითებით დაუჭირა თავი და აიძულა თვალებში ეყურებინა. კოცნო გააღრმავა. ძლიერი ბიძგით შესულმა ა*ომ სიამოვნება მიანიჭა, იმხელა სიამოვნება რომ თან მოყოლილი ტკივილი გადაფარა.. სიბნელეს შეჩვეული მზერით უკვე კარგად ხედავდა ქავთარაძის ვნებით აალებულ თვალებს. კაცის მტევნები რომლებიც მძიმედ იყო მიკრული საჯდომს აიძულებდნენ სწრაფ მოძრაობას. კვნესას კი რბილი ბაგეები უხეში კოცნით უხშობდა. მოძრავმა ორგანომ და მასტიმულირებელმა თითებმა მალევე მიიყვანეს სიამოვნების პიკამდე. კბილებით ჩავლებული ეკეს მხარზე მოდუნდა და მისცა უფლება ახლა მხოლოდ მის სხეულს ემოძრავა ფეხებშორის. ხავერდოვანი ოხვაც მისწვდა სმენას, სხეული რომელზეც იჯდა, ჯერ ლარივით დაიჭიმა და ბოლოს ისიც მოდუნდა. ახლა უკვე ამოსწია თავი. ერთ ადგილს მიშტერებულ ქავთარაძეს დანისლულ თვალებს ვერ აშორებდა, ღრმა სუნთქვით ცდილობდა აფორიაქებული გულის ოდნავ დამშვიდება. გული კი საშინლად ბედნიერია. საკუთარმა ეგომ შეახსენა ამ გრძნობის ხანმოკლეობა და ბნელი კუთხიდან შიშიც გამოძვრა.
-მოწესრიგდი და წავიდეთ.. -დაბალი ტონით წარმოთქვა ნიკოლეიშვილმა. როგორც კი შეძლო მზერა მოაშორა ეკეს და საკუთარი საცლით მოიწესრიგა ვა*ინა.
-წადი და მოვალ მეც.- მუხლებზე ჰქონდა დაწყობილი ხელები, ცალ ხელში ჯერ კიდევ მთელი სიგარეტი ეჭირა, რომელსაც უაზროდ ამოძრავებდა. ძლივს აითრია ტანი აღმართზე, საშინელმა წვამ თავბრუ დაახვია და სხეულის შესამაგრებლად ხეს მიეყრდნო. აკანკალებული ნიკაპი დაიმორჩილა. სანამ ეზოს კარს გააღებდა ღრმად ჩაისუნთქა თვალზე მოწოლილი ცრემლი დამალა, მთელი ძალით შეეცადა ცივი, არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით შესულიყო. ვერ შეძლო უჩუმრად შეპარვა სააბაზანოში.
-სად იყავი თათა?-მარიამმა გამოიჭირა სახლში შესული.
-მამას ველაპარაკე, მერე შენმა ძმამ მომიშალა ნერვები და ცოტახანი გარეთ გავჩერდი..
-მოხვალ თუ დაწვები..
-მოვალ.-გაუღიმა და სააბაზანოში შეიმალა. შეძლებისდაგვარად მოიწესრიგა თავი,ახლა უკვე გამძაფრებულად გრძნობდა წვას ფეხებშორის და რთული გახდა ამ გრძნობასთან გამკლავება. ცივი წყლით მოიბანა სახე და ანარეკლს კარგად დააკვირდა. „არ ვნანობ!“ -თითქოს საკუთარი ეგოს დასამშვიდებლად უფრო თქვა, გაიღიმა და ონკანი დაკეტა. გასვლამდე ღმად ჩაისუნთქა გულის დასამშვიდებლად. ბოლომდე დარჩა მეგობრებთან, ყველა დასაძინებლად რომ გაისტუმრა, მაცივრიდან არაყი მოიპარა და ტელეფონის განათებით გავიდა გარეთ.. კომფორტული ადგიმი მოძება და ფეხმორთხმით დაჯდა ცივ მიწაზე. სწრაფად გახსნა სასმელი, რამდენიმე მოყუდება გაუჭირდა, მთლიანად ჩაუწვა საყალაპავი ალკოჰომა, ცხვირის ცვერი კი არ გადმოვარდნილა მცრემლა..
-მარტო რატომ სვავ?-თავზე წამოადგა ერეკლე.
-ყველას დაეძინა მე კიდე დალევა მინდოდა.-მხრები აიჩეჩა, მზერა კლვავ სივრცეს გაუშტერა.
-მე არ მეძინება. ერთად დავლიოთ!-ხელიდან აართვა სასმლის ბოთლი, მანაც მოიყუდა.
-არ გინდა რაა..
-რას გულისხმობ თათია?
- არ მკითხო არაფერი! მომეცი ბოთლი.-დაბრუნებული სასმელი შეათამაშა.-მადლობა სიამოვნებისთვის.-სცილით თქვა და მოსვა.
-ისე არ ვიცი როგორ მაგრამ, ძალიან ვნებიანი ხარ. ჩვენგან კარგი საყვარლები დადგებოდა..
-ეკე, არავის საყვარლობას არ ვაპირებ.. უბრალოდ რაც რამდენიმე საათის წინ მოხდა ორივეს ძალიან გვინდოდა. მე კიდე არ ვარ ჩვეული საკუთარი მოთხოვნილებების შეუსრულებლობას.
-ხოდა ჩვენ პირველ სექს გაუმარჯოს.. -თითქმის ჩაცლილი სითხე კიდევ მოაკლო და ამღვრეულ თვალებში რომელსაც მთვარე კარგად ანათებდა დააკვირდა. -პროსტა ძალიან ცელქი გოგო ხარ.
-ხო ახლა ნამდვილად მოგეცა მიზეზი რომ არ მოგწონდე, როგორც შენი დის დაქალი.
- ჩემი და კაი გოგოა და შენ არასდროს მოგბაძავს..
-აჰამ.-ხითხითით თქვა და სასმლის დიდი ყლუპი გადაყლაპა. -ეკე მგონი დავთვერი.-ხელები განზე გაშალა და ბალახზე გადაწვა.
-მოდი ჩემთან.-წელზე მარწუხებივით შემოხვია მლავები და მის ფეხებშორის მოიქცია ქალი, უკნიდან იყო აკრული და ცხვირში ქალის სურნელი უღიტინებდა.
-არ გინდა ერეკლე, თავი დამნაშავედ არ იგრძნო.მართლა მინდოდა მე შენთა.-აყვარელი მზერით ამოხედა.
-ახლა სულ მაგაზე უნდა იფიქრო?! წამო.-ჯერ თვითნ ადგა, ხელი დაავლო მთვრალ ნიკოლეიშვილს და ძლივს წამოაყენა ისიც. არ მიუქცევია ნიკოლეიშვილის გულახდილობისთვის ყურადღება -შენ რა ორ ჭიქიანი ყოფილხარ ბავშვო.. -სასმელი გამოართვა.
-არ დალიო ბოლომდე.. აუ ეკე გთხოვ დამიტოვე მეცც. -ყელზე მოიჭირა თითები და მუდარით ახედა. საკუთარი ხელით დაალევინა ბოლოში დარჩენილი ალკოჰოლი..
-აქვე პატარა ჩანჩქერია და ჩავიდეთ..
-ცივი იქნება..
- ვიცი საშუალება რითიც გავთბებით.. წამოდი.-ხელი ჩასჭიდა მტევანზე და სიცილით წაიყვაანა.-გზა გამინათე რაა..-სიბნელეში ძლივს გაიკვლიეს გზა, ალკოჰოლ მოკიდებული უამრავჯერ გადაარჩინა წაქცევას ერეკლემ. არც კოცნები ავიწყდებოდა, ხმამაღლა აკისკისებულს აჩუმებდა. ღამის სიჩუმეს ჩანჩქერის ხმა და ნიკოლეიშვილის უაზრო სიცილი არღვევდა. ერთი მოძრაობით გაიხადა მაისური ქავთარაძემ.-მოდი ჩამოდი..
-არა.! -საჩვენებელი თით სახესთან გაუქნია, მოულოდნელად წაავლო კბილები და მსუბუქად უკბნია. ამაზე უარესად აუვარდა სიცილი, მოსულიერებულს ეკე უკვე მდინარეში დახვდა.
-ჩამო რაა.
-ჩემთვის არ შეიძლება.. -ცივმა წყალმა რომელიც სახეზე მუჭით შეისხა ოდნავ გონს მოიყვანა.. აღარც დაუძალებია, თვითნაც მალე ამოვიდა. ღიმილით დაუდგა წინ თათს. წელზე ხელები მოხვია და კოცნა დააპირა, სწრაფად მოატრიალა თავი ნიკოლეიშვილმა.
-მოდი დავნიძლავდეთ...
-რაზე?
-ვისაც პირველი შეუყვარდება ის იქნება წაგებული.
-მერე ვინ გითხრა რომ შენს შეყვარებას ვაპირებ?
-ხოდა მითუმეტეს. მოგებულიც შენ იქნები და ერთ სურვილსაც მიიღებ. -დაჟინებით მიაჩერდა. -მიდი რაა, რისი გეშინია? -შუაღამით დადებული ნიძლავი თათია ნიკოლეიშვილს უკვე წაგებული ჰქონდა ერეკლეს კი თითქმის მოგებული.
***
დილით ბავშვების ხმაურმა გააღვიძა თათა. თავის ტკივილი ქუთუთობის გახელას უძნელებდა. ოდნავ წამომჯდარმა კი კიდურების ტკივილი იგრძნო. ასე ეგონა ნაწილებად შლიდა ვიღაც. ძლივს აითრია საწოლიდან თავი, რის ვაი-ვაგლახით ჩაიცვა და დაბლა ტანის თრევით გავიდა.
-რატომ არ გამაღვიძე?-მარიამს ლოყაზე აკოცა და მის მუხლებზე ჩამოჯდა.-თავი მისკდება.
-ჰო გუშინ გვიან მოხვედით!-წარბ აწევით ახედა მოღუშულ მეგობარს.
-ჰო, მე და შენმა ძმამ დავლიეთ ერთად..
-დიდი კოჰაბიტაციის იმედი მქონდეს?
-არაა! გთხოვ ყავა გამიკეთე თორემ აქვე მოვკვდები..-მუდარით შეხედა ჯერ დაქალს და შემდეგ კარებთან მდგარ ერეკლეზე გაუშტერდა მზერა. მშვიდად მიესალმა ნიკოლეიშვილს, დას შუბლზე აკოცა და მანაც ყავა თხოვა.
-როგორ ხარ?
-ნახევრად.! -შუბლზე ხელის მიჭერით ცდილობდა თავის ტკივილის გაყუჩებას. ერეკლეს ჩაცინებამ აიძულა თავის აწევა.-შენი ირონიის თავი არ მაქვს ერეკლე.
-ნამდვილად.
-დაჭამეთ აბა ერთმანეთი.. -ორივეს ერთდროულად დაუდგა ფინჯანი წინ. გულზე ხელდაკრეფილი დაჰყურებდა მაგიდასთან მჯდარ წყვილს რომლებიც თითქოს და ერთმანეთს სულ სხვანაირად უყურებდნენ.თათა ფეხზე წამოდგა, მეგობარს ხელი მოხვია და ბავშვებთან გავიდნენ. ჰამაკში ჩამჯდარი ბიჭები მუდარით გააბრუეს და ახლა თვითნ მოკალათდნენ შიგნით. მარიშკას მხარზე ედო თავი და თვალებ დახუჭული წინა ღამეს იხსენებდა. დეტალებად იღდგენდა სიბნელეში დანახულ ყველა მოძრაობას, სხეული კი კვლა ემუხტებოდა.
-ხომ კარგად გაქვს ყველაფერი?
-არ ვიცი..
-რამე ხდება თქვენს შორის?-დაბნეულობამ იმატა მის გონებაში.. ფრთხილად წამოსწია თავი.
-ვცდილობთ დავლაგდეთ.-თვალი აარიდა, მოერიდა გუშინდელი ღამის მოყოლა. ჯერ საკუთარ თავში დაალაგოს მომხდარი და მერე ეტყვის აუცილებლად. ხასიათი უცნაურად გაფუჭებული ჰქონდა. მშვიდად ამოძრავებდა ჰამაკს და ფიქრებში დაფრინავდა. ასჯერ გახსნებული ემოციებმა, შეგრძნებებმა ღიმილი მოჰფინა სახეზე. უმცროსმა ქავთარაძემ ცოტახნით მარტო დატოვა და დედასთან წავიდა დასახმარებლად. მარტო დარჩენილმა თავი უკან გადააგო.
-დარწმუნებული ვარ ჩემთან გატარებულ ღამეზე ფიქრობ!
- ისევე როგორც შენ! -ნიშნის მოგებით გახედა მოშორებით მჯდომს. -იმედია შენც გახსოვ ნიძლავი.
-რათქმაუნდა და სურვილის მოგებას ნადვილად ვაპირებ.. იმედია ჭკვიანი გოგო ხარ , სექსი და სიყვარული ერთმანეთში არ აგერევა.. -წელში გამართული მის წინ იდგა და არ აძლევდა ჰამაკში მოძრაობის უფლებას.
-დარწმუნებული იყავი ჩემი სურვილი ისეთი მტკივნეული იქნება რასაც ვერასდროს დაივიწყებ.-ჰამაკიდან ამოვიდა მის წინ მყარად მდგარს ისე აუარა გვერდი რომ თეძოთი უბეზე შეეხო და სიცილით დატოვა მარტო. ნიკოლეიშვის დაეწია და გაუთნაბრდა.
-ძალიან პატარა, თან გამოუცდელი ხარ ამ საქმეში მე რომ მაჯობო.-ნიკაპზე მოდსო საჩვენებელი თითი, მომხიბლელად გაუღიმა. ლოყებზე წარმოქმნილ ჩაღრმავებებს ვერ მოწყვიტა თვალი, არავინ უნახავს ჯერ ვისაც ასე უხდებოდეს ეს ღრმულები.
მთელი დღის განმავლობაში ემალებოდა ქავთარაძეს. გუნება ისე ჰქონდა გაფუჭებული, აშკარა იყო ვერ შეძლებდა მასთან გამკლავებას.
-რატომ ხარ ცუდ ხასიათზე?-აივანზე მდგარს ამოუდგა ხავთასი.
-რავი აბა, მოვიწყინე..-მხრების ჩეჩვით გასცა პასუხი.
-მე შევძლებ დახმარებას?-ქვევიდან მოწყენილმა ახედა. მათკენ წამოსული უფროსი ქავთარაძე დაინახა თუ არა მაშივნე დააწყო მხრებზე ხელები, საყვარლად ააფახურა წამწამები და მანძილი შეამცირა.. დაბნეულ ბიჭს მომაჯადოვებლად გაუღიმა.
-ძალიან კარგი და საყვარელი მეგობარი ხარ.-შორიდან კი მხოლოდ ბიჭზე აკრული ნიკოლეიშვილი სჩანდა. ვნებიანი მზერით, რომელიც ყურთან ნელა, გამომწვევად ამოძრავებდა ტუჩებს. ლოყაზე აკოცა და ორივე გაშეშებული დატოვა სახლის აივანზე.

_____
არ ვიცი რა ვქნა, ისეთი მონატრებული ვიყავი აქაურობას რომ მე მეგონა მივიღბდი სითბოს , გამამხნევებელ სიტყვებს სამოტივაციო ემოციებს... მესმის ბევრს დაგავიწყდით მაგრამ ასე უმოტივაციოდ რთულია წერის გაგრძელება. მჭრდება შეფასება, კრიტიკაც და აზრის დაფიქსირება. შეიძლება ბევრი მწერლისნაირი არ გამომდის ალბათ იმიტომ რომ, ძველ ნაწარმოებში ჩავრჩი და იმ პერსონაჟებს თავს ვერ ვაღწევ.( საიტზე არ დევს) გთხოვთ გამოჩნდით გამამხნევეთ ,თორემ ასე უფრო მიჭირს კონცენტრაცია.:((