გამარჯობა ჩემო კარგებო .. უღრმესი მადლობა ,რომ კითხულობთ, აფასებთ და მოგწონთ ჩემი ისტორია, განსაკუთრებით მადლობა კრიტიკოსებს, თქვენ ნამდვილად დამანახეთ ჩემი შეცდომები .ყველანაირად ვცდილობ გამოვასწორო ახლა კი დავიწყოთ მეშვიდეე თავი იმედია მოგეწონებათ...
მოემზადეთ :
1......
2...
3....
დავიწყოთ..
...და ამ დროის განმავლობაში ერთხელაც არ გამხსენებია ემილია და მისი ამაზრზენი საქციელი , ყოველშემთხვევაში იქამდე სანამ მის ხმას არ გავიგებდი
-დამიანიკო... სად ხარ ბოდიშის მოხდა მინდა პატარავ
-სერიოზულად?
-ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა?― გაკვირვებულმა დამიანემ ჩაილაპარაკა და იმ წამს ემილია შემოვიდა ოთახში
-ოჰო... ეკატერინა . დამიანიკო შეიძლება ვილაპარაკოთ?
-არა! ― დამიანეს არც კი დავაცადე თქმა და წამოვიღრიალე
-შენთვის არ მიკითხავს ქალბატონო!
-კარგი კაწ , გავიგებ რა უნდა და მოვალ. გპირდები
-არა!
-გთხოვ― არაფერი აღარ ვუთხარი, შუბლზე მაკოცა და გავიდა
დამიანე რამიშვილი:
-რა გინდა ემილია?!
-რატომ მეუხეშები დამიანიკო?― სახე დაბლა დაუშვა და ქვემოდან ამომხედა
-ბოლოჯერ გიმეორებ : რა გინდა?
-მინდა ,რომ მოგიბოდიშო, ცუდად მოვიქეცი,არ მეკადრება მასეთი საქციელი
-კარგი―თავი დავუქნიე და გამოვბრუნდი რომ ხელი ჩამჭიდა მკლავში
-დამე
-არანაირი დამე, შენი ბოდიში მიღებულია ახლა კი კარი იცი საითაცააა
-ოოო ნუ მიბრა... ― და გაისმა ტელეფონის ზარის ხმა, დავხედე ტელეფონს ‘ირაკლი’
{ -ალო ირაკლი
-დამუშ რას შვები მა
-იესესთან ვარ რა ხდება
-შენთვის მაგარი ამბავი მაქ
-გისმენ
-ესპანეთში მიფრინავ დამუშ
-რა?!
-რას ყვირი კაცო?მასე თუ გაგიხარდებოდა რას წარმოვიდგენდი?
-რა გამიხარდებოდა ხო არ უბერავ?
-მოიცა რას მეძაბები? საქმიანი შეხვედრა იმართება მადრიდში,მე ვერ წავალ ხო იცი რა ამბებია აქ და შენ მიდიხარ გადაწყვეტილია , დღესვე მიფრინავ კერძო თვითმფრინავით ,სულ რაღაც სამი დღე დარჩები და ჩამოხვა, მოდი და ჩაალაგე ნივთები თან საბუთებიც გაქვს წასაღები
-გაუბერე ხო?! არსად არ მივდივარ.ეკატერინეს არ დავტოვებ
-მომისმინე შვილო:ეგ შენი ეკა არსად გარბის რა, აი საქმე არ იცდის მორჩა დროზე გელოდები რომ არ დააგვიანო!
-ირაკ...― არც კი დამაცადა თქმა ისე გათიშა ტელეფონი
-შენი დედშ....
-კარგი რა დამიკო, რა მოხდა მერე წადი
-გოგო დაახვიე ეხლა აქედან , ვერ გადამირჩები იცოდე
-ოო შენ რა გოგოსავით ისტერიკობ, წავედი მე ჩაო , მუაჰ
კატერინა:
დამიანეს ველოდებოდი რომ მისი ყვირილის ხმა შემომესმა, გავვარდი ოთახიდან
-დამიანე რა გაყვირებს რა ხდება
-აუ ეკატერინე ...
-რა ეკატერინე ?რა ხდება?
-ირაკლიმ დამირეკა
-ვინ არი ირაკლი??წესიერად ამიხსენი― ამასობაში დანარჩენებიც კიბესთან გაჩნდნენ-
-მამაჩემი, მე მაგის....
- დამიანე მაშინებ!
-არა პატარავ.. უბრალოდ ძალიან გაბრაზებული ვარ
-და?
-დღეს ესპანეთში უნდა გავფრინდე
-რა?
-საქმიანი შეხვედრა მაქვს. საქმიანი შეხვედრა და დედაშევეცი მე მაგის...
გავოგნდი, მართლა გავოგნდი, ახლა ვიპოვე და უკვე ხელიდან მეცლება. არც კი მიკითხავს რამდენი ხნით მიდიოდა, რომ თქვა მივფრინავო გონება ჩამეკეტა
-მითხარი გოგო რამე, რას გაშეშდი?!
-წადი― წარმოდგენა არ მქონდა , რა უნდა მეთქვა, აზროვნების უნარი დავკარგე და უბრალოდ ვუთხარი“წადი“
-ნუ გაშეშდი ! მითხარი რამე ახლა ავფეთქდები შენს თავს ვფიცავ!
-წადი რამიშვილო ! საქმე უპირველესყოვლისა!― ამ დროის განმავლობაში პირველად მივმართე გვარით,მანაც არ დააყოვნა და მოწვა , რომ გაცოფებული და ნაწყენი ვიყავი, მკლავში ჩამავლო ხელი და ოთახში შემიყვანა, საწოლზე დამსვა და მუხლებზე დაეცა, გავშტერდი
-მაპატიე გევედრები, მე არ მინდა , მე შენთან მინდა მაგრამ ეს საქმე.. იორაკლი .. ის .. ვერ წავა და მე უნდა წავიდე.. მე ... მხოლოდ სამი დღე გეფიცები მეტი არა . უბრალოდ სამი დღე და ისევ შენთან ვიქნები
-კარგი
-მეტი არაფერი?
-მეტი რა ? საქმე გიხმობს, მე დაგელოდები , ნუ იღელვებ ჩემზე . მომხედავს იესე და სამ დღეში ისევ მნახავ
- რა მოითმენს, გამუდმებით ტელეფონზე ვიქნები რომ შენი ხმა გავიგო ― ლოყაზე მოვეფერე და წამოდგომაში წავეხმარე, საწოლზე ჩამოჯდა და მტკივნეულად შემომხედა
-მიყვარხარ ეკატერინე მიყვარხარ! ― ნაზად ვაკოცე და ისევ ლოყაზე მოვეფერე
-მიყვარხარ დამე , არ იღელვო კარგად ვიქნები და დაგელოდები , სამი დღე არაფერია მალე გავა― ყველანაირად ვეცადე , რომ ჩემი მდგომარეობა დამემალა , რადგან დამიანეს ასე მოწყენილს ვერ გავუშვებდი , მაგრად ჩავეხუტე .
-ჩემი სული და გული ხარ დამე
- სუნთქვის მიზეზი ხარ ცქნაფ
და აი ასე თბილად მივაცილე ჯერ კარამდე შემდგომ კი აეროპორტამდე ჩემი სიცოცხლე და თავს ძლივს ვიკავებდი რომ არ მეტირა, ფეხით არ ავდევნებოდი იმ თვითმფრინავს , რომელშიც ჩემი დამიანე ჩაჯდა, თუმცა რა აზრი ის უკვე ჰაერში და და სცდება საქართველოს საზღვრებს მე კი ვეღარ ვიკავე ცრემლებს და იესეს მხარზე ვქვითინებ, მთელი გზა ისეთი გათშული ვიყავი ვერც კი მივხვდი სახლში როგორ მივედით. შესვლისთანავე დამეს ოთახში ავედი და საწოლზე ჩამოვჯექი
-კატუშ გინდა ვისაუბროთ?
-ახლა არა ანუკ კარგი? დამეს ზარს დაველოდები და მერე დავიძინებ
-დარწმუნებული ხარ?
-კი
-კარგი ჩემო სიცოცხლევ. თუ დაგჭირდები დამიძახე― თამზე მაკოცა და გავიდა ოთახიდან, მე კი გავწექი საწოლზე და სახეზე ბალიში ავიფარე.
დამიანე:
არ ვიცი როგორ ავედი თვითმფრინავში, მაგრამ ეღი რაც ვიცი ისაა, რომ გაკვირვებული ვარ : როგორ შეიკავა თავი და არ იტირა , რამის მე ავღრიალდი გოგოსავით, არადა მისი სახე უნდა გენახათ , ჩემი პატარა ანგელოზი , ჩემი ძლიერი გოგო უკვე მენატრება.
ღმერთმა იცის რამდენ ხანს ვიმგზავრეთ, ჩემს ანგელოზზე ფიქრს ვერ ვწყვეტდი და აი დაეშვა თვითმფრინავი მადრიდში, ჩამოვედი თუ არა თვითმფრინავიდან ჩვენი ერატ-ერატი ბიზნეს-პარტნიორი დამხვდა
-კეთილი იყოს დამიანე .
-მადლობა ― ხელი ჩამოვართვი
-აი მანქანაც, სასტუმროში წაგვიყვანს და აგიხსნით ვითარებას
-კარგი ― ჩავსხედით მანქანაში და ეკატერინეს დავურეკე, პირველი ზარი -ვერ ვუკავშირდები, კარგი არაუშავს ალბათ ჩაეძინა ჩემს პრინცესას.ტელეფონსს ჯიბეში ვდებდი რომ აწკრიალდა , ჩემს გოგოს გაეღვიძა
-დამე
-ჩემო სიცოცხლევ მომენატრე
-აუ მეც მომენატრე, როგორ იმგზავრე?
-თუ იმას გავითვალისწინებთ რომ სულ შენზე ვფიქრობდი და არც კი მიგრძვნია ფრენა -ძაან კარგად ვიმგზავრე
-ჩემი ბიჭი, ძალიან მენატრები
-მეც ჩემო ფერიავ, მინდა კიდევ დიდხანს გესაუბრო მაგრამ სასტუმროში მივდივართ და თან რაღაც საქმეებზე უნდა ვესაუბრო პარტნიორს და ახლა გაგითიშავ კარგი?
-აა კარგი დამე, მთავარია ჩახვედი და კარგად ხარ. მიყვარხარ უსაზღვროდ
-ჩემო ერთადერთ მეც უსაზღვროდ მყვარხარ
-კარგი გკოცნი
-მეც პატარავ
ეკატერინეს გავუთიშე თუ არა მირიანმა მკითხა(მარტნიორმა)
-დამიანე შეყვარებული ყოფილა
-კი
-გილოცავ ჩემო ბიჭო
-მადლობა ― გზაში შეხვედრის მიმდინარეობაზე ვსაუბრობდით,ყველაფერი განვიხილეთ და სასტუმრომდეც მივედით,ბარგი გადმოვიტანე და მალევე დავბინავდი. პირველ რიგში ეკატერინეს მივწერე გავიგე როგორ იყო თან მოვესიყვარულე და აბაზანაში შევედი, ცოტა განტვირთვა არ მაწყენდა, აბაზანიდან გამოსულს საწოლზე მივწექი და მიმეძინა.
კატერინა:
დამიანეს ველაპარაკე და უცბად მიმეძინა, თან ძალიან მიხაროდა ,რომ ჩემმა ბიჭმა მშვიდობიანად იმგზავრა თან ვწუხდი ,რომ წავიდა თუნდაც ამ სამი უბრალო დღით.
დილით საკმაოდ ადრე გამაღვიძა ზარის ხმამ - დამე
-დილამშვიდობის ჩემო პაწაწავ
-დილამშვიდობის ჩემო სიცოცხლევ.როგორ ხარ?
-რადგან შენი ხმა მესმის შეუდარებლად ვარ.შენ?
-მეც ძალიან კარგად. დამე მომენატრე
-მეც უსაზღვროდ მომენატრა ჩემი გოგო
-დამე დღეს რა გეგმები გაქვს?
-ჩემო ფერიავ დღეს შეხვედრაზე მივდივარ, შემდეგ სადმე გავივლი და საჩუქარს გიყიდი
-არა დამე საჩუქარი არ მინდა , არ დაიხაჯო რა გთხოვ.უბრალოდ მალე ჩამოდი
-სუუუ ახლა. გითხარი და მორჩა.მე მინდა!
-კარგი ნუ მიბრაზდები
-არ გიბრაზდები ცქნაფ, ახლა გაგითიშავ კარგი?
-რატომ?
-პატარავ უნდა მოვემზადო რომ წავიდე , თან მე უნდა “გავხსნა“ საბუთები და..
-აა კარგი .მიდი მაშინ და რომ მოიცლი შემეხმიანე რა .არ მომანატრო თავი
-ჩემი სამყარო ხარ შენ, მიყვარხარ კაწ
-მეც მიყვარხარ დამე
დამეს გავუთიშე და საწოლიდან წამოვდექი, აღარ მეძინებოდა და თან მშიოდა. ჩავიცვი და ჩავედი სამზარეულოში, მხოლოდ ანუკა დამხვდა
-დილამშვიდობის სიცოცხლევ
-ანუკ ჩემო სიცოცხლე ― მივვარდი და ჩავეხუტე
-რაო კატუ დამიანეს მაგივრობა გაგიწიო?
-ოო ნუ ხარ გესლიანი
-არ ვარ გოგონი, მოდი გადაგეხვიო
-ჩემი შხამიანა
-აბა დღეს რა გეგმები გვაქვს
-არ ვიცი , იესეს ვკითხოთ და დანარჩენები მერე დავპატიჟოთ
-იცი რა ვქნათ?.. ქორწილის მზადებას შევუდგეთ, ათასი რაღაც არის გასაკეთებელი, მაგალითად: მოსაწვევები, დარბაზის დიზაინი, ჩემი მაკიაჟი და თა , კაბის ძებნა,მარტო ეგ კი არა დარბაზიც არ გვაქვს დაჯავშნული
-უი გოგო, სულ გადამავიწყდა თქვენი ქორწილი
-ვიცი კატუ ვიცი. მოდი დავიწყოთ რა გთხოვ
-კაი მოდი ― დივანზე ჩამოვსკუპდით , ტელეფონები , ლეპტოპი და ყველანაირი ყველაფერი წინ გვეყარა და ვათვალიერებდით, ვარჩევდით და ამასობაში ესეც შემოგვიერთდა .
დამიანე:
ეკატერინეს რომ გავუთიშე , 5 წუთში მოვემზადე და პარტნიორს დავურეკე. 5 წუთში ჩემს ბინაში გაჩნდა
-დილამშვიდობის
-დილამშვიდობის
-აბა დამიანე მზად ხარ?საბუთები ხომ ხელთ გაქვს?
-კი .წავიდეთ
30 წუთი დაგვჭირდა ოფისში მისასვლელად, შევედი თუ არა 15 ბიზნესპარტნიორი დამხვდა ოთახში. მეთექვსმეტე ჩემს გვერდით იდგა.მივესალმე და დავიწყეთ ყველაფრის განხილვა, ამან დიდი დრო წაიღო მაგრამ ყველაფერი კარგად დასრულდა, მე კი ერთი სული მაქვს ეკატერინეს ხმას როდის გავიგებ. გავედი თუ არა ოფისიდან დავურეკე მაგრამ არ მიპასუხა, ბევრჯერ დავურეკე მაგრამ უშედეგოდ. ბარში წავედი ცოტა დასვენება და განტვირთვა არ მაწყენდა. ეკატერინეს ისევ ვურეკავდი მაგრამ არ იღებდა ,უკვე ნერვიულობა დავიწყე, იესესაც კი დავურეკე და დანარჩენებს ,თუმცა არავინ მიპასუხა, ამაზე მთლად ავიჭერი და ერთი გემრიელად გამოვთვერი, ვზივარ ბარის მაგიდასთან და ეკატერინეზე ფიქრს ვერ ვწყვეტ, ამასობაში კი ვიღაც გოგო მორბის და კალთაში მიხტება, გონება ისეთი დაღლილი და დაბინდული მქონდა ,რომ ვერაფერ ვაკეთებდი , ზუსტად ამან გამოიოწვია ის, რომ გავითიშე და დილით ჩემს ნომერში საწოლზე შიშველმა გავიღვიძე. წამოვდექი დდა ამის დედაც ის ემილია იწვა ჩემს საწოლში
-შენ გოგო ხო არ გაჟრიალებს რა ჩემი ფეხები გინდა ჩემს საწოლში თნ შიშველს, ან ვაფშე აქ რა გინდა?
-ოო დამიანიკო დამაძინე რა , გუშინდელის მერე დაღლილი ვარ შემიცოდე
-რა გუშინდელი გოგო შიგხოარ გაქვს
-რას ბინძურსიტყვაობ, გუშინ კი იყავი მხეცივით, ოღონდ ერთი პრობლემა იყო :ეკატერინას, ფერიებსა და ანგელოზებს მეძახდი, ეს ეკატერინე კი ჩემი ბიძაშვილია ხომ?რაო დამე შეგიყვარდ
მისმა სიტყვებმა გამაცოფა, ნუთუ ამ ბოზთან ვიწექი, ოხ დამიანე შენი კარგი... წამოვხტი საწოლიდან და თმით გავათრიე ეს , მაგრამ რად გინდა რანაირად გავიგო ვიწექი თუარა ამასთან, ან ეკატერიინეს რომ უთხრას რამე? აუ თავს არ ვიცოცხლებ მას რომ რამე დაემართოს. გაცოფებულმა როგორ ჩავიცვი არ მახსოვს, ბარგი ჩავიტანე დაბლა და მძღლს აეროპორტში წავაყვანინე თავი.რასაც ქვია ავვარდი თვითმფრინავში და საკუთარ თავს ყველაფერს ვუტრიალებდი , ნეტა ეკატერინე როგორ არის, ან ამან რამე ხო არ უთხრა, არა პირველი მეუნდა ვუთხრა თორემ განადგურდება. დამიანე შინი................
კატერინა:
ქოწილის სამზადიზში ისე გავერთე რომ სულ გადამავიწყდა დამიანეს ზარები, ტელეფონს მივვარდი და დამიანეს ზარები ვნახე , ოცი მაინც იქნებოდა, თან ვიღაცის ესემესი იყო მოსული
{ - კატუშიკო როგორ ხარ?
-რა გინდა ემილია?
-ფოტოები მინდა რომ ამარჩევინო რა .. დამეხმარე გთხოვ
-რა ფოტოები გაგიჟდი ხო?!
-აი ნახე.. რომელი ჯობს
ფოტოები გავხსენი და გამოვშტერდი, ემილია და დამიანე ბარში,ემილია კალთაში უზის მას,გავხსენი მეორე ფოტო- დამიანე და ემილია ერთად საწოლში,მესამე ფოტო- როგორ კოცნის ყელზე დამიანეს ემილია,მეოთხე ფოტო - მთლიანად შიშველი ემილია და მიანესთან ჩახუტებული. გული.........
-კატერინაააააააააააააააააააააა
-კატ რა გჭირს ადექი გამოფხიზლდი, კატ რა ხდება
-დამ...დამიანე.. დამე და ის..
-ვინ ის რა დამიანე ამოღერღე― ძირს დავცემულვარ. ტელეფონი გავუწოდე ანუკასდა ისიც ჩემთან ერთად ჩაიკეცა
-დამიანე!
-ის... ემილია და ის... ერთად.. მათ ..ისინი ერთად იწვნენ― გული კი არ გამიტყდა , დამეფლითა, ტირილი მოვრთე, არავის ვუსმენდი . ტელეფონი კედელს შემოვანარცხე და ოთახში ავვარდი, რატომ გააკეთა ეს, ნუთუ არ ვიყავი ღირსი ,რომ გამეგო ემილიაც თუ მანდ მიყავდა, დამიანე შე ნაგავო, არადა სიყვარულს მეფიცებოდი ხომ! მძულხარ, სხვა ბიჭებისგან არაფრით განსხვავდები, მძულხარ ! მძულხარ?
დამიანე:
თვალი არ მომიხუჭავს ისეთ დღეში ვიყავი, ეკატერინეს ვერ ვურეკავდი, გაგიჟებული ვიყავი, გული მიგრძნოდა რომ ემილია ეტყოდა რამეს და დამთავრდებოდა ყველაფერი, გავგიჟდები ახლა, არ ვიცი რამდენ ხანს ვიფრინე ,სამაგიეროდ წამებში ჩამოვედი თვითმფრინავიდან და მანქანაში ჩავჯექი, გზაში ირაკლი მირეკავდა ,არ ვპასუხობდი ახლა მაგის ტვინის მყვნელი ლექციები არ მჭირდება. მივედი სახლში, კარი შევაღე და იესე მეცა .მუშტი მითავაზა , საყელოში ხელიჩამავლო და იგინებოდა მთელი ხმით
-შე , როგორ გაბედე და უღლატე ჩემს დას, შენ მე მართლა ჩემი ძმაკაცი მეგონე
-იესე აგიხსნი , გაწიე ხელები
- რას ამიხსნი ბიჭო, გოგო მომიკალი, იცი რა დღეშია? ხომ გითხარი მას რომ რამე დაემარტება არ გაცოცხლებთქო― გაცოფებული იესე მთელი ძალით მირტყამდა, წინააღმდეგობის გაწევაარც კი მიცდია, დამნაშავე ვიყავი ეს ცემაც კი ვერ გამოაკეთებდა ეკატერინეს
-როგორ გაბედე?! ჩემი და.. მას ხომ სიგიჟემდე შეუყვარდი1
- იესე გეყოფა!დაანებე თავი ―კიბეებზე ჩამოირბინა ეკატერინემ, თვალები რა დღეში ჰქონდა , ჩემ გამო ჰქონდა.
-იესე გეყოფა― ბიჭებმა ზლივს მომაცილეს იესე და მკლავებით იკავებდნენ , ის კი გინებას არ წყვეტდა
-საკმარისია!― ისეთი ხმით დაიკივლა ეკატერინემ რომ გული დამეფლითა, ვიგრძენი მისი ტკივილი
კატერინა:
--ოჰო ბატონი დამიანე მოსულა. როგორ გაერთე “დამე“?
-ეკატერინე გთხოვ
-მეც გთხოვდი იცი? გთხოვდი რომ გულით გყვარებოდი..
-მე მთვრალი ვიყავი, გეფიცები არ ვიცი ის როგორ მოხვდა ჩემს ოთახში
-ოთახში?! შენ ხო არ ანძრევ ბიჭო !ის რა იყო კალთაში რომ გყავდა ჩასკუპებული ჰა?
-რა ?
-უკვირს კიდეც―
ტელეფონი მივაწოდე და ვაჩვენე თავისი და ემილიას ვნებიანი ფოტოები, ისე გაბრაზდა რომ ტელეფონი შემოანარცხა კედელს და გავარდა სახლიდან,
-ყოჩაღ!სიმართლე მწარე ყოფილა დამიანე რამიშვილო
-კატუ მოდი ჩემთან, არ იტირო გთხოვ რა
-ვიტირო ? მოღალატე ადამიანის გამო ვიტირო? ცდები ანუკ!მასეთი თბილი გულიც არ მაქვს.
დამიანე :
ეკატერინეს სახე მთელი გზაა თვალწინ მიდგას ,მე კი მივდივარ .სად მივდივარ არ ვიცი. პირველი რაც გამახსენდა ეს არის სახლი-მამაჩემის.მივვარდი გამწარებული და ჰოი საოცრებავ კარი იმ ნაბოზარმა გოგომ გააღო, აუ ახლა ამას დედას მოვუტყნავ. ყელში ვწვდი ცალიხელით და თმით მივათრიე მისაღებამდე, ამ კახპას ვანახებ ახლა
-გამარჯობა მშობლებო!
-გაუშვი ბიჭო ხელი გოგოს !რას აკეთებ ― გამომიხტა მართა(მამაჩემის ცოლი)
-რა ვქნა?გავუშვა? ამ შვილს ავკუწავ ახლა და მერე წაუღეთ მაგის მშობლებს― თმაში მოვკიდე ხელი და დივანზე მივაგდე, ერთი ისეთი გავარტყი რომ ცხვირიდან სისხლის შხეფები წამოვიდა
-მოყევი ეხლა რა და როგორ იყო თორემ ჩემი ხელით მოგკლავ გეფიცები
-დამიანე რა გაღრიალებს ბიჭო ?რა ხდება მართა ეს გოგო რატოა ნაცემი? ან ვინარი?
ირაკლის პასუხი არ გავეცი და ყელში ვწვდი ამ კახპას, ისე ვიყავი აკრეფილი რამის დავახრჩე, მართა მოვარდა და გამომგლიჯა ხელიდან
-დამიანე რას ჩადი შვილო
-შვილო? რა შვილო ?შენ ჩემთვის არავინ ხარ ! გავიგეთ ?!
-როგორ ბედავ...
-მართა გაჩუმდი!რა ხდება შვილო?
-ეს თქვენი ძვირფასი სტუმარი გუშინ საწოლში ჩამიგორდა და კიდე რა ქნა იცი? ეკატერინეს გაუგზავნა სურათები თუ რას აკეთებდა ღამეს როცა მე გათიშულს მეძინა!
-რა გააკეთა?
- რაო ირაკლი მამიკო გაგიკვირდა?!აქ რა უნდა ამას?მიპასუხებთ ვინმე?!
-...................―გაჩუმდნენ, მარტო ამ ძუკნას ზლუქუნი ისმოდა, მათ სიჩმეზე კი უფრო ავიკრიფე და ემილიას თმაში ვწვდი, ცალი ხელი ყელზე მივაბჯინე და მთელი ხმით ავღრიალდი
-რა ჯანდაბა გინდოდა ჯერ მადრიდში და მე აქ?!მიპასუხე ,მიპასუხე თორემ ჩემი ხელით დაგახრჩობ
-მე .... მე.... არაფერი მე...
-რას ბლუყუნე ...ამოღერღე !
-დამიანე დაანებე გოგოს თავი, იხრჩობა , გაუშვი― მართა მკლავში მიჭერდა და ამ ს დაცვას ცდილობდა, პრინციპში ერთმანეთს იცავენ ორი ერთნაირი ქუჩის კახპა
-გამეცალე მართა!
-მიპასუხე გოგო თორემ მოგკლავ, არ დაგინდობ! მიპასუხე შენი დედაც!
-მართამ დამავალა!გთხოვ გამიშვი მისი ბრალია ―ტიროდა ,თან ხმამაღლა ჩხაოდა, მკლავზე ფრჩხილებს მარსობდა ,იმდენად გავმწარდი რომ მართას ვერავინ გამომგლეჯდა ხელიდან, ვერც ირაკლი
-რა ქენი?!
-არა .. დამ..ის ტყუისს.. ტყუის
-რას ვტყუი ?შენ დამავალე მადრიდში დახვდი და რამენაირად ხელში ჩაიგდეო?ეს არ გითქვამს ჰა? შენ არ იყავირომ მითხარი ტანსაცმელი გახადე და შიშველმა პოტოები გადაიღეთო?ახლა ყველაფერი გინდა შენს მხრებზე შემოაგდო?მე მასთან არ ვწოლილვარ ..არა ქალბატონო , აღარ მჭირდება თქვენი ფული,მივდივარ!
-დაჯექი შენი...― თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი და მართასაც ვლეწე სახეში, ირაკლი მომივარდა , ჩხუბი დაიწყო მაგრამ ჩემს სიმწარეს საზღვარი არ ქონდა, ირაკლიც მაგრად დავჟეჟე თავისი ცოლის დაცვის გამო, მართა მუხლის ჩოქვით მევედრებოდა პატიებას მთხოვდა მაგრამუკვე გადაკეტილი მქონდა ! დავავლე ხელი ემილიას მანქანაში ჩავტენე და სახლში წავედი
-გამიშვი გთხოვ, მართლა არაფერი გვქონია, ეს დედაშენმა დამავალა
-ენა ჩაიგდე!ის დედაჩემი არ არის ! ვიღაც ქუჩიდან მოთრეული ა!მაგის დედაშევეცი მე, ჯერ ეკატერინე შემოვირიგო ყველას დედებს მოგიტყნავთ სათითაოდ, ჯერ ჩემი გოგო დავიბრუნო!
-გამიშვი გთხოვ
-ენა ჩაიგდე მეთქი!
მივედი სახლში, გადმოვათრიე ეს კახპა მანქანიდან და თმით მივათრიე სახლის კართან .
კატერინა:
რაც დამიანე გავარდა სახლიდან მას მერე ვზვარ და ჩემს თავს ვლანძღავ, არც დამიანეს ვაკლებ შემკობას და ვერც კი ვხვდები დრო როგორ გადის.ერთის კარი გაიღო და ემილიას კნავილი შემომესმა.ჩავირბინე კიბეზე და ნაცემ ემილიას და გაცეცხლებულ დამიანეს ვხედავ,რომლის ფეხებთნ აგდია ემილია და კნავის
-გთხოვ დამიანე გამიშვი, ჩემი ბრალი არ არის.გთხოვ
-მოყევი ყველაფერი . დროზე სანამ ჩემი ხელით დაგჩეხე! მოყევი!
-ეს ყველაფერი... ეს ფოტოები.. ყველაფერი მართამ დაგეგმა,მე უბრალოდ ფული უნდა ამეღო
-რა უნდა გექნა?
-ვინ დაგეგმა?
-მართა ვინ არის დამიანე? შენი შეყვარებული ხომ არ იყო?!
-ეკატერინე გთხოვ მასე ნუ ლაპარაკობ.მართა ჩემი დედინაცვალია
-და ჩემგან რა უნდა მაგ ქალს ჰა?
-კატუნა მას შენ არ მოეწონე რადგან უდედმამო ხარ , ხოდა თქვენი დაშორება უნდოდა, მასთან არ ვწოლილვარ გეფიცები, ეს უბრალოდ ფოტოებია ,დამიანეს ეძინა ძილშიც კი შენს სახელს ამბობდა გეფიცები
-ადეგი!... ადექი მეთქი!
-გთხოვ გამიშვი გთხოვ, მაპატიეთ ჩემი ბრალი არ არის, მტკივა დამიანე გამიშვი― დამიანეს მკლავით ყავდა დაჭერილი ემილია
-დამე გაუშვი , წავიდეს!
-გავუშვა ახლა ხოა ღირსი მართლა მოვტყნა და ვაყურებინო ხალს!
-გეყოფა!ისეც საკმარისია! დავიღალე უკვე!― გამწარებამ გადამიარა მაგრამ დამიანეს სიტყვებზე გავბრაზდი, მინდოდა რომ მომეხრჩო იქვე
-დაახვიე აქედან და თვალით არ გნახო ! გადაიხვეწე თორემ აგჩეხავ სადაც გნახავ!―გაცოფებულმა დამიანემ თმით გაათრია ემილია გარეთ და კარი ისე მოიხურა რამის ჩამოიღო.
-დაკმაყოფილდით? ახლა რა?კიდევ მოხვალ და დამარტყამ იესე?
-დამიანე მე...
-ვიცი.მე უარესად ვიზამდი .ახლა სიმართლე იცით იმედია მაპატიებ რომ ცხოვრება გაგიმწარე
-დამიანე― მივედი ახლოს და ჩალურჯებულ ლოყაზე ხელი მოვუსვი
-ყველაფერი გასაგებია , მჯერა ამ ყველაფრის, ძალიან მეტკინა და ამას ძნელად გადავიტან, არ იდარდო შენი ბოდიში მიღებულია , უბრალოდ ახლა დაისვენე რა
-არა შენი გული გავტეხე , რა მნიშვნელობა აქვს ამას, მე მაინც უნდა შევწინააღმდეგებოდი მაგრაამ ვერ...
-მიყვარხარ დამიანე რამიშვილო
-ამის შემდეგაც?
-კი , თან უსაზღვროდ.უბრალოდ რამდენიმე საათი მომეცი დასამშვიდებლად და მერე დავილაპარაკოთ, მანამდე მოწესრიგდი თორემ ასეთს ვერ გიყურებ
-მაპატიე რა გთხოვ პატარავ გთხოვ
-არა! გაჩერდი! მე უკვე გაპატიე ახლა დაისვენე ჩემს თავ გაფიცებ
-კარგი― ლოყაზე ვაკოცე და რეაქცია არ ჰქონია, უკან დავიხიე და ისე ჩამავლო ხელები და მიმიზიდა მგონი წელში გადავტყდი, ისე ძლიერად ჩამეხუტა... მომნატრებია ეს ცხოველი
დამიანე წავიდა , გარეთ რომ გავიხედე ემილია არ დამხვდა სამაგიეროდ კოკისპირულად წვიმდა , არაფერი ჩანდა , ძლიერი ქარიც იყო ფაქტობრივად არაფერი ჩანდა. სახლშიც აცივდა და ბუხარი ავაგუგუნეთ. ჩაფიქრებული და ნაწყენიც ვიჯექი ბუხართან როცა ყელში ცივი ტუჩები ვიგრძენი.
-დამე..

............................
ესეც მეშვიდე თავი მეგობრებო, იმედია მოგეწონებათ და ძალიან გაწელილი არ არის. ყველანი მიყვარხართ ვისაც მოგწონთ ჩემი ისტორია, თუ კიდევ გინდათ ისტორიის გაგრძელება და გინდათ რომ მალე არ დამთავრდეს , გამოხატეთ თქვენი აზრები და მითხარით რისი დამატება გსურთ და როგორი იქნება ისტორია... მადლობა ყველას♥