საღამოს ჩემთან ვიყავით უკლებლივ ყველა.დუდუს და გიოს გარდა.სამზარეულოში ყავას ვაკეთებდი ბათაც რომ მოვიდა.
-ყიფიანო სად იყავი ამდენხანს?
-აკო ტვინს ნუ მოტყნავ ახლა ძალიან გთხოვ.
-რა გჭირს შენ?-შევუბღვირე ბათას.
-არაფერი დავიღალე უბრალოდ.
-კარგი ძმაო ვერ გავიგე მირამ შეგვკრიბა და ხმას არ იღებს, დაგვაჯინა აქ პირველ კლასელებივით და სანამ ბათა არ მოვა ხმას არ ამოვიღებო.-ჰოდა ამოღერღეთ ახლა.
-გელაშვილო გახსოვს ესენი რომ დავაწყვილე რა მითხარი?
-ის გითხარი რომ შენ როდის გეშველებოდა.
-ჰოდა მეშველა.
აკო ჩაფიქრდა,იკოს გავხედე და ყურებდამდე გაიღიმა.გოგონებიც ხვდებოდნენ.დათამ სახეზე ხელი ჩამოისვა გამომხედა და ფეხზე წამოხტა.
-ანუ თქვენ ორი ერთად ხართ?-ტაში შემოკრა მაგარია ძმაო გამიხარდა მაგრად ბათასთან მივიდა და ბეჭებზე ხელი დაჰკრა.
აკო აზრზე მოვიდა.
-ონიანო როდის აქეთ გახდი ასეთი მიხვედრილი?-თვით მე, აკო გელაშვილიც ვერ მივხდი ამ ყველაფერს,ამას ჩემს თავს არასდროს ვაპატიებ.
მირა გოგოო რა მაგარი ამბავიაა.
მერე ბათასთან მივიდა და საცოდავი თვალებით ახედა
-ეჰ ძმაო მაგრად კი მეცოდები, მაგრამ რას ვიზამთ შენი სურვილით გაყავი თავი.
-მირა!-დამიძახა ბათამ
-ყველას რატო ვეცოდები?
-აი ძმაო შენ თუ ამას მოარჯულებ ჩემი გმირი გახდები. ლაპარაკში ჩაერთო იკო.
-იკო შეენც?-გავხედე დაბღვერილმა.
-კარგი ვხუმრობთ რაიყო?
-არაფერი ნერვებს მიშლით ვერ გავიგე ჩემიანი ხართ თუ მისიანი?
-უკვე ორივესიანი.-წამოიძახა აკომ.
-აი აკო ერთი მითხარი ორივესიანი რა სიტყვაა?
-თაკო შენ რომ არ გამომეკიდო ყველა სიტყვაზე არა?
-ნერვებს მიშლი.
-რა გჭირთ თქვენ ორს?
-მე არაფერი ეს ნიკუშაზეა გაგიჟებული და ჯავრს ჩემზე იყრის.
-ნიკუშა არაფერ შუაშია.-შენ მიშლი ნერვებს.
-თავი დამანებე.-ხელი აუქნია აკომ და სავარძელში ჩაჯდა.
-გვიხარია თქვენი ამბავი,-დროა ძველებურად ჩავუჯდეთ და ავღნიშნოთ.
-ჯერ რაღაც უნდა გითხრათ და იმედია არ გაგიჟდებით.
-რახდება მირა?
-ხვალ მე და ბათა ზღვაზე ვაპირებთ წასვლას.
-მერე რატომ უნდა გავგიჟდეთ?
-მარტო მივდივართ!-ვთქვი ყოყმანით და ყველას მოვავლე თვალი.-ხომ არ გეწყინებათ?
-სულელო ამ ერთხელ გაპატიებთ შემდეგში კი ყველა ერთად წავალთ.-თავზე მაკოცა იკომ.
-უფ ამოვისუნთქე.-ხოდა დღეს ვერ დავლევთ მოსამზადებელი ვარ ხვალ ადრე გავდივართ და ერთი კვირა ვერ მნახავთ.
-კაი გავიდეთ მაშინ.
წამოიშალნენ და მიდიოდნენ ყიფიანმა კი გასძახა დამელოდეთ მეც მოვდივარო.
-სად მიდიხარ შენ?
-საქმე მაქვს ბიჭებთან რა ეჭვიანი ცოლივით იქცევი?
-არ ვიქცევი.გოგოები დარჩებიან მაშინ.
-ხო თქვენ იყავით ცივი ყავა მიარტყით და მეც მოვალ საღამოს.
-კაი ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე.
-ოუ ოუ ყიფიანო იქნებ დაგვინახო რომ ჩვენც აქ ვართ?
-თაკო მართალი თქვა გელაშვილმა რაღაც ძაან ვერ ხარ დღეს.
-გამსაწარი ახლა აქედან.-შენ კიდევ ქალბატონო ყავა გააკეთე მე ნიას და ნინის საქმე გვაქვს.
ბათა ბიჭებთან ერთად გავიდა მე ყავა გავაკეთე და აივანზე გავედით.
-არ მჯერა რომ შეყვარებული ხარ.
-თან როგორ.-იცი როგორ მიყვარს?-მგონია გავგიჟდები ან რამე დამემართება.
-ნუ ბოდავ ახლა.
-თქვენ რაშვებით ნინი?-ვეღარ მოვიცალე.
-ჩვენ მაგრად ვართ აღარც ვჩხუბობთ,რაც დრო დავკარგეთ ახლა ვინაზღაურებთ.
-თქვენ ნია.
-ჩვენ რაციცი ვართ რა ხომ იცით დათას როგორი ხასიათი აქვს, ვცდილობ გაღიმებას მივაჩვიო იმის თქმას, რაც გულში აქვს თორემ უკვე დავიღალე სულ მისი მოღუშული სახის ყურებით.
-დათას უყვარხარ ერთადერთი ხარ ალბათ ვისთანაც ისეთია როგორიც არის.
-ჰო ვიცი მეც ძალიან მიყვარს.ყურს უკან თმა გადაიწია და თავი დახარა.
-არა რაა როდემდე უნდა იყო ასეთი მორცხვი?-ვუთხარი სიცილით.
-და შენ თაკო?
-აქ ამაზე სალაპარაკოდ არ ვარ მკაცრდა მითხრა თაკომ.-მოყევი ახლა თქვენ ორმა როგორ გამოუტყდით ერთმანეთს?
-იქ ჩემს დაბადებისდღეზე მითხრა და ასე.
-ქალბატონო იმ დღეს რომ მითხარი დააცხრე გოგო ჰორმონებიო.-შენ დააცხრე უკვე?
წარბებათამაშებულმა მითხრა ნინიმ.
-ჯერ არა საყვარელო,მაგრამ მაგის დროც მოვა.
საღამოს ბათა ამოვიდა ჩემთან.
-პატარავ რაშვები?
-ბარგი ჩავალაგე და გელოდებოდი.-დალევ რამეს?
-არა არაფერი მინდა ახლა შენი ტუჩების გარდა.-მოდი ჩემთან.
მის მუხლებზე მოვთავსდი და მოწყურებულივით დავეწაფე ტუჩებზე ხელი, მკერდისკენ ჩავასრიალე და მისი გმინვა გავიგონე, კმაყოფილმა გავიღიმე და მოვშორდი.
-ეს რაიყო?-პატარავ მეთამაშები?
მკლავში ხელი მტაცა ხელში ამიყვანა და საძინებელში საწოლზე დამაგდო.-ასე თამაში არ შეიძლება დაისჯები ახლა.
-აუ ბათა გთხოვ დავიძინოთ რა.
საწყალი თვალებით შევხედე.
ცოტახანი ჩაფიქრდა და მერე სიცილით გამომხედა.
-მოიცა შენ რა გეშინია?
-ნუ მიყურებ ეგრე და ნუ დამცინი.
ერთი გადაიხარხარა.
-მოდი აქ სულელო.-
-ნუთუ ნაკანს პირველი ღამის ეშინია?
-ყიფიანო გეყოს.-ვუთხარი ღრენით.
-კარგი, კარგი პატარავ მოდი დავიძინოთ.
მაგრად მიმიხუტა გულზე და ჩემს თმაში თითები ახლართა, მერე თავი ამაწევინა თვალებში ჩამხედა და სიცილით მითხრა.
-მაგრამ ხომ იცი ისედაც რო ეგ გარდაუვალია?
-ვიცი!-ვუთხარი გაბუტულმა და ტუჩები გავბუშტე.
-კაი კაი მოდი დავიძინოთ.
გულზე მივეხუტე და მშვიდად დავიძინე.
დილით ბათას კოცნამ გამაღიძა.
-პატარავ ადექი წავიდეთ.
-მმ ჯერ მაკოცე კიდევ.
-ჰე ადექი ახლა და გპირდები იქ რომ ჩავალთ კოცნით დაგახრჩობ.
-კარგი ხო.
-ნუღა ბუზღუნებ.
ფეხზე ავდექი ძალიან მოკლე შორტები და თეთრი ზედა ჩავიცვი ფეხზე თეთრი კედები თმა მაღლა ავიწიე და მისაღებში გავედი.
-მზად ხარ?-გამომხედა აციმციმებული თვალებით.
-მზად ვარ.
-გავედით მაშინ.
ეზოში ორი ჩემოდნით ჩავედით ერთი ჩემი იყო მეორე ბათასი.ჩემს X6ში ბარგი მოვათავსეთ და როგორც ბატონმა ყიფიანმა მიბრძანა შენ გვერდით ჯდები და მე საჭესთანო ზუსტად ისე დავნაწილდით.მთელი გზა ჩემი ხელი ეჭირა ხელში და ნაზად მისვამდა ცერა თითს.ბედნიერებისგან გული სალტოებს აკეთებდა.ვუყურებდი მის სახეს და არაამქვეყნიურად მეჩემებოდა.
ჩემი იყო თავიდან ბოლომდე.
ცხოვრებაში ამაზე მეტად ალბათ არასდროს არავინ მეყვარებოდა.
-რაზე ფიქრობ?
ფიქრებიდან ბათას ხმამ გამომიყვანა.
-შენზე.
-რას ფიქრობს მსოფლიოში ყველაზე მაგარი ქალი ჩემზე?
-ჯერ არ ვარ ქალი.ვუთხარი კეკლუცური ღიმილით.
-სულ მალე მოვაგვარებ მაგ ამბავს.-რატო წითლდები ტო?-ვერასდროს წარმოვიდგენდი შენ თუ ოდესმე რამეზე გაწითლდებოდი.-ლამის შიშველი რომ მიდგებოდი ხოლმე წინ, მაშინ არ წითლდებოდი და ახლა რა გჭირს?
-მაშინ სახლში მეჭრებოდი და არ გელოდებოდი.
-კაი ერთი აბა რომ გადამრიე იქაც არ უნდა მოვსულიყავი?-ჰოდა რას ფიქრობდი ჩემზეთქო?
-იმას რომ მიყვარხარ,იმას რომ ასეთი კარგი ხარ.იმას რომ ჩემი ხარ.
-მე კი არა შენ ხარ ჩემი.
-და შენ ვისი ხარ?
-მე ნატასი.მითხრა და წინ გზას გახედა.
სახეზე ფერებმა გადამიარა,ავკანკალდი და თვალებზე ცრემლი მომაწვა.
-გააჩერე მანქანა.
-რაა?
არც გამოუხედავს
-გააჩერე მანქანა ახლავე თორე გადავხტები.
-მირა რას ამბობ?-იკადრა გამოხედვა.
მანქანა გზიდან გადააყენა და გამომხედა.
-რა ჯანდაბას აკეთებ?
-მე რას ვაკეთებ?-კიდევ მე რას ვაკეთებ?
-შენ რა ტირი?
-ყიფიანო მეღადავები?-ესეიგი მე შენი ვარ შენ კიდევ ნატასი არა?-სულელი ვარ სულელი.
მანქანიდან გადმოვხტი და გამვლელ მანქანებს ხელს ვუქნევდი.
-მოდი აქ ახლავე.-ხელი მაჯაში დამიჭირა და გულზე ამიკრო.
-სულელი ხარ დიახ სულელი.
იმიტომ კი არა რომ მე შეგიყვარდი.-იმიტომ ხარ რომ ჩემს ნათქვამს ვერ ვხდები ვერ ხვდები როდის მინდა შენი გაბრაზება,-ძალიან მომწონხარ გაბრაზებული და რა გავაკეთო?-მაგიჟებ.-ვერ ვიტან როცა ჩუმად ხარ მინდა სულ მესმოდეს შენი ხმა სულ მეხებოდე და მეფერებოდე.-გაბრაზებულს რომ გხედავ საშინლად მინდები.-კარგი რა მიმი. რა ნატა, რა ნატა და*ლევებული დავდივარ რაც გაგიცანი მის მერე.-მაპატიე კაი?
სახე ამაწევინა ცრემლები კოცნით ამომიშრო, მანქანაში ჩამსვა ხმას არ ვიღებდი და ბათუმამდე არც ამომიღია.ისეთი გამწარებული ვიყავი.მთელი გზა ვფიქრობდი რომ დავშორებოდით ერთმანეთს. ვერ გადავიტანდი მთელი ცხოვრება დავიტანჯებოდი.მივხვდი რომ ზედმეტად იყო გამჯდარი თითოეულ ჩემს უჯრედში მისი სიყვარული და თუ ჩემთან არ იქნებოდა მთელი ცხოვრება სასჯელად თანმსდევდა მისი სიყვარული.
როგორც იქნა ჩავახწიეთ ბათუმში, სასტუმროს ველოდი და ზღავსთან ახლოს პატარა სახლთან რომ გააჩერა მანქანა,გაკვირვებული თვალებით გავხედე.
-სად ვართ?
-ჩემს სახლში.
-შენ რა სახლი გაქვს აქ?
-კი მაქვს და ერთი კვირა მხოლოდ მე და შენ ჩემს,ჩვენს სახლში ვიცხოვრებთ.-მერე შვილები რომ გვეყოლება აი აქ ამ ეზოში ირბენენ და ზაფხულობით აქეთ გადმოვბარგდებით, რადგან თბილისის მტვრისგან და ხმაურისგან თავი დავახწიოთ.-ხელები სახეზე შემახო.-მიყვარხარ მიმი, სიგიჟემდე მიყვარხარ და ყველა დღე, წუთი თუ წამი შენთან ერთად მინდა გავატარო.-ჩემი ხარ და მეც შენი ვარ. სიცოცხლის ბოლო წუთამდე გპირდები რომ ამ გულში მხოლოდ შენი სიყვარული იქნებდა და ვერავინ შეეხება მას.
ხმა არ გამიღია ძალიან ვიყავი გაბრაზებული.
-არაფერს მეტყვი?-კარგი გადმოდი.
მანქანიდან გადავედით ორივე, ჩემოდანი გადმოიღო და სახლში შევედით.პატარა სახლი იყო აგურით ნაშენები. ქვემოთ ერთი საძინებელი, მისაღები და სამზარეულო იყო.შიგნიდან კიბეებით მეორე სართულზე ადიდოდი.სადაც ოთხი საძინებელი იყო. ერთ-ერთი საძინებლის კარი გააღო და წინ შემიძღვა.ოთახი სულ თეთრი იყო ავეჯიც კედლებიც ფარდებიც თეთრი ერთი კედელი სულ მინის იყო და აივანზე გადიოდი ბათამ აივნის კარი გააღო და თეთრმა ფარდებმაც დაიწყეს ფრიალი სასიამოვნო სიო სახეზე მომელამუნა და საწოლზე წამოვწექი.
-არ გშია?
-რა გვაქვს?
-პროდუქტები ვიყიდე მაგრამ გარეთ გავიდეთ სადმე ვჭამოთ ხვალიდან კი სახლში თუ გენდომება.
-კარგი გამოვიცვლი და წავიდეთ.
-კიდევ მიბრაზდები?-წელზე ხელები მომხვია და ზურგით ამიკრო მკერდზე, სახე ჩემს კისერში ჩარგო და ბეჭზე სველი კოცნა დამიტოვა.
-ჩემს შეხებაზე როგორ გაყრის ვგიჟდები.-ყურს უკან თმა გადამიწია და ახლა ყურზე მომაწება ტუჩები.
-ბათა გაჩერდი თორემ ვერ წავალთ.
-ხოდა ნუ წავალთ.
-მშია.-ამოვიკნავლე საწყლად.
-ჩემი მშიერი გოგო.-წამოდი წავიდეთ.-რა ვჭამოთ?
-აუ აჭარული მინდა მხოლოდ.
-კარგი მაშინ აჭარული ვჭამოთ.
რესტორანში შევედით აჭარულები შევუკვეთეთ,შეკვეთა მალე მოვიდა.ისე გემრიელად მივირთმევდი სასწაულ ხმებს გამოვცემდი.
-ჭამის დროს როგორ ხმებს გამოცემ და წარმომიდგენია ჩემს მკლავებში რას იზამ.
მითხრა ღიმილით და ქვედა ტუჩზე იკბინა.
-ბათა!
-კარგი კარგი.
-დავამთავრე ახლა რა ვქნათ?
-ახლა სახლში მივიდეთ და ზღვაზე გავიდეთ.
სახლში რომ მივედით უკვე ბნელოდა. თეთრი საცურაო კოსტიუმი ჩავიცვი და პლიაჟზე გავედით სადაც არავინ იყო.
-მოდი ჩემთან-ბათამ ხელი ჩამკიდა და ზღვაში შევედით.
-აჰ ცოტა ცივია.
წამოვიყვირე მაგრამ ბათას ტუჩები მიწვდა ჩემსას,ყელზე ხელები ჩამოვადე და მეც ავყევი კოცნაში.მისი ენა ჩემს ენას რომ შეუერთდა კვნესა ვეღარ შევიკავე.
-მაგიჟებ,არ მყოფნი,მეტი არ შემიძლია .-აღზნებული ხმით მეჩურჩულებოდა კოცნებს შორის.ხელში ამიტაცა.
-რას აკეთებ?წამოვიყვირე
-მოისვენე და მომენდე.
სახლში შემიყვანა საწოლზე ნაზად წამომაწვინა ზემოდან მომექცა თვალებში ჩამხედა და მკითხა.
-მენდობი?
-ყველაზე მეტად.
-მოდუნდი ვეცდები არ გატკინო.
ტუჩებზე დამეწაფა, ყელზე, ლავიწზე მკერდზე, მუცელზე, ყველგან მიტოვებდა სველ კოცნებს.ხელი ფეხებს შორის ჩამიცურა და სა*ოზე წრიული მოძრაობით მეფერებოდა.ძუძუს თავებზე ენას მატარებდა ვკვნესოდი და აუხწერელ სიამოვნებას ვგრძნობდი.მუცელი მეზნიქებოდა და თავს ვეღარ ვიკავებდი.
-ახლა არა პატარავ-მოდუნდი
მითხრა და ვიგრძენი მისი ასო ჩემში როგორ შემოვიდა სულ ცოტა წვა ვიგრძენი და ეულად ერთი კურცხალი ცრემლი ჩამომიგორდა, რომელიც კოცნით ამომიშრო.
-ჩემი ხარ სულით ხორცამდე.
ყველა ბიძგზე ვკვნესოდი, ხმას ვერ ვაკონტროლებდი და საერთოდ სხვა განზომილებაში ვიყავი ენით აუხწერელი სიამოვნება იყო.
-აჰ ამოვიკვნესე.
-მიდი პატარავ გაათავე.
-მიყვარხარ ამოვაყოლე კვნესას და ტუჩებზე დავეტაკე.
ორივემ ერთდროულად დავამთავრეთ და ყიფიანის ოხვრის ხმაზე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.თავი ჩემს კისერში ჩაყო და ეცადა სუნთქვა დაერეგულირებინა.
თავი წამოწია და თვალებში ჩამხედა.
-კარგად ხარ პატარავ?-ხომ არაფერი გატკინე?
-კარგად ვარ.-ეს რა სასიამოვნო ყოფილა ვის ვუნახავდი ამდენხანს ვუთხარი სიცილით.
-მე პატარავ.
-არ ვიცოდი თორემ არამგონია.
-არ მინდა რამე გატკინო-ჯობია გაჩუმდე.
-მართლა?
-ალქაჯო კიდევ გინდა ხო?
-რატომაც არა.-ვუთხარი და ჩემი ინიციატივით დავეტაკე ტუჩებზე.ხელმეორედ განვიცადე ის სიამოვნება რაც აქამდე არ ვიცოდი.
-იცი რო მაგიჟებ?-ჩემი ქალღმერთი ხარ.
-მიყვარხარ.
ვუთხარი და თვალები დაეხუჭა.ვუყურებდი და ბედნიერი ვიყავი მის მკლავებში.- სახეზე მის კონტურებს ვხაზავდი თითებით და არ მყოფნიდა.უსაზღვროდ ბედნიერი ვიყავი და მეშინოდა ამ ბედნიერების.