ლევანს მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს. სულ ნინის სიტყვები ახსენდებოდა და ნერვები ეშლებოდა საკუთარ თავზე. მართლაც და რაუნდოდა იმ გოგოსთან? სხვაც ბევრი დაუნახავს ბარში მარტო მჯდომი, თუნდაც ჭიქით ხელში, მაგრამ ასეთი რეაქცია სხვა დროს არ ჰქონია. თავიდან ყველაფერი იმას დააბრალა რომ არ უნდოდა ნინის ასეთებთან ემეგობრა, მაგრამ მალევე მიხვდა რომ ასე თავს იტყუებდა. რაღაც სხვას გრძნობდა იმ გოგოს მიმართ რომელსაც თითქმის არც კი იცნობდა, ეს კი დაძინების საშუალებას არ აძლევდა. დილას ნინიმ პროტესტი გამოთქვა ძმასთან ერთად სკოლაში წასვლაზე და ლევანიც იძულებული იყო მარტო წასულიყო. მანქანა სკოლასთან გააჩერა და თიკოს დაუწყო ლოდინი. ყველაზე მეტად ის ფაქტი აწუხებდა რომ ამ გოგოსთან დამნაშავე იყო. შეამჩნია ნინი როგორ შევიდა სკოლაში. მალე კი თიკოსაც მოჰკრა თვალი
- თიკოო - შორიდან დაუძახა და თიკოც გაჩერდა.
- რა? - უემოციოდ დაუბრუნა გოგონამ პასუხი
- 2 წუთი გაქვს? - მიუახლოვდა თუ არა კვლავ ფიქრები აეშალა
- სამსახურში ისე ვერ მიდიხარ ვინმეს რომ არ მოუშალო ნერვები?
- ჯერჯერობით საქართველოში არ ვმუშაობ, თუმცა ალბათ მალე დავიწყებ - გახუმრება სცადა თუმცა თვითონაც მიხვდა რომ საერთოდ არ გამოუვიდა
- ეგ მე რაში მაინტერესებს? მაგიტომ გამაჩერე?
- მკითხე და გეუბნები
თიკომ თვალები აატრიალა და წასვლა დააპირა როცა ლევანმა ხელი მოკიდა და გააჩერა
- ბოდიშის მოსახდელად მოვედი, ნინიმ ყველაფერი მომიყვა
- არმჭირდება შენი ბოდიში - თითქოს სრული სერიოზულობით უთხრა, თუმცა ლევანმა მაინც შეამჩნია როგორ მოადგა თვალზე ცრემლები
- ვიცი
- კარგია
- ანუ არ მპატიობ? - ოდნავი პაუზის შემდეგ ჰკითხა და თავი დახარა, თიკომ მხოლოდ ახლა შეამჩნია როგორი სხვანაირი იყო ლევანი ახლა და როგორ განსხვავდებოდა იმ ლევანისგან რომელსაც ბარში ეჩხუბა.
- ჯანდაბას გპატიობ. - უთხრა თუ არა მაშინვე ინანა, ანკი რატომ პატიობდა ასე მალე თვითონაც ვერ მიხვდა. ლევანმა თვალი გაუსწორა და ოდნავ გაუღიმა.
- ლამაზი თვალები გაქვს..
თიკო ამ სიტყვებზე მაშინვე გაწითლდა, რაც ლევანს რათქმაუნდა არ გამოპარვია. ყოველთვის ასე ემართებოდა როცა კომპლიმენტს ეუბნებოდნენ. ამ საუბრის გაგრძელება საშინლად აღარ უნდოდა და მაშინვე სკოლაში გაიქცა.
- ჯანდაბა რას ვაკეთებ? - უფრო თავის თავს დაუსვა შეკითხვა და მაშინვე იქაურობას გაეცალა.
ნინის რათქმაუნდა ძალიან გაუხარდა, როგორც კი მათი შერიგების ამბავი გაიგო
- ძალიან კარგი ადამიანი ხარ თიი, ჩემს იდიოტს ძმას რომ აპატიე
- კარგი ნუ აბუქებ ისეთი არაფერი ყოფილა
- როგორ არა მან გული გატკინა - თქვა და დამნაშავესავით დახარა თავი
- დავივიწყოთ აღარ მინდა რა გახსენება
- მაშინ ჩემთან წამო რა დღეს
- რა? რატო? - უცებ გაუკვირდა თიკოს
- რატომ მიდიან ხოლმე მეგობრებთან. მიზეზია ამისთვის საჭირო? მოვიწყინე სახლში სულ მარტო
- რა მარტო მშობლები ხო არიან, ძმაც გყავს უკვე
- მშობლები 1 კვირით წავიდნენ ქუთაისში სამსახურიდან რაღაც ტრენინგზე. ლევანი კიდე მაშინ მოდის სახლში მე რომ მძინავს უკვე და აზრი?
- ჰმმ მაშინ წამოვალ - გაუღიმა და მეგობარს ჩაეხუტა
- საუკეთესო ხაარ
სახლში რომ მივიდნენ სადილის შემდეგ, ყველაფერი იმეცადინეს და დაღლილები ჩამოსხდნენ მისაღებში
- ფიზიკაში ყველაფერი ასე მალე როგორ დავწერეთ? - სიცილით ჰკითხა ნინიმ მეგობარს
- რავიცი
ამ დროს კარის ხმა გაიგეს და ნინიმ შეშინებულმა იყვირა
- ძმაო შენ ხაარ?
- არა, დაქირავებული ქილერი, შენს მოსაკლავად მოვედი - სრული სერიოზულობით თქვა და მისაღებში შევიდა, თიკო რომ დაინახა ძალიან გაუკვირდა მაგრამ არ შეიმჩნია და უბრალოდ მიესალმა
- გამარჯობა თიკო
- გამარჯობა
- ამ დროს სახლში რა გინდა? - ჩაერია საუბარში ნინიც
- სახლში მოსვლას მიკრძალავ? - გაეხუმრა დას ლევანი და თვითონაც ჩამოჯდა - ხო მართლა ლია დეიდა გეძახის, მიდი გახედე
- მე მეძახის? რაუნდა?
- არვიცი მიდი და ნახე
- კარგი, თიკს მალე დავბრუნდები - მეგობარს გახედა და ისე სწრაფად გაიქცა თიკომ ვერაფრის თქმა ვერ მოასწრო
- მე წავალ, ნინის უთხარი რომ მეჩქარებოდა - ლევანისთვის არც კი შეუხედავს ისე წამოდგა და გაქცევა დააპირა მაგრამ ლევანი მაშინვე გადაეღობა
- ისევ გარბიხარ?
- მეჩქარება
- ნუ იგონებ - უთხრა თუ არა მაშინვე გაეღიმა
- რაგინდა?
- რამე უნდა მინდოდეს?
- მაშინ გამატარე
- თვალებში რატომ არ მიყურებ?
- და რატომ უნდა გიყურო?
- რავიცი საუბრის დროს ადამიანები ერთმანეთს თვალებში უყურებენ ხოლმე
- რა სისულელეა
- რა არის სისულელე?
- ახლა აქ რომ ვდგავარ და რაღაც უაზრობაზე მაჩხუბებ
- გაჩხუბებ? ჰმმ ისე შენთან დიალოგი ძალიან საინტერესოა ხოლმე
- ჩემთვის არა - თქვა და ისე სწრაფად გაიქცა ოთახიდან, კართან ნინის კინაღამ შეეჯახა
- ისევ რაღაც აწყენინე ხო ამ გოგოს? - გააფთრებული ეცა ძმას ნინი
- რამდენს მეჩხუბები ამ ბოლოს დროს, მე არაფერი დამიშავებია თვითონ წავიდა
ნინიმ ძმას უკმაყოფილო მზერა ესროლა და მაშინვე გაუჩინარდა ოთახიდან.

პ.ს მადლობა რომ კითხულობთ, ძალიან გამახარებთ თუ ლაიქთან ერთად დამიტოვებთ კომენტარსაც.