წვიმდა... ცა ნისლისფრად შეიღება და მუქი ღრუბლები ავისმომასწავებლად აკიაფდა ჰორიზონტზე.
იმდენად აფორიაქებული და შეშინებული იყო ვერ ხვდებოდა რას გრძნობდა ან რისი გრძნობა უნდოდა მაშინ როდესაც ვერ ხვდებოდა უნდოდა თუარა ასე ცხოვრება თუ სურდა საბოლოოდ ამოეგლიჯა ვინმეს მისი ორგანიზმიდან ეს ჯიუტი ორგანო რომელსაც გული ერქვა. ვერ ხვდებოდა ეს ახირება ასაკთან ერთად გაივლიდა თუ უკე მყარად ჰქონდა გადგმული ფესვები ორგანიზმში როგორც კიბოს მეტასტაზები. თუმცა უკვე სამი წელი იყო გასული რაც ამ გრძნობასთან ერთად ცოცხლობდა ეს გულიც. ფიქრობდა რომ მარტო ოყო სრულიად მარტო და ამ პრობლემას ვერასდროს, ვეღარასდორს ვერ გადალახავდა.
ამ მტანჯველ ფიქრებთან ერთად ჩაეძინა კიდეც..
* * *
დილით დედის ხმამ გააღვიძა, რომელც ამცნობდა რომ
უკვე დრო იყო ადმგომისა და მოწესრიგების. ყველაზე მეტად ეს მომენტი ეზიზღებოდა და ის ხმაც ჩიტების ჭიკჭიკს რომ ეძახიან.
უკუნითი სიბნელე იყო მუქი ფარდები ჰქონდა ოთახში ადას ისე რომ მზის პატარა სხივსაც არ უშვებდა ოთახამდე.
თბილი საბნიდან ფეხები გადმოჰყო გოგონამ და სიცივის შეგრძნებისთანავე კანი დაეხორკლა.
- ღმერთო როგორ ცივა- ხელები მკლავებს შემოჰხვია და წამოდგომა დააპირა როდესაც თავბრუ დაეხვა და ისევ იმ ადგილს დაუბრუნდა.
- ჯანდაბა- შესძახა და ამჯერად უფრო სხარტად წამოდგა. ტუმბოზე დადებული ტელეფონი აანთო და შედეგ ისევ ჩააქრო. საიდანღაც შემომავალი მწველი სიცივე დააიგნორა და სააბაზანოს კარი შეხსნა. შუქი აანთო და საკუთარ ანარეკლს ჩასისხლიანებული თვალებით დააკვირდა. შემდეგ ტანზე პიჟამა გაიხადა და ცივი ჭავლის ქვეშ დადგა. თვალებიდან წამოსული ცრემლები ცივ წყალს შეერია და თითქოს დიდი ტკივილი ჩამორეცხაო.
ონკანი გადაკეტა და აკანკალებულმა შიშველ სხეულზე პირსახოცი შემოიხვია. ისევ საწოლში დაბრუნდა და საბანი გადაიფარა.
* * *
- დღეს რაღავ გვიან ადექი.- წარბი აუწია მაკამ კიბეებზე ჩამომავალ ადას.
- კი, დღეს მხოლოდ რეპეტიტორებთან მივდივარ.- თმა უკან გადაიყარა ადამ და მაგიდას მიუჯდა.
- კარგი, მაგრამ რას შეჭამ?- გაუღიმა და გასქურა გამორთო
- მხოლოდ წყალს დავლევ.- ღიმილითვე უპასუხა
- რას ლაპარაკობ დედა?- თავში დაიშინა ხელი მაკამ- ისედაც გამხდარიხარ დეე, მარტო წყალზე როგორ იქნები
- გეფიცები მეტი არაფერი მინდა.
- გინდა გამაგიჟო ადა? ისევ ცუდად გძინავს ხომ? კატაბლახამ არ გიშველა?
- დედა გთხოვ- გაეცინა ადას და დედას მოეხვია- ჯერ არ გავგიჟებულვარ და არც ვაპირებ. უბრალოდ წყალს დავლევ და გავალ.- წყალი დალია ტყავის ქურთუკი ჩაიცვა და გავიდა.
მაკამ სევდიანი ღიმილი გააყოლა ადას და ოხვრით თავისთვის ყავის მზადებას შეუდგა.
* * *
- ადა სკოლაში მიდიხარ?- გზის ნაპირზე ნელი ნაბიჯით მიმავალ ჩაფიქრებულ გოგონას სირბილით მიუახლოვდა გაგა.
- დიდი ხანია სკოლაში აღარ მივსულვარ გაგა- გაეცინა ადას- გავიწყდება? აბიტურიენტი ვარ.
- ჰოო ეგ კი ვიცი- ძლივსღა ამოისუნთქა გაგამ და ზურგჩანთა შეისწორა
- ისე რთული?
- რა?- კითხვა ვერ გაიგო ადამ
- სწავლა- მხრები აიჩეჩა გაგამ.
- კი გაგა სწავლა რთულია- გაეცინა ადას და უცებ მზერა სწრაფად მიმავალ მერსედეს გააყოლა რომელმაც საკმაოდ ჩქარი მანერვით ჩაუქროლა მეგობრებს და წვიმისგან დაყენებული გუბის წყალი შეაწუწა.
- ნაბიჭვრები.- ჩაილაპარაკა ადამ თავისთვის და ტალახიანი წვიმის წვეთები ჩამოიფერთხა ჯინსიდან
- ამდენი როგორ ჩაეტივნენ ერთ მანქანაში?-სასხვათაშორისოდ აღნიშნა გაგამ
- შენ რაიცი?
- მაგათი სიცილის ხმა მარტო მე გავიგე?
- არა, ისე მომეშალა ნერვები რიმ სმენის ორგანო დამეხშო ბრაზისგან.
- კარგი დამშვიდდი შენი სკოლელები იყვნენ.- ადას ბრაზზე გაეცინა გაგას
- ვიცი, ყოფილი სკოლელები- შეუსწორა ადამ
- შენი რეპეტიტორის სახლი აქვეა არა?- გზის მეორე მხარეს მიუთითა გაგამ ადას
- კი, უნდა გადავიდე- მორიდებით უთხრა და გზაზე მონარნარე მანქანების გახედა
- კი არ არის პრობლემა - გაუღიმა გაგამ და თავის გზა განაგრძო ტროტუარზე.
* * *
გაგიჟებულმა შეხსნა ოთახის კარები და აღგზნებული ქერათმიანი კედელს ააკრა. თან გიჟივით უკოცნიდა ბაგეებს და ხელებს ყველა უადგილო ადგილში უფათურებდა. ტანზე მოკლე კაბა საერთოდ შემოახია და თავადაც გაიძრო მაისური და შარვალი.
ის ის იყო საცვლებიც კაბის გზას უნდა გაეტანებინა, რომ ტელეფონის ხმა გაიგო.
- ამის დედაც!
- არ უპასუხო გთხივ, ახლა არა.- ევედრებოდა ქერა
გოგონას არ მოუსმინა გაჭირვებით მოსცილდა და ტელეფონს დასწვდა.
- საშინლად ცუდ დროს რომ რეკავ ხვდები?- იყვირა ტელეფონში
- ცუდ დროს დავრეკე? - გაეცინა
- ძალიან ცუდ დროს ვაკო, რა ჯანაბა ხდება აღარ იტყვი?
- ეხლავე წამოდი საქმე გვაქვს.- პირდაპირ მოუჭრა
- შენ ხომ არ გაუბერე. - საცოდავი მზერა მიაბრყო საწოლში მწოლიარე ძალიან ლამა და სექსუალურ გოგონას
- სწრაფად სანდრო, ბოზები მოიცდიან.
- ფუ შენი!- შარვალს დასწვდა და ამოიცვა- მოვდივარ ამომასუნთქე- შეუღრინა და გაუთიშა
- მიდიხარ?- ლამის ატირდა ქერა
- საქმე გამომიჩნდა, მოვრჩები და დავასულოთ კარგი?- მისი სახე ხელებ შორის მოიქცია და ვნებიანად აკოცა.- გპირდები ისეთ რამეს დაგმართებ ღირს მოცდად. - გოგონამ თავი მორჩილად დაუქნია- არ მოიწყინო.- დაუბარა დაუკვე ჩაცმული კარი გაიხურა.
* * *
- ხოო მაშინ კიკნაძის დაბადების დღე ძალიან მაგარი იყო.- აღნიშნა ნინამ
- კი, ერთადერთი იყო სადაც ყველანაირი პრობლემის გარეშე გავერთე- უპასუხა ადამ. მზესუმზირას აკნატუნებდნენ გოგონები და თან ძველ ამბებს იხსენებდნენ. გარეთ საკმაოდ კარგი ამინდი იყო და აიტომ გასეირნება გადაწყვიტეს .
- ხო ვიცი მაშინ ბუზალაძის დაბადების დღეზე ცოტა მეტი რომ მოგივიდა არაყის დალევა- გაეცინა გახსენებაზე ნინაც და ადას მორიდებითგადახედა
- ნუ მახსენებ დამპალო- სიცილში აჰყვა ისიც- კარგი რაა ძლივს დავივიწყე ის ამბები
- კარგი ვსო- ხელები დანანებით ასწია ნინამ- გოგო იცი რა ვიფიქრე?-
- რა?- თავი დაიწყნარა ადამ და ისე სიცილით გახედა ნინას
- სამეცადინოდ ჩემთან ხომ არ გავსულიყავით?
- კარგიი... მაშინ დედას გავაფრთხილებ და წავიდეთ. - ტელეფონი ამოიღო ადამ და დედის ნომერი აკრიფა
- ძალიან კარგი- ტაში შემოკრა ნინამ.
სახლში შესულმა ისეთი სითბო იგრძნო გაყინული სხეული წამებში გაულღვა და თხელი პალტო მაშინვე გაიძრო.
ნინას მიაწოდა დასაბინავებლად.
ცოტაც დაიძაბა, იცოდა ვის სახლშიც მოდიოდა ამიტომ ოთახების თვალიერებას მოჰყვა რათა დარწმუნებულიყო, რომ ისონო სახლში მარტონი იქნებოდნენ.
- დამშვიდდი ადა- მიუხვდა ნერვიულობის მიზეზს ნინა- სანდრო დღეს სახლში არ მოვა- გაუღიმა თბილად
- არა, იცი უბრალოდ სახლა ვათვალიერებდი- წამაო დაიბნა ადაც- არც მიფირია რომ... კარგი.- ზედემც მიდებ მოდებას იფიქრა რომ უბრალოდ გაჩუმება ყველაფერს აჯობებდა.
- კარგი მაშინ რამე გემრიელობები გავაკეთოთ და შემდეგ რამეს ჩავუჯდეთ არა?- მის დაბნეულობას ყურადღება აღარ მიაქცია და მშვიდად შესთავაზა ნინამ
- კი არ არის პრობლემა- აჰყვა ადაც და ფეხზე უკვე გაშინაურებულმა წამოხტა.
სანამ გოგონები ერთობიან მანამდე ოდნავ გადავუხვევ ახლანდელ დროს და ადას გრძნობებზე გაგიმხელთ.

* * *
მაშინ ადა მეათე კლასში იყო როდესაც მისმა კლასმა და მან დროზე ადრე გადაწყვიტეს ექვსკურსიის მოწყობა ისე ხდებოდა, რომ მეთორმეტე კლასელებიც აპირებდნენ ადრე სვანეთის მონახულებას და ბოლო ზარსაც შემდეგ აპირებდნენ.
მაშიმ ადამ სანდროს არსებოის შესახებ არაფერი იცოდა ვინაიდან და რადგანაც სკოლის ახალი მოსწავლე იყო. სანდრო კი უკვე დიდი და დამამთავრებელ კლასში გახლდათ. უნაკლო გარეგნობა ჰქონდა მდიდარი ოჯახის შვილს და ამის გამო ყველგან და ყოველთვის გამოარჩევდნენ. სკოლაში კარგი მოსწავლე არასდროს ყოფილა როგორც ადა იხსენებს მუდმივად ბირჟაზე მდგარ სკოლის ეზოში მყოფი ბიჭების ბილწსიტყვაობას ყოვეთვოს მოჰკრავდა ხოლმე ყურს. ერთდღესაც კი როდესაც ადა გაკვეთილიდან გაენთავისუფლა უეცარი
უჰაერობის გამო შემთხვევით წააწყდა სანდროსა და მის კლასელ ჟღალთმიან ელენას თუ როგორ ჰყავდა კედელზე ზურგით აკრული და ისეთი გახელებით ჰკოცნიდა თითქოს მისთავს ვინმე ართმევდა.
ისე ჩასწყდა გულში რაღაც თავადაც ვერ მიხვდა მაშინ.
არა იმიტომ რომ თავად უნდოდა ელენას ადგილას ყოფნა, უბრალოდ არ უნდოდა რომ
სანდრო ასეთი ყოფილიყო. ისიც იცოდა მუდმივად წყნარ და მშვიდ ადას სანდრო თვალითაც რომ არ შეათვალიერებდა და ასეც ხდებოდა... არადა ადაზე მეტად ალბათ მართლაც არავის უყვარდა, მასზავით არავინ დარდობდა და ნერვიულობდა მასზე. ის კი ამის ღირსიც კი არ იყო. მაშინ როდესაც ერთად წავიდნენ ექვსკურსიაზე ადამ მთელი აფთიაქი თან წაიღო და მთელო გზა ეძინა. უფრო მეტი
მიზეზი კი ის იყო რომ არ უნდოდა
ეყურებინა სანდროსა და მისი კლასელი გოგოების ფლირტისთის. ერთდღესაც როდესაც ელენამ აგდებით უთხრა ადას სანდრო არც კი შემოგხეავსო მაშინაც ტკივილი იგრნზო. ექვსკურსიაზე კი სანამ დაიძინებდა უკან გაიხედა და სულ ბოლო სკამზე ჩამწკრკვებულ ბიჭებში სანდროსაც მოჰკრა თვალი რომელიც პირდაპირ თვალებში უყურებდა
ადას. ისე ჩამოცხა მის სხეულშიდა ისეთმა ჟრუანტელმა დაუარა ეგონა მოკვდებოდა მაგრამ ასე არ მოხდა. სანდრომ მზერა ელენაზე გადაიტანა და მომხიბვლელად გაუღიმა რაღაცის მოყოლოთ გართულ გოგონას.
ადამ კიდევ ერთი აბი "დრამინა" დალია და ღრმად ჩაეძინა.
მისი გრძნობები კოდევ უფრო გამძაფრდა როდესაც ღრმა
ძილისგან განთავისუფლებულმა თბილი სხეულის ჯდომა იგრძნო
მის გვერდით. მისი დაქალი მარიამი ეგონა ამიტომ თავი მხარზე ჩამოადო და მკლავები მის მკლავს შემოჰხვია.
თუმცა მარიამან შედარებით ამას უფრო ძლიერი მკლავი და მხრები ჰქონდა ამიტომ გადაწყვეტილება მაშინვე ინანა და თვალები არც გაახილა ისე აწითლდა სახეზე.
მისი ძლიერი მტევანი შემოეხვია ადას მტევანს და გოგონამაც იგრძნო უცნობის მტევნის ზურგზე ამობურცული ძარღვები. ისეთი თბილი და ნაზი ხელო ჰქონდა ამ მუჭში ჩაძრომა და საბოლოოდ იქ ცხოვრება მოუნდა ადას.
როდესაც ძლიერი მკლავი შემოეხვია მის მხრებს და აკანკალებული ერთიანად გაათბო ადამ მაშკნვე ჭყიტა თვალები და გზისთვის მომზირალი სანდრო შერჩა ხელში.
- ღმერთოო- საშინლად დაიბნა გოგონა და მუცელში აფარფატებულ პეპლებს ვერ უყრიდა თავს- მაპატიე მარიამი მეგონე- თავი აბსურდულად იმართლა გოგინამ რაზეც სანდროს ძალიან გაეცინა
- ვინ გეგონე?- ისე გაუცინა როგორც ადას ძალიან უყვარდა და მუცელში არსებული პეპლებიც უფრო მომრავლდნენ
- ჩემი მეგობარი.
- კარგი კარგი- თავი გააქნია სანდრომ
- ეს რატომ გააკეთე?- ხმის კანკალით ჰკითხა ადამ
- კანკალებდი თაგვო.- წარბი აუწია თითქოს ტუქასავსო- ვიფიქრე მადლს მოვისხამ და გავათბობთქო, ამას ყველასთან არ ვაკეებ და შეგიძლია დააფასო.- ირონიულად გაუცინა და უკანა სკამზე დაბრუნდა ბიჭებთან.
- ამას ყველასთან არ ვაკეთებ- სახე დამანჭა დ ბიჭს გააჯავრა- გეტყობა როგორც არ აკეთებ. - საზურგეს მიეყრდნო და თვალები დახუჭა.
ადასთვის უკვე ცხადი იყო ის ფაქტი რომ სანდრომ მისი გრნობების შესახებ ყველაფერი იცოდა, ისიც იცოდა რა სურდა, რაზე ოცნებობდა. ადა სანსროსთვის გადაშლილი წიგნივით იყო, რომელის შესახებაც ყველაფერს ამ წიგნიდან არკვევდა და ყველა ემოცია სახეზევე ეწერა.
* * *
ნინასგან სულ ორიოდე წუთის გამოსულიიყი ლიფტიდან გამოსულს წინ სანდროს რ შეეჩეხა. პირველმა მან ვერ დაინახა სიგარეტს უკიდებდა და მოზომილი ნაბიჯებით აბიჯებდა საფეხურებს.
და შემდეგ უეცრად ამოიხედა.
- გამარჯობა სანდრო- უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და თავდახრილი წავიდა კიბეებისკენ.
- გაგიმარჯოს თაგვო- ფართოდ გაუცინა და ლიფტისკენ დაიძრა.
ზუსტად ისე გაუღიმა თითქოს ხვდებოდა თითქოს დიდი ხანია ხვდებოდა რა ქარცეცცხლიც ტრიალებდა გოგონას გულში და ეს მისი დამსახურება იყო. თითქოს მან უფრო
მეტი რამ იცოდა ადას შესახებ ვიდრე ადამ. მაგრამ თას იკავებდა. არ ადარდებდა გოგონას გრძნობები და ასე უმოწყალოდ იმეტებდა ტანჯვისთვის.
- ადა- უცებ შედგა ლიფტთან სანდრო და ადაც გულამოვარდნილი უყურებდა მისი ოცნების ადამიანს. - დღეს ლამაზი ხარ- გაუღიმა და ლიფტში შევიდა
ადა გაშტერებული იდგა და იმასაც ვერ ხვდებოდა, რომ ტელეფონი ურეკავდა. რამოდენიმე წუთში ტვინმა გადახარჩა მომხდარი მანაც უპასუხა დედის ზარს.
* * *
- დღემ როგორ ჩაიარა?- სახლში შესულს პალტო გაიხადა და დედის ხმის მინართულებით დაიძრა მისაღებში ტელევიზორთან.
- კარგად.- მიუჯდა და ზელები მჭიდროდ მოჰხვია.
- ადა- მშვიდად მიუფო მაკამ
- გისმენ, რამის თწმა გინდა?
- ჰო, მინდა- თითების მტვრევა დაიწყო მაკამ- მინდა რომ შენი გრძნივების მიმართ გამიმზიკო
- რომელიც გრძნობების?- გაეცინა ადას
- შენი უძილობის, შენი შფოთვის და უჭმელობის შესახებ მინდა მითხრა- სახე შეუწუხდა მაკს- მინდა რომ შენი მეგიბაი ვიყი ადა, მომიყევი რამე ხდება?
- არაფერი დრდა გეფიხები.- მზრინველად მოეხვია ადა დრდას- შენ ყველაფერიიცი მართლა. არაფერი არ ხდება უბრალოდ ეს ასაკის ბრალია და ყველაფერი მალე მწყობრში ჩადგება, ვიცი.
- არ მატყუებ?- შვილის თავი მუხლებზე დაიდო და მსზე ფერება დაუწყო.
- არა დეე, მართლა გეუბნები/ გაუცინა და დამამშვიდებლად გაუღიმა
- მიყვარხარ- შუბლზე მიაწება ტუჩები.
- მეც, ძალიან

* * *
გვიანი იყო, როდესაც დაძინებას და ტელეფონის გამორთვასაც აპირებდა, როდესაც მოულოდნელად ამოუცნობი ნომრიდან შეტყობინება მოივიდა.
თვონაც არ იცოდა რატომ მაგრამ მაშინვე ხელის კალნკალით გახნსა.
"გული გტკივა პატარავ?"
ეს ისე ჟღერდა თიგქის ვიღაც ზუსტად იმას ხვდებოდა რასაც რეალურად განიცნდიდა, მაგრამ ისე გაუკვირდა რომ ცოტაში შეეაინდა კიდეც.
"მაპატიეთ? "- გაგზავნა მალევე
"შენ ვერც კი წაერმოიდგენ მე რა მჭირს და როფორ მტკივა შენი ტკივილი, მაგრამ ახლა ასეა საჭირო, მხოლოდ შენთვის."
"რომელი ხარ?"- ამაზე პასუხი არავის დაუბრუნებია, მაგრამ ადას წარმოდგენაც კიუჭირდა თუ ვინ შეიძლებოდაყოფილიყო, მაგრამ მაინც მთელი ღამე სანდროზე ფიქრში გაატარა, თითქმის არცერთი ღამე არ გაუტარებია მის გარეშე და არც ახლა იქნებოდა გამონაკლისი. ტუმბოზე დადებულ ორ აბს წყალი
მიაყოლა და კეთილ ოცნებებში გადაეშვა.
დილით გამოღვიძებულმა ნინისგან დახვა თხოვნა რომ მასთან მისულოყო სასწრაფოდ.
რაადგან დაქალის თხოვნა იყო მაშინვე ჩაიცვა და სწრაფადვე ნინას კარზე რეკავდა ზარს.
კარები ცოტახანში წელსზემოთ შიშველმა სანდრიმ
გაუღო, რიმელიც ფეხზე ძლივს იდგა და თვალებიისე ხასწითლებოდა ადამიანს ქღარ ჰგავდა. ადას გული მოუკვდა და მაშიმვე
წონასწორობის დამყარებაში დაეხმარა.
- ნუ გეცოდები!- ჩახეუკ ხმიტ უთზრა ისე რომ ადას სხეულში გასხრა
- აე მეცოდები.- დივანზე დააწვინა და წყალი მიუტანა
- სხვა რამის გაკეთება შემიძლია?- დივანის კიდეზე ჩამოჯდა და ხელისნგული მის გულმკერდზე დადო.
- უკვე ყვეკაფერი გააკეთე.- თვალებმილულული იწვა. ადამ ვერცკი გაკაზრა ჯსე ადგა და გვერდით მიუწვა მთი ტანკთ ზედ მიეზუტა და ნისი თითები თავისაში ახლართა და თავი მკერდზე დაადო. ისე ტკბილად ეჩვენებოდ ასანდროს მკერდში აძგერებული გულის ხმა მალევე ჩაეძინა.
როდესაც გაეღვიძა მის მოპირსაპირე სავარძელში იჯდა სანდრო და ვისკის მიირთმევდა თან სიგარეტის კვამლიდან რგოლებს უშვებდა.
ადა ფრთხილად წამოდგა ისე რომ სანდროს მწვანე თვალებისთვის მზერაც არ მოუშორებია.
- უკეთ ხარ?- ხმის კანკით ჰკითხა მისი დაწვრილებული ზერის შემდეგ კი ერთიანად წამოიმართა და მას სანდროც მიჰყვა.
- სანდრო მეე...- სანდრო ფრთხილად მიუახლოვდა და სიგარეტიანი ხელი თმაზე ჩამოუსვა, ლოყა შუბლზე მიაყრდნო.
- სანდრო მეე...- ისევ განაგრძობდა დაბნეული ადა
- ხო შენ, შენ...- გაიმეორა აუჩქარებლად და ადას მუქ თმაში შეჰყო ცხვირი და მისი სურნელი ხარბად შეისუნთქა.
- თუ კარგად ხარ მე წავალ.- ამოიბლუყუნა და უკან დაიძრა როდესაც სანდროს მტევანი ჩაეჭიდა მკლავზე და მისკენ მიიზიდა, წელზე მჭიდროდ შემლოჰხვია მკლავები და სიგარეტის ახალი ღერი ნოიქცია ტუჩებში, ამის შემდეგ გაუკიდა და პირველი ნაფაზი თავად ჩაისუნთქა.
შემდეგ დამრგვალებული თვალებით მომზირალს მიუტანა სიგარეტიანი ხელი ტუჩებთან მანამდე კი ცერით მოეფერა.
- მიდი მოქაჩე და შემდეგ ჩაისუნთქე.- მისი კეფა ხელით დაიკავა- ნუ გეშინია.
- სანდრო იციი...
- არ გინდა?- გაუცინა და სიგარეტის ღერი მის ტუჩებს შორის მოაქცია.
ადამ კვამლი ჩაისუნთქა და მისდაგასაკვირად ხველა არ აუტყდა, სანდრომ სახე ძალიან ახლოს მიუტანა, ისე რომ მისი ამონასუნთქი ცხელი და გემრიელი ჰაერი მთელ სახეზე ედებოდა.
ადამ კვამლი გამოუშვა რომელიც სანდრომ წამში შეისრუტა და ჩაისუნთქა. შემდეგ კი ისეთი ვნებით და ფრთხილად დაეწაფა მის ბაგეები ადას ვენებში სისხლი გაეყინა და შემდეგ ერთიანად აუდუღდა. გრძნობები ერთიანად შემოასკდა რაღაც სიგიჟე დაემართა, კარგად ნამდვილად არიყო.
მის ტუჩებზე რამოდენიმეჯერ გაჩერდა და შემდეგ ერთიანად გაუშვა.
- წადი!- მშვიდი ხმით უთხრა და მისკენ ზურგით შებრუნდა.