თავი 5
დღეები დღეებს მისდევდა, და დროც ისე იპარებოდა, როგორც თოვლი, როდესაც ხელისგულზე გეცემა ნელა და შეუმჩნევლად, არაფერიხდებოდა განსაკუთრებული დუჩეს თითქმის ვერ ვხედავდი გასული იყო სახლიდან დილით გადიოდა და საღამოს შემოდიოდა განსაკუთრებული არაფერი ხდებოდა გარდა ერთისა დუჩეს ნათქვანიდან რამოდენიმე დღეში მამა გვესტუმრა ყველაფრის მოყოლა მომიწია გარდა იმისა ამას რატომ ვაკეთებდი, თავიდან გაოცებული მიმზერდა შემდეგ გამიბრაზდა, ცოტახანში რო დაწყნარდა მითხრა რომ ამ ქორწინებას თავს ვერ დავაღწევ მაგრამ დუჩე კარგი ადამიანიაო ვილაპარაკეთო და მითხრაო გარკვეული დროის შემდეგ თუ ორივეს ნება იქნება ან გავქორწინდებით ან ერთმანეთს შევაბერდებით, მთხოვა ის ინციდენტი დაივიწყე რაც იმ მიყრუენულ ადგილას მოხდაო, ცოტახანს კიდევ ვისაუბრეთ შემდეგ დამემშვიდობა და სახლში დაბრუნდა, ვაჩეს ვთხოვე და მეც რამოდენიმედღითსახლში გადავედი თან მუშაობასაც დავუბრუნდი ჩემი გოგოები მეღადავებოდნენხოლმე და გადიოდა დრო მასხრობაშიც ვაჩეს მამაც ვნახე ერთხელ ვაჩემ მთხოვა ცოტახნით აიტანეო და ხათრი ვერ გავუტეხე გადავწყვიტეთრომ ჩემი სურვილისამებრ ჯვარს სვანეთში დავიწერდით ერთ თვეში, ხოლო ვაჩე დამპირდა სვანეთში ქორწილამდე ერთი ან ორიკვირით ადრ წავიდეთო. მეც აჟიტირებული დავთანხმდე გოგოებსაც ვუთხარი წამოდითთქო ალბათ გიკვირთ შენარიცი სად მიდიხარ და ვის ეპატიჟებიო მაგრამ ნურას უკსცრავად რა მამამ რომ გაიგო სვანეთში მივდიოდით ამიხსნა სად იყო ჩვენი სახლი და გასაღები მომცა მართალია დუჩეს მშობლიურ სახლს უნდა ვსტუმრებოდი მაგრამ რაიცი რა ხდება, გოგოებმა უარი მტკიცეს მაგრამ დამპირდნენ ქორწილამდე ერთიკვირით ადრე ჩამოვალთო ვინაიდან და რადგანაც მარიამი ვაჩეს დეიდაშვილია კატო იქნება ჩემი მეჯვარედა კაბაც მათ მივანდე ჩამომიტანეთ რომ ჩამოხვალთთქო ჩავბარგდი და მომდევნო დღეს სვანეთის გზას დავადექით.
ვითომ ხო არაფერი რა სულ ერთხელვარ ნამყოფი სვანეთში მაგრამ რაც უფრო ვუახლოვდებოდით სვანეთს მით უფრო ძლიერად ძგერდა ჩემიგული, რავქნა სისხლი ყივის მიხმობს ჩემი სვანეთი, მეამაყება სვანირომვარ, ჯერ მარტო შეხედეთ ამ სიმწვანეს, ამ ამაყად მომზირალ მთებს და მერე თქვით რომ დედამიწაზე სამოთხე არ არსებობს.
ფანჯარას ბოლომდე ჩავუწიე და თავი გავყე რაც უფრო მაღლა და მაღლა მივიწევდით მით უფრო ივსებოდა ჩემი ფილტვები სასიამოვნო არომატით ხოლო გული სიამაყით. ვაჩემ ერთი გამომხედა გაიღიმა და გზას გახედა.
_ რასგრძნობ? მოულოდნელად გავიგონე ვაჩეს სუსტი ხმა თითქოსდა არ უნდოდა მყუდროობის დარღვევა.
_ სიამაყეს! ეს ის ემოციაა რომელიც ჯერ ასე ღრმად არ განმიცდია!
_ჯერ სადხარ ია იცი ყველაზე მეტად როდის იქნები ამაყი?
_ როდის?
_ როდესაც საგვარეულო კოშკს ნახავ როდესაც მის ისტორიებს მოგიყვებიან, რას წარმოადგენს ეს კოშკი, ყველა კოშკს სახელიაქვს და ყველა განსხვავებულ დატვირთვას ატარებს, ყველაზე ამაყი მაშინ იქნები როდესაც მის კედლებს შეეხები თითქოსდა კავშირს იგრძნობ, სვანსა და სვანეთს შორის უხილავი ძაფებია გაბმული სადაც არუნდა წახვიდე ბოლოს მაინც შენს ძირს დაუბრუნდები, რატომ მაინცდამაინც სვანეთი? რატომ გიხმო მან რატომგინდა აქ ქორწილი??? იმიტომ რომ გიხმობს გვარი, სისხლი და სიამაყე გიხმობს!
ვუსნებდი ,მის აღბრთოვანებულ ხმას თითოეულ ბგერში რომ სიამაყე იგრძნობოდა და ვგრძნობდი რომ სულ თუ არაფერი სვანეთი გვაკავშირებს ერთმანეთთან!
მალე ვაჩეს საგვარეულო სახლში მივედით გზად კი ყველაპერს გაპაციცებით ვაკვირდებოდი ყველა სახლს გააჩნდა გვერდით მდებარე კოშკი ზოდი დიადი იყო და დანარჩენებისგან ადვილად გამოსარჩევი ვაჩემ ამიხსნა რომ კოშკი საგვარეულოს ღირსებასავითაა რაც უფრო დიდი და ამაყია იგი მით უფრო გავლენიანი და პატივსაცემ გვარს ეკუთვნისო. დუჩეს სახლი ყველასგან განცალკევებით იდგა მაგრამ მის გვერდით კიდევ ერთი სახლი იწონებდა თავს ორივე სახლს თითქმის ერთნაირი კოშკი ამშვენებდა უბრალოდ განსხვავება იმაში იყო რომ დუჩეს სახლი ბევრად მოვლილი იყო. ჭიშკრის გაღება და სახლიდან საყვარელი დაბალი ცოტა ჩაფუმფულებული ასაკოვანი ბებიის გამოსვლა ერთი იყო, იცით როგორი იყო აი რომ გინდა რომ მიხვიდე და დაუჭირო ის დიდი ლოყები და მაგრად ჩაკოცნო.
_ ის ჩემი ბებიაა! გადმომიჩურჩულა ვაჩემ_ თინა ქვია.
_ გასაგებია ძალიან საყვარელია. გულწფელად გამეღიმა.
_ ჯერ სადხარ კარად რომ გაიცნობ მერენახე ამის საყვარლობა. ერთი გაიცინა და წინ წავიდა თინას ძახილით
_ უიმე ვაჩე ბები შენხარ? რამალე ჩამოსულხარ ბე ვერაფერი მოვასწარი ან არ უნდა დაგერეკა რო ასემალე მოხვიდოდი მემეგომა საღამოს მოხვიდოდი და მარტო ცომიმაქვს მზად! მომიკვდა თავი ეს ვინმოიყვანე ბები შემირცხვა ნამუსი მე აქ ვქოთქოთებ და რასიპიქრებს ეს ლამაზი არიტყვის ეე რა წუნკალა ქალიოა? ვინარის ბები?
_ კარგი თინა დამშვიდდი არაფერსაც არიფიქრებს.
_ ვინაა ბიჭო შენითინა? ამლაწირაკს დამიხედეთ როგორ წაუგდია ენა არადა თითქოს გუშინ ერარმირეკავდა ხაჭაპური დამიცხე ბებიკოო?
_ გეყო ბე ეხლა გაგაცნობ ეს ანამარიაა ჩემი საცლოლე. ანამარია მოდი აქ! იქვევიდექი და ამ სცენას ვუყურებდი ღიმილით სანამ ვაჩეს დაძახებამ არ გამომაფხიზლა_ ანამარი ეს ჩემი ბებიაა თინა, აბა თინიკო მოგწონს სარძლო? ახლა ბებიამისს გახედა
_ ვაიმე ბებიკო რა ანგელოზივით გოგოა რააქ ამას ჩემი დასაწუნი?!
_ აი ცოტა ფუტკუნა კია და. რაო ამან ახლა მე რამიწოდაო მეცვიცი მოდელისტანი როარმაქვს მაგრამ ასე ხაზგასმა საჭიროა მიბრთხილდი ბატონო ვაჩე აი სად დაგერხა!
_ რასამბობ ბიჭო შენ აბა გადასაჩეხი და პოლიჯოხი რძალი რათმინდა ქალი ცოტა ხელშიმოსახვედრი არარის რადგინდა ისე გათხოვებ ახალიპოლიჯოხიმაქდა იმაზე იქორწინე! გაუწყრა ბებია თან რასაყვარელია ვაიმე შევჭამ.
_ ვაიმე მომიკვდა თავი რაფერ გამოვჩერჩეტდი ეს გოგო გარეთრო ავაყუდე ესაა ჩემი მასპინძლობა შემოდი შვილო შიგნით ახლავე ყველაპერი იქნება, ალბათ დაიღალე და დასვენებაგინდა წამოდი ჯერ ოთახს გაგიმზადებ და მოისვენე!
_ არა ქალბატონო თინა როგორ გეკადრებათ საერთოდ არვარ დაღლილი წავალ ვაჩეს დავეხმარები და მერე თუ შეიძლება თქვენც მოგეშველებით რამეში! სწრაფად ვიუარე რაწესია ამხელა ქალი მომემსახუროს.
_ როგორც შენ გირჩევნია ბებიკო მარა არმოგერიდოს არაფრის ეს უკვე შენო სახლიცაა და კიდე ქალბატონო თინა მეორეთ არ დამიძახო ან თინა ან ბებია დამიძახე საყვარელო კაი?
_ კარგით. ასეთი დადებითი ქალი და ალალი ცხოვრებაში პირველად ვანხე ყოველმხრივ მასთან საუბარი სიხარულით და დადებითი ემოციებით მავსებს._ ვაჩეეეე!
_ რაარის აქვარ რაგაყვირებს?
_ არაფერი უბრალოდ ვერ დაგინახე და, ისა დასახმარებლად მოვედი მომეცი მაგჩანთებს მე წავიღებ.
_ კაიერთი ცოტა მძიმე ხომარარის?
_ მერე რა მძიმეროა აბა მარტოხოარზიდავ ცოდოხარ!
_ მოდი შენ სურსათის ეს ორიპარკი წაიღე დანარჩენს მე წამოვიღებ!
_ კაი მომეცი. ორი პარკი მომცა თვითონკიდე იმდენირამე მოქონდა ვეხვეწე ვემუდარე მაგრამ გოგოხარო მძიმე არშეილებაო და არაფერი მაზიდინა ოთახიც ვნახეთ სათითაო ოთახი გვქონდა რადგან აქ სანამ არ დავქორწინდებით არშეიძლება ერთად ძილი, ძალიანაც კარგი. დავბინავდით და დამზარეულოდან ისეთი სუნი ამოდიოდა ვეღარ გავძელი და ჩასვლა დავაპირე კარი გამოვაღე თუარა მაშინვე ვაჩეს კარიც გაიღო, ნუ ის დამავიწყდა მოპირდაპირე ოთახებში ვცხოვრობთ.
_ შენც სუნი იგრძენი და დაბლა მიდიოდი ხო? მკითხა ღიმილით.
- აუ კი ეს რასუნიდგას განვუტევებ სულს წამი რა მალე?
- მსუნაგო!
- რასამბობ შენ დაბლაარ მიილტვი რა?
- კაი ხო დავზავდეთ სანამ შევჭამთ მაინც!
- კაი წამო, უი ხო ვინაა ბიჭო შენი მსუქანი ჰა რაო რასეუბნეოდი თინას? და ფერდში მჭარედ ვუჩქმიტე - დაგიჭერ და ისედაგასიებ პატრონივერგიცნობს მოდიაქ! ესვუთხარი თუარა უნდა გამეწია ჩასარტყმელად რომ ყვირილით გაიქცა დაბლა.
- თინაააააა მიშველე შვილიშვილს გიკლავენნნნ,,, ააააა არმომეკარი თორე აგხანჯლავ
- მეცსვანივარ ამიტომ ახანჯვლით ნუ იმუქრები ქათამო ჯერ დაგიჭირო, მოდიაქ! ნუგარბიხარრრ
- ააააააა თინა მიშველე რაა
- რამოგივიდათ რახდება? გაგიჟებული გამოვარდა ქალი და ვაჩემაც ისარგებლა და თინას ზურგს ამოეფარა.
- რახდება თინადა შვილიშვილს გიკლავს! ქაქანით ამოილაპარაკა და თითი ჩემკენ გამოიშვირა ცოტა კი მომერიდა თინასი მაგრამ მაინც უნდაჩამერტყა.
- რახდება რატო ბე ჰა?
- რატოდა შენროგითხარი ფუმფულააცოთატქო აბაროტს მიღებს?
- მერედა არხარ ბებია ღირსი? შეიცხადა ქალმა.
- შენც თინა? შენს ერთადერთ და საამაყო და განსაკუთრებულ შვილიშვილს წირავ? უვებ მოისაწყლა თავი.
- შე აფერისტო შენიძმა თხამ მოჭრა ერთადერთი როდისხარ საძაგელი ბიჭი!
- მეხო ერთივარ კაცო აბა სადგყავს ჩემნაირი სათნო და საამაყო შვილიშვილი?
- საამაყო კიარა და ნარცისიხარ შენ. წამოდით ეხლა თორე ხაჭაპური გაცივდა!
- მხოლპდ ხაჭაპურისგამო გიზავდები! წარბი ავუქაჩე.
- არა რა მარის უნდა დავურეკო!
- რატო რაგინდა იმათგან? ვკითხე და ხაჭაპურის ნაჭერი მადიანად ჩავკბიჩე.
- ის კაბა ერთო 3 ზომით დიდი უნდაწამოიღონ თორე ახლა რაზომაც გჭირდება ისეჭამ მაგ ხაჭაპურს ეჭვიმაქვს ვეღარჩაეტევი! გადაიკისკისა და თვითონაც დაიწყო ხაჭაპურისჭამა არა ეს ხაჭაპური ასეთი გემრიელიროარიყოს კი დავანებებდი თავს და აღრ შევჭამდი მაგრამ ვერვეშვები და ჰა ის კიმეწყინა რაღაცნაირად ანუ ძაან მსუქანივარ?!
- ისე როიცოდე სანამ გავთხოვდები მანამ არმინდა დაქვრივება და მაინც გაითვალისწინე!
- მემუქრები?
- არა საყვარელო გაბრთხილებ!
- თინა გესმის თუ რამე მომივა იცოდე ამან მიყო ამან.
- აქამდეროარგიყო მე ეგმიკვირს!
- შენც თინა?
- რა შენც რა შენც გაჩუმდიდა დააცადე ამბავშვს ჭამა. თინას დაცაცხების შემდეგ ხმა აღარცერთს ამოგვიღია ჩემო ნოყიერი ნაჭერი ჩავამთავრე თინა კი მეხვეწა ამას რა ყურსუგდებო ჭამეო მაგრამ მეტს ვეღარ ვქაჩავდი თინას ალაგებაში დავეხმარე და ბოდიშის მოხდით ჩემს ოთახში ავედი. არმეძინებოდა მაგრამ ვგრძმობდი შეტევა მეწყებოდა და ეს მათ თვალწინ ვერ მოხდებოდა დღეს დამავიწყდა წამლის მიღება ისე გავერთე შეიძლებოდა არც დამწყებოდა ეს შეტევა მაგრამ როგორც ჩანს ვაჩეს სიტყვებმა ზედმეტად იმოქმედეს ჩემზე, წამალი აკანკალებული ხელით დავლიე და ლოგინზე მოვიკუნტე,
- ოღონდ ეს არა და დღეს არა გთხოვ!