თავი 6


- ანამარია ანამარია რაგჭირს გაიღვიძე! სადღაც შორიდან მესმოდა ხმა. გაყოლა მინდოდა მაგრამ ვერ მივყვებოდი! გაღვიძება მინდოდა მაგრამ ვერ ვიღვიძებდი! ვინ მეძახდა გაგება მინდოდა მაგრამ ვერ ვიგებდი! არვიცი რამდენხანს ვიყავი უგონოდ მაგრამ უკვე სიმსუბუქეს ვგრძნობდი რომელიც ნელნელა მძიმდებოდა და ეს საშინლად არ მომწონდა, და აი ახლა ეს სიმძიმე კიდევუფრო დამძიმდა და წამწამების ერთმანეთისგან დაშორებაც შევძელი.
- ანამარი კარგადხარ ძლივს მოხვედი გონს რა დაგემართა?მომესმა ვაჩეს შეშინებული ხმა და არა მაინც მოხდა რისიც მეშინოდა ის.
- კარგადვარ უბრალოდ დავიღალე და გავითიშე საშიში არაფერია არ ინერვიულო! ჩამწყდარი ხმით მივმართე.
- რა არ ვინერვიულო მეკაიფები გოგო რამის 10 წუთია გაღვიძებ და ვერ გაგაღვიძე იცი მაინც როგორ სუნთქავდი კინაღამ შევიშალე რამოგივიდა რატო გაითიშე თუ რავიციო რაქვია ადექი ჩაიცვი სავაადმყოფოში მივდივართ ანდაც რაჩაცმ გინდა წამო. ხმაც არამომაღებინა ისე ამიტაცა ხელში.
- არა ვაჩე! ვაჩეთქო დამსვი კარგადვარ უბრალოდ ატმოსფერო შევიცვალე და ბუნებრივია სანერვიულო არაფერია!
- მართლა?
- კი მართლა!
- არ მომატყუო! იცოდე თუ თავს შეუძლოდ იგრძნობ გამაგებინე!
- კარგი გეტყვი მაგრამ არაფერია სანერვიულო!
- კაი მჯერა! მიიწი ეხლა მეც მეძინება!
- რა? აქ რაგინდა შენოთახში შედი!
- ჩემოთახში ჩემიძმაა გენაცვალე თანაც ასეთ დროს მაინც არდაგტოვებ მარტო!
- შენძმას აქ რაუნდა?
- სანამ გეძინა მანამ ჩამოვიდნენ და სხვა ოთახი აღაეაა ამსახში და იქ დაიძინა მე აქ გამომაგდეს და კიდეკაი მოვედი!
- რა სხვაოთახი არაა გარეკე ამ სახსი კიდე 2 ოთახია თავისუფალი!
- ნიჭიერო იქ ჩემი მეჯვარე შევიდა ერთში მეორეში ჩემიორიძმაკაცი!
- მერე მეჯვარეს მიუგორდი შენც რაღა მე შემომეკედლე?!
- მაგასთან ჩემიმტერი დაწვეს! თქვა და უცერემონიოდ აწია საბანი და შემოწვა ჩემს ლოგინში._ ტყუილად ფართხაკებ არგავალ და არც ძირს დავწვები ცივა რამოხდა მერე თუ შენთან დავიძინებ კიარ ვიკბინები ტო!
- კაი ამერთხელ დაიძინე მაგრამ ხვალიდან გადახვალ იცოდე ან მისაღებში დაიძინე!
- კი აბა ეგღამაკლია ხალხი ვალაპარაკო ვაჩეს ცოლი აჩმორებს და ოთახიდან აპანღურებსო!ირონიულად ჩაიცინა და კომფორტულად მოეწუო.
- ჯერ ერთი ცოლი კი არა საცოლე და მეორეც გინდაც არგახვიდე ლოგინიხოარგიჭერს აა?
- არა პირიქით მეკომფურტულება!
- აუუუ ვაჩე!
- ნუბუზღუნებ დაიძინე!
- ჰუჰ დაიძინე კაია ამ მოცუცქნულ ლოგინში ამხელა სიმპატიური ახმახი გეწვეს თან ტკიპივით მოკრული თან რა სიმპატიურია ეს ვირიშვილი. როგორგინდა დაიძინო?!
- ანამარ?
- რაარის?
- გეხვეწები ნიპართხალებ რა მართლა მეძინება, გთხოვ ნუ იძაბები პატარავ კაი?
- კაი ბოდიში დაიძინე, ტკბილიძილი. ისეთი ხმითმელაპარაკა მართლა შემეცოდა ბეჭებიდან მომეკრო თავი კისერში ჩამიყო და ჩაიბურდღუნა მადლობაო და დაიძინა. გაგიკვირდებათ და იმდენად მესიამოვნა მისი ეს ჟესტი არც გამიპროტესტებია პირიქით კარგად მოვთავსდი მის მკლავებში და მეც მალევე ჩამეძინა. დილითკი კვლავ ერთმანეთზე ჩახუტებულებს გაგვეღვიძა, თითქოს ჩვენშორის უხერხულობაც გამქრალიყო და დაძაბულობაც.
- დილამშვიდობის პატარავ. საყვარლად გამიღიმად ამდენიხნის შემდეგ შევნიშნე რომ ლოყებზე სიცილისგროს ფსოები უჩნდება.
- დილამსვიდობის. მეც დავუღიმე
- შენცგრძნობ?
- აუ კი და მგონი დროა!
- რისიდრო რადრო?? დაიბნა ვერმიხვდა რას ვეუბნეოდი
- შენ რაც მითხარი იმის!
- აუუ წესიერად ამიხსენი!
- გოგოებს გადავურეკო კაბა 3 ზომით დიდი წამოიღონ. და გამეკრიჭე.
- მაიმუნი კიდემევარ? მეთქი რადროათქო. თვითონაც გაეცინა
- აუუუ ნახე პროსტა რასუნია იმენა ჩასაყლაპი ბებოგყავს რა.
- ადემერე ჩავყლაპოთ! გამიღიმა
- რავი თუ ხელს გადაწევ ავდგები! ჩემხე შემოხვეულ ხელზე ვანიშნე.
- უი ბოდიში.
- არაუშავს ჩავიცვამ და ჩავიდეთ ხო წადი გამოიცვალე შენც.
- სადუნდა გამოვიცვალო ტანსაცმელი აქმაქ შევბრუმდები და გა,ოიცვალე მერე მევიზავ კაი?
- კაი. უკვე მივეჩვიე ესეთ რაღაცეებს და დიდად აღარც ვაპროტესტებ მალევე გამოვიცვალეთ ორივემ და ქვემოთ ჩავქანდით სადაც 2 ახალგაზრდაბიჭი შვენკებ ზურგშექცევით იჯდნენ და ბებოს რაღაცას სიცილით უყვებოდნენ.
- მოდი გაგაცნობ. მითხრა დუჩემ და ხელიჩამკიდა დი სამზარეულოს დახლთან მიმიყვანა. _ ბიჭებო. შესძახა მჭექარედ
- რაგაყვირებს შეცემა. შეუღრინა ერთერთმა
- ოე წესიერად. წარბი აუწია ვაჩემ და თავით ჩემზე ანიშნა
- უი ბოდიში ვერ დაგინახეთ. თავი უხერხულად მოიქექა და გამიღიმა.
- არაუშავს. მეც გავუღიმე
- ანამარია გაიცანი ეს გიორგი ვილბანია ჩემი ბავშვობის მეგობარი და ძმადნაფიცი, ესკი ლუკა ჯიბუტია ჩემი ბუნჩულა ძმამ ხოლო ეს ბიჭებო გაიცანით ჩემი საცოლე ანამარია ყიფიანია. წარუდგიან ჩვეულებრივად სასიამოვნოათი და ხელის ჩამორთმევით შემოვიფარგლეთ არდავმალავ და ორივე საკმაოდ სიმპატიურები იყვნენ.
- ის ბედოვლათი სადაა? იკითხა ვაჩემ.
- რავი სძინავს კი გავაღვიძეთ მარა შეიბრუნა ალბათ მალე გამოვა!
- ვისკითხულობ? გადავუჩურჩულე ვაჩეს.
- ჩემს მეჯვარეს! გადმომილაპარაკა
- მერე სამზარეულოში ბებიას მისახმარებლად შევედი ცოტახანი რაღაცეებს ვეჭორავებოდი თან მემომ მითხრა მე ხაჭაპურებს დავაცხობო და შენ რაცგინდაო ის გააკეთეო. მეც მივადექი ჩემიდა ვაჩეს ნაყიდ პროდუქტს რომელიც ძირითადად მე ავარჩიე და სალათების კეთება დავიწყე რამოდენიმე თევზიც და ღორისხორციც დავასტეიკე სერვირებაც გავუკეთე და ნახევარსაათში ვიღაცის ნამძინარევი ხმაც გაისმა.
- აუ მევიყო კი ამსახში ისთი არომატული სუნიდგა სანამ გავიღვიძე სული განვუტიე რაუნდა მაჭამოთ? სამზარეულოს დახლთან შემოსკუპდა მაღალი სილუეტი ჩემი მიტრიალება და რაღაცის სათქმელად დაღებული პირი ორივეს გაგვიშტერდა.
- შენ? ისა! მე? ამის? და შენა ამის ჰა? ჰო!დაბნეულმა დაიწყო ბლიყუნი
- შენა? ისა! მე? ამის? და შენა ამის ჰა? ჰო! კიარა ამაში მცვლიდი შე უნამუსო?!
- რაგჭირთ ხალხო? აშკარად დაბნეული გვიყურებდა ყველა


ერთი კვირით ადრე;
- ალო?
- მაქს მევარ ანამარია! ჩავყვირე ტელეფონში.
- ვაუ ეს ვისიხმამესმის როგორხარ მარი?
- კარგად! რასშვრები როგორმიგდის საქმეები საითხარ?
- რავი გოგო ისევ ისე რა, საფრანგეთშივარ ისევ ერთიბრძოლაღადამჩა და ჩამოვალ!
- აუ რაკაია რაუნდაგთხოვო?
- აბა გისმენ ალქაჯო!
- ალქაჯი თავიგაბია მაგრამ ეხლა მაგისდრო არაა
- ოჰო აბა ამოღერღე!
- რახდება და ორკვირაში ვთხოვდები!
- რასშვრები?
- ვთხოვდები ვთხოვდები!
- პონტიარაა მეკაიპები?
- არა რას მაიმუნობ ეხლა ხოდა ხო ჩამოხვალ სვანეთშიმაქ ჯვრისწერადა მინდარომ აქიყო ხოიცი ძმა არმყავს მარტო შენ და მამა მყავხართ გევედრები ჩამი რა! მართლა არვიხი რადონეზე ვთხოვე ახლა ის მჭირდება გვერდით ყველაზე მეტად!
- აუ ანამარი ჩემოპატარაარვიცი რაგითხრა რა რაწყალში გადავხტე?!
- რახდება?
- რადა ორკვირაში მეც სვანეთში ვარ ქორწილში წასასვლელი და თან მეჯვარევარ უარსაც ვეღარ ვეტყვი უკვე დავთანხმდი!
- აუუ მაქს. სადაციყო ვიტირებდი.
- აუ არიტირო რა გპირდები სანამ ჯვარსდაიწერ დილით მოვლ და გნახავ მეორედღესაც მივალდა მესამესაც თუგინდა მერე თაბლობისთვეშიც წამიგყვები!
- მართლა?
- ხო აბა ხოიცი არა როგორმიყვარხარ?!
- ვიცი!
- ხოდა ძაანაც კაი.
ცოტახანს კიდევ ვილაპარაკეთ მართალია ძალიან მწყინდა რომ ვერ იქნებოდა ჩემთან მაგრამ რაღას ვიზავდი დაგრუზვით.




ახლანდელი დრო;
- _ და საიდან იცნობთ ერთმანეთს? დაინტერესდნენ ბიჭები
- მოვყვე?
- არცკი გაბედო!
- რაიყო მაქს ძმაკაცებს ამას უმალავ ჰა?
- მოიცა ამან იცის ის რაც მევიცი და ცოლად მაინც მოყავხარ?
- კიბატონო!
- აუფ ძმებო ესენირო იჩხუბებენ აი მანდ დაიქცა ქვეყანა! დაიცინა და სამივე გაშტერებულ ბიჭს გახედა.
- მოყევი ეხლა ჰა! მთხოვა ვაჩემ
- ესეიგი შარშან საფრანგეთში ვისვენებდი მამაჩემთან ერთად ხოდა ერთ დღესაც მამაჩემს საქმიანი შეხვედრა ქონდა და სასტუმროდან უწევდა გასვლა მეც მეტი რამინდოდა მომწყინდა სახში მარტოს და გადავწყვიტე გამესეირნა მეცარვიცი იმ მიყრუებულ ადგილას როგორ აღმოვჩნდი მაგრამ ფაქტია აღმოვჩნდი ხოდა დავინახე დაახლოებით ათ კავს გაფენილი ყავდათ მაქსი და სცემდნენ ხოდა გვერდი ვერ ავუარე მივედიდა ცოტა დავეხმარე მაქსს. მაგისმერე როიტყვიან ერთმანეთის არაბიოლოგიური დაძმავართ რა!
- კი ცოტა დამეხმარა სამს ფეხიქონდა მოტეხილი ორს თავი ერთს ცხვირი დანარჩენს რავი არ უჩივლიათ და ალბათ გადარჩნენ.
- ვაჰაჰაჰა მოიცა გოგოს დასაცავიგახდი ბიჭო. სამივე გადაყირავდა სიცილით
- იმ ზორბებს ნასვამი გაეფინედა გოგოკიარა მამაზეციერი ვერ გამოგგლეჯდა.
- კი აბა რა გოგომ დაასახიჩრადა მე ვერმოვიშორებდი ხო? აკაკანდაგიორგი!
- ეჰ რატოარიცნობთ ჩემგოგოს მერე მაგას არიტყოდით, შენკიდე არუნდა ჩამეხუტო ეგრევე გაცვლაში რო მადანაშაულებ?? მეც არდავაყოვნე და მალე კისერზე ვეკონწიალებოდი.
- იცით რავერგავიგე? ხმა ამოიღო აქამდე ჩუმადმდგარმა ვაჩემ. _ რაიცოდი რომ ქართველი იყო?
- საქმეც მაგაშია რომ არიცოდა და ყოვერ ნახევარწუთში ღიმილით მაგინებდა! აქკი ყველა აყირავდაა
- მოიცა რასშვრებოდა? ჩაეძია ლუკა.
- ხო რაიყო თანმიმათრევდა შემომხედავდა გაიღიმებდა და ჯერ წყევლით დაიწყო; შენ არაგიდგა გვერდები და მერე მეო რაჯანდაბათ გამოვდიოდი იმ სასტუმროდანო; ეს ვისგადავეკიდე ეხლა მიწაშირო ჩავმარხო ვითომ ყავს ვინმეო?; შენ მოგიტყდა კაკლისტოტი ჩემი ცოდვისთვისო; რამსიმძიმეა ეს კარმორტყმულიო; მერე იმათ გადაწვდა იმათი კარგის ტ*ა*ი მივ*ან ეს როგორ გაიმეტესო ჭირი ეძგეროთო; და რავი მერე მეგადმომწვდა ისევ და სასტუმრომდეც ძლივს მიმათრია კიდე ერთი ნომერი აიღო და მერე ისევ კინება წყევლა კრულვით დამიმუშავა ჭრილობეი მერე უკვე ძაან რო გაუტია და ჯიშსაც შეეხო
- გეყოს ეხლა ქართველივარ და მესმის! შევუღრინე
- შენც დიდივინმეარმყავდე რა! ეგრევე მომათხლიშა როგაიაზრა რავუთხარი და რამითხრა შემომხედა გადაიხარხარა და სიფათში არ მლეწა რადავაშავეთქო და ჯერ პრობლემაში როგამხვიე იმიტოო და მეორეც აქამდერო არმითხარი და თავიმაგინებინეო;



კი ყველა გადაფიჩინავებული იცინოდა მაგრამ მე სად დავმალულიყავი აღარ ვიცოდი!
- ხალხო აზრზეხარ რარძალი გვეყოლება რაზბორკაზე რორამე წამოხვალ? გამომხედა გიორგიმ
- რაზბორკრბი მაგისსაქმე არაა ბრატ კრივსაწვება!
- აი ეს მესმის ვოვ. არგინდა ვისპარინგოთ?
- კი რატომაც არა?
- კაი შუადღით ეზოსუკან გინდა დაგინდობ და არ დაგალირჯებ?
- ჰუჰ კაი ვინ ვის დაინდობს ვნახავთ.
- ამასუყურე რა გოგო იცი ვინვარ საერთოდ?
- და შენ იცი?
- ამბიციაც მესმის?
- კაით გეყოთ ახლა არდახოცოთ ერთმანეთი წამო ვჭქმით. ყველა ავიშალეთ და წავედით ნუ მაქსს უკვე ვიცნობდი ლუკას და გიოსთანაც მალე ვიპოვე საერთო ენა და ბევრი სახალისოისტორიაც მივისმინე თამროსგან ბიჭებზე ვაჩეც ბიჭებთან სულ სხვანაირი იყო ჩემს გოგოებს იმდენი ვეჩიჩინე საღამოს აქ იქნებიან და საღამოს გეგმებსაც ვსახავდით და სუადთით სპარინგისაც.