-მამა შენგან არ მოველოდი ამას ხომ იცი რომ დედა გაგიჟდება და გადირევა
- როგორმე დამშვიდდება თანაც არ მგონია რამე გაიგოს
- იმედია ვერ გაიგებს.

- იცოდე ელენეს შეეშვები თორემ....
- თორემ რა? რას მიზამ?
- შეეშვები თორემ ინანებ მართლა ინანებ იმასაც რომ საერთოდ იცნობ მას.
- ნუთუ? და რომ არ დავანებო?
- არ მინდა შენნაირებთან ჩხუბი, ამიტომ უბრალოდ წადი
- და მე როგორი ვარ?
- ჯერ ბავშვი ხარ
- ელენე არ იყო ბავშვი რომ შეგიყვარდა? ან საკითხავია შეგიყვარდა თუ ერთობი- ამ სიტყვებზე ნოას გადაეკეტა და მთელი ძალით დაარტყა მუშტი სახეში. საბა ძირს დავარდა. ნოამ რამდენჯერმე კიდევ დაარტყა და წამოდგა
- ეს მცირედია და თუ ჩემს ნათქვამს არ გაითვალისწინებ ეს სანატრელი გაგიხდება იცოდე
როცა ნოა მიბრუნდა წამოდგა და ნოს დაარტყა, მაგრამ თითქოს ვერაფერი იგრძნო შემოტრიალდა და კიდევ რამდენჯერმე დაარტყა ისევ ძირს დააგდო და თვითონ დარბაზში დაბრუნდა. ელენემ რომ დაინახა ძლივს ამოისუნთქა გაუხარდა ერთი ნაკაწრიც რომ არ ჰქონდა.
ნოამ თავი დაუქნია დათოს იმის ნიშნად რომ ყველაფერი კარგდ იყო და ელენსკენ წავიდა.
- კარგად ხარ?
- მშვენივრად
- რაზე ისაუბრეთ? იჩხუბეთ?
- უბრალოდ დაივიწყე.
- ხომიცი ცნობისმოყვარე ვარ.
- მაშინ საღამოს მოგიყვები ტელეფონით
- კარგი სერ
- ვიცეკვოთ მის?
- დიახ მისტერ
1 საათი კიდევ გაჩერდნენ და მერე დაიშალენ. ყველა წავიდა, ნოას და ელენეს ოჯახის წევრების გარდა
- ნახვამდის და მიხარია რომ გაგიცანით- უთხრა ნოამ და ხელი ჩამოართვა ჯერ ქეთოს მერე დათოს
- მეც ასევე. ნახვამდის.
- მე მანქანამდე გამოგყვები რაღაც უნდა გითხრა
- კარგი შენს პირდაპირ მყავს გაჩერებული მანქანა წავიდეთ

- აბა რაუნდა მითხრა?
- ეგ მიზეზი იყო
- ასეც ვიფიქრე
- აბა მოგეხსნა დაძაბულობა რომელსაც დედაჩემის გაცნობისას გრძნობდი?
- ვნერვიულობდი და თანაც როგორ.
- ასე თუ დაიძაბებოდი არ მეგონა
- არც მე.
ისევ შუბლზე აკოცა, მანქანაში დაჯდა ხელი დაუქნია და წავიდა.
ელენე და მისი მშობლებიც დაბრუნდნენ. მივიდნენ თუ არა თავიანთ კთახებში წავიდნენ ყველა დაღლილები იყვნენ. ელენე დასაწოლად მოემზადა ლოგინში ჩაწვა და ნოას დაირეკა. როცა ყველაფერი გაიგო რაც აინტერესებდა ტკბილი ძილი უსურვა და დაიძინა.
- დილამშვიდობისა
- დილამშვიდობისა- ერთად უპასუხეს მშობლებმაც
- აუ ძალიან მშია
- საჭმელი მზადაა. შვილო ჩვენ ბათუმში უნდა წავიდეთ სამი დღით ან ორი ბიძაშენი ხვალ იკეთებს ოპერაციას
- მეც წამოვალ
- ისედაც ბევრი იქნებიან საავადმყოფოში და შენი წამოსვლა არაა საჭირო როცა კარგად გახდება მერე შეგიძლია ნახვა.
- ანუ მე აქ უნდა დავრჩე?
- სრულწლოვანი ხარ და მარტო ცხოვრებასაც უნდა მიეჩვიო შვილო- უთხრა დათომ.
- ანუ სამი დღე?
- დღეს 2 საათში წავალთ ხვალ ოპერაციას გაიკეთებს ზეგ ვინახულებთ და მეოთხე დღეს უკვე სახლში ვიქნებით.
- მე არ მეშინია მარტო სახლში დარჩენის, მაგრამ ნინას დავტოვებ მაინც. რთული ოპერაციაა
- არა რთული არ არის თვალის ოპერაციაა, მაგრამ გვინდა რომ მის გვერდით ვიყოთ
- ჩემს მაგივრად აკოცეთ ყველას
- აუცილებლად.
2 საათში მართლაც წავიდნენ ისინი და ჩვენი ელენე მარტო დარჩა სახლში.
- ღმერთო იმედია კარგად ჩაივლის ოპერაცია და იმედია მართლა უბრალო ოპერაციაა და მე არ მატყუებენ.
სახლი მიალაგა და ნოას დაურეკა.
- როგორ ხარ?
- კარგად შენ?
- მეც არამიშავს?
- ელე მართლა კრგად ხარ?
- მამაჩემის ძმა ხვალ თვალის ოპერაციას იკეთებს და მასზე ვნერვიულობ ცოტას მშობლები წავიდნენ უკვე ბათუმში და სამი დღე არ დაბრუნდებიან.
- ყველაფერი კარგად იქნება საყვარელო გინდა მოვიდე?
- კი მინდა.
- დამელოდე მაშინ ნახევარ საათში შენთან ვიქნები რამე წამოგიღო?
- არა არ მინდა არაფერი
- მე შევარჩევრამეს ისევ
-გელოდები
20 წუთი არც იქნებოდა გასული კარზე ზარის ხმა რომ გაიგონა და გაუკვირდა ასე სწრაფად რომ მოვიდა ნოა. კარებისკენ წავიდა გააღო და ნოას მაგგივრად საბა შერჩა ხელებში.
- რა გინდა?
- რა აქვს მას ისეთი რაც მე არ მაქვს?
- ყველაფერი
- მაინც
- გოთხარი ყველაფერი თქო. მიკვირს საერთოდ როგორ მომწონდი. შენ რა მთვრალი ხარ?
- რატომ ახლა რომ აღარ მოგწონვარ ჩემში დადებითს ვეღარაფერს ხედავ ხომ?
-შეიძლება გაქვს დადებითიც მაგრამ მე აღარ მინდა უკვე მისი დანახვა და შენი დანახვაც აღარ მინდა წადი მალე ნოა მოვა და არ მინდა ისევ ჩხუბი მოხდეს- კარის დახურვას აპირებდა საბამ რომ ხელი მიარტყა კარს და სახლში შევიდა
- რას აკეთებ ახლავეგაეთრიე. მშობლებმა თუ დაგინახეს...- შეეცადა მოეტყუებინა, რადგან რამით გაეგდო სახლიდან მაგრამ ამაო აღმოჩნდა
- შენი მშობლები სადღაც წავიდნენ ვერ მომატყუებ
- მთვრალი ხარ და ახლავეგაეთრიე ჩემი სახლიდან სანამ ნოა მოსულა და კიდევ გაულამაზებიხარ
- რას გრძნობს ნოა როცა გეხება და შენი თმის სურნელს შეიგრძნობს- ელენესკენ მიიწევდა და მის თმას შეეხო, მაგრამ სწრაფად მოაშორებინა ხელი და უკან გაიწია
- გაეთრიე მეთქი
- 3 თვე მასთან ერთად იყავი დავიჯერო ერთხელაც არ წოლილხარ მასთან?
- რაებს ბოდავ იცოდე განანებ მაგ სიტყვებს
- კარგი რა ვერ მომატყუებ. მეც მინდა დავაგემოვნო ის რითიც ის ტკბებოდა.
- არც კი გაბედო
ელენესკენ წავიდა ისევ. ის გაიქცა და ოთახში ჩაიკეტა, მაგრამ კარები შეამტვრია და ისევ მისკენ მიიწევდა.
- რატომ გამირბიხარ პატარავ?
- წადი გთხოვ ნასვამი ხარ?- უკვე მუდარაზე იყო გადასული და კედელს იყო მიყრდნობილი
- და რომ არ წავიდე? მეც მინდა შენი გემოს გასინჯვა
-არ მომეკარო- ტუმბოზე დადებული ჭიქა ესროლა, მაგრამ შეშინებულმა ააცილა
- არ არის საჭირო ასეთი სიჯიუტე- მივიდა კარები გადამეტა და გასაღები ოთახში საწოლის ქვეშ მოისროლა.
- რას აკეთებ? მალე მოვა ნოა და გირჩევ წახვიდე არაფერს ვეტყვი გპირდები
- ფეხებზე ის იდიოტი.- ელენესთან მივიდა თმა გადაუწია და ყელში უნდა ეკოცნა, მაგრამ ფეხი დაარტყა მუცელში და საწოლთან მიირბინა რომ გასაღები მოეძებნა, მაგრამ ძალით ააყენა და საწოლზე დააგდო, ხელები დაუკავა და ყელში კოცნა დაუწყო. ელენე უკვე ტიროდა ასეთი უძლური არასდროს ყოფილა. არ ნებდებოდა, ფეხი ამოარტყა, მაგრამ საპასუხოდ მხოლოდ ტკივილი იგრძნო ხელებზე რომ უჭერდა და კოცნას არ ეშვებოდა
- გამიშვი გთხოვ გემუდარები
- მომწონს წინააღმდეგობას რომ მიწევ
- საბა გთხოვ ცოტათი თუ მაინც გიყვარვარ გამიშვი
- ჩუმად იყავი კარგი?
მერე ელენეს ხელები ერთად დაიჭირა ერთი ხელით და ცალი ხელით მაისურს დასწვდა და შემოახია. იმხელა ხელები ჰქონდა ცალი ხელით თავისუფლად იჭერდა ელენეს ორივე ხელს. მთელი ტანისამოსი შემოაცალა. ელენეს ძალა გამოეცალა და ცრემელების გემოს გრძნობდა მარტო. სხვა ყველა შეგრძნება თითქოს დაკარგა. ბოლო იმედი რჩებოდა მხოლოდ რომ ნოა მივიდოდა და გადაარჩენდა მისი ნოა, ისევ მისი ნოა
და ეს იმედიც დაკარგა როცა სრულიად დაეუფლა მის სხეულს ის პირუტყვი. ხმას ვეღარ იღებდა უკვე მხოლოდ ცრემლები სდიოდა და ახლა ნატრობდა რომ ნოა არ მოსულიყო და არ ენახა როგორ აუპატიურებდა მის საყვარელ ქალს ეს პირუტყვი. დაამთავრა თუ არა ადგა ჩაიცვა, მერე ისევ აუტანლად აკოცა ყელში, მისი ტუჩების კვალი დაუტოვა და უთხრა
- მეგონა მასთან იწექი, მაგრამ გამიხარდა პირველი მამაკაცი რომ მე აღმოვჩნდი შენთვის. კარგი იყავი საყვარელო. ელენე ისევ საწოლზე იწვა და არ ინძრეოდა. რეაქცია არაფერზე ჰქონდა. მხოლოდ იმით მიხვდებოდა ადამიანი რომ ცოცხალია, რომ სუნთქავდა და თვალები ღია ჰქონდა. ის არამზადა წავიდა ეზოში ნოა შეხვდა, ხელში პარკი ეჭირა რაღაცეები ეყიდა ელენესთვის. ძირს დააწყო ყველაფერი და საბას მიუტრიალდა
- შენ აქ რაგინდა? ხომ გიხარი ელენეს არ მიეკარო მეთქი ჰა თუ გინდა კიდევ შეგალამაზო?
- მისთვის არაფერი დამიშავებია. კარგად არის . ასე ლარგად არასდროს ყოფილა
- რეებს ბოდავ შე ნაბ****რო
- გითხარი კარგადაა მეთქი თუ არ გჯერა შენი თვალით ნახე
- ნასვამი რომ არ იყო შემომაკვდებოდი, მაგრამ ხვალ არაფერი გემახსოვრება და ასე არ მაწყობს. ხვალ მოგხედავ შენ. ახლა კი დაახვიე აქედან. ის წავიდა ნოამ კი აიღო პარკი და სახლში შევიდა კარები ღია იყო საბას ღია დაეტოვებინა.
- ელე მოვედი სახლში ხარ?
პასუხი რომ ვერ მიიღო დააწყო ისინი სამზარეულოში და მეორე სართულზე ავიდა
- ელე აქ ხარ? შეიძლება შემოვიდე?- კარებზე დაუკაკუნა მაგრამ ხმა რომ ისევ არავინ გასცა შეეშინდა შესვლა გადაწყვიტა. ელენემ გაიგონა თუ არა მისი ხმა კიდევ ერთხელ მოკვდა და დაიფერფლა. თითქოს ხელახლა დაიშალა ნაწილებად. ზეწარი აიფარა მხოლოდ სხეულზე ისე რომ მხოლოდ ხელი გაამოძრავა ისე რომ ვერც მიხვდა როგორ უბრალოდ არ დაუშვებდა ნოას შიშველი ენახა. ენახა ის სხეული, რომელიც ახლა ყველაზე მეტად სძულდა და ეზიზღებოდა.
შევიდა ოთახში და გაშეშდა, ჩაიკეცა და მუხლებით ძირს დაეცა. რას გრძნობდა? ვერცერთი სიტყვა ვერ გამოხატავს იმ ფრძნობას , რომელსაც ახლა ის გრძნობდა. საკუთარი თავი სძულდა რომ დააგვიანა და ვერ დაეხმარა. ეს ყველაფერი ორი წუთი გაგრძელდა, მერე ძალა მოიკრიბა და წამოდგა იცოდა რომ ახლა თუ ის გატყდებოდა ელენეს ვერ დაეხმარებოდა ახლა ის უნდა ყოფილიყო მისი საყრდენი. იცოდა რომ განადგურებულ მის საყვარელ ქალს ყველაზე სასტიკად გაუსწორდნენ და ახლა ერთდროულად სიყვარულსაც გრძნობდა მის მიმართ და სიძულვილსა და ბრაზს იმ ს მიმართ. საწოლთან მივიდა და როცა ელენეს განადგურებული სახე დაინახა ცრემლები ვერ შეიკავა. სწრაფად მოიშორა ისევ რომ მას არ შეემჩნია და თმა გადაუწია გაოფლიანებული სახიდან.
- ელე გთხოვ ხმა ამოიღე რამე მითხარი
- წადი- მხოლოდ ეს თქვა ისევ უძრავად მწოლმა.
- უნდა წამოდგე წამოდი სააბაზანოში შეგიყვან ადექი გთხოვ
- გითხარი წადი
- ეს სიზმარი იყო პატარავ მხოლოდ სიზმარი და მეტი არაფერი.
- ნეტა მართლა სიზმარი იყოს.
- სიზმარია ელე სიზმარი. მოდი წამოდგომაში დაგეხმარები- ხელი მოკიდა მკლავზე რომ წამოეყენებინა, მაგრამ ელენეს გააჟრჟოლა და ტკივილისგან სახე შეეცვალა
- ახლა უნდა ადგე და მისი ყველა შეხება მოიცილა შენი სხეულიდან გესმის ელე . იმ ნაბიჭვარს კი ჩემი ხელით მოვკლავ. უბრალოდ წამოდგომაში დაგეხმარები გთხოვ. - ისევ მოკიდა ხელი მკლავზე და წამოაყენა. ზეწარს ხელს მაგრად უჭერდა ხელს და ისე მიყავდა სააბაზანოში. როცა შეიყვანა წყალი მოუშვა და მის ქვეშ დააყენა
- მე გავალ, მაგრამ იცოდე კარებთან ვიქნები და რამე თუ დაგჭირდა ან ცუდად გახდი დამიძახე გთხოვ. შენს ხალათს აქ დავდებ რომ ადვილად მისწვდე. - გავია გარეთ და კარებთან დაჯდა უფრო სწორედ ჩაიკეცა. მუშტს საკუთარ სხეულს ურტყამდა, რომ ხმა არ გაეგონა ელენეს და ასე საკუთარ თავსაც სჯიდა. ცრემლებს ვერ აკავებდა. ხმამაღლა უნდოდა ტირილი მაგრამ ვერ ტიროდა. რას არ დათმობდა რომ სახლში თხუთმეტი წუთით ადრე მისულიყო.
ლამის დაიკაწრა მთელი სხეული იმ სიბინძურის მოცილებისას რაც მისი შეხებისას დარჩა. ყველაზე მეტჯერ ყელი დაიბანა და მთელი კისერი დაიკაწრა რომ მისი ტუჩების შეხება დაევიწყებინა. კვლავ მოიკრიბა ძალა ხალათი ჩაიცვა და გარეთ გამოვიდა მაშინვე ფეხზე წამოდგა ნოა და ფრთხილად მიუახლოვდა.
- ახლა დაგაწვენ სხვა ოთახში გამოიძინე მეკი რამეს მოგიმზადებ რომ მერე შეჭამო. ნეტავ რატომ ამბობდა ამ სიტყვებს იმის მაგივრად რომ რამე ნორმალური ეთქვა მაგრამ სხვა რამის თქმას ვერ ბედავდა. მეორე ოთახში გავიდა ელენე და საწოლზე დაწვა თუ არა მაშინვე ჩაეძინა. კარები ოდნავ ღია დატოვა და ქვემოთ ჩავიდა. ვერაფერი მოიფიქრა რა უნდა ეთქვა როცა გაიღვიძებდა თუ უბრალოდ უნდა გაჩუმებულიყო და უსიტყვოდ ყოფილიყო მის გვერდით. ვერცხი შეწვა და პურის დაჭრისას ხელიც გაიჭრა. ნეტავ ეგრძნო ტკივი როცა სისხლი სდიოდა, მაგრამ იმ ტკივილთან შედარებით რასაც ის გრძნობდა მთელს სხეულში არაფერი იყო.
ისევ მეორე სართულზე ავიდა რომ ენახა გაიღვიძა თუ არა და ის უკვე ჩაცმული დახვდა. სპორტული შარვალი ეცვა და გრძელი მაისური.
- კვერცხი შეგიწვი ხომ ჩამოხვალ?
- შენ რატომ არ წადი? ხომ გითხარი წასულიყავი
- რომც გამაგდო არ წავალ
- არ მჭირდებით არავინ შენც წადი- აეტირა ისევ
- გითხარი არ წავალ მეთქი
-გეცოდები ხომ?
- ასე არ არის
- ასეა ასე. არ მინდა აქ იმის გამო დარჩე რომ უბრალოდ გიყვარდი
- კიარ მიყვარდი მიყვარხარ
- ჰოდა მალე გაგძულდები.
- არასდროს
- არ მჭირდება შენი სიბრალი. შეგიძლია წახვიდე გაგიგებ.
- ეს მე ვერ გიგებ ახლა. ყველაზე მეტად ახლა მე გჭირდები და არსად წასვლს არ ვაპირებ.
- ხომ ხვდები რომ ჩვენ ერთად ვეღარ ვიქნებით. მე ბინძური ვარ, ჭუჭყიანი.
- ყველაზე უმწიკლო არსება ხარ ჩემთვის
- ტყუილები არ გეხერხება
- შემომხედე თვალებში და მითხარი რომ ვტყუი რატომ არ მიყურებ თვალებში? იმიტომ რომ მერე ვეღარ მეტყვი რომ წავიდე
- იმიტომ ვერ გიყურებ რომ შენი მრცხვენია გესმის.- წამით შეხედა თვალებში და ისე უთხრა ყველაფერი
- ჩემი არ უნდა გრჩხვენოდეს ელე არა.
- ახლა შენ მითხარი ვის უნდა ცოლად ისეთი გოგო ვინც უკვე იყო სხვა კაცთან
- მე. მე მინდა შენი ცოლად შერთვა და ეს შენი ნებით არ მომხდარა.
- ეს რამეს ცვლის? არა ხომ ასეა? არავის მოუნდება ჩემნაირი და ვიცი რომ არც შენ.
- იმისთვის არ მომიტაცებიხარ რომ გასაჭირში მიგატოვო. გითხარი ჩემთვის ყველაზე უმწიკლო არსებდა ხარ მეთქი და ასეცაა. შენ სუფთა ხარ და მე ასეთიც მიყვარხარ. ჩემს გულში ამით არაფერი შეცვლილა ელე რატომ არ გჯერა
- არ მინდა სიცოცხლე- ჩაიკეცა და ძურს დაჯდა. ნოაც ჩაიკეცა მის წინ, მაგრამ არ ეხებოდა.
- შენ რომ რამე მოგივიდეს გგონია მე ვიცოცხლებ?
- შენ კიდევ შეგიყვარდება სხვა, მაგრამ მე აღარავინ შემიყვარებს.
- ხომ იცი რომ შენ თუ გტკივა მეც მტკივა და სწორედ აქ ახლა ძალიან მტკივა იმის გამო რომ ჩემი არ გჯერა. და იმის გამო რომ შენ გტკივა. ჩემი ბრალია ყველაფერი ვერ დაგეხმარე ადრე ვერ მოვედი. მაღაზიაში რომ არ მევოდიალა ერთი საათი იმის გამო რომ შენთვის რამე მეყიდა მოვასწრებდი. ყველაფერი ჩემი ბრალია ელე.
- შენ რა შუაში ხარ. შენ მეგონე და კარი ისე გავაღე რომ არც გამიხედია ვინ იყო. მე ვერ გავუწიე სათანადო წინააღმდეგობა. ვეხვეწებოდი ბოლოს ვემუდარებიდი, რომ ეს არ გაეკეთებინა, მაგრამ ამაოდ. ვერასდროს დავივიწყებ როგორ მეხებოდა მისი ხელები სხეულზე და მისი ტუჩები კისერში- ისმენდა ამ ყველაფერს მის წინ დამჯდარი და თითქოს ყოველ სიტყვაზე კვდებოდა. ნაწილებად იშლებოდა და რაღაც შიგნიდან ჭამდა. ისევ სდიოდა ცრემლები თვალს არ აცილებდა მის დაკაწრულ კისერს
- მე დაგეხმარები ყველაფრის დავიწყებაში.
- არ დამავიწყდება
- მაგრამ მიეჩვევი.
- ამით ცხოვრება გამიჭირდება. მშობლები რომ არ მყავდეს აქამდე თავს მოვიკლავდი მაგრამ მათ ასე ვერ მოვექცევი ჩემს გარდა არავინ ჰყავთ. ვცადე კიდეც სააბაზანოში , მაგრამ მათ სახეებს ვხედავ როგორ სტკივათ და ვერ შევძელი. ამ შემთხვევაშიც კი უძლური აღმოვჩნდი უსუსური და სუსტი
- შენ სუსტი არ ხარ. ეს როგორ გაიფიქრე. მშობლები რომ არ გყოლოდა ესიგი მოიკლავდი თავს და მე დამტოვებდი? მე გამიმეტებდი იმ ტკივილისთვის?
- არ ვიცი არაფერი ვიცი
- ველაზე მეტად მიყვარხარ და არვიცი როდის შევძელი შენი ასე შეყვარება, მაგრამ ვიცი რომ სიკვდილის ბოლო წუთებამდე შენ მეყვარები. ეს ვიცი და არ დავუშვებ რომ შენ არ გახდე ჩემი ცოლი. ჩემთვის არაფერი შეცვლილა და არც შეიცვლება.
- ამის მერე როგორ უნდა გიყვარდე?
- მე შენი სხეული კიარა შენ მიყვარხარ. იცი ჩემი საყვარელი სიტყვები რომელია? ,, მეყვარები მანამ, სანამ მუნჯი არ ეტყვის ყრუს, თუ როგორ დაინახა ბრმამ, რომ კოჭლი გარბოდა." შეიძლება ესჩემი სიტყვები საერთოდ არ გაინტერესებს, მაგრამ არ ვაპირებ შენს დათმობას. ახლა კი წამოდი კვერცხი გაცივდებოდა. - ცრემლები შეიმშრალა და უხმოდ გაყვა უკან. უხმოდ მიირთმევდა. მაგრამ სინამდვილეში ერთუ ლუკმა ექნებოდა შეჭმული. ჩანგალს ათამაშებდა ხელში. ნოა უკვე 30 წუთზე მეტი ხანი იყო გარეთ გასული. არ იცოდა რატომ? მერე შემოვიდა და ელენეს ნაჭამი აალაგა.
- იცი ეგონა რომ... რომ შენთან მე... მე- უჭირდა სიტყვების წარმოთქმა .
- ეგონა რომ შენთან ვიწექი და მითხრა რომ მასაც უნდოდა იმის დაგემოვნება რითიც თითქოსდა შენ ტკბებოდი. ეს ყველაფერი ამაზრზენია.
- მე მას მოვკლავ
- არაფერსაც არ იზამ. მე თვითონ გავუსწორდები
- ამ შემთხვევაში შენ ვერ შემაჩერებ ამიტომ არც კი ეცადო
- მაშინ მეც უნდა ვიყო იქ
- არავითარ შემთხვევაში
- ან ჩემთან ერთად ან საერთოდ არა
- არ ღირს შენი იქ წამოსვლა კიდევ უნდა მოგაყენის ამან ტკივილი ეს კი....
- თუ არ ჩავხედავ კვლავ თვაებში და არ დავინახავ ნანობს თუ არა მის საქციელს ისე ახალ ცხოვრებას ვერასოდეს დავიწყებ. ისიც კი საკითხავია დავიწყწბ თუ არა საერთოდ ახალ ცხოვრენას მაგრამ ვიცი რომ ეს უნდა გავაკეთო.
- მინდა რომ კიდევ ერთხელ დაფიქრდე
- გადაწყვეტილება საბოლოოა
- და გასაჩიცრებას არ ექვემდებარება ხომ? ვფიქრობ ზუსტად აირჩიე პროფესია
- იცი ახლა უფრო მეტად მინდა ჩემს საქმიანობაში წარმატებას მივაღწიო და უსამართლობას ბოლო მოვუღო
-სიგიჟემდე მიყვარხარ ელე.- ნაღვლიანი თვალებით შეხედა ნოამ და ისე უთხრა რომ ელენეს არ შემოუხედავს. ისევ ვერ უყურებდა თვალებში
- უნდა წახვიდე ჩემგან, რადგან თუ არ წახვალ უფრო გეტკინება გული. ეს ყველაფერი რომ არად ჩათვალო და ცოლად მომიყვანო მერე რაიქნება? მე ვერცკი შევძლებ რომ ცოლობა გაგიწიო. შენს ყველა შეხებაზე ის გამახსენდება. შენს ყველა შეხებაზე სახე შემეცვლება და შენ როცა ამას შეამჩნევ გული გეტკინება. არ მგონია ვინმეს უნდოდეს მთელი ცხოვრება ტანჯვა.
- გავიქცეთ
- რა?
- ერთად გავიქცეთ შორს
- გთხივ არ გინდა
- გახსოვს როცა პოლიცია დაგვადგა თავზე შენ მითხარი რომ გავქცეულიყავით, მაგრამ მე არ დაგთანხმდი. ახლა კი მე გეუბნები რომ გავიქცეთ. დავიკიდოთ ყველასი აზრი. არ მაინტერესებს ხალხი რას იტყვის. არ მაინტერესებს შენს გარდა არავინ. უბრალოდ გადავიკრგოთ უსასრულობაში.
- ხომ იცი რომ ამას ვერ ვიზამთ ჩემი მშობლები...
- ყველაფერი იცის მამაშენმა
- რას ქვია იცის?
- ის დათანხმდა ჩვენს ქორწინებას
- შენ რა მამაჩემს დაურეკე?
- კი
- და რა უთხარი?
- ყველაფერი და თან არაფერი
- ეს როგორ გავიგო?
- შენ რომ საუზმობდი მე გარეთ ვიყავი არვიცი შეამჩნიე თუ არა სორედ მაშინ ვესაუბრე მამაშენს და დამთანხმდა
- შენ რა სულ გაგიჟდი ?
- დამშვიდდი ყველაფერს მოგიყვები
ახლა ცოტა უკან დავბრუნდეთ და მათი საუბარი მოვისმინოთ

- გისმენთ
- გამარჯობა ბატონო დათო მე ვარ ნოა
- ნოა? გაგიმარჯოს- აქედანაც კი მიხვდა რა გაოცებული ხმა ქონდა
-როგორ ხართ ? პაციენტი როგორაა?
- მადლიბა ყველანი კარგად ვართ. მას კი ცოტა გაურთულდა მდგომარეობა და ალბათ 3დღე კიდევ დავრჩებით რომ ქეთომ დაეხმაროს მის ცოლს მოვლაში და სახლის საქმეებში
- გამოჯანმრთელებას ვუსურვებ
- მადლობა შვილო გაიხარე. ელენე ხომ კარგადაა?
რამდენიმე წამი დუმილი და ამის მერე გაცემული პასუხი
- კი კარგადა. ასეც შეიძლება ითქვას?
- რას ქვია ასეც შეიძლება ითქვას? რამე მოუვიდა? იცოდე არ დამიმალო
- დამშვიდდით გთხოვთ ის კარგადააა სახლშია და საუზმობს
- ხომ არაფერს მიმალავ?
- კი
- კიიი ? რას მიმალავ
- მე იმიტომ დაგირეკეთ რომ მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს
- ჩემი ნომერი საიდან იცი?
- ელენეს ტელეფონში ვნახე
- რა საქმე გაქვს?
- ამაზე ტელეფონით არ საუბრობენ ამიტომ მისამართი მითხარით სად ხართ და ჩამოვალ და დაგელაპარაკებით
- მე თითქმის სახლთან მოვედი. სამსახურში პრობლემა შემექმნა და იძულებული ვიყავი ჩამოვსულიყავი ელენემ არაფერი იცის სიურპრიზის მოწყობა მინდოდა.
- არა სახლში ნუ მოხვალთ აქ ახლოს კაფე რომაა წითელი შესასვლელით მანდ შევხდეთ
- ძალიან მაშინებ უკვე. ის მართლა კარგადაა?
- კი კარგადაა.
- კარგი 10 წუთში იქ ვიქნები
- მეც.

- კიდევ ერთხელ გამარჯობა ბატონო დათო
- გამარჯობა
- დავსხდეთ
- სახლში მხოლოდ იმიტომ არ მოვედი რომ შენ მთხოვე, მაგრამ მართლა ვნერვიულობ- როცა დაჯდა იმწამსვე დაიწყო ლაპრაკი დათომ.
- მადლობა რომ დამიჯერეთ და მენდეთ
- რაშია საქმე
- იმით დავიწყებ რომ ელენე უსაფრთხოდაა და არაფერი ემუქრება?
- აქამდე ემუქრებოდა რამე? - ჩამჭრელ კითხვებს სვამდა დათო აშკარად
- არა- იცრუა ნოამ
- არ დავიწყებ იმის ახსნას რომ თქვენი შვილი ძალიან მიყვარს და მითუმეტეს მტკიცებას არ ვაპირებ იმიტომ რომ სიყვარულს მტკიცება არ სჭირდება- დათო უსმენდა და ხმას არ იღებდა იმის მოლოდინში რომ მთავარ სათქმელს იტყოდა.
-არ მიყვარს მიკიბულ მოკიბული საუბრები ამიტომ პირდაპი გეტყვით. ელენეს ცოლად შერთვა მინდა.
ის გაჩუმდა ერთხანს დათოც ჩუმად იყო და მერე ამოიღო ხმა
- დიდი გამბედაობაა საჭირო იმისათვის რომ 18 წლის გოგოს მამასთან მიხვიდე და მისი ხელი სთხოვო. ვიცი რომ ჩემი შვილი ძალიან გიყვარს, მაგრამ თუ გიყვარს უნდა დაელოდო. ის ჯერ პატარაა და ვერაფერს ხვდება. არ იცის იჯახის მნიშვნელობა ეს რომ გაიაზროს და გაითავისოს კიდევ უფრო უნდა გაიზარდოს. იმასაც გეტყვი რომ ბევრი არასრულწლოვანი გათხოვილა და ოჯახის მნიშვნელობაც კარგად გაუთავისებია, მაგრამ არ მგონჯა ელენე ჯერ დაგთანხმდეს ცოლობაზე.
- მისთვის ჯერ არაფერი მითქვამს ამ თემაზე
- აბა მე რატომ მითხარი. ყველაფერი ხომ მან უნდა გადაწყვიტოს
-საქმე სხვანაირადაა და მაგიტომ
- მაინც როგორაა?
- ის ახლა რთულ სიტყაციაშია. ნურაფერს მკითხავთ რადგან ვერ გიოასუხებთ. მე მისი ცოლად შერთვა დანახვის პირველივე დღიდან მინდოდა, მაგრამ არასდროს მოვიყვან ცოლად არასრულწლოვანს. ახლა კი როცა ელენეს უნდა რომ დავშორდეთ და მისგან წავიდე აუცილებლად უნდა შევირთო ცოლად რომ დავარწმუნო იმაში თუ როგორ მიყვარს ის ყველაფრის მიუხედავად. ვიცი მეტყვით რომ სიყვარულს მტკიცება არ სჭირდება, მაგრამ მას ასე რომ ვთქვათ აქვს მტკიცებულება, მაგრამ არგუმენტი არა. ახლა საჭიროა მისთვის ყველანაირი ხერხით ვეცადო რომ დავიბრუნო. თუ ის წავა ჩემგან ჩათვალეთ რომ მთელს აკვარიუმში მარტო დავრჩები უწყლოდ როგორც თევზი. მისი საყრდენი ახლა მე უნდა ვიყო. ვერც თქვენ და ვერცერთი მისი დაქალი ახლა ვერ დაეხმარება მას.
- შენ თქვი მიყვარს ყველაფრის მიუხედავადო. ამაში რას გულისხმობ რის მიუხედავად? ან ჩემს შვილს რა დაემართა ისეთი რომ შენს გარდა ვერავინ დაეხმარება?
- თქვენი შვილი არ ისურვებდა რომ ეს ყველაფერი მე მეთქვა, ამიტომ მე არაფერს გეტყვით. შეიძლება დადგეს დრო და ეს ელენემ თვითონ გითხრათ, მაგრამ შეიძლებაარ გითხრათ. ვიცი რომ ჩემი ნალაპარაკები სისულელედ ჟღერს და ასე უბრალოდ ვერ დათანხმდებით ადამიანს რომ დვილი მიათხოვოთ, მაგრამ იცოდეთ რომ მას გულს არასდროს ვატკენ. არ გეგონოთ რომ ცოლად იმიტომ ვირთავ რომ ჩვენს შორის რამე მოხდა. ეს ერთი წუთითაც კი არ გაიფიქროთ.... ახლა ის ისეთი სუსტი და მარტოსულია რომ თვითონ არ შეუძლია ამ მდგომარეობიდა გამოსვლა. უბრალოდ უნდა მენდოთ. თქვენ ხომ მენდობით. იცით რომ მას არაფერ დავუშავებ. გავგიჟდები მან რომ დამტოვოს. ახლა ის ცდილობს რომ დამშორდეს, რადგან გონია რომ ასე დამიცავს ტკივილისგან, მაგრამ არ იცის რომ მის გარეშე უფრო მტკივა. არასდროს ასე არავინ არ მყვარებია.
- მე რომც დაგთანხმდე გგონია ის დაგთანხმდება? როცა ცდილობს რომ დაგშორდეს?
- თქვენ თუ დამთანხმდებით მას დავითანხმებ.
- ქეთო ამას არ დათანხმდება
- მაგრამ ვეღარაფერს იტყვის თუ თქვენ ეტყვით შემდგომ რომ ეს ყველაფერი იცოდით.
- ხალხი ჭორაობას დაიწყებს და ჩემი შვილი შეიძლება ცუდად მოიხსენიონ
-ცხოვრებაში ერთხელ მაინც დაიკიდეთ ხალხის აზრი. დაე რაც უნდათ ის იჭირაონ. მაგათ რომ იცოდნენ რომ დედამიწა მრგვალია იტყვიან რომ მრგვალი კიარა ოთხკუთხედის ან სამკუთხედის ფორმისაა. მათ მხოლოდ ის აინტერესებთ რაც აწყობთ. ზურგს მაშინ შეგაქცევენ როცა ფეხს წამოჯრავ და დაეცემი და მხოლოდ მაშინ წამოგაყენებენ თუ შენგან სარგებელს ელიან. მაგრამ იცით ამდენში გამოჩნდება ის ერთი რომელიც უანგაროდ დაგეხმარებათ და იცით რატომ იმიტომ რომ იყვარხართ. და ახლა მე მინდა რომ მად დავეხმარო და ფეხზე წამოდგომაში დავეხმარო.
- ხალხი ჭრელია და თანაც ერთფეროვანი. ყველას მისი აზრი გააჩნია, მაგრამ სხვისი ურჩევნია. თუ ჩემს შვილს ფეხზე დადგომა სჭირდება და ამაში შენ უნდა დაეხმარო მაშინ დაეხმარე, მაგრამ ამას არ დავთანხმდები მანამ სანამ ჩემი შვილი არ მეტყვის რომ თანახმაა ამ ქორწინებაზე და თუ უმჯობესია სახლში არ მივიდე მაში უბრალოდ ტელეფონზე დამირეკოს და ისე მითხრას. ერთი შვილი მყავს და არ მინდა დაიტანჯოს
- დაიტანჯება თუ ნებას არ მომცემთ რომ მას დავეხმარო.
-გევედრები ნოა მითხარი რა სჭირს ჩემს შვილს? იქნებ მე დდავეხმარო
- თქვენ მას ახლა ამ სიტყაციაში ვერ დაეხმარებით. ვერ გეტყვი რა შეემთხვა თქვენს შვილს, რადგან არ შემიძლია. ისკი იცოდეთ რომ არ გატყუებთდა რაცგითხარით ელაფერი სიმართლე იუო. ყველაფერი ნდობუთ იწყება. უბრალოდ მენდეთ მეტს არაფერს გთხოვთ
- ქეთო გაგიჟდება. ნამდვილად გაგიჟდება. მე მართლაგემდობი და იცოდე დობას გამართლება უნდა ისე ნუ იზამ რომ ვინანო ჩემი საქციელი და მთელი ცხოვრება სინდისი მქენჯნიდეს
- მიკვირდა ელენე ასეთი მიმნდობი როგორ იყო. ახლა ვხდები რომ ეს გენეტიკურად აქვს. ნდობა ყველაზე კარგია და ყველაზე ცუდიც. ზურგში პირველი დანას ის გვირტყამს ვისაც ყველზე მეტად ვენდობით, რადგან მათ კრგად იციან ის წერტილი სადაც ყველაზე მტად გვტკივა და სწორედ იქ გვირტყამენ. ვეცდები თქვენი ნდობა გავამართლო. მიხარია რომ ელეს თქვენნაირი მამა ჰყავს. ძალიან გაუმართლა.
- ქეთომ შენზე თქვა რომ იცის ამ ბიჭმა როგორც უნდა ილპრაკოსი და სწორედაც უთქვამს. ზუსტად ახვედრებ მიზანში ადვილად შეგიძლია ადამიანების დაყოლიება, მაგრამ თუ ჩემს შვილს რამეს აწყენინებ ან ეს ქორწინება ოდნავ მაინც დაძალებულია .....
- ბატონო დათო როგორ გეტყობათ სახეზე რომ ეს ბოლო სიტყვები დაძალებული და მოვალეობის მიზნით ნათქვამია ამის გაფრთხილების გარეშეც ვიცი რისი გამკეთებელი ხართ შვილის გამო. ეს უკვე ერთხელ გავიგე როცა ელენს მიაგენით ჩემთან მთაში.
- კარგად მიგებ მეც და ადამიანებსაც. გაუფრთხილდი შვილო მას და იცოდე რომ ელენემ უნდა დამირეკოს და მუთხრას რომ თანახმაა. ხოლო ქეთოს მაშინ ვეტყვი როცა ყველაფერი მოგვარდება
- მადლობა ეს არაფრის გამომხატველი სიტყვაა. ამიტომ მხოლოდ იმას გეტყვით რომ თქვენნაირი მამა მეუღლე და მეგობარი სანატრელიცკია.
- იგივეს თქმა შემიძლია შენზეც
- მიხარია რომ დამთანხმდით, მაგრამ მთავარია ისც დავითანხმო
- უთხარი ის რასაც ფიქრობ და ისიც რასაც მართლ გრძნობ. ასე ადვილი იქნება მისი დაყოლიება. ვიცნობ და ვიცი როგორიცაა. დაპირდიიმას რისი გამკეთებელიც მართლა ხარ. და თუ ის მართლა ცუდადაა ნუ ანუგეშებ, რადგან თავს უფრო ცუდად უფრძნობს, მოექეცი ისე როგორც ადრე.
- გავითვალისწინებ
- ნახვამდის და წარმატებები. დაიმახსოვრე რომ გენდობი
- არც არასდროს ვაპირებდი მის დავიწყებას.
ორივე წავიდა. დათო ბათუმში და ნოა ელენესთან. ახლა როგორმე ის უნდა დაერწმუნებინა რომ ამ ფაქტით არაფერი იცვლებოდა და რამდენიც არუნდა ეცადა რომ მას დაშორებოდა არაფერი გამოუვიდოდა.
ელენეს უამბო ეს ყველაფერი, მაგრამ მხოლოდ ძირითადი როცა რჩევა მიცა დათომ ის ადგილი გამოტოვა და კიდევ ბევრი
-არ მჯერა რომ მამა ამ ყველაფერს დათანხმდა
- უნდა დაიჯერო
- მაგრამ, მამა აქ არაფერ შუაში არ არის მე არ მინდა შენზე ქორწინება და მინდა რომ წახვიდე დამტოვო და აღარ გიყვარდე.
ნოა ფეხზე წამოდგა და ცოტა მაღალი ტონით დაიწყო
- გაინტერესებს მე რას ვფიქრობ ამ თემაზე?
- არა
- მაგრამ მაინც გეტყვი. შენ არ გაქვს იმის თქმის უფლება რომ შენგან წავიდე, მაშინ როცა შენც იმავეს გრძნობ ჩემს მიმართ რასაც მე და ნუ გგონია რომ შენი წადის ძახილით მართლა წავალ. აქ შენს სანუგეშოდ კიარ ვარ მოსული იმისთვის მოვედი რომ დაგეხმარო. მეშინია თავს რამე არ დაუშავო. ეს საქართველოა და არავის უნდა ისეთი ცოლი რომელიც სხვა კაცთანაა მაწოლი, მაგრამ ამ წუთას ეს ტრადიცია. ევროპა მოსწონთ და მათი განვითარება, მაგრამ არ იციან რომ ამ ტრადიციებითა და მენტალიტეტით ვერაფრით დავემსგავსებით მათ. ვფიქრობ არცაა საჭირო მათ დავემსგავსოთ პირიქით მათ უნდა დაგვემსგავსონ ჩვენ. მე მომწონს ქართული ტრადიციები და არ მოვისურვებდი მათ არქონას მაგრამ ახლა ამ შემთხვევაში არ მაინტერესებს ქართული ტრადიციები და მინდა რომ ცოლად გამომყვე. ნუ მეტყვი იგივეს, ნუ მეტყვი რომ ცოლობას ვერ გამიწევ, რადგან დაგელოდები როდის იქნები მზად ამისთვის. იმასაც ნუ მეტყვი რომ შეიძლება არასდროს არ იყო ამისთვის მზად იმიტომ რომ როცა გიყვარს ყველაფერს ივიწყებ. იმ ნაბიჭვარს კი ეძებენ უკვე ჩემები და სადაც ვნახავ იქვე მოვკლავ.
ხმა ვეღარ ამოიღო ელენემ იჯდა და ცრემლები მოდიოდა თავისთვის როგორც ადრე. ისევდ აუკითხავად იკვლევდნენ გზას მის ფერმკრთალ სახეზე.
- შენ მას არ მოკლავ ჩემს გამო. არმინდა ჩემს გამო ვინმე მკვლელი გახდეს მან უნდა იცოცხლოს რომ ინანოს მთელი ცხოვრება. როცა ნახავენ და წახვალ ხომ იცი რომ უნდა წამიყვანო არ გაპატიებ იმას რომ დამტოვო და მასთან არ წამიყვანო მინდა ვუყურო როგორ სცემთ იქამდე სანამ არ შეგევედრებათ რომ გაუშვათ და არ მოკლათ. - მხოლოდ საბაზე უთხრა დანარჩენი ნოას სიტყვები დააიგნორა, რადგან იმდენად მისწვდა მის სუკს რომ ვერაფერი თქვა და ეს ნომაც კარგად მიხვდა. და კიდევ ეს საქართველოა და მეც მომწონს ქართული ტრადიციები. ამიტომაცაა რომ ასეთ სიტყაციებს ძნელად ვეგუებით ქართველები.
ნოას ტელეფონმა დარეკა და უთხრეს რომ ერთი მისამართი გაიგეს და შესაძლოა ის იქ ყოფილიყო. ელენესაც უთხრა ეს. იცოდა რომ ნოა არ წაიყვანდა იმის მიუხედავად რომ დაპირდა. კრგად იცოდა ეს ამიტომ მთელი ღამე არ დაუძინია ფანჯარაში იყურებოდა და ნოას ცავდა. ღამის 2 საათი იყო როცა ნოა სახლიდან ჩუმად გავიდა. მაშინვე ტაქსი გამოიძახა და უკან გაყვა. კიდევ კარგი მთავარ ქუჩაზე ცხოვრობდნენ და ტაქსი მალე მოვიდა.
- შვილო ამ მიკარგულში რა გინდათ ამ შუაღამისას
- არაფერი ისეთი ბიძია ერთი საქმე უნდა მოვაგვარო
- იმ მანქანას რო
ელსაც უკან მივყვებით ისიც მაგ საქმის მოსაგვარებლად მიდის
- კი
- უნჯობესი ხომარაა პოლიციას გამოვუძახოთ
- რას ამბობთ არავითარ შემთხვევაში. იცოდეთ თუ მაინც გადაწყვეტთ პოლიციაში დარეკვას ჩათვალეთ რომ მთელ ჩემს ცხოვრებას გაანადგურებთ.
- კარგი შვილო მაგრამ საშიში ხომ არაფერია?
- არა ბიძია არაფერია საშიში.
ნოას მანქანა გაჩერდა და გადმოვიდა. ელენემაც ფული გადაუხადა ტაქსისტს და გადმოვიდა უთხრა რომ არ დალოდებოდა , რადგან უკან ნოასთან ერთად დაბრუნდებოდა და კარგადაც ეჩხუბებოდა იმის გამო რომ დატოვა და თან არ წამოიყვანა.
ძველი შენობა იყო. ნოა შევიდა და ისიც გაყვა უკან ძალიან ფრთხილად. რამდენიმე წამში ყვირილის და გინების ხმა მოესმა. დაინახა როგორ გამწარებით ურტყამდა ნოა ძირს დაგდებულ საბას.
- შე ნაბ***რო შენი დედა შე**ცი როგორ დააკარე თითი მას. მოგკლავ გესმის მოგკლავ. 3 ბიჭი იყო კიდევ , რომლებიც საბას გამოგლიჯვას ცდილობდნენ ნოას ხელებიდან მაგრამ ვერავინ მიეკარა ისეთი გაცეცხლებული იყო.
- გთხოვ გამიშვი ვნანო ჩემს საქციელს მთრალი ვიყავი ძალიან- ამბობდა და თან სისხლს იფურთხებოდა პირიდან.
- გტკივა კარგია რომ გტკივა ასე ტკივა ზუსტად ელენეს ახლა გული მაგრამ ვერაფერს ვშველი. მას არ მოუშუშდება ის ჭრილობები კიდევ დიდხანს რომელიც შენ მიაყენე მაგრამ შენ მალევე მოგიშუშდება თუ რათქმაუნდა ცოცხალს დაგტოვებ რაც ძალიან მეეჭვება. შენი სიფათი მო***ან.
ელენე უყურებდა და ხელს იფარებდა სახეზე რომ ხმამაღლა არ ეტირა. ცრემლები მოიწმინდა და შევიდა
- გაჩერდი ნოა.- ყველამ მას შეხედა ნოა გაჩერდა და თავი მისკენ შეატრიალა
- აქ რას აკეთებ შენ?
- იმავეს რასაც შენ.
- ლუკა წაიყვანე ის და ჩემს მანქანაში ჩასვი გთხოვ. იქ დამელოდოს თვალი არ მოაცილო- უთხრა მის გვერდით მდგომ ერთ- ერთ ბიჭს
- კარგი
-არც კი გაბედო და არ შემეხო არსად არ მივდივარ აქ ტყუილად არ მოვსულვარ- საბას და ნოას მიუახლოვდა
- გითხარი წადი ემთქი ელენე
- მეც გითხარი წამიყვანე მეთქი მაგრამ დამტოვე.
- ელენე გთხოვ უთხარი არ მომკლას ვნანობ რაც გავაკეთე არ მინდოდა გეფიცები მთრალი ვიყავი- ტიროდა ძირს დაგდებული და ისე საუბრობდა თან სუსხლი სდიოდა მთელი სახიდან.
- მართლა? რას ამბობ მართლა ნანობ? მეეჭვება იცი შენნაირმა ნაბიჭვარმა ინანოს. ვერ გიტან მეზიზღები და გულს მირევ. როგორ მომწონდი მიკვირს. ცხოველიც კი შენზე უკეთესია. - ხელი ჩანთისკენ წაიღო და დანა ამოიღო ნოამ შენიშნა, მაგრამ უკვე გვიანი იყო მთელი ძალით წაიღო დანა და პირდაპირ მხარში დაჭრა.
-ააააააააააააა- ამას მოყვა საბას გამწარებული ყვირილი. ბიჭები გაოცებულები უყურებდნენ. ნოა ელენესთან მივარდა
- ელე ეს რა გააკეთე გაგიჟდი?
- მარტო შენ არ გინდოდა მისი მოკვლა
- წამოდი წაგიყვან სახლში
- ის პირუტყვი საავადმყოფოში წაიყვანეთ არ მინდა მოკვდეს.
- მაგრამ ღირსია
- მაგრამ შენც ხომ არ გინდა რომ მკვლელები ვიყოთ?
- წამოდი სახლში წაგიყვან
ერთხელ კიდევ დაიხარა ელენემ და გამწარებულ და ტკივილისგან ათად მოკეცილ საბას უთხრა
- მინდა რომ მთელი ცხოვრება ნანობდე და ისე დაიტანჯო რომ სიკვდილი ინატრო. მინდა რომ ბედნიერი იყო, მაგრამ ყოველი გაცინებისას შენი ამაზრზენი საქციელი გახსენდებიდეს. - ამის მერე ჩაკიდა ნოას ხელი და შენობიდან წავიდა. ნოამ კი ბიჭებს უთხრა რომ დანაზე ანაბეჭდები მოეშორებინათ და საავადმყოფოში წაეყვანათ.
- მადლობა ბიჭებო რომ ამდენი გააკეთეთ ჩემთვის
- რას ამბობ იმდენი რამე გაქვს ჩვენთვის გაკეთებული რომ ეგ არაფერია
- ჩვენში მადლობა ვის გაუგია.
- კარგი უნდა წავიყვანო.
- კარგად. ახალ ამბებს შეგატყობინებთ.
- კარგი- უთხრა და ელენე შენიბიდან გაიყვანა. - გარეთ რომ გავიდნენ ელენე ცუდად გახდა და ნოას მიეყრდნო. მან ხელში აიყვანა და მანქანაში ისე ჩასვა
- ელე კარგად ხარ?
- კი ფანჯარა ჩამოწიე გთხოვ რომ ჰაერი ჩავისუნთქო
- ახლავე.
ელენეს ჩაეძინა, როცა თვალები გაახილა გზა არ ეცნო
- სად ვართ?
- დაიძინე ჯერ ადრეა
- ნოა სად ვართ მეთქი?
- მოგიტაცე
- რა?
- მოგიტაცე და შეწინააღმდეგებას აზრი არ აქვს ეს ხომ იცი?
- ახლავე დამაბრუნე უკან
- ნწ
- ნუ სულელობ გთხოვ მოაბრუნე მანქანა უკან
- ცოლობაზე არ დამთანხმდი ამიტომ იძულებული ვარ მოგიტაცო
- არაფერი გამოვა. მაინც არ გამოგყვები ცოლად
- მაშინ ქორწინების გარეშე ვიცხოვრებთ ერთად
- არ მინდა ინანო. არმინდა გესმის- ტირილით თქვა ელენემ და მანქანაც გააჩერა ნოამ.
- ეს არის მიზეზი?
- ჰო არ მინდა რომ ინანო როცა ცოლად მომიყვან.
- მე მხოლოდ იმას ვნანობ რომ დროზე ვერ მოვედი და ვერ დაგეხმარე. იმას უფრო ვინანებ რომ არ მომეტაცებიე.
- გეხვეწები დავბრუნდეთ ისევ
- ან გააკეთებ იმას რაც მთელი გულით გინდა და ცოლად გამომყები ან გეფიცები ათი წელიც რომ დამჭირდეს შენთან ერთად მოტაცებულს მალვა არ გაგიშვებ.
- ეს მუქარას უფრო ჰგავს
- არ მაინტერესებს რას გავს?
- მანქანიდან გადმოვიდა ნოა კარები გაუღო ელენეს და გადმოიყვანა. მერე ჩაიმუხმა ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო და უთხრა
- თუ ამ ბეჭედს ახლა გაიკეთებ ვიქნები უბედნიერესი კაცი, მაგრამ თუ არ გაიკეთებ მაინც ბედნიერი ვიქნები, რადგან მომწონს შენთან ერთად ცხოვრება გატაცების შემდეგ. არასდროს ასე ძალიან არავინ არ მყვარებია და ვიცი რომ ან შენ ან არავინ. უბრალოდ ვიქორწჯნოთ და მეტი არაფერი გოირდები უსასრულოდ დაგელოდები და ვეცდები დაგავიწყო ყველაფერი. ელენე გამომყვები ცოლად?
- მე.... მე... - ვერაფერს ამბობდა ტირილის გარდა.
- უბრალოდ გააკეთე ის რაც გინდა
- თანახმა ვარ
ძლივს ამოისუნთქა ნოამ. ბეჭედი გაუკეთა და ჩაეხუტა.
- მიყვარხარ ელე.
- მეც ძალიან.

ეკლესიასთან გააჩერა მანქანა
- მზად ხარ გახდე ჩემი ცოლი?
- კი, მაგრამ ამ შუაღამით არავის ეღვიძება
- ეს უკვე მოვაგვარე როცა შემ გეძინა
- მაგრამ რაიციდი რომ დაგთანხმდებოდი
- გულმა მიგრძნო ალბათ
- მამას უნდა დავურეკო
- ჩემი ტელეფონი აიღე.
დათოს დაურეკა და უთხრა რომ თანახმა იყო ქორწინებაზე. დათომ უთხრა რომ რაცარუნდა მომხდარიყო გაუგებდა და თუ გათხივება არ უნდოდა ნუ გათხოვდებოდა, მაგრამ ელენემ უთხრა რომ ეს მისი ოცნება იყო და ახლა შანსი ქონდა ის აესრულებინა. ამის მერე მხოლო ბედნიერება უსურვა და გათიშა ტელეფონი

ერთი საათის შემდეგ უკვე ცოლ- ქმარი იყვნენ
- ახლა სად მივდივართ?
- ჩვენს სახლში
- ეგ სადაა?
-მთაში
- იქ სადაც ტელეფონი არ იჭერს და სადაც ჩვენი ძველი მოგონებებია?
- კი იქ.
- მაშინ წავიდეთ მომენატრა ის ადგილები
- მეც.

ისევ ის განცდა დაეუფლა სახლში შესვლისას როგორიც ადრე.

ქეთომ რომ გაიგო ლამის გადაირია, მაგრამ ვერ დაურეკა და ვერაფერი უთხრა, იქ ხომ ტელეფონები არ იჭერს. გამოცდების ჩასაბარებლად ჩამოვიდნენ და მაშინ ინახულა მშობლები მხოლოდ. გამოცდები ჩააბარა და ისევ ქალაქში იქირავეს სახლში და იქ დაიწყეს ცხოვრება.ერთი თვე იყო გასული ქორწინებიდან. ცალკ ცალკე ოთახებში წვებოდნენ, არ უნდოდა ნოას რომ ღამითაც ვერ დაეძინა იმის გამო რომ მის გვერდით მამაკაცი იწვა. ტუჩებში ერთხელაც არ უკოცნია, მხოლოდ შუბლზე აკოცებდა ხოლმე ფრთხილად. ერთ საღამოს კი როცა ნოამ ტკბილი ძილი უსურვა ელენემ არ გაუშვა
- შეგიძლია ჩემთან დაიძინო.
- არა მეორე ოთახში დავწვები.
- უბრალოდ დავიძინოთ ერთად.
- დარწმუნებული ხარ?
- კი.
ამის მერე ერთად წვებოდნენ და ხშირად ჩახუტებულებს ეძინათ.
ორი თვე იქნებოდა გასული როცა ელენე სააბაზანოდან გამოდიოდა და ნოას შეასკდა. წამით ყველაფერი დაავიწყდა და ნანატრ ბაგეებს დააცხრა, მაგრამ ელენეს რეაქციაზე სწრაფად მოშორდა
- მაპატიე თავი ვერ შევიკავე
- არაუშავს ჩემი ბრალი
- არა ეს არუნდა გამეკეთებია
- ნოა შენ ჩემი ქმარი ხარ და ამის სრული უფლება გაქვს, მაგრამ ალბათ კიდევ არ ვარ მზად
- დაგელოდები
- მადლობა რომ გესმის ჩემი და მადლობა ყველაფრისთვის
- ჩუუუ. ხვალ კინოში წავიდეთ? ბილეთები უკვე ვიყიდე?
- აუ კი დიდი ხანია აღარ წავსულვართ
- ხვალ წავიდეთ მაშინ

ქორწინებიდან ოთხი თვის შემდეგ

ერთ დღეს ელენე გვიან დაბრუნდა სახლში დაახლოებით 8 იქნებოდა საათი. ნოა უკვე დაბრუნებული იყო სამსახურიდან. ურეკავდა, მაგრამ არ პასუხობდა უკვე სერიოზულად ნერვიულობდა. რადგან ნინაც არ პასუხობდა გადაწყვიტა მასათან წასულიყო, მაგრამ მანქანის ხმა გაიგონა და მაშინვე ჰოლში გავარდა. დაინახა როგორ გადმოდიოდა ელენე უცხო კაცის მანქნიდან. კარები გააღო თუ არა ნოას თვალებს გადააწყდა
- ის ბიჭი ვინ იყო?
- ჩემი კურსელია. ჩვენ ყველა ერთად ვმეცადინეობდით ბიბლიოთეკაში გამოცდებისთვის დრო ისე გავიდა ვერც შევნიშნე. მერე ვაპირებდი დარეკვას მაგრამ ჩემი ტელეფონი დამჯდარი და გათიშული იყო ნინას კი დღეს სახლში დარჩა ამიტომ სხვას აღარ ვთხოვე. მაპტიე.
- ხომ იცოდი რომ ვინერვიულებდი? იქ თუ ბიჭებიც იყვნენ მათი ტელეფონით დაგერეკა და მე მოვიდოდი და წამოგიყვანდი
- ანდრიამ შემომთავაზა წამოყვანა და მეც დავთანხმდი
- ის შენ გეარშიყებიდა ელენე ამას როგორ ვერ მიხვდი დავინახე როგორ გიცინიდა და მანქანიდან გადმოსვლისას თვალიც კი ჩაგიკრა
- შენ რა ეჭვიანობ?
- თუნდაც
- საეჭვიანო აქ არაფერია მე ხომ შენ მიყვარხარ და შენი ცოლი ვარ
- იმ ამბის მერე ასე ადვილად როგორ ენდობი უცხოებს
- გგონია ვენდობი? უბრალოდ ანდრო კარგი ბიჭია მას ცუდი განზრახვა არ ჰქონია ამას ვხვდები.
- ის გეარშიყებიდა და თუ კიდევ გააკეთებს ისე მოვკლავ
ელენე მიუახლოვდა, თითის წვერებზე დადგა ტუჩებში აკოცა
- დამშვიდდი კარგი?
- ელე...
კიდევ ერთხელ აკოცა ჯერ ტუჩებში და მერე ყელში
- ელე რას აკეთებ?
- იმას რაც აქამდე უნდა გამეკეთებია
- მაგრამ შენ....
- მე მზად ვარ
- თუ დრო გჭირდება კიდევ მე დაგელოდები
- მზად ვარ
ნოამაც აკოცა მერე ხელში აიყვანა და ოთახში აიყვანა. ძალიან ნელა და ფრთხილად გახადა მაისური. ელენემ პერანგის ღილები გაუხსნა გააძრო და ყველაზე დიდ შრამზე აკოცა
- მომწონს შენი შრამები
- არავინ მინახავს ვისაც ესენი მოსწონს
- მე მომწონს
მერე საწოლზე დააწვინა და ელენეს ამოხდა მცირე კვნესა.

- დილამშვიდობისა- უთხრა ახალ გაღვიძებულ ელენეს
- დილამშვიდობისა
- ხომ კარგად ხარ? რამე ხომარ გინდა?
- არა კარგად ვარ. ასე კარგად დიდი ხანია არ ვყოფილვარ
- საოცარი ხარ
- ეს შენ ხარ საოცარი. შენ ისე კარგად მიგებ რომ მგონია მე საერთოდ არ გიცნობ.
- შენ იმაზე უკეთ კითხულობ ჩემს აზრებს ვიდრე მე საკუთარს
- ნუთუ?
- კი- უთხრა და ისევ აკოცა
- ჯერ გავისეირნოთ და მერე კინოში წავიდეთ კარგი?
- კარგი. - ისე ძალიან ტკბილი ტუჩები გაქვს
- ჩემი პომადის დამსახურებით
- ჰმ ბევრი იყიდე ეგეთი მომეწონა
- გავითვალისწინებ

ამის მერე ყველაფერი აეწყო. მთელ თავისუფალ დროს ერთად ატარებდნენ. რას აღარ მოიფიქრებდნენ ხოლმე. საღამოს როცა სამსახურიდან დაბრუნდა ნოა ელენე სავარძელში იჯდა და ტიროდა. მაშინვე მასთან მივარდა
- ელე საყვარელო რა გჭირს კარგად ხარ?
- კი კარგად ვარ
- აბა რა გატირებს რამე მოხდა?
- მე... უფრო სწორედ ჩვენ რამდენიმე თვეში მშობლები გავხდებით ბიჭის ან გოგოს მშობლები. - ნაო ერთ ადგილს გაშეშდა. 2 წუთი ხმა ვერ ამოიღო
- მე მომესმა თუ.
- არა არ მოგესმა
- ანუ მე მამა გავხდები? ელენე კიდევ ერთხელ მითხარი გთხოვ გეხვეწები
უკვე თან იცინოდა და თან ტიროდა ელენე
- მალე მამა გახდები საყვარელო მე კი დედა
- ღმერთო ეს რეალობაა? ელენე მიჩქმიტე რა
- ააა მაგხელაზე კიარ მითქვამს.
ხელში აიყვანა და დაატრიალა
- ღმერთო რას ვაკეთებ ეს ხომ სახიფათოა ჩვენი პტარასთვის. ელე ცხრა თვე როდის გავა? მაგდენი ხანი როგორ უნდა დაველოდო?
- ცხრაზე ნაკლებია უკვე დარჩენილი
- კიდე კარგი. გინდა ფორთოხლის წვენი მოგიტანო? ხვალ მაღაზიაში წავალ და ყველა ჯანსაღ საკვებს ვიყიდი ახლა კი რამე მსუბუქი შეჭამე. ანდაც ახლავე წავალ
- დამშვიდდი კარგი. არაა საჭირო არაფერი.
- ხვალ ექიმთან წავიდეთ
- ისედაც ვაპირებდი
- მაინტერესებს რას გვეტყვის. და სახელზეც უნდა ვიფიქროთ. კიდევ მისი ოთახიც უნდა მოვაწყოთ, მაგრამ რამდენიმე წელი ჩვენს ოთახში დაიძინებს რომ იტიროს ან შეეშინდეს ჩვენთან რომ იყოს. რამდენი რამე გვაქვს არა საყიდი პატარასთვის?
ელენე უკვე გულიანადა იცინოდა. წამოდგა ჩაეხუტა და უთხრა
- ეს ყველაფერი ჯერ ძალიან ადრეა საყვარელო. მინდა რომ თუ ბიჭი იქნება შენ დაგემსგავსოს
- მაგრამ თუ გოგო იქნება შენ
- რატომ გოგო თუ შენ დაგემსგავსება ულამაზესი იქნება
- კაი რა ელე შენი თვალები თუ ექნება მასზე ლამაზი არავინ იქნება
- ნუ მაცინებ ნოა.
- რომ მოვედი რატომ ტიროდი?
- არ ვიცი რომ გავიგე ამეტირა.
- პირველად რომ დაგინახე მაშინ ჩავიფიქრე რომ სურვილი რომ მინდოდა შენ ყოფილიყავი ჩემი შვილების დედა. ახლა კი ეს ოცნება ამიხდა.
- ჩემი ერთ-ერთი ოცნება იყო რომ ნამდვილ ქართველ კაცს გავყოლოდი ცოლად და ეს დიდი ხნის წინ ამისრულდა. ჩემი ოცნება იყავი როცა ჩოხაში დაგინახე. ეს ძალიან ფრთხილად შერჩეული ოცნება იყო გულის პატარა კუთხეში ჩამალული ოცნება, რომლის არსებობასაც საგულდაგულოდ ვმალავდი. შენ ჩემი ჩოხიანი ხარ.
- გახსოვს მითხარი ფრთხილად შეარჩიე კცნება, რადგან შეიძლება ახდესო?
- კი
- შენ ჩემი ის ოცნება ხარ რომელზეც 16 წლიდან ვოცნებობ.
- სასწაულია არა ეს ყველაფერი
- თუ გიყვარს და თან სასწაულის არ გწამს დაღუპული კაცი ხარ.

თურმე ყველა ოცნება შეიძლება ახდეს.

დასასრული


იმედია მოგეწონებათ. ვეცადე კარგი გამომსვლოდა და ამის გამო ბევრიც გალოდინეთ. მაინტერესებს თქვენი აზრი.