1898 წელი, წვიმიანი დილაა, ცივი ნიავი არხევს ხის სახლის ფანჯრებს, ამ სასიამოვნოდ შერწყმულმა ხმებმა გააღვიძა ახალგაზრდა მწერალი ზაქარია, ის ძალიან მონუსხა ამ მშვენიერმა დილამ, ამიტომ გაღვიძებისთანავე შეუდგა წერას... ის ამჟამად წერს მომავალზე თუ როგორი იქნება მომავალი, მომავალი სამყარო, გარემო, ადამიანები, მის წიგნში წერია ასეთი რამ.. რომ მომავალში ადამიანები ბერვად განვითარდებიან, ისინი შექმნიან ისეთ მექანიზმებს რომ ბევრად მარტივად გააშენებენ ბაღებს, ააყვავებენ ბუნებას, გაახარებენ უმშვენიერეს ყვავილებს... ისეთ ქალაქებს ააშენებენ რომლებიც იტივტივებენ ზღვებსა და ოკეანეებში, ადამიანები ბევრად მშრომელები გახდებიან ვიდრე ახლა არიან, მე მესიზმრა რომ ხელებზე მიმაგრებული მქონდა მოწყობილი ფრთები რომლითაც გადავუფრინე უამრავ ლამაზ ადგილს, ვიფრინე ამა თუ იმ ქვეყანაში, ჩემს გარდა უამრავი ადამიანი გადაადგილდებოდა ცაში ამ ფრთებით... მომავალში გაქრება ბოროტება იმეფებს სიკეთე, და ბედნიერი დროება დადგება. ზაქარია მალე კი დაასრულებს მის ნაწარმოევს, მაგრამ მინდა გითხრათ რომ მის დაბეჭვდას გარშემო მყოფები ერიდებიან, რადგან ის შეშლილად შერაცხეს, რადგან მან საკუთარი სამყარო შექმნა, მხოლოდ მისი წარმოსახვით ცხოვრობს, მას ძალიან სურს რომ რეალური სამყარო მის შექმნილ სამყაროდ იქცეს... ამიტომ მას შეშლილად თლიან, და ერიდებიან მის სიახლოვეს ყოფნას, ხოლო საზოგადოების გარკვეული ნაწილი კი მას აბუჩად იგდებს, დასცინიან როდესაც ის მათ სიახლოვეს გაივლის, ამიტომ ზაქარია თავ ჩაქინდრული გადაადგილდება, და სწრაფი ნაბიჯებით მიიჩქარის სახლისკენ... ზაქარიას ამ დრომდე უამრავი მოთხრობა თუ ზღაპარი აქვს დაწერილი, მისი შემოქმედება ადამიანების გარკვეულ ნაწილს ძალიან ხიბლავდა კიდეც, მაგრამ რატომღაც მისმა ახლად დაწერილმა წიგნმა მომავალ ცხოვრებაზე აგრსია გამოიწვია საზოგადოებაში, სწორედ ამიტომ ზაქარია ძალიან ღარიბია, სამი ოთხი დღე ღამე ისე გავა მშიერი დაეხეტება, მას ერთ პატარა ხის სახლიაქვს რომელშიც ცივი ნიავი ისე აღწევს რომ ზაქარია ხშირად ავადმყოფობს, ერთ საღამოსაც ზაქარია სახლისკენ მიიჩქარის, უეცრად შავი გრუბელი ჩამოწვა, ქარიშხალი ამოვარდა და კოკისპირულად გაწვიმდა, ზაქარიამ შეაღო მისი ხის კარები და მან უბიდან ამოიღო ქაღალდში გახვეული მწვანილი და მასიდაზე დაალაგა, ძლიერმა ქარიშხალმა მთლიანად შეაღო მისი ფანჯრები და წვიმამ სახლშიც შემოაღწია, ზაქარია დადგა ფანჯარასთან ხელები ფართოდ გაშალა და ხმამაღალი ხმით წარმოთქვა სიტყვები... მე მჯერაა სამყარო მომავალში უკეთესი გახდება სიბნელესინათლით შეიცვლება.... ამ სიტყვებისას უეცრად ძლიერად გაისმა ჭექა ქუხილის ხმა და უზარმაზარი ელვა გამოისახა ცაზე ზაქარიას პირდაპირ დაეცა მეხი.... გარშემო ვარდისფერი ნისლია, რომელიც ნელ ნელა შავდება, ზაქარია თვალს ნელა ახელს და მის წინ ჩანს მხოლოდ ლურჯი ცა, უეცრად მას არასასიამოვნო ხმა შემოესმა რომელიც არ ჩერდება, თითქოს მას მარჯვენა ყურში ჩაყვირიან საყვირით რომელიც თან და თან უახლოვდება, ზაქარია ოდნავ წამოჯდა და მარჯვნივ მიიხედა მისკენ ამოუცნობი ოთხ თვლიანი უცნაური ეტლი მოემართება რომელიც ცხენების გარეშე მოძრაობს და უცნაურ ხმებს გამოსცემს, სადაც არის უკვე ზაქარიას მოუახლოვდება და გადათელავს სანამ რამეს არ მოიმოქმედებს, ამიტომ ზაქარიამ მოკლე სწრაფი ნახტომით გადაგორდა მეორე მხარეს და მას ჩაუქროლა ამ ავტომობილმა, ზაქარია განცვიფრებული იხედება რაღაც რიგზე ვერ არის, მის ზურგს უკან ჩაესმის სიცილის ხმა და მას მოჰყვება უცნაური ხმები, ზაქარიამ მიიხედა უკან და რას ხედავს, შეკრებილან უცნაურად შემოსილი ადამიანები რომლებიც გულიანად იცინიან და თან მას უშვერენ მისთვის უცნობ ნივთს რომელიც ოთხკუთხედია და ზოგიერთი მათქანი ელვასავით ნათდება, ზაქარიამ ჩათვალა რომ ის შეიპყრეს უცნობმა ტომელებმა და მას ახლა მათი ხელით შექმნილ იარაღს უშვერენ, სწორედ ამიტომ ზაქარიამ ხელები სახესთან მიიფარა და მის გარშემო მყოფებს დანდობისკენ მოუწოდა ხმა მაღალი ხმით, უეცრად სრული სიჩუმე ჩამოვარდა.. რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდგომ, ზაქარიას ორი გოლიათი მიუახლოვდა და ხელი სტაცეს ერთ დროულად ზაქარიამ კი გონება დაკარგა, შავი ნისლის შემდგომ ისევ ახელს თვალს ნელ ნელა ზაქარია, და მის წინ ხედავს თვალის მომწრელ შუქს რომელიც მიმართულია მისკენ, და ვინმე შავ მამაკაცს რომელიც ამოფარებულია ამ კაშკაშა შუქს, უცნობმა მამაკაცმა ზაქარიას რამოდენიმე კითხვა დაუსვა, მამაკაცი: აქ საიდან მოხვდით? ზაქარია: არ მახსოვს ისიც კი არ ვიცი თქვენ ვინ ბრძანდებით, უგონოდ ვიყავი თვალი რომ გავახილე იმ წამსვე აქ აღმოჩნდი, მამაკაცი: კარგით. მაშინ იქნებ ის მითხრათ სად ცხოვრობთ? ზაქარია დრო და დრო ხვდება რომ რაღაც რიგზე ვერ არის მასუამრავი აზრი მოსდის თავში, მათშორის ისიც რომ ის გარდაიცვალა და ახლა მას თვით ეშმაკი ესაუბრება, ამას გარდა მან ისიც იფიქრა რომ ის უბრალოდ სიზმარშია და რასაც ხედავს ეს ყველაფერი მხოლოდ და მხოლოდ მისიწარმოსახვაა. ამიტომ ის თვილს რომ თუ კი ის სიზმარშია და მისი წარმოსახვის ქვეშ დგას მან მისი სიზმარი თავად უნდა აკონტროლოს და მის სასიკეთოდ უნდა დასრულდეს მისი ზისმარი, მაგრამ თუ კი ის ჯოჯოხეთშია და მას ეშმაკს ესაუბრება, მან უნდა შეძლოს რომ თვით ეშმაკს დაუსხლდეს ხელიდან, ამიტომ ასეა თუ ისე მან უნდა შეძლოს რომ თავი დააღწიოს ამ უცნაურ ადგილს, სწორედ ამიტომ ის იქცევა ისე რომ თითქოს მას ამნეზიააქვს და მისი სახელიც კი არ ახსოვს. მამაკაცმა ზაქარიას ხანგძლივი დაკითხვის შემდგომ დართო ნება რომ გასულიყო გარედ, მაგრამ როდესაც ზაქარია გარედ გავიდა მას თან და თან გაუძნელდა სუნთქვა ის უკვე ვეღარ ახერხებს სუნთქვას იხრჩობს მუხლებით ძირს დაეცა და კვლავ გონება დაკარგა. თვალის გახელისას მან უცნაურად იგრძნო თავი ის ამოუცნობ ხომალდზეა მიჯაჭვული და მას ხელში წვრილი წვეტიანი რკინა აქვს შეერთებული და სახეზეც რაღაც ნიღაბიაქვს დამაგრებული მას კი დატრიალებენ თავს უცნაურად შემოსილი ნიღბიანი ადამიანები, ამ ფაქტმა ზაქარია ძალიან შეაშფოთა და სცადა განთავისუფლება, მას აკავებენ და ისევ დააძინეს, გაღვიძებისას მას შეჰყურებს უცნობი ნიღბიანი მამაკაცი რომელიც მალევე იხსნის ამ ნიღაბს და ზაქარიას ეკითხება თუ როგორ გრძნობს თავს ის, ზაქარია კითხვას კითხვით უბრუნებს.. ვინ ხართ აქ რატომ ვარ? მე დიმიტრი მქვია ექიმი ვარ თვენ შეუძლოდ გახდით და ამიტომ მოგათავსეთ აქ, ზაქარია თან და თან მიდის იმ აზრამდე რომ ის არც გარდაცვლილია და არც სიზმარშია, სწორედ ამიტომ ის ცდილობს გაარკვიოს რეალურად რა ხდება მის თავს ამიტომ დიმიტრის კითხვას უსვამს, შეგიძლიათ მითხართ ახლა რომელი წელია? დიმიტრის ჩაეცინა და უპასუხა ახლა 2023წელიაა, ზაქარია ამის გაგონებამ ძალიან შეაშფოთა თვალზე ცრემლი წასკდა და სიტყვები წარმოთქვა სახლში მინდა დამაბრუნეთ ჩემს საკუთარ სახლში... ექიმმა დიმიტრიმ ის დაამშვიდა და ისიც შეიტყო რომ ის ამჟამად უსახლკარო იყო სამი დღის მშიერი კარგად ასადილა და გადაწყვიტა რომ მასთან წაეყვანა სახლში მანამ სანამ ზაქარიას მეხსიერება დაუბრუნდებოდა და მის სახლს იპოვნიდა.