ნათია ფეხზე წამოვარდა და დამფრთხალი თვალებით შეხედა სახეალეწილ ლაშას, რომელიც ჯერ ისევ ემოციების ქვეშ იყო და თავის მოთოკვას ვერ ახერხებდა, ნათია დიდხანს იდგა ერთადგილას მიყინულივით
-ამის დედაც-დაიყვირა ლაშამ და სახლში შევარდა, ვეღარ უძლებდა ნათიას ამ გამყინავ მზერას, კარადიდან ვისკის ბოთლი გამოიღო და ჭიქაში დაისხა, სწორედ ამ დროს შევიდა ნათიაც მისაღებში და ლაშას მიაჩერდა დაძაბული -შედი ამ ოთახში და დაისვენე-ლაშამ კარზე
მიუთითა -ხვალ ვილაპარაკოთ-ნათიას მართლა არ ქონდა მასთან საუბრის თავი და მითითებულ ოთახში შევიდა, კარგახნის ფიქრის მერე კარი მაინც ჩაკეტა შიგნიდან. ლაშამ ვისკის ბოთლი შეინახა ისევ კარადაში და ჭიქით ხელში დივანზე დაწვა, ცოტა მოწრუპა და ტელეფონი ამოიღო ჯიბოდან ჩართი და დედას დაურეკა
-სად ჯანდაბაში ხარ?-ჩაყვირა თამუნამ
-კარგათ ვარ ამაღამ არ მოვალ
-რაა? გინდა გამაგიჟო? არ მაინტერესებს სად
დაა...- ლაშამ გაუთიშა გადარეულ თამუნას და მერე საერთოდ გათიშა ტელეფონი, თამუნა კი ჯიუტად ურეკავდა და ურეკავდა
-შეეშვი, ხო ხედავ გამორთო, იცის არ მოასვენებ და აღარ ჩართავს-თამაზმა შეხედა გაჯიუტებულ ცოლს
-ხედავ? ორივე ერთნაირი იდიოტები არიან- იყვირა თამუნამ -მია ოთახშიბჩაიკეტა და ტირის, ეს კიდე ღამეებს ქუჩაში ათენებს
-შეეშვი რა-გაბრაზდა თამაზი
-ასე რომ იქცევი იმიტომ არიან ეგენიც ასე თავს გასულები
-აბა რა გავაკეთო? -გაეცინა თამაზს
-აუხსენი ორივეს რომ აზრზე მოვიდნენ
-თამუნა ზედმეტად ერევი მათ პირადში, ხომ ხედავ ჩვენმა ჩარევამ მაინც არ გამოიღო შედეგი, ორივე იმას აკეთებს რაც უნდა, იმიტომ რომ უკვე სრულწლოვნები არიან თან დიდი ხანია
-ჯანდაბა-გაცხარდა თამუნა და საძინებლიდან კარის ჯახუნით გავარდა.
გაბრიელი გამთენია გავარდა სახლიდან, ისე რომ ვერავინ გაიგო მისი წასვლა და ნათიას ბინაში მივარდა, ლამის შეანგრია კარები იმდენხანს აბრახუნა კარზე, ბოლოს შეწუხებულმა მეზობელმა უთხრა, მეპატრონეს დაელაპარაკეო და მითითებულ სართულზე ააკითხა გაბრიელმა ნათიას სახლის მეპატრონეს, ქალს თავი წარუდგინა და კითხა რამე თუ იცოდა მასზე
-გუშინ დამირეკა მაგ ქალბატონმა და მითხრა რომ აღარ მობრძანედებოდა აქ-გბრაზებით მიმართა ქალმა ბიჭს
-ხომ არ დაგინახავთ როდის წავიდა? ან თავის ნივთები როდის წაიღო?
-რა ნივთები? ხელცარიელი მოვიდა აქ-დაუღრინა ქალმა
-გასაგებია-გაბრაზდა გაბრიელი და დაბლა ჩავიდა, მანქანასთან მივიდა და გაავებულმა წიხლი დაარტყა მანქანის კარს.
საღამოს ლაშამ თორნიკეს დაურეკა
-ბიჭო სად ჯანდაბაში ხარ? -ჩაყვირა თორნიკემ მეგობარს
-რა გაღრიალებს შე ჩემ.-გაეცინა ლაშას
-ბიჭო დედაშენმა იმენა ტელეფონი ამიფეთქა
-რაო რა მინდაო?-ეცინებოდა ლაშას
-ჯერ წუხელ რომ დაურეკე და უთხარი ამ ღამეს სახლში არ მოვალო და გაუთიშე,სახლში მომივარდა დედაშენი, შენ გეცოდინება სად ჯანდაბაშიაო, ვისთან რჩება ღამეო, ნათიას თუ დასდევს მოვკლავო იმუქრებოდა და ყვიროდა, დედაჩემა ძლივს დააწყნარა, მერე შუაღამეს დამირეკა კიდე ხოარ დაგკავშირებია შეენო, მე ვუთხარი საიდან უნდა ვიცოდე სადაა ეგ არანორმალურითქო, ამ დილას ისევ მოვიდა იმუქრებოდა თუ რამეს მიმალავ ორივეს მოგკლავთო- თორნიკეს სიცილი აუვარდა
-მგონი ამაღამ მართლა მოგკლავს-ლაშას ეცინებოდა
-ამ ღამესაც არ აპირებ სახლში დაბრუნებას?- გაოცდა თორნიკე
-საქმეები მაქვს
-ლაშა შენებმა რომ გაიგონ საბას აგარაკზე გაიჩითე ნათიასთან ერთად ხოიცი რომ ჯერ შენ მოგკლავენ მერე მე ამომხდის სულს დედაშენი
-ვერ გაიგებენ, უკვე მოვაგვარე თან ნათიას საქმე და იქ აღარ ვართ
-ხვალ მოხვალ?
-კიი
-მია არ მპასუხობს და...
-მოვალ და მოგიგვარებ-გაეცინა ლაშას
-კაი მიდი გაკოცე-უთხრა სიცილით თორნიკემ
-წასი შენი-მიაყვირა ლაშამ და სანამ რამეს ეტყოდა კიდევ გაუთიშა თორნიკემ.
სანდრო მთელი დღე გაბრიელთან ერთად ნათიას დაეძებდა სანათესაოში, მაგრამ მასზე არავინ არაფერი იცოდა, სად აღარ მივიდნენ, სად აღარ ეძებეს მაგრამ უშედეგოდ, საღამოს უკვე ქანც გაწყვეტილებმა ერთმანეთზე იყარეს ჯავრი, სანდროს სახლისაკენ მიმავლებმა
-ბავშვიც წაუყვანია დილით ნანასგან-იღრინებოდა სანდრო ცოფიანი ძაღლივით
-აბა რა გეგონა-დაუღრინა გვერდით მჯდომ სანდროს გაბრიელმა და გაზს მიაჭირა -ბავშვი იცოდი ნანას ყავდა და იმის მაგივრად მისულიყავი და წაგეყვანა, ჩვენ მოგვივარდი სხლში, გვლანძღე და მერე აახლში წახვედი
-არ მეგონა ასეთ რამეს თუ გაბედავდა, ბავშვს მოკიდებდა ხელს და დაიკარგებოდა
-არ გეგონა?-დაუყვირა გაბრიელმა - შენ რა სულ გამოყ.ევდი? რამდენიმე დღის წინ სწორედ ეგ არ მოხდა? -უღრიალა სანდროს
-სიტყვები შეარჩიე აქ ყველაზე გამოყ.ევებული შენ ხარ-მიახალა სანდრომ -სახლიდან გაგექცა და, მითუმეტეს იცოდი რომ ცოლიან კაცს აეკიდა კახპასავით
-შენ არახარ? ცოლი სახლიდან მოგიტყდა და შენ შენ კახპა საყვარელთან ერთად ბათუმში მოხიე, იმის მაგივრად მოსულიყავი და პატიება გეთხოვა
-მეგონა რომ არ მიყვარდა, მეგონა მეკიდა- თქვა სანდრომ უცნაური ხმით, გაბრიელმა გაოცებით შეხედა -მაგრამ მივხვდი რომ ასე არაა
-შენ რა მეკაიფები? რამე მოწიე?-გაბრიელი ეჭვის თვალით უყურებდა
-მართლა გეუბნები, არ მინდა სხვისი გახდეს ჩემი ცოლი-დაიღრინა ისევ სანდრომ -არ მინდა სხვა შეეხოს
-ხოდა ტვინი და ერთი ადგილი გაანძრიე
-იმედია უკვე არ ჩაუწვა იმ სირ. -სანდრო. უცნაურად შეხედა გაბრიელს
-მისმინე-გაღიზიანდა გაბრიელი -რადგან ნათის არ ვამართლებ და მხარს გიჭერ, იმას არ ნიშნავს რომ მართლა ვფიქრობ რომ ის კახპაა და ყველას დაუწვება
-აბა რას ფიქრობ?-სახე აელეწა სანდროს
-იმას რომ დამოუკიდებლობა უნდა და ამისთვის იყენებს ვიღაც სირ. , ის რომ მისი ქცევა მაგიჟებს და ზოგჯერ რაღაც დებილობას ვამბობ გაცოფებული იმას არ ნიშნავს რომ ნათია კახპად მიმაჩნია
-რატომ მიჭერ მხარს აბა? იყოს დამოუკიდებელი მაშინ-გაბრაზდა სანდრო
-იმიტომ რომ მაგ ტიპს ნათია თავიდანვე ევასებოდა და არმინდა რომ მათ შორის რამე იყოს, ის ცოლიანია
-მხოლოდ მაგ პონტში?!-გაიოცა სანდრომ
-აბა შენი თავი მართლა კარგი ქმარი და მამა ხოარ გგონია, საშინელი ადამიანი ხარ-უთხრა მას ზიზღით გაბრიელმა და სიჩქარეს მოუმატა, რომ დროზე მიეყვანა საზლში სანდრო.
გაცეცხლებული თამუნა მთელი საღამო ყვიროდა და იმუქრებოდა ლაშაზე, რომელმაც ისევ დაურეკა დედას და მოახსენა საქმეები მაქ და ხვალ დილით მოვალ სახლშიო
-მოვკლავ, ჩემი ხელით მოვკლავ მაგ თავხედს
-კაი ნუ გიჟდები-მიამ ახედა დედას
-ხედავ? მეორე ღამეა და ეგ ვაჟბატონი სახლში მოსვლას არც აპირებს, ნამდვილად იმ კახპას დასდევს, რაც ის ჩამოვიდა იმის მერე აერია თავგზა
-კარგიბრა დედა-მია უკვე დაღალა თამუნას სიგიჟეებმა
-თქვენ ყველას გკიდიათ მაგრამ მე არ არც შვილი და არც მისი მომვალი
-გეყოფა რა-გავბრაზდა თამაზი -კაცია და სადღაც დარჩა
-ხმას ნუ მცემთ, ნუ ლაპარაკობთ! ნუ აფრქვევთ თქვენს იდიოტურ აზრებს, თორემ
შევიშლები!- იყვირა ქმარშვილს და ეზოში გავარდა. მთელიღამე გაათენა თამუნამ შვილზე ფიქრში, ათასი აზრი იტრიალებდა თავში, ათას რამეს ფიქრობდა, გამთენია ჩაეძინა საშინლად დაღლილს.
ლაშას სახლი შესვლა იყო სრული სიგიჟე, თამუნამ თვალი კიდა თუარა მისაღებში ლაშა უყვირა
-სად ჯანდაბაში დაეთრევი? იცი რომ ამ დილას შენი ცოლი სახლიდან წავიდა? მიგატოვა და ბავშვიც წაიყვანა? მამამისმა დარეკა და გვლანძღა, იმ შტერ გოგოს უთქვია ლაშა სახლიდან წავიდა მიმატოვაო და მაგიტომ წამოვედი იმ სახლიდანო-ყვიროდა თამუნა
-დედა ჯერ ის კითხე სად იყო და როგორაა-მია გაბრაზდა
-ეტყობა რომ კარგადაა!-დაუღრინა შვილს -სად იყო ისედაც ვიცი იმ კახპას დასდევდა
-დედა ეშურაცხყოფას ნუ აყენებ ნათიას-გაბრაზდა ლაშა
-ხედავთ? მარტო ეგ ადარდებს-მიაყვირა შვილს და ოთახში შეიკეტა ატირებული
-ლაშა რა გემართება?-დაუღრინა თამაზმა -დედაშენი მდენს გელაპარაკა და შენ მხოლოდ ნათია გადარდებს? მართლა გამოგაქლიავა იმ გოგომ-თამაზმა ცოლს შწაკითხა დასამავიდებლად ოთახში,მიამ ძმას შეხედა
-მართლა რა გემართება?-კითხა ტირილიეგან დასიებული თვალებით
-შეყვარებული ვარ-უთხრა უცნაური ხმით დას და გარეთ გავიდა.
შუადღისით თამუნა და თამაზი გამოეწყვნენ და ანას მშობლებთან დასალაპარაკებლად წასასვლელად მოემზადნენ
-დედა არ დაბრუნდება-მია დედას არწმუნებდა
-თქვენც ეგ არ გინდათ? და-ძმას
-დედა შეეშვი არ უნდათ ერთმანეთი
-შენი სულელური აზრები შენთვის შეინახო
ჯობია-მიახლა თამუნამ შვილს -ის სად ჯანდაბაშია?არ მოსულა ისევ?
-მოვიდა და ისეთინამბავი დაატეხე სახლიდან გააქციე
-ჩვენ წავალთ-მიას შეხედა თამუნამ-იცოდე ოთახში აღარ შეიკეტო და ისევ არ იტირო -გააფრთხილა შვილი -ჯერ ეს საქმე მოვაგვარო და შენც
მოგხედავ-დაუღრინა გოგონას, სარკეში ჩაიხედა მეორეჯერ, თმა შეისწორა კვლავ და გარეთ გავიდა.
მიას ერთი სული ქონდა წასულიყვნენ რომ საწოლში შემძვრალიყო და ეტირა, ძმასავით სახლიდან გაქცევის უფლება არ ქონდა და მისი ერთადერთი საშველი თავის ოთახი და საწოლი იყო, თუმცა თამუნა იქაც არ ასვენებდა. ამიტომაც გაუხარდა რომ წავიდნენ, თავი დაახწია მათ და ფიქრისთვის დრო დარჩა, ფიქრი როგორც ყოველთვის თორნიმესკენ გარბოდა უნებურად, იმ ადამიანისკენ რომელმაც თავგზა აურია, რამდსნიმე სიტყვით და ქმედებით, რადგან თორნიკე მის ცხოვრებში სულ იყო, იყო როგორც მეგობარი, მერე გაიზარდნენ და კი გაუცხოვდნენ, მაგრამ არაფერი მაინც არ შეცვლილა, მიამ ვერ აღიქვა რომ ეს გაუცხოება თორნიკეს მეგობრული გრძნობის სხვა გრძნობაში გადასვლამ გამოიწვია, ამიტომ ვერ მიუხვდა თორნიკეს განცდებს და ერთმანეთთან დააზლოების ნაცვლად ერთმანეთს დაშორდნენ. როცა თავისი ყოფილი ქმარი გაიცნო მთლიანად მას მიეჯაჭვა, ის იმდენად თავდაჯერებული და გიჟი იყო რომ მია მაშინვე მოხიბლა და ორი თვის თავზე სიყვარულიც აუხსნა, მია აღფრთოვანებული იყო და ვერც გააცნობიერა ის სისულელე რაც ჩაიდინა, თავადაც გამოუტყდა არარსებულ სიყვარულში, რომელიც სინამდვილეში აღფრთოვანება და მოწონება იყო მხოლოდ, ამიტომ ლაშამ მოიტაცა, ხელის თხოვნაზე არც უფიქრია, იცოდა ოჯახი ნებას არ მისცემდა, არც მიასი არც თავისი და შეიძლება თავად მიას ეთქვა უარი ქორწინებაზე, რადგან ჯერ პატარა იყო და არაერთხელ უთქვია მისთვის რომ სწავლას აპირებდა ჯერ,ხოდა ჩატენა მანქანაში და წაიყვანა, დაარწმუნა, ტვინი აურია და დაიყოლია ცოლობაზე, თამაზმა და ლაშამ სად აღარ ეძებეს მაგრამ მათ კვალს ვერ მიაგნეს, როცა იპოვეს მიამ განაცხადა მიყვარს და ვრჩებიო. ასე ამგვარად სულელურად გათხოვდა, მერე აღმოაჩინა რომ ქმარი კლუბების მოყვარული იყო და იქაურ რაღაც წამლებასაც იღებდა, ოჯახის დანგრევის უფლება არ მისცეს იქმადე სანამ პოლიციამ არ დააკავა ვახო ნარკოტიკული ნივთიერებების შეძენა მოხმარებისთვის, მია სულ გადაირია და გაყრა მოსთხოვა, ვახო დათანხმდა რადგან სულ ეკიდა მია, მისთვის მთავარი იყო როგორმე თავი დაეხსნა ციხისგან, მითუმეტს რომ მია სულ ტვინს უბურღავდა და გამუდმებით ჩხუბობდნენ წინააღმდეგობა არ გაუწევია და გაშორდა, მია თავის თავში ჩაიკეტა, ვერ პატიობდა თავს რომ მთელი ხუთი წელი ასეთ ეგოისტს შესწირა, რომელმაც გაყრაზე მაშინვე თანხმობა განუცხადა. ხოდა ამ თვითგვემაში მყოფს თორნიკემ სულ აუბნია თავგზა და თავდაყირა დაუყენა უღიმღამო ცხოვრების დღეები. მიას ცრემლები მოეძალა და როცა კარის სახელურის დაქაჩვის ხმა მიწვდა მის სმენას თვალები დახუჭა, იფიქრა რონ ნახავს ლაშა მძინავს გავა დაშემეშვებაო, მაგრამ კარი გაიღო ფართედ, ნაბიჯების ხმა მიუახლოვდა საწოლს, შემდეგ მიხვდა რომ დაჯდა მის საწოლის ბოლოში
-ვიცი რომ არ გძინავს-გაისმა თორნიკეს ხმა და დაფეთებული მია საწოლზე წამოჯდა
-გაგიჟდი?-გაოცდა მისი დანახვისას -აქ რას აკეთებ?
-შენს სანახავად მოვედი-უთხრა ღიმილიანი სახით
-