მოკლედ მეგობრებო ესეც ახალი თავი იმედი მაქვს მოგწონთ ძალიან გთოვთ თქვენი აზრი დააფიქსირეთ კომენტარებში, რადგან არ ვიცი რამდენად მოგწონთ, ან რაზეე უფრო გავამახვილო წერიას ყურადღება მივიღება ჯანსაღ კრიტიკას, გთხო დატოვეთ კომენტარი

საუკეთესო მსახიობი ხარ, საუკეთესო, ისე დაო არ ჯობდა გაბოზებას სამსახიობოზე

ჩაგებარებინა. მამაკაცმა ხმამაღლა გადაიხარხარა და ტაში დაუკრა, საშინელი აურა შექმნა მისმა ხმამ პალატაში.
-ლიზას ცრემლები წამოუვიდა ნაცნობი ხმის გაგონებაზე, აღარ შეძლო ამდენი დამცირებისა და სარკაზმის ატანა საკუთარი ძმისგან. ადამიანს რაც არ უნდა აპატიო ესაა საკუთარი თავის დამცირება, სხვა ყველაფერი შეიძლება აპატიო მაგრამ როდესც გამცირებენ და ხმას არ იღებ ეს სიკვდილის ტოლფასია, მაშინ მკვდრის ძალა გაქვს და მეტი აღარაფერი, უფლებას აძლევ ის ილაპარაკონ რაც უნდათ, ეს კი მხოლოდ გარდაცვლილების თანდასწრებით ხდება, ცხოვრებაში ცოცხლად არ უნდა გარდაიცვალო და სხვას ყველაფერს უკვე შეძლებ შველოს
-ყელში მომჯდარი ბურთი ძლივს გადაყლაპა და საუბარი დაიწყო, საკმარისია, ზღვარი ყველას და ყველაფერს აქვს და მათშორის შენს სარკაზმსაც უნდა ქონდეს, არანაირი უფლება არ გაქვს რომ აქ მოდიოდე და რამეს მეუბნებოდე. პალატა დატოვე დაა გაეთრიე აქედან. ზიზღით უთხრა და მთელი გული ამოაყოლა რომ საკუთარ ძმასთან ასე საუბარი უწევდა.
-მეე ყველაფრის უფლება მაქვს დაიმახსოვრეე. მამაკაცი სარკაზმს არა და არ იშურებდა და თან ლიზასკენ უფრო და უფრო ახლოოს მიიწევდა.
- ლიზას შეაშინა მისმა ამ მოქმედებმა იცოდა რომ,ნიკოლოზი ყველაფერზე იყო წამსვლელი.ნიკაა გთხოვ გადიი აქედან და დამანებე თავი, მე შენგან არაფერს არ მოვითხოვს არაფერს, წადი და შენს ოჯახთნ ერთად ბედნიერი იყავი, მივდივარ საერთოდ მივდივარ ვეღარ მნახავს ცოცხალსაც ვერ მნახავთ, უბრალოდ მომეცი საშვალება რომ მშვიდად ვიყო ამ ბოლო წუთებში, მინდოდა, მთელი გულით მინდოდა რომ შური მეძია იმ დაკარგული წლების და ტანჯვისთვის მაგრამ ამის ძალაც არ შემწევს ხო ხედავ არაა, წადიი დამანებე თავი მომშორდი ჩათვალეთ რომ არც ვყოფილვარ თქვენს ცხოვრბაში , არც ეს რვაწელი გაგჭირვებიათ უჩემოდ და ეხლაც წადი, ეკას მიხედე თომაას, შენს ცოლს და პატარა აგნელოზს ,შენ შვილს ცხოვრება ასწავლე რომ ჩემსავით არ გააუბედუროს და. სუნთქვა უჭირდა უკვეე სიტყვებს თავს ძლივსღ უყრიდა მაგრამ მაინც აგრძელებდა.
- შეხედეეე აი ამ ჯართს შეხედე, ხელიი სამედიცინო აპარატურისაკენ გაიშვირაა და მილებისკენ რომელიც აპარატურიდან გამოდიოდა და მის ტანზე იკავედბდნენ ადგილს, აი ამმ ყველაფერს შეუძლია ჩემი ყოფნა არ ყოფნის გადაწყვეტა, ,მაგ ჯართს როგორცკი გამორთავ მეც აღარ ვიქნები. ხელები ერთმანეთს შემოკრა აი ასეე ნაცარივით გავქრები, მაგრამ უნდა გახსოვდეს რომ ჩემი სიკვდილი თქვენს მხრებზე იქნება და თქვენი ცოდვების სიას დაემატებაა, ღმერთ ვთხოვს შენი ცოდვები შენმა შვილმა არ მომკოს, დაიმახსოვრე რომ არაკაციი ხარ,არაკაცი რომელიც არაკაცად დარჩა ბოლომდეე, მამა როგორ იმედებს ამყარებდა შენზეე, როგორ მახსოვს მისი ბოლო სიტყვები ჩვენს ქალბატონებს გაუფრთხილდიო, მაგრამ შენ რა გააკეთე? ლევანი მე მჭირდება ბოდიში მიმყავს ისაცოო. მე მიყურებდა და ბოლოსიტყვები თქვაა, გეიმედებოდეს მასთან გტოვებო, შენ რა გააკეთეე ძაღლივით გამომაგდეე, მაგრამ მადლობა ცხოვრება ვისწავლეე, შენ კი არაკაცი გახდი. წადი ეხლა და თუ კაცობა ოდნავ მაინც შეგრჩა ოჯახს მიხედე. მეტი ვეღარ შეძლო სუთქვა გაუხშირდა პირი უშრებოდა გულის ცემა ნელდებოდაა, და ხაზებიი ნელ-ნელნელა გასწორებას იწყებდნენ.
- ნიკოლოზი ლიზას პალატას მიუახლოვდა დაა მისი ნჯღრევა დაიწყო, არავინ მყავს არავინ ყველა დავაკრგე ყველა შენს მხარეს გამოიქცააა ყველა, იგივე გზას გავდივარ მიტოვებულიი შენ აღარა ხარ მე ვარ, მე გესმისს ყვირილს აგრძელებდააა, აპარატურა კიი წუოდააა, გამეციი პასუხი მიდი გიხარია? ხომ გითხარი ყველამ მიმატოვათქო არავინ აღარ მყავს არაააა, შენ დაიწყე ახალი ცხოვრება მაგრამ მე ვერ დავიწყეებ, ვერააა გაიგეე ჩავძაღლდები მარტოოო, შენსავით ვერ დავდგებიიი ფეხზეე ვერაა, ნაგავი ხარ იცოდი რო მე მიტოვებას ვერ გადავიტანდი და მაინც ყველას უარი ათქმევინე ჩემზეე. ნიკა ყვირილის აგრძელბდა. უეცრად პალატაში ექიმები და ექთნები შემოცვივდნენ, ნიკა გარეთ გაიყვანეს და შუძლებელი გახდა მისი ყვირილის გარჩევაა, პალატაში კიიი ბრძოლის ველიი იყოო, ლიზა ებრძოდა სიკვდილსს.
-აუწიეთ ელექტროშოკს ბოლომდეე, ერთი ორი სამი , მიდი, ერთი ორი სამი მიდი შეგიძლი ლიზაა მიდი მიდი, იბრძოლეე დონორი მზადააა ლიზააა მიდი ეხლა არააა . ერთი ორი სამიი, გთხოვ უნდა გამოვიდეს.
- აზრი აღარ აქვს გიორგი ექიმოო დავკარგეთ პაციენტიი.
- არა არაააა, გიჟივით არ წყვეყდა გიორგი ბრძოლას, გამოუვა, შეძლებს, მჯერა, მიდი ლიზაა მიდი, ბავშვების ხათრით ჩვენი მეგობრობის ხათრით მიდი ბოლოაა გამოვაა..