მიანას სახლში დაბრუნებას მოუთმენლად ელოდა ანა და აივნიდან გაყურებდა ქუჩას, როგორცკი ტაქსი გაჩერდა მაშინვე სახლში შევარდა და გასასვლელი კარი გააღო, მიამ კიბეები სწრაფად აირბინა და სახლში შევარდა
-დავაგვიანე-უთხრა დას და თავის ოთახში შევიდა, ანასც უკან მიყვა, გოგონამ სწრაფად გაიხადა ტანსაცმელი და საწოლზე დადებული კაბა ჩაიცვა, თან გაბრაზდა -ანა მიჩალიჩებ ხო?-იქვე დაწყიბილი შავი ქუსლიანი ფეხსაცმელი ჩაიცვა და სარკისწინ დადგა
-აუ რა სიგიჟე ხარ-ანას სიცილი აუტყდა და დას მიუახლოვდა -თმაც გაიშალე რა
-ანა იცოდე მოგკლავ, ხო გითხარი წითელი კაბა უნდა ჩავიცვათქო?
-ამით მოგიწევს წასვლა-ანამ გაუცინა და შეათვალიერა თმა გაშლილი და
-ანა ახლა მაგვიანდება და რომ მოვალ მერე გადაგიხდი სამაგიეროს -მიამა ჩანთა მობილური და ფოტოაპარატი აიღო ხელში და სახლიდან გავარდა.
-წაბრძანდა ქალბატონი?- მაკა გამოვიდა საძინებელი ოთახიდან
-კი რა დედა ნუ უბრაზდები, ხოიცი რომ იმ გოგომ ძაან სთხოვა და მაგიტომ წავიდა
-ანა ნუ ამართლებ, რვა საათზე რომ წვეულებაზე წავა თან იმ განებივრებული გოგოს სახლში, როდის დაბრუნდება? ალბათ შიუაღამისას
-დედა სტუმრად ხომ არაა? ფოტოები უნდა გადაიღოს და მერე გადაუხდიან
-ეგ რა პროფესიაა? ათას სულელს უნდა სდიოს და ფოტოები უღოს-ვერ მშვიდდებოდა მაკა
-წამო ჩაი დავლით და ერთად დაველოდოთ, ვიცი სანამ არ მოვა მაინც არ დაიძინებ-ანა დედას გაუღიმა და სამზარეულოში შევიდა.
მია არასდროს დადიოდა მსგავსი სახის წვეულებებზე, მაგრამ ამ გოგონამ ძალიან სთხოვა და ბოლობოლო დაითანხმა, რაღაცნაირად ნერვიულობდა, გული უგრძნობდა რომ შეცდომა დაუშვა, რაღაც უსიამოვნო წინათგრძნობა სულს უმძიმებდა, მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა უნდა მისულიყო... ფული უკვე აღებული ქონდა... თან იუბილარი იყო ის გოგონა ვინც მიიწვია დიდი ხვეწნა მუდარის მერე წვეულებაზე. მიამ სახლიდან მოშორებით გააჩერა ტაქსი და ნელი ნაბიჯით გაუყვა გზას, მუსიკის ხმა მის სმენამდე ახწევდა და უკვე ხვდებოდა რომ ნამდვილად იქ მოხვდა სადაც მისი ადგილი არ იყო, სახლს რომ მიუახლოვდა სამმა აწყვეტილმა ბეემვემ ჩაუქროლა რომლებიც ერთმანეთს მწყობრად მისდევდნენ , სამივემ ერთდროულად მკვეთრი დამუხრუჭებით გააჩერა წვეულების სახლთან, მიაცოტა დაფრთხა და ნაბიჯი უფრო შეანელა, მანქანიდან ბიჭები გადმოლაგდნენ და ერთად შეჯგუფდნენ, მარიამს მზერა ინსტიქტურად მათკენ გაექცა, თუმცა მალევე აარიდა თვალი რადგან იმათაც რატომღაც მას გამოხედეს, მია გრძნობდა მათ გამომწვევ დაჟინებულ მზერას და თავდახრილმა ნაბიჯს აუჩქარა რომ მალე შესულიყო სახლში თუმცა იმ ბიჭებს რომ გაუსწორდა ერთერთმა დაუძახა
-შენ მია ხარ ხო?-გოგონა გაჩერდა და გაოცებულმა გახედა ბიჭებს, ცოტა დაიძაბა მათ სიცილზე, ვერ მიხვდა რატომ იცინოდა ეს ოთხი იდიოტი
-კი მე ვარ-თქვა კარგახნის სიჩუმის მერე და ყველა სათითაოდ შეათვალიერა
-წვეულების ფოტოგრაფი?-კითხა მაღალმა შავგვრემანმა ბიჭმა, მიამ მზერა გაუსწორა მას
-კი-მია რატომღაც დაძაბული იდგა და მზერის არიდებას ცდილობდა მათი დაჟინებულ მზერისთვის
-იცი რომ შვიდი წუთით დააგვიანე?-ეუბნება მკაცრი ტონით და სამარისებურ სიჩუმეს მათი გიჟური სიცილის ხმა არღვევს, მიამ ღიზიანდება და სახე ეცვლება წამში
-აი ეგ შენ არ გეხება-ეუბნება გაღიზიანებული ტონით ბიჭს და თვალებში უყურებს პირდაპირ
-მეხება იმიტომ რომ დღეს ჩემი შეყვარებულის დაბადების დღეა და არმინდა რამემ ხასიათი გაუფუჭოს-ყველა ისევ სახეალეწილ გოგონას ყურებს და გიჟებივით იცინიან, მია ხვდება რომ სასმლისგან არიან ტვინარეულები, მაგრამ ვერ იოკებს ბრაზს და იმ მაღალს ეუბნება დამცინავი ტონით
-შენ შეყვარებულს ძალიან არ გაუმართლა-მის ამ სიტყვებზე ყველა ჩუმდება, მიაა გზას აგრძელებს მაგრამ სანამ კარებთან მივა ბიჭები წინ ეღობებიან, ის მაშინვე ნანაობს ნათქვამ სიტყვებს და დაძაბული უყურებს მათ სახეებს
-შენთვის უთქვამ რომ ძალიან ლამაზი ხარ?-ამ სიტყვებს ეუბნება იმ შავგვრემანეზე ოდნავ მაღალი და მიასთვის ბევრად მაღალი ბიჭი და გოგონა მას აბჯენს შავ დაღვრემილ თვალებს, ხვდება რომ ამათგან თავს ასე მარტივად ვერ დაახწევს და მათ გამოწვევას იღებს
-ამ წამს მითხრა ერთმა არანორმალურმა-მია ჯიუტად არ აშორებს თვალს მის ცისფერ თვალებს
-იცი გაბრაზება როგორ გიხდება?-ისევ ცისფერთვალება ეუბნება და შავ გრძელ თმაზე ეხება, მია თავს უკან წევს და უკან იხევს, მათ გვერდს უვლის და როგორციქნა შედის ეზოში, იმ ბიჭების უაზრო სიცილის ხმა კი მის ყურს კარგახანს წვდება. მია იუბილრს ეძებს თვალებით რომელიც მას გაბრაზებული უახლოვდება
-რამდენიხანია გელოდები-მისალმების ნაცვლად ბუზღუნებს ის
-დაიკიდე რა-დაქალი ამშვიდებს
-აუ ფულს დაკიდებაში არ ვიხდი-ბრაზდება ნიცა და მიას გვერდს უვლის, მია ხვდება რომ ნიცა და მისი არანორმალური შეყვარებული სწორედაც რომ ერთმანეთს იმსახურებენ და ბრაზის ნაცვლად მის სახეზე ღიმილი ისახება, თუმცა მალევე ეცვლება სახე რადგან ხედავს რომ ის ოთხეულიც შემოვიდა ეზოში , ნიცა თავის სიყვარულისკენ გარბის და პირდაპირ ტუჩებში კოცნის, მია თვალს არიდებს, სხვები კი ოვაციებს სტვენას და ტაშს არ იშურებენ, ბიჭი წელზე ხვევს ხელს და ჰაერში ატრიალებს ნიცას, მია გვიან მოდის აზრზე და იწყებს სურათების გადაღებას. მისდა საბედნიეროდ წვეულებაზე შეუმჩნეველი დარჩა ყველასთვის, იმ ბიჭებსაც მიავიწყდათ, თუმცა თავად ეგონა ასე, სურთებს უღებდა ყველას და ყველაფერს, იუბილარის მოთხოვნით რომელიც წვეულების დედოფალი იყო ნამდვილად. ყველაფერი მისი სურვილის მიხედვით ხდებოდა და ყველაფერს აკონტროლებდა. მია ძალიან შეაწუხა გაშლილმა თმამ და გვერძე მოიქცია, ქუსლიანმა ფეხსაცმელმაც დაღალა და გულში ანას ემუქრებოდა, რომელმაც კაბა და ფეხსაცმელი რაც თავად ქონდა არჩეული დაუმალა და ამ ტანზე მომდგარი მოკლე კაბის და ქუსლების ჩაცმა აიძულა ფაქტიურად, როცა სასიამოვნო მშვიდი მუსიკა ჩაირთო და ნიცამ თავისი შეყვარებული საცეკვაოდ გაიწვია, მია სკამზე დაჯდა როგორციქნა, აპარატი მაგიდაზე დადო და მოცეკვავე ჩახუტებულ წყვილს მიაჩერდა, თავი გვერძე გადახარა და ღიმილიანი სახით მიაჩერდა შეყვარებულებს, მართალია ორივემ ნერვები მოუშალეს პირადად მას მაგრამ ძალიან საყვარლები იყვნენ ცეკვის დროს, ნიცა ისეთი ბედნიერი და აღფრთოვანებული იყო რომ თავის განწყობა ყველას გადასდო და შემდეგ მუსიკაზე ფაქტიურად ყველა საცეკვაოდ გავიდა და მთელი ეზო მოცეკვავე წყვილებით აივსო, მიამ მიმოიხედა და დაიძაბა როცა მის პირდაპირ, მასავით სკამზე მჯდომი მხოლოდ ერთი პიროვნება დაინახა უკვე ნაცნობი ცისფერთვალება, რომელიც სასმელს წრუპავდა ჭიქიდან და დაჟინებით უყურებდა მას, გოგონამ მზერა აარიდა მაგრამ მაალევე ისევ გაექცა მისკენ თვალი, ის ისევ უყურებდა და ადგილზე გაიყინა როცა ის ადგა და პირდაპირ მისკენ წამოვიდა, ცისფერთვალება მის მაგიდას მიუახლოვდა და სკამზე დაჯდა, გოგონა გრძნობდა როგორ დაჟინებით და გამომწვევად უყურებდა ის მის პროფილს, კარგახნის ფიქრის მერე თავადაც შეხედა და მიაჩერდა პირდაპირ მის თვალებს, ბიჭს გაეღიმა და ჯიბიდან სიგარეტი და სანთებელა ამოიღო, მარიამს გაუწოდა გოგონას სახე აელეწა
-არ ვეწევი-უთხრა გაბრაზებული ტონით და თვალი აარიდა ბიჭმა ამოიღო ერთი ღერი და მოუკიდა
-როგორც მივხვდი არც სვავ-მიას სმენას მიწვდა მისი უცნაური ჩავარდნილი ხმა და მაშინვე მისკენ გაექცა მზერა
-დიდი ხანია მაკვირდები?-თავადაც ვერ მიხვდა ასე რატომ უთხრა, რატომ გამოიწვია ბიჭი და რომ გააცნობიერა რა სისულელე ჩაიდინა უმალ თვალი აარიდა მის ღიმილნარევ მზერას, ბიჭმა არაფერი უპასუხა, სასმლის ბოთლი აიღო და ორ ჭიქაში დაასხა, ერთს თავად დაწვდა მეორე მიასაკენ გააცურა, გოგონას ისევ მისკენ გაექცა დაძაბული მზერა, რომელიც ჯერ ჭიქაზე შეაჩერა შემდეგ მის ხელზე, ბოლოს კი მის სახეზე
-ერთი ჭიქა არაფერს გიზავს-უთხრა გამომწვევად და თავად ერთ მოყუდებაზე დაცალა ჭიქა, მია მოჯადოებულივით უყურებდა, სწავლობდა მისი სახის ნაკვთებს, თავადაც ვერ ხვდებოდა ასე რატომ იქცეოდა, რატომ ვერ აშორებდა თვალს მის სახეს, რომელზეც აშკარად იყო აღბეჭდილი ირონია და როდესაც მისმა ტელეფონმა დარეკა შეკრთა, მაშინვე ხელი დასტაცა და ადგა სკამიდან, სწრაფად უპასუხა
-როგორ ხარ?-კითხა გაგამ როგორცკი გოგონამ უპასუხა
-კარგად შენ?-ამოიბლუდუნა დაბნეულმა გოგონამ
-სად ხარ რა ხმაურია?-მუსიკის ხმის გაგონებისთანავე ხმა შეეცვალა ბიჭს
-წვეულებაზე-ამოთქვა აღელვებულმა გოგონამ
-მეკაიფები ხო?-დაუყვირა გაცეცხლებულმა
ბიჭმა -ხო გაგაფრთხილე არ წახვიდე მაგ ყლ.ობა წვეულებაზეთქო?-იყვირა ისევ, მიას ცრემლები მოეძალა
-ნუ მიყვირი-ამოთქვა სლუკუნით მარიამმა და თან ნელნელა სახლისაკენ მიდიოდა სადაც ნაკლებად იყვნენ სტუმრები
-ჩემი გაგიჟება გინდა გოგო?-უყვირა ისევ მწყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა
-არა-ამოისლუკუნა ისევ მიამ
-ხო გითხარი რომ არ წასულიყავი? რატო წახვედი?
-მე გითხარი მოვიფიქრებთქო-შეეკამათა გოგონა
-ესეიგი გკიდია მე რას ვფიქრობ?-უღრიალა ბოლო ხმაზე და მიამ რომ გაუთიშა საერთოდ გადაირია, ისევ დაურეკა, მია კარგახანს ვერ წყვეტდა ეპასუხა თუარა და მესამედ რომ დაურეკა უპასუხა
-ეხლავე გამოვგაზავ და დაგელაპარაკები როგორც საჭიროა-დაემუქრა გაგა ატირებულ მიას და გაუთიშა, მარიამი საშინლად დაიძაბა, გაგას მუქარამ საშინლად იმოქმედა მასზე, იცოდა რომ ნამდვილად იყო ამის გამკეთებელი და უკვე ეშინოდა იმის რაც მოხდებოდა, სახეალეწილი იდგა ერთ ადგილას მიყინულივით და უარესი დაემართა როცა ცისფერთვალება თავზე წამოადგა, მიამ თავი დახარა უმალ და ცრემლები ხელით მოიშორა
-იმედია კარგად ხარ?-კითხა ისე რომ გოგონასთვის თვალი არ მოუშორებია
-კარგად ვარ-ამოიბლუდუნა გოგონამ
-შეგიძლია საქმეს დაუბრუნდე? ეხლა საჩუქრის დროა-უთხრა მომღიმარი სახით, მიამა ზურგი აქცია და თავისი მაგიდისაკენ გასწია.
ვაჩეს საჩუქარმა არამარტო ნიცა არამედ იქ მყოფი ყველა ადამიანი აღაფრთოვანა, ყველა გაოცებული უყურებდა თეთრ წითელბანტიან მერსედეს, ნიცა კი კსერზე ეკიდებოდა ვაჩეს და სიხარულისგან ლამის ცრემლებიცკი გადმოსცვივდა. ასეთი რამ მიას მხოლოდ ფილმებში ქონდა ნანახი და აღფრთოვანებული შეყურებდა წყვილს რომლებიც უზომოდ ბედნიერები ჩანდნენ, ამ მომენტში მხოლოდ ერი ადამიანი იდგა უგრძნობი სახით და ზიზღით უყურებდა ამ ყველაფერს, მიას გაუკვირდა რატომ არ ულოცავდა ნიცას თავისი უფროსი და სოფი ახალ მანქანას და რატომ იდგა ყველასგან შორს, რატომ იყურებოდა მათკენ ზიზღიანი მზერით და რატომ ეწეოდა სიგარეტს ასე ნერვიულად . ნიცას ყველამ სათითაოდ დაუარა და გადაკოცნა, ზოგმა გულწრფელად და ზოგმა ფარისევლურად მიულოცა, მიამაც მიულოცა და ნიცას მოგდებულმა მადლობამ გააკვირვა. მიას უნებურად აეკვიატა ნიცას და სოფი, რომელიც სახლისაკენ წავიდა გაღიზიანებული ამ ყველაფრის გამო. მიას მალევე მიავიწყდა ის რადგან ამ აურზაურში მიმტანი დაეჯახა შემთხვევით და სასმელი დაესხა კაბაზე , მაშინვე სახლისაკენ გასწია და უკანა კარით შევიდა სახლში, არუნდოდა ძლიერი განათების ფონზე, სახლში შეემჩნიათ ასეთი გალუმპული, სამზარეულოს მიაგნო ძლივს და მზარეულს სთხოვა ფენი, მან მაშივე მიურბენინა და და უთხარ მეორე სართულზე მდებარე საპირფარეშოთი ესარგებლა დერეფნის ბოლოში, რადგან აქ ხმას გაიგებდნენ, მიამ მადლობა გადაუხადა და სწრაფად აირბინა კიბეები, დერეფანს გაუყვა და ადგილზე გაშეშდა როცა ვაჩე შეამჩნი ზურგიდან როგორ შევიდა ოთახში
-კიდევ რის გაკეთებას აპირებ-მოესმა მიას იმ ოთახიდან გოგონას ყვირილი სადაც ვაჩე შევიდა
-დამშვიდიდ და აზრზე მოდი-დაუყვირა ვაჩემ
-ვერ ვმშვიდდები, მგონი მართლა შეგიყვარდა ეგ იდიოტი
-დაწყნარდითქო-დაუღრინა ისევ ბიჭმა -ასეა საჭირო
-ვერ ვიტან რომ გეხება
-ცოტაც მოითმინე სოფი-გაისმა ისევ ვაჩეს ხმა და მია ადგილზე გაიყინა, ვერ იჯერებდა რომ ასეთი რამ მოისმინა, მაშინვე უკან მოტრიალდა ამ ამბით შოკირებული და სწრაფად გაიარა დერეფანი მაგრამ კიბესთან მისულს ფეხი გაუცურდა და ფენი გაივარდა, ხმაზე სოფი და ვაჩე ოთახიდან გამოვარდნენ, მიამ კისრისტეხვით ჩაირბინა კიბე და გარეთ გავარდა, მაშინვე ეცა თავის აპარატს და ჩანთას რომელიც დიჯეისთნ ქონდა მაგიდაზე დალაგებული და სწრაფი ნაბიჯით დატოვა ეზო, როცა გარეთ გავიდა თითქოს დამშვიდდა, მაგრამ ამინც შიშის გრძნობამ აიტანა და ფეხსაცმელები გაიხადა, ქუჩის განათების სუსტ ფონზე მთავარი ქუჩისაკენ გაიქცა.
ვაჩემ როგორცკი ხმაური გაიგო დაფეთებული გამოვარდა ოთახიდან, მაგრამ ვერ დაინახა ვინ ჩირბინა კიბე, თან ტელეფონი ამოიღო და ძმას დაურეკა
-ბიჭო ვიღაცამ მე და სოფი დაგვინახა
-რას ბოდავ-წამოვარდა სკამიდან ბიჭი
-მიდი დააკვირდი ვინ გამოვა სახლიდან გარეთ- და სწორედ ამ დროს მან შენიშნა როგორ მივარდა მია დიჯეის მაგიდას და როგორ დაავლო დაფეთებულმა თავის ნივთებს ხელი
-უკვე ვიცი ვინც იყო, მე მივხედავ-უთახარ ძმას და მშვიდად გავიდა ქუჩაში, მაგრამ მია ვერ შენიშნა, მაშინვე მანქანას მივარდა, საჭეს მიუჯდა და მთავარი ტრასისკენ მოატრიალა, დარწმუნებული იყო რომ გოგონა დასახლებისაკენ არ გაიქცეოდა და მთავარი ტრასისაკენ წავიდოდა, არც შემცდარა, ტრასასთან ჯერ არ მისულმა დაინახა როგორ ჩაჯდა გოგონა ტაქსიში ,, მის დედაც " დაიღრინა მან და ტაქსს გაეკიდა.
-სად დაიკარგე?-ნიცა მიუახლოვდა ვაჩეს და კისერზე ჩამოეკონწიალა
-არსად აქ ვარ-უთხრა გაღიზიანებულმა და მისი ხელები მოიშორა, სიგარეტი ამოიღო და ნერვიულად მოუკიდა
-მოხდა რამე?-ნიცას გაუკვირდა მისი ქცევა
-არაფერი-ვაჩემ გაუღიმა და საფეთქელთან მიაწება ცხელი ტუჩები
-ჩემი ფოტიგრაფი ნეტა სადაა?-ჩააცქერდა თვალებში ვაჩეს რომელსაც უმალ აახე აელეწა
-მე საიდან უნდა ვიცოდე?-გაღიზიანდა ისევ ბიჭი
-რა გჭირს შენ? უბრალოდ ვიკითხე?-გაბრაზდა ნიცა
-კაი მიდი სტუმრებს მიხედე მე ცოტას დავლევ
-მგონი საკმარისზე მეტი დალიე-ბუზღუნებს ნიცა და მის თაფლისფერ თვალებს დაჟინებით უყურებს, ვაჩემ ტუჩებზე თითი მიადო
-ჩუუუ-უთხრა ღიმილით და თავის მეგობრებთან მივიდა
-ბიჭო შენი ძმა და ფიტოგრაფი მოტყდნენ-სიცილით ეუბნება ვაჩეს რეზი
-ნიცა კიდე გამწარებული ეძებს
ფოტოგრაფს -გაიცინა ვაჩემ
-ბიჭო რა სახე გაქ მოხდა რამე?-დაეჭვებით კითხა გიორგიმ მეგობარს
-მგონი დამე.ძრა-მწარეთ ეცინება ვაჩეს
-რა პონტში?-იძაბებაიან ბიჭები
-ვიღაცამ მე და სოფის წაგვასწრო-ვაჩე სიგარეტის ნამწვავს ძირს აგდებს და ფეხით სრესავს , შემდეგ რეზის ჭიქას აცლის ხელიდან და ერთი მოყუდებით სვავს სასმელს
-რა სირ. ხარ-ბრაზდება რეზი
-უეჭველი ეგ ფოტოგრაფი იყო, ისეთი მოვარდა და თავის ნივთებს ისე დაავლო ხელი, გაგვიკვირდა კიდეც ჩვენ -ეუბნება გიორგი და სასმელს წრუპავს
-იმედია ეგ იყო და არა ვინმე სხვა-ვაჩე გიორგის აკვირდება
-ეგ იყო-არწმუნებს რეზიც-ყურადღება მივაქციეთ რადგან გიჟივით მოვარდა დაავლო ხელი ჩანთას და აპარატს და მოტყდა
-იმედია ჩემიძმა იპოვის
-მლევე გაეკიდა იასნა იპოვის -დარწმუნებით უთრა რეზიმ და ანიშნა ვაჩეს ნიცა მოდისო.
მია თავგზააბნეული იყო, ვერ იჯერებდა რომ ეს ყველაფერი რეალობა იყო, რომ ორ დას ეჩალიჩებოდა ერთი ბიჭი, ასე საშინლად ატყუებდნენ ისინი თვარამეტი წლის გოგოს და ასულელებდნენ, ვერც იმას იჯერებდა რომ დამ შეიძლება დას ასეთი საშინელება გაუკეთოს, უბრალოდ შოკში იყო, ფიქრისგან თავიღა ასტკივდა და მაინც ვერ აღწევდა თავს ნიცაზე და სოფიზე ფიქრს, მხოლოდ მაშინ დაახწია მათზე ფიქრს თავი როცა მათ ტაქსის მანქანამ გადაუსწრო და სიგნალი აუტეხა
-გიჟია მგონი-გაბრაზდა ტაქსის მძღოლი და სიჩქარეს მოუმატა მაგრამ ადევნებულმა მანქანამ გადაასწრო და გზა გადაუჭრა მოულოდნელად, ტაქსმა უმალ დაამუხრუჭა მაგრამ მანძილი არ ეყო და ძლიერად შეასკდა წინ გაჩხერილ მანქანას, სანამ მია და მძღოლი აზრზე მოსვლას შეძლებდნენ, მანქანის მძღოლი გადმოვიდა თავისი დანგრეული მანქანიდან ტაქსის მივარდა უკანა კარი გააღო და მია გადაიყვანა და ხელში აყვანილი თავის მანქანში ჩასვა და კარი დაუკეტა გარედან, თუმცა მას ისეთი ტრამვა ქონდა მიღებული რომ ჯერ აზრზეც ვერ იყო მოსული
-კარგად ხარ ბიძია?-ჩააცქერდა მძღოლს თვალებში რომელიც ჯერ ისევ ვერ მოდიოდა გონს
-მგონი არ მოვკვდები-ამოთქვა კაცმა
-ეს ფული აიღე-შეაჩეჩა კაცს ხელში ასდოლარიანების დასტა -გეყოფათ შენ და მანქანას, ეს გოგო და მე დაგვივიწყე თუარგინდა პრობლემები შეგექმანას-მხარზე დაარტყა ხელი კაცს და თავის მანქანაში ჩაჯდა და ფიჟივით გაააანა.
მია რათქმაუნდა მიხვდა რომ ავარიის შემდეგ სხვა მანქანაში აღმოჩნდა მაგრამ რატომ და ვინ გააკეთა ეს ჯერ ვერ აღიქვამდა. კარგახნის მერე მოიკრიბა ძალა და თვალები გაახილა, შემდეგ კი წამოჯდა
-ვინ ხარ რახდება? -ამოთქვა მისუსტებული ხმით და მძღოლს მიაჩერდა მაგრამ უკანა სავარძლიდან მისი სახე ვერ გაარჩია, ვერც პროფილით მიხვდა ვინ იყო, -რა ჯანდაბაა? ვინ ხარ?-იყვირა მწყობრიდან გამოსულმა გოგონამ და კარის გაღება სცადა რომწლიც დაბლოკილი აღმოჩნდა
-ტყუილად ცდილობ-გაისმა მიასთვის უკვა ნაცნობი ხმა და ინსტიქტურად გაიხედა სარკისკენ საიდანაც უყურებდა ცისფერთვალება
-შენ?-ამოიყვირა გოგონამ და მეტად დაეჯაჯგურა კარის სახელურს
-ხომ გითხარი ტყუილად ცდილობთქო-მკაცრი ტონით უთხრა გოგონნას
-ახლავე გააჩერე-უყვირა მიამ და რომ მიხვდა აზეი არ ქინდა არაფერს გადაწვდა და საჭეს ჩააფრინდა, იმდენი ქნა რომ აიძულა ბიჭი მანქნა გადაეყენებინა რამეს რომარ დატაკებოდნენ და გაეჩერებინა, როგორც კი ბიჭმა კარი გააღო რომ გადასულიყო, მიამაც გააღო, გადავიდა და გაიქცა, მაშივე გაეკიდა ცისფერთვალება და მალევე დაეწია, მაჯააინუხეშად წაავლო ხელი და თავისკენ მოქაჩა, მიამ წონასწორობა ვერ დაიცვა და მკლავებში ჩაუვარდა, მანაც მაშინვე მოიმწყვდია სიფრიფანა სხეული ძლიერ მკლავებში, მიამ გაიბრძოლა მაგრამ ამაოდ
-გამიშვი-ამოთქვა სუნთქვა არეულმა და ახედა სახეალეწილ ბიჭს, რომელმაც გაუშვა და იმ წამსვე მაჯებში ჩაავლო ხელები და ისევ თავისკენ მოქაჩა, მიას ცრემლები მოეძალა
ტკივილისგან -მტკივა-ამოთქვა სუნთქვა არეულმა გოგონამ და თვალებში ჩააცქერდა ბიჭს, რომლის გამოხედვააი არავითარი ემოცია არ იკითხებოდა
-წამოდი-მანქანისაკენ სცადა მიას წაყვანა მაგრამ გოგონამ მთელი ძალით გაუწია წინააღმდეგობა
-რა გინდა ჩემგან-ამოიყვირა და ცრემლები გადმოსცვივდა
-უნდა გელაპარაკო-დაუღრინა ბიჭმა
-აქ დამელაპარაკე-ამოიბლუდუნა მიამ
-იქ დგელაპარაკები სადაც მე გადავწყვეტ
-შენს მანქანაში არ ჩავჯდები-ამოიტირა ისევ მიამ
-მართლა? -დამცინავად უთხრა ბიჭმა და ხელები გაუშვა, ეუცრად მხარზე გადაიკიდა აკივლებული გოგონა და მანქანის წინა სავარძელზე დასვა, ღვედი გაუკეთა და კარი დაუკეტა, მიამ სცადა მოეხსნა მაგრამ გაიჭედა, ამასობაში ბიჭი საჭეს მიუჯდა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა
-გაგიჟდი? რა გინდა ჩემგან? სად მიგყავარ?-მია ბოლო ხმაზე ყვიროდა, მაგრამ მან ყურადღება არ მიაქცია და მშვიდად აიღო თავისი ტელეფონი და დარეკა რეზისთან აუხსნა რომ უნდა ეპოვა თეთრი ტაქსი, უთხრა ნომერიც და სთხოვა მიას ნივთები გამოერთმია ტაქსისტისთვის
-ღმერთო ჩემო დედა გაგიჟდება-აღმოხდა მიას მისი ლაპარაკის მოსმენისთანავე
-დამშვიდიდ მალე იპოვიან და მოგვიტანენ
-მოგვიტანენ რას ნიშნავს? გგონია შენთან ერთად სადმე ვაპირებ წასვლას?
-შენ ვიცი რომ არ აპირებ, მაგრამ მე ვაპირებ
-რას ბოდავ-დაუყვირა გაცოფებულმა გოგონამ
-სიტყვებს დაუკვირდი-დაუღრინა ბიჭმა და მას მიაბჯინა ცისფერი სფეროები
-სახლში მელოდებიან, დედა გაგიჟდება-მია დაშოშმინდა
-დაურეკავ და ეტყვი რომ ვერ მიხვალ-ისე მშვიდი ტონით უთხრა რომ მია წამოენთო
-პოლიციაში დარეკავს-უყვირა მიამ, მე ასე არასდ ვრჩები
-ახლა დარჩენა მოგიწევს-გაუღიმა მან და სულ ერთი წამით შეხედა მის ალეწილ სახეს
-იცოდე გიჩივლებ-უყვირა ისევ მიამ
-რისთვის?-გაოცდა ბიჭი- უამრავი მოწმე მეყოლება რომ შენ ჩემთან ერთად რესტორანში იყავი
-რა გინდა ჩემგან?-მია სულ აიბნა
-ადგილზე რომ მივალთ გეტყვი-მშვიდად უთხრა მან გოგონას
-შენთვის უთქვამთ რომ არანორმალური ხარ?
-კი ახლა მეუბნება ერთი არანორმალური-მათი თვალები ერთმანეთს შეეფეთნენ და მალევე აარიდეს თვალი. დანიშნულების ადგილას მალე მივიდნენ, ბიჭი გადავიდა და მია სგაუღო კარი
-გადმოდი-დაუღრინა დამფრყხალ გოგონას რომელიც დაძაბული გადავიდა მანქანიდან, ბიჭმა წაავლო ხელი მკლავში და ძალით წაათრია რაღაც პატარა ოთახისაკენ.
-ცოტნე?-ვაჩემ ძმას გაუღიმა და მიას მიანჯინა მკვლელი მზერა, მიამ ხმა ვერ ამოიღო შიშისგან
-შევიდეთ-ცოტნემ მია ოთახში უხეშად შეაგდო და კარი გასაღებით ჩაკეტა აიგნიდან ვაჩეს შესვლის შემდეგ
-აბა მოყევი რა გაიგე და დაინახე-ვაჩე სავარძელში დაჯდა და მიას მიაბჯინა მკვლელი მზერა რომელიც კართან იდგა დაძაბული და შეშინებული
-არაფერი დამინახავს-ამოიბლუდუნა მიამ
-დაჯექი-ცოტნემ დივანთან მიიყვამა და დასვა
-მააი რა გაიგე?-დაჟინებით ჩააცქერდა თვალებაი მიას
-ყველაფერი-უთხრა გოგონამ ზიზღით
-რატომ გაიქეცი?-ცოტნე თავზე წამოადგა მიას, რომელმაც ახედა მას უნებურად გააჟრიალა
-ხმა ამოიღე-დაურინა ვაჩემ გოგონას, რომელიც შეხტა მისი მოულოდნელი ქცევის გამო
-მეგონა თავს დავახწევდი ამ სიგიჟეს -ახედა ცოტნეს აცრემლიანებული თვალებით მიამ
-მისმინე და კარგად დაიმახსოვრე-დაუღრინა ვაჩემ მიას -თუ რამის თქმას გაბედავ იციდე რომ სუცოცხლის ყოველ დღეს გაგიმწარებ
-ამაში დარწმუნებული ვარ-გახედა ვაჩეს
-ხოდა ძალიან კარგი ჩანს ერთმანეთს კარგად გავუგეთ-იღიმის ის და სასმელს იყუდებს პირდაპირ ბოთლიდან
-თუ რამეს წამოროშავ იცოდე რომ
დაისჯები-მუქარით ეუბნება ცოტნე და დივანზე მის გვერდით ჯდება, მია იძაბება, გრძნობს როგორი უცნაური და გამომწვევი მზერით უყურებენ ძმები მას, გული გამალებით იწყებს ცემას და სუნთქვა უხშირდება, გრძნობს სისხლის შხუილს გაყინულ ძარღვებში, შიში კიდევუფრო უმძაფრდება როცა, ცოტნეს შეხებას გრძნობს ზურგზე, რომელიც თავის თლილ თითებს მის ზურგს და თმას აყოლებს, გველნაკბენივით წამოვარდა მია და ცოტნეს მიაბჯინა მკვლელი მზერა
-ძაან ლამაზია-ვაჩე მიას უყურებს და თან სასმელს წრუპავს ბოთლიდან
-ზედმეტად ლამაზი-ეთანხმება ცოტნე ძმას და ფეხზე დგება, მიას წამში გული უჩერდება, სუნთქვაც უწყდება, ტვინი ეთიშება საერთოდ და ვეღარ აღიქვავს რახდება გარშემო, მხოლოდ მათი ხმა სწვდება სმენას -მაგიჟებს ეს სურნელი-ცოტნე მიას თმას ხელში იქცევს და ცხვირთან მიაქვს
-მარტო ხოარ დაგტოვოთ?-ვაჩეს სიცილზე მიას საერთოდ ეთიშება გონება შიშისა და ნერვიულობისგან გონს კარგავს და ცოტნეს უვარდება ხელებში. რამდენხანს არის ასე უგონოდ არ ახსოვს მაგრამ თვალებს რომ ახელს დაფეთებული დგება დივნიდან როცა ნაცნობი ოთხეულის სახეწბს აწყდებ, მაგრამ ისევ თავბრუ ესხმის და ბარგანავდება, ცოტნე ხელს აშველებს და დივანზე სვავს
-მშვიდათ-ეუბნება მიას რომელსაც ცრემლები აწვება ოთხეულის შემხედვარეს -დამშვიდდი არაფერს დაგიშავებთ- ცოტნე წყლის ჭიქას უწვდის მაგრამ მიას ისე უკანკალწბს ხელები რომ ვერ ართმევს
-ამის დედაც ასე როგორ შეაშინეთ ეს საწყალი გოგო?-ბრაზდება რეზი
-მგონი ჯობია მოკეტო და ტელეფონი
მოუტანო-ვაჩემ დაუღრინა მეგობარს, რომელმაც მაგიდაზე დაუდო მიას ტელეფონი
-იმენნა აგიფეთქეს შენებმა ტელწფონი-ვაჩე მიას უყურებს თვალებში -როგორც მივხვდი შეყვარებულში არც შენ გაგიმართლა-და გიჟივით იცინის, მია ტელეფონს იღებს და სუნთქვა ეკვრება როცა გაგას ნარეკებს ნახულობს და კრთება როცა კვლავ რეკავს მია ინსტიქტურად პასუხობს
-სად ჯანდაბაში გაქვს ტელეფონი?-ღრიალებს ბოლო ხმაზე გაგა -იცი რამდენჯერ დაგირეკე?
-ვერ გავიგე ხმააქ დაწეული-ჩავარდნილი ხმით ეუბნება გოგონა
-ხმაზე რა გჭირს? იტირე?-ღრინავს ისევ გაგა
-არა
-სად ხარ? ნახევარ საათში თბილისში ვიქნები და მოგაკითხავ
-სახლში ვარ უკვე-მიას არ აქვს ახლა მასთან ჩხუბის თავი, ბიჭებს ესმით რასაც საუბრობენ ის და მია რადგან გაგა კიარ ლაპარაკობს ღრიალებს
-ხოდა სახლში მოგაკითხავ-დაუღრინა და გაუთიშა მან, მიამ დადო ტელეფონი და მზერა გაუშტერა რადგან გრძნობდა ოთხი ბიჭიდ დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას
-თუ შეიძლება რომ სახლში გამიშვათ-ისე ამბობს რომ მათკენ არცკი იყურება
-გავუშვათ? -კითხულობს ცოტნე და ბიჭებს აჩერდება
-მგონი კარგად გაიგო რაც ვუთხარით-ვაჩე მხრებს იჩეჩავს
-გავიგე რომ არანორმალურები და საშინელი ადამიანები ხართ, ისიც გავიგე რომ თუ რამეს ვიტყვი არ დამინდობთ, მივხვდი თავიდანვე რა ადამიანებიც ხართ, თუ შეიძლება გამიშვით რადგან ჩემს მოკვლას არ აპირებთ
-კარგი მაგრამ იცოდე ჭკვიანად იყავი-ცოტნე იხრება და თვალებში აცქერდება -სისულელეების გარეშე-ნიკაპზე აკრა ხელი და ანიშნა ამდგარიყო, მიას თავისი ჩანთა და აპარატი მიაწოდა რეზიმ, მან უხედა გამოართავა და გერეთ გავარდა, ცოტნემ როგორცკი გავიდნენ მკლავში ხელი წაავლო
-ხელი გამიშვი-ჯერისევ ხმა უკანკალებს განცდილი შიშის გადატანის გამო
-მე წაგიყვან-ცოტნე ამღვრეული თვალებით უყურებს მის შეშინებულ თვალებს
-არ მჭირდება შენი წაყვანა
-შენთვის აზრი არ მიკითხავს-დაუღრინა სახეალეწილმა ბიჭმა
-მთვარლი ხარ-უყვირა მიამ
-უკეთესად ვატარებ-დაამშვიდა გოგონა -აქ მთვრალმა არ მოგიყვანე?-ტუჩიის კუთხეში ღიმილი ეპარება გოგონას სახის შემხედვარეს, რომელიც ბრაზისგან სახეს ბრაცავს
-შენს მანქანაში არ ჩავჯდები-მია არ ნებდება
-ხოდა სახლში ვერ წახვალ-ცოტნე თავისკენ ქაჩავს მიას და ისე ახლოს დგანან ერთმანეთთან რომ მისი ცხელი სინთქვა სახეზე ეფრქვევა გოგონას, რომელსაც სასიამოვნოდ სცემს მისი გამაბრუებელი სუნამოს, ალკოჰოლის და სიგარეტის კვამლის სურნელი, მათი თვალები ერთმანეთს ეფეთება და მხოლოდ მაშინ მოდიან აზრზე როცა მიას ტელეფონი იწყებს რეკვას
-მია სად ხარ დედა? მოვკვდით ნერვიულობით
-მოვდივარ არ ინეევიულო
-ხუთჯერ მაინც დაგირეკე
-მოვდივარ დედა-მია უთიშავს რადგან ძალა აღარ აქვს ახსნის და ლაპარაკის
-წავედით-ცოტნე მანქანაზწ უთითებს
-ტაქსით წავალ-მია ისევ გაჯიუტდა და კვლავ ერთმანეთს შეეფეთა მათი ამღვრეული თვალები
-