ცოტნე და მია ერთმანეთს დიდხასნ უყურებდნენ თვალებში და ჯიუტად არცერთი არ არიდებდა მზერას, მიას გულმა გამალებით დაუწყო ცემა როცა ბიჭმა მკლავზე წაავლო ხელი და მანქანისაკენ წაიყვანა
-ხელი გამიშვი-დაუღრინა გოგონამ და მკლავის დახსნა სცადა
-დაჯექი-ცოტნემ კარი გააღი და ამღვვრეული თვალებით მიაჩერდა გაბრაზებულ გოგონას
-შენს მანქანაში არ ჩავჯდები-მია გაჯიუტდა
-ან შენი ნებით ჩაჯდები ან ძალით ჩაგტენი-უთხრ მკაცრი ტონიათ
-ტაქსით წავალ, არ მჭირდება შენი წაყვანა-მია არ ნებდებოდა
-ტაქსით ვერ გაგიშვებ, ათასი გიჟი და გადარეული დადის ქუჩაში-უთხრა დამცინავი ტონით
-არ მგონია შენზე არანორმალური კიდევ დადიოდეს
-დაჯექი თორემ ვერსად ვერ წახვალ-დაუყვირა მწყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა და როცა გაცეცხლებული მია დაჯდა კარი მიუჯახუნა, საჭეს მიუჯდა და გიჟივით გააქანა მანქანა. კარგახანს ხმას არცერთი არ იღებდა, დროდადრო ცოტნე მიასკენ აპარებდა თვალს, რომელსაც აშკარად დაეტყო სახეზე შიში, ცოტნეს გაეღიმა და უფრო მოუმატა სიჩქარეს
-ატყობ რომ გიჟივით დადიხარ?-მიამ ვეღარ გაუძლო და ამოიბლუდუნა თან მას მიაბჯინა შავი თვალები
-გეშინია?-ცოტნეს ტონმა მია გააღიზიანა
-შენთან ერთად სიკვდილი ნამდვილად არ მინდა
-მე უარს არ ვიტყოდი შენთანერთად არაფერზე, სიკვდილზეც კი-ცოტნემ შეანათა ცისფერი უძირო თვალები მიას რომელმაც წამში მზერა აარიდა
-ეჭვი მეპარება-ამოიბლუდუნა მიამ და ახლა გაახსენდა რომ მისამართი არ უთქვია -მე ხიზანიშვილის. . .
-ვიცი სადაც ცხოვრობ-სიტყვა არ დაამთავრებინა ცოტნემ
-საიდან იცი?-გაცეცხლდა მია
-ვიცი-ცოტნეს არ შეუხედია ისე უთხრა. მია უარესად გაღიზიანდა და ხმა აღარ ამოუღია, როცა კორპუს მოუახლოვდნენ მიამ სთხოვა ოდნავ მოსორებით გაეჩერებინა -აქ რატომ მაჩერებინებ?-ცოტნემ შეანათა ცისფერი თვალები და სიჩქარეს უკლო
-არ მინდა ჩემებმა დაგვინახონ-აუხსნა მიამ ისე რომ მისკენ არ გაუხედია
-გასაგებია-გაეცინა ცოტნეს და გაუჩერა მანქნა, მია კარი სახელურს წაეტანა მაგრამ ვერ გააღო
-გააღე-მიმართა გაღიზიანებულმა ცოტნეს რომელსაც ღიმილი არ შორდებოდა სახიდან
-არ დამემშვიდობები?-უთხრა გამომწვევი ღიმილით
-კარი გააღე-გაცეცხლდა მია, ცოტნემ გააღო, მია სახელურს დასწვდა და გააღო კარი სწრაფად, გადავიდა და სანამ მოხურავდა ცოტნეს ხმა მისწვდა სმენას
-შეხვედრამდე-მია ისე გაბრაზდს რომ შეტრიალდა მისკენ
-იმედი მაქვს აღარასოდეს შეგხვდები-უყვირა გაბრაზებულმა
-ტყუილად გაქვს მაგის იმედი-გაუცინა ციტნემ-ისე ეს კაბა ძაან გიხდება, ზედმეტადაც კი-ამ სიტყვების მოსმენისთანავე მია აილეწა
-იდიოტო-უყვირა და კარი ისე მიუჯახუნა მანქანა შეარყია, ჩქარი ნაბიჯით გასწია თავისი სადარბაზოსკენ, ცოტნემ კი გზა განაგრძო, გული შეუქანდა როცა მოსახვევიდან გამოვარდა ემ ხუთი და პირდაპირ მის ფეხებთან დაამუხრუჭა, მიამ ფარების მკვეთრი განათების ფონზე ვერ იცნო გაგას მანქანა მაგრამ როგორცკი ფარები ჩაქრა მიას გული გაუჩერდა, სუნთქვა შეუწყდა და ადგილზე გაშეშდა
-ესეიგი სახლში ხარ?-გადასული არ იყო გაგა რომ აყვირდა, მიას მივარდა და მკავებში უხეშად წაავლო ხელდბი -სახლში ხარ არა? ვინ მოგიყვანა? ვისთან იყავი? -უყვირა მწყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა, მიას უმალ ცრემლები გადმოსცვივდა
-მტკივა-ამოისლუკუნა მიამ და შავი თვალები შეანათა განრისხებულ ბიჭს
-უფრო გეტკინება-დაუღრინა და მეტად მოუჭირა თითები -მითხარი ვინ მოგიყვანა, ვინ იყო?- გაგამ შეამჩნია მიმავლი მანქანა როცა მის მიუჩერა ფეხებთან მანქანა -რატომ მოგიყვანა? მის მანქანაში რა გინდოდა-ხელი გაიშვირა პირდაპირ საითაც ცოტნეს მანქანა თვალს მიეფარა -ხმა ამოიღე მია-დაუღრინა გოგონას
-არ ვიცნობ უბრალოდ მომიყვანა-აღმოხდა მიას
-მართლა? იცი რომ ტყუილების თქმა საერთოდ არ გამოგდის?-დაუღრინა ისევ გაგამ და ხელი გაუშვა
-მართლა არვიცნობ-ამოიბლუდუნა მიამ
-ჩემი გაგაიჟება გინდა? გინდა რომ გავგიჟდე?-გაგა მიას მიუახლოვდა და თვალებში ჩააცქერდა
-გაგა არ მინდოდა გვეჩხუბა და მაგიტომ დაგიმალე მეტი არაფერი-ამოიტირა მიამ
-მეტი არაფერი?-დაუყვირა გაგამ ყურთან ახლოს
-გთხოვ-მიას ხმა ჩუწყდა
-გითხარი არ წახვიდე იმ ყლ.ობა წვეულებაზე თქო და წახვედი, დამიმალე, გკითხე სადხარ და სახლშიო, ამ დროს კი ვიღაც სირ. მოყავხარ
სახლში-გაგა ხმას ვეღარ აკონტროლებდა ისე იყო გაღიზიანებული -შენს გამო ბათუმიდან ჩამოვედი, იმიტომ რომ მენახე შენ კი უკვე ახალი გიშოვია
-ასე არაა-მიმ შეანათა აწყლიანებული თვალები
-გკიდივარ არა? ხომ ასეა? -გაგა მიუახლოვდა და თვალებში ჩააცქერდა
-ასე არაა-მიამ თვალი გაუსწორა
-მაშინ ასე რატომ მოიქეცი? რატომ მომატყუე? რატომ გამასულელე? რატომ სცადე ჩემი გასულელება?-უყვირა ისევ
-არმინდოდა ასე მომხდსრიყო-ატირდა ისევ მია
-იცოდე ამას არასოდეს გაპატიებ-ბრაზისგან ხელები მომუშტა -არასოდეს -დაიღრინა და მანქანაში ჩაჯდა რომ რამე არ დაეშავებინა მისთვის და თავისი ბრაზი გულში ჩაეკლა.
მიას კართან დაუხვდნენ დედა და ანა
-იჩხუბეთ?-მაკა მიას მიაჩერდა საყვედუეის თვალებით
-ხოო-აღმოხდა მიას და ცრემლები გადმოსცვივდა
-კარგი კარგი-მაკამ მია გულში ჩაიკრა, მია უარესად ატირდა -დაწყნარდი გთხოვ საყვარელო -თავზე აკოცა და სახლში შეიყვანა აცახცახებული გოგონა, დივანზე დასვა და გვერდით მიუჯდა -მია გთხოვ დაწყნარდი
-არ მინდოდა ასე მომხდარიყო-სლუკენებს მია
-კარგი არაუშავს გადაუვლის
-ეგ ბათუმში არ იყო?, ხვალ არ უნდა ჩამოეყვანა მანქანა?
-რო გაიგო წვეულებაზე ვიყავი ჩამოვიდა-შეხედა ანას ჩაწითლებული თვალებით
-რა გიჟია-ანას გაეცინა
-კარგი დედიკო დამშვიდდი-მაკამ წყლის ჭიქა გაუწოდა -დაწყნარდი და ხვალ ვილაპარაკოთ ეხლა დაისვენე- მიამ დალია წყალი, ციტა დამშვიდდა და პირდაპირ თავისი საძინებლისაკენ გაეშურა, შევიდა თუარა ოთახში საწოლზე პირქვე დაემხო და ისევ ატირდა.
ბიჭები მოუთმენლად ელოდებოდნენ ცოტნეს დაბრუნებას
-მოვიდა-გაისმა რეზის ხმა და როგორცკი ოთახში შევიდა ცოტნე ყველამ მას მიაბჯინა ცივი მზერა
-რას მიყურებთ-გაბრაზდა ბიჭი
-გვიკვირს ცოცხალმი რომ ხარ-გაეცინა გიორგის
-იმედია მიაც ცოცხალია-რეზი ეშმაკურად იცინის
-ყველაფერი რიგზეა-ცოტნე დივანზე ჯდება და ფეხებს მაგიდაზე ალაგებს
-აუ მე უნდა წავიდე-ვაჩე ფეხზე დგება და ისეთი მთვრალია რომ ისევ სავარძელზე ეშვება უღონოდ
-რა სირ. ხარ-უყვირის ცოტნე, რაც მოხდა ყველაფერი შენი ბრალია
-თავი დაანებე ნახე რა დღეშია-რეზი ცოტნეს აწყნარებს, ვაჩეს ადგომაში ეხმარება და მეორე ოთახში გაყავს, დივანზე აწვენს და ეგრევე ითიშება ვაჩე.
-ნამდვილი სირ.ა-ვერ მშვიდდება ცოტნე- ორ დას დასდევს
-სირ.ა აბა რა -ეთანხმება გიორგი-აზრზე არ იყო რომ დები იყვნენ, ორივეს დასდევდა და აი მიიღო რასაც ეძებდა
-ეხლა გვიანაია ამაზე ლაპარაკი, ჯობია ის მოვიფიქროთ როგორ ჩამოვაშოროთ რომელიმე უმტკივნეულოდ-რეზი სავარძელში ჯდება და ვისკის ბოთლს წვდება ჭიქებში ასხავს და ბიჭებს აწვდია
-დატოვა რამე?-ღრინავს ისევ ცოტნე
-ესღაა-ნახევრად ცარიელ ბოთლზე უთითებს რეზი საიდანაც ახლა ჩამოასხა სასმელი
-რა კრეტინია, მაგის გამო რას აღარ
ვაკეთებთ-ცოტნე ისევ იწყებს
-ბიჭო ეს სოფი ისე ყავს მიწებებული მეეჭვება მოვაშოროთ, თან შენ ძმასაც მგრად ევასება, ნიცა კიდე მამიკოს გოგოა და გაგვიჭედავს ეგ დამპალი კაცი-ტიჩენი დაბრიცა ირაკლის გახსენებაზე რეზიმ
-სოფი მაგრად არ მევასება-გიორგი სასმელს წრუპავს ჭიქიდან და მეგობრებს აჩერდება
-რამე უნდა მოვიფიქროთ, თორემ ნიცამ და მამამისმა რომ გაიგონ მაგრად დაგვენძ.ევა-ცოტნე ერთი მოყიდებით სვავს სასმელს და სიგარეტის მოსაწევად გადის გარეთ, ოთახში სული ეხუთება რატომღაც.
მიას დილიდთ ხმაური აღვიძებს, მაშინვე ფეხზე დგება და გაწეწილი თმით სახეზე ჩამოთხპნილი მაკიჟით და დაჭმუჭნული კაბით გადის მისაღებში
-ამას რა ჭირს?-კახა დას უყურებს და ეცინება მის სახის დანახვისას
-ისეთი არაფერი-ანაასაც ეღიმება დის შემხედვარეს
-მოდი ისაუზმეთ მიას თავი დანებეთ და თქვენ საქმეს მიხედეთ -მაკას ძალით შეყავს სამზარეულოში და-ძმა და მიას სააბაზანოში აგდებს
-თავს მიხედე მოწესრიგდი და მოდი-უღიმის მიას და სამზარეულოში შედის
-რა ჭირს?-კახა დედას უყურებს პირდაპირ თვალებში -იმ დებილურ წვეულებას უკავშირდება არა?-ბრაზდება ბიჭი
-ხო გაგასთან იჩხუბა გუშინ-ანას სიტყვა არ აქვს დამთავრებული რომ მაკა თვალებს უბრიალებს
-ანა შენ საქმეს მიხედე
-გაუჭედავდა ეუჭველი, უთხრა არ წახვიდეო და ეს მაინც წავიდა -კახამ დედას შეხედა -აი ეგრე ჩემი შეყვარებული რომ მოქცეულიყო არცკი ვიცი რას ვუზავდი
-რა იდიოტი ხარ-ანა ძმას აჩერდება ბრაზიანი თვალებით, კახა მაგიდაზე გადაეტოტა და თმები მოწიწკნა დას
-აბა რა გგონიათ ამ გოგოებს თან შეყვარებული თან გულაობა ეგრე სადაა
-ჯერ ეგაც ერთი იქ ფოტოების გადასაღებად მივიდა და ანაზღაურება აიღო მაგაში-ანა არ ჩემდება
-როცა შეყვარებული გეუბნება რომ არ წახვიდე არუნდა წახვიდე-ბრაზდება კახა
-უკაცრავად მაგრამ ახლა ოცდამეერთე საუკუნეა
-ეგ იმას არ ნიშნავს რომ ასე მოქცევა სწორია-კახა და ანას კამათში მია ერთვება
-კარგით მორჩით, მივხვდი რომ შეცდომა დავუშვი
-დედა ამათ ნუ უსმენ-მაკა თავზე კოცნის შვილს
-დაუშვი, მეც გითხარი არ წახვიდეთქო და ატეხე ერთი ამბავი-კახამ დას შეხედა საყვედურით
-უბრალოდ მინოდა სურათები გადამეღო-ასლუკუნდა მია
-აუ არ იტირო ეხლა-კახა ბრაზდება -მია სეულიად უცხო გარემოში, უცხო ხალხში რომ წახვედი მაგიტომ გაგიჭედა გაგამ და მართალიცაა
-ეს კაცური ლოგიკა -ან არ ჩუმდება
-ვაიმე როგორ დამღალეთ სამივე გაჩუმდით-მაკა მაგიდასთან ჯდება -მორჩით ამაზე ლაპარაკს, მიხვდა რომ შეცდომა დაუშვა
-უბრალოდ მინდა ამ კუთხოთ განვვითარდე, მიყვარს ფოტოების გადაღება და მინდა პროფესიათ ვაქციო სულ ესაა-ამოისლუკენა მიამ და როცა მისი ტელეფონი აწკრიალდა ყველამ მას მიაჯბინა ინტერსით მზერა, მიამ დახედა თუარა ნომერს სახე შეეცვალა და ხმა გამოურთო
-ვინ იყო-კახამ და შეხედა
-გაგაა
-მერე უპასუხე
-არ მაქ მასთან ჩხუბის თავი-უხსნის მია
-მისმინე თუ ზედმეტი მოუვა და გაწყენინებს ჩემი იმედი გქონდეს, მართალია არ გამართლებ ამ შემთხვევაში მაგრამ უფლებას არ მივცემს რომ გული გატკინოს-კახა მიას თვალს არ აშორებს, მია დგება და ძმას ზუეგიდან ეხუტება -მიდი უპასუხე-და მომახსენე რა მდგომარეობააა, თუ საჭოროა მე დაველაპარაკები-კახა მის ლიყაზე კოცნის, მია საძინებელში გარბის და სწრაფად პასუხობს
-მია?-ისმის მისი დაძბული ხმა
-რატომ მირეკავ?-მია ხმას ვერ იმორჩილებს მღელვარებისაგან
-ჩამოდი გოლოდები-ეუბნება უცნაური ტონით და უთიშავს, მის სამზარეულოში ბრუნდება და კახას აჩერდება
-რაო?-კახას ეღიმება მიას სახეზე
-აქაა დაბლა მელოდება
-ჩადი მერე-კახა უღიმის დას -თუ უყვარხარ მართლა, ასე იოლად ვერ დაგთმობს, თუარა შეეშვით ერთმანეთის წვალებას და ჩენც მოგვასვენეთ-კახა დგება და თავზე კოცნის მიას
-არმინდა მასთაბ ჩხუბი-ახედა მთელი თავით მაღალ ძმას მიამ
-კაი ერთად ჩავიდეთ-კახა ხელს ხვევს მიას -დედა მე მალე ამოვალ და უნდა დავიძინო ძაან დაღლილი ვარ
-აბა რა იქნება დედა მოგიკვდეს შენ მთელი ღამის ნამორიგეველი ხარ-მაკა დგება და ღიმილიანი სახით აჩერდება მიმავალ შვილებს.
დაბლა ჩასულებს გაგა დაძაბული ხვდება, კახა ხელს ართმევს და უღიმის
-როგორ ხარ?-არაფერს იმჩნევს ბიჭი
-კარგად-გაგა თვალებში უყურებს მას -შენ?
-მეც კარგად, მოკლეთ მე წავედი და მის შენ გაბარებ ჭკვიანად-მიას თვალებს უბრიალებს კახა და მაღაზიისაკენ იღებს გეზს, მია და გაგას თვალები ერთმანეთს ეფეთება
-დაჯექი-გაგა მანქანაზე ანიშნებს და საჭესთან ჯდება ისე მისკენ არც იყურება, მაგრამ დაძაბული მია ადგილიდან ვერ ტიკდება, გაგა კარს უღებს და ქვევიდან აყურებს -დაჯექი-მია ჯდება და დაძაბული საქარე მინას უშტერებს თვალს, გაგა ქოქავს მანქანას და საბურავების ხრჭიალით ადგილს წყვეტს.
-დღეს ისევ ბათუმში უნდა წავიდე-იწყებს მშვიდი ტონით გაგა-მინდოდა მენახე -ხმა უწყდება და აზრები ეფანტება
-მიხარია რომ მოხვედი-მია მისკენ
იყურება -მართლა არ მინდოდა ასე მომხდარიყო
-ხოიცი რო მაგრად გამიტყდა
-მართლა არვიცნობდი იქ არავის, უბრალოდ ასე მოხდა რომ სახლამდე მომიყვანეს-მია მისკენ იყურება
-მია მაინც მიჭირს ამ ყველაფრის გადახარშვა, მთელი ღამე იმაზე ფიქრში გავატარე როგორ უნდა მოვქცეულიყავი
-ვიცი რომ შეცდომა დავუშვი, ვიცი რომ გაწყენინე, ვიცი რომ სისულელე ჩავიდინე, მაგრამ ეს იმიტომ არ გამიკეთებია რომ შენი გასულელება მინდა, ჩემთვის ბევრს ნიშნავ, ასე რომ არ იყოს დიდხნისწინ დავანგრევდი ჩვენს ნაწვალებ ურთიერთობას -მიას ამ სიტყვებზე გაგა გაბრაზდა და შეანათა თაფლისფერი მრისხანე თვალები
-არცკი გაბედო მაგაზე ფიქრი-დაუყვირა გაღიზიანებულმა და ისე გაგიჟდა რომ მანქანა ტრასიდან გადააყენა და გააჩერა -მია დაშორებაზე ფიქრისც კი არ გაბედო-თვალებში ჩააცქედა მიას
-არც ვფიქრობ-უთხრა მიამ
-არა ფიქრობ! ეს სიტყვები უკვე მეორედ
მესმის,-ვერ მშვიდდებოდა გაგა- ესეგი თუ შეცდომას დაუშვებ და მე გაგიჭედე უფლება არ მაქვს, მაშინვე ამით მემუქრები
-გაგა ასე არაა-მია გაბრაზდა
-ასეა, არ დაგშორდები, არ დაგშორდები გასაგებია? ცა რომ ჩამოიქცეს შენზე უარს არ ვიტყვი და გასწავლი წესიერ მოქცევასაც -გაგას მუქარამ ისე გააღიზიანა გოგონა რომ მანქანიდან გადავიდა და კარი მთელი ძილთ მიუჯახუნა, გაგაც გადავიდა და უკან გაეკიდა, მაჯაში წაავლო ხელი და თავისკენ მიატრიალა
-გამიშვი
-არ გაგიშვებ-გაგამ მეორე მაჯაც დაუჭირა და თვალებში ჩააცქერდა სუნთქვა არეულ გოგონას
-გაგა-მიას აღმოხდა მისი სახელი და ხმა ჩაუწყდა მისი სიახლოვით გონება არეულს
-მია იმიტომ შემიყვარდი რომ ასეთი თავნება ჯიუტი და გიჟი ხარ, მაგრამ ახლა მინდა რომ
მოგარჯულო... -გაგამ სახე მიუახლოვა და ყურთან უჩურჩულა -მაგრამ არ მემორჩილები და ეს მაგიჟებს... აქამდე მომწონდა შენი თავდაჯერებულობა და მებრძლოლი ხასიათი მაგრამ ახლა აღარ...იმიტომ რომ მინდა მიგისაკუთრო და უფლებას არ მაძლევ
-მე არავის საკუთრება არ გავხდები-მიას ხმა გაგას აღიზიანებს და პირდაპირ თვალებში
უყურებს-თუ ჩემთან ურთიერთობის გაგარძელება გინდა უნდა შეეგუო რომ ასეთი ვარ-მია ჯიუტად უყურებს ამღვრეულ თვალებში
-კარგი-დაიღრინა გაგამ
-მე უფლება მაქვა გადავწყვიტო რა და როგორ გავაკეთო, არ მინდა რომ ჩემი და შენი სურვილები ერთმანეთს შეეწინააღმდეგოს იმიტომ რომ მე დათმობაზე წასვლას არ ვაპირებ გაგა-მია ჩუმდება გაგა ხელს უშვებს და გაღიზიანებული უყურებს მის სახეს
-კარგი ასე იყოს -გაგა აშკარად ცდილობს ბრაზი ჩაახშოს სულში რომელიც ასე მძვინვარებს მასში და ხელებს მუშტავს
-გაგა გთხოვ ასე ნუ იქცევი-მია გრძნობს რომ გაგა გაცეცხლებულია
-როგორ?-გაგა ამღვრეულ თვალებს აბჯენს გოგონას აწყლიანებულ თვალებს
-ასე-სლუკუნებს მია, გაგა ვეღარ უძლებს ამ ყველაფერს და მიას უახლოვდება ზედმეტად უახლოვდება და თვალებში აცქერდება
-უშენოდ არ შემიძლია -გაგა ჩურჩულებს მის ტუჩებთან ახლოს და მოულოდნელად ხელებს ხვევს უხეშად წელზე და სიფრიფანა სხეულზე იკრობს, მიას ერთიანად იძაბება, გაგა კი ვნებამორეული მის ტუჩებს წვდება, მია წინააღმდეგონის გაწევის ნაცვლად თმაში უცურებს ხელს და მის ვნებიან კოცნას კოცნით პასუხობს, გაგას საერთოდ ეფანტება აზრები და თავდავიწყებაში გადავარდნილი კოცნის საყვარელ გოგონას ძლიერად, უხეშად, მომთხოვნად და აგიჟებს ისე რომ მიაც ასევე პასუხობს მის უხეშობას, ბოლოს ყველაფერი იმით მთავრდება რომ მია კბილებს აჭერს ტუჩებზე და ორივე გრძნობს სისხლის საზიზღარ გემოს, მათი ტუჩები ერთმანეთს წყდება და სუნთქვაარეულები ერთმანეთს თვალებში უყურებენ
-მაგიჟებ-გაგა ჩურჩულებს და კვლავ მის ვნებიან ტუჩებს წვდება, მია კისერზე ხვევს ხელებს და მის კოცნას ისევ კოცნით პასუხობს, როცა დაიცხრეს მოწოლილი ვნება კოცნით მოწყდნენ ერთმანეთის ტუჩებს და კვლავ თვალებში ჩააცქერდნენ ერთმანეთს -მიყვარხარ-ეუბნება სუნთქვაარეული გაგა მიას და თავს მის თმაში მალავს
-გტკივა?-მია ჩურჩულებს მის ყურთან ახლოს, გაგა კვლავ მის სახეს აჩერდება და იღიმება
-მივეჩვიე-იცინის ის და ნაკბენზე ხელს იდებს, მიაც თლილ თითებს უსმევ მის ტუჩებს, გაგა ხელს უწერს და მის თითებს აწებებს ცხელ ტუჩებს, მია სრაღაც სასიამოვნო მუხტი უვლის მთელს სხეულში
-წავიდეთ-მია უკან იხევს
-ჯერ მაგიჟებ და მერე...-გაგა ბრაზდება
-ისედაც გიჟი ხარ
-ხოდა შენ უარესად მაგიჟებ-გაგა ისევ თავისკენ ქაჩავს მიას და ყელში კოცნოს, შემდეგ კი კოცნით მიუყვება ლავიწის ძვალს -ასეთ კაბებს იმიტომ იცმევ რომ გინდა შემშალო ასეა არა? -გაგა მის შიშველ მხრებს თითებს აყოლებს და ბოლოს თითებს მის თითებში ხლართავს
-წავიდეთ-მიას ეცინება მის არეულ სახეზე
-წავიდეთ-გაგა ეთნხმება და მანქანსაკენ მიემართებიან, გაგ გრძნობს რომ თავის შეკავება უჭირს უკვე ზედმეტი რომ არ მოუვიდეს საჭესთან ჯდება რაც შეიძლება სწრაფად.
მია სახლში შევიდა თუარა ყველა მიხვდა რომ შერიგდნენ ის და გაგა
-უკვე ვიცოთ რომ შერიდით-იცინის ანა
-საიდან იცით
-შუბლზე გაწერია დედა-უღიმის მაკა
-ზუსტადვ არვიცი მაპატია თუარა მაგრამ შერიგებით ნამდვილად შემირიგდა
-გაპატიებს არ ინერვიულო-გაამხნევა მაკამ.
ვაჩემ ძლივს აწია დილით თავი
-როგორციქნა-ბიჭები თავზე წამოადგნენ
-გაიღვიძა მძინარე მზეთუნახავმა-იცინის გიორგი
-წადი შენი-ვაჩემ ბალიში ესროლა გიჟივით მოცინარ ბიჭს
-შენმა გოგოებმა ტელეფონები აგვიფეთქეს-ცოტნე გაღიზიანებული ტონით მიმართავს ძმას -ნიცა ტიროდა რომ დამირეკა დაბადებიდღიდან წამოვიდა, მარტო დამტოვა და არც არაფერი მითხრა სად და რატომ მიდიოდაო, ცალკე სოფიმ შეგვჭამა, სანამ სურათი არ გავუგზავნეთ ვერ დავაჯერეთ ეგ ალქაჯი რომ მთვარალი ეგდე რესტორანში ჩვენს კაბინეტში
-აუ დილაადრიან ტვინი ნუ მომიტყ.ნით რაა-ვაჩე ისევ დივანზე წვება და თვალებს ხუჭავს, ახლა არავის თავი არ მაქ
-დღეს მიაკითხე შენს პატარა გოგოს და დააშოშმინე
-არ მაქ მაგის თავი-ვაჩე რეზის აბჯენს ამღვრეულ თვალებს
-მაშინ ხომ გქონდა როცა წმერთდროულად აბავდი ორ გოგოს
-არვიცოდი დები თუ იყვნენე ეს დედამოტ.ნული რით ვერ გაიგეთ? -ყვირის ვაჩე -ეს ლაწირაკი კიდე თავად ამეკიდა მამამისის პონტში -წამოჯდა დივანზე და გაღიზიანებული მიაჩერდა ბიჭებს
-მისმიმე იდიოტო-ყვირის ცოტნე -დროა არჩევანი გააკეთო და ერთერთი ისე გააჩუმო რომ პრობლემები არ შეგვექმნას თორემ იცოდე არ გაპატიებ თუ შენი სირ.ბის გამო ჩვენს საქმეს საფრთხე დაემუქრება
-არ დაემუქრება-ვაჩე ძმას აჩერდება ამღვრეული თვალებით -რამეს მოვიფიქრესბ და იმ ლაწორაკს თავიდან მოვიშორებ
-ესეიგი არჩევანს სოფიზე აკეთებ და ნიცას მიტოვებას აპირებ-ყვირის ცოტნე -ხვდები რომ ამით შენს თავს კიარა ყველას გაგვანადგურებ?
-სოფი მევასება და იმ ლაწირაკის გამო მასზე უარს არ ვიტყვი
-საერთოდ რატომ დაუახლოვდი?-რეზი აჩერდება მას და თვალებს აწვრილებს -შემთხვევით ეგეც ხომარ ჩაიწვინე უკვე საწოლში? -სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა და სამივემ მას მიაბჯინა მკვლელი მზერა, ვაჩე გრძნობს რა დაძაბულები არიან ბიჭები მისი პასუხის მოლოდინში
-მცდელობა ქონდა მაგრამ მე არ დავნებდი-მის სიტყვებზე ჯერ ბრაზდებიან მერე კი სიცილი უტყდებათ
-სოფის დაახვევინე რა და ნიცასთან გაწელე ურთიერთობა სანამ მოვაგვარებთ საქმეებს
-სოფის გაჩუმებას როგორ აპირებთ?-რეზის აჩერდება ვაჩე -გგონიათ გაჩუმდება როცა ნიცას გამო მივატოვებ?
-შენ გადაწყვეტილება მიიღე და ჩვენ მივხედავთ მაგ საქმეს-ბრაზდება გიორგი
-აუ მაგრად მევასება და რა გავაკეთო?
-დღეს ან ხვალ დაშორდი თორემ უკვე ყველაფერი რთულდება, ნიცას მამამაც გაგვიჭედა დილაადრიან
-ანუ არჩევანი უკვე გამიკეთეთ-ბრაზდება ვაჩე
-ასე გამოვიდა-დაუღრინა ძმამ
-და რომ შეგეწინააღმდეგოთ? სოფი რომ ავირჩიო?
-მაშინ ამ საქმეს თავად მოვაგვარებთ, ჯერ კიდევ გაძლევთ შანს რომ თავად მოაგვარო! თუარადა მერე ჩვენ ჩავერევით და დარწმუნებული ვარ არ მოგეწონება ის რაც მოხდება-აღარ დამალა ზრახვები ცოტნემ.
-თქვენი დედაც-ყვირის ვაჩე და ფეხზე დგება.სახლში მიდის.
სახლში გაბრაზებული ყველაფერს ლეწავს და მაინც ვერ მშვიდდება, იცის რომ რადგან ბიჭებმა ჩარევა გადაწყვიტეს ესეიგი თამაში დამთავრდა და დროა ამ ორ გოგონასთან საქმე გაარკვიოს თან ისე რომ მისი არჩევანით კმაყოფილი დარჩნენე წინააღმდეგ შემთხვევაში თავად აიძულებენ სოფის გაჩუმებას და თან ძალიან ცუდი მეთოდებით. კარზე ზარის ხმას გონს მოყავს გაავებული ბიჭი და კართან მიდის, აღებს და ადგილზე შეშდება, სოფი დაუპატიჟებლად შედის და პირდაპირ ტუჩებში კოცნის, ვაჩე წელზე ხვევს ხელებს და სხეულზე იკრობს სუნთქვაარეულ გოგონას, რომელიც თმებში უცურებს ხელს და უფრო მეტად ეწებება მის სხეულს, ვაჩეს პირდაპირ საძინებლისაკენ მიყავს და საწოლზე აწვენს ,ტანსაცმელს იხდის და სხეულის მთელი სიმძიმით აწვება თვალებამღვრეულ გოგონას, რომელიც კვლავ მის ტუჩებს წვდება, ვაჩე კაბას უწევს და მის სხეულს ეუფლება უხეში ძლიერი ბიძგით, სოფის ხმა აღმოხდა და ვაჩე მის ტუჩებს მიწვდა რომ ჩაახშოს ეს ვნებიანი ხმა, კოცნის მომთხოვნად და ძალიან უხეშად, სოფის სუნთქვა უწყდება და მის სახეს ხელებით იშორებს რომ ამოისუნთქოს ვაჩე კი მაჯებში ავლებს ხელებს და თავსზემოთ უჭერს, ძალიან უხეშად,შემდეგ ისევ მის ტუჩებს წვდება, მისი ყოველი ბიძგი სოფის ტკივილს აყენებს იმდენად ეუხეშება, გოგონა იძაბება, რაც უფრო ურთულებს ამ საშინელ მდგომარეობას და როცა რამდენიმე ძლიერი უხეში ბიძგის შემდეგ ცივად შორდება მის სხეულს ვაჩე ცრემლები აწვება გოგონას
-ასე რატომ მომექეცი-სოფის ცრემლები სცვივა და საწოლიდან დგება
-წადი აქედან-ვაჩე ამღვრეული თვალებით უყურებს სოფის და სიგარეტის კოლოფს იღებს შარვლის ჯიბიდან , ნერვიულად უკიდებს გამოშვებულ კვამლს სოფისკენ უშვებს
-ვაჩე-სოფი ცრემლებად იღვრება
-წასი და დამივიწყე თორემ პრობლემები შეგექმნება
-ცოტნე და მისი დამპალი მეგობრების გამო ხდება ასე არა? მათ გამო მშორდები ხომ ასეა, ყველაფერი იმ ფოტოგრაფისგამო მოხდა ასე არა?-ყვირის სოფი და თუ რამ დასალწი დარჩა ვაჩეს ოთახში სოფი ლეწავს
-ჯობია წახვიდე-ვაჩე მშვიდი სახით უყურებს მას
-მშორდები იმიტომ რომ მამაჩემს უნდა ნიცა შემოგტენოს ხომ ასეა? და ეს გარიგება შენ ძმასაც აწყობს?-კივის სოფი
-თუ ჭკვიანად არ იქნებაი მე ვერ დაგიცავ მათგან
-რა გულის ამრევი ხარ-ყვირის სოფი და ჩანთას ავლებს ხელს და სახლიდან გიჟივით გარბის, ვაჩეს ყალბი სიმშვიდე მაშინვე უქრება სახიდან და გამწარებული სარკეს უტყავს მუშტს
-დაწყნარდი-ესმის ცოტნეს ხმა
-ნაბიჭვარ. ხარ-უღრიალებს ცოტნეს ყურში
-ყველაფერი შენ გააფუჭე და ეხლა შენი გაფუჭებულს ვასწორებთ-დაუღრინა ცოტნემ
-სოფის იცი რა საშინლად მოვექეცი? გული საშინლად ვატკინე-ვაჩეს ხასეზე ტკივილი აისახა
-ნიცა შენ შემოუშვი შენს ცხოვრებაში და ამით ყველაფერი გააფუჭე, ცხოვრება გაირთულე და ჩვენც გაგვირთულე-უთხრა მშვიდი ტონით ცოტნემ და თვალებში ჩააცქერდა ძმას -მანქანაში ისვავდი და წინდაუკან დაატარებდი, მამაისმა გაიგო და აშკარად გაგვაფრთხილა, შენ მაინც არ მოეშვი იმ სულელ ბავშვს და რა მიიღე? მიიღე ის რაც დაიმსახურე, ახლა პასუხი აგე შენი შეცდიმებისთვის.
სოფის რეზი და გიორგი აეკიდნენ, რიცა ატირებული მიბიდიალობდა ქუჩაში და როცა საშუალება მიეცათ გვერძე ამოუდგნენ და აიძულეს მათ გაყოლოდა, მანქანაში ჩასვეს და აუხსნეს რომ თუ ჭკვიანად არ იქნებოდა იძულებულები იქნებოდნენ რამე დაეშავებინათ მისთვის
-რა შეიცვალა? რა მოხდა? მე ხომ თანახმა ვიყავი ჩუმად ვყოფილიყავი, ოღონდ ვაჩესთან არ დაგეშორებინეთ-შეხედა რეზის აცრემლიანებული თვალებით სოფიმ
-ვაჩე შენს მიმართ გრძნობებეს ვერ აკონტროლებს და შენც უმართავი ხდები მისგამო
-ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს, უფლება არ გაქვთ ფულის გამო გაგვწიროთ-იყვირა გოგონამ
-მისმინე-დაუღრინა რეზიმ -შენ ზედმეტი ხარ, გესმის? ამ საქმეშიც და ვაჩეს ცხოვრებაშიც, შენსგამო არამარტო ვაჩეს ჩვენც საფრთხე გვემუქრება, როგორ გგონია მამაშენმა ეს ამბავი რომ გაიგოს რას იზავს? შენც გაგწირავს ვაჩესაც და ბიზნესსაც, შესაბამისად ჩვენც ვაჩესთან ერთად ჩავიძირებით
-აქამდე ჩუმად იყავით, რატომ? რატომ მაჯერებდით რომ ფარსია ნიცასთან ვაჩეს ურთიერთობა?
-იმიტომ რომ ასე გვეგონა, მაგრამ ნიცას მამიკომ ყველაფერი გაასერიოზულა, ბოლომდე გვაწვება რომ თავის დედოფალმა მიიღოს ყველაფერი რაც სურს, ხოდა იძულებულები ვართ შენ გაგწიროთ
-ვერ გამჩუმებთ-აყვირდა სოფი
-თუ ჭკვიანად არ იქნები იცოდე რომ ჩვენს ბნელ მხარეს უკეთ გაგაცნობთ და დარწმუნებული იყავი რომ ძალიან არ მოგეწონება ამ მხარეების
დანახვა-დაუღრინა გიორგიმ გოგონას და გადავიდა მანქანიდან-გადმოდი და წადი-ანიშნა სოფის რომელიც გადავიდა და ატირებული წავიდა.
ცოტნემ ბიჭებს დაურეკა და კითხა სოფისთან თუ მოაგვარეს საქმე, კმაყოფილი დარჩა როცა უთხრეს რომ დაემუქრნენ და გააჩუმეს სოფი და გათიშა თუარა ტელეფონი სახე აელეწა, როცა ისევ დარეკა ტელეფინმა
-ბინაა?-კითხა ვაჩემ ჩავარდნილი ხმით
-შენი ორმაგი სიმამრი-დაუღრინა ძმას და ტელეფონს უპასუხა
-რესტორანში ახლავე ყველა-დაუყვირა კაცმა და და გაუთიშა
-რა უნდა?
-შენი აზრით?, დაგვიბარა ყველა, ადექი წავიდეთ
-ჯანდაბა
-ტელეფონით არ ეყო, ეხლა პირადად უნდა გაგვირჩიოს საქმეები-გაბრაზებითბთქვა ცოტნამ და ძმასთანერთად წავიდა რესტორანში სადაც უკვე მისულები იყვნენ რეზი და გიორგი, ხმა არავის ამოუღია, ერთად შევიდნენ რესტორანში და გეზი ირაკლის კაბინეტისაკენ აიღეს რომელიც განრისხებული ელოდა მათ მისვლას
-რამოხდა?-შესვლისთანავე კითხა ვაჩემ
-ჩემი შვილი ამ დრომდე ცრემლებად იღვრება იმიტომ რომ ამ ნაბიჭ.არმა შუა წვეულების დროს მიატოვა და უცნაური ისაა რომ ფოტოგრაფთან ერთად აორთქლდით ყველა
-ვაჩეს და ნიცას ურთიერთობა ჩვენ არ გვეხება-დაუღრინა სავარძელში მჯდომმა ცოტნემ ირაკლის
-ნიცას ავუხსენი რომ ბევრი დავლიე და თავს ცუდად ვგრძნობდი-ზიზღით უთხრა ვაჩემ ჭაღარათმიან ფუმფულა კაცს
-ხოდა ნუ დალევდი, ჩემა გოგოს ჩააშხამეთ ყველაფერი! მე ხომ გაგაფრთხილე რომ ჩემი გოგონას გულისტკენას არ გაპატიებდი
-შენ რა მემუქრები?-ვაჩემ ვერ მოზომა სიტყვები
-ხო გემუქრები-დაუყვირა ირაკლიმ -წესიერად თუ არ მოიქცევით ამ რესტორანს აგახევთ, მხოლოდ ნიცას გამო დაგეხმარეთ და ამოგათრიეთ ამ წუმპიდან და მხოლოდ მისგამო არ გტოვებთ მშრალზე და თუ არ დააფასებ სათანასოდ მას და ჩემს დახმარებას იცოდეთ რომ ოთხივეს მშრალზე დაგტოვებთ, მერე ვნახოთ როგორ გადაიხდით ვალებს რომ იხრჩობით შიგ-იყვირა ბოლო ხმაზე გაცეცხლებულმა კაცმა
-ზედმეტი მოგდის-უღრიალა ვაჩემ -რის მიხწევას ცდილო?
-შენ რას ცდილობ? თავიდანვე გაგაფრთხილე რომ ნიცა ჯერ პატარაა და არაფერი შეგეშალოს მასთან ურთიერთობაში გული არატკინომეთქი-კაცმა ცოტნეს მიანჯინა მკვლელი მზერა -ხომ გაგაფრთხილეთ? შენ მითხარი-ვაჩეზე გადაიტანა ცივი მზერა -რომ გიყვარდა ნიცა, რომ მასთან ყოფნა გინდოდა, რომ მასზე სიგიჟემდე იყავი შეყვარებული, ჩანს მხოლოდ ფულადი ინტერესი გქონდა ნაბიჭვ.რო-იღეიალა ირაკლიმ და ფეხზე წამოვარდნილ ვაჩეს ზიზღით ახედა -დალიე თუარა თავი დაიწვი
-ირაკლი-ჩაერია რეზი -ზედმეტი მოგდის, მათ ურთიერთობაში ზედმეტად ერევი -თან დაძაბული ვაჩეს დაცოტნეს უყირებდა რომლებიც ალეწილი სახეებით ერთმანეთს მისჩერებოდნენ
-გაეთრიეთ ყველა-დაუყვირა ბიჭებს რომლებიც გარეთ გაბრაზებულები გამობოდიალდნენ
-ეს ნაბი.ვარი უეჭველი დაგვახვევინებს აქედან
-ნიცას მივხედავ, მაგ ლაწირაკს-დაიღრინა ვაჩემ
-რას გააკეთებ? უკვე შეეპარათ ეჭვი შენში
-ისეთს დავმართებ რომ საერთოდ დავაშტერებ,იქამდე სამან ამ ფინანსურ პრობლემებს არ მოვაგვარებთ და მერე მივატოვებ!
მია ძალიან კარგ ხასიათზე იყო მთელი დღე სამსახურში, რადგან გაგასთან ურთიერთობა დაალაგა, ფაქტიურად დაივიწყა ცოტნეც და ნიცას დაბადებისდღის საშინელი ამბებიც, უკვე საღამოვდებოდა და სამუშაო საათები სრულდებოდა რომ ნაცნობი საშინელი ხმა მოესმა ზურგსუკან რომელმაც მისი სახელი დაიძახა და ხასიეთი მოეშხამა მაშინვე, გაოგნებული შეტრიალდა ცოტნესკენ რომელიც მომღიმარი სახით ზედმეტად ახლის იდგა მასთან
-აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?-ახმოხდა გაღიზიანებულ გოგონას და უკან დაიხია
-მეც მომენატრე-უთხრა თავხედური ტონით და კვლავ მიუახლოვდა, ზედმეტად მიუახლოვდა სუნთქვაარეულ გოგონას და ცხელი სუნთქვა შეაფრქვია სახეზე, მაი სულ აიბნა და სანამ აზრზე მოვიდოდა ცხელი ტუჩები მიაწება გადაფითრებულ ღაწვზე, მიამ გაოცებისგან თვალები დაახამხამა და მის ცისფერ თვალებს გაუშტერა მზერა
-რატომ მოხვედი რა გინდა-ხმადაბლა საუბრობს მია რომ თანამშრომლებმა ვერაფერი გაიგონ
-მომენატრე-ცოტნეს ეცინება მისი განრისხებული სახის შემხდდვარეს
-თავი დამანებე-მია ტრიალდება და ცოტნეს ხმამაღალი ლაპარაკი ადგილზე აშეშებს
-უკაცრავად ინტერიერის დიზაინერი მჭირდება კერძო სახლისთვის და მია საუკეთესო კანდიდატია ხომ?-მიმართავს ერთად შეყრილ გოგონებს მიმღებ მაგიდასთან
-ნამდვილად-უღიმის ერთი გოგონა, მია ცოტნესკენ ტრიალდება და ღიმილიანი სახით ეუბნება ჩურჩულით
-რას ბოდავ, გაგიჟდი?
-მია მარწმუნებს რომ საუკეთესო არაა მაგრამ მე ვიცი რომ სწორედაც რომ შეუდარებელია-ისევ გოგონებს მიმართავს
-ასეა, ნამდვილად-ეთანხმებიან გოგონები
-რა გინდა ჩემგან-მიას ხმა ეცვლება
-როგორც უკვე ავღნიშნე კერძო ბინისთვის მჭირდება ინტერიერის დიზაინერი -ამბობს ხმამაღლა -მინდა რომ შენ მიხედო ჩემი სახლის დიზაინს, შენს გემოვნებას ვენდობი თავიდან ბოლომდე-ამბობს ხმამაღლა რომ ყველამ გაიგოს
-ამას არ გავაკეთებ
-გააკეთებ-იღიმის ცოტნე და მზერა მიადან გადააქვს მის უფროსზე რომელიც მომღიმარი სახით უახლოვდება ცოტნეს, მათი თბილი შეხვედრა მიას აოცებს და გაკვირვებული უყურებს მათ
-მია შენი თავი მე ვურჩიე ცოტნეს-უღიმის ნინი მიას, რომელსაც ტუჩები ებრიცება უკმაყოფილო სახით