თავი მანქანის ცივ მინაზე მაქვს მიდებული და უსასრულობაში ვიყურები. მანქანაში ,და დარწმუნებული ვარ არამარტო მანქანაშიც, დედაჩემის "საყვარელი" სიმღერა "abba-sos" ისმის. თვითონ დედაჩემს ხელები საჭეზე აქვს დაწყობილი და მუსიკას თითებს ფრთხილად აყოლებს.

დედაჩემი მომხიბვლელი ქალია,მაღალი,გამხდარი და ყავისფერთმიანი. ეწევა სიგარეტს რაც მე დისკომფორტს არ მიქმნის და ასევე ზედმეტად ნერვიულია. არა იმას კი არ ვამბობ რომ ჩემზე ნერვიულობს,არც ეგეთი ტიპის დედაა,უბრალოდ ოდნავ პატარა პრობლემაზეც სიგარეტს ებღაუჭება რაც ნაღდად ვიცი ჯანმრთეობისთვის საზიანოა. პირადი ბიზნესი აქვს და ამასთან ერთად მამასგან დატოვებული მაღაზია რომელსაც ძალიან მაგრა უვლის. მამამ კიდევ სახელოსნო დაგვიტოვა თუმცა დედაჩემი იქაურობას ხელს არ ახლებს. მტვრიანი და ობობისქსელიანი ოთახი მარტოდ არის მიტოვებული სახლის პირველი სართულის მარცხენა მხარეში.
მე დედა მეცოდება. მამას გარდაცალების შემდეგ გახდა ასეთი თორე ადრე უფრო ხალისიანი და მხიარული იყო.ახლაც კარგი დედაა უბრალოდ ის ძველი თველაბ გაბრწყიბნებული ქალი მენატარება.
უცბად საიდანღაციდან წითელი ბეემვე გამოხტა და დედას წინ გადაეღობა. დედამ დატორმუზება მოასწრო ,კარგი მძღოლია და რა ქნას... ბეემვედან ვიღაც ტიპმა უღრიალა და გზა განაგრძო. უკვე მივხვდი დედა რასაც იზავდა, მანქანის უჯრას აცახცახებული ხელი დაავლო და იქიდან ერთი სიგარეტი ამოაძვრინა ,სწრაფად წაუკიდა და ფანჯარა ჩამოწია. მანქანიდან წამში გავარდა მუსიკის ბგერები და დაგროვებული ნახშიროჯანგი, სპასუხოდ კი მხოლოდ მხოლოდ ცივი ჰაერი დაგვიბრუნა რამაც თმები ამიწეწა. სახიდან თმა გადავიწიე და დედას გავხედე. ცოტა ხანი ვაკვირდებოდი და ჩუმად ვიყავი. შემდეგ წამიერად გამომხედა და ჩაიღიმა
-რას მომშტერებიხარ?-მკითხა და კიდევ ერთი ნაპასი ჩაარტყა.
-არაფერი ისე...-ვუთხარი და მზერა ავაცილე. წინ გავიხედე და შავი მანქანების თვლა დავიწყე რაც მგზავრობისას მაწყნარებს. ყველაზე კარგად ჩემი ისტორიების წერა მიყვარს თუმცა ახლა რომ ლეპტოპი ამოვიღო კუჭ-ნაწლავი ამომიტრიალდება.
-ნერვიულობ?-მკითხა და გამომხედა
-არა რატო?-ვკითხე და საჩვენებელი თითი დავატკაცუნე
-პროსტა ისე...-მითხრა და გათავბული სიგარეტი მანქანის საფერფლეში ჩააგდო.

***
ყუთებს მაღლა ვეზიდებოდი და თან ვცდილობდი ხალხისთვის თვალებში არ მეყურა. არ ვიცი რატო მარა არ მიყვარს ვიღაცის თვალებში ჩაშტერება.

ნომერ 58 მივაგენი და სახელური ფრთხილად ჩამოვწიე. შეგნით შესულს მაღალი გოგო დამხვდა, სახეზე პრსინგით და მკლავზე ტატუთი.სახეზე თბილი და საყვარელი ჩანდა თუმცა სტილი სხვას მეტყველებდა.

შევედი თუ არა გამომხედა ოდნავ ჩაიღიმა
-გამარჯობა კიტი,მე მაია პოტერი ვარ-მითხრა ოდნავ უკმაყოფილომ. შეიძლება ვინმე მაღალ ქერა, ცისფერთვალება პოპულარულ კიტს ელოდა და არა საშვალო სიმაღლის,აჩეცილ ყავისფერ თმიან, მწვანეთვალება, უგემოვნო კიტს.-პოტერი ვარ როგორც ის ტიპი ჰარი როა როულინგის.-მითხრა და ლოგინზე ჩამოჯდა.

-მე კიდევ ბევრ პოტერს ვიცნობ-ვუთხარი და ყუთი თავისუფალი საწოლისკენ წავიღე. ზემოდან დავდე და ოტახს თვალი მოვავლო. ფართო ყავისფერი ოთახი, ტელევიზორით, პატარა დივნით და ორ-ორი კარადით და საწოლით. კიდევ სხვა ნივთებიც იყო რომლებიც ალბათ მაიას ეკუთვნოდა. "Doja Cat"-ის პლაკატეპი ამოალაგა და საწოლის მაღლა გააკრა რა დროსაც დედაჩემი შემოვიდა ყუთით ხელში.
-ოჰ გამარჯობა-მიესალამა მაიას და ყუთი ჩემს საწოლთან დადო.მის კუთხეს გახედა და ჰკითხა-Doja Cat-ს უსმენ?

მაიამ თავი სწრაფად შემოატრიალა.თვაი ოდანავ დაუქნია და გაუღიმა
-როგრც წესი თქვენი ხნის ქალებს მასზე არაფერი სმენიათ-მიუგო სწრაფად
-დედაჩემი მაგარია-ვუთხარი მომაბეზრებლად და ლოგინზე გადავეშვი.
-კარგი კიტ შენი სხვა ყუთები ვირცა ბავშვებს ამოაქვთ,მე წავედი აბე ჰე.-მითხრა,ლოყანე ნაზად მაკოცა კა დავიდა.
ლარები რომ მიიხურა გავზახე
-აბა ჰე!-და ისევ ლოგინის მეორე მხარეს გადავტრიალდი.
-დედაშენს რას ერჩი?-მითხრა ოდნავ გაბრაზებულმა მაიამ-მაგარი დედა გყავს,არც ძაან ემოციური და არც ძაან ფეხებზე . დედაჩემს კი არ გავს,სანამ დამემშვიდობებოდა ერთი წყანი ოკეანე კი იტირა.
ამაზე ოდნაც გამეღიმა და მის პლაკატებს მივაჩერდი
-ალბათ მამაც მაგარი გყავს. აქ რატომ არ მოვიდა?
-არ ეცალა-მივუგე და ფეხზე წამოვდექი რომ ჩემი ნივთებიც ამომელაგებინა.
-ალბათ დაკავებული კაცია.-მითხრა და თავის საქმეს მიუბრუნდა.
-კი ძალიან...-მივუგე და გავიფიქრე "ისეთი დაკავებული რომ რვა წლიდან არ მინახავს"...
ყუთებიდან ჩემი მოსაწყენი ნივთები ამოვალაგე და მეც გავკიდე 4 პლაკატი.
პირველზე-ჯგუფი GOT7 იყო გამოსახული
მეორეზე-Jessi წითელ ტანსაცმელში
მესამზე და მეოთხეზე-ბითლზი იყო გამოსახული
მაიამ ჩემს კუთხეს გამოხედა და ჩაიღიმა
-მოიცა შენ რა კეი პოპი მოგწონს?
-რამე პრობლემაა? -თუ რამე არ მოსწონს გაიაროს. ეს ადამიანის პირადი გემოვნებაა და თუ ეგრეა მე ეგ ვიღაც კატა არ მევასება მაგრამ გამოვდივარ სიტყვით? რა თქმა უნდა ამას ვერ ვეტყვი რადგან მერე ავნერვიულდები, ცრემლები წამომივა და დამამშვიდდბელის მირება მომიწევს. არ ვიცი რატო მარა ნერვიულობისას მე ვტირივარ...
-მეგონა სხვანაირი ტიპის იყავი...
-ადაიანს გემოვნების გამო აფასებ?- ჩავუსმირკე და ყუთებს მივუბრუნდი. მოიცა ჩემი exo, bigbang და BTS სადაა? მერე გამახსენდა დედას ნათქვამი, ვიღაც ტიპები ამოგიტანენო. უცბად კარები იხსნება და ოთახში რამოდენიმე ტიპი შემოდის.
ერთ-ერთს ექსოს პლაკატი უჭერია და სასაცილოდ უყურებს.
-მაია გაიგე? შენი ოთახის მეზობელი ვიღაც ჩინელ ტიპებს უსმენს!-და გადაიხარხარა.
მე ზურგიტ შევბრუნდითვალები დავხუჭე და მოვემზადე რადგან იასე უფრო დიდი უსაფრტხოებაა რომ ტირილს ჩხუბისას არ დავიწყებ.
-მისმინე-დავიწყე გამომწვევად-პირველი:ბითიესი არა ეგ ექსოა,მეორეც შენი საზქმე არაა მე რას ვუსმენ,მესამე ჩემს ნივთებში ხელებს რატომ აფათურებ,მეოთხე ჩინელები კი არა კორეელები არიან.-ლაპარაკი დავასრულე და აწყლიანებული თვალებიდან ერთი ცრემლი გადმოვაგდე რომელიც უჩუმრად მკლავით შევიმშრალე.
-მერე რა ჩინელები და კორეელები ერთი ჩორტია-მომიგო იგივე ტიპმა რზაეც გავიგე მორე ტიპმა როგორ უთხრა თავი დაანებეო.
-ანუ რასისტი ხარ!-ვუთხარი მხიარულად
-რა?
- რა და რასისტი. თუ ადამიანს რასაზე დასცინი და უგულოდ მოიხსენიებ კანის ფერის,სახის ან რელიგიის გამო რასისტი გამოდიხარ.-ისევ მხიარული ხმა მქონდა.
-რატომ არ ტრიალდები?-სხვა რამეზე გადაიტანა ლაპარაკი.
-ლაპარაკს ვეღარ აგრძელებ და სხვა რამეს ამბობ?-ვუთხარი გავუცინე,ისევ უჩუმრად მივიწმინდე ცრემლი და მათკენ გავტრიალდი